🎭 یادمان نرفته است
بهمن و اسفند ۹۳، با ورود به بلکباکس تالار شمس در منطقه شمال تهران، طراحی دکوری جذاب از یک خانه قدیمی که در حیاط نقلیاش حوض آبی رنگی خودنمایی میکرد، به تماشاگران نوید اجرایی متفاوت و تجربهای منحصر را میداد.
با نگاهی به نام بازیگران کاربلد و با سابقه تئاتری، پانتهآ بهرام، امیر جعفری، ستاره پسیانی و نوید محمدزاده که توسط یکی از کارگردانان نسل نو تحصیل کرده در خارج از ایران، کیومرث مرادی، در کنار هم جمع شده بودند تا نمایشی ایرانی را ارائه دهند، دل هر تماشاگری قرص میشد که بدون شک اجرایی با کیفیت و عیار بالای تئاتری را شاهد خواهد بود.
آن زمان که با گذشت کمی از نمایش، از درون حوض آبی وسط صحنه، پانتهآ بهرام و امیر جعفری به ناگهان خارج شدند تا دیالوگهایشان را بگویند، نفسها در سینه حبس شد تا از این لحظه به بعد دیگر حتی ثانیهای از این اجرا از دست نرود. و براستی بازی این بازیگران مسحور کننده بود.
بله سخن از ” شکلک” یکی از برترین نمایشهای دهه ۹۰ است که به نویسندگی نغمه ثمینی و کارگردانی موفق کیومرث مرادی و تیم بازیگران قَدَرش، در ذهن بسیاری از علاقمندان به تئاتر ماندگار شد و تا هنوز، طعم خوشش زیر زبان آن مخاطبانی که فرصت تماشای این اثر را داشتند، باقی مانده است.
یادمان نرفته است که شکلک ، چگونه توانست با اجرای خود، متر و معیاری استاندارد از یک متن و فرم اجرایی خوب و کمدی اندازه و هدفمند را به علاقمندان هنر تئاتر به معرض بگذارد تا بعد از این کار برای هر اثر نمایشی دیگر، آنقدر سخت شود که در قیاس با این نمایش قرار بگیرد.
شکلک با قلم توانای نغمه ثمینی و مدت زمان ۹۵ دقیقه، درباره روزهای آشوبزده تهران است که دو جوان به خانهای متروک نقل مکان کردهاند تا در آن زندگی ساده و مشترکشان را آغاز کنند. اما حضور دو روح ساکن و ارتباطشان با آن دو، ضمن ایجاد موقعیتهای کمیک و جذاب، دو نسل از دو دههی متفاوت در ایران را نیز با همدیگر روبرو میکند تا دغدغه اجتماعی و وضعیت نابسامان امروزی نیز مورد طرح و اندیشه قرار بگیرد.
کیومرث مرادی با دانش اندوخته در سطح جهانی تئاتر، توانست شکلک را با میزانسنهایی فکرشده، با طراحی صحنهی پیام فروتن و طراحی نور رضا خضرایی و مدیریت تولید نورالدین حیدری ماهر و با بهره از تمام صحنه و امکانات موجود، در یک انسجام قابل قبول، تولید و عرضه کند.
شکلک از آن دست نمایشهاییست که روح زمانه در آن جاریست و تاریخی برای انقضایش وجود ندارد. هر زمانی که به آن رجوع شود چه با تماشای فیلم تئاتر آن و چه در صورت بازاجراٰ، حرفهای زیادی برای گفتن دارد.