در مورد حضور و سکونت اتباع خارجی در یک کشور یک سؤال مهم مطرح است و آن اینکه سیاست مهاجرتیِ یک کشور با تمرکز بر منافع ملی، باید بر چه مبانی استوار باشد؟ این سؤال در نشست نقد و نظر گروه رسانهایِ «دنیای اقتصاد» با حضور جعفر حقپناه (استاد مطالعات منطقهای دانشگاه)، غلامعلی فرجادی (استاد اقتصاد توسعه) و نوذر شفیعی (استاد روابط بینالملل دانشگاه تهران) به بحث گذاشته شده است.
💬 غلامعلی فرجادی (استاد اقتصاد توسعه)
«افغانستانیها سهم ما را نخوردند، سهم ما را نمیخورند، یارانههای ما را نمیخورند. میدانید چرا؟ [حضور آنها] اگر در حدی باشد که جامعه و اقتصاد اجازه میدهد، کاملاً به نفعاند. افغانی وقتی کار میکند مشمول تأمین اجتماعی نیست؛ ۲۳ ٪ هزینهاش کمتر است. بنابراین این لیوانی که تولید میشود ۲۳ ٪ ارزانتر دست من میآید. مصرفکننده هزینهٔ کمتری میدهد. تولیدکننده سود میبرد. مصرفکننده هم سود میبرد. اگر شما کل افغانستانیها را از ایران بیرون کنید، مطمئن باشید که حداقل تورم ۵۰ ٪ است.» (65:58)
©️ از: اکوایران (۱۴۰۳/۸/۲۵)