گویا اقلیتی قلیل، که عناد و کینهتوزیشان با دانشگاهیان بر همگان محرز است، از بازگشت اساتید و دانشجویان آزادهای که در اعتراضات ۱۴۰۱ دانشگاه مورد غضب واقع شدند، به خشم آمدهاند و با عباراتی موهوم، این رخداد فرخنده در سپهر آموزش عالی کشور را به ناروا تکفیر کرده و آن را مغایر قانون خواندهاند.
حال پاسخدهی به موهومات ایشان را در شان صنف دانشجو نمیدانیم، لیکن خاموشی در برابر این گستاخی وقیحانه را نیز روا نمیدانیم. این افراد انگشتشمار که همواره بذر نفاق و تفرقه را در دانشگاه پاشیدهاند و فضا را به لجنزار تعصب و تنگنظری بدل ساختهاند، بار دیگر با اظهارنظری بیمایه و آکنده از تهمتهای ناروا، گستاخانه به ساحت اساتید فرهیخته و انساندوست تاختهاند که در روزگار محنت و امید سال ۱۴۰۱، دوشادوش دانشجویان خویش ایستادند و از حرمت دانشجو و دانشگاه پاسداری نمودند.
این خودکامگان کوچک، که خود را مالکالرقاب دانشگاه پنداشتهاند، از یاد بردهاند که دانشگاه، حیات خلوت و ملک طلق آنان نیست! دانشگاه، پناهگاه امن دانشجو و استاد است، نه عرصه تاخت و تاز عقاید پوسیده و اقتدارطلبانه ایشان.
بازگشت سرافرازانه اساتیدی چون بانوی گرانقدر، دکتر نگار ذیلابی، نه تنها لکه ننگ بر دامن دانشگاه نیست، بلکه گامی است استوار در راستای زدودن آلام جانکاه از چهره دانشگاه و اعتلاء و ارتقاء جایگاه علم و فرهنگ در این مرز و بوم. حضور دوباره این اساتید فرزانه، که همواره چراغ راه و الهامبخش دانشجویان بودهاند، مایه افتخار و سربلندی هر انسان آزادهای است، نه مایه خجلت و شرمساری، آنگونه که این جماعت کوتهاندیش گمان میبرند.
ما دانشجویان، با صلابتی راسخ اعلام میداریم که همصدا و همرکاب با اساتید وارسته و نستوهی که پژواک حقخواهی دانشجویان را شنیدند و بیدریغ از ما پشتیبانی نمودند، خواهیم بود و هرگز اجازه نخواهیم داد که این مشتی کوتهنظر، با دسیسهچینی و افترا پراکنی، فضای پاک دانشگاه را آلوده سازند و مسیر پویایی و شکوفایی علمی را سد راه گردند.
ما دانشجویان، دژ مستحکم حمایت از اساتیدی خواهیم بود که در هنگامه سختی، پشتیبان دانشجو و دانشگاه بودند و با تمام توان، در برابر هرگونه کوشش مذبوحانه برای تخریب و طرد ایشان، تمام قد دفاع خواهیم کرد و خواهان و امیدوار به بازگشت سایر اساتیدی هستیم که با عناد عدهای از خانهشان، دانشگاه، طرد شدند.
🆔@motalebe_shorayesenfi