دیدن اول اینکه با صداقت و بدون ترس یا خجالت از کامل نبودن و کاستی هاشون حرف میزنن! دوم اینکه درباره ی خودشون و دیگران سریع قضاوت نمیکنن!
و تمام اینها بخاطر خود شفقتی هست که اونها با خودشون و درونشون دارن.
یاد یه متنی تو کتابم افتادم که نوشته بود:
هرچیزی تَرک و شکافی دارد و از همین جاست که نور به درون رخنه میکند!
اما فرد کمالگرا پیوسته سعی میکند که این ترک ها و درزها رو بپوشاند، تا همه چیز بی عیب و نقص بنظر برسد!
نقص بی کفایتی نیست! نقص ها به ما یادآوری میکنن که تمام ما توی این نقص ها و کاستی ها باهم هستیم.