Realism and the No-miracle argument
هاوسون در این مقاله که در سال ۲۰۰۰ به چاپ رسیده است به بررسی استدلال «معجزه ممنوع» میپردازد که یکی از استدلالهای اصلی در حمایت از واقعگرایی علمی است.
📍هاوسون یک صورت بندی چهار بخشی را از این استدلال ارائه میکند:
مرحله نخست پیشبینی مستقل نظریه T از دادههای مشاهدهای
مرحله دوم احتمال کم توافق تصادفی
مرحله سوم رد فرضیه تصادفی بودن
مرحله چهارم نتیجهگیری صدق تقریبی نظریه.
📍هاوسون به مثالهایی مانند پیشبینی دقیق مومنتوم مغناطیسی الکترون توسط الکترودینامیک کوانتومی اشاره میکند تا نشان دهد که احتمال توافق تصادفی بسیار کم است و بنابراین نظریههای علمی باید تقریباً صادق باشند. هاوسون به نقدهای مختلفی که به استدلال «صدق تقریبی» وارد شده است، میپردازد.
📍او اشاره میکند که هیچکس تاکنون نتوانسته است تعریف دقیقی از «صدق تقریبی» ارائه دهد، اما این موضوع برای استدلال «معجزه ممنوع» اهمیت زیادی ندارد زیرا نقش «صدق تقریبی» در این استدلال به تعریف دقیق آن وابسته نیست.
❇️هاوسون نتیجه میگیرد که مدل علمی به عنوان یک بازی فعال حدس زدن طبیعت، امید واقعی برای پاسخ به مسئله هیوم ارائه میدهد. او معتقد است که دیدگاه منفی هیوم در مورد مسئله استقرا ممکن است نتیجه ارائه نادرست آن به شکل Passive باشد و با افزودن اطلاعات مرتبط، این مسئله قابل حل به نظر میرسد. بخش بسیار مهم مقاله، مربوط به نتایج آزمایش پزشکی هاروارد است که به مناقشات فراوانی دامن زده است.
#فلسفه_علم
#فلسفه_تکنولوژی
📱کانال فلسفه علم و فنّاوری
🆔 تلگرام، ایتا