ذهن سفید @zehnsefid Channel on Telegram

ذهن سفید

@zehnsefid

#محمدملکی

ذهن سفید (Persian)

وارد دنیای جذاب و الهام بخش ذهن سفید شوید! این کانال تلگرام زیبا و آموزنده توسط Mohammad_mki ادمین شده است. در اینجا شما می‌توانید با مطالب متنوع و جذاب در زمینه‌های مختلفی همچون روانشناسی، علم، هنر و فلسفه آشنا شوید. آیا شما همیشه به دنبال تقویت ذهن و شناخت عمیق‌تر خود هستید؟ آیا تمایل دارید به دنیایی پر از ایده‌های نو و دیدگاه‌های متفاوت وارد شوید؟ اگر پاسخ شما بله است، ذهن سفید یکی از بهترین انتخاب‌ها برای شماست. این کانال تلگرام به شما فرصتی فراهم می‌کند تا به تجربه‌های جدیدی در دنیای دانش و اندیشه دست پیدا کنید. با دنبال کردن این کانال، شما می‌توانید به رشد شخصی خود کمک کنید و با انرژی مثبت و انگیزشی بیشتر در زندگی خود پیشرفت کنید. پس حتما به ذهن سفید بپیوندید و از محتواهای ارزشمند این کانال لذت ببرید!

ذهن سفید

16 Feb, 07:42

روابط، اگرچه مشکلات ما را آشکار می‌کنند،
اما در عین حال،
تنها فرصتی هستند که در آن می‌توانیم
بر این مشکلات غلبه کنیم.
آدم‌هایی که با ما در ارتباطند،
مانند معلمانی هستند
که بدون آنکه بدانند،
زخم‌هایمان را لمس می‌کنند
و ما را وادار به ترمیمشان می‌کنند.
آن‌هایی که ما را عصبانی می‌کنند،
به ما ضعف‌های خودمان را نشان می‌دهند.
آن‌هایی که دوستشان داریم،
ما را به کشف زوایای
ناشناخته‌ی درونمان وامی‌دارند.
هیچ چیز در این جهان
به اندازه‌ی یک رابطه‌ی واقعی،
نمی‌تواند ما را با حقیقت خودمان روبه‌رو کند.
پس اگر در یک رابطه،
چیزی درونتان را به درد می‌آورد،
اگر احساس می‌کنید
بخش‌هایی از وجودتان که سال‌ها پنهان بوده،
حالا آشکار شده،
از آن فرار نکنید.
این درد،
نشانه‌ی شکستن یک لایه‌ی قدیمی
و باز شدن مسیری جدید است.
نهایتا رابطه،
اگرچه تمام مشکلات ما را آشکار می‌کند،
اما در عین حال،
تنها جایی است که می‌توانیم
واقعاً خود را تغییر دهیم
و به نسخه‌ای عمیق‌تر
و آگاه‌تر از خود تبدیل شویم.

#محمدملکی
@zehnsefid
13
ذهن سفید

16 Feb, 07:42

شاید ما در تنهایی،
تصور کنیم که آدمی صبور،
بی‌نیاز و مستقل هستیم،
اما کافی است وارد یک رابطه شویم
تا بفهمیم چقدر شکننده‌ایم،
چقدر به دیده شدن نیاز داریم،
چقدر از طرد شدن هراس داریم.
تمام آنچه که در سکوت ذهنمان
نادیده گرفته‌ایم،
در ارتباط با دیگران خود را نشان می‌دهد
زخم‌های قدیمی،
عقده‌های پنهان،
ترس‌های سرکوب‌شده
، همه و همه در جریان یک رابطه،
بی‌رحمانه سر برمی‌آورند.
رابطه آینه‌ای است که خود واقعی‌مان را
در آن می‌بینیم،
نه آن تصویری که دوست داریم از خود بسازیم
اگر در کودکی نادیده گرفته شده‌ایم،
در یک رابطه مدام از کمبود توجه رنج خواهیم برد
اگر به ما آموخته شده که
عشق با رنج همراه است،
در روابط خودآگاه یا ناخودآگاه
به سمت کسانی می‌رویم
که ما را دچار درد و سردرگمی کنند.
هیچ نقابی
در ارتباطات عمیق دوام نمی‌آورد
رابطه، ما را وادار می‌کند
که با حقیقت درونمان مواجه شویم،
حتی اگر این حقیقت چیزی نباشد
که بخواهیم بپذیریم.
اما این رابطه
درست همان جایی است
که می‌توانیم رشد کنیم
14
ذهن سفید

15 Feb, 19:49

#محمدملکی
@zehnsefid
124
ذهن سفید

15 Feb, 19:42

و نهایتا روزی می‌رسد که والدین متوجه می‌شوند،
همان فرزندی که بی‌صدا رشد کرد،
همان که همیشه مستقل بود،
همان که کمتر از بقیه ناز کشید،
همان است که فاصله گرفت،
و همان است که سرد شد،
و همان است که رفت.

#محمدملکی

@zehnsefid
139
ذهن سفید

15 Feb, 19:42

غم‌انگیزترین قسمت ماجرا
این مثال معروف است که می گوید:
گل‌هایی که به مراقبت بیشتری نیاز داشتند،
باغبان‌هایی بی‌تفاوت‌تری نصیبشان شد.
درست مانند فرزندانی که در سکوت،
در نجابت،
در مسئولیت‌پذیری‌شان،
کم‌رنگ می‌شوند.
و والدین ناخودآگاه،
بیشتر به فرزندانی توجه می‌کنند که مشکل‌سازند،
آن‌هایی که فریاد می‌زنند،
آشوب به پا می‌کنند،
سرکشی می‌کنند.
آن‌ها را بیشتر نصیحت می‌کنند،
بیشتر دنبالشان می‌گردند،
بیشتر از آن‌ها می‌پرسند که کجایند،
چه می‌کنند، به چه فکر می‌کنند.
اما آن فرزند آرام،
آن‌که همیشه خودش را جمع‌وجور می‌کند،
آن‌که زحمتی ندارد،
به حال خودش رها می‌شود،
گویی که نیازی به توجه ندارد.
فرزندان خوب،
کمتر حمایت می‌شوند،
کمتر مورد سؤال قرار می‌گیرند
چون والدین گمان می‌کنند که
آنها که شکایتی ندارند،
یعنی نیازی هم ندارند.
اما موضوع این است که
سکوتواین فرزندان خوب،
همیشه نشانه‌ی آرامش نیست
گاهی این سکوت،
فریادی بی‌صداست
127
ذهن سفید

15 Feb, 14:06

حقیقت این است که آنچه تمام شده،
تمام شده است.
بازگشت برای انتقام،
تنها بازتولید همان رنج است،
در شکلی دیگر،
با نقشی دیگر،
اما با همان سرنوشت محتوم.
تنها راه عبور،
پذیرش پایان است،
رها کردن، و فهمیدن این حقیقت
که گاهی رابطه،
برنده و بازنده ندارد

#محمدملکی

@zehnsefid
176
ذهن سفید

15 Feb, 14:06

برخی افراد برای رابطه بازنمی‌گردند،
بلکه برای انتقام،
برای بازپس‌گیری کنترلی که از دست داده‌اند
برمی گردند
آن‌ها به گذشته برمی‌گردند
چون نمی‌توانند تحمل کنند که پایان،
چیزی غیر از خواسته‌ی آن‌ها باشد
اگر شما آنها را ترک کرده باشید
بر میگردند تا این بار
آنها شما را ترک کنند
برایشان مهم نیست که چقدر زخم خورده‌اند،
یا چقدر زخم زده‌اند
تنها چیزی که اهمیت دارد،
این است که آخرین ضربه را خودشان بزنند،
آن‌ها بازمی‌گردند تا داستان را از نو بنویسند،
این‌بار با نقش برنده،
با دستی که پایان را رقم می‌زند
آن‌ها فکر می‌کنند اگر این بار
خودشان خداحافظی کنند،
درد کمتری را تجربه خواهند کرد،
اما این تنها یک توهم است.
.مشکل اینجاست که هیچ پایانی
با فریب شیرین‌تر نمی‌شود،
هیچ جدایی‌ای
با تغییر جایگاه بازنده و برنده کم‌دردتر نمی‌شود
آن‌ها تصور می‌کنند
که اگر خودشان رابطه را تمام کنند،
رنج کمتری خواهند کشید،
اما در واقع،
تنها زخم را عمیق‌تر می‌کنند.
چون بازگشت برای انتقام،
نه تنها رهایی نمی‌آورد،
بلکه فشارهای جدیدی بر ما وارد می کند،
174
ذهن سفید

15 Feb, 07:04

در واقع ما مسئول احساسات
و رفتارهای خود هستیم، نه دیگران.
تا زمانی که مشکلات درونی خود را
با برچسب‌های فریبنده پنهان کنیم،
راهی برای رشد و تغییر نخواهیم یافت.
پذیرش اینکه یک الگوی رفتاری ممکن است
ریشه‌ای عمیق‌تر از یک
"ویژگی شخصیتی خاص" داشته باشد،
اولین قدم برای شناخت و درمان آن است.
توجیه‌ کردن، آسان‌ترین راه فرار
از مواجهه با خود است،
اما حقیقت این است که
هیچ تغییری از دل فرار به‌دست نمی‌آید.
پس به‌جای اینکه مشکلات روانی خود را
در لفافه‌ی "اخلاق خاص" پنهان کنیم،
بهتر است شجاعت داشته باشیم
و با خودمان صادق باشیم
شاید برخی از این رفتارها،
زنگ خطری باشند
که نیاز به بررسی و درمان دارند.
نهایتا خودشناسی،
تنها از مسیر صداقت با خود می‌گذرد،
نه از راه انکار و توجیه.

#محمدملکی

@zehnsefid
223
ذهن سفید

15 Feb, 07:04

همه‌ی ما ویژگی‌های منحصربه‌فردی داریم،
اما گاهی مرز باریکی بین
یک "ویژگی شخصیتی"
و یک "مشکل روانی" وجود دارد
اینکه فردی زودرنج باشد،
به این معنا نیست که حساسیتش
یک ویژگی طبیعی است
شاید در پس این زودرنجی،
اضطراب‌های پنهان
یا تجربیات حل‌نشده‌ای نهفته باشد
اینکه کسی بی‌دلیل دیگران را از خود می‌راند،
الزاما نشانه‌ی استقلال نیست
شاید ترس از صمیمیت
یا الگوهای مخربی که
از گذشته در ذهنش نقش بسته‌اند،
او را به این سمت سوق داده است
مشکل از جایی شروع می‌شود
که به‌جای شناخت و پذیرش مسئولیت،
تلاش می‌کنیم مشکلات درونی خود را
در قالب "اخلاق‌های خاص" عادی جلوه دهیم.
وقتی کسی پرخاشگر است
و آن را "رک بودن" می‌نامد،
وقتی فردی وابستگی عاطفی ناسالمی دارد
اما آن را "احساساتی بودن" تلقی می‌کند،
یا وقتی کسی دچار بی‌ثباتی هیجانی است
اما آن را به "روان پیچیده"‌ی خود نسبت می‌دهد،
در حقیقت به‌جای حل مسئله،
در حال توجیه آن است
این توجیه‌ها نه‌تنها کمکی به بهبود نمی‌کنند،
بلکه باعث می‌شوند
مشکلات عمیق‌تر شوند
و در روابط، کار،
و حتی تصویر ذهنی فرد از خودش اثر بگذارند.
220
ذهن سفید

14 Feb, 15:10

#محمدملکی
@zehnsefid
219
ذهن سفید

14 Feb, 14:19

این بی‌ثباتی،
این وسواس برای پیدا کردن نسخه‌ی بهتر،
در نهایت به تنهایی ختم می‌شود
چرا که هیچ‌کس نمی‌تواند همواره
در حال اثبات برتری خود باشد،
و هیچ رابطه‌ای نمی‌تواند
در سایه‌ی شک و تردید دوام بیاورد.
موضوع این است که عشق،
یافتن بهترین گزینه نیست،
بلکه ساختن یک رابطه‌ی اصیل
با کسی است که با تمام نواقصش،
می‌تواند جهان را برای شما زیباتر کند
اما کسانی که مدام به دنبال گزینه‌ی برتر هستند،
هیچ‌گاه به این درک نمی‌رسند،
چون آن‌ها نه به دنبال شناخت،
بلکه به دنبال برتری‌اند
و در دنیای واقعی،
عشق بر اساس مقایسه و برتری شکل نمی‌گیرد.
رابطه‌ای که بر پایه‌ی ترس از دست دادن
فرصت‌های دیگر باشد،
رابطه‌ای نیست که بتوان در آن آرامش یافت،
بلکه تبدیل به مسابقه‌ای فرسایشی می‌شود
که در نهایت، هر دو نفر را
خسته و بی‌اعتماد رها خواهد کرد.
و این همان نقطه‌ای است که
حقیقت آشکار می‌شود
کسانی که همیشه می‌خواهند
همه چیز را امتحان کنند،
در نهایت هیچ‌چیز نخواهند داشت.
چون عشق، تعهدی است
که در آن انتخاب می‌کنی بمانی،
نه اینکه همیشه در حال مقایسه
و جستجو باشی.
آن‌هایی که مدام به دنبال بهترها هستند،
شاید روزی بفهمند که بهترین‌ها
همان‌هایی بودند که از دست دادند،
اما آن روز،
دیگر راهی برای بازگشت نخواهند داشت.

#محمدملکی

@zehnsefid
208
ذهن سفید

14 Feb, 14:19

بعضی آدم‌ها
هیچ‌گاه به یک رابطه متعهد نمی‌شوند،
نه به این دلیل که عشق را نمی‌خواهند،
بلکه چون همیشه در تردیدند
که شاید کسی بهتر،
جذاب‌تر، پولدارتر
زیباتر یا کامل‌تر وجود داشته باشد
برای آن‌ها، انتخاب نهایی
هیچ‌وقت اتفاق نمی‌افتد،
چون مدام در حال مقایسه‌اند،
در حال آزمون و خطا،
در حال محک زدن انسان‌ها
گویی که روابط،
میدان آزمایش است.
آن‌ها نمی‌خواهند
در لحظه‌ای که هنوز احتمال
وجود گزینه‌ای برتر هست،
متوقف شوند.
اما مشکل اینجاست که
این جستجو پایانی ندارد،
زیرا همیشه این توهم باقی می‌ماند
که شاید فرد بهتری در افق‌های دوردست
انتظارشان را می‌کشد.
در این بازی بی‌پایان،
نه خودشان آرامش می‌یابند
و نه اجازه می‌دهند
کسی در کنارشان امنیت و اعتماد واقعی را تجربه کند.
آن‌ها آدم‌ها را وارد زندگی‌شان می‌کنند،
اما هیچ‌گاه آن‌ها را نگه نمی‌دارند
چون همیشه چیزی در ذهنشان هست که می‌گوید:
اگر این، بهترین نبود چه؟»
191
ذهن سفید

14 Feb, 07:48

همیشه فکر می‌کنیم
آدم‌هایی که به ما نزدیک‌اند،
همیشه همان‌جا خواهند بود
فکر می‌کنیم که فرصت داریم،
که اگر امروز نه،
فردا می‌توانیم جبران کنیم
اما آدم‌ها،
حتی صبورترین‌شان،
بالاخره به نقطه‌ای می‌رسند
که دیگر توان ماندن ندارند.
آن‌ها که زمانی وصله‌ی جانمان بودند،
می‌توانند روزی تبدیل به خاطراتی شوند
که هر چه قدر هم بخواهیم،
دیگر راهی برای بازگرداندنشان نیست.
دل‌هایی که از بی‌توجهی خسته شوند،
دیگر حتی اگر برگردند،
آن آدم سابق نخواهند بود،
و ما را نه با محبت،
که با فاصله نگاه خواهند کرد.
پس قبل از اینکه کسی را از دست بدهیم،
قبل از اینکه کاسه‌ی صبر کسی لبریز شود،
باید یاد بگیریم که
حضور آدم‌های مهم زندگی‌مان را قدر بدانیم
باید بفهمیم که دوست داشته شدن،
همیشه حق مسلم ما نیست،
بلکه یک انتخاب است
که دیگران هر لحظه می‌توانند از آن دست بکشند
و اگر کسی را داریم که برایمان می‌جنگد،
اگر کسی هست که هنوز تلاش می‌کند
در کنارمان بماند،
بهتر است به جای آزمودن صبرش،
او را ببینیم،
بشنویم،
و نگذاریم که خستگی،
او را از ما بگیرد.

#محمدملکی

@zehnsefid
209
ذهن سفید

14 Feb, 07:48

هر آدمی تا حدی برای ماندن تلاش می‌کند،
اما صبر هیچ‌کس بی‌نهایت نیست
وقتی کسی بارها برای رابطه‌ای بجنگد،
برای ماندن تلاش کند،
سوءتفاهم‌ها را حل کند
و به جای دو نفر،
بارِ تمام احساسات را به دوش بکشد،
دیر یا زود خسته می‌شود
آدمی که دوست داشتنش را ثابت کرده،
اگر روزی تصمیم به رفتن بگیرد،
نه به خاطر یک اتفاق ناگهانی،
بلکه به خاطر تمام زخم‌هایی است
که در طول زمان تحمل کرده است.
دلخوری‌های حل‌نشده،
قهر و آشتی‌های بی‌پایان،
توضیح‌های مکرر
و تلاش برای دیده‌شدن،
خستگی‌ای را روی دل آدم می‌گذارد
که با هیچ عذرخواهی‌ای پاک نمی‌شود.
آدمی که بارها از خود گذشته،
انتظار دارد یک بار هم که شده،
کسی او را بفهمد،
درکش کند،
اما وقتی می‌بیند که هر چه بیشتر می‌ماند،
بیشتر نادیده گرفته می‌شود،
زمانی می‌رسد که از خودش می‌پرسد:
برای چه می‌مانم؟
برای که؟
و همین یک سوال،
می‌تواند تمام دل‌بستگی‌ها را
به دل‌کندگی تبدیل کند.
210
ذهن سفید

13 Feb, 20:22

#محمدملکی
@zehnsefid
218
ذهن سفید

13 Feb, 18:14

رها کردن این روابط،
به معنای بی‌وفایی نیست،
بلکه نشانه‌ای از احترام
به مسیر خود و مسیر دیگران است
ما حق داریم رشد کنیم،
عمیق‌تر شویم،
از نسخه‌های قدیمی خود عبور کنیم
و کسانی را در کنار داشته باشیم
که با ما تکامل می‌یابند.
همان‌طور که ما تغییر می‌کنیم،
دایره‌ی ارتباطاتمان نیز دگرگون می‌شود
برخی افراد همچنان در کنار ما می‌مانند،
برخی کم‌رنگ‌تر می‌شوند
و برخی دیگر از مسیرمان خارج خواهند شد.
و این نه یک فقدان،
بلکه بخشی از طبیعت زندگی است.
باید بیاموزیم که رها کردن برخی افراد،
به معنای باز کردن فضا
برای کسانی است که
با من جدید ما سازگارترند
کسانی که ما را همان‌گونه که هستیم می‌پذیرند،
تغییراتمان را درک می‌کنند
و در کنارمان رشد می‌کنند
زیرا در نهایت،
زندگی، سفری است که
تنها با همراهان درست،
ارزش پیمودن دارد.

#محمدملکی

@ zehnsefid
246
ذهن سفید

13 Feb, 18:14

زندگی یک مسیر ثابت نیست،
بلکه جریانی سیال از رشد،
تغییر و تحول است
هر انسانی در طول زندگی خود،
بارها و بارها متحول می‌شود
افکارش عمیق‌تر می‌شوند،
ارزش‌هایش تغییر می‌کنند،
نگاهش به دنیا دگرگون می‌شود
و در این مسیر،
افرادی که روزگاری همراهان نزدیک ما بودند،
ممکن است دیگر نتوانند با ما هم‌گام شوند.
آن‌ها به نسخه ی قدیمی که شاید
خودمان هم دیگر در آن جا نمی‌گیریم
عادت کرده بودند
پس طبیعی است که برخی از این افراد،
در ادامه ی از مسیر، از ما جدا شوند.
اما این جدایی‌ها همیشه آسان نیست
گاهی ما در تلاشیم که دیگران را
با تغییرات خود هماهنگ کنیم،
گاهی با تمام وجود می‌خواهیم
آن روابط را حفظ کنیم،
اما حقیقت این است که
همه ظرفیت رشد ندارند.
برخی در همان نقطه‌ای که ما را شناختند،
متوقف می‌شوند
و وقتی تغییر می‌کنیم،
احساس می‌کنند چیزی از دست داده‌اند
آن‌ها ما را نه برای آنچه هستیم،
بلکه برای آنچه در گذشته بوده‌ایم دوست داشته‌اند.
اما رشد، بهایی دارد
و یکی از این بهاها،
پشت سر گذاشتن کسانی است
که نمی‌توانند با ما هم‌مسیر شوند.
248
ذهن سفید

12 Feb, 20:01

عشقی که اصالت داشته باشد،
در هر لحظه از زندگی جاری است
در نگاه‌های بی‌ریا،
در گفتگوهای عمیق،
در همراهی بی‌منت.
این نوع از رابطه نه بر اساس چشم و هم‌چشمی،
نه بر اساس تقلید کورکورانه از تبلیغات،
بلکه بر پایه‌ی شناخت،
فهم و پذیرفتن دیگری
همان‌گونه که هست، شکل می‌گیرد.
پس شاید بهتر باشد
که به جای دنبال کردن کلیشه‌هایی
که هیچ ریشه‌ای در واقعیت عشق ندارند،
به مسیر خودمان فکر کنیم
به اینکه چگونه می‌توانیم روابطی بسازیم
که از هیاهوی مصرف‌گرایی جدا باشند
و درونشان،
چیزی عمیق‌تر از یک هدیه‌ی زودگذر
جریان داشته باشد.
عشق، نیاز به درک دارد،
نه تجمل.
نیاز به حضور دارد،
نه مناسبت.
نیاز به حقیقت دارد،
نه عروسکی که بعد از چند روز
در کنجی خاک بخورد و از یاد برود.

#محمدملکی

@zehnsefid
323
ذهن سفید

12 Feb, 20:00

رابطه‌ای که ریشه
در شناخت واقعی دو نفر از یکدیگر نداشته باشد،
با هیچ شام رمانتیکی
در رستوران‌های لوکس
و هیچ هدیه‌ی گران‌قیمتی
به استحکام نمی‌رسد
صمیمیت، چیزی نیست که
با مناسبت‌های وارداتی
یا فشار تبلیغات شکل بگیرد
بلکه نتیجه‌ی درک،
احترام،
گفتگو
و همدلی است
اما آنچه امروز به نام عشق
در رسانه‌ها تبلیغ می‌شود،
چیزی جز کالایی‌شدن احساسات
و تبدیل شدن روابط انسانی
به یک معامله‌ی تجاری نیست
معامله‌ای که در آن ارزش عشق،
نه در عمق ارتباط،
بلکه در قیمت هدایا
و میزان زرق و برق خلاصه می‌شود.
روزی که قرار بود فرصتی
برای قدردانی از عشق باشد،
اکنون چیزی جز ویترین تکراری عروسک‌های بی‌جان
و شکلات‌های گران‌قیمت نیست
نمایش‌های زودگذر
و خریدهای بی‌هدف
جای صمیمیت را گرفته‌اند،
و آنچه در این میان گم شده،
خودِ رابطه است.
عشقی که تنها در یک روز خاص،
آن هم با سناریویی از پیش تعیین‌شده ابراز شود،
هرگز واقعی نیست
بلکه تلاشی برای اثباتی سطحی
به خود و دیگران است.
این همان مسیری است که رسانه‌ها
برای ما ترسیم کرده‌اند
اینکه احساسات را نه در لحظات صمیمی و واقعی،
بلکه در بسته‌بندی‌های فریبنده
جستجو کنیم.
304
ذهن سفید

12 Feb, 16:05

#محمدملکی
@zehnsefid
242
ذهن سفید

07 Feb, 06:48

ما به جایی رسیدیم که فهمیدیم
ادامه دادن، به معنای از دست دادن خودمان است
و حالا که اینجا هستیم،
می‌توانیم بگوییم که دوری ما،
نه از بی‌محبتی، بلکه از بی‌حرمتی بود.
شاید بهتر باشد که شما هم
به جای پرسیدن اینکه چرا نیستیم،
به این فکر کنید که چرا رفتیم
شاید اگر به رفتارها و به کلمات تان نگاه کنید،
دلیل این فاصله را بهتر بفهمید
 ما یاد گرفتیم که گاهی
برای حفظ آرامش، باید رفت.

#محمدملکی
@zehnsefid
156
ذهن سفید

07 Feb, 06:48

در جواب کسانی که می‌پرسند چرا نیستید،
چرا دیگر رابطه‌ای نیست،
چرا دیگر رفت‌وآمدی نداریم،
می‌توان به‌سادگی گفت:
چون شما واقعی نیستید.
چون در روابطتان صمیمیت نیست،
بلکه نقاب است
چون حسادت‌هایتان،
دخالت‌هایتان،
و عدم رعایت حدودتان،
هر روز چیزی از این رابطه کم کرده است.
و ما یک‌باره این‌گونه نشدیم،
بلکه هر حرکت شما،
هر کلام نیش‌دار شما،
هر نگاه قضاوت‌گر شما،
هر دخالت بی‌جای شما،
آرام‌آرام ما را از شما دور کرد.
ما با هر قدم کوچک شما،
یک قدم از رابطه عقب نشستیم.
شاید روزهای اول هنوز امیدوار بودیم
که می‌توانیم چیزی از این رابطه نجات دهیم،
شاید دلمان می‌خواست
دوباره شما را نزدیک‌تر ببینیم،
اما هر بار که تلاش کردیم،
ضربه‌ای خوردیم
و این دور شدن،
آن‌قدر تدریجی و آرام رخ داد
که شما حتی متوجه آن هم نشدید.
حالا که می‌پرسید چرا نیستیم،
چرا کم‌رنگ شده‌ایم،
چرا فاصله گرفته‌ایم،
پاسخ ساده است:
ما برای آرامش خودمان،
انتخاب کردیم که برویم.
رابطه، جاده‌ای دوطرفه است
وقتی از یک سمت،
پل‌های اعتماد، احترام و صمیمیت تخریب می‌شوند،
طبیعی است که از سوی دیگر،
قدم‌هایمان به سمت عقب برمی‌گردد.
153
ذهن سفید

06 Feb, 21:11

"زندگی پشت لنز" گفتاری ۴۰ دقیقه‌ای است که تأثیرات شبکه‌های اجتماعی بر زندگی روزمره ما را بررسی می‌کند. این گفتار با نگاهی به واقعیت پشت تصاویر مجازی، به اهمیت صبر، تمرین صبر، پذیرش نقص‌های انسانی، بازتعریف مفهوم موفقیت،ارزش‌گذاری بر لحظات ساده می‌پردازد. این گفتار مخاطب را به تأمل درباره یافتن تعادلی میان زندگی واقعی و فضای مجازی دعوت می‌کند.
برای شنیدن این گفتار لینک زیر را لمس کنید

https://zsefid.com/12389-2/
189
ذهن سفید

06 Feb, 19:34

#محمدملکی
@zehnsefid
193
ذهن سفید

06 Feb, 18:23

بنابراین، هرگز نباید برای متقاعد کردن کسی به ماندن،
خودمان را فراموش کنیم
و اگر برای حفظ رابطه‌ای مجبوریم
که از خودمان فاصله بگیریم،
شاید بهتر باشد که
به جای تلاش برای نگه داشتن آن،
دوباره به خودمان بازگردیم.
عشق، جایی است که در کنار دیگری،
خودمان بودن، کافی باشد.

#محمدملکی



@zehnsefid
182
ذهن سفید

06 Feb, 18:23

تلاش می‌کنیم چیزی را که نیستیم نشان دهیم،
خواسته‌های واقعی‌مان را پنهان کنیم،
و به تدریج از باورها، ارزش‌ها
و حتی عزت‌نفس خود فاصله می‌گیریم
اما غافل از این که این تغییرات،
نه‌تنها ما را به خواسته‌هایمان نزدیک‌تر نمی‌کند،
بلکه ما را از خودمان دورتر می‌سازد."
اما این روند خطرناک است،
زیرا در تلاش برای راضی کردن دیگری،
خود واقعی‌مان را از دست می‌دهیم
و وقتی از خودمان تهی شویم،
حتی اگر آن رابطه ادامه یابد،
دیگر چیزی از ما باقی نخواهد ماند
تا بتوانیم از آن لذت ببریم
ما به فردی تبدیل می‌شویم
که دیگر نمی‌شناسیم
کسی که برای بودن با دیگری،
از تمام آنچه بودیم، گذشت کرده است
اما موضوع این است که
رابطه‌ای که از ما بخواهد برای ماندگاری‌اش
خودمان را قربانی کنیم،
رابطه‌ای ناسالم است
عشق واقعی نه‌تنها از ما نمی‌خواهد
که خودمان را گم کنیم،
بلکه ما را به رشد، شکوفایی و بهتر شدن هدایت می‌کند
رابطه‌ای ارزشمند است که در آن هر دو نفر،
با حفظ هویت و ارزش‌های خود،
کنار یکدیگر زندگی کنند
183
ذهن سفید

06 Feb, 07:17

در نهایت، عشق و ازدواج
چیزی نیست که با چشم‌های بسته به سمت آن بروید
هرکسی که در مسیر زندگی‌تان قرار می‌گیرد،
شایسته‌ی ماندن در کنار شما نیست.
انتخاب درست،
یعنی ساختن آینده‌ای که در آن
امنیت، آرامش و عشق متقابل،
به جای فرسایش و تخریب،
جریان داشته باشد.

#محمدملکی

@zehnsefid
231
ذهن سفید

06 Feb, 07:17

برخی افراد،
برای رابطه و ازدواج مناسب نیستند
آن‌ها نه‌تنها قادر
به حفظ یک رابطه سالم و متعادل نیستند،
بلکه با رفتارهای مخرب،
با خودمحوری و بی‌مسئولیتی،
شریک زندگی‌شان را به سمت نابودی می‌کشانند.
بودن در کنار چنین افرادی،
مانند قدم زدن
در مسیری فرسایشی است که در نهایت،
تنها چیزی که از شما باقی می‌گذارد،
یک نسخه‌ی خسته،
تهی‌شده از خودتان است.
آن‌ها نه‌تنها در رشد و تقویت رابطه ناتوان‌اند،
بلکه به تدریج
تمام زیبایی‌های یک عشق واقعی را
تخریب می‌کنند.
ازدواج با چنین افرادی،
مثل کاشتن یک درخت در خاک مسموم است.
هرچقدر هم تلاش کنید،
آن رابطه هرگز شکوفا نخواهد شد،
زیرا مشکل از بذر یا تلاش شما نیست
مشکل از زمینی است
که برای رشد آماده نیست.
آنها نه‌تنها خود قادر به دوست داشتن نیستند،
بلکه عشق دیگران را نیز آلوده و ویران می‌کنند.
به همین دلیل،
ازدواج نیاز به دقت،
شناخت و آگاهی دارد.
این که چه کسی را به زندگی‌تان راه می‌دهید،
تنها یک انتخاب ساده نیست
بلکه تصمیمی است که می‌تواند
تمام مسیر زندگی‌تان را تغییر دهد.
235
ذهن سفید

05 Feb, 20:41

،
قبل از اینکه دیر شود.
کسی که هنوز حرف می‌زند،
گلایه می‌کند یا توضیح می‌دهد،
هنوز امید دارد،
اما وقتی سکوت جای تمام کلمات را می‌گیرد،
یعنی امید به بازگشت رو به پایان است.
پس بیایید به جای نادیده گرفتن
این زنگ خطرهای خاموش،
به آن‌ها پاسخ دهیم.
گاهی تنها یک کلمه،
یک نگاه، یا یک سؤال ساده کافی است
تا سکوت شکسته شود
و راهی برای بازسازی پل‌های شکسته باز گردد.

#محمدملکی

@zehnsefid
240
ذهن سفید

05 Feb, 20:41

سکوت، گاهی فریادی است
که شنیده نمی‌شود.
سکوتِ کسی که برای شنیده شدن امید بسته،
هرگز نباید نادیده گرفته شود.
این سکوت‌ها، نشانه‌های آرام اما عمیق از یک درد،
یک خواسته و یا یک خستگی بی‌صدا هستند.
سکوت، گاهی فریادی خاموش است
که به ما می‌گوید چیزی در حال فروپاشی است،
چیزی که شاید اگر زودتر آن را می‌شنیدیم،
می‌توانستیم نجاتش دهیم.
سکوت، آخرین زنگ خطر است
اگر کسی که روزی با شور و حرارت حرف می‌زد،
ناگهان سکوت کند،
اگر کسی که روزی از احساساتش با ما می‌گفت،
حالا دیگر حرفی برای گفتن نداشته باشد،
این سکوت، نه از آرامش،
بلکه از ناامیدی ناشی شده است.
سکوت اینجا یعنی او
امید به شنیده شدن را از دست داده است.
ما مراقب سکوت‌ها باشیم
سکوت، گاهی آخرین پناه کسی است
که دیگر نمی‌داند چطور باید دیده شود.
شاید پشت این سکوت،
داستانی از دلشکستگی،
احساس نادیده گرفته شدن،
یا انتظاری طولانی
برای یک گوش شنوا پنهان باشد.
کسی که سکوت می‌کند،
ممکن است دیگر توان
یا تمایلی برای باز کردن قلبش نداشته باشد.
ما باید سکوت‌ها را بشنویم
244
ذهن سفید

05 Feb, 06:38

#محمدملکی
@zehnsefid
248
ذهن سفید

05 Feb, 06:24

ازدواج، تنها با پایبندی و احترام زنده می‌ماند.
هر وسوسه‌ای که کنار زده می‌شود،
هر تصمیمی که برای حمایت از این تعهد گرفته می‌شود،
گامی است به سوی ساختن رابطه‌ای عمیق‌تر،
اصیل‌تر و پایدارتر.
ازدواج به ما یاد می‌دهد که عشق،
تنها در انتخاب اولیه خلاصه نمی‌شود
بلکه در انتخاب‌های کوچک و روزمره‌ای است
که به یک نفر اولویت می‌دهد.
در نهایت، ازدواج یعنی تمام کردن جستجو.
یعنی پذیرفتن این حقیقت
که ما به نقطه‌ای رسیده‌ایم که
نیازی به گزینه‌های دیگر نداریم.
این پایان، نه یک محدودیت،
بلکه آغاز سفری است
که با وفاداری و همراهی معنا پیدا می‌کند.
#محمدملکی
#ازدواج

@zehnsefid
240
ذهن سفید

05 Feb, 06:24

ازدواج، تعهدی فراتر از یک رابطه عادی است
اگر مرد هستید،
با این انتخاب همه‌ی زن‌ها برای شما تمام می‌شوند،
و اگر زن هستید، همه‌ی مردها
و این به معنای محدودیت نیست،
بلکه نشانه‌ای از آزادی است
آزادی در اینکه کسی را پیدا کرده‌اید
که برایتان کافی است،
کسی که شما را از جستجوهای بی‌پایان
در دنیای پر از روابط موقتی نجات می‌دهد.
ازدواج، مرزی است که شما آن را
با قلب و اراده‌ی خود می‌کشید
و این مرز، تنها در کلمات نیست
بلکه در رفتار، در نگاه
و انتخاب‌های روزمره شما تجلی پیدا می‌کند.
ازدواج، یعنی به یک نفر بگویید:
"تو اولویت زندگی منی،
تو تنها کسی هستی که می‌خواهم
تمام شادی‌ها، سختی‌ها
و لحظه‌های زندگی‌ام را با تو به اشتراک بگذارم."
اما این تعهد به معنای پایان وسوسه‌ها نیست.
دنیا پر از افرادی است که ممکن است
توجه شما را جلب کنند،
اما انتخاب ازدواج به معنای تمرکز بر یک نفر است.
به این معناست که شما یاد می‌گیرید
از خواسته‌های زودگذر عبور کنید
و برای چیزی ارزشمندتر تلاش کنید.
این انتخاب، نه از روی اجبار،
بلکه از روی درک عمیق
از ارزش وفاداری و عشق است.
225
ذهن سفید

04 Feb, 18:48

و حالا که اینجایند،
دیگر آن آدم سابق نیستند.
دیگر هیچ‌چیز آن‌ها را مثل قبل نمی‌شکند،
چون فهمیده‌اند که قدرت واقعی،
در نترسیدن از درد نیست،
بلکه در عبور از آن نهفته است.
حالا آن‌ها نه به راحتی اعتماد می‌کنند،
نه به آسانی دل می‌بازند،
نه برای ماندن کسی بیش از اندازه تلاش می‌کنند.
آن‌ها دیگر همان آدم‌های گذشته نیستند،
چون زندگی مجبورشان کرده است
که قوی‌تر شوند.
اما در اعماقشان،
هنوز همان قلبی می‌تپد
که روزی مهربان بود،
که روزی بی‌دریغ می‌بخشید،
که روزی برای دنیا روشنایی داشت.
تنها تفاوت این است که حالا،
آن قلب را به هر کسی نشان نمی‌دهند.

#محمدملکی

@zehnsefid
233
ذهن سفید

04 Feb, 18:48

آن‌ها این‌گونه به دنیا نیامده‌اند،
بلکه درون تاریکی‌هایشان ایستاده‌اند،
در زخم‌هایشان تنفس کرده‌اند،
در دل شکست‌هایشان دوام آورده‌اند
تا امروز به اینجا برسند.
این نسخه‌ی جدید از آن‌ها،
زاده‌ی دردهایی است که روزی فکر می‌کردند
هرگز از آن عبور نخواهند کرد.
آن‌ها یاد گرفتند که مهربانی همیشه دیده نمی‌شود،
که صداقت همیشه پاداش ندارد،
که عشق همیشه ماندنی نیست.
یاد گرفتند که بعضی آدم‌ها
فقط برای گرفتن می‌آیند،
نه برای ماندن.
که بعضی زخم‌ها را نه دشمن،
بلکه عزیزترین‌هایشان بر جانشان می‌نشانند.
که بعضی حرف‌ها،
نه از غریبه،
بلکه از نزدیک‌ترین‌ها می‌شکند.
و این فهمیدن‌ها، آسان نبود.
این آدم‌ها مجبور شدند بپذیرند
که زندگی همیشه
مطابق میلشان پیش نمی‌رود.
مجبور شدند آدم‌هایی را که روزی
فکر می‌کردند بدون آن‌ها نمی‌توانند زندگی کنند،
رها کنند.
مجبور شدند از رویاهایی که
روزگاری همه‌ی امیدشان بود، بگذرند.
مجبور شدند از خودشان عبور کنند،
بارها فرو بریزند،
در میان ویرانه‌هایشان راه بروند
و دوباره خودشان را از نو بسازند.
255
ذهن سفید

04 Feb, 08:52

آدم‌ها همیشه برای ضعف گریه نمی‌کنند
گاهی اشک‌هایشان فریادی خاموش است،
صدایی از دردی که مدت‌ها درونشان را بلعیده،
سنگینی که دیگر نمی‌توانند حمل کنند.
گاهی کسی که گریه می‌کند،
همان کسی است که سال‌ها ایستاده،
او از دردها عبور کرده،
زخم‌ها را پنهان کرده و در سکوت،
سنگینی دنیا را به دوش کشیده است.
اما حتی محکم‌ترین کوه‌ها هم
روزی ترک برمی‌دارند،
حتی صبورترین دل‌ها هم
جایی برای خالی شدن می‌خواهند.
گریه، شکستن نیست،
تسلیم نیست
گریه لحظه‌ای است که
ذهن فرصتی برای نفس کشیدن پیدا می‌کند.
آدم‌هایی که سال‌ها قوی بوده‌اند،
گاهی با اشک‌هایشان از خودشان مراقبت می‌کنند.
آن‌ها گریه می‌کنند،
نه از ناتوانی، بلکه از خستگی
نه برای تسلیم شدن،
بلکه برای رهایی.
و شاید همین اشک‌ها،
همان چیزی باشد که دوباره
قدرت برخاستن را به آن‌ها می‌بخشد.
پس اگر کسی را دیدی
که بی‌صدا اشک می‌ریزد،
فکر نکن که او ضعیف است
شاید او از تمام آن‌هایی که هرگز گربه نکرده اند،
قوی‌تر باشد.

#محمدملکی
@zehnsefid
286
ذهن سفید

03 Feb, 20:34

#محمدملکی
@zehnsefid
279
ذهن سفید

03 Feb, 18:53

آدمی که شنیده نشود،
بلندتر حرف می‌زند،
فریاد می‌کشد،
دست‌هایش را تکان می‌دهد
تا شاید صدایش به گوش برسد
اما آدمی که درک نشود،
آرام‌آرام سکوت می‌کند،
حرف‌هایش را در سینه حبس می‌کند،
و در نهایت، خاموش می‌شود.
فریادها برای شنیده شدن‌اند،
اما سکوت‌ها،
زخم‌هایی‌اند که دیگر امیدی
به درک شدن ندارند.
کسی که تنها صدایش نادیده گرفته شود،
همچنان برای جلب توجه تلاش می‌کند،
اما کسی که احساساتش نادیده بماند،
روزی می‌رسد که دیگر نه توضیح می‌دهد،
نه گلایه می‌کند،
نه حتی انتظار فهمیده شدن دارد.
او یاد می‌گیرد که بودنش را
در خاموشی معنا کند
و کم‌کم از دایره‌ی آدم‌ها کنار می‌رود.
در واقع هیچ سکوتی ناگهانی نیست.
پشت هر لب بسته‌ای،
هزاران کلمه‌ی فروخورده،
هزاران بار تلاش نافرجام برای فهمیده شدن،
و هزاران امیدی که دیگر وجود ندارند،
پنهان شده است.
پس اگر کسی هنوز حرف می‌زند،
هنوز توضیح می‌دهد،
هنوز گلایه می‌کند،
این را یک فرصت بدانید.
چرا که وقتی کسی سکوت کرد،
دیگر راهی برای بازگشت باقی نمانده است.

#محمدملکی
@zehnsefid
330
ذهن سفید

03 Feb, 07:59

اما شاید وقت آن رسیده باشد
که به جای غرق شدن در سراب‌های دیجیتالی،
به لحظات ساده اما ارزشمند زندگی خود بازگردیم.
زیبایی زندگی نه در قاب‌های بی‌نقص،
بلکه در لحظات واقعی،
در چالش‌ها و حتی در شکست‌ها شکل می‌گیرد.
معنا، در همان نقص‌هایی نهفته است
که شبکه‌های اجتماعی سعی دارند آن‌ها را پنهان کنند.
زندگی‌ای که از بیرون
کم‌زرق‌وبرق به نظر می‌رسد،
می‌تواند از درون،
غنی از احساسات واقعی،
تجربه‌های ناب
و جستجوی مداوم برای معنا باشد.
کافی است چشم‌هایمان را
از این دنیای ساختگی برداریم
و ببینیم آنچه حقیقتاً ارزشمند است،
درست مقابل ما قرار دارد.


#محمدملکی

@zehnsefid
286
ذهن سفید

03 Feb, 07:59

شبکه‌های اجتماعی بیش از آنکه
بازتابی از حقیقت زندگی باشند،
صحنه‌ای مهندسی‌شده
از آرمان‌های دست‌نیافتنی‌اند.
در این دنیای دیجیتال،
حتی معمولی‌ترین لحظات زندگی نیز
باید تحسین‌برانگیز و بی‌نقص به نظر برسند.
هر تصویر، هر ویدئو و هر پست،
گویی باید بخشی از یک نمایش باشکوه باشد
که در آن، موفقیت،زیبایی و شادی،
بدون هیچ نقص و رنجی به تصویر کشیده می‌شود.
اما آنچه در این قاب‌های زیبا دیده نمی‌شود،
حقیقت زندگی روزمره است
لحظاتی که در آن، سختی‌ها،
چالش‌ها و احساسات واقعی جریان دارند.
این تصاویر بیش از آنکه الهام‌بخش باشند،
تأثیری عمیق و ناخودآگاه بر روان ما می‌گذارند
آن‌ها معیاری غیرواقعی می‌سازند
استانداردهایی که دست‌نیافتنی
و ناممکن به نظر می‌رسند.
در نتیجه، بسیاری از ما
در چرخه‌ای از مقایسه‌های بی‌پایان
گرفتار می‌شویم،
جایی که همیشه احساس می‌کنیم کافی نیستیم،
زندگی‌مان کم‌ارزش است
و تلاش‌هایمان بی‌ثمر.
303
ذهن سفید

02 Feb, 18:20

#محمدملکی
@zehnsefid
50
ذهن سفید

02 Feb, 18:03

و حالا وقتش رسیده که آن‌ها را رها کنیم،
فضای درونمان را از بودنشان خالی کنیم،
تا برای آدم‌هایی که سزاوارترند، جایی باز شود.
گاهی سقوط آدم‌های اشتباه،
تنها راه ورود آدم‌هایی است
که ارزش واقعی محبت و اعتماد را می‌دانند.

#محمدملکی

@zehnsefid
65
ذهن سفید

02 Feb, 18:03

گاهی فقط یک اتفاق کافی است
تا تصویری که با عشق و باور
در ذهن ساخته‌ایم، فرو بریزد.
در واقع از چشم افتادن یک اتفاق ساده نیست
انگار که شیشه‌ی ظریفی
که سال‌ها با دقت و اطمینان شکل گرفته،
ناگهان ترک می‌خورد و می‌شکند.
اما این شکستگی،
نه از جنس چیزهایی است که بتوان چسب زد،
نه از آن زخم‌هایی است که بشود
با زمان درمانشان کرد.
شاید به این دلیل که آن لحظه،
واقعیتی را آشکار می‌کند
که مدت‌ها زیر لایه‌ای از باورها،
محبت‌ها و تصورات خوش‌رنگ پنهان شده بود.
حقیقتی که دیگر نمی‌توانیم از آن بگریزیم،
و حالا می‌فهمیم که دیگر نمی‌توانیم با آن کنار بیاییم
اما این لحظه‌ی فروپاشی،
همیشه تلخ و ویرانگر نیست.
گاهی درست در همان لحظه‌ای که
یک تصویر در هم می‌شکند،
فرصتی برای شفاف‌تر دیدن حقیقت زندگی‌ پیدا می‌کنیم.
شاید این اتفاق به ما نشان دهد
که برخی آدم‌ها نه از روی شایستگی،
بلکه از روی عادت یا نیاز در زندگی‌ مان باقی مانده بودند.
67
ذهن سفید

01 Feb, 21:33

اما آیا این سختی ارزشش را ندارد؟
آیا ادامه دادن یک مسیر اشتباه،
تنها به این دلیل که تا اینجا آمده‌ایم،
عاقلانه‌تر از آغاز دوباره است؟
موضوع این است که زندگی،
اسارت در گذشته نیست.
اگر امروز احساس می‌کنید
در مسیر درستی نیستید،
همین امروز زمان آن است که تغییری ایجاد کنید.
مسیر درست،
همیشه از لحظه‌ای شروع می‌شود
که تصمیم می‌گیرید
دیگر در مسیر اشتباه باقی نمانید.

#محمدملکی

@zehnsefid
208
ذهن سفید

01 Feb, 21:33

زندگی یعنی تغییر،
یعنی انتخابی آگاهانه،
نه تکرار بی‌پایان یک مسیر نادرست
اما چرا بسیاری از ما،
حتی زمانی که می‌دانیم اشتباه می‌کنیم،
همچنان همان راه را ادامه می‌دهیم؟
ترس از تغییر،
ترس از ناشناخته‌ها،
و گاهی ترس از پذیرش حقیقت.
ما اغلب به مسیرهای اشتباه چنان خو می‌گیریم
که دیگر تفاوتی بین
عادت و حقیقت احساس نمی‌کنیم.
تصور می‌کنیم اگر راهی را سال‌ها پیموده‌ایم،
پس باید همچنان ادامه دهیم،
حتی اگر ما را به ناکجاآباد ببرد.
اما زندگی،
یک قرارداد از پیش‌نوشته‌شده نیست
هر لحظه فرصتی است برای بازنویسی سرنوشت.
چرا باید در قفسی که خودمان ساخته‌ایم،
زندانی بمانیم؟
چرا باید برای تصمیم‌های اشتباه گذشته،
آینده‌مان را قربانی کنیم؟
این‌که یک سال را در مسیر غلط گذرانده‌ایم،
دلیل نمی‌شود که
باقی عمرمان را نیز همان‌گونه سپری کنیم.
ما همیشه این قدرت را داریم که بایستیم،
تصمیم بگیریم
و تغییری اساسی در زندگی خود ایجاد کنیم.
اما تغییر، آسان نیست.
تغییر، نیازمند شجاعت است
شجاعتی برای پذیرش این حقیقت که
شاید سال‌ها خود را فریب داده‌ایم،
که شاید باید دوباره از نو شروع کنیم.
200
ذهن سفید

01 Feb, 13:19

#محمدملکی

@zehnsefid
170
ذهن سفید

01 Feb, 13:10

مرغ همسایه همیشه غاز نیست
گاهی اوقات تنها سایه‌ای است که در نور کم،
فقط بزرگ‌تر از واقعیتش به نظر می‌رسد.
هنر زندگی در این است که ما
مرغ زندگی خودمان را غاز ببینیم
و از آن مراقبت کنیم.
حسرت خوردن به داشته‌های دیگران
و مقایسه‌ی بی‌پایان خود با آن‌ها،
پدیده‌ای است که ریشه در ادراک مغز ما دارد.
ذهن انسان به‌طور طبیعی،
چیزهایی را که دور از دسترسش است،
جذاب‌تر، درخشان‌تر و ارزشمندتر تصور می‌کند.
.این خطای شناختی ناشی از
چند عامل روانشناختی مهم است
که شناخت آن‌ها می‌تواند
راه‌حلی جدی و کاربردی
برای این مسئله ارائه دهد.

🔴 اثر مقایسه اجتماعی
ذهن ما به‌طور ناخودآگاه خود را با دیگران
مقایسه می‌کند تا جایگاه و ارزش خود را
ارزیابی کند. این مقایسه، اگر آگاهانه و سازنده
نباشد، باعث کاهش عزت‌نفس، افزایش حسرت
و نارضایتی مداوم از زندگی می‌شود.

🔴 اثر تمرکز
ذهن ما تمایل دارد تنها بخشی از واقعیت را ببیند.
وقتی به دیگران نگاه می‌کنیم،
فقط نقاط قوت و موفقیت‌های آشکارشان را
می‌بینیم، درحالی‌که مشکلات، چالش‌ها و
رنج‌های پنهان آن‌ها را نادیده می‌گیریم.

🔴اثر تطابق لذت‌گرایانه
ما به آنچه داریم، عادت می‌کنیم و به مرور زمان،
ارزش آن را کمتر از آنچه در ابتدا احساس
می‌کردیم، درک می‌کنیم. اما چیزهایی که نداریم،
چون هنوز تجربه نشده‌اند، در ذهن ما
هیجان‌انگیز و باارزش‌تر جلوه می‌کنند.

در نهایت موضوع این است که:  اینکه زندگی دیگران از دور درخشان‌تر به نظر می‌رسد، این تنها خطای ذهنی ماست. وکلید آرامش واقعی این است که نگاه خود را تغییر دهیم، ارزش‌های خود را تعریف کنیم، و قدر آنچه داریم را بدانیم. آنچه مهم است، رضایت درونی و رشد شخصی است، نه رسیدن به چیزی که همیشه در دست دیگران است
#محمدملکی
@zehnsefid
174
ذهن سفید

01 Feb, 13:10

مرغ همسایه غاز است
یک باور قدیمی است اما هنوز
در زندگی امروز ما هم زنده است.
شاید دلیل این موضوع
ریشه در ذهن ما داشته باشد،
ذهنی که به طور ناخودآگاه باور دارد
"آنچه نداریم، ارزشمندتر است."
ما اغلب فقط
ظاهر زندگی دیگران را می‌بینیم
لبخندهایشان، موفقیت‌هایشان،
و چیزهایی که در شبکه‌های اجتماعی
به اشتراک می‌گذارند.
اما حقیقت این است
که پشت آن تصاویر زیبا،
مشکلات، سختی‌ها،
و واقعیت‌های نادیده‌ای وجود دارد
که ما از آن‌ها بی‌خبریم.
این باور قدیمی که مرغ همسایه غاز است،
نشان‌دهنده نوعی خودفریبی است
نوعی تمایل
به مقایسه بی‌پایان خود با دیگران،
که نه‌تنها ما را
از لذت زندگی خودمان محروم می‌کند،
بلکه حسرتی دائمی در دل‌هایمان می‌کارد.
اما اگر دقیق‌تر نگاه کنیم،
می‌بینیم که زندگی هر کسی،
داستانی منحصر به فرد است.
شاید آن غازی که از دور زیبا به نظر می‌رسد،
در واقع چیزی جز همان مرغ معمولی نباشد.
و شاید مرغی که خود داریم،
چیزی باشد که دیگران در آرزویش هستند.
142
ذهن سفید

01 Feb, 07:38

منتظر ماندن،
هیچ دری را باز نمی‌کند،
هیچ فرصتی را خلق نمی‌کند.
تنها زمانی که حرکت کنیم،
مسیرها آشکار می‌شوند.
تنها زمانی که خودمان تغییری ایجاد کنیم،
اوضاع تغییر خواهد کرد.

#محمدملکی
@zehnsefid
187
ذهن سفید

01 Feb, 07:35

ما گمان می‌کنیم که اوضاع باید
مطابق میل ما تغییر کند،
ما گمان می کنیم که جهان باید
خودش را با انتظارات ما هماهنگ کند
اما حقیقت این است که جهان،
هرگز منتظر ما نبوده و نخواهد بود.
ما اغلب در دام این توهم گرفتار می‌شویم
که اگر زمان بگذرد،
اوضاع خودبه‌خود بهتر خواهد شد.
اما موضوع این است که
اوضاع تنها زمانی تغییر می‌کند
که ما تغییر کنیم.
هر روزی که در انتظار
بهتر شدن شرایط می‌گذرانیم،
روزی است که می‌توانستیم
برای ساختن شرایط بهتر استفاده کنیم.
گاهی این انتظار،
تنها یک بهانه است
بهانه‌ای برای فرار از اقدام،
برای اجتناب از مسئولیت،
برای باقی ماندن در منطقه امنی
که هیچ رشدی در آن وجود ندارد.
ما با خود می‌گوییم:
«وقتش که برسد، تغییر می‌کنم.»
اما وقتش هرگز خودبه‌خود نمی‌رسد.
این ما هستیم که باید زمان را بسازیم،
باید تصمیم بگیریم، باید اقدام کنیم.
اگر بهبود و پیشرفت را می‌خواهیم،
اگر تغییری در زندگی‌مان می‌طلبیم،
باید خودمان آغازگر آن باشیم.
203
ذهن سفید

31 Jan, 17:45

این ناهشیار سرکوب‌شده،
نه دشمن ماست و نه تهدیدی برای نابودی‌مان.
بلکه دعوتی است به سفر درونی،
سفری به اعماق وجودمان
برای کشف حقیقتی
که در سایه‌ها پنهان شده است.
این سفر دشوار است
چرا که روبه‌رو شدن با بخش‌های پنهان وجودمان
نیاز به شجاعت دارد.
اما زمانی که آن‌ها را به سطح بیاوریم، می‌توانیم آزاد شویم.
آگاهی از ناهشیار،
به ما قدرت می‌دهد.
قدرتی برای درک عمیق‌تر خودمان،
برای بخشیدن به خودمان،
و برای شکستن زنجیرهایی
که ما را به گذشته‌ی دردناک گره زده‌اند.
و در این مسیر، درمی‌یابیم
که حتی تاریک‌ترین بخش‌های وجودمان نیز
بخشی از زیبایی انسان بودن ماست.
جایی که درد به رشد
و شرمساری به آگاهی تبدیل می‌شود.

#محمدملکی

@zehnsefid
258
ذهن سفید

31 Jan, 17:45

ما بخشی از افکار، احساسات و تخیلاتمان را
خارج از حیطه هوشیاری‌مان نگه می‌داریم
چرا که تحمل دیدنشان دشوار است،
آنها دردناک‌اند، یا شرمساری‌مان را برمی‌انگیزند.
گویی آن‌ها را
به تاریک‌ترین گوشه‌های ذهنمان تبعید می‌کنیم،
به این امید که دیگر مزاحممان نباشند.
اما حقیقت این است که این افکار و احساسات،
هرگز از بین نمی‌روند.
در ناهشیار ما باقی می‌مانند،
همچنان زنده، سرشار از انرژی،
و به‌طرزی پنهان اما قدرتمند
بر زندگی ما اثر می‌گذارند.
آن‌ها مانند جریان‌هایی زیرزمینی هستند
که مدام فشار می‌آورند تا به سطح بیایند،
تا دیده شوند، تا به رسمیت شناخته شوند.
و وقتی نادیده‌شان می‌گیریم،
آن‌ها شکل‌های دیگری به خود می‌گیرند
ممکن است به صورت اضطراب،
خشم‌های بی‌دلیل،
یا حتی احساس خستگی و بی‌معنایی ظاهر شوند.
گاهی بدون اینکه بفهمیم چرا،
از پا می‌افتیم،
گویی وزنی سنگین بر دوشمان است.
آن وزن، همان احساسات و افکاری است
که با خود حمل می‌کنیم،
اما از دیدن شان سر باز می‌زنیم.
248
ذهن سفید

31 Jan, 11:42

#محمدملکی
@zehnsefid
227
ذهن سفید

31 Jan, 11:17

عذرخواهی کردن هم یک اصول و شرایطی دارد
اولین و اساسی‌ترینش این است که
باید واقعاً پشیمان شده باشی
پشیمانی‌ای که از عمق جان برخیزد،
نه صرفاً کلماتی که برای آرام کردن شرایط
آنها را به زبان اورده باشی.
وقتی واقعاً پشیمان باشی،
عذرخواهی‌ات بوی صداقت می‌دهد،
سنگینی شرم را در صدایت می‌شود حس کرد،
و نگاهت به زمین دوخته نمی‌شود از عادت،
بلکه از دردی که درونت را می‌سوزاند.
نگاهت را به زمین می دوزی.
عذرخواهی نباید یک تاکتیک باشد،
نباید حربه‌ای برای فرار از مسئولیت
یا راهی برای خاموش کردن خشم طرف مقابل باشد.
یک عذرخواهی واقعی یعنی قبول مسئولیت،
یعنی فهمیدن اینکه کسی را رنجانده‌ای و این درد،
در تو هم زخم ایجاد کرده است
یعنی تلاشی برای جبران،
حتی اگر هیچ تضمینی برای بخشیده شدن نباشد.
یعنی گفتنِ "متأسفم"
با دستانی که می‌خواهند بسازند،
نه با زبانی که فقط می‌خواهد رها شود.
عذرخواهی حقیقی،
آغاز تغییری است که دیگر
نیازی به عذرخواهی‌های بعدی نداشته باشد.

#محمدملکی

@zehnsefid
244
ذهن سفید

30 Jan, 18:46

در نهایت، سادگی و صداقت
نباید به معنای غفلت یا بی‌توجهی
به نیت‌های دیگران باشد
بلکه باید با پرورش هشیاری و آگاهی،
این صفات را به گونه‌ای به‌کار بگیریم
که هم خود و هم دیگران
از آن بهره‌مند شوند
و از هرگونه سوءاستفاده جلوگیری شود.

#محمدملکی

@zehnsefid
271
ذهن سفید

30 Jan, 18:45

گاهی اوقات، سادگی و صداقت ما،
گرگ درون دیگران را بیدار می‌کند.
بنابراین، در حالی که سادگی و صداقت
ارزشمند هستند،
باید با چشمانی باز و هشیار
به جهان نگریست
و از خود در برابر کسانی که
نیت‌های ناپاک دارند، محافظت کرد.
سادگی و صداقت،
از ارزشمندترین صفات انسانی هستند
که می‌توانند پایه‌گذار روابطی عمیق و معنادار باشند.
اما در جهانی که پیچیدگی‌ها و نیرنگ‌ها فراوان است،
این ویژگی‌ها گاه می‌توانند
مورد سوءاستفاده قرار گیرند.
افرادی با نیت‌های ناپاک ممکن است
از صداقت و سادگی دیگران
بهره‌برداری کرده و به اهداف خود دست یابند.
برای جلوگیری از چنین سوءاستفاده‌هایی،
لازم است که در عین حفظ سادگی و صداقت،
هشیاری و آگاهی خود را تقویت کنیم
و این به معنای بی‌اعتمادی به دیگران نیست،
بلکه به معنای داشتن درکی عمیق‌تر
از نیت‌ها و انگیزه‌های افراد است.
با ترکیب سادگی با خرد و هشیاری،
می‌توانیم روابطی سالم و متعادل برقرار کنیم
و از خود در برابر کسانی که
قصد سوءاستفاده دارند، محافظت نماییم.
314
ذهن سفید

29 Jan, 07:50

#محمدملکی
@zehnsefid
321
ذهن سفید

29 Jan, 07:31

در نهایت، شاید پول همه‌چیز نباشد،
اما نداشتن حداقلی از آن،
می‌تواند همه‌چیز را از بین ببرد
از آرامش گرفته تا عزت نفس،
از رؤیاها گرفته تا هویت.
فقر، بیش از آنکه یک مشکل اقتصادی باشد،
یک زنجیر نامرئی است
که تفکر را در بند می‌کشد
و فرصت پرواز را از انسان می‌گیرد.
جامعه‌ای که به دنبال پیشرفت است،
باید نه تنها به تأمین نیازهای اولیه افرادش توجه کند،
بلکه بستری فراهم سازد که انسان‌ها
بدون هراس از فردا،
امروز را زندگی کنند
و برای آینده‌ای روشن‌تر بیندیشند.

#محمدملکی
@zehnsefid
300
ذهن سفید

29 Jan, 07:31

فقر، پیش از آنکه جسم را خم کند،
ذهن را در زنجیر می‌کشد
انسانی که برای زنده ماندن می‌جنگد،
فرصتی برای زندگی کردن ندارد.
در واقع اولین و ویرانگرترین تأثیر فقر،
خاموش کردن شعله‌ی تفکر است.
وقتی ذهن درگیر تأمین نیازهای اولیه باشد،
دیگر فضایی برای خلاقیت،
رؤیاپردازی و رشد باقی نمی‌ماند.
فردی که هر روز با دغدغه‌ی پرداخت اجاره،
تأمین غذا و فرار از چنگال بدهی‌ها سر می‌کند،
چگونه می‌تواند به آینده‌ای بهتر بیندیشد؟
چگونه می تواند به آرامش برسد
یا حتی لحظه‌ای از بار اضطراب رها شود؟
موضوع فقر، تنها نداشتن پول نیست
بلکه نداشتن فرصت برای بودن،
نداشتن فرصت برای اندیشیدن
و نداشتن فرصت برای رشد کردن است.
ذهنی که درگیر بقای روزمره باشد،
نمی‌تواند در مسیر پیشرفت گام بردارد.
و تا زمانی که زنجیر نیازهای اولیه
از پای اندیشه باز نشود،
امکان پرواز به سوی افق‌های بلندتر هم
فراهم نخواهد شد.
انسان گرسنه،
نه برای رویاهایش
که برای زنده ماندنش تلاش می‌کند،
و این همان نقطه‌ای است که فقر،
نه فقط یک بحران مالی،
بلکه یک بحران فکری و انسانی می‌شود.
273
ذهن سفید

28 Jan, 17:05

در نهایت، فراموش نکردن
یعنی احترام گذاشتن به خود.
یعنی به یاد داشته باشیم
که ما لیاقت رفتارهای بهتر،
کلمات مهربان‌تر
و موقعیت‌هایی با ارزش‌تر را داریم.
این یادآوری‌ها،
چراغ راهی هستند که ما را
از تکرار دردها و اشتباهات گذشته بازمی‌دارند
و به سمت زندگی‌ای هدایت می‌کنند
که در آن، خودمان را گم نمی‌کنیم.

#محمدملکی

@zehnsefid
317
ذهن سفید

11 Jan, 18:23

زندگی، عرصه‌ای برای یادگیری است،
و گاهی این یادگیری تنها زمانی اتفاق می‌افتد که
از تلاش بی‌پایان برای تغییر دیگران دست بکشیم
و تمام توانمان را صرف ساختن
بهترین نسخه از خودمان کنیم.
هنر زندگی این است که بفهمیم،
ما نمی‌توانیم قهرمان زندگی دیگران باشیم

#محمدملکی
@zehnsefid
160
ذهن سفید

11 Jan, 18:23

ما هیچ‌وقت نمی‌توانیم
آدم‌ها را از دست خودشان نجات دهیم
چرا که هر کس زندانی باورها، ترس‌ها،
و زخم‌های خودش است
این زنجیرها، گرچه ناپیدا، اما قدرتمندند
و تنها کلید آزادی‌شان در دستان خود فرد است.
شاید ما بتوانیم چراغی روشن کنیم،
راهی نشان دهیم، یا حتی دستشان را بگیریم،
اما عبور از تاریکی و انتخاب آزادی،
تصمیمی است که تنها و تنها خودشان می‌توانند بگیرند.
گاهی اصرار به نجات دیگران،
بیشتر به آن‌ها آسیب می‌زند
انسان‌ها باید خودشان سقوط کنند،
خودشان اشتباه کنند
و حتی زخمی شوند تا معنای واقعی زندگی و انتخاب را درک کنند.
هر فرد باید بار انتخاب‌ها و تصمیماتش را خودش به دوش بکشد
تلاش بیش از حد برای تغییر دیگران،
گاهی ما را از زندگی خودمان بازمی‌دارد
از مراقبت از آرامش، رشد، و خوشبختی خودمان.
و در نهایت، شاید نجات واقعی، همین باشد
یاد بگیریم که به جای خسته شدن از نجات دیگران،
خودمان را از روابط و شرایطی که انرژی‌مان را تحلیل می‌برند،
آزاد کنیم.
160
ذهن سفید

11 Jan, 07:10

"زندگی پشت لنز" گفتاری ۴۰ دقیقه‌ای است که تأثیرات شبکه‌های اجتماعی بر زندگی روزمره ما را بررسی می‌کند. این گفتار با نگاهی به واقعیت پشت تصاویر مجازی، به اهمیت صبر، تمرین صبر، پذیرش نقص‌های انسانی، بازتعریف مفهوم موفقیت،ارزش‌گذاری بر لحظات ساده می‌پردازد. این گفتار مخاطب را به تأمل درباره یافتن تعادلی میان زندگی واقعی و فضای مجازی دعوت می‌کند.

برای تهیه این گفتار ۴۰ دقیقه‌ای، لطفاً به شماره ۰۹۳۷۲۸۰۳۴۰۳ پیام ارسال کنید.
217
ذهن سفید

10 Jan, 10:02

#محمدملکی
@zehnsefid
258
ذهن سفید

10 Jan, 09:48

گاهی ما آن‌قدر در مسیر تلاش
برای رسیدن به چیزی غرق می‌شویم
که فراموش می‌کنیم همه چیز در زندگی
قابل تغییر یا قابل دست‌یابی نیست
در اینجا مفهوم رها کردن به معنای شکست نیست
بلکه به معنای پذیرش واقعیت‌ها،
شناخت محدودیت‌ها، و انتخاب آرامش
به جای جنگیدن بی‌پایان است.
رها کردن در اینجا یعنی به جای صرف انرژی
بر چیزی که دیگر امیدی به تغییر آن نیست،
آن انرژی را صرف ساختن مسیرهای جدید
و فرصت‌های تازه کنیم.
این کار نشان‌دهنده بلوغ
و درک عمیق از زندگی است،
فرصتی است برای بازسازی خود.
به‌موقع رها کردن، یعنی جرأت داشته باشیم
از زنجیرهایی که ما را اسیر کرده‌اند،
عبور کنیم و به سوی آزادی حرکت کنیم.
این آزادی است که به ما اجازه می‌دهد
دوباره آغاز کنیم،
دوباره ببینیم،
و دوباره زندگی کنیم.
در نهایت، رها کردن گاهی یک هنر است
هنری که نیاز به شجاعت،
صداقت و اعتماد به نفس دارد.
آن لحظه که می‌پذیریم
همه چیز را نمی‌توان با اراده حل کرد،
همان لحظه‌ای است که
به عمق زندگی پی می‌بریم
و ارزش واقعی تلاش و آرامش را درک می‌کنیم.

#محمدملکی


@zehnsefid
248
ذهن سفید

08 Jan, 21:39

#محمدملکی
@zehnsefid
272
ذهن سفید

08 Jan, 21:18

پس بیایید به جای موج‌سواری،
جریان‌ساز باشیم
جریانی که ریشه در صداقت، درک و اصالت دارد
این مسیر هرچند شاید سخت‌تر باشد،
اما آن چیزی است که اعتماد واقعی را می‌سازد
و احترام ماندگار را به دنبال دارد.

#محمدملکی
@zehnsefid
275
ذهن سفید

08 Jan, 21:18

سواری گرفتن از موج احساسات مردم،
شاید در کوتاه‌مدت شما را به جایی برساند،
اما در بلندمدت پایه‌های اعتماد را فرو می‌ریزد
و این پیشروی ناپایدار است
چون نه بر اساس صداقت،
بلکه بر پایه‌ی فرصت‌طلبی و فریب استوار است.
این رفتار چیزی شبیه به سراب است
در ابتدا زیبا و فریبنده،
اما وقتی نزدیک‌تر می‌شوید،
چیزی جز توهم نمی‌یابید.
احساسات مردم ابزاری نیستند که بتوان با آن‌ها معامله کرد
آن‌ها بخشی از وجود انسانی‌اند
که به احترام و درک نیاز دارند
استفاده ابزاری از این احساسات،
شکاف میان شما و دیگران را عمیق‌تر می‌کند،
زیرا دیر یا زود حقیقت آشکار می‌شود
و نقاب‌هایی که با احساسات مردم ساخته‌اید، فرو می‌ریزند.
اگر واقعاً می‌خواهید در مسیر زندگی پیشرو باشید،
چیزی برای ارائه داشته باشید
که واقعی و پایدار باشد
چیزی که به اعتماد و صداقت تکیه کند،
نه به فریب و نمایش.
پل زدن به احساسات مردم با صداقت،
نه تنها شما را به آن‌ها نزدیک‌تر می‌کند،
بلکه یک ارتباط ماندگار و معنادار ایجاد می‌کند
که هیچ موجی نمی‌تواند آن را نابود کند.
258
ذهن سفید

08 Jan, 14:32

دوست داشتن واقعی
نه در دسترس بودن همیشگی خلاصه می‌شود،
نه در پیام‌های بی‌پایان
و نه اشتراک‌گذاری‌های ۲۴ ساعته.
نه دوری می‌تواند آن را کم‌رنگ کند
و نه نزدیکی به‌تنهایی عمق آن را می‌سازد.
دوست داشتن واقعی نه به هر روز بیرون رفتن وابسته است
و نه به قربان صدقه‌های مکرر یا ابراز همدردی‌های کلیشه‌ای.
دوست داشتن واقعی به عمق رابطه بازمی‌گردد
به احساسی که در لحظه‌های سکوت،
و بی‌نیاز از کلمات وجود دارد.
به اینکه چقدر می‌توانی کنار کسی باشی و خودت باشی،
بدون نیاز به وانمود یا تلاش برای تأیید شدن.
در واقع رابطه‌ای که بر پایه درک و اصالت بنا شده باشد،
به جای نمایش‌های بیرونی،
در لحظه‌های عادی زندگی معنا پیدا می‌کند
جایی که نیازی به تظاهر نیست
و هر حضور، هر کلمه، و حتی هر سکوت،
نشانه‌ای از ارتباط واقعی است.
نهایتا، دوست داشتن
چیزی فراتر از رفتارهای ظاهری است.
این احساس به جایی می‌رسد که دیگر
زمان، فاصله، یا شرایط بیرونی
نمی‌تواند آن را تعریف کند،
زیرا ریشه در جایی عمیق‌تر دارد
در قلبی که فهمیده، پذیرفته و همراه شده است.

#محمدملکی

@zehnsefid
286
ذهن سفید

08 Jan, 12:56

🔴این‌جاست که می‌فهمیم هدف اصلی از صحبت کردن،
انتقال مفهوم است،
نه نمایش دانش زبانی یا خودنمایی با کلمات پیچیده
گفتار زمانی قدرت واقعی خود را نشان می‌دهد
که بتواند مخاطب را با پیام همراه کند،
نه اینکه او را در میان کلمات بیگانه و مفاهیم گمراه کند.
گاهی لازم است به جای پیچیده کردن گفتگو،
با زبانی ساده، روان و شفاف حرف بزنیم
زبانی که پلی باشد برای ارتباط،
نه دیواری از کلمات خارجی
که شنونده را پشت خود نگه دارد.
این‌گونه است که ارتباط، از یک ارتباط سطحی و گذرا،
به یک ارتباط عمیق و تأثیرگذار تبدیل می‌شود.
اما اگر بخواهیم با کلمات غیرضروری و ناآشنا،
گفتگو را زرق و برق دهیم،
نه تنها پیام اصلی کمرنگ می‌شود،
بلکه نوعی فاصله میان گوینده و شنونده ایجاد می‌کند
شنونده به جای تمرکز بر معنا،
وقت خود را صرف تلاش برای درک زبان می‌کند و این،
نقطه‌ای است که ارتباط از دست می‌رود.
ممکن است به اشتباه به نظر افراد اینطور برسد
که استفاده از کلمات خارجی،
نشان‌دهنده حرفه‌ای بودن است،
اما در واقع، چنین رویکردی
بیشتر باعث ایجاد حس بیگانگی،
و مانع در برقراری ارتباطی صریح و شفاف می‌شود.
ارتباط مؤثر زمانی شکل می‌گیرد که زبان،
ساده، واضح و متناسب با مخاطب باشد
این، نه تنها احترام به شنونده است،
بلکه تضمینی برای انتقال دقیق
و موفقیت‌آمیز پیام محسوب می‌شود.
چرا که تأثیر کلمات، نه در زرق و برقشان،
بلکه در وضوح و حقیقتشان نهفته است.

#محمدملکی

@zehnsefid
245
ذهن سفید

08 Jan, 12:56

"ببینید، توی روانشناسی یه مفهومی داریم
به اسم Cognitive Dissonance،
که به فارسی می‌شه "ناهماهنگی شناختی"
این یعنی وقتی Beliefs (باورها)
و Behaviors (رفتارها) ما با هم در تضاد باشن،
ذهنمون دچار یه جور Tension (تنش) می‌شه
. حالا این تنش، نه فقط توی رفتار و باورهای ما،
بلکه حتی توی ارتباطاتمون هم خودش رو نشون می‌ده.
مثلاً توی Life یا همون زندگی،
گاهی یه Phenomenon (پدیده‌ای) داریم
که وسط صحبت کردن به فارسی،
چند کلمه انگلیسی قاطیش می‌کنیم.
شاید توی ذهن خودمون این کار باعث بشه
حس کنیم خیلی Professional (حرفه‌ای) به نظر میایم،
ولی از زاویه دیگه،
این فقط مخاطبمون رو گیج می‌کنه.
اون بیچاره به جای اینکه به مفهوم حرف گوش بده،
داره دنبال یه Dictionary (دیکشنری) می‌گرده
تا بفهمه ما دقیقاً چی گفتیم.
حالا تصور کن وسط یه بحث جدی
به جای "ناهماهنگی شناختی" می‌گی Cognitive Dissonance.
انگار داری به مخاطب می‌گی:
"نه تنها می‌خوام ذهنت رو پر از تنش کنم،
بلکه فهم حرفای منم برات یه چالش باشه!"
205
ذهن سفید

08 Jan, 09:32

آن‌ها شاید برای لحظه‌ای تعجب کنند،
یک آه سرد بکشند
و بعد به زندگی‌شان را ادامه دهند
در واقع ما اغلب گرفتار این توهم می‌شویم
که رضایت دیگران،
کلید آرامش و موفقیت ماست
اما حقیقت تلخ این است که بسیاری از این افراد،
نه تنها اهمیت واقعی به زندگی ما نمی‌دهند،
بلکه در لحظات مهم و سخت زندگی،
حتی حضور هم ندارند.
تلاش برای راضی نگه داشتن چنین افرادی،
مثل دویدن در مسیری بی‌پایان است
جایی که نه مقصدی وجود دارد و نه پاداشی.
موضوع این است که
زندگی کوتاه‌تر از آن است که آن را
به پای کسانی بریزیم که حتی
ارزش لحظه‌ای از وقت و انرژی ما را ندارند.
کسانی که تنها در حاشیه زندگی ما قرار دارند
و نظراتشان نه از روی محبت،
بلکه از روی عادت یا قضاوت‌های سطحی است.
پس به جای اینکه زندگی‌مان را
با نگرانی از حرف‌ها و قضاوت‌های دیگران محدود کنیم،
برای خودمان زندگی کنیم
برای تصمیم‌ها و خواسته‌هایی که حقیقتاً به ما تعلق دارند.
در پایان، آنچه اهمیت دارد این است که
چگونه زندگی می کنیم،
نه اینکه دیگران درباره ما چه فکری کرده‌اند.
#محمدملکی
@zehnsefid
242
ذهن سفید

07 Jan, 20:43

#محمدملکی

@zehnsefid
242
ذهن سفید

07 Jan, 20:25

موضوع این است که همدردی واقعی
در سکوت و حضور است،
در نگاهی که صداقت دارد،
در لمسی که از عمق همراهی می‌آید
نه در کلمات پرزرق‌وبرقی
که تنها برای نمایش گفته می‌شوند
شاید به‌جای جستجوی همدردی
در جمعیت‌های فیک،
باید به دنبال یک نفر باشیم
کسی که سکوتش آرامش است،
و حضورش مرهم.

#محمدملکی

@zehnsefid
255
ذهن سفید

07 Jan, 20:24

چقدر تلخ است که حس کنی یک جمعیت ساختگی،
بی‌هیچ عمق یا درک واقعی،
تلاش می‌کنند تا همدردی خود را نشان دهند
همدردی‌ای که نه از دل برمی‌آید و نه از فهم
بیشتر نمایشی است از کلمات و ژست‌ها،
انگار این آدم‌ها نه برای درک درد تو،
بلکه برای اثبات چیزی به خودشان یا دیگران اینجا هستند.
این نوع همدردی، نه مرهم است و نه همراهی
بلکه گاهی تنها زخم‌ها را تازه‌تر می‌کند
چرا که از درون تهی است،
چرا که بدون فهم و بدون حس است.
این‌گونه همدردی به جای آنکه التیام دهد،
ما را به یاد خالی بودن جهان از صداقت و اصالت می‌اندازد
به جای آرام کردن درد،
تنها آن را بیشتر به رخ می‌کشد.
لحظه‌ای که به چشم‌ها نگاه می‌کنی
و حرف‌هایشان را می‌شنوی،
درمی‌یابی که هیچ صداقتی در میان نیست
کلماتی که می‌گویند،
نه وزنی دارند و نه معنایی
حس می‌کنی که میان تو و آن‌ها
فاصله‌ای عمیق وجود دارد
فاصله‌ای که هیچ کلمه یا جمله‌ای قادر به پر کردنش نیست.
251
ذهن سفید

07 Jan, 18:05

#محمدملکی
@zehnsefid
211
ذهن سفید

07 Jan, 17:56

.

این استانداردها، اگر بیش از حد سختگیرانه شوند،
به جای حفاظت، به زندانی تبدیل می‌شوند
که در آن خودمان را از دنیای بیرون جدا می‌کنیم.
شما در قفسی از انتظاراتی گرفتار می‌شوید
که شاید زمانی منطقی بودند،
اما دیگر با واقعیت زندگی هماهنگ نیستند.
نتیجه چه می شود؟
فرصت‌هایی که می‌توانستند شما را رشد دهند،
از کنار شما عبور می‌کنند،
بی‌آنکه حتی متوجهشان شوید.
زندگی همیشه در کمال و بی‌نقصی خلاصه نمی‌شود.
گاهی همان تجربه‌های ناقص،
ناهماهنگ و حتی پیش‌پاافتاده‌اند
که عمیق‌ترین درس‌ها را به ما می‌آموزند
این تجربه‌ها به ما نشان می‌دهند
که زیبایی زندگی
در پذیرش همین لحظات کوچک و پر از نقص نهفته است.
شاید وقت آن رسیده باشد که
دیوارهای استانداردهایمان را کمی کوتاه‌تر کنیم
نه برای اینکه از ارزش‌هایمان کوتاه بیاییم،
بلکه برای اینکه به زندگی اجازه دهیم
ما را غافلگیر کند.
هرچه دیوارهایمان بلندتر باشد،
افق دیدمان محدودتر می‌شود.
اما اگر شجاعت داشته باشیم
که این دیوارها را کمی پایین بیاوریم،
زندگی پر از فرصت‌هایی می‌شود
که نه تنها ما را شگفت‌زده می‌کنند،
بلکه مسیرمان را روشن‌تر و پرمعناتر می‌سازند.
#محمدملکی
268
ذهن سفید

07 Jan, 10:40

وقتی تلاش می‌کنید برای بازگرداندن صمیمیت از دست رفته،
بار دیگر با تمام وجود متوجه می‌شوید
که چرا این صمیمیت از بین رفته بود.
گاهی این تلاش‌ها شبیه باز کردن درِ زخمی قدیمی است
که هنوز التیام نیافته.
هر قدم که به عقب برمی‌گردید،
با خودتان و دلایلی که این فاصله را ایجاد کردند،
عمیق‌تر روبه‌رو می‌شوید.
وقتی برای بازسازی آن تلاش می‌کنید،
گویی با آینه‌ای روبه‌رو می‌شوید
که تمام ترک‌های رابطه را با وضوح تمام به شما نشان می‌دهد.
شاید این تلاش فرصتی باشد برای درک بیشتر،
برای فهمیدن این‌که چه چیزهایی ارزش بازسازی دارند
و چه چیزهایی تنها باید رها شوند.
بازگرداندن صمیمیت از دست رفته،
سفری است به درون خودمان
و رابطه‌ای که روزی ارزشمند بود.
اما این سفر باید با آگاهی و شجاعت همراه باشد
شجاعت پذیرفتن حقیقت،
حتی اگر حقیقت این باشد
که گاهی چیزی که از دست رفته،
باید در همان گذشته باقی بماند.


# محمدملکی


@zehnsefid
285
ذهن سفید

06 Jan, 19:07

ریشه این وانمودها اغلب در ترس از قضاوت دیگران نهفته است
ما می‌ترسیم که اگر ضعف‌ها،
غم‌ها یا خستگی‌های خود را نشان دهیم،
دیگران ما را ضعیف، شکست‌خورده یا ناکافی ببینند
اما این ترس، به جای محافظت از ما،
تنها ما را به انکار خودمان سوق می‌دهد
انکار احساسات، چرخه‌ای بی‌پایان از فرار
و بیگانگی ایجاد می‌کند
که ما را از فرصت شناخت و شفای درون محروم می‌سازد.
در اینجا پذیرفتن احساسات،
با تمام ضعف‌ها و ناتوانی‌هایش،
نه تنها ما را آسیب‌پذیرتر نمی‌کند،
بلکه قدرتی عمیق در ما ایجاد می‌کند
وقتی خودمان باشیم، نیازی به اثبات چیزی به دیگران نداریم
و در این صداقت، زندگی ساده‌تر،
واقعی‌تر و سرشار از آرامش می‌شود.
اینجاست که حقیقت جای وانمودها را می‌گیرد
و ما به معنای واقعی خودمان را پیدا می‌کنیم.

#محمدملکی

@zehnsefid
291
ذهن سفید

06 Jan, 19:07

وانمود کردن گاهی راهی است برای ادامه دادن،
برای سر پا ماندن
در دنیایی که همه انتظار دارند
قوی و کامل باشیم
اما این وانمودها،
هرچند برای مدتی ما را حفظ می‌کنند،
در نهایت ما را از خود واقعی‌مان دور می‌کنند.
شاید لازم باشد گاهی
دست از این نقش بازی کردن برداریم و خودمان باشیم
خسته، آسیب‌پذیر، اما واقعی
شاید لازم باشد به خودمان اجازه دهیم
که احساس کنیم،
که صادق باشیم با آنچه در درونمان می‌گذرد.
زندگی کردن در لایه‌ای از وانمودها،
به تدریج روحمان را فرسوده می‌کند.
شجاعت واقعی در پذیرفتن همین لحظات است
لحظاتی که نشان می‌دهد ما انسانیم،
با تمام ضعف‌ها و احساساتمان
شاید در همین صداقت،
آرامشی باشد که در پس سال‌ها
وانمود کردن از دست داده‌ایم.
وانمود کردن، هرچند گاهی
راهی برای ادامه دادن به نظر می‌رسد،
اما باری سنگین بر دوش ما می‌گذارد
هر نقابی که برای پنهان کردن احساسات
واقعی‌مان بر چهره می‌گذاریم،
به تدریج ما را از خود واقعی‌مان دور می‌کند
و سنگینی این بار، در عمق روحمان احساس می‌شود
این نقاب‌ها ما را به کسی تبدیل می‌کنند
که شاید در ظاهر قوی به نظر برسد،
اما درونش پر از فرسودگی و خستگی است.
294
ذهن سفید

06 Jan, 07:52

انگار که تمام زخم‌هایی که گمان می‌کردیم بسته شده‌اند،
دوباره باز می‌شوند.
این اتفاق ناچیز مثل کلیدی عمل می‌کند
که قفل‌های بسته شده‌ی حافظه را باز می‌کند
و ما را به اعماق گذشته می‌برد.
به لحظه‌هایی که شاید سال‌ها تلاش کرده بودیم
فراموششان کنیم،
اما هنوز در گوشه‌ای از وجودمان زنده‌اند.
گاهی این جرقه آن‌قدر نیرومند است
که مرز بین گذشته و حال را محو می‌کند
انگار تمام دردهایی که تجربه کرده‌ایم،
همین حالا دوباره در قلبمام رخ می‌دهند.
اما شاید این یادآوری،
راهی است برای روبرو شدن با آن‌ها،
برای شفا دادن زخم‌هایی که مدت‌ها نادیده گرفته شده‌اند.
شاید دردهای سرکوب‌شده
فقط منتظر فرصتی هستند
تا از زیر خاکستر بلند شوند،
تا دیده شوند
و بالاخره پذیرفته شوند
و شاید همین پذیرش،
همان چیزی است که آدم را
از تکرار این زخم‌ها نجات می‌دهد.

#محمدملکی

@zehnsefid
254
ذهن سفید

05 Jan, 17:57

گاهی اوقات دادن شانس دوم به کسی
که همه چیز نشان می‌دهد تغییری در او رخ نمی‌دهد،
مثل این است که شمشیری را تیزتر کنیم
که دوباره به سمت خودمان بازگردد.
او شاید در فرصت جدیدتر
بازی را بهتر بشناسد،
محتاط‌تر رفتار کند
و کمتر آشکارا آسیب برساند،
اما چیزی که اهمیت دارد این است که
نیت اصلی تغییر نکرده است
فقط روش‌ها پیچیده‌تر شده‌اند..
گاهی ما باید بپذیریم که
اصرار بر تغییر کسی که نمی‌خواهد تغییر کند،
فقط اتلاف زمان و انرژی ماست.
این شانس‌های دوباره،
بیشتر از آنکه نشانه بخشش باشد،
ابزاری برای تقویت رفتارهای مخرب او می‌شود.
ما باید یاد بگیریم که
شانس دوم را به کسانی بدهیم
که لیاقتش را دارند،
نه به کسانی که تنها منتظر فرصتی
برای بازگشت به همان مسیر اشتباه قبلی هستند.
مراقبت از خودمان
یعنی فهمیدن اینکه چه زمانی باید پایان دهیم
و به جای تلاش برای تغییر دیگران،
به آرامش و احترام به خودمان اولویت دهیم.

#محمدملکی

@zehnsefid
303
ذهن سفید

05 Jan, 12:21

به هر حال، روزگار می‌گذرد. اما آنچه در دل و ذهنمان حک می‌شود، نه لحظات بی‌پایان گذرا، بلکه حضور واقعی آدم‌هاست. همیشه یادمان می‌ماند که چه کسی در لحظات سخت، دستمان را گرفت و چه کسی فقط از دور تماشا کرد. فراموش نمی‌کنیم که چه کسی همراه واقعی بود؛ کسی که با قدم‌هایش در کنار ما بود، حتی وقتی راه سخت و تاریک می‌شد. و از یادمان نمی‌رود که چه کسانی فقط نظاره‌گر بودند، بی‌آنکه دست یاری دراز کنند یا حتی کلمه‌ای از امید بگویند.
در پایان، این خاطرات است که زندگی ما را شکل می‌دهد: یاد آدم‌هایی که بودند، ایستادند و همراه شدند، و حسرت کسانی که می‌توانستند باشند، اما نبودند. همراهی، نه فقط در عمل، که در حس حضور معنا پیدا می‌کند؛ همان حسی که روزهای تلخ و شیرین را قابل تحمل می‌کند.
شاید زندگی با گذر زمان، خیلی چیزها را از ما بگیرد، اما خاطره‌ی همراهی‌ها و بی‌تفاوتی‌ها همیشه با ما می‌ماند. این همان چیزی است که در نهایت ارزش روزهای رفته را برایمان تعریف می‌کند.

#محمدملکی
@zehnsefid
273
ذهن سفید

05 Jan, 08:58

#محمدملکی
@zehnsefid
291
ذهن سفید

05 Jan, 08:51

شاید بهتر باشد به جای مقایسه و سرزنش،
این والدین لحظه‌ای به گذشته نگاه کنند
به این فکر کنند که چه بال‌هایی را چیده‌اند،
چه فرصت‌هایی را گرفته‌اند،
و چه ترس‌هایی را به‌جای شجاعت
به فرزندشان هدیه داده‌اند.
اگر می‌خواهیم فرزندمان پرواز کند،
باید یاد بگیریم که گاهی بال‌هایش را رها کنیم،
اجازه دهیم طعم زمین خوردن و بلند شدن را بچشد،
و به او اعتماد کنیم که می‌تواند راه خودش را پیدا کند.

#محمدملکی

@zehnsefid
252
ذهن سفید

05 Jan, 08:51

بعضی از والدین، در ابتدا بال و پر فرزندشان را می‌چینند
اجازه نمی‌دهند خودش رشد کند
آن‌ها می‌خواهند همه چیز تحت کنترل باشد،
از ترس شکست فرزندشان،
او را از تمام چالش‌ها و موقعیت‌های زندگی دور نگه می‌دارند
اما غافل از این‌که همین کنترل بیش از حد،
همان چیزی است که فرزندشان را زمین‌گیر می‌کند.
سال‌ها بعد، وقتی فرزندشان به خودکفایی و جسارت لازم نمی‌رسد،
این والدین شکایت می‌کنند
که چرا او هیچ کاری نمی‌کند،
چرا تصمیم نمی‌گیرد، و چرا روی پای خودش نمی‌ایستد.
اما آیا این نتیجه طبیعی همان کنترل و محدودیتی نیست
که سال‌ها بر او تحمیل شده است؟
این‌جاست که پرواز کردن دیگران به چشم والدین می‌آید،
و آن‌ها شروع می‌کنند به مقایسه.
«ببین فلانی چه کرده»،
«ببین بچه فلانی کجاست»
اما نمی‌بینند که خانواده ی او
بال‌های آن فرزند را
در کودکی قیچی نکرده‌اند،
اجازه داده‌اند اشتباه کند،
زمین بخورد و دوباره بلند شود.
252
ذهن سفید

04 Jan, 18:56

اگر از این تجربه‌ها درس بگیریم،
دیگر برای آدم‌های اشتباه تلاش نمی‌کنیم
و به جای آن، انرژی‌مان را صرف کسی می‌کنیم
که واقعاً ارزشش را دارد
کسی که نه تنها ما را می‌بیند و می‌فهمد،
بلکه خودش هم برایمان تلاش می‌کند.
مشکل اصلی این نیست که تلاش کرده‌ایم،
بلکه این است که نمی‌دانیم
تلاشمان را کجا و برای چه کسی خرج کنیم
اگر یاد بگیریم که زخم‌هایمان را التیام دهیم
و دوباره شروع کنیم،
این بار می‌توانیم برای آدم درست تلاش کنیم
و یک رابطه سالم و معنادار بسازیم
جایی که تلاش‌های ما نه تنها بی‌پاسخ نمی‌ماند،
بلکه پایه‌های یک ارتباط عمیق و واقعی را شکل می‌دهد.

#محمدملکی
@zehnsefif
252
ذهن سفید

04 Jan, 18:55

مشکل اینجاست که خیلی وقت‌ها
تمام انرژی و احساسمان را صرف آدم اشتباهی می‌کنیم
کسی که هرچقدر هم برایش تلاش کنیم،
در نهایت هیچ نتیجه‌ای نمی‌گیریم
این تلاش‌های بی‌سرانجام نه‌تنها ما را ناامید می‌کند،
بلکه زخم‌هایی به جا می‌گذارد
که بعدها جرات و توان تلاش برای آدم درست را از ما می‌گیرد.
وقتی برای آدم اشتباه وقت و احساس می‌گذاریم،
انگار داریم خودمان را در مسیری بی‌پایان گم می‌کنیم،
مسیری که هیچ مقصدی جز خستگی و سرخوردگی ندارد.
این تجربه‌ها باعث می‌شود به این نتیجه برسیم
که تلاش کردن بی‌فایده است
یا شاید عشق اصلاً ارزشش را ندارد.
اما این باورها فقط ما را در حصاری از ترس
و بی‌اعتمادی گرفتار می‌کند.
حقیقت این است که هر شکستی در دل خودش درسی دارد
این شکست‌ها اگرچه سخت و آزاردهنده‌اند،
اما می‌توانند ما را به شناخت بهتر خودمان
و خواسته‌هایمان برسانند.
270
ذهن سفید

04 Jan, 12:54

و شاید آن لحظه‌ای که دست از انتظارات می‌کشیم،
لحظه‌ای است که آزادی واقعی را تجربه می‌کنیم
آزاد می شویم از زخم‌هایی که خودمان
به خودمان وارد می‌کردیم،
و آرامشی را پیدا می کنیم
که هیچ‌کس نمی‌تواند آن را از ما بگیرد.
و این، همان نقطه‌ای است که
دنیا برایمان نه فقط شیرین‌تر،
بلکه عمیق‌تر و واقعی‌تر می‌شود

#محمدملکی
@zehnsefid
309
ذهن سفید

04 Jan, 12:54

وقتی انتظاراتمان از دیگران را کنار بگذاریم،
تازه متوجه می‌شویم که چقدر
از آرامش خودمان را
به پای تلاش برای تغییر چیزی که خارج از کنترلمان است،
قربانی کرده‌ایم.
این یک حقیقت سخت اما آرامش‌بخش است
که هیچ‌کس در این دنیا مسئول نیست
که انتظارات ما را برآورده کند
و یا مطابق میل ما زندگی کند.
و این به معنای تنهایی یا بی‌اعتنایی به روابط هم نیست
بلکه به این معناست که باید یاد بگیریم
دیگران را همان‌طور که هستند بپذیریم،
نه آن‌طور که دوست داریم باشند.
این پذیرش نه تنها به ما آرامش می‌دهد،
بلکه فضای بیشتری برای عشق،
صمیمیت و درک متقابل باز می‌کند.
زندگی زمانی ساده‌تر می‌شود که بفهمیم
خوشبختی ما وابسته به رفتار دیگران نیست
آن‌وقت به جای خستگی از توقعات بی‌پایان،
انرژی‌ مان را صرف رشد خودمان می‌کنیم
رفتار دیگران ممکن است ما را آزار دهد یا خوشحال کند،
اما وقتی توقعی نداشته باشیم،
قدرت اصلی را در دستان خودمان نگه می‌داریم
344
ذهن سفید

04 Jan, 12:54

#محمدملکی
@zehnsefid
248
ذهن سفید

03 Jan, 22:02

پذیرفتن اینکه برخی آدم‌ها،
آسیب‌زننده‌اند
در اینجا اینکه آنها دیروز آسیب خورده اند
اما امروز اسیب می زنند
موضوع و بحث ما نیست
موضوع ما این است که چرا
برای این مشکلشان کاری را نمی کنند
نهایتا اگر آنها برای این تغییر خودشان قدمی برندارند،
و همچنان بخواهند همان اسیب زننده قبلی باقی بمانند
ما مجبور نیستیم
این آسیب زنندگی آنها را تحمل و تکرار کنیم.

#محمدملکی

@zehnsefid
322
ذهن سفید

29 Nov, 07:22

زندگی خیلی کوتاه‌تر از آن است
که خودت را در صف دشمنانت قرار دهی.
پس به‌جای جنگیدن با خودت،
همراه خودت باش.
خودت را بپذیر،
خودت را در آغوش بگیر
وقتی دست از تخریب خودت برداری،
همه چیز تغییر می‌کند.
آرام‌تر می‌شوی،
قوی‌تر می‌شوی،
و یاد می‌گیری که شادی،
از درون تو شروع می‌شود،
نه از تأیید دیگران.
به خودت فرصت بده.
به‌جای قضاوت، دوست خودت باش.
همین تو،
با همه آنچه هستی و نیستی،
کافی و شایسته‌ای.
چرا باید خودت را به صف کسانی اضافه کنی
که ارزش تو را نمی‌بینند؟
کسانی که نمی‌دانند چه مسیری را طی کرده‌ای،
چقدر جنگیده‌ای تا به اینجا برسی؟
نیازی نیست که تو هم صدای سرزنش‌گر آن‌ها باشی.
همراه کسانی باشی که تو را دست‌کم می‌گیرند،.
تو نیازی نداری که قضاوت‌های آن‌ها را باور کنی،
نیازی نداری که به صدای منفی آن‌ها گوش بدهی.
به جای آن، خودت را باور کن.
خودت را انتخاب کن.
و به صف کسانی بپیوند که ارزش تو را می‌دانند

#محمدملکی

@zehnsefid
90
ذهن سفید

29 Nov, 07:21

به خودت سخت نگیر.
هر بار که در آینه نگاه می‌کنی،
آن صدای سخت‌گیر و بی‌رحم درونی‌ات را خاموش کن،
همان صدایی که همیشه اشتباهاتت را
پررنگ‌تر از دستاوردهایت می‌بیند،
شکست‌هایت را بزرگ می‌کند
و موفقیت‌هایت را کوچک و بی‌ارزش جلوه می‌دهد.
دست از تخریب خودت بردار.
تو فقط اشتباهاتت نیستی،
تو فقط شکست‌هایت نیستی.
تو تمام تلاش‌هایی هستی که برای بهتر شدن کرده‌ای،
تمام امیدهایی که زنده نگه داشته‌ای
و تمام رؤیاهایی که با وجود تمام سختی‌ها هنوز به آن‌ها فکر می‌کنی.
هر بار که از خودت ایراد می‌گیری،
به خودت یادآوری کن که هیچ‌کس کامل نیست.
کامل بودن فقط یک افسانه است،
اما واقعی بودن، قدرت واقعی توست.
واقعی بودن یعنی پذیرفتن شکست و دوباره تلاش کردن،
یعنی ترسیدن اما باز هم قدم برداشتن.
دوست‌داشتنی بودن، نیازمند کامل بودن نیست.
دوست‌داشتنی بودن یعنی خودت را همان‌طور که هستی بپذیری،
با تمام نقص‌ها، نقاط قوت، و اشتباهاتی که تو را به این‌جا رسانده‌اند.
87
ذهن سفید

28 Nov, 08:27

گاهی لازم است بایستیم، نفسی بکشیم و از خودمان بپرسیم: "کجا می‌خواهیم برویم؟" شتاب بی‌هدف، فقط گم‌شدگی را عمیق‌تر می‌کند. آرام گرفتن و بازنگری مسیر، اولین قدم برای پیدا کردن راه درست است. شاید مقصد، نه در دویدن، بلکه در همان جایی باشد که برای لحظه‌ای ایستاده‌ایم...
اینجاست که می‌فهمیم، گاهی توقف کردن شجاعتی بزرگ‌تر از دویدن است. لحظه‌ای که می‌ایستیم، فرصت پیدا می‌کنیم ببینیم، بشنویم و بفهمیم
شاید همان مقصدی که به دنبالش بودیم، در هیاهوی دویدن‌های بی‌هدف پنهان مانده باشد.
پس یاد بگیریم گاهی سکوت کنیم، گاهی نگاه کنیم و گاهی راهی را که آمده‌ایم را مرور کنیم. زیرا تنها در این توقف‌های کوچک است که راه‌های بزرگ پیدا می‌شوند.

#محمدملکی
@zehnsefid
226
ذهن سفید

27 Nov, 19:47

#محمدملکی
@zehnsefid
248
ذهن سفید

27 Nov, 16:48

#محمدملکی
@zehnsefid
249
ذهن سفید

27 Nov, 12:13

#محمدملکی
@zehnsefid
242
ذهن سفید

27 Nov, 11:10

#محمدملکی
@zehnsefid
223
ذهن سفید

27 Nov, 09:59

#محمدملکی
@zehnsefid
191
ذهن سفید

27 Nov, 09:59

#محمدملکی
@zehnsefid
175
ذهن سفید

27 Nov, 09:46

#محمدملکی
@zehnsefid
171
ذهن سفید

27 Nov, 09:28

#محمدملکی
@zehnsefid
165
ذهن سفید

27 Nov, 09:13

#محمدملکی
@zehnsefid
163
ذهن سفید

27 Nov, 08:57

شاید "پوست‌کلفت" شدن در نگاه اول راهی برای فرار از درد و رنج به نظر برسد؛ آرامشی موقتی که ما را از آسیب‌ها مصون نگه می‌دارد. اما حقیقت این است که این دیوارهای محافظ نه تنها درد را بیرون می‌رانند، بلکه لذت، شوق و عمق زندگی را هم از ما دریغ می‌کنند.
هر بار که لایه‌ای سخت‌تر به دور خودمان می‌کشیم، بخشی از توانایی‌مان برای تجربه‌ی احساسات واقعی را از دست می‌دهیم. دیگر نه زخمی می‌شویم، نه عمیقاً شاد. در ظاهر، امن‌تر شده‌ایم، اما در درون، کم‌کم به موجوداتی بی‌حس و خالی از معنا تبدیل می‌شویم.
پوست‌کلفت شدن شاید ما را از دردهای لحظه‌ای نجات دهد، اما بهایی سنگین دارد: از دست دادن زندگی‌ای که پر از رنگ، احساس و معناست. بیایید به جای فرار از آسیب، شجاعت روبرو شدن با آن را بیاموزیم، چون تنها راه زنده ماندن واقعی، همین است.


#محمدملکی


@zehnsefid
225
ذهن سفید

26 Nov, 15:52

گاهی اشتباهات کوچک، مثل همین «ا» که یواشکی وارد متن شده، شبیه فکرهایی هستند که تو ذهن ما جا خوش می‌کنند و حتی وقتی اشتباه بودنشون رو می‌فهمیم، نمی‌تونیم به راحتی ازشون خلاص بشیم. مثل همون الگوهای ذهنی که مدام تکرار میشن، و تا باهاشون روبه‌رو نشیم، تو رفتارها و تصمیم‌هامون باقی می‌مونن.
نه میشه نادیده‌شون گرفت، نه میشه حذفشون کرد. شاید این هم یه تمرین روانشناسی باشه برای پذیرش نقص‌ها و کنار اومدن با چیزهایی که نمی‌تونیم تغییر بدیم!


#محمدملکی
@zehnsefid
285
ذهن سفید

26 Nov, 07:18

چیزی که ما را به نابودی نزدیک می‌کند، اغلب نه آن اتفاق ناخوشایند، بلکه وزن ترس و فکری است که در ذهنمان ساخته‌ایم. هر لحظه که به آن فکر می‌کنیم، زخم‌های خیالی درون‌مان عمیق‌تر می‌شوند، چون این ترس و خیال است که مثل زنجیر ما را به نقطه‌ای ثابت و بی‌حرکت می‌بندد.
جالب اینجاست که وقتی آن چیزی که از آن هراس داریم، بالاخره رخ می‌دهد، اغلب با خودمان فکر می‌کنیم که «چرا این‌قدر از این موضوع ترسیدم؟» چون می‌فهمیم که آن ترسی که در ذهن‌مان ساخته بودیم، از خود واقعیت بزرگ‌تر و آزاردهنده‌تر بوده است.
در واقع زندگی ما پر است از این جنگ‌های بی‌پایان با ترس‌هایی که هنوز اتفاق نیفتاده‌اند. ما با خیال‌پردازی‌های منفی، بار اضافی را به خودمان تحمیل می‌کنیم، به جای اینکه این انرژی را صرف ساختن راه‌حل‌ها و پذیرش احتمالات کنیم.
شاید بهترین راه مقابله با ترس، پذیرش آن باشد. این که بگوییم: «اگر قرار است اتفاق بیفتد، می‌افتد.» و به جای فرار، با آرامش و شجاعت به سمت آن برویم. چون در نهایت، آسیب واقعی در فرار کردن نیست، بلکه در تکرار بی‌پایانِ آن افکار شکننده و فرساینده است.

#محمدملکی
@zehnsefid
325
ذهن سفید

25 Nov, 19:47

گاهی تنهایی انتخابی است، نه اجبار. وقتی بدانیم که فرار از تنهایی با ورود به یک رابطه اشتباه تنها آسیب بیشتری به ما و دیگران وارد می‌کند، ترجیح می‌دهیم منتظر رابطه‌ای باشیم که حقیقتاً مناسب ما باشد. تنهایی همیشه به معنای انزوا نیست؛ بلکه می‌تواند فرصتی برای شناخت عمیق‌تر خودمان و آمادگی برای ارتباطات بهتر باشد.

به یاد داشته باشیم که کیفیت روابط، مهم‌تر از کمیت آنهاست

#محمدملکی
@zehnsefid
349
ذهن سفید

25 Nov, 12:15

#محمدملکی
@zehnsefid
355
ذهن سفید

25 Nov, 07:01

در نهایت، این رفتار می‌تواند فرصتی برای تأمل باشد. آیا واقعاً چیزی که می‌خواهیم ارزشمند است، یا فقط ارزش آن را از نگاه دیگران گرفته‌ایم؟ آیا نیازها و خواسته‌هایمان از درون ما می‌آید، یا تحت تأثیر امواج تمایلات و اشتیاق‌های دیگران شکل گرفته است؟ این پرسش‌ها می‌توانند ما را به درک عمیق‌تری از خودمان و آنچه در زندگی واقعاً برایمان مهم است، برسانند.

#محمدملکی
@zehnsefid
323
ذهن سفید

25 Nov, 06:47

این واکنش روانی، ریشه در یکی از عمیق‌ترین ویژگی‌های انسانی دارد: تمایل به داشتن چیزی که دیگران خواهان آن هستند. یعنی به عبارتی ما گاهی ارزش واقعی یک چیز را نه از کیفیت یا اهمیت ذاتی‌اش، بلکه از میزان علاقه یا اشتیاق دیگران به آن می‌سنجیم. این تمایل می‌تواند از حس رقابت، ترس از دست دادن، یا حتی احساس برتری نسبت به دیگران سرچشمه بگیرد.
جالب اینجاست که این رفتار اغلب ناخودآگاه رخ می‌دهد. فرد ممکن است حتی متوجه نشود که چرا ناگهان چیزی که برایش هیچ اهمیتی نداشت، حالا برایش ارزشمند شده است. حقیقت ماجرا این است که علاقه دیگران به یک چیز، می‌تواند به‌طور مستقیم بر ادراک ما از ارزش آن چیز تأثیر بگذارد.
این پدیده را می‌توان در زندگی روزمره به وفور مشاهده کرد: از خریدهای ناگهانی و تصمیمات لحظه‌ای گرفته تا روابط انسانی. گاهی چیزی را فقط به این دلیل نگه می‌داریم که میبینیم دیگری آن را میخواهد داشته باشد، و به خاطر این نیست که ما خودمان واقعاً به آن چیز نیاز داشته ایم.
335
ذهن سفید

24 Nov, 12:26

#محمدملکی
#zehnsefid
331
ذهن سفید

19 Nov, 17:44

تو نمونه‌ای آشکار، فرد ضد اجتماعی ممکنه به صورت فیزیکی یا با رفتار خشن حقوق شما را زیر پا بگذاره اما تو قالب پنهان‌تر، اون این کار رو با استفاده از کلمات زیبا، سیاست‌های به ظاهر منصفانه یا تصمیمات اداری انجام میده. حتی ممکنه با توجیهاتی مثل "این فقط یک تصمیم تجاریه" یا "این کار به نفع کل تیمه " حقوق و منافع شما را نقض کند.
در نهایت، هر دو تیپ نشون میدن که ظاهر و نحوه ارائه خودشون، صرفاً نقابیه که برای پنهان کردن فقدان همدلی و نوع‌دوستی اون رو به کار می‌گیرن. اگرچه یکی آشکارا به حقوق دیگران تجاوز می‌کنه و دیگری زیر نقاب ادب و حرفه‌ای‌گری، ولی هر دو به یه اندازه برای جامعه و روابط انسانی مخرب‌اند.


#محمدملکی
@zehnsefid
299
ذهن سفید

19 Nov, 17:39

شخصیت ضد اجتماعی همیشه به شکلی آشکار و پر سر و صدا، با عربده‌کشی و داد و بیداد در خیابان یا کوچه، به حقوق دیگران تجاوز نمی‌کنه. گاهی این شخصیت با ظاهری بسیار شیک، رفتاری مودبانه و حتی با لبخندی دوستانه، همون رفتار را تو فضایی رسمی‌تر انجام میده. پشت میز یه دفتر مدرن و زیبا، با کلمات به ظاهر حرفه‌ای و رفتاری آروم، به همون حقوق و حریم شما تجاوز میکنه اما تفاوت فقط تو ظاهر فریبنده‌اشه، که باعث می‌شه خیلی ها نتونن نیت واقعی اون رو تشخیص بدند
این دو تا تیپ، با وجود تفاوت‌های ظاهری، تو یک نکته مشترکند: نداشتن همدلی و نوع‌دوستی. شخصیت ضد اجتماعی، چه تو شکل آشکار و تهاجمی و چه تو قالبی شیک و آرام، فاقد توانایی درک احساسات دیگرانه. این افراد درکی از رنج یا حقوق دیگران ندارن، زیرا تو مرکز جهان‌بینی‌شون فقط خودشون قرار دارن. برای اون‌ها، دیگران صرفاً ابزاری برای رسیدن به خواسته‌هایشون هستن.

ادامه👇
298
ذهن سفید

19 Nov, 08:36

فرصتی که اگر از دست برود، رنجش جبران‌پذیر نیست
زندگی پر از لحظاتی است که اگر به‌موقع در آن‌ها حاضر نباشیم، چیزی ارزشمند را از دست می‌دهیم. این لحظات می‌توانند یک مکالمه‌ی ساده با دوستی باشند که بعداً از دستش می‌دهیم، فرصتی برای کمک به عزیزی که نیازش را به زبان نمی‌آورد، یا حتی درک و تجربه یک لحظه ناب که بعدها هیچ چیزی جای آن را نمی‌گیرد.
حضور به‌موقع، تنها به معنای بودن در یک مکان مشخص در یک زمان مشخص نیست؛ بلکه به معنای آمادگی برای درک اهمیت لحظه و عمل بر اساس آن است. گاهی در زندگی، یک فرصت، یک نگاه، یا یک تصمیم می‌تواند مسیر آینده را تغییر دهد. اما اگر آن لحظه را از دست بدهیم، چه؟
این لحظه، چیزی فراتر از از دست دادن یک فرصت ساده است. این اتفاق، باری از حسرت را برای همیشه بر جای می‌گذارد؛ حسرتی که با هیچ زمان دیگری نمی‌توان آن را جبران کرد.
این نشان می‌دهد که حضور به‌موقع، تنها به معنای انجام یک وظیفه نیست؛ بلکه به معنای قدر دانستن لحظات است، لحظاتی که تنها یک‌بار در زندگی ظاهر می‌شوند و نبود آن‌ها می‌تواند زخمی در دل باقی بگذارد که هیچ چیزی آن را التیام نمی‌بخشد.

#محمدملکی

@zehnsefid
306
ذهن سفید

18 Nov, 06:32

ببینید، ما توی Life یا همون زندگی خودمون، بعضی وقتا یه Phenomenon یا پدیده‌ای داریم به اسم "استفاده از کلمات انگلیسی وسط حرف زدن". حالا تو روانشناسی این کار شاید باعث بشه آدم حس Professional بودن یا همون حرفه‌ای بودن بکنه، ولی خب گاهی نتیجه‌ش این می‌شه که مخاطب به جای فهمیدن حرف، دنبال Dictionary یا دیکشنری می‌گرده! مثلاً همین که می‌گیم Cognitive Dissonance به جای "ناهماهنگی شناختی"، انگار داریم می‌گیم: "نه تنها تو ذهن خودت تنش داری، حالا تو فهمیدن حرفای منم دچار تنش بشی!"

#محمدملکی
@zehnsefid
349
ذهن سفید

18 Nov, 06:32

#محمدملکی
@zehnsefid
360
ذهن سفید

17 Nov, 19:27

#محمدملکی
@zehnsefid
318
ذهن سفید

17 Nov, 08:27

وقتی کسی وارد رستوران می‌شه و با اصرار عجیب دنبال بهترین میز، لوکس‌ترین غذا و حتماً گرفتن عکس و استوری از اون لحظه است، دیگه ماجرا از لذت بردن از غذا و لحظه فراتر رفته. اینجا، دیگه تجربه‌ی طعم‌ها یا حس کردن لحظه معنایی نداره. اون فقط داره یه گزارش تهیه می‌کنه؛ گزارشی از اینکه "من اینجام، ببینید من چه کار می‌کنم."
شاید تو گذشته، جایی از زندگیش حس کرده که دیده نشده، پذیرفته نشده، یا به اندازه‌ی کافی مهم نبوده. حالا تلاش می‌کنه با این رفتارها جای خالی اون حس‌ها رو پر کنه؛ انگار که تأیید و نگاه دیگران بتونه زخمی رو که تو درونشه، التیام بده.
اما اینجاست که عمق داستان روشن می‌شه. این نمایش‌ها فقط یه نقاب هستن؛ یه تلاشی برای پر کردن خلاهایی که با هیچ میز لوکسی، با هیچ غذایی و با هیچ تعدادی از استوری‌ها پر نمی‌شن. این رفتارها بیشتر از جلب توجه، یه فریاده؛ فریادی برای حس ارزشمند بودن، برای پیدا کردن خودش تو چشم‌های بقیه. اما حقیقت اینه که این حس ارزشمندی، جایی بیرون از ما نیست که بشه تو نگاه دیگران پیدا کرد

#محمدملکی
@zehnsefid
353
ذهن سفید

16 Nov, 19:19

#محمدملکی
@zehnsefid
358
ذهن سفید

16 Nov, 09:24

#محمدملکی
@zehnsefid
406
ذهن سفید

16 Nov, 09:20

این یک باور اشتباه است که فکر کنیم ثروت، قدرت، جایگاه اجتماعی، تحصیلات، خانه، ماشین، یا حتی روابط و افراد می‌توانند حال ما را خوب کنند. این‌ها شاید به صورت کوتاه‌مدت حس خوبی به ما بدهند، اما در بلندمدت نمی‌توانند منبعی پایدار برای آرامش و شادی باشند. اگر حال‌مان خوب نیست، دلیل آن در درون ماست، نه در چیزهای بیرونی. چیزی در اعماق وجود ماست که باعث این حال بد شده، و تا وقتی که آن را پیدا نکنیم و چرایی‌اش را درک نکنیم، هیچ چیز بیرونی نمی‌تواند جای آن را پر کند. بهبود واقعی از درون آغاز می‌شود؛ جایی که باید با خودمان صادق باشیم، به ریشه‌های مشکلات‌مان نگاه کنیم و برای حل‌شان قدمی برداریم و اگر حل شدنی نیستند به عنوان واقعیت زندگی مان آنها را بپذیریم.

#محمدملکی
@zehnsefid
359
ذهن سفید

16 Nov, 09:18

هممون تو رابطه‌هایی بودیم که از خودمون مایه گذاشتیم، همیشه حواسمون بوده طرف مقابلمون راحت باشه، همه‌جا و همیشه صبور و مهربون بودیم، بدون اینکه به نیازها و خواسته‌های خودمون اهمیت بدیم. اما گاهی این حس راحتی و اطمینانی که تو رابطه به طرف مقابل می‌دیم، ممکنه به مرور زمان تبدیل به بی‌توجهی و حتی سوءاستفاده بشه.
توی جامعه‌ای که مهربانی و گذشت گاهی به‌عنوان نشونه‌ای از ضعف دیده می‌شه، باید بدونیم که رابطه فقط با تعادل پایدار می‌مونه. اگه همیشه ما باشیم که بخشنده باشیم و طرف مقابل خیالش از حضور ما راحت باشه، دیر یا زود این حس بی‌ارزشی و خستگی سراغمون میاد. رابطه‌ای که توش فقط یه طرف داره تلاش می‌کنه، رابطه سالمی نیست.
باید به طرف مقابل بفهمونیم که ارزش رابطه وقتی حفظ می‌شه که هر دو نفر برای نگه داشتنش تلاش کنن، قدردان باشن و رابطه رو متعادل نگه دارن. مهربونی وقتی ارزش داره که توی اون مهربونی به خودمون هم اهمیت بدیم، بدونیم که ما هم حق داریم از یه رابطه سالم و متوازن لذت ببریم.

#محمدملکی
@zehnsefid
329
ذهن سفید

14 Nov, 19:49

این آگاهی از ناپایداری به ما اجازه می‌ده با آرامش بیشتری در لحظه‌ها زندگی کنیم، بدون این که بار سنگین انتظارات و دل‌بستگی‌های بی‌پایان را به دوش بکشیم. وقتی می‌پذیریم که همه چیز گذراست، شاید تمرکز بیشتری روی خودمان و رشد درونی پیدا کنیم؛ به جای اینکه از دیگران یا موقعیت‌ها انتظار تکامل و ثباتی داشته باشیم که در ذات‌شان نیست. در این نگاه رها و آزاد، یاد می‌گیریم که زندگی را بدون تلاش برای کنترل همه‌چیز تجربه کنیم و به جای دست و پا زدن برای چیزهایی که نمی‌توانیم نگه داریم، به جریان طبیعی زندگی اعتماد کنیم و همراه با آن به آرامش برسیم

#محمدملکی
@zehnsefid
439
ذهن سفید

13 Nov, 14:53

گاهی تجربه‌های کودکی مثل تنبیه شدن به‌خاطر ابراز خشم، به ما یاد می‌ده که خشم رو یک تهدید ببینیم. این ترس از تنبیه باعث می‌شه در بزرگسالی از ابراز خشم فرار کنیم و حتی خودمون رو سرزنش کنیم. اما سرکوب خشم نه تنها ما رو آروم نمی‌کنه، بلکه مانع از این می‌شه که احساسات واقعی‌مون رو تجربه کنیم. شاید وقتش رسیده که به احساساتمون احترام بذاریم و اون‌ها رو به درستی بشناسیم.
#محمدملکی
@zehnsefid
493
ذهن سفید

13 Nov, 09:40

#محمدملکی
@zehnsefid
505
ذهن سفید

12 Nov, 08:50

آیا حضور اون یه پناهگاهه که تو اون می‌تونیم آرامش پیدا کنیم، یا فقط یه پرده‌ است که پشت اون، ناامنی و ترس مخفی شده؟ شاید اون چیزی که اون به عنوان امنیت ارائه می‌ده، چیزی شبیه یه زنجیر نامرئی باشه که ما رو به اون متصل نگه میداره. آیا ما واقعاً به اون نیاز داریم، یا به شکلی ناخواسته با این توهم آرامش، داریم خودمون رو از آزادی دور میکنیم؟آیا میشه به این موقعیت و وضعیت گفت پناهگاه؟
در نهایت، آیا این رابطه برای ما آرامش‌بخش و سازنده است، یا تله‌ای که هر لحظه بیشتر از خودمون دورمون میکنه

#محمدملکی
@zehnsefid
534
ذهن سفید

12 Nov, 07:48

کسی که به جای فکر کردن و فهمیدن فقط تکرار میکند،فقط تقلید می کند ،حتی نمی داند که چرا تکرار و تقلید می کند ،او واقعیت ها را لمس نمی کند ،زندگی را تجربه نمی کند،احساسات و حالش را نمیفهمد فقط از قالب های پیش ساخته ای که به او دیکته شده است پیروی می کند،
او یک بازیچه است، یک عروسک خیمه‌شب‌بازی در دست کلیشه‌ها و تصورات از پیش‌ساخته است.او از خود نمی‌پرسد چرا؛ نمی‌داند انگیزه‌های درونی‌اش چیست و از کجا می‌آید. در دنیای او، همه‌چیز در سطح باقی می‌ماند؛ او هیچ‌گاه به عمق احساسات و نیازهای خودش نمی‌رسد، چون هیچ‌گاه به خودش فرصت نمی‌دهد که درونش را جستجو کند.
او از قالب‌هایی که شبکه ها ،جامعه، خانواده،به او داده‌اند پیروی می‌کند، بی‌آنکه بداند چرا این قالب‌ها را پذیرفته است نمی‌داند واقعاً چه می‌خواهد، نمی داند چه چیزی او را خوشحال می‌کند یا چه چیزهایی به او معنا می‌بخشد. در نهایت، او در مسیری قدم می‌گذارد که نه مسیر خودش است و نه به او تعلق دارد؛ مسیری که تنها برایش ساخته شده است تا یک دنباله‌روی بی‌هدف باقی بماند.

#محمدملکی

@zehnsefid
435
ذهن سفید

11 Nov, 16:24

#محمدملکی
@zehnsefid
435
ذهن سفید

11 Nov, 15:23

#محمدملکی
@zehnsefid
447
ذهن سفید

11 Nov, 09:47

ما چقدر تو زندان انتظارات دیگران اسیریم؟ چقدر از آزادی خودمون گذشتیم تا تایید و رضایت اونهایی رو که حتی گاهی هم تو زندگی‌مان مهم نیستند، روکسب کنیم؟ شاید اونقدر تو قید و بند نگاه‌ها و انتظارات دیگران گرفتار شدیم که دیگه خودِ واقعی‌مون رو فراموش کردیم. ما هر روز نقابی به چهره مون می‌زنیم و نقش‌هایی رو بازی میکنیم که از خود واقعی‌مون فاصله داره، اونم تنها به این امید که به چشم دیگران بهتر و دوست‌داشتنی‌تر جلوه کنیم.
اما تا کجا باید ادامه بدیم؟ این زندان انتظارات کی به پایان می‌رسه؟ شاید اون روزی که تصمیم بگیریم دست از این قید و بندها برداریم و خودِ حقیقی‌مون رو پیدا کنیم،اون وقت شاید بتونیم طعم آزادی رو بچشیم؛ طعمی که با هیچ تایید یا رضایتی قابل قیاس نیست. وقته اونه که از این زندان رها بشیم و یاد بگیریم که زندگی، بیشتر از اینکه تو تایید دیگران باشه، تو پذیرش و رضایت از خودمونه.

#محمدملکی

@zehnsefid
376
ذهن سفید

10 Nov, 19:28

در نهایت، این بازی دیگه فقط یه تاکتیک نیست؛ بلکه بخشی از یه الگوی تکراری می‌شه که تو رو به تنهایی، اضطراب و احساس بی‌ارزشی می‌رسونه، و من همچنان نقش آدم آروم و بی‌گناه رو بازی می‌کنم، بدون اینکه نیاز باشه ذره‌ای به اشتباهات خودم فکر کنم.

#محمدملکی

@zehnsefid
345
ذهن سفید

10 Nov, 19:28

به این ترتیب، تو کم‌کم به این باور می‌رسی که مشکل از توئه و من بی‌عیب و ایرادم. به جای اینکه من رو مسئول بدونی، بیشتر و بیشتر خودت رو سرزنش می‌کنی و در نهایت، به نقطه‌ای می‌رسی که هر اتفاقی هم بیفته، باور داری تو مقصر اصلی هستی. این چرخه تکراری، هر بار زخم تازه‌ای رو باور به خودت می‌زنه و من بدون کوچک‌ترین تلاشی، در مقام برتر باقی می‌مونم
این بازی روانی طوری طراحی شده که تو رو به تدریج تو دام خودانکاری بندازه، انگار به جای پیدا کردن ریشه‌ی واقعی مشکل، همیشه دنبال اشتباه خودت بگردی. هر بار که سعی می‌کنی از این چرخه بیرون بیای، به نوعی دوباره تو همون بازی گرفتار می‌شی، انگار که یه صدای درونی مدام تکرار می‌کنه: "شاید واقعاً تقصیر تو بوده.
و من...
من از این مسیر، نه فقط به جایگاه برتری می‌رسم، بلکه با هر تردیدی که توی وجودت ایجاد می‌کنم، بیشتر و بیشتر تو رو از خودت دور می‌کنم. تو به نقطه‌ای می‌رسی که حتی به احساسات خودت هم شک می‌کنی؛ نمی‌دونی خشمت از کجا می‌آد و نمی‌تونی مرز درستی بین واقعیت و بازی‌های روانی من پیدا کنی.
370
ذهن سفید

10 Nov, 13:52

#محمدملکی
@zehnsefid
334
ذهن سفید

10 Nov, 07:50

گاهی وقت‌ها حتی فراموش می‌کنیم که این انتظارات رو از کجا آوردیم، انگار سال‌ها باهاشون زندگی کردیم بدون اینکه بهشون فکر کنیم. بدتر از همه، به جایی می‌رسیم که فکر می‌کنیم اگه این بارهای سنگین رو زمین بذاریم، انگار داریم تو زندگی کم کاری میکنیم، انگار داریم از خودمون دور می‌شیم. ولی شاید حقیقت این باشه که رها کردن این بارها، ما رو به خودِ واقعی‌مون نزدیک‌تر می‌کنه، به همون آدمی که اصلی ترین مطالبه اش آرامشه


#محمدملکی
@zehnsefid
380
ذهن سفید

10 Nov, 07:42

#محمدملکی
@zehnsefid
340
ذهن سفید

09 Nov, 17:05

زندگی یه نمایش غافلگیرکننده‌ست؛ هر لحظه آماده‌ست تا درست وقتی به چیزی مطمئن شدی، زیر پات رو خالی کنه و بهت بگه: «قرار نیست هیچ چیز همیشه اونجوری که فکر می‌کنی بمونه.» اینجاست که می‌فهمی ثبات و قطعیت، یه جور خیال راحت‌کننده‌ست که واقعیت زیادی توش نیست. تلخی ماجرا اینه که هرچقدر هم که یاد بگیری به این بازی عدم قطعیت عادت کنی، باز هم یه جایی هست که دستتو می‌گیره و می‌کشه تو دنیای ناشناخته‌ها.
اینجاست که کم‌کم به یه جور پذیرش می‌رسی. می‌فهمی که زندگی، به جای اینکه یه خط صاف باشه که به راحتی بشه روش قدم گذاشت، بیشتر شبیه یه جاده‌ پیچ‌دار و پرچاله‌ است. درس بزرگش اینه که می‌خواد بهت بگه: «به جای اینکه همش دنبال اطمینان و پیش‌بینی آینده باشی، یاد بگیر چطور با هر چیزی که تو مسیرت میاد روبه‌رو بشی

#محمدملکی
#zehnsefid
424
ذهن سفید

09 Nov, 15:25

#محمدملکی
@zehnsefid
372
ذهن سفید

09 Nov, 07:27

#محمدملکی
@zehnsefid
369
ذهن سفید

09 Nov, 07:27

#محمدملکی
@zehnsefid
347
ذهن سفید

09 Nov, 07:12

بعضی‌ها از اینکه خودِ واقعی‌شون رو نشون بدن، می‌ترسن. برای همین، ماسک‌های مختلفی می‌زنن تا دیگران هرگز اونها رو نفهمن. به دلیل که فکر میکنن خوب نیستن ترجیح میدن که شناخته نشن،فکر می‌کنن اگر خودشون باشن، ممکنه طرد یا رد بشن . پس به‌جای پذیرفتن پیچیدگی‌ها و ضعف‌هاشون، ترجیح می‌دن نقش‌هایی رو بازی کنن که حس امنیت بهشون می‌ده. تو قالبها و نقاب هایی برن تا مورد پذیرش دیگران باشن،تا از انتقاد و قصاوت در امان بمونن، اما این نقاب‌ها فقط برای مدتی آرامش میارن؛ در بلندمدت، این آدم‌ها خودشون رو پشت این نقش‌ها گم می‌کنن و هر روز از خودشون و دیگران دورتر می‌شن

#محمدملکی
@zehnsefid
228
ذهن سفید

08 Nov, 19:12

#محمدملکی
@zehnsefid
235
ذهن سفید

08 Nov, 16:17

#محمدملکی
@zehnsefid
249
ذهن سفید

08 Nov, 16:15

همه ما به دنبال کسی هستیم که از صمیم قلب کنارمان بماند؛ بدون نیاز به اجبار، بدون کنترل و فشار. رابطه‌ای که با قید و بند زنده بماند، هیچ‌وقت به عمق و آرامشی که دنبالش هستیم نمی‌رسد. کسی که نیاز به کنترل دارد تا بماند، حتی اگر ظاهراً در کنارت باشد، به نوعی کنار تو نیست.
رابطه‌ای ارزشمند است که آزادی و احترام دوطرفه را حفظ کند. جایی که هر دو طرف، بدون اجبار و با اختیار خود، در کنار هم می‌مانند. چنین رابطه‌ای ریشه‌ای محکم دارد که با طوفان‌ها هم به لرزش نمی‌افتد. آدم‌ها زمانی عمیقاً در کنار هم هستند که نیازشان به هم ناشی از احترام و عشق باشد، نه وابستگی و اجبار.
پس، به دنبال کسی باش که بدون اینکه نیاز باشد دستش را محکم بگیری، خودش بخواهد کنارت بماند؛ چون ماندن واقعی در آزادی و انتخابی است که از دل برمی‌آید.

#محمدملکی
@zehnsefid
229
ذهن سفید

08 Nov, 15:27

ما باید تا جایی که از دستمون برمیاد به دیگران کمک کنیم، ولی نه اون‌قدری که باعث بشه توقع و وابستگی ایجاد کنیم. مهربونی واقعی یعنی هم به نیازهای بقیه توجه کنیم و هم به مرزهای خودمون احترام بذاریم. وقتی با آگاهی کمک می‌کنیم، به جای اینکه بقیه رو وابسته کنیم، بهشون قدرت می‌دیم. اینجوری یه رابطه سالم و متعادل می‌سازیم، جایی که حمایت و همدلی بدون احساس اجبار و توقع بی‌جا جریان داره. اینطوری می‌تونیم کنار بقیه باشیم، بدون اینکه خودمون رو تو این مسیر گم کنیم.

#محمدملکی
@zehnsefid
249
ذهن سفید

08 Nov, 14:31

https://youtu.be/jbemGnom9ro?si=9S-DkZtcMr8Bhc41
302
ذهن سفید

08 Nov, 12:16

#محمدملکی
@zehnsefid
316
ذهن سفید

06 Nov, 16:10

معمولا خیلی خوب بودن
به خیلی بد شدن
منجر میشه،
وقتی که از خودمون و خواسته‌هامون می‌گذریم
تا دیگران رو راضی نگه داریم.
آروم‌آروم فراموش می‌کنیم که
خودمون هم نیاز به توجه و احترام داریم،
و وقتی همه چیز رو برای دیگران می‌گذاریم،
در نهایت خودمون رو از دست می‌دیم.
و اونجاست که خوبی زیاد
تبدیل به تلخی و خستگی می‌شه،
و رابطه‌ها از تعادل خارج می‌شن.
497
ذهن سفید

05 Nov, 09:21

وقتی همیشه دنبال چیزهای بیشتر از اون چیزی هستیم که داریم، عملاً لذت و آرامش لحظه رو از دست می‌دیم و هیچ‌وقت به اون حس رضایت واقعی نمی‌رسیم. گاهی کمتر خواستن، یعنی بیشتر زندگی کردن.

وقتی همش دنبال لذت‌های بزرگ‌تر می‌دویم، کم‌کم از لذت‌های ساده و لحظات کوچیکی که زندگی بهمون هدیه می‌ده، غافل می‌شیم. هرچی توقعمون بالاتر می‌ره، فاصله‌مون از حس شادی و آرامش بیشتر می‌شه، چون همیشه یه چیزی کمه، همیشه یه چیزی دور از دسترسه. ولی اگه یاد بگیریم لذت رو تو همین لحظه، تو همین چیزای کوچیک و ساده پیدا کنیم، شاید بفهمیم که لذت واقعی اون چیزیه که وقتی دست از توقعاتمون برداریم، خودش به سراغمون میاد.
584
ذهن سفید

05 Nov, 07:33

#محمدملکی
@zehnsefid
531
ذهن سفید

04 Nov, 06:59

انگار فرد با بزرگ‌نمایی دستاوردها و داشته‌هاش می‌خواد نوری به کمبودهای درون خودش بتابونه. هر بار که سعی می‌کنه با فخر فروشی دیگران رو تحت تأثیر قرار بده، در حقیقت داره به دنبال تأییدیه‌ای از بیرون برای پر کردن اون حس کمبود و ناامنی‌ایه که در اعماق وجودش داره میگرده


#محمدملکی
@zehnsefid
531
ذهن سفید

03 Nov, 09:16

#محمدملکی

@zehnsefid
502
ذهن سفید

03 Nov, 07:55

. بعضی چیزها،اونقدری نمی ارزند که انرژی یا حتی آرامش‌تون رو براشون صرف کنید. هر انتخابی، هزینه‌ای داره و هر چیزی که از دست می‌دید، بخشی از وقت و انرژی شماست که دیگه برنمی‌گرده. انتخاب‌هاتون رو با چشم باز انجام بدید، چون ارزشمندترین دارایی‌تون، همون چیزاییه که با بی‌توجهی ممکنه از دست بدید

#محمدملکی
@zehnsefid
502
ذهن سفید

02 Nov, 19:10

ظاهر میتونه شروع کننده یه رابطه باشه ولی وقتی فقط به ظاهر تکیه کنی، خیلی زود همه چی سطحی میشه و اون عمق و دوام واقعی تو رابطه رو نداری. چیزی که یه رابطه رو زنده نگه می‌داره، فراتر از ظاهره. اون پیوندهای عاطفیه که هر روز با ارزش‌های مشترک، درک عمیق و حس امنیت و آرامش بین دو نفر عمیق‌تر میشه

#محمدملکی
@zehnsefid
569
ذهن سفید

02 Nov, 18:23

#محمدملکی
@zehnsefid
484
ذهن سفید

01 Nov, 09:07

کسی که می‌خواد همه رو راضی نگه داره، نه تنها خودش رو از دست داده بلکه نتونسته هیچ کسی رو هم راضی نگه داره. وقتی مدام تلاش می‌کنی دل همه رو به دست بیاری، یه جورایی خودت رو گم می‌کنی. این پیله ی خواسته ها و رضایت دیگران روز به روز سنگین تر و ضخیم تر میشه تا جایی که دیگه نه خودت رو میبینی ،نه خودت رو میشنوی و نه خودت رو حس و احساس می کنی هرچی بیشتر تلاش میکنی برای همه بهترین باشی،بیشتر از خود واقعیت فاصله میگیری و نهایتا اون چیزی که میمونه یه پوسته و ظاهر از توئه که دیگه نه برای خودت و نه برای هیچ کس دیگه ای معنا نداره.
زندگی واقعی اینه که بدون نگرانی از قضاوت بقیه، خودت باشی. آدمای واقعی اونایی هستن که تو رو با همه ضعف‌هات قبول می‌کنن، نه کسایی که انتظار دارن همیشه نقاب به صورت داشته باشی. در نهایت، زندگی یعنی پیدا کردن اون چند نفری که می‌تونی باهاشون همون کسی باشی که واقعاً هستی؛ همون چند نفری که می‌فهمی نیازی نیست براشون نقش بازی کنی. وقتی دست از این تلاش برای راضی نگه داشتن همه برداری، اون موقع است که هم به آرامش خودت می‌رسی و هم رابطه‌هات واقعی‌تر و عمیق‌تر می‌شه.

#محمدملکی
573
ذهن سفید

30 Oct, 19:54

#محمدملکی
@zehnsefid
596
ذهن سفید

30 Oct, 10:52

سعی نکنیم خودمون رو به زور توی رابطه‌ای جا بدیم که برای ما ساخته نشده. اگه جایی برای ما نیست، یعنی شاید اصلاً نباید اونجا باشیم. رابطه باید جایی باشه که احساس راحتی کنیم و خودمون باشیم. اگه مدام حس می‌کنیم که داریم خودمون رو تغییر می‌دیم یا وانمود می‌کنیم که کسی هستیم که نیستیم، شاید وقتشه از خودمون یه سوال اساسی بپرسیم و اون اینه که: "چرا نباید خودمون نباشیم"
این خود بودن با بحث رشد متفاوته،پذیرفتن خود پایه ی اصل رشد و تغییره که خودش بحث جدا و مفصلیه.
نهایتا موضوع اینه که رابطه‌های واقعی و عمیق، جایی هستند که ما بتونیم با تمام پیچیدگی‌ها، با تمام ضعف‌ها و قوت هامون اونجا جا داشته باشیم، نه اینکه مدام حس کنیم باید خودمون رو به شکل قالبی که اونها می‌خوان دربیاریم. اینجوری، ما فقط خودمون رو از دست دادیم و در نهایت به جای پیدا کردن یه رابطه سالم، فقط یه حس عمیق از خستگی و ناامیدی به دست اوردیم.




#محمدملکی

@zehnsefid
591
ذهن سفید

30 Oct, 10:49

#محمدملکی
@zehnsefid
447
ذهن سفید

29 Oct, 15:20

وقتی دست به کار بشی و از هر چیزی که داری استفاده کنی، تازه می‌بینی چقدر توانایی و خلاقیت تو وجودت هست. شاید اون چیزی که لازم داشتی تا از مشکل بیرون بیای، همیشه همون دور و برت بوده؛ فقط منتظر بوده که خودت دست به کار شی.
واقعیت اینه که خیلی وقتا همه چیزایی که برای بهتر کردن زندگی‌مون لازم داریم، همون دور و برمونه، درست تو لحظه‌هایی که حس می‌کنیم دیگه نمی‌تونیم ادامه بدیم. هر چیزی که یه‌زمانی واسه کمک خواستن کنار گذاشتیم، می‌تونه تبدیل بشه به ابزاری برای جلو رفتن و تغییر. انگار بزرگ‌ترین درس زندگی همینه؛ اینکه رهایی و نجات واقعی از تو خودمون شروع می‌شه، جایی که قدرت و خلاقیت منتظره تا ما خودمون دست به کار بشیم و زندگی‌مون رو از نو بسازیم.

#محمدملکی



@zehnsefid
531
ذهن سفید

29 Oct, 09:01

#محمدملکی
@zehnsefid
538
ذهن سفید

28 Oct, 16:35

در دنیای نارسیست‌ها، احساس ارزشمندی بدون پایین کشیدن بقیه بی‌معنیه. من اگه تو رو کوچک کنم، می‌تونم خودم رو بزرگ‌تر ببینم. این آدم‌ها همیشه دنبال راهی هستن که دیگران رو زیر سوال ببرن؛ چه با انتقاد تند، چه با تحقیر و حتی با نادیده گرفتن. این بازی روانی هم یه هدف داره: هرچی بقیه کوچیک‌تر به نظر بیان، احساس برتری و قدرت نارسیست بیشتر و قوی‌تر می‌شه.

در این الاکلنگ معکوس، کوچک کردن دیگران برای بزرگ‌تر نشون دادن خودشونه. و هرچه بیشتر دیگران رو پایین ببرن، اعتماد به نفسشون برای لحظه‌ای پررنگ‌تر می‌شه؛ اما حقیقت اینه که این احساس برتری، پایداری نداره و در نهایت، اون خالی عمیق درونی سراغشون میاد

#محمدملکی
@zehnsefid
621
ذهن سفید

28 Oct, 09:38

همه‌مون بارها شنیدیم که "خودت رو دوست داشته باش"، ولی آیا این جمله واقعاً می‌تونه زخم‌های عمیق و باورهای قدیمی ما رو درمان کنه؟ وقتی سال‌ها با پیام‌های منفی بزرگ شدیم که به ما می‌گفتن 'کافی نیستیم'، چطور می‌تونیم به راحتی خودمون رو دوست داشته باشیم؟ این فرآیند نیاز به بازسازی باورها و بازنگری عمیق داره. برای کسانی که از کودکی با احساس دوست نداشتنی بودن بزرگ شدن، مسیر طولانی و پرچالشی در پیشه.

#محمدملکی
@zehnsefid
560
ذهن سفید

27 Oct, 21:45

آیا واقعاً همیشه با حمایت بیش از حد، داریم به عزیزانمون کمک می‌کنیم یا مانع رشدشون می‌شیم؟ شاید وقتشه بهشون اجازه بدیم سختی‌های زندگی رو خودشون تجربه کنند

#محمدملکی
@zehnsefid
579
ذهن سفید

26 Oct, 07:50

#محمدملکی
@zehnsefid
665
ذهن سفید

25 Oct, 17:53

خیلی از ما ممکنه بدون اینکه خودمون بفهمیم، درگیر الگوهای تکراری در روابط‌مون باشیم. تجربه‌های کودکی و نقش‌هایی که از اون زمان با خودمون حمل می‌کنیم، می‌تونن ما رو در انتخاب‌های احساسی‌مون تحت تأثیر قرار بدن. مثل زنی که دوران کودکی و نوجوانیش رو با مراقبت از مادرش گذرونده و حالا ناخودآگاه دنبال افرادی می‌گرده که به کمک نیاز دارن. درک این الگوها و آشنا شدن با ریشه‌های رفتاری‌مون می‌تونه ما رو از تکرار چرخه‌های گذشته آزاد کنه. وقتی خودمون رو بهتر بشناسیم، می‌تونیم زندگی و رابطه‌هایی رو انتخاب کنیم که بیشتر از قبل با ما همخوانی دارن

#محمدملکی

@zehnsefi
701
ذهن سفید

25 Oct, 08:33

اینکه وقتی قوی‌تر می‌شیم و کمتر به کسی نیاز داریم، یهو بخوایم آدم‌هایی که تو سختی کنارمون بودن رو به این نحو کنار بذاریم، شاید یه مقدار غیر منصفانه باشه، بالاخره قبلتر، ما بخشی از خودمون رو توی این روابط جا گذاشتیم و ما چیزی نیستیم جز همه ی گذشته مون.



#محمدملکی
@zehnsefid
579
ذهن سفید

25 Oct, 08:26

وقتی آدم به نقطه ای میرسه که احساس می‌کنه دیگه به یه سری از وابستگی‌ها یا وسایلی که قبلاً براش ضروری بودن نیاز نداره، اولین واکنشش ممکنه این باشه که اون‌ها رو کنار بذاره یا ازشون فاصله بگیره. این موضوع شاید از بیرون منطقی به نظر بیاد؛ ولی توی روابط انسانی یه جورایی تلخه و حتی می‌تونه غیر اخلاقی باشه.

واقعیت اینه که توی روابط، ما به هم نیاز پیدا می‌کنیم و این نیاز باعث می‌شه یه رابطه عمیق و متقابل شکل بگیره. وقتی کسی تو شرایط سخت کنارمون بوده، بخشی از ما باهاش پیوند می‌خوره. حالا وقتی به نقطه‌ای می‌رسیم که دیگه به اون کمک یا وابستگی نیاز نداریم، اگر بخوایم سریعاً خودمون رو جدا کنیم، عملاً داریم یه بخشی از خودمون رو که با اون آدم گره خورده، نادیده می‌گیریم.

در واقع موضوع اینه که آدم‌ها وقتی حس می‌کنن به "قدرت" رسیدن، ممکنه به راحتی ارزش روابط و پیوندهای قبلی رو فراموش کنن و ازش عبور کنن. اما میشه گفت که رشد میتونه همین پذیرفتن همه ابعاد گذشته‌مون و قدرشناسی از اون‌هایی که در ساختن این مسیر کمکمون کردن باشه.
611
ذهن سفید

23 Oct, 08:36

#محمدملکی
@zehnsefid
573
ذهن سفید

23 Oct, 08:12

چقدر تو زندگی پیش میاد که ما می‌دونیم اشتباه می‌کنیم، ولی باز هم به خاطر باورها و غرورمون لجبازی می‌کنیم؟ گاهی وقتها، با وجود اینکه حقیقت جلوی چشم‌مونه، همچنان به اشتباهاتمون پافشاری می‌کنیم. این لجبازی ناشی از ترس از پذیرفتن اشتباه یا از دست دادن کنترل و قدرت در نظر دیگرانه.
اصرار به درست بودن می‌تونه برای ما هزینه‌های زیادی داشته باشه. نه تنها روابط ما با اطرافیانمون ممکنه آسیب ببینه، بلکه فرصتی که می‌تونستیم ازش یاد بگیریم و رشد کنیم رو هم از دست می‌دیم. چقدر ممکنه ما به خاطر حفظ غرورمون، از تغییر مسیر درست خودداری کنیم و در نتیجه، ضررهای عاطفی، مالی یا حتی روحی رو متحمل بشیم؟
اصرار به درست بودن می‌تونه باعث بشه که به جای باز کردن درهای جدید تو زندگی، در جا بزنیم و به اشتباهاتمون ادامه بدیم. پذیرش اشتباه شاید تو لحظه سخت باشه، اما تو بلندمدت باعث رشد، بهبود روابط و آرامش بیشتری می‌شه

#محمدملکی
@zehnsefid
502
ذهن سفید

23 Oct, 07:48

#محمدملکی
@zehnsefid
458
ذهن سفید

22 Oct, 20:36

#محمدملکی
@zehnsefid
468
ذهن سفید

22 Oct, 20:33

#محمدملکی
@zehnsefid
420
ذهن سفید

22 Oct, 13:12

#محمدملکی
@zehnsefid
425
ذهن سفید

22 Oct, 09:10

#محمدملکی
@zehnsefid
279
ذهن سفید

22 Oct, 08:47

#محمدملکی
@zehnsefid
238
ذهن سفید

22 Oct, 08:21

#محمدملکی
@zehnsefid
185
ذهن سفید

21 Oct, 21:08

#محمدملکی
@zehnsefid
283
ذهن سفید

21 Oct, 07:47

#محمدملکی
@zehnsefid
320
ذهن سفید

20 Oct, 20:19

#محمدملکی
@zehnsefid
352
ذهن سفید

20 Oct, 20:07

#محمدملکی
@zehnsefid
333
ذهن سفید

20 Oct, 07:09

#محمدملکی
@zehnsefid
359
ذهن سفید

19 Oct, 21:25

#محمدملکی
@zehnsefid
295
ذهن سفید

19 Oct, 06:45

#محمدملکی
@zehnsefid
346
ذهن سفید

18 Oct, 17:10

#محمدملکی
@zehnsefid
371
ذهن سفید

18 Oct, 17:05

#محمدملکی
@zehnsefid
339
ذهن سفید

18 Oct, 14:10

#محمدملکی
@zehnsefid
325
ذهن سفید

17 Oct, 18:21

#محمدملکی
#zehnsefid
372
ذهن سفید

16 Oct, 15:05

#محمدملکی
@zehnsefid
436
ذهن سفید

16 Oct, 15:05

#محمدملکی
@zehnsefid
404
ذهن سفید

15 Oct, 12:15

#محمدملکی
@zehnsefid
473
ذهن سفید

15 Oct, 09:52

#محمدملکی
@zehnsefid
425
ذهن سفید

14 Oct, 08:23

#محمدملکی
@zehnsefid
539
ذهن سفید

14 Oct, 07:13

#محمدملکی
@zehnsefid
529
ذهن سفید

13 Oct, 09:49

#محمدملکی
@zehnsefid
554
ذهن سفید

12 Oct, 07:18

#محمدملکی
@zehnsefid
547
ذهن سفید

11 Oct, 08:47

#محمدملکی
@zehnsefid
530
ذهن سفید

11 Oct, 08:06

#محمدملکی
@zehnsefid
488

2025 All Right Reserved

Disclaimer: The content displayed on this website is solely provided by the respective Telegram channels. We hold no ownership or responsibility for the content shared by these channels.