اوراق پریشان-رضا ضیاء टेलीग्राम पोस्ट

در مصاحبه با روزنامهٔ هم‌میهن گفتم:
نمی‌فهمم مشکل حضرات با نیمی از جامعه چیست و این همه حساسیت نسبت به وجود زنان چه دلیلی دارد؟

مثلاً اگر زنان در اصفهان سینما و تئاتر و تلویزیون اجرا کنند، اشکالی ندارد، ولی اگر روی صحنه ساز بزنند، آقایان رگ غیرتشان می‌جنبد!


https://telegra.ph/%D9%85%D8%B9%D8%B6%D9%84%DB%8C-%D8%A8%D9%87-%D9%86%D8%A7%D9%85-%D8%B2%D9%86-03-04-2

به هوا در نگر که لشکرِ برف / چون کُنَد اندرو همی پرواز
راست همچون کبوترانِ سپید / راه گم کردگان ، ز هیبتِ باز
(شاعر «آغاجی بخاری» ست، از اولین شعرای فارسی زبان که شعری از آنان مانده)

شعر موجز و مختصر و گویاست. تصویری جاندارتر و خیال انگیزتر از «لشکرِ در حال پرواز» چه می تواند باشد؟ بلافاصله پس از این تشبیه می‌افزاید که: مانندِ کبوترانِ سپیدی که از ترسِ باز، راه گم کرده‌اند. شاهکار بودنِ این شعر آنجا آشکار می‌شود که می‌فهمیم زمانی سروده شده که زبانِ فارسی در مراحل آغازینِ خود است.
برای من شعر این دوره به شیرینیِ زبانِ کودکی‌ست که تازه زبان باز کرده. در دوره‌ای که شاعر تجربۀ ناب خودش را از کشفِ هستی بیان می‌کند و این طور نیست که به صورتِ کلاسیک «عاشق» باشد و به صورت کلاسیک دچار «هجران» شده باشد. اصولاً هرچه می‌گوید حسِ درونی و واقعی خود اوست و تقلید نمی‌کند.

ارزش این شعرها مثل اینست که شیء باستانی‌ای را می‌یابیم و می‌فهمیم که در زمانی که هنوز فلان چیز اختراع نشده بوده، مردمِ آن دوره به صورتِ غریزی آن را ساخته بودند.

(چاپ شده در بخارای ۱۰۳)

https://t.me/oragheparishan

دلاواله جهانگرد ایتالیایی در زمان شاه عباس به ایران آمده.
سفرنامهٔ او اطلاعاتی دست اول و نایاب از ایران چهارصد سال پیش به دست می‌دهد که به روشن شدن تصور ما از آن دوره یاری می‌رساند.
فایل بالا خلاصه‌ای از برخی از این دانستی‌های جذاب است.

https://t.me/hafezxany

متأسفانه بسیاری از مردم ما هنوز فکر می‌کنند با طب سنتی و عطاری و... بهتر از پزشکی مدرن درمان می‌شوند و نمی‌دانند که این طب سالی چند نفر را به کشتن می‌دهد و ناقص می‌کند.

(می‌دانم که بلافاصله پاسخ می‌دهند: «فلان آشنای ما با طب سنتی خوب شد و با پزشکی مدرن مرد!» ولی اگر جامعهٔ آماری را به جای چهار پنج نفر دور و بری، در سطح کلان و میلیونی در نظر بگیریم، متوجه عمق فاجعه می‌شویم.)
کمترین پرسشی که باید از خودمان بکنیم این است که:
«اگر طب سنتی اینقدر مفید است، چرا پزشکان دنیا و کمپانی‌های داروسازی و مردم جهان صف نمی‌کشند برای درمان بیایند پیش عطار مجرب محلهٔ ما؟!»

به هرحال خواندن مطلب بالا را( که دکتر علی شاپوران، پزشکِ آگاه نوشته‌ است،) شدیداً توصیه می‌کنم.

https://telegra.ph/طب-سنتی-10-26-2

در مصاحبه با ایسنا به مناسبت بزرگداشت کمال اسماعیل، گفتم:
به اعضای شورای شهر اصفهان زنگ بزنید و بگویید یک بیت از کمال‌ بخوانند تا با میزان دانش حضرات از تاریخ شهرمان آشناتر شوید!

پی‌نوشت.
یکی از دوستان پیام دادند که:
سلام
نوشته بودید به اعضای شورای شهر زنگ برنید که یک بیت از کمال بخوانند... الخ
می‌گویم اعضای شورای شهر که سهل است، بفرمایید به اعضای گروه ادبیات دانشگاه اصفهان زنگ برنند و بگویند از روی شعر کمال بخوان...
نتیجه را خود بهتر از بنده دانید.👋👋👋


https://www.isna.ir/amp/1402100805082/

در گفت‌وگو با روزنامهٔ هم‌میهن دربارهٔ خبر سانسورِ کتابِ استاد شفیعی کدکنی گفتم:
نفسِ سانسور پدیدهٔ شومی است،
نه اینکه بگوییم: «سانسور برای شفیعی بد است ولی برای کسانی که شهرتی ندارند، خوب است.»

پیوند متن گفت‌وگو
https://hammihanonline.ir/%D8%A8%D8%AE%D8%B4-%D8%B3%D8%A7%D8%B9%D8%AA-9/10997-%D9%85%D9%85%DB%8C%D8%B2%DB%8C-%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D8%AF
پی‌نوشت: تعمداّ به «سانسور» نمی‌گویم: «ممیّزی» (به معنیِ «جدا کردن خوب از بد»).
هرچند عوض کردن اسم، نمی‌تواند ماهیت موضوعات را دگرگون کند. ولی آقایان همیشه کوشیده‌اند با اسم‌های شیک، رفتارهای بد را توجیه کنند.
می‌ترسم عن‌قریب به وضعیت «هوای آلوده و خطرناک» هم بگویند: «هوای غنی شده با ذرات ظریفِ نامحسوس»!
https://t.me/oragheparishan

در فرستهٔ بالا پیرامون تصنیف شاهنشاهی با صدای محمدرضا شجریان صحبت شده.

مرغِ زیرک و بختِ خوشنامی

محمدرضا شجریان، فرق شاهنشاه و چند پرسش بی‌هنگام
https://telegra.ph/%D9%85%D8%B1%D8%BA-%D8%B2%DB%8C%D8%B1%DA%A9-%D9%88-%D8%A8%D8%AE%D8%AA-%D8%AE%D9%88%D8%B4%D9%86%D8%A7%D9%85%DB%8C-11-25

از غم عشقت دل شیدا شکست
شیشهٔ می در شب «ترویج فرهنگ مهمانی» شکست

با صدای شجریان و گروه آوا