Saqi, insaf eləsən nitqi-gühərbar açaram,
Edərəm bəzi müəmmaları izhar, açaram,
Sinəmin sandığını, olsa xiridar, açaram,
Şe'r ilə mərtəbeyi-Heydəri-Kərrar açaram,
Mən onun tərifinə, bir dili-şəhvar açaram.
Gəldi təbim yenə ilhahə gətir mey, saqi,
Qərəzim var mey edim nuş, peyapey, saqi,
Varmı səndə məni məst etməyə bir şey, saqi?
Eşqi camın mənə lütf etsən əgər, ey saqi,
Mürtəzadən sənə cuş etməli göftar açaram.
Həsrəti-meylə keçib, ömrüm olub tən, saqi,
Tut əlimdən yetişim mətləbimə mən, saqi,
O qədər qəmliləri eyləmisən şən, saqi,
Mən deyən tək məni məst eyləyə bilsən, saqi,
Vəsfi-mövladə açıb dil, sənə əsrar açaram.
Açmışam mən, elə bir əhli-vəfa söhbətini,
Adəmə vacib olubdur ki, tuta hörmətini,
Verə bilməz, onun hər şair olan qiymətini,
Bir rəcəzlə özü qoy bildirə şəxsiyyətini,
Mən desəm düz demərəm, boş yerə bazar açaram.
Mən Əliyəm, yer üzündə elə bir şahəm mən,
Xilqətin sirrinə vaqif olan agahəm mən,
Yoxsula, sailə, məzlumə ümidgahəm mən,
Yadda saxla adımı, bil ki, Yədullahəm mən,
Xaçpərəstdən əl atıb, izn ola, zünnar açaram.
Çoxu məzluma verib, qane olan azə, mənəm,
Nəfəsimlə çevirən qış gecəsin yazə, mənəm,
Həm şəriət, həm ədalətdəki əndazə, mənəm,
Şəhri-elmə, bu həqiqətdi ki, dərvazə mənəm,
Açmağa həm də bu dərvazəni, həmvar açaram.
Nə qədər elm var aləmdə, sərasər bilirəm,
Tövratı həzrəti Musayə bərabər bilirəm,
İncili körpəliyimdən belə yeksər bilirəm,
O kitablar ki, səmadən enib, əzbər bilirəm,
Lövhi-məhfuzidə, bir-bir nə xəbər var açaram.
Xeyli yüksəkdə durur mərtəbəmiz aləmdən,
Yetə bilməz ora bir kəs xələfi-Adəmdən,
Mən Məsihadən, anamsa ucadır Məryəmdən,
Məni dünyayə gətirsin deyə, naməhrəmdən,
Onu gizlətmək üçün Kəbəyə divar açaram
Mən səxavət sözünü eyləmişəm dildə şüar,
Hatəmi-Tai mənə qibtə edər leylü nahar,
Göstərən dəmdə səxa, bilmərəm əsla miqdar,
Həqq yolunda verərəm sailə süfrəmdə nə var,
Doğrayıb nəfsimi imanıma iftar açaram.
Olmuşam mən elə bir sevgilinin müştaqi,
Döndərib insana hökmilə qara torpaqi,
Nuridən xəlq eləyibdir məni nur Xəllaqi,
Gün çıxandan qabaq ol nur ki, tutur afaqi,
O mənəm sübh durub aləmə rüxsar açaram.
Saqiya, rəhm elə ver badə meyi-vəhdətdən,
Bəlkə badən bizi azad eləyə qəflətdən,
Qəmi-dünyanı atıb, qurtulalım zillətdən,
Mahirəm, təbimə gər sayə düşə qüdrətdən,
Bu dili həzrət Əli vəsfinə təkrar açaram.
Hacı Ələmdar Mahir
https://t.me/azerbaycanin_ehlibeyt_sairleri