جاده مردآباد قدیم، همچون رودی از یادها و احساسات، در دل هر یک از ما جاری است. این جاده نه تنها یک مسیر فیزیکی، بلکه پل ارتباطی به دنیای خاطرات شیرین و لحظات ناب زندگی‌مان است. آیا شما هم با یادآوری این جاده و شهرهای کوچک بین راهش، قلبتان به تپش نمی‌افتد؟ صدای تاکسی‌ها که با شوق نام‌های مردآباد، جعفرآباد، عباس‌آباد و ولدآباد را فریاد می‌زنند، گویی این مکان‌ها آخرین پناهگاه خوشبختی بودند که با ذوق به خانه باز می‌گشتیم. سر ترباره با گذرگاه قطار و ترافیک خسته‌کننده‌اش، همه در ذهنم نقش بسته‌اند. هر گوشه از این جاده داستانی دارد؛ داستان‌هایی از دوستی‌ها، عشق‌ها و حتی جدایی‌ها. چه کسانی که دیگر در کنار ما نیستند؛ آن‌هایی که روزگاری در این مسیر قدم گذاشتند و حالا فقط یادشان باقی مانده است. عمرمان در اینجا سپری شد و حالا با گذر زمان داریم پیر می‌شویم.
جاده‌ای که روزگاری مردآباد نام داشت و بعدها به ماهدشت و محمدشهر تغییر نام داد، هنوز هم روح آن روزهای شیرین را در خود دارد. آیا دلتان مثل من گرفته است؟ با دیدن کلیپ زیبای ورودی پرخاطره مردآباد، آیا اشک بر چشمانتان نمی‌آید؟ این جاده نه تنها یک مسیر بود؛ بلکه محلی برای ملاقات‌های عاشقانه، جشن‌های کوچک خانوادگی و لحظات تنهایی بود که در آن به فکر فرو می‌رفتیم. برای کوچک‌ترین خرید به کرج می‌رفتیم و هر بار که به آنجا می‌رسیدیم، گویی زمان متوقف می‌شد و ما دوباره به دوران کودکی برمی‌گشتیم.
حالا وقتی به آنجا نگاه می‌کنم، حسرت روزهایی را می‌خورم که دیگر بازنمی‌گردند. شاید امکانات کم بود اما دل‌های پر از شادی و ذوق و شور زندگی بود . خاطرات همیشه زنده‌اند؛ آنها همچون ستاره‌هایی در آسمان شب زندگی ما می‌درخشند. بیایید با هم یاد کنیم از آن روزها؛ روزهایی که عشق و دوستی بر جاده مردآباد حاکم بود.
@sehshahr
جاده‌ای که روزگاری مردآباد نام داشت و بعدها به ماهدشت و محمدشهر تغییر نام داد، هنوز هم روح آن روزهای شیرین را در خود دارد. آیا دلتان مثل من گرفته است؟ با دیدن کلیپ زیبای ورودی پرخاطره مردآباد، آیا اشک بر چشمانتان نمی‌آید؟ این جاده نه تنها یک مسیر بود؛ بلکه محلی برای ملاقات‌های عاشقانه، جشن‌های کوچک خانوادگی و لحظات تنهایی بود که در آن به فکر فرو می‌رفتیم. برای کوچک‌ترین خرید به کرج می‌رفتیم و هر بار که به آنجا می‌رسیدیم، گویی زمان متوقف می‌شد و ما دوباره به دوران کودکی برمی‌گشتیم.
حالا وقتی به آنجا نگاه می‌کنم، حسرت روزهایی را می‌خورم که دیگر بازنمی‌گردند. شاید امکانات کم بود اما دل‌های پر از شادی و ذوق و شور زندگی بود . خاطرات همیشه زنده‌اند؛ آنها همچون ستاره‌هایی در آسمان شب زندگی ما می‌درخشند. بیایید با هم یاد کنیم از آن روزها؛ روزهایی که عشق و دوستی بر جاده مردآباد حاکم بود.
@sehshahr
