Sen ham aqlimdan, xayollarimdan va xotiralarimdan birdan chiqib ketasan, izsiz. Go'yoki hech qachon u yerda boʻlmagandek. Go'yoki koʻzlarimiz tasodifan toʻqnashmagandek. Go'yoki...
Bilmadim, so'nggi ikki hafta oralig'ida ruhiyatimda, nafaqat ruhiyatimda balki sogʻligʻimda ham kichik muammolar bor. Ruhshunosga chindan ham muhtojdirman, ehtimol. Balki men muhtoj bo'lgan ruhshunos sendirsan) Menimcha bir ruhni faqatgina o'zi yoqtirgan ruhi davolay oladi)
Yana qanchadir vaqtdan keyin qish keladi. Men bu safargi kuzni shunchaki o'tkazib yubordim. Oʻylashimcha, kuzni his qilishga kechikdim. Koʻcha aylanish, sayrlar, musiqa, kitoblar – barchasi unutildi. Menda qolgani zerikarli hayot tarzi) oldingi kuzda keyingi kuz boshqacha, tasavvurimga sig'maydigan darajada ajoyib bo'lishiga umid bogʻlaganim yodimda. Achinarlisi, endilikda keyingi kuz, ertangi kun uchun hattoki umid yo'q. Chunki hayotimga bu yaqin orada o'zgarish, yangilik kirmasligiga ishonchim komil. Tasodiflarchi deysanmi? Ertaklarga ishonmay qoʻyganimga ancha bo'lgan. Biz qaysidir romantik kitobda yoki allaqaysi kinoda yashamayapmizku, to'g'rimi? Achinarlisi yasholmaymiz ham)
Biri tog'dan, boshqasi bog'dan kelgan gaplarim uchun uzr. Aslini olganda, bularni o'qishingga ham ishonmayman. Shunchaki hozirgi vaziyatim yoqimsiz yomg'irda soyabonsiz qolishdek gap. Muammo soyabonsiz qolishda emas, hozir yoqtirmaydigan, menga ozor beradigan yomg'irni bir vaqtlar jonimdan ortiq sevganimda...