My project

چون ابرِ هوای نفس میان دل و خورشید هدایت حائل شود، رهرو دچار حیرت گردد.

- امام ابن قیم رحمه الله
(الفوائد)

پرسش‌های کودکان همان چیزی است که فیلسوفان بر سرش می‌جنگند.

عایض الدوسری

وَيُسَبِّحُ الرَّعْدُ بِحَمْدِهِ وَالْمَلَائِكَةُ مِنْ خِيفَتِهِ وَيُرْسِلُ الصَّوَاعِقَ فَيُصِيبُ بِهَا مَنْ يَشَاءُ وَهُمْ يُجَادِلُونَ فِي اللَّهِ وَهُوَ شَدِيدُ الْمِحَالِ


و رعد (و برق و همه قوای عالم غیب و شهود) و جمیع فرشتگان همه از بیم خدا به تسبیح و ستایش او مشغولند، و صاعقه‌ها را بر سر هر قومی بخواهد می‌فرستد، باز هم کافران در (قدرت) خدا جدل می‌کنند با آنکه او سخت انتقام است.


سبحان الله والحمدلله ولا اله الا الله والله اکبر

پیشرفت فناوری در جهان جدید بر انسان نیز اثر گذاشته و شاید بیشترین تاثیر متوجه شیفتگان تکنولوژی باشد. در مقابل گروهی دیگر در برابر این شیفتگی مقاومت می‌کنند و انسان را مالک فناوری می‌دانند نه برعکس و معتقدند به هیچ صورت نباید نقش محوری انسان در برابر ماشین عقب رانده شود. این نوشته کوتاه به مقایسه این دو تیپ پرداخته است: هومومتافیزیک در برابر هوموتکنولوژیک.

هومومتافیزیک شخصی است که معتقد به غلبه امر غیر مادی بر ماده است.

هوموتکنولوژیک فردی است که فناوری دنیای مادی را فوق العاده قدرتمند می‌شناسد.

انسان مخلوقی ماورای طبیعی است که از ماده تشکیل شده است، دارای غرایز، نیازها و میل شدید به هستی است و این او را شبیه به بقیه جانداران می‌سازد، اما تنها موجود هستی است که توانایی «پرسش» را دارد و همین او را از سایر جانداران متمایز می‌کند.

یک حیوان معنای وجود خود را در هستی درک نمی‌کند، اما یک انسان می‌تواند با «سؤال کردن»، «تفکر» و «باور»، وضعیت خود را در جهان شناسایی و درک کند.

هوموتکنولوژیک موجودی جدا شده از متافیزیک است که با ترک واقعیت، مرتکب عمل گریز شده و برای خوشبختی به تجربه‌گرایی و تکنولوژی پناه می‌برد.

او خود را موجودی وابسته به فناوری می‌داند، در نتیجه در غیاب تجهیزات، خودش را ناقص می‌بیند. از نظر او فناوری است که به او قدرت داده و بلکه فناوری از این جهت بر او برتری دارد چون عامل قدرت اوست.

او در محیطی بزرگ شده که فناوری مطلقا تقدیس شده است. با داستان‌های علمی تخیلی و فیلم‌ها و انیمیشن‌هایی که تقدیر بشر را در فناوری خلاصه کرده‌اند. برای او فناوری از آلت دست بشر فراتر رفته و بشر آلت دست فناوری شده‌اند.

انسان متافیزیکی نمی‌تواند قدرت کسی را که از نظر درجه پایین‌تر از اوست، برتر از خود ببینید. او تنها خدا را از برتر از خود می‌داند، اما انسان هوموتکنولوژیست قدرت مخلوق را برتر از خود می‌بیند و همین ماهیت وجودی او را را به خطر می‌اندازد، زیرا ماده قادر به پاسخگویی و ارتقای شخص نیست، اما برعکس، او را به وضعیت پست‌تر از خود به عنوان یک ماشین کاهش می‌دهد؛ ماشینی که می‌توان از آن استفاده کرد و سپس از بین برد.

شخصیت هومومتافیزیک مخالف علم و فناوری نیست، اما بر خلاف هومو تکنولوژیک، او قادر است پیشرفت را در خدمت باورها و زندگی روزمره‌اش در آورد.

شخص هومومتافیزیک از هوموتکنولوژیک فراتر است چون او مقاوم است. او تعالیم اخلاقی خاص خود را دارد و با آن کرامت خود را بر روی زمین حفظ می‌کند.

اما هوموتکنولوژیک محدودتر است. او تنها به فناوری چشم دوخته و حاضر نیست به بعد معنوی خود پاسخ دهد و از پرسش‌های درونی خود گریزان است.

ستایش ماشین و فناوری به اندازه کافی ذهن ما و کودکان ما را پر کرده است و بلکه ما در محاصره سیستم‌های پیچیده و اینترنت و ماشین زندگی می‌کنیم. نگاه انسان جدید را باید بیشتر به سمت ماورای ماشین برد، جایی که انسان تنها در برابر پرسش‌های خود قرار دارد و ماشین حواسش را از اندیشیدن به آن پرت نمی‌کند. ماشین دستیار انسان است و باید در همان سطح باقی بماند. ماشین جای الاغ و اسب را گرفته است. آیا بشر در گذشته، برای الاغ و اسب نقش رهبری قائل بود؟ سطح و جایگاه ماشین و فناوری نیز باید همین باشد. یاری‌گر انسان نه رهبر او.

-ک. ابراهیمی

⭐️ محبت راستین
⭐️ سید قطب رحمه‌الله

حجم زیادی از پرسش ناباوران در معنای زندگی و معنای وجودی ما خلاصه می‌شود. پرسش‌هایی که اگر در عمق آن پیش‌روی کنیم به وجود خدا می‌رسیم.

به عنوان مثال: این سخن مشهور «ولادیمیر بیخین» که می‌گوید: «اگر چیزی در آغاز معنا نداشته باشد ما هم نمی‌توانیم برایش معنا بیاوریم.»

ما نیز در جواب این سخن می‌گوییم: ایشان به نکته خوبی اشاره کرده‌اند، چرا که ما این دنیا را بی‌معنا نمی‌دانیم و چیز بی‌معنا نمی‌تواند معنا پیدا کند، همانطور که چیز بی‌جان نمی‌تواند حیات دهد. آجرها تا به خانه تبدیل نشده‌اند نمی‌توانند به خودی خود معنایی بدهند.

بنابراین، اگر انسان نیز نتیجه انباشت موفقی از ماده باشد، نه مخلوق خدا، دیگر معنایی در زندگی او وجود نخواهد داشت. زندگی یک انسان را فقط کسی که به او زندگی بخشیده می‌تواند معنا دهد و معنای این دنیا را فقط در چهارچوب الهی می‌توان یافت و اصولا وجود معنا به نوعی دلیل بر وجود خداوند است.

اگر انسان در زندگی خود به وجود معنا برسد، به نوعی وجود خدا را نیز در زندگی خود احساس خواهد کرد. از این رو بسیاری از بی‌خداها به اهمیت و یا خطر پرسش‌های معناگرا مانند «چرا» و «معنای زندگی» پی‌برده‌اند. مثلا لاورنس کراوس جایی گفته است: «پرسش «چرا» به سوی خدا هدایت می‌کند».

اما نتیجه اجتناب از پرسش معنا به هدف روی گردانی از خداوند، کوری است. کوری عمدی به کوری ابدی منتهی می‌شود.

{وَمَنْ أَعْرَضَ عَن ذِكْرِي فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنكًا وَنَحْشُرُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَعْمَى} [طه: ۱۲۴]

(و کسی‌ که از یاد من رویگردان شود، یقیناً زندگی سختی خواهد داشت و روز قیامت او را نابینا برمی‌انگیزیم).

والله أعلم.

-ک. ابراهیمی

چکیده: اگر اسلام را یک درخت بدانیم، ریشه‌ها و تنه، اصول این دین هستند و شاخه‌ها فروع آن و برگ‌ها، فرعِ فرع. گاه شبهه‌ای که ذهن یک جوان را مشغول می‌کند مربوط به شاخه یا حتی برگ‌‌های این درخت است، اما مشکل اینجاست که همین شبهه بر اثر بی‌صبری، باعث انکار تنه و ریشه این درخت می‌شود.

عنوان مقاله: از چاله به چاه
چرا نداشتن صبر در برابر شبهه خطرناک است؟
نویسنده: کویستان ابراهیمی
تهیه شده توسط: مای پروجکت

⭐️ قوم گریزان
⭐️ سید قطب رحمه‌الله

دین: داروینیسم
بنیان‌گذار: چارلز داروین
کتاب مقدس: منشأ گونه‌ها
طرفدار برتر: ریچارد داوکینز
تشریفات: توهین به مذهبی‌ها، دروغ گفتن در مورد فسیل‌های یافت شده، تکرار ده بار در روز «تکامل یک واقعیت است».
اماکن مذهبی: مجسمه داروین:)

بسیاری از کسانی که حق را رد می‌کنند سعی می‌کنند غرور خود را در پس وجود شبهات و عدم اقناع ادله به طرفداران حق پنهان کنند.

خداوند متعال می‌فرماید:

﴿ولى [به] کافران [خطاب می‌شود:] مگر نه این بود كه در برابر آیات من كه بر شما عرضه مى‌شد، گردنکشى مى‌كردید و گروهی بزهکار بودید؟ و چون گفته می‌شد: وعده الله حق است و [در وقوع] قیامت هیچ تردیدی نیست، می‌گفتید: نمی‌دانیم قیامت چیست؛ [آن را] توهّمی بیش نمی‌دانیم و به یقین نرسیده‌ایم﴾ (جاثیه:۳۱-۳۲).

بنابراین، برای متقاعد کردن این افراد نیازی به تلاش نیست. فقط رساندن حقیقت به شما سپرده شده است و پذیرش آن به شما بستگی ندارد.

﴿و [ای مشرکان،] اگر شما [محمد را] دروغگو بدانید، [عجیب نیست.] به راستی که برخی از امت‌های پیش از شما [نیز، پیامبران الهی را] تکذیب کردند؛ و پیامبر وظیفه‌ای جز رساندن آشکار [وحی] ندارد﴾ (عنکبوت:۱۸).

و از اینکه مردم حقیقت را نمی‌پذیرند ناراحت نباشید.

﴿گویی می‌خواهی از [اندوهِ] اینکه [مشرکان] ایمان نمی‌آورند، خود را هلاک کنی﴾ (شعراء:۳).

﴿[ای پیامبر،] بی‌تردید، تو نمی‌توانی هر کس را دوست داشته باشی [به اجبار به راه راست] هدایت ‌کنی؛ بلکه الله است که هر کس را بخواهد هدایت می‌کند و او به [حال] راه‌یافتگان داناتر است‌﴾ (قصص:۵۶).

نگران رساندن وحی باشید و به خدا توکل کنید زیرا نتیجه با اوست.

این عباس رضی الله عنه روایت می‌کند که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «امت‌ها [در روز قیامت] بر من عرضه شدند، پس پیامبری را دیدم که گروهی کوچک با او بودند و پیامبری را که یک یا دو مرد با او بودند و پیامبری که هیچ‌کس با او نبود...» (مسلم: ۲۲۰).

این حدیث نشان می دهد که نتیجه به شخص بستگی ندارد، حتی اگر این شخص پیامبر باشد، زیرا پیامبرانی بوده‌اند که مطلقاً هیچ‌کس از آنها پیروی نکرده است.
از سوی دیگر، این حدیث بیانگر آن است که نیازی به تلاش برای زینت بخشیدن به حقیقت در نزد غیر مؤمنان با تحریف آن و تلطیف بخشی از معانی آن نیست؛ چنین واعظی با مجازات بزرگی مواجه خواهند شد.

﴿و اگر [ما] تو را ثابت‌قدم نمی‌کردیم، به راستی نزدیک بود اندکی به آنان متمایل شوی [و در آن‌چه که بر تو پیشنهاد داده‌اند و به‌خاطر اشتیاق زیاد بر ایمان آوردنشان با آن‌ها موافقت کنی]. در آن صورت، قطعاً چند برابر عذاب زندگی در دنیا و چند برابر عذاب مرگ در آخرت به تو می‌چشاندیم و آنگاه در برابر ما یاورى برای خویش نمى‌یافتى﴾ (اسراء:۷۴-۷۵).

کسی که در این آیات قرآن تأمل کند، هرگز دین را تحریف نخواهد کرد، زیرا اولاً نتیجه آن به دست خداست و ثانیاً از عذاب او به خاطر تهمت زدن به او می‌ترسد.

My project

غزه‌ی من، مرثیه‌ی مرگ من، شاید خانه‌ام ویران نباشد، شاید جاده‌های ما آباد باشد و شهرها... اما از رنگ رخساره جز متروکه‌ای نمانده، متروکه‌ای مانده از بمباران خوشه‌ای... آماده‌ی فرو ریختن.

غزه من، من مرده‌ام... مرده‌ای که رنج می‌کشد. یک سال است در حال مردن رنج می‌کشم... در انتظار فرو ریختن باقی مانده‌ی این متروکه رنج می‌کشم.

افسردگی فقط پیامد فشار خارجی نیست، بلکه ریشه در ساختار خودآگاهی انسان دارد و از دلایل مهم آن عدم ارتباط با وحی است. وقتی انسان از معنای عمیق وجود خود دور می‌شود، ناگزیر با پوچی مواجه می‌شود که آن را به عنوان درد و یا افسردگی و‌ رنج تجربه می‌کند. این پوچی نتیجه این واقعیت است که آگاهی ما دیگر نمی‌تواند هماهنگی بین درون و بیرون را حفظ کند.

یکی از عوامل افسردگی اختلاف آرزوهای ما و محدودیت‌های این دنیاست. در این تضاد، شخص ثبات خود را از دست می‌دهد، بنابراین در جستجوی حقیقت مطلق با واقعیت مادی برخورد می‌کند و بدین منوال از تنش و ناپایداری درونی که راه رسیدن به غایت و هدف اصلی را بر آگاهی آدمی می‌بندد، افسردگی متولد می‌شود.

دلبستگی و‌ وابستگی دنیایی تله‌ای است که سیستم‌ها برای ما می‌چیند. هر چه بیشتر به چیزهای زمینی و اشیای موقتی دلبسته باشیم، در برابر رنج آسیب‌پذیرتر می‌شویم، زیرا دلبستگی‌ها مبتنی بر چیزهای موقتی هستند و هنگامی که فرو می‌ریزند، فرد در خلأ رها می‌شود و در نتیجه به افسردگی دچار می‌شود.

حتی آزمایش‌های ضروری برای شخص ناباور به عنوان یک تهدید تلقی می‌شود. چون شخص ناباور در مواجهه با تغییرِ به وجود آمده آمادگی لازم و همچنان آگاهی کافی را برای انطباق با شرایط جدید ندارد. این چالشی است که همه را فرا می‌گیرد و در این شرایط اسلام مسلمانان را به صبر و نماز امر می‌کند ولی برای راحت‌طلبان و دنیاخواهان آزمایش‌ها و تغییرات بد زندگی پیامدی جز افسردگی و پوچی به‌همراه ندارد .

اما آزمایش‌ها وسختی‌ها در نهایت راهی برای افزایش آگاهی انسان است و یک نشان است که روتین زندگی ما نیاز به بازسازی دارد تا به فطرت اولیه خود بازگردد. درد ابزار بیداری است که ما را مجبور می‌کند از توهمات فراتر برویم و همچنین نقطه تماس جدیدی با حقیقت متافیزیکی پیدا کنیم و به جای رسیدن به پوچی دیدگاه خود را نسبت به زندگی افزایش دهیم و از اوامر خداوندی که دوری از او افسردگی و در نهایت پوچی است، فرمانبرداری کنیم.

عنوان مقاله: ماده‌گرایی و افسردگی
نویسنده: یوسف عمر یوسف
ترجمه: مای پروجکت

﴿إِنَّ ٱللَّهَ يُدَٰفِعُ عَنِ ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْۗ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يُحِبُّ كُلَّ خَوَّانٖ كَفُورٍ﴾

الله از کسانی ‌که ایمان آورده‌اند قطعاً [در برابر دشمنانشان] دفاع می‌کند. بی‌تردید، الله هیچ خیانتکارِ ناسپاسی را دوست ندارد.

غروب آفتاب بر فراز ویرانه‌های غزه...

خدایا خرابه‌های شهرهای زیبای‌ما را که خاکش با خون شریف شهدایمان سیراب شده است، سبب بیداری امت‌ِما و احیای قدرت و شکوه آن قرار ده!

اورول از کسانی می‌ترسید که ما را از اطلاعات محروم کنند. هاکسلی از کسانی می‌ترسید که آنقدر منبع به ما بدهند که به افرادی منفعل تبدیل شویم. اورول می‌ترسید که حقیقت از ما پنهان بماند. هاکسلی می‌ترسید که حقیقت در اقیانوسی از دیگر حقایق کوچک و فاقد ‌اهمیت غرق شود. 

هاکسلی افزود: «در سال 1984، مردم با ایجاد درد کنترل می‌شدند. در دنیای جدید، آنها با در دسترس بودن لذت کنترل می‌شوند».

به طور خلاصه، اورول از این می‌ترسید که آنچه ما از آن متنفریم، ما را نابود کند. هاکسلی می‌ترسید چیزی که دوستش داریم ما را نابود کند».

📚- نیل پستمن (سرگرمی تا سر حد مرگ)

متن‌ها به محض تولد یتیم می‌شوند. کمتر کسی می‌پرسد: پدر - یا مادر - این نوشته کیست؟

⭐️ عقل ما را از وحی بی‌نیاز نمی‌کند.
⭐️ سید قطب رحمه الله

چند سال یا حتی چند ماه پیش، این زن جوان نماد یک جنبش زیست محیطی در غرب و همچنین در آلمان بود. او به‌دلیل فعالیت‌هایش الگوی جوانان محسوب می‌شد. به خاطر او، کودکان و جوانان در آلمان حتی در صورت شرکت در تظاهرات زیست محیطی در روزهای جمعه اجازه داشتند مدرسه را ترک کنند. می‌توان ادعا کرد که به دلیل او، حتی تحصیل اجباری در آلمان، به اصطلاح، به حالت تعلیق درآمد.

حالا وقتی او یک فعال طرفدار فلسطین است و بی‌عدالتی صهیونیست‌ها را محکوم می‌کند، ناگهان خطرناک می‌شود، و یهودی ستیز.

بار دیگر این خانم تغییر چهره برق آسای رژیم آلمان را آشکار کرد.

محبوبیت چهره‌ها زیر سایه #لیبرالیسم همین است که می‌بینید:)

«مسیر واقعی همیشه با سختی‌ها و آزمایش‌ها آغاز می‌شود. سپس بعد یک دوره صبوری و توکل بر خدا به دنبال آن آرامش و هدایت و پیروزی فرامی‌رسد».

 - ابن قیم رحمه الله

واعظ بیرونی و واعظ درونی؛ چرا در برابر پند و اندرز مقاوم می‌شویم؟

حمزه تزورتزس وضعیت کنونی بسیاری از مسلمانان را این گونه تعریف می‌کند: «دیابت معنوی». آنها به سخنرانی‌ها گوش می‌دهند، در کنفرانس‌های دینی شرکت می‌کنند، الهام می‌گیرند و نتیجه مطلوب را از سخنرانی می‌گیرند، شبیه «یک دوز انسولین»، اما دوازده ساعت بعد همان شخص است و چیزی در او تغییر نکرده است.

یا بهتر است این‌گونه بگوییم؛ تغییر کرده اما برای دفعه بعد، برای نتیجه بهتر باید این «دوز انسولین» کمی بالاتر باشد. همه سخنان قبلی تا حد کلیشه‌ای فرسوده و ملال‌آور شده است.

بنابراین انسان به مروز زمان بر اثر چرخه تکرار دوباره این حقایق ساده توانایی درک عمیق آن را از دست می‌دهد.

پ. ن
البته منظور تکرار بدون نوآوری حقایق ساده است. گوینده باید هر بار حقایق را به روش‌های جدید و از زاویه‌هایی دیگر مطرح کند تا شنونده دچار چرخه تکرار پی در پی نشود. با این حال برخی از حقایق و نصایح تکرارپذیر هستند. بخشی دیگر از این «دیابت» به علت کم تحرکی شنونده است. حقایق دینی (علم) وظایفی را بر عهده ما می‌گذارد. اما بی‌عملی و صرفا شنیدن، پند و وعظ دینی را به جایگاه یک تفریح معنوی تنزل می‌دهد و چون فرد تغییری در خود نمی‌بیند دچار ملال می‌شود و نیازمند واعظی ماهرتر و پندی پیچیده‌تر می‌شود.

و با چشمان خود برگی از تاریخ شکوهمند مسلمانان را ورق زدیم…

غزه! ویرانیِ خانه‌های تو
کرختی و کم‌تحرکی مسلمانان بود
که به شکل آوار
بر سر کودکان تو فرو ریخت…

تو از شکوه تاریخ آمده‌ای
تو تبر خلیل بودی
فرو آمدی بر بت‌های درون

تبری
بردوش سازمان‌ها
و مردگانی که
ابراز نگرانی می‌کنند

#هفت_اکتبر
ک.ابراهیمی

سوره: قلم
قاری: شریف مصطفی

همان گناهانی که به یاد داریم برای نابود ساختن آخرتمان کافی‌ست چه رسد به گناهانی که انجام دادیم و فراموش کردیم:

﴿يَوۡمَ يَبۡعَثُهُمُ ٱللَّهُ جَمِيعٗا فَيُنَبِّئُهُم بِمَا عَمِلُوٓاْۚ أَحۡصَىٰهُ ٱللَّهُ وَنَسُوهُۚ وَٱللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ شَهِيدٌ﴾

(روزی‌ که الله همۀ آنها را [از گور] برمی‌انگیزد، سپس آنها را از آنچه کرده‌اند باخبر می‌سازد؛ [همان اعمالی که] الله حساب آن را نگه داشته، اما آنها فراموشش کرده‌اند؛ و الله بر همه چیز، گواه [و ناظر] است.)

_ابراهیم سکران

میراث اصل برای نسل

مثال‌ها در طبیعت و در زندگی پرشمارند، آنقدر که انسان گمان می‌کند این‌ها برای رام شدن معناست، تا معانی ما شکلی درست و به‌جا بگیرند.

به عنوان مثال؛ تصویری که می‌بینید یک تکنیک ژاپنی به نام «دایسوگی» است. ژاپنی‌ها ۷۰۰ سال است که بدون قطع درختان چوب تولید می‌کنند. در قرن چهاردهم، تکنیک خارق العاده دایسوگی در ژاپن ابداع شد. در واقع، دایسوگی تضمین کننده نسل‌ درخت‌های آینده است.

آنچه در این تکنیک می‌تواند مثال معنای ما باشد، حفظ اصل برای نسل بعد است. ما بعضی وقت‌ها چنان به روز جاری فکر می‌کنیم که فراموش می‌کنیم اصول ما باید برای فردا بماند یا به اصطلاح مایه‌خور نشویم. ایمان و باور،سرمایه ماست. میراث اصل مقدم بر میراث مالی است. نباید اصل را فدای منافع کوتاه مدت شخصی خود و دیگران کرد.

آدم‌هایی را دیده‌اید که از ایمان خود کم کم عقب نشینی می‌کنند تا منافع دنیایی خود را بیشتر تامین کنند؟ آنان اصل را فدای منفعت زودگذر روز خود می‌کنند.

یا والدینی که توانایی مقابله با بهانه و نق زدن فرزندان خود را ندارند و روز به روز از ایمان خود و اصل خود عقب نشینی می‌کنند. گویا تنها میراثی که باید برای فرزندان‌شان بجای ‌بگذارند فقط میراث مالی است و دیگر نقشی در تربیت آنان و مسئولیتی در قبال نسل‌های بعدی ندارند. من نمی‌گویم که میراث مالی برای بچه ‌های خود به‌جای نگذارید اما به‌جای گذاشتن میراث اصل مقدم بر هر میراث مالی دیگر است.

اجازه ‌ندهید کودکانتان تعیین کننده اصول و اساس شما باشند. داستان زندگی و اصول آن را به روش خودتان به کودکانتان یاد دهید. این شمایید که باید از خود میراثی نیکو به‌جا بگذارید. شاخه و ساقه و ریشه شما ضامن رشد آنان است. برای رشد کودک، خود را حذف نکنید. اصل خود را باقی بگذارید.

ک. ابراهیمی

صالح بن عبدالکریم عابد می‌گوید: فضیل بن عیاض رحمه الله از ما پرسید: چرا بهشت زیباست؟

سپس خود در پاسخ گفت: چون سقف آن عرش پروردگار رحمان است.

(ابن أبی الدنیا، صفة الجنة: ۱۷)

ایمان موهبتی است که حق تعالی از روی لطف و مرحمت خود به خلقش ارزانی داشته. تجلی این ایمان و فضایلی که از آن ناشی می‌شود بزرگترین موهبت الهی است که مردم از آن برخوردار می‌شوند.

این ایمان شبیه ظرفی است که روح انسان را در خود نگه داشته و در برابر فسق محافظت می‌کند. این ظرف تحت تأثیر گناهان از بین می‌رود و انسان رحمت‌های الهی را از دست می‌دهد و در برابر بیماری‌های روحی آسیب‌پذیر می‌شود. تنها با توبه می‌توان شکاف‌های ناشی از آن را وصله کرد.

توبه حتی این ظرف از پیش شکسته را زیباتر و محکمتر از قبل می‌کند. چیزی شبیه به هنر ژاپنی «کینتسوگی». در فرایند کینتسوگی یا «اتصال با طلا» ظروف سفالی با ماده‌ای حاوی پودر طلا و هنرمندی خاصی به هم متصل می‌شوند. نتیجهٔ این هنر چنان زیباست که این ظروف حتی از کوزه‌های نشکسته گران‌تر و خواستنی‌تر می‌شوند.

توبه به درگاه خداوند بهترین خوداندیشی و روش محاسبه نفس است. انسان با انجام توبه به اشتباهات و کاستی‌های خود اعتراف می‌کند و از این رو کاری شجاعانه را انجام می‌دهد و دارای قدرتی می‌شود که بر خلاف دستور کار «مدرن» خودپرستی انسان است. برای انسان خودپرست، وجود او مقدم بر ماهیتش است. او ماهیت خودش را تعیین می‌کند و اگر گناهی را دوست بدارد همان را بخشی از «خود» می‌داند. اینگونه دیگر توبه‌ای در کار نیست و قرار نیست شما از یک «اشتباه» برگردید. انسان خودخواه اشتباهش را دوست دارد. تفاوت مومن این است که توبه را دوست دارد و این توبه حتی اشتباه را تبدیل به نقطه قوت می‌کند.

انسان با انجام توبه، توحید و حاکمیت مطلق الله و دستوراتش را بر خواست خود تأیید می‌کند. و این بدون شک داروی فوق العاده‌ای برای روح و مبارزه‌ای برای تغییر است. انسانی که به نام «فردیت» حتی اشتباهات خودش را مقدس کرده راه هر تغییری را بر خود بسته است.

_ک. ابراهیمی