کانال آهنگ های افغانی و هزاره گی دمبوره وآهنگهای جدید وقدیم

نه چرس و بنگ و نه افیون به من داد
نه شهدوشرب و نه معجون به من داد
به نام قرص خواب ، آن ناز بانو!
دو تا بوس از لب می گون به من داد

أخم تو اگر! باعث صد دلنگرانى ست
لبخند تو داروى مريض سرطانى ست

در هر نفست معجزه اى دارى! و ديدم
اين معجزه ها يك نه، دوتا نه و سه تا نيست

تو مسئله آموز دوصد شاعر شهرى
در حلقه ى درس تو غزل مصرع آنى ست

يك نكته كه از درس معانى بسرايى
پر بار ترين دائرةالگنج معانى ست

بگذار كه معتاد دوتا لب بشوم، كه
لبهاى تو شيرازه ى ترياك جوانى ست

تا بوسه زدى قند فرو ريخت، شكر شد
اين فلسفه ى روز و شب بوسه تكانى ست

چشمان تو از بس كه جنون زاست، هميشه
معقول ترين شاعر اين شهر روانى ست

بايد بنويسم كه نظر هاى تو بر من
بهتر ز هزاران خبر و نامه رسانى ست

-

يك جمله ى كوتاه دراين شعر بگويم!؟
معشوقه ى من شهر نشينى ملدانى ست

معشوقه ى من معجزه ى حضرت حوا
معشوقه ى من پاك ترين مريم ثانى ست

لبخند زد و شهر فرو ريخت به پايش
بايد بنويسم صفت آش پسته دهانى ست

بايد بنويسم، بنويسم، بنويسم
بايد بنويسم صفت اش پسته! ببخشيد
اين بيت كمى بيشتر از من هيجانى ست

اين شعر اگر وصف قد اش را نه نموده است
تقصير از الفاظ من و ضعف زبانى ست

آواره تر از خويش انسانى نمي بينم
افتاده تر از خود بيابانى نمى بينم

غربت چنان بر گيسوانم دست يازيده
كه بدتر از آنها پريشانى نمى بينم

آن قدر سرما خورده ام يك عمر كه حتا
در فصل ها ديگر زمستانى نمى بينم

از شاخه هاى من دگر برگى نمى رويد
اصلن ازين پس خواب بارانى نمى بينم

اى نازنين شعر من و آسوده گى دور است
ديري ست در اين واژه ها جاني نمى بينم

دلخوش به رقص من مباش اى جان كه اين جاها
آزادم و جز سقف زندانى نمى بينم

از من مكوچ اى يار عاشق پيشه ي شاعر
اين درد را از صبر درمانى نمى بينم

خوانا ترين اشعار من قد بلند توست
اين محتوا را هيچ پايانى نمي بينم

دوري از آغوش من و شايد نمى داني
از فاطمه جز نام ويرانى نمى بينم

آسمان های مقدس
کتاب های مقدس
شهر های مقدس
مرد های مقدس
زندگی قداست بوزینه ها ست
بر شاخه های درخت آرزو
زندگی پرنده ی نیمه جانی ست
که یک گربه ی مقدس
پس از مشت و مال فراوان
قورتش می دهد
هیچ چیزی مقدس نیست
هیچ مردی
تنها تقدس جهان
عاطفه ی زنی ست
که همیشه به باد سپرده می شود
رو در روی آیینه می ایستم
و تار های بیرون زده از زیر روسری ام را
با نوک انگشتانم مرتب می کنم
روسری گفتم یادم آمد
دیروز باد می آمد
شاید برای بردن رویای دیگری
از من
پنجره را باز کردم
مو هایم باز بودند
بار اولم بود که این گونه از
بازی باد با گیسوانم
احساس قشنگی داشتم
پنجره را خیلی سریع بستم
ولی روسری ام را
باد با خودش برد
روسری های دیگرم هستند
می پوشم شان
ولی مو هایم دیگر
از باد نمی ترسند
-

منم یک تک درخت بید مجنون
حصاروبسته و در قید افزون
بهار آید که تا آزاد گردم
ازین غربت ازین تبعید مدفون
-

بکش نقاشی بال وپرم را
نگاه خسته ای ازخون ترم را
بکش چون کودکی بی مادر از درد
بروی صخره های غم سرم را

سلام خدمت یکا یک شما عزیزان گل
تشریف آوردن شما به این کانال
باعث افتار سر فخری ماست
از تمام شما سپاس گذارم

ميماند به جا


بعد از اين در ذهنِ من نامِ تو مـيماند به جا
صبـــحِ تو روي دلم ، شامِ تو مـيماند به جا

کــي ز يادم ميروي اي خاطــرِ شيرينِ من
بهــرِ تسکينِ دل ، انعامِ تو مــــيماند به جا

تا که تصوير تو نقش رازِ منقوش من است
ساقــيِ ديگر، هـــم از جامِ تو ميماند به جا

ميرود پاي خيــــالم، بر سرِ کويـت هميش
يادها از ذکـــــرِ ايامِ تــو مـــيمــاند به جـا

کي فراموشم شوي،اي عشقِ زيبا، نازِمـن!
بعدِ مـرگم نيـــز فـــرجامِ تو ميماند بــه جا

صبحِ روشن کوچ کــرده، درغـمِ شـامم تـويي
غصه‌ها از هر دمِ کام تو مــيمانـد به جــا

محرم راز دلـم ، اســرار عشـقم را مپرس
اشــک چشمانم ز پیغام تو مــی‌ماند بـه جا

دود و آه سیـنه‌ی مـن در تمـــــاشــاگاهِ راز
تحفه‌ی زیبــای آلام تو مـــــــی‌ماند بـه جا

در شبــاب زندگی نخل امــــیدم گل نکرد
خاطره از روی گلفام تو مـــی‌ماند بـه جا

تا سفیر عشق تـــو هستم نمـای دل تـویی
نام من بی‌تو، بله؛ گمنام مـــــی‌ماند به جا

ماجراي عشـقِ مـن هستي، « بريدِ » خاطرم
پرسشم در پــاي ابهامِ تو مـيماند بـه جا

شرح دست خود تان