Посты канала زندگی با اسلام زیباست

به ترامپ، پادشاه روم!

از تصمیم خود در خصوص «معامله‌ی قرن» صرف نظر کن؛ در غیر آن لشکری به سوی تو می‌فرستیم که اولش در فیس‌بوک باشد و آخرش در واتساپ.

ما امتی هستیم که هرگاه خشمگین شویم، پروفایل‌های خود را تغییر می‌دهیم!

اقتباس

@ZendagiBaIslamZibast

یکی از علماء می‌فرماید: ماه رجب مانند باد است و ماه شعبان مانند ابر است و ماه رمضان مانند باران است؛ پس فردی که در ماه رجب کشت نکرد و در ماه شعبان آب نداد؛ پس چگونه می‌خواهد که در ماه رمضان درو کند؟!
اللهم بلغنا رمضان.

@ZendagiBaIslamZibast

این خوک خون‌خوار می‌گوید:
سعودی‌ها می‌توانند که دولت فلسطین را در اراضی‌ خودشان بسازند، چون زمین‌های وسیع و پهناور دارند.

ما در پاسخ این خوک و سگ زرد می‌گوییم:
آمریکایی‌ها می‌توانند که دولت اسرائیل را در اراضی‌ خودشان بسازند؛ چون آمریکا مساحت بسیار و زمین‌های بزر‌گ‌تر و پهناورتر دارد.

ضمنا، آمریکا سومین کشور بزرگ از نظر مساحت در سطح دنیاست و یهودی‌های‌که در فلسطین زندگی می‌کنند، حداقل دو میلیون‌شان نیز، تابعیت آمریکا را دارند و باید اینان به خاک آمریکا انتقال داده شوند.

@ZendagiBaIslamZibast

شما را پایمال و طرد خواهیم کرد!

@ZendagiBaIslamZibast

ستم‌گران و خون‌خواران، دوست و یاور یکدیگرند!

@ZendagiBaIslamZibast

ای اهل ایمان!

اکنون زمان بیداری‌ست. این آغاز حملۀ استعماری جدید است؛ امکان ندارد که کلماتِ واضح‌تر از این گفته شود.

سعید زیاد

@ZendagiBaIslamZibast

ارزش علمای ربانی را فقط مجاهدان واقعی می‌دانند و ارزش مجاهدان واقعی را فقط علمای ربانی می‌دانند. با دیدن این صحنه، اشک در چشمان آدمی حلقه می‌زند.

«شیخ محمد حسن ولد الددو» را به‌خاطر ربانی بودنش، بسیار دوست دارم‌. او کسی‌ست که در جریان جنگ غزه، بارها حکام کشورهای اسلامی را به‌خاطر سکوت‌شان، محکوم کرد و مورد خطاب قرار داد‌.

الله عزوجل، قبر این برادر مجاهد را نورانی سازد و بهشت فردوس را نصیبش فرماید.

مرتبط بدین ویدیو، یکی از اساتید، متنی را به زبان عربی نگاشتند که مفهومش چنین است:
نمی‌دانم که کدام‌شان فقیه‌تر است؛ مجاهدی‌که ارزش عالم ربانی را دانسته است یا عالمی‌که ارزش مجاهد راه الله را دانسته است و هر دوی‌شان، دیگری را شایسته‌تر می‌داند که سرش بوسیده شود. ما کجا و اینان کجا؟!

@ZendagiBaIslamZibast

عنوان: شصت‌سال ای ابو خالد - محمد ضیف!
نوشته: ادهم شرقاوی
ترجمه: عبدالباسط داعی
تعداد صفحات: ۶ صفحه

@ZendagiBaIslamZibast

این امّت با مُردن مردانش، نمی‌میرد!

@ZendagiBaIslamZibast

شصت‌سال ای ابو خالد - محمد ضیف!

شصت‌سال است که تو برای مؤمنین، پایگا‌ه‌های جنگ را آماده می‌کردی، گردان‌ها و سربازهای آزادی را می‌ساختی و می‌شمردی و در میان‌شان ندا سر می‌دادی‌که: ألا إنَّ القوَّة الرّمي! آگاه باشید که قوت و قدرت، همان تیراندازی‌ست. در این شصت‌سال، گلوله‌ها خسته شدند و تو خسته نشدی. این چه شکوه، مردانگی و بزرگی‌ست ای مرد! وه چه شکوهی!

در این شصت‌سال، تو مقصود و مطلوب اول این دنیای هرزه بودی. اتهامت این بود که آزاده بودی و این سیاره‌ی برده را هیچ‌چیز بیش از آن مضطرب نمی‌کند که انسان آزاده را با تفنگی در دست ببیند.

از روزی‌که باور نمودی این زمین، جنگلی‌ست و هیچ‌چیزی در این زمین رایگان وجود ندارد و هیچ احدی سراغت نمی‌آید و برایت نمی‌گوید که این حق توست و حقت را بگیر. اگر چیزی را می‌خواهی، برخیز و برخلاف میل تمام دنیا آن را بگیر و قانون جنگل را با کفشت، لگد بزن. هر چقدر فریاد هم بزنی، کسی ازت نمی‌پرسد که تو را چه شده!
هر چقدر از وجودت خون بریزد، هیچ کسی به زخمت، توجه نمی‌کند. هر چقدر محکوم و نکوهش کنی، هرگز کسی برایت گوش نمی‌هد.

فقط هنگامی‌که با خودت، سلاح، تپانچه، موشک و گلوله‌های یاسین را داشته باشی، آن هنگام صدایت شنیده می‌شود و چهره‌ات در صفحه‌های نخست روزنامه‌ها، چاپ خواهد شد.

ای ابو خالد! در این شصت‌سال، زمین را با پاهایت گشت‌زدی و تمام دنیا را تکان دادی. پس سلام و درودت باد! درود بر پیکرت که انفجار بم‌ها و ترکش‌ها، سوراخ و تکه‌اش کردند! چندین بار از دهن مرگ، نجات یافتی در حالی‌که با خون آغشته بودی زیرا که این داستان هنوز ادامه دارد و تو آن را خواهی نوشت.

درود و سلام بر سایه‌ات! سایه‌ای‌که صادق‌‌تر از تمام چهره‌هاست و حاضرتر از حضور همگان است و در سایه‌ات آرام می‌گیریم آنگاه که پدیدار می‌شوی و از وحشتی‌که در دل‌های‌شان می‌اندازی، که به اندازه‌ی یک ماه راه پیمودن است، انس می‌گیریم.

درود به صدای معطرت با بوی باروت، بویی‌که عطر مردان واقعی‌ست، انگار که تو قعقاع هستی و صدایت در میان سپاه به اندازه‌ی هزار نفر می‌ماند.

شصت‌سال ای ابو خالد! علی‌رغم آن که سن مردان به سال‌ها مقایسه نمی‌شود بلکه به اساس دستاوردها مقایسه می‌شود پس تو چه بزرگی!

شصت‌سال ای ابو خالد!
پس اگر کسی تو را به‌خاطر خون‌ها سرزنش کند؛ پس این خون توست.
اگر کسی تو را به‌خاطر ویرانی‌ها سرزنش کند؛ تو زیر آوارها هستی.
اگر کسی تو را به‌خاطر جهاد سرزنش کند؛ این جهاد توست.
اگر کسی تو را به‌خاطر تمام این شهدا سرزنش کند؛ این شهادت توست.
و اگر کسی تو را به‌خاطر سن و سالت سرزنش کند؛ پس این عمرت را در تحت تعقیب بودن، زندانی بودن، جنگو بودن، مشوق انقلاب بودن و شهادت فنا و سپری کردی.
و اگر کسی تو را به‌خاطر خستگی سرزنش کند؛ پس تو عمرت را در خستگی و فداکاری گذشتاندی‌.
سرزنش را بس کنید؛ زیرا سرزنش نمودن مرد به‌خاطر مرد بودنش، کاری‌ست ناشایست و نابه‌جا!

شصت‌سال ای ابو خالد!
شصت‌سال در برابر ژنرال‌های دانشکده‌های نظامی، دلیل و حجت را به‌‌‌پا کردی ای فارغ‌التحصیل سوره‌ی انفال!

در این شصت‌سال هیچ نشان افتخار بر روی سینه‌ات نیست زیرا تو به این تکه‌‌ی پارچه نیاز نداشتی و تو همان فردی هستی‌که در دوختن کفن‌های دشمنت، مهارت یافتی.

‏شصت‌سال شد و رهبر و فرمانده‌تان آرام گرفت، برایش گریه نکنید؛ هنگامی‌که مرد به مراد و آرزویش می‌رسد، گریه نمی‌کند بلکه زمانی می‌گرید که به مرادش نرسد و برای کسی چون او سزاوار و روا نبود که به گمشده‌اش نرسد و گمشده‌اش به او نرسد.

پس اگر این آرزو و گم‌شده‌ای هر یک از ما نیست، پس بنابر چه چیزی در این راه می‌رویم و بر اساس چه چیزی دست‌های‌مان را بلند می‌نماییم و دعا می‌کنیم: پروردگارا! از خون‌های ما بگیر تا راضی شوی‌ و بر اساس چه چیزی هر صبح و شام تعهد می‌بندیم که ما هرگز میدان را ترک نمی‌کنیم و سلاح را بر زمین نمی‌گذاریم.

دشمن، ما را در قتل‌گاه هدف قرار نداده است؛ زیرا جنگویان ما، هیچ‌وقت پنهان نبوده‌اند، از دیرباز ما فرماندهان‌مان را قبل از سربازان پیش‌قدم می‌کنیم.

این حرکت، زنده و زاینده است و این مرز و دژ، جانشین دارد و اگر ادامه‌ی دلاوری‌ها و قهرمانی‌ گذشته نبود، دلاوری آنانی‌ را که پیوستند، نمی‌شناختیم و نمی‌دیدیم.

به‌‌‌خاطر ابو خالد گریه نکنید و برایش مرثیه ننویسید زیرا اکنون تمام واژه‌ها احمقانه و بی‌ارزش‌اند. مرثیه‌ی ابو خالد و همراهانش این است که شما بر همان راهی بمیرید که آنان بر آن مُردند. فردوس جاویدان جایت ای ابو خالد، فردوس جاویدان!

نوشته: د. أدهم شرقاوي
ترجمه: عبدالباسط داعی

@ZendagiBaIslamZibast