ما روی افرادی فرافکنی میکنیم که در مقابل آنها خودمان را دوست نداریم
ما احساساتی را که درونمان مدفون شده و برای‌مان دردآور است روی دیگران خالی (فرافکنی) میکنیم: شرم، ترس، حسادت، احساس گناه، غم، احساس ناامنی، احساس حقارت، رهاشدگی، یا ناتوانی.
افرادی که ما روی آنها فرافکنی میکنیم لزوماً افرادی نیستند که دوست‌شان نداریم، بلکه کسانی هستند که به آنها توجه میکنیم چون احساس حقارت و به‌دردنخوربودن به ما میدهند. آنها کسانی هستند که در ما احساس کامل‌نبودن، رها‌شدن، شرم و حسادت را بیدار میکنند.
ما روی افرادی فرافکنی میکنیم که در مقابل آنها خودمان را دوست نداریم:
• حالا یا به خاطر اینکه آنها توجه بقیه را به خودشان جلب میکنند؛
• یا به خاطر اینکه آنها می‌گویند دوست‌مان دارند اما رفتارشان آن طور که ما میخواهیم نیست _ چون حضور یا حتی غیاب‌شان احساسات بدی را در ما فعال میکند، یا در سطح ناهشیار، تروماهای قدیمی ما را تحریک میکنند.
می‌توانیم بگوییم که ما روی افرادی فرافکنی میکنیم که باعث می‌شوند تصویر خوبی از خودمان نداشته باشیم و از این بابت از آنها کینه به دل داریم.
روانکاوی ابهام این احساسات را برای ما شفاف میکند و به ما نشان میدهد که چگونه نفرت به عشق پیوند خورده، دگردوستی به خودخواهی، میل به ترس، رشک به انزجار، وفور به فقدان، احساس خلاء به پُربودن، و خلاصه همه‌چیز به هیچ‌چیز پیوند خورده است. وقتی بتوانیم ببینیم که کثیفی پابه‌پای تمیزی حرکت میکند و جاذبه هم دست‌دردست دافعه پیش می‌رود، آنگاه متوجه میشویم که رمزگشایی از فرافکنی کار ساده‌ای نیست.
#شهرزاد_رضائی
رواندرمانگر تحلیلی روانکاوانه
نوروسایکولوژیست
https://t.me/Shahrzad_Rezaeiii
جهت ارتباط مستقیم
@Dr_shahrzadrezaei
صفحه ی اینیستاگرام:👇
https://www.instagram.com/drshahrzadrezaei?igsh=bWJzajdxaDVyZ3l0
صفحه ی تردز:👇
https://www.threads.net/@drshahrzadrezaei
صفحه ی توئیتر: 👇
https://twitter.com/rezaei_shahrzad?t=TSw-XBHPCe3SK8BcxPgPvg&s=3
ما احساساتی را که درونمان مدفون شده و برای‌مان دردآور است روی دیگران خالی (فرافکنی) میکنیم: شرم، ترس، حسادت، احساس گناه، غم، احساس ناامنی، احساس حقارت، رهاشدگی، یا ناتوانی.
افرادی که ما روی آنها فرافکنی میکنیم لزوماً افرادی نیستند که دوست‌شان نداریم، بلکه کسانی هستند که به آنها توجه میکنیم چون احساس حقارت و به‌دردنخوربودن به ما میدهند. آنها کسانی هستند که در ما احساس کامل‌نبودن، رها‌شدن، شرم و حسادت را بیدار میکنند.
ما روی افرادی فرافکنی میکنیم که در مقابل آنها خودمان را دوست نداریم:
• حالا یا به خاطر اینکه آنها توجه بقیه را به خودشان جلب میکنند؛
• یا به خاطر اینکه آنها می‌گویند دوست‌مان دارند اما رفتارشان آن طور که ما میخواهیم نیست _ چون حضور یا حتی غیاب‌شان احساسات بدی را در ما فعال میکند، یا در سطح ناهشیار، تروماهای قدیمی ما را تحریک میکنند.
می‌توانیم بگوییم که ما روی افرادی فرافکنی میکنیم که باعث می‌شوند تصویر خوبی از خودمان نداشته باشیم و از این بابت از آنها کینه به دل داریم.
روانکاوی ابهام این احساسات را برای ما شفاف میکند و به ما نشان میدهد که چگونه نفرت به عشق پیوند خورده، دگردوستی به خودخواهی، میل به ترس، رشک به انزجار، وفور به فقدان، احساس خلاء به پُربودن، و خلاصه همه‌چیز به هیچ‌چیز پیوند خورده است. وقتی بتوانیم ببینیم که کثیفی پابه‌پای تمیزی حرکت میکند و جاذبه هم دست‌دردست دافعه پیش می‌رود، آنگاه متوجه میشویم که رمزگشایی از فرافکنی کار ساده‌ای نیست.
#شهرزاد_رضائی
رواندرمانگر تحلیلی روانکاوانه
نوروسایکولوژیست
https://t.me/Shahrzad_Rezaeiii
جهت ارتباط مستقیم
@Dr_shahrzadrezaei
صفحه ی اینیستاگرام:👇
https://www.instagram.com/drshahrzadrezaei?igsh=bWJzajdxaDVyZ3l0
صفحه ی تردز:👇
https://www.threads.net/@drshahrzadrezaei
صفحه ی توئیتر: 👇
https://twitter.com/rezaei_shahrzad?t=TSw-XBHPCe3SK8BcxPgPvg&s=3
