پیام سی و دوم: رحمت بالاتر از قدرت است!
الله متعال پیامبر خدا، محمد صلی الله علیه وسلم را رحمتی برای جهانیان فرستاد و این امر از هر مسلمان میخواهد که به پیامبر خود اقتدا کند تا فضای اجتماعیمان پر از همدلی، رحمت، شفقت و نیکوکاری باشد.
پیامبر اکرم صلی الله علیه وسلم نوهی خود حسن رضی الله عنه را در حضور اقرع بن حابس رضی الله عنه به آغوش گرفت و او را بوسید، اقرع بن حابس رضی الله عنه گفت: من ده فرزند دارم، ولی هیچکدام را نبوسیدهام، پيامبر اکرم صلی الله علیه وسلم به او نگاه کرد و فرمود: کسی که رحم نکند، مورد رحمت قرار نمیگیرد. (روایت بخاری).
فرزندانم، امروزه، جهانی شدن روحیهی قدرت و اخلاق رقابت و تسلط را گسترش میدهد. شما این موضوع را از طریق دورههای آموزشی متعدد که جوانان به آنها ملحق میشوند، تبلیغات تجاری بیشمار و صحبتهایی که در مجالس رد و بدل میشود، مشاهده میکنید، بدون شک امروزه امت اسلامی به تعداد زیادی از افراد قوی، موفق و برتر نیاز دارد، ولی این امر نباید باعث از بین رفتن مهربانی و احساس مسئوليت نسبت به دیگران گردد، بنابرین رحمت به بخشش، کمک و نیکی مربوط میشود، درحالی که قدرت به گرفتن، تسلط و کنترل مربوط میشود و مهم است که این تفاوت میان رحمت و قدرت را درک کنیم.
فرزندانم، زمانی که ما بر فرد فقیر، ضعیف، معلول، نیازمند و یتیم رحم میکنیم، با این کار خود به الله متعال نزدیکتر میشویم.
پیامبر اکرم صلی الله علیه وسلم فرموده است: ضعیفان را نزد من حاضر کنید، چرا که با ضعیفانتان یاری شده و روزی داده میشوید. (روایت ابوداود).
پیامهایی که از این سخنان برای پسران و دخترانم دارم عبارت است از:
۱- هر کدام ما باید از غرور بر اساس قدرت، ثروت یا مقام خود بپرهیزد تا به فردی متکبر و ستمگری تبدیل نگردد که معنای رحمت و مهربانی را نمیداند و خود را به عذاب الهی گرفتار میکند.
پیامبر اکرم صلی الله علیه وسلم فرموده است: آیا بهشتیان را به شما معرفی نکنم؟ هر ضعیف و مستضعفی که اگر به الله سوگند ياد کند، الله متعال سوگند او را راست میگرداند، و آیا دوزخیان را به شما معرفی نکنم؟ کسانی که مغرور و متکبر هستند. (روایت بخاری و مسلم).
۲- با احساسات غمگین دیگران همراه شوید و نشان دهید که تحت تأثیر فاجعه و مشکلات دوستان، همسایگان و برادران مسلمان خود قرار گرفتهاید، با آنان همدردی و کمک کنید.
۳- به خدمتگزاران رحم کنید و خودتان را به چشمپوشی از خطاهای آنان عادت دهید، تصور کنید اگر شما به جای آنان میبودید، چه نوع رحمت و نیکوکاری را از دیگران میخواستید؟ و همان را برای آنان فراهم کنید.
۴- گنهکاران را مسخره نکنید و نسبت به آنان مهربان باشید و به آنان مهربانی و خیر خواهی کنید و سعی کنید که دست آنان را گرفته و به مسیر هدایت سوق دهید.
۵- خودمان سزاوارترین مخلوقاتی هستیم که به رحمت و مهربانی نیاز داریم و مهربانی ما در حق خودمان این است که سعی کنیم که خود را به وسیلهی استقامت و کار نیک، از عذاب الله متعال آزاد کنیم و نجات دهیم و نیز باید از همیشه سرزنش کردن خود بپرهیزیم، چون خوب نیست که خود را با دلیل یا بیدلیل همیشه تنبیه کنیم، بلکه باید هر کدام ما اعمال خود را بررسی کند و از الله متعال سپاسگزاری نموده و خود را تشویق کند و خوشبین باشد و گاهی خود را سرزنش کند و تصمیم بگیرد که از گناه و معصیت دست بردارد.
ادامه دارد...
نوشته: دکتر عبدالکریم بکار
ترجمه: صفیه مخدومی
https://t.me/abdulkhaleqehsan