𝖡𝗅𝗎𝖾 𝗂𝗇 𝖦𝗋𝖾𝖾𝗇

✹ You're gone with the sin my baby and beautiful you are

باقی مکالمات رو تو @BlueInGrave انجام می‌دیم.

★

خبر خوش بیار!
۲۹ آبان، سال سه
گرافیت روی کاغذ

داستانکی که نوشتم، چندان مربوط به من نیست؛ بیش‌تر به یاد اون آرزوها نوشتمش. همتون تجربه‌ی چنین رویاهایی رو دارید؛ همون‌هایی که نمی‌شد زنده بمونن و به اجبار، با چشم‌های اشکی کشتیمشون.

یه بچه‌ی چهار ساله بیش‌تر نبودم؛ یادم میاد عاشق این بودم که مدام جلوی دوربین ژست بگیرم، موهام رو حالت بدم و وقتی مامانم من رو برای قرار عکاسی خونوادگی آماده می‌کنه و می‌خواد رژ رو به لب‌هام بزنه، از دیوار روبه‌رو بی‌حرکت‌تر بمونم تا بالاخره لب‌هام رنگ بگیرن. هنوز یادمه وقتی مامان خونه نبود، قاچاقی لباس‌هاش رو رنگ‌ به رنگ می‌پوشیدم و کفش‌های پاشنه بلندش رو پام می‌کردم؛ تصور می‌کردم که یک مدلم و عروسک‌هام رو روی پشتی‌های قرمز می‌نشوندم تا بیننده‌ی من باشن، بعد با اون کفش بلند چنان ضربدری راه می‌رفتم که آخر خسته می‌شدم یا بالاخره یکی از پاهام پیچ می‌خورد و شب توسط بابا مواخذه می‌شدم.
یادم میاد عاشق این بودم که ژست بگیرم و خاله ازم عکس بگیره. اون یکی خاله هم می‌گفت: «اگر ایران نبودی حتماً مدل می‌شدی!»
و من با خودم می‌گفتم: «آرزوهای من چه ربطی به این‌جا دارن؟! من که می‌تونم مدل بشم!»
چندین سال گذشت و من همین‌طور رشد می‌کردم؛ رشد می‌کردم و به نظر، رویاهام رو با قد کشیدن طرد می‌کردم. بلاتکلیفیم با جشن تکلیف شروع شد، همه می‌گفتن بزرگ شدم و از این به بعد باید روسری سر کنم! یک مشت خاک روی آرزوی قدیمیم که داشت زنده به گور می‌شد ریختم. بزرگ‌تر که شدم، بهم گفتن دختر نباید تو خیابون بخنده، این بار چند مشت خاک ریختم رو آرزوم! انگار خاک‌هایی که روی اون رویا می‌ریختم، به لباس‌هام رنگ پس می‌داد و سال به سال رنگشون کدرتر و قدشون سانت به سانت بلندتر می‌شد؛ این بار چند بیل خاک روی رویای قدیمیم ریختم، داشت دست و پا می‌زد و نیمه‌جون شده بود؛ اون‌قدر روش خاک ریختم تا بالاخره مُرد.

بزرگ‌ترین ترس من ارتباط صادقانه برقرار کردن با آدم‌هاییه که هیچ صداقتی رو در روابطشون به کار نمی‌برن.

یادداشت‌های تصویری، سر کلاس طراحی لباس صحنه، راپید.

دانشگاه ❌
کودکستان انسان‌های اولیه ✅

★

▫️ I found some love letters in the book you liked so much. I saw you reading that book over and over, when it was raining, when you were drinking tea, or even under a candle; I saw you crying exactly the same as the candle. So Tell me dear, Is the book your favorite or those letters?

حتی هنرمندهای بزرگ هم از رفرنس و مدل استفاده می‌کنن، بعد شما از خودتون انتظار دارید تا ذهنی کار کنید؟!

Alphonse Mucha's Artworks Vs. Models.