اگر در فیلمی که می بینین،هی دنبال پیام یا نماد یا توهم توطئه باشید ، و اجازه ندین جریان احساس شما همزمان با جریان حس درون فیلم جاری بشه ، ( که البته اگه فرم در فیلمنامه رعایت شده باشه ) .... ،اون موقع ست که هیچلذتی از اون فیلم نخواهید برد.
به عبا تی دیگه ، فیلم دیدن یعنی تجربه ی احساسات. یه حسی رو در شما برانگیخته کنه مصل عشق ، شفقت و دلسوزی ، ترس ، لنسانیت ، خودباوری ، خداباوری ، خداناباوری ، خشم ، شهامت و شجاعت ، و....
اگه با زبان فیلمنامه ( یا فرم صحیح ) حسی رو در محاطب ایجاد کنید موفقید ، نکنید نا موفقید .
این بر ای هزارمین بار : فیلم خوب یک تجربه ی حسی رو به شما میده .
وای که اگه رعایت نکنید اون موقع ست که بهجای یک فیلمنامه نویس ، تبدیل میشید به یک منتقد و تحلیلگر.
و دیگه نمیتونید با ذهن رها و آزاد ، نمیتونیم داستانروهدایت کنیم و بهش شکل و فرم جذاب و گیرایی بدیم. در هر ژانری ..
میشه یه فیلم دوزاری.که باید یه مقاله می بود نه یک فیلم تصویری. 🙈
🔸در ابتدا شما بعنوان فیلمنامه نویس،رویفرم متمرکز بشید نه محتوا.
چرا که پیام ها و نمادها ممکنه در ذهن هر شخصی، به صورتی متفاوت تفسیرهای متفاوتی داشته باشند باشه.
#کافه فیلمنامه 📔🎬
@scriptwriting100