محمود اولاد

و باز بنزین!
وسط جاده در پمپ بنزین نشسته‌ام که ساعت ۱۲ شب شود و مجدد کارت جایگاه شارژ شود بلکه بنزین بزنم و به راهم ادامه دهم! در حالی که قبل از ساعت ۱۱ می‌توانستم به مقصد برسم، حالا باید تازه بعد از ۱۲ بیش از ۱۲۰ کیلومتر دیگر برانم!

این سیاست حضرات است! چنان شرایط را سخت کن که راضی باشند با قیمت بالاتر بخرند!

با همین سیاست، می‌خواهند واردات بنزین سوپر توسط بخش خصوصی! ( بخوانید گروههای خاص!) را آزاد کنند! بعد اگر در جایگاهها بنزین معمولی پیدا کردید، بزنید!
بنزین به وفور خواهد بود ولی سوپر! البته تشخیص اینکه واقعا سوپر است یا معمولی هم بماند!

امشب واژگان جدیدی به دایره‌المعارف واژگان تمجیدیم از بانیان این وضع اضافه شد! خلاقانه بود برخیش!
Http://t.me/maolad

تا مالیات می‌دهم، باید خدمات دریافت کنم!

چندی پیش پیامکی آمد که اگر در سامانه اسکان ثبت‌نام نکنی، دسته چک دریافت نخواهی کرد! بعد هم پیامکی آمد که اگر در سامانه ثبت‌نام نکنی، پول برقت با بالاترین نرخ محاسبه خواهد شد!

۱- من مالیات می‌دهم که در قبالش خدمات دریافت کنم. تا زمانی که مالیات پرداخت می‌کنم، هیچ کس حق ندارد از دریافت خدمات محرومم کند!
۲- دولت حق ندارد با شعار حذف انحصار، خود انحصار برخی خدمات مانند خدمات بانکی (قاعده‌گذاری برای بانک‌های خصوصی تا این حد که به چه کسی و چگونه خدمات بدهند یا ندهند، با خصوصی بودن بانکها منافات دارد و انحصار را برای بانک مرکزی حفظ می‌کند) و آب و برق و گاز را برای خود ایجاد کند و از طریق این انحصار، با ایجاد اضطراب از قطع خدمات، وادار به رقصیدن در زمین خودش کند!
۳- تمرکز قدرت و ثروت، دیکتاتوری را در پی دارد. برای اجتناب از این تمرکز، حضور نظامیان در عرصه سیاست ممنوع شده‌است و قدرت تصمیم‌گیری از طریق پارلمان اندکی توزیع و تعدیل شده‌است. در این شرایط، در حالی که امروزه بزرگترین و کاراترین سلاح، اطلاعات است، تمرکز اطلاعات دیکتاتوری و کنترل‌گری بیشتر و منع آزادی افراد را در پی دارد.
۴-نمی‌توان برای یافتن یک متخلف، کل مردم را بازجویی کرد! اخذ اطلاعات از عموم مردم برای شناسایی مجرمین (موهوم چون چندین سال نشان داد خانه خالی وهمی بیش نبود!)، متهم کردن همه مردم است. این با اصل بر برائت است مگر عکسش ثابت شود، منافات دارد.
۵- قبلا هم نوشته‌ام شفافیت یعنی من شهروند بدانم دولت با مالیات من چه می‌کند نه برعکس!
۶- حتی اگر همه موارد قبل را قبول نکنیم، در شرایط وجود فساد گسترده، امکان سوء استفاده از بانکهای اطلاعاتی بر علیه امنیت شهروندان بسیار بالاست.
پ.ن: نفت ملی است پس پول نفت هم مثل مالیاتی است که از طریق دادن بخشی از دارایی‌ام پرداخت کرده‌ام!
Http://t.me/maolad

دیگران کاشتند ما خوردیم، ما می‌کاریم دیگران بخورند!
در مقابل:
لحظه را دریاب! در لحظه زندگی کن!

گزاره اول، یک باور آینده‌نگر است! یک باور دارای توالی زمانی که حال را در امتداد گذشته و آینده را در امتداد حال توصیف می‌کند. مفهوم پایداری توسعه را در خود دارد. در توسعه پایدار می‌گوییم به مقداری از منابع استفاده کن که آیندگان هم حداقل به اندازه امروز منابع برای استفاده داشته باشند!

گزاره دوم، یک باور لذت لحظه‌ای فاقد دید آینده است. گویی جهان با مرگ ما به اتمام خواهد رسید. نسل‌های آتی وجود نخواهند داشت. آینده اهمیتی ندارد. باید لحظه را دریافت. این گزاره، شاید به ظاهر فقط می‌خواهد از نگرانی و اضطرابهای آینده رهایمان کند، اما نهادینه شدن این باور، نفی پایداری توسعه است. امروز لذت ببر ولو اینکه منابعی برای فردا و آینده باقی نماند. همین باور، کم کم به گسست روابط اجتماعی منتهی می‌شود. اعتماد عمومی را کاهش می‌دهد. چون هرکس فقط فکر این است که در لحظه شاد باشد ولو به ضرر دیگری در لحظه‌ای دیگر!

چه شد که باور توسعه پایداری به باور فاقد چشم‌انداز آینده تبدیل می‌شود؟
انسانها وقتی با شرایطی مواجه می‌شوند که نمی‌توانند چشم‌انداز مثبتی از آینده خود ترسیم کنند و حتی چشم‌اندازهای قبلی نیز به تدریج رو به سیاهی و تاریکی و عدم دستیابی می‌رود، ابتدا افسرده می‌شوند. در نبود هیچ چشم‌انداز مثبت از آینده، راه درمان این افسردگی، پناه بردن به مخدری است که لذت لحظه‌ای تأمین کند. گزاره‌های لحظه را دریاب! انسان باید در لحظه زندگی کند! و از این دست، نقش مخدرهایی را برعهده می‌گیرند که با لذت لحظه‌ای قرار است ما را از افسردگی برهانند.

جامعه‌ای که برای مدت طولانی دچار رکود تورمی شدید باشد، جامعه‌ای که افراد آن نتوانند رویای داشتن خانه، ماشین خوب، فرزندان خوب، شغل مناسب و ... داشته باشد و رویاها را دست نیافتنی بداند، افسرده و سپس به تغییر باور به زندگی در لحظه می‌پردازد! چنین جامعه‌ای انگیزه‌ای برای بهبود شرایط برای آینده ندارد.
سیاست‌های غلط حاکمیت، وقتی ماندگار می‌شوند، نهادهای غیررسمی (باورها و عرفهای رفتاری) را هم کم کم تغییر می‌دهند. تغییر باورها از باورهای توسعه خواهانه و پایدار، به باورهای خوشی لحظه‌ای را در پی دارند. بازگشت‌پذیری از باورهای نهادینه شده، سخت و زمان‌بر خواهد بود.
بنابراین، اثر ناگوار سیاست‌های غلط بر توسعه، حتی با اصلاح سیاست‌ها و اتخاذ سیاست‌های درست، ممکن است فرآیند توسعه پایدار را سالهای سال به محاق ببرد.
http://t.me/maolad

پیام ترامپ به اجلاس داووس: یا در آمریکا تولید کنید یا به کالاهای شما تعرفه می‌بندم. دانی رودریک استاد اقتصاد سیاسی دانشگاه هاروارد در مقاله: تعرفه‌ها، چه می‌توانند و چه نمی‌توانند انجام دهند؟ به ارزیابی امکانات اجرائی بودن تهدید ترامپ می‌پردازد.