محمود اولاد

تا مالیات می‌دهم، باید خدمات دریافت کنم!

چندی پیش پیامکی آمد که اگر در سامانه اسکان ثبت‌نام نکنی، دسته چک دریافت نخواهی کرد! بعد هم پیامکی آمد که اگر در سامانه ثبت‌نام نکنی، پول برقت با بالاترین نرخ محاسبه خواهد شد!

۱- من مالیات می‌دهم که در قبالش خدمات دریافت کنم. تا زمانی که مالیات پرداخت می‌کنم، هیچ کس حق ندارد از دریافت خدمات محرومم کند!
۲- دولت حق ندارد با شعار حذف انحصار، خود انحصار برخی خدمات مانند خدمات بانکی (قاعده‌گذاری برای بانک‌های خصوصی تا این حد که به چه کسی و چگونه خدمات بدهند یا ندهند، با خصوصی بودن بانکها منافات دارد و انحصار را برای بانک مرکزی حفظ می‌کند) و آب و برق و گاز را برای خود ایجاد کند و از طریق این انحصار، با ایجاد اضطراب از قطع خدمات، وادار به رقصیدن در زمین خودش کند!
۳- تمرکز قدرت و ثروت، دیکتاتوری را در پی دارد. برای اجتناب از این تمرکز، حضور نظامیان در عرصه سیاست ممنوع شده‌است و قدرت تصمیم‌گیری از طریق پارلمان اندکی توزیع و تعدیل شده‌است. در این شرایط، در حالی که امروزه بزرگترین و کاراترین سلاح، اطلاعات است، تمرکز اطلاعات دیکتاتوری و کنترل‌گری بیشتر و منع آزادی افراد را در پی دارد.
۴-نمی‌توان برای یافتن یک متخلف، کل مردم را بازجویی کرد! اخذ اطلاعات از عموم مردم برای شناسایی مجرمین (موهوم چون چندین سال نشان داد خانه خالی وهمی بیش نبود!)، متهم کردن همه مردم است. این با اصل بر برائت است مگر عکسش ثابت شود، منافات دارد.
۵- قبلا هم نوشته‌ام شفافیت یعنی من شهروند بدانم دولت با مالیات من چه می‌کند نه برعکس!
۶- حتی اگر همه موارد قبل را قبول نکنیم، در شرایط وجود فساد گسترده، امکان سوء استفاده از بانکهای اطلاعاتی بر علیه امنیت شهروندان بسیار بالاست.
پ.ن: نفت ملی است پس پول نفت هم مثل مالیاتی است که از طریق دادن بخشی از دارایی‌ام پرداخت کرده‌ام!
Http://t.me/maolad

دیگران کاشتند ما خوردیم، ما می‌کاریم دیگران بخورند!
در مقابل:
لحظه را دریاب! در لحظه زندگی کن!

گزاره اول، یک باور آینده‌نگر است! یک باور دارای توالی زمانی که حال را در امتداد گذشته و آینده را در امتداد حال توصیف می‌کند. مفهوم پایداری توسعه را در خود دارد. در توسعه پایدار می‌گوییم به مقداری از منابع استفاده کن که آیندگان هم حداقل به اندازه امروز منابع برای استفاده داشته باشند!

گزاره دوم، یک باور لذت لحظه‌ای فاقد دید آینده است. گویی جهان با مرگ ما به اتمام خواهد رسید. نسل‌های آتی وجود نخواهند داشت. آینده اهمیتی ندارد. باید لحظه را دریافت. این گزاره، شاید به ظاهر فقط می‌خواهد از نگرانی و اضطرابهای آینده رهایمان کند، اما نهادینه شدن این باور، نفی پایداری توسعه است. امروز لذت ببر ولو اینکه منابعی برای فردا و آینده باقی نماند. همین باور، کم کم به گسست روابط اجتماعی منتهی می‌شود. اعتماد عمومی را کاهش می‌دهد. چون هرکس فقط فکر این است که در لحظه شاد باشد ولو به ضرر دیگری در لحظه‌ای دیگر!

چه شد که باور توسعه پایداری به باور فاقد چشم‌انداز آینده تبدیل می‌شود؟
انسانها وقتی با شرایطی مواجه می‌شوند که نمی‌توانند چشم‌انداز مثبتی از آینده خود ترسیم کنند و حتی چشم‌اندازهای قبلی نیز به تدریج رو به سیاهی و تاریکی و عدم دستیابی می‌رود، ابتدا افسرده می‌شوند. در نبود هیچ چشم‌انداز مثبت از آینده، راه درمان این افسردگی، پناه بردن به مخدری است که لذت لحظه‌ای تأمین کند. گزاره‌های لحظه را دریاب! انسان باید در لحظه زندگی کند! و از این دست، نقش مخدرهایی را برعهده می‌گیرند که با لذت لحظه‌ای قرار است ما را از افسردگی برهانند.

جامعه‌ای که برای مدت طولانی دچار رکود تورمی شدید باشد، جامعه‌ای که افراد آن نتوانند رویای داشتن خانه، ماشین خوب، فرزندان خوب، شغل مناسب و ... داشته باشد و رویاها را دست نیافتنی بداند، افسرده و سپس به تغییر باور به زندگی در لحظه می‌پردازد! چنین جامعه‌ای انگیزه‌ای برای بهبود شرایط برای آینده ندارد.
سیاست‌های غلط حاکمیت، وقتی ماندگار می‌شوند، نهادهای غیررسمی (باورها و عرفهای رفتاری) را هم کم کم تغییر می‌دهند. تغییر باورها از باورهای توسعه خواهانه و پایدار، به باورهای خوشی لحظه‌ای را در پی دارند. بازگشت‌پذیری از باورهای نهادینه شده، سخت و زمان‌بر خواهد بود.
بنابراین، اثر ناگوار سیاست‌های غلط بر توسعه، حتی با اصلاح سیاست‌ها و اتخاذ سیاست‌های درست، ممکن است فرآیند توسعه پایدار را سالهای سال به محاق ببرد.
http://t.me/maolad

پیام ترامپ به اجلاس داووس: یا در آمریکا تولید کنید یا به کالاهای شما تعرفه می‌بندم. دانی رودریک استاد اقتصاد سیاسی دانشگاه هاروارد در مقاله: تعرفه‌ها، چه می‌توانند و چه نمی‌توانند انجام دهند؟ به ارزیابی امکانات اجرائی بودن تهدید ترامپ می‌پردازد.

استاد چینی چیان در کانال دیدگاه‌های اندیشمندان اقتصاد، مقالاتی بسیار جدید و به روز را ترجمه و منتشر می‌کنند.
این مقاله از دنی رودریک در خصوص ایده تعرفه‌ای ترامپ نکات ارزشمندی برای اقتصاد ایران هم دارد.
توجه به گزینشی بودن سیاستها و همراه بودن تعرفه‌ها با سیاستهای دیگر صنعتی قابل توجه است.

✅ ۹۹امین نشست از سلسله نشست‌های تخصصی در حوزه مدیریت بحران توسط پژوهشکده سوانح طبیعی و کرسی یونسکو در مدیریت سوانح طبیعی برگزار می‌گردد.

🔰 مسکن قابل استطاعت در ایران

‼️ زمان: سه‌شنبه ۲ بهمن‌ماه ۱۴۰۳؛ ساعت ۱۴:۰۰ الی ۱۶:۰۰

🔻 سخنرانان:
▫️دکتر محمود اولاد پژوهشگر اقتصاد شهری و مدرس دانشگاه
▫️فردین یزدانی پژوهشگر ارشد اقتصادی
▫️دکتر ابوالفضل مشکینی عضو هیئت‌علمی دانشگاه تربیت مدرس

🔸 شرکت در این وبینار برای عموم آزاد است و گواهی حضور به شرکت‌کنندگان اعطا خواهد شد.

🌐ثبت‌نام در نشست:
https://eseminar.tv/wb152127

🌐 کسب اطلاعات بیشتر:
https://ndri.ac.ir/unesco-chair-meetings-99

از چند سال پیش، گفتم که قاچاق سوخت در این ابعاد ممکن نیست. یا وجود ندارد یا کاملا سیستمی توسط گروههای خاص انجام می‌شود.
رئیس جمهور به جای قاچاق، از عبارت “گم شدن” استفاده کردند. وقتی میگیم قاچاق، یعنی خارج از سیستم دولت، پس از اینکه بنزین با پرداخت قیمت دولتی آن از پالایشگاه خارج شد، قاچاق می‌شود. همه کسانی هم که ادعای قاچاق داشتند، در محاسبه سود قاچاق، قیمت داخلی بنزین را از قیمت خارج کسر می‌کردند. یعنی پول دولت در همان مقدار تعیین شده، پرداخت می‌شود. وقتی گفته می‌شود “گم می‌شود”! یعنی آن قیمت داخلی هم دریافت نمی‌شود!
دیروز یکی از مقامات نفتی هم گفته که این حجم قاچاق توسط مردم عادی ممکن نیست!

خب اینجا نکته عجیب این است که برخی فکر می‌کنند با افزایش قیمت بنزین داخلی، قاچاق کاهش خواهد یافت یا از بین خواهد رفت! خب وقتی طرف رسما بدون پرداخت ۳ هزار تومن بنزین را می‌برد، قرار است مبلغ بیشتر را پرداخت کند که براش صرفه نداشته باشد؟
Http://t.me/maolad

فرهنگ‌سازی اجباری!
در خبرها آمد که به منظور فرهنگ سازی تولید انرژی پاک، دستورالعملی به تصویب نظام مهندسی و وزارت نیرو رسیده که تمام ساختمان‌های بالای 4 طبقه نوساز مجبور هستند که سیستم پنل‌های خورشیدی در پشت بام خود نصب کنند و مجوز ساخت به این شرط داده خواهد شد!

اولا! فرهنگ را نمی‌سازند! آن هم از نوع اجباری!
دوما قوانین و مقررات باید در چارچوب استطاعت مردمان سرزمین باشد! نمی‌توان برای کشوری که یک چهارم درآمد سرانه کشورهای غربی را دارد، بالاترین استانداردهای غربی را در نظر گرفت! این باعث می‌شود یا فساد گسترده صورت گیرد، یا بازار غیررسمی گسترش یابد و یا دسترسی مردم به آن کالا بسیار محدود و مشکل شود. بنابراین در شرایطی که توان درآمدی مردم قابلیت مقابله با قیمت‌های کنونی مسکن را ندارد و روز به روز انواع سکونت‌های نامتعارف بیشتر می‌شود، قاعده گذاری که هزینه را افزایش می‌دهد، به فاجعه منجر خواهد شد.
سوما قاعده گذاری برای افزایش سهم انرژی پاک، از طریق روش‌های تشویقی و حمایتی ممکن است نه اجبار! همچنین ابتدا باید این کار را از ساختمانهای دولتی و حاکمیتی شروع کرد نه مردم بیچاره!

قاعده‌گذاری غلط منجر به بحران می‌شود.
Http://t.me/maolad

شرم‌آورتر!
اکوایران پس از دیدن مطلب بنده، بدون هیچ عذرخواهی و توضیح، همان پیام را که نزدیک به ۱۰ هزار نفر قبلا دیده بودند، ادیت کرده است!
بعد در کامنتهای پیام، برای من نوشته که در متن نوشته شده و فیلم، مشخص است که نقد دارید! و مرا دعوت به رعایت “اخلاق” کرده که اتهام تقطیع را پس بگیرم!
آیا این اقدام اکوایران اخلاقی بود که بدون عذرخواهی و بدون توضیح به گونه‌ای که اشتباهش را به مخاطبی که قبلا پیام را دیده، آن پیام را صرفا ادیت کرده؟

خوب شد متن اولیه را نگه داشتم و در متن قبلی گنجاندم. شکر خدا تلگرام هم ادیت شدن پیام را نشان می‌دهد!

Http://t.me/maolad

شرم بر اکوایران!
همه کسانی که در نشست‌های دانشگاه تهران، خانه اندیشمندان، کلاب‌هاوس معمار ملی بودند و یا در کانالم و یا گفتگوهای حضوری و مجازی دیگر دیده و شنیده‌اند، می‌دانند من مخالف انتقال پایتخت به هر شکل آن در شرایط کنونی هستم.
در برشی از فیلمی که اکوایران منتشر کرده، من در حال توضیح نظر گروه مقابل هستم که معتقدند بخش سیاسی منتقل شود و بخش اقتصادی بماند که بعد از تبیین، نقد کنم. کما اینکه در ادامه میگم اینجا بحث این است که… و وارد نقد می‌شوم.
این نوع تقطیع و برداشت به مطلوب از هر کسی زشت است از اکوایران زشت‌تر!

متن و‌ فیلم تقطیع شده اکوایران ضمیمه است تا این اقدام زشت مشخص شود کدام است.
لطفا این پیام بنده را منتشر کنید.

Http://t.me/maolad

متن نادرست اکوایران:

🎥 انتقال پایتخت فقط سیاسی است؟

▫️محمود اولاد، پژوهشگر اقتصاد شهری در نشستی با موضوع انتقال تهران می‌گوید موضوع انتقال پایتخت فقط انتقال پایتخت سیاسی است.

▫️او می‌گوید: «قسمت اقتصادی بماند و فقط انتقال از نظر سیاسی رخ بدهد، یعنی دولت و وزارتخانه‌ها منتقل شوند.» او در ادامه می‌پرسد آیا مساله شهر تهران از نظر زلزله با انتقال سیاسی حل می‌شود؟ اولاد معتقد است که جمعیت سیاسی پایتخت نهایت یک میلیون نفر باشد.

https://t.me/ecoiran_webtv/34983

اندر حکایت رشد 8 درصدی!
فرمودند رشد 8 درصدی قابل تحقق است فقط باید امید داشت و تلاش کرد!

بزرگواران هم برای امیدوار بودن و تلاش کردن، رفتند همایش و آنجا فهمیدند که برای رشد 8 درصدی، باید اقتصاد دانش‌بنیان داشت! در راستای تلاش برای داشتن اقتصاد دانش‌بنیان، با امید به خدا، ایجاد پارک علم و فن‌آوری در جزیره کیش را در دستور قرار دادند!
مشکل رشد 8 درصدی با ایجاد پارک علم و فن‌آوری حل شد! بریم برای رشدهای 16 درصدی!

پ.ن: همه چیز فقط نیاز به ساختمان دارد که تابلویی داشته باشد! یک ساختمان شیک با تابلویی بزرگ که روی آن نوشته : پارک علم و فن‌آوری جزیره کیش! این می‌شود "اقتصاد دانش‌بنیان"!

https://t.me/ecoiran_webtv/35058

http://t.me/maolad

📔سلسله نشست های هویت شهر

نشست چهارم:
اقتصاد و هویت شهر

با حضور:
#دکتر_محمود_اولاد
#دکتر_علیرضا_قلی_نژاد

🗓 یکشنبه 23 دی 1403، ساعت 15

🏡 سالن حافظ

🔹برنامه به صورت حضوری برگزار می گردد.

🔹ورود برای عموم آزاد و رایگان است.

💢موسسه فرهنگی میراث و معماری💢

💢ایکوم ایران💢

💢خانه اندیشمندان علوم انسانی💢

🆔 @iranianhht

انجمن اقتصاد ایران با ابراز تأسف و نگرانی از تعلیق سایت و کانال دکتر محسن رنانی و تشکیل پرونده قضایی برای ایشان اعلام می‌دارد دکتر رنانی اقتصاددانی دلسوز با نگاه عالمانه و همه‌جانبه به مسائل کشور است. هر حکومتی باید قدردان منتقدان و مصلحان اجتماعی باشد حتی اگر قلمی تند و تیز داشته و برخی از صاحبان قدرت را خوش نیاید. بدین منظور ایجاد فشار و محدودیت در نوشتن و انتشار دیدگاه‌های فکری هرکسی ازجمله ایشان به نفع خیر عمومی نبوده و نمی‌تواند در خدمت اهداف و مصالح عالیه هر حکومت و جامعه‌ای باشد.
امید و خواهشمند است دستور توقف رسیدگی و صدور قرار نهایی بر عدم تعقیب نامبرده صادر شود و این اندیشمند و اقتصاددان برجسته به فعالیت دلسوزانه خود ادامه دهد.

انجمن اقتصاد ایران
۱۷ دیماه ۱۴۰۳

✅ انجمن اقتصاد ایران

@IR_Economists_A

حمایت از رنانی یا حمایت از خودمان؟
استاد گرانقدر دکتر رنانی اعلام کردند که توسعه‌خواهی و نوشتن از توسعه، دغدغه‌مند بودن و ارتقاء آگاهی عمومی در مورد توسعه را گروهی که خود را معیار حق و باطل می‌دانند، جرم انگاری کرده و متاسفانه کانال و سایت ایشان را تعلیق کرده و برایشان پرونده‌سازی کرده‌اند.
فکر می‌کنم بر تمام دغدغه‌مندان توسعه و آبادی کشور، چه موافق دیدیگاههای دکتر رنانی باشند و چه نقدهایی بر آن داشته باشند، فرض است که در این شرایط از ایشان حمایت کنند و مقابل این هجمه به آزادی بیان بایستند. این حمایت، بیش از اینکه حمایت از رنانی باشد، حمایت از خودمان است که در نوبتیم!
#رنانی
Http://t.me/maolad

به این تصویر نگاه کنید! آبان 98 چه اتفاقی افتاده که ظرف 1 سال نرخ ارز بازار آزاد از حدود 11 هزار تومان به نزدیک 30 هزار تومان افزایش می‌یابد؟
تأثیر این افزایش نرخ ارز، روی بی‌خاصیت کردن افزایش قیمت بنزین که همان آبان 98 انجام شد، چه بود؟ تنها یک‌سال بعد، باز هم قیمت بنزین در داخل کشور، یک سوم قیمت جهانی ادعائی شد!
آیا بخشی از تأمین ارز بازار غیررسمی ارز (برای قاچاق کالاهای ورودی، خروج سرمایه و تقاضای سفته بازی)، از محل همان قاچاق سوختی که گفته می‌شود، نیست؟ (البته قاچاق سوخت توسط نهادهای خاص با لوله هم قاعدتا ارزش در بازار رسمی نمیاد! بخشی از تقاضای بازار غیررسمی را پوشش میده). آیا کاهش قاچاق در اثر افزایش قیمت داخل، باعث ناترازی بیشتر در بازار غیررسمی ارز و از آن طریق افزایش نرخ ارز بازار غیررسمی نشده‌است؟ در این صورت، آیا بدون توجه به ممنوعیت 2000 قلم کالای وارداتی و بدون توجه به خروج سرمایه، امکان کنترل قاچاق سوخت از طریق افزایش قیمت داخلی وجود دارد؟ یا خود را فورا از طریق افزایش نرخ ارز، جبران خواهد کرد؟
http://t.me/maolad

علت مرگ: نامعلوم!
دیروز به دعوت دوست عزیزی (از نوع نادیده تاکنون!)، به اکران خصوصی فیلم "علت مرگ: نامعلوم" رفتم. فیلمی در ژانر اجتماعی. فیلم به کارگردانی و نویسندگی علی زرنگار و تهیه‌کنندگی مجید برزگر است. البته پس از سه سال اجازه اکران گرفته است.
خب قاعدتا نه متخصص سینما هستم و نه منتقد که نظر تخصصی درباره فیلم دهم. به عنوان یک شهروند و کسی که دغدغه مسائل اقتصادی - اجتماعی دارد، به نظرم فیلم بسیار خوب و جالبی بود. از نظر من، فیلم خوب به ویژه در ژانر اجتماعی، فیلمی است که بتواند تا ساعت‌ها یا روزها ذهن بیننده را مشغول کند. مدام خود را جای شخصیت‌های فیلم قرار دهد و دنبال این پاسخ باشد که اگر من بودم، چه می‌کردم؟ یا چرا چنین شرایط اجتماعی حاکم است؟ مسئله اصلی کجاست؟
این فلیم دقیقا برای من این ویژگی‌ها را داشت. بارها زمان مشاهده فیلم به یاد کتاب عدالت، کار درست برای انجام دادن چیست؟ اثر مایکل سندل افتادم.
نمی‌خواهم وارد داستان فیلم شوم. اما پیشنهاد می‌کنم این فیلم که به زودی اکران می‌شود، از دست ندهید.
Http://t.me/maolad

پاسخ نقد:
اول یه شوخی: بین روحانیان مرسوم است افراد را با کتابی که نوشته و معروف است، نام می‌برند! مثلا میگن صاحب الغدیر یا صاحب المیزان! یکی هم بود که صاحب گناهان کبیره بود (نام کتابش گناهان کبیره بود!)
حالا دوستانی که کانال دارند ولی نویسنده مشخص نیست، آدم می‌ماند چطور خطاب کند! باید بگیم صاحب بازار آزاد!

صاحب بازار آزاد در مطلب منتشره در کانال‌شان مطلب تحت عنوان “تولید می‌کنیم” را نقد کردند.
ضمن سپاس از توجه‌شان به مطلب و نقد آن، چند نکته عرض می‌کنم:
۱- نویسنده مطلب تولید می‌کنیم (بنده)، اسم و رسم مشخص دارد و می‌توان با نام و البته ارسال به خود فرد، نقد کرد. نیازی به بیان عبارت “برخی” یا عبارتهای کنایه‌آمیز ندارد.
۲-در متن اصلی هم برای اینکه این ابهام پیش نیاید، اشاره کردم که بنگاه بتواند در بازارهای آزاد عوامل تولید را به قیمت مناسب بخرد و‌ محصول را بفروشد. اینکه برحسب قیمت‌های عوامل تولید در بازار آزاد، تکنولوژی، ماشین آلات، نیروی کار و انرژی و … را می‌خریم، یعنی مبادله. اینکه تصمیم می‌گیریم خط تولید را کارگر محور یا تکنولوژی محور برحسب قیمتهای این دو، انتخاب کنیم، یعنی داریم مبادله می‌کنیم. تولید کننده صدها مبادله انجام می‌دهد تا به خط تولید می‌رسد که آن خط تولید، عوامل تولید را برحسب نوع مبادله و انتخابهای قبلی، ترکیب کند و تولید انجام شود. از لحظه‌ای که دکمه استارت دستگاه زده می‌شود و نقاله حرکت می‌کند، دیگر فقط کار فنی و مکانیکی است که ربطی به اقتصاد ندارد. نوع خط تولید، سطح تکنولوژی آن، ترکیبهای عوامل تولید، قبلا در قالب دهها مبادله تصمیم گرفته و انجام شده است.
۳- اصلا وقتی می‌گویید قیمتها هستند که سطح و مقدار تولید را تعیین می‌کنند نه مهندسان، دقیقا یعنی مبادله! بازار محل مبادله است و قیمت متعلق به بازار! وقتی برحسب قیمت، تعیین می‌کنیم چقدر تولید شود، یعنی مابه‌ازای آن تصمیم، هزینه فرصت داده شده. از چیزی چشم پوشیدیم. اینها همه یعنی مبادله!

لااقل من اینگونه می‌فهمم!
Http://t.me/maolad

مهمترین مسئله اقتصاد ایران
(قسمت 2 از 2)
در شرایط بحرانی که منابع به شدت در حال کاهش است، رقابت‌های ناسالم بین بخش‌ها برای بقا شکل می‌گیرد. هرکسی می‌خواهد بخش بیشتری از منابع در حال از بین رفتن را به سمت خود بکشد! هرچه منابع به دلیل فرسودگی بیشتر و از دسترس خارج شدن، کمتر شوند، شدت رقابت ناسالم برای در اختیار گرفتن آن منبع کمیاب بیشتر می‌شود. اقتصاد وارد جریان غارت می‌شود. هر بخشی و هر عاملی حاضر است هر اقدامی برای برخورداری بیشتر از منابع در حال کاهش انجام دهد. رشوه دهد، لابی کند و سهم‌خواهی کند. عدم شفافیت هم ضروری است در چنین ساختاری! هرچه منابع در حال از دست رفتن باشد، غارت و به تبع آن فساد بیشتر خواهد شد.
کار به جائی رسیده که به تولید کننده می‌گوییم قبل از پیک بعدی، باید برق مورد نیاز خودت را خودت تأمین کنی! در واقع، به آن فرد می‌گوییم خونی نیست که تزریق کنیم، بخشی از خون را خودت تولید کن! این در حالی است که بسیاری از تولید کنندگان، تولیدشان از صرفه اقتصادی خارج شده یا خارج خواهد شد.

استمرار فرآیندهای بحران‌ساز و تشدید مداوم بحران‌ها، بسیار مهم‌تر از خود بحران است. ابتدا باید فرآیندهای بحران‌ساز رفع شوند. باید فرد را از مقابل پتک کنار کشید
(دسترسی به بخش اول این مطلب)
http://t.me/maolad

مهمترین مسئله اقتصاد ایران
(قسمت 1 از 2)
اگر از من بپرسند مهمترین مسئله اقتصاد ایران چیست؟ جوابم کسری بودجه، بحران انرژی، بحران صندوق‌های بازنشستگی، بحران آب، بحران مدیریت و حتی فساد و رانت و ده‌ها و صدها بحران مختلف دیگر نیست! جوابم این خواهد بود که بزرگترین مسئله اقتصاد ایران پیشی گرفتن روند فرسودگی بر سرمایه‌گذاری است!
فرض کنید فردی در معرض آسیب سختی قرار دارد. مثلا پتکی بزرگ که به صورت پاندولی حرکت می‌کند، چندین بار به سر فرد خورده است. سر شکسته و به شدت در حال خون‌ریزی است. فرد با سرعت در حال از دست دادن خون است و علائم حیاتی هر لحظه وخیم‌تر می‌شود. علیرغم این شرایط، پتک با حرکت پاندولی، مدام به سر او می‌خورد. متخصصین جمع شده‌اند. عده‌ای می‌گویند باید سریع به این فرد خون تزریق کنیم. گروهی می‌گویند نه فورا باید دست به جراحی شویم و سر شکسته را بخیه بزنیم و مانع از خون‌ریزی شویم. عده‌ای می‌گویند به حدی خون از دست داده که از دست کسی کاری بر نمی‌آید. به حال خودش بگذارید تا تمام شود! در این میان، گروهی می‌گویند ابتدا باید آن فرد را از جلوی پتک کنار بکشیم! تا زمانی که مقابل پتک قرار دارد، این اقدامات تأثیری نخواهد داشت. شما نمی‌توانید تا ابد خون تأمین کنید و تزریق کنید! نمی‌توانید جراحی کرده و جلوی خون‌ریزی را بگیرید چون با پتک‌های بعدی، مجددا خون‌ریزی شروع می‌شود. جالب این است که در پاسخ این گروه گفته می‌شود دیگر آن پتک‌ها اثرش را کرده! خوردن مجدد پتک به سری که قبلا شکسته، تأثیری ندارد که فکرش باشیم! ما باید سریع بدون توجه به آن پتک، خون تزریق کنیم یا جراحی را انجام دهیم.
این حکایت اقتصاد ایران است. قاعده پیشگیری، سپس کنترل، سپس درمان به ما می‌گوید باید ابتدا از ادامه ضربه خوردن اقتصاد جلوگیری کرد. سپس به کنترل بحران‌ها پرداخت و در نهایت به درمان و جراحی اقدام کرد.
وجود بحران‌های مختلف، مسئله اصلی نیست. مسئله اصلی این است که به دلیل پیشی گرفتن فرسودگی از سرمایه‌گذاری، روز به روز بحران‌ها بیشتر و بیشتر می‌شوند. گویی پتک‌های جدیدی برخورد می‌کند و خون‌ریزی تشدید می‌شود. بدتر اینکه، حالا به دلیل فشارهای وارده بر اعضای بدن، رگ‌های بیشتری در حال ترکیدن و خون‌ریزی هستند در حالی که در مقابل پتک و ضربه مستقیم هم قرار ندارند! در واقع، گویی فرآیند تخریب رگ‌ها و بافت‌ها بعد از چند ضربه به صورت پیوسه به هم منتقل می‌شوند و تخریب‌های بیشتر رخ می‌دهد.
اگر بحران انرژی داریم، بحران مهم‌تر این است که به دلیل فرسودگی پالایشگاه‌ها و تأسیسات استخراج، پالایش و تولید و انتقال انرزی، تولید روز به روز کاهش می‌یابد. گفته می‌شود هر سال 5 درصد از ظرفیت تولید پارس جنوبی که تأمین کننده نزدیک به سه چهارم گاز مصرفی است، کاهش می‌یابد. در بخش حمل و نقل دو سوم هواپیماها زمین‌گیر شده‌اند. عمر ناوگان جاده‌ای افزایش یافته و کارائی آن به شدت کاهش یافته و البته هزینه‌های آن افزایش یافته‌است. مصرف انرژی ناوگان به دلیل فرسودگی در حال افزایش است. وضعیت حمل و نقل ریلی هم کمتر از این نیست. در تولید و صنایع هم، وضعیت مناسبی از نظر فرسودگی ماشین‌آلات و افت شدید بهره‌وری نداریم. بقیه بخش‌ها هم به صورت سلسله وار و وابسته به هم، همین شرایط را در حال تجربه هستند. توان پرداخت مالیات در حال کاهش است. اینجا قطعا زورمان به 1 صدک اول نمی‌رسد! ادای عدالت مالیاتی در آوردن هم بی‌فایده است چون در نهایت مشمول آنها نمی‌شود. بقیه 99 صدک که فاصله بسیاری با آن صدک اول دارند، توان پرداخت مالیات را از دست می‌دهند. وقتی مردم، بسیاری از درمان‌های خود را پیگیری نمی‌کنند و گردشگر درمان هم نیست، پزشکان هم درآمدی نخواهند داشت که نجومی باشد و بتوان انگشت اتهام به سوی آنها دراز کرد. بقیه هم همین هستند. در مقابل، هزینه‌های دولت در حال افزایش است. به هرحال، دولت ناچار است مدام خون جدید تأمین کند و به این فرد مقابل پتک تزریق کند که سرپا بماند! باید جوری پرداخت یارانه، مستمری بازنشستگان، حقوق کارمندان، مطالبات پیمانکاران و ... را بپردازد که حداقل بحران خیابانی شکل نگیرد! این شرایط، بدین معنی است که اگر امروز 17 هزار مگاوات کمبود برق داریم، سال بعد بیش از 20 هزار مگاوات خواهد بود. اگر امروز کمبود گاز داریم، سال بعد بیشتر خواهد بود.

ادامه
http://t.me/maolad

قاچاق و ارز
گفته می‌شود‌ سالانه حدود ۲۵ میلیارد دلار قاچاق کالا (مجموع واردات و صادرات قاچاق) داریم. البته سهم بیشتر آن واردات قاچاق است. در مقایسه با حجم تجارت غیرنفتی، یعنی حدود ۲۰ درصد تجارت ما به صورت قاچاق یا غیررسمی است.
به این میزان، اگر خالص حساب سرمایه را هم اضافه کنیم، نزدیک ۵۰ میلیارد دلار خواهد بود. با اغماض از مبادلات سوداگرانه برای ارز، این میزان ارز، اندازه بازار غیررسمی ارز در ایران را نشان می‌دهد. البته حدود ۸۰ درصد این رقم برای واردات و خالص حساب سرمایه است یعنی تقاضای ارز در بازار غیررسمی و ۲۰ درصد صادرات قاچاق که عرضه ارز در بازار غیررسمی است.
همینطور نگاه کنیم، گویا بازار ارز غیررسمی دارای کمبود عرضه است. برخلاف بازار ارز رسمی که دارای مازاد عرضه است (حدود ۲۰ تا ۲۵ میلیارد دلار- فارغ از اینکه بخشی از ارز صادرات در اختیار قرار نمی‌گیرد!)
این یعنی در دو‌ بازار رسمی و غیررسمی کاملا جدا، باید نرخ ارز بازار رسمی مدام در حال کاهش و نرخ ارز بازار غیررسمی مدام در حال افزایش باشد!
همچنین این نشان می‌دهد که قاعدتا در بازار رسمی ارز، نباید جیره‌بندی مقداری وجود داشته باشد چون ۲۰-۲۵ میلیارد دلار مازاد، تقریبا یک سوم واردات است!
اما چرا پس در بازار رسمی ارز، جیره‌بندی داریم؟ برای اقلام مختلف، سقف تخصیص ارز در نظر گرفته می‌شود؟ آن مازاد ارز بازار رسمی چه می‌شود؟
در هر حال، اگر بازار رسمی با نفت و غیررسمی و حساب سرمایه را باهم در نظر بگیریم، تراز تجاری کل منفی به دست می‌آید. این یعنی در کلیت ماجرا، تقاضا برای ارز بیش از عرضه ارز است (توجه کنید حتی بدون تقاضای سفته‌بازی و سوداگرانه). خب این محرکی برای افزایش نرخ ارز است.
در بازارهای تفکیک شده، گفتیم نرخ ارز در بازار غیررسمی تمایل به افزایش و در بازار رسمی تمایل به کاهش دارد. (توجه کنید اگر ارز دولتی تثبیت نشود و بازارها منفک باشند و بانک مرکزی ارزپاشی در بازار غیررسمی نکند). فاصله رانتی حاصله، تحریک کننده بخشی از عوامل بازار رسمی است که ارز خود را در بازار غیررسمی بفروشند. حتی خود بانک مرکزی! پس منافع بانک مرکزی هم ایجاب می‌کند جهت جلوگیری از کاهش نرخ ارز در بازار رسمی، بخشی از مازاد ارز را در بازار غیررسمی بفروشد. باز این تمام ماجرا نیست! کسری بیش از مازاد بازار رسمی در بازار غیررسمی، این تمایل به انتقال ارز به بازار غیررسمی را تا جایی بالا می‌برد که در بازار رسمی جیره‌بندی اتفاق می‌افتد و بخشی از افزایش نرخ ارز غیررسمی در بازار رسمی منتقل می‌شود.
اگر مقابل قاچاق صادرات به ویژه از روشهای افزایش قیمت داخلی(سوخت و پوست و ..) گرفته شود، کسری بازار غیررسمی بسیار بیشتر می‌شود و نرخ ارز بازار غیررسمی افزایش بیشتری پیدا می‌کند. این موضوع، وارادت کالاهای قاچاق را که حجم قابل توجهی از نیاز بازار است، با مشکل مواجه می‌کند. در نبود مکانیسمی برای رشد صادرات رسمی، کسری کل تراز تجاری منفی‌تر می‌شود. افزایش نرخ ارز، باز اثر افزایش قیمت داخلی را از بین برده و قاچاق باز به صرفه میشود و مجددا شروع می‌شود. باز ارزپاشی بانک مرکزی و باز شوک بعدی.

تا زمانی که سیاست خودکفایی دنبال می‌شود و ۲۰۰۰ قلم کالا ممنوعیت واردات دارند، یا با عوارض و موانع گمرکی بالا مواجه هستند، بیش از ۱۵ میلیارد دلار واردات قاچاق داریم، مسئله حل نمی‌شود. باید واردات آزاد و در چارچوب بازار رسمی قرار گیرد ولو در ابتدا با جیره‌بندی. اگر بخش قابل توجه تقاضای ارز رسمی شود، بازار غیررسمی محدودتر میشود.
چه بسا ایجاد مازاد در بازار غیررسمی، باعث‌کاهش نرخ ارز بازار غیررسمی و در نتیجه کاهش قاچاق صادراتی شود.
البته انجام اقداماتی برای کاهش فرار سرمایه نیز ضروری است.
در نبود این سیاستها، وجود قاچاق صادراتی (مثل سوخت) برای جلوگیری از منفی‌تر شدن بیشتر تراز تجاری بخش غیررسمی و کنترل نرخ ارز ضروری است. حتی اگر ناتوانی دولت در افزایش صا‌رات رسمی به دلیل تحریم و مسائل سیاسی منطقه‌ای و یا زیرساختهای ضعیف وجود نداشته باشد و بازار رسمی بتواند افزایش صادرات داشته باشد، صرفا به افزایش مازاد تجاری بازار رسمی منجر می‌شود. نیاز بازار غیررسمی به ارز برای واردات قاچاق، یا باید از صادرات قاچاق تامین شود یا از مناسبات رانتی بین بانک مرکزی و بازار غیررسمی!

پ.ن: این موضوع با نظرات قبلی من در خصوص پایین بودن قاچاق سوخت در تعارض نیست چون می‌گفتم قاچاق اگر در این ابعاد هست، از طریق لوله و تحت نظر نهادهای خاص است. همان نهادها هم ارز حاصله را قاعدتا نمیارن تحویل بانک مرکزی دهند!
Http://t.me/maolad

اخذمالیات خانه های خالی چقدر در حل مشکل مسکن موثر است؟ نقش ضوابط شهرسازی در ایجاد و تشدیدمشکل مسکن چیست؟ مشاورین املاک در دوره رونق و کسادی بازار چگونه این بازار را دستکاری می کنند؟ بحث درباره این پرسش‌ها بخشی از گفت‌وگوی دکترمحمود اولاد را در این نشست سیتی گپ به خود اختصاص داد. برای مشاهده شرح این گفت‌و‌گو فیلم زیر را ببیند.

تولید می‌کنیم!
برخی فکر می‌کنند مسئله اصلی تولید است! اگر تولید راه بیفتد، اشتغال هم ایجاد می‌شود، درآمد مردم هم افزایش می‌یابد، مشکلات کسری بودجه و تورم و ... هم حل می‌شود. برای تولید هم، کافی است عوامل تولید مهیا باشند! البته از نظر تئوریک هم غیر این نیست! تولید تابعی از عوامل تولید است.
Q=f(L.K)
خب نیروی کار که فراوان است، کافی است سرمایه تجهیز کنیم! اون هم مشکلی نداره خیلی از صنایع با ظرفیت 20 درصدی تولید می‌کنند! کافی است از ظرفیت‌ها بهره بگیریم! می‌توانیم چندین برابر تولید پلیمر و پلاستیک مثلا داشته باشیم!
به همین دلیل هم، وقتی گفته می‌شود موانع تولید باید حذف شود، می‌روند فقط سراغ یافتن مانع در دسترسی تولید به عامل‌های تولید! تأمین وام و اعتبار ارزان قیمت برای تولید و ...!

سوال این است که تولید کنیم که چی کارش کنیم؟ در کدام بازارها حضور مؤثر و دائم داریم؟ کدام بازارهای جدید را شناسائی کردیم و تلاش می‌کنیم به آنها وارد شویم؟ با کدام لجستیک قوی می‌توانیم در بازارها حضور داشته باشیم؟ آیا در سطح بازارهای جهانی هم می‌توان حضور وانت نیسانی داشت؟ می‌توان گذری بود؟

واقعیت این است که مبادله مقدم بر تولید است. اصل تولید که یک فرآیند فنی از ترکیب عوامل تولید بیشتر نیست و چندان مشکلی ندارد. مسئله اصلی، مسئله مبادله و تجارت است.
بارها شنیده‌ایم که سود در تجارت است! اما احتمالاً این جمله را خوب درک نکرده‌ایم و در نتیجه، خیلی‌ها از این موضوع، برداشت نادرست دارند و اینکه سود در تجارت است را مانع تولید می‌دانند! در اصل، این عبارت شاید یکی از دقیق‌ترین و درست‌ترین گزاره‌های اقتصاد باشد. سود در مبادله است. فرآیند فنی تولید که سودی حاصل نمی‌کند. سود جائی است که مبادلات رخ می‌دهد. سود جائی است که بتوانید عامل‌های تولید و مواد اولیه را ارزان‌تر بخرید و کالای تولیدی را با قیمت بالاتر بفروشید. ارزان‌تر خریدن و گران‌تر فروختن هم معنی دارد. معنی آن این نیست که کالای تولید شده را ماه‌ها در انبار نگه داشت که مشتری با قیمت گران پیدا کرد! این یعنی هزینه‌های بالای انبار و هزینه‌های بالای مبادلاتی داشتن! یا این نیست که نیروی کار را استثمار کنی، چون بهره‌وری نیروی کار افت می‌کند و تعهدش برای کار درست انجام دادن خدشه‌دار شده و هزینه‌های ناکارآمدی تحمیل می‌شود. سود در مبادله است، یعنی بنگاه بتواند در بازارهای آزاد و متنوع، عامل‌های تولید را با کمترین هزینه مبادلاتی با قیمت مناسب در اختیار گیرد و در بازارهای آزاد و رقابتی و متنوع، محصول خود را با کمترین هزینه مبادلاتی و با قیمت مناسب بفروشد.

مسئله اصلی اقتصاد ایران، در بخش مبادله است. چه در داخل و به ویژه چه در خارج! تولیدی که نتوان فروخت، نتوان پول فروشش را برگرداند، مؤثر بر رفع مسائل نخواهد بود بلکه مسئله‌ای بر مسائل خواهد افزود. افت توان اقتصادی خانوارها هم، امکان فروش در بازارهای داخل را روز به روز محدود‌تر می‌کند. شاید شنیدید که برخی از واحدهای تولیدی، سفارشی کار می‌کنند! یعنی واحد تولیدی تعطیل است، به محض اینکه از یک فروشگاه بزرگ زنجیره‌ای، سفارشی دریافت می‌کند، عوامل تولید را فراخوانده، تولید می‌کند و مجدداً واحد را تعطیل می‌کند تا سفارش بعدی! این دقیقا ناشی از ناپایداری بازار برای تولید است.
http://t.me/maolad

یکی از صدها مزایای انتقال پایتخت، کاهش آلودگی هوای تهران است!

مدارس ابتدائی اشنویه به دلیل آلودگی هوا تعطیل شد!

پ.ن: اشنویه شهری سرسبز و کوهستانی با کمتر از ۵۰ هزار نفر جمعیت در جنوب شهر ارومیه است.

Http://t.me/maolad

برای دوستانی که تمایل به شرکت در این نوع دوره‌ها دارند.

‍
📌#دوره_های_پاییز_ته‌_رنگ
#مطالعات_شهری_و_علوم_اجتماعی_در_ته_رنگ

«پراکسیس برنامه‌ریزی فضایی»

با کمال اطهاری
در ۸ جلسه


📌 فضا تجلی روابط اقتصادی، اجتماعی و سیاسی است و در رابطه‌ی متقابل، سازنده‌ی آن؛ مانند زبان که برساخته‌ی تفکر، و غنای آن به‌طور متقابل مایه‌ی برکشیدن اندیشه است.

هدف هر برنامه‌ریزی، ‌تخصیص بهینه‌ی منابع به نیازهای گوناگون و گاه متضاد بشری برای دستیابی به توسعه‌ی پایدار است. در برنامه‌ریزی این منبع فضای طبیعی و مصنوعی است و برای آن باید توأمان عناصر کالبدی، کارکردی و نهادی انتظام لازم را بیابند تا برنامه‌ریزی فضایی تبدیل به عمل اجتماعی یا پراکسیس شود. هدف برگزاری این درس‌گفتار، آموزش به‌ دست آوردن این توانایی در تئوری و عمل است.


📌محتوای جلسه‌ها:

یک، مفاهیم پایه: رابطه‌ی جامعه و فضا، تعریف برنامه‌ریزی فضایی، فلسفه و موضوع رشته‌های مرتبط.

دو، تاریخ شهرنشینی و تحولات نهادی برنامه‌ریزی فضایی در جهان و ایران.

سه، شهری شدن سرمایه یا شهری شدن رانت در ایران.

چهار، حق به شهر و نهادهای مشارکتی: تجربه‌ی جهانی.

پنج، توسعه‌ی شهری دانش‌بنیان و برنامه‌ریزی توسعه‌ی محلی

شش، برنامه‌ریزی مسکن و برنامه‌ریزی شهری.

هفت، تله‌های فضایی فقر در ایران و روش شکستن آنها.

هشت، سرمشق نهادسازی برای توسعه‌ی دموکراتیک فضایی ایران.

__

📌درصورت تمایل، به شرکت‌کننده‌ها از طرف موسسه گواهی پایان دوره داده می‌شود.
__

◼️ روزهای برگزاری:

  این دوره دوشنبه‌ها به‌صورت حضوری‌مجازی برگزار می‌شود.
__

⏱️ زمان‌ برگزاری:

  ساعت ۱۸ تا ۲۰
__

📍مکان برگزاری:

مؤسسه‌ی فرهنگی‌هنری ته‌رنگ
واقع در خیابان ویلا.
__

☎️برای اطلاعات بیشتر و ثبت‌نام با شماره‌‌ی‌ 09912820797
در تماس باشید.

📲 همچنین می‌توانید برای برقراری ارتباط با مؤسسه‌ی فرهنگی‌هنری ته‌رنگ روی تلگرام یا در دایرکت پیام بگذارید.

___
https://t.me/TahrangInst

امروز روز پر تردد من بود! شرق و غرب و مرکز شهر را دو بار باید می‌رفتم و می‌آمدم! به طور روتین در روزهای معمولی، حداقل ۴.۵ ساعت باید در مسیر می‌بودم! اما امروز در مجموع اندکی بیش از ۲ ساعت تو راه بودم! یعنی تقریبا نصف! خیابانها خیلی خلوت بود. هم داخل محدوده و هم خارج محدوده و اتفاقا در ساعتهای پیک هم! راحت میتونم بگم ترافیک ۳۰-۴۰ درصد کمتر از هر روز بود!
با این اوصاف، آلودگی کاهش نیافت! حتی گویا افزایش هم یافته که فردا و‌ پس‌فردا تمام مقاطع تحصیلی تعطیل (ببخشید غیرحضوری!) شدند!

واقعا سهم خودروها در آلودگی هوا چقدر است؟ آیا واقعا مازوت سوزی نمی‌شود؟ داستان چیست؟
Http://t.me/maolad

چین 21 میلیارد دلار از این دلار سبز رنگ‌های کاملا واقعی ما را نداده! (به نقل از آقای دکتر آخوندی)، تازه نفت را هم با تخفیف هنگفت (برخی نقل قول‌ها تا 30 درصد!) خریداری می‌کند!

آن وقت! دولت‌مردان ما، نگران 150 میلیارد دلار غیرواقعی! از آن نوع که اگر بشه چی میشه! هستند! یعنی بنزین را به ما ندن که صادر کنند بلکه شاید بتونن به 150 میلیارد دلار بفروشند! آن وقت، چین بیاد با 100 میلیارد دلار بخره و اون را هم نده!

یارانه واقعی را دارید به چین می‌دید برادران!
HTTP://T.ME/MAOLAD

اندکی نقد از انتقال پایتخت!

آقای نماینده مجلس فرمودند با پول فروش ساختمان‌های وزارت‌خانه‌ها، می‌توانیم چند پایتخت سیاسی داشته باشیم!

حضرت استاد!
اولا پایتخت سیاسی اگر منتقل شود، کی آن ساختمان‌ها را خواهد خرید؟ به درد کی میخوره دیگه؟
دوما به فرض که بخش خصوصی یا خصولتی آن ساختمان‌ها را خریدند، جای کارکنان دولت، شاغلین آن بخش خصوصی و خصولتی بیان، چه فرقی در تراکم تهران خواهد داشت؟ مگر هدف کاهش تراکم تهران و کاهش فشار بر منابع زیستی تهران نبود؟
سوما! گفته می‌شود 40 درصد ترافیک تهران، به خاطر شهرستانی‌هایی است که برای اخذ خدمات از دستگاه‌های دولتی وارد تهران می‌شوند! اگر چنین چیزی صحت داشته باشد و دستگاههای در سطح ملی هم ارباب رجوع دارند که 40 درصد ترافیک بابت آنهاست، با انتقال پایتخت، آن 40 درصد به اضافه شهروندان تهرانی که کار اداری دارند، باید اسیر جاده‌ها شوند؟ ترافیک داخل شهر را به ترافیک برون شهری تبدیل می‌کنید؟ با کدام سیستم حمل و نقل برون شهری؟ هواپیما یا قطار یا اتوبوس؟ از مرگ با آلودگی هوای داخل شهر، به مرگ در جاده منتقل میشیم؟

و داستان انتقال پایتخت قصه درازی است!
Http://t.me/maolad

آخرین تلاش‌ها برای جلوگیری از فاجعه آفرینی بنزینی!
http://t.me/maolad

نمایش مستند "خانه ام کجاست؟" به کارگردانی دکترمحمدحسین شهریاری، عضوهیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی بهانه ای است برای گفتگو درباره معضل مسکن ،یکی از اصلی ترین دغدغه های مردم و نظام برنامه ریزی کشور.  چهارمین نشست سیتی لنز، در ادامه نشست های تخصصی نوبه ای سیتی گپ روز شنبه ۱۷ آذرماه در نگارخانه تهران ازساعت ۱۷ الی ۲۰ و باحضور کارگردان و جمعی از صاحبنظران و اساتید برگزار خواهدشد. ورود برای عموم علاقمندان آزاد است.
مشتاق دیدار همه عزیزان هستیم.
خیابان قدس(ضلع شرقی دانشگاه تهران)، بالاتر از بزرگمهر، درب ورودی نگارخانه تهران

برای بخش مسکن چه کاری می‌توان کرد؟
(قسمت 2 از 2)
مسکن جدا از سکونتگاه نیست و جدا از سکونتگاه نمی‌توان برای آن برنامه‌ریزی کرد. برنامه‌ریزی برای مسکن هم نمی‌تواند یک‌سره و کلی برای همه کشور باشد! برنامه‌ریزی برای مسکن باید به صورت محلی و سکونت‌گاه به سکونت‌گاه انجام شود. به همین دلیل، در ذیل معاونت شهرسازی یک اداره کل مسکن ایجاد کنید. این کار ناهماهنگی پیش آمده بین معاونت شهرسازی و معاونت مسکن و دو شورای عالی را از بین می‌برد.
4- با پذیرش بند اول، بروید سراغ اینکه چگونه می‌توان در عین اینکه با رشدهای پایدار 5-6 درصد (این شرط لازم برای هر نوع برنامه‌ریزی است. اگر نباشد، این بند باید با شدت بیشتری انجام شود)، آن 33 سال را کاهش داد. برای این منظور، باید بروید به سراغ حذف مقررات و استانداردها. نمی‌توان درآمد سرانه یک چهارم غرب را داشت ولی استانداردهای شهرسازی غرب را پیاده کرد! جیب خالی و پز عالی که نمی‌شود. شهرسازی سرانه محور را از بین ببرید. شهرها و در همان چارچوب مسکن‌ها را متناسب با توان مردم هر شهر برنامه‌ریزی کنید. این کار را با مشارکت شهروندان پیش ببرید. برای این کار، باید قانون جامع شهرسازی را تدوین کنید. این قانون بسیار مهم است که هرچه سریعتر با این نگرش تنظیم شود. رویاپردازی و ایده‌آل گرائی هم در آن قانون نکنید. قانون را خیلی کلی و صرفا در چارچوب‌های کلی بنویسید که دست برنامه‌ریزان متناسب با توان مردم هر شهر و با مشارکت شهروندان برای برنامه‌ریزی شهر باز باشد.
5- نگران زلزله نباشید! نه اینکه زلزله مهم نیست، نه اینکه اگر زلزله بیاید، انسان‌های زیادی از بین نخواهند رفت، اما اینکه چنان به این موضوع بپردازید که برنامه‌ای با استاندارد بالا که از توان مردم خارج باشد، تولید کنید؛ صرفا مردم را به حذف از بازار رسمی هدایت و به سمت بازارهای غیررسمی (ایجاد سکونت‌گاههای غیررسمی) سوق می‌دهید. هزینه‌های آنها را به قدری افزایش می‌دهید که قبل از وقوع زلزله، زیر آوار این هزینه‌ها مدفون می‌کنید. نگران زلزله نباشید! زلزله در 20 سال گذشته، 100 هزار نفر را کشته، اما در همین 20 سال 400 هزار نفر در جاده‌ها کشته شده‌اند! اگر جان انسان‌ها مهم است نه ایجاد فرصت‌های رانتی برای گروههای خاص، دست از این بازی بکشید!
زلزله اگر بیاید، فقط خانه‌های مردم تخریب نمی‌شوند، بلکه زیرساختها و خدمات شهری هم تخریب می‌شوند. قرار نیست در خانه‌های ضد زلزله خود به خاطر اینکه دسترسی‌ها از بین رفته، از گرسنگی بمیریم! برنامه‌ریزی برای زلزله، از بیرون خانه شروع می‌شود. اولویت در برنامه‌ریزی برای زلزله، در وهله اول امکان تخلیه سریع است و در وهله دوم، بازگشت سریع به حالت عادی! اینها ربطی به مسکن ندارد بلکه فضای عمومی را نشانه می‌گیرد. اگر به زلزله هم فکر می‌کنید، جای ضوابط پر هزینه برای مسکن، فضای عمومی را آماده کنید.
6- بازنگری طرح جامع مسکن را متوقف کنید! با آن به جائی نخواهید رسید. از دل آن طرح، چیزی غیر از همان سیاست‌های متداول با ابعادی متفاوت بیرون نخواهد آمد. اساسا مسکن را خارج از شهرسازی نباید دید. طرح جامع مسکن چون به صورت بخشی تهیه می‌شود، چاره‌ای ندارد که تحقق رشد اقتصادی مثبت را فرض کند! در حالی که این فرض هیچ وقت درست نیست.
تمام!
قسمت اول
Http://t.me/maolad

برای بخش مسکن چه کاری می‌توان کرد:
(قسمت 1 از 2)
قبلا در مطلبی نوشتم که آیا مسئله بخش مسکن قابل حل است؟
اینجا می‌خواهم در یک عملیات انتحاری که باعث حذفم برای همیشه از عرصه مطالعات و پژوهش‌ها و سیاست‌گذاری بخش مسکن می‌شود، نکته نظرات و پیشنهادات خودم را بنویسم:
1- اقدام اول این است که بپذیرید حتی با فرض اینکه از همین امروز، رشد اقتصادی پایدار 5-6 درصد داشته باشید، مسئله مسکن را نمی‌توانید حل کنید. (در آن مطلب قبل توضیح دادم که 33 سال طول می‌کشد که نسبت شاخص دسترسی به مسکن با چنین رشدی، به زیر 10 یعنی نرم قابل قبول برسد و مردم بتوانند با تخصیص وام به خرید مسکن اقدام کنند.) پذیرش اینکه مسئله به راحتی قابل حل نیست و نمی‌توان اهداف بلندپروازانه مثل آنچه در جدول برنامه هفتم (کاهش شاخص دسترسی به 7.5) آمده، داشت؛ اصل اول امکان‌پذیر کردن حل تدریجی مسئله است.
2- اگر قدم اول را بپذیرید، گام دوم این است که اقداماتی که فاجعه‌های بلندمدت ایجاد می‌کنند را به سرعت متوقف کنید. هزینه دست کشیدن و نابود کردن اثرات اقدامات قبلی، بسیار پائین‌تر از ادامه کارهای غلط است. مسکن مهر که 2.1 میلیون واحد مسکونی را در هدف قرار داده بود، در طول 17 سال گذشته، علیرغم انواع وصله پینه زدن‌ها مانند خودمالکی و ...، هزینه‌های بسیار زیادی به اقتصاد ایران تحمیل کرد. هنوز که هنوز است، دنبال این هستند که منابعی تأمین کنند که زیرساخت‌های شهری بخش زیادی از این به اصطلاح مسکن‌ها را کامل کنند. قرار بود متری 350 هزار تومان تمام شود و به خانوارها واگذار شود، اما این آخرها برای کسانی که پس از 15-16 سال انتظار، قرار بود تحویل بگیرند، بیش از 9 میلیون تومان تمام شد! قرار بود آنها را خیلی سریع صاحبخانه کند اما 15-16 سال طول کشید! مسلم است که خیلی از آنها، منتظر نماندند و عطایش را به لقایش بخشیدند و بقیه انتظار را به دلالان سپردند! بعد هم گفتیم که به نقطه هدف اصابت نکرد و دلال بازی شد و یک دلال صدها واحد دارد! این همه هزینه به کشور و نتیجه هیچ! واقعا اگر این طرح نبود، آیا در این همه مدت، این خانوارها بدون مسکن می‌ماندند؟ من فکر میکنم راه حلی که خودشان و بازار در اختیارشان قرار می‌داد، بسیار کم‌هزینه‌تر بود. از تظر من طرح مسکن مهر (و متعاقبا مسکن ملی و جهش و ...) هیچ نکته مثبتی ندارد. آن نکته مثبت ادعائی (خانه‌دار شدن برخی افراد)، را نمی‌توان ثابت کرد. نمی‌توان گفت که اگر این طرح نبود، آنها خانه‌دار نمی‌شدند.
بنابراین، پیشنهادم این است که از زیر تعهد 800 هزار واحدی مسکن ملی سریعا خارج شوید. اگر واریزی خانوارها را با قیمت مسکن و نرخ بازدهی مسکن در طول مدت انتظار، پس دهید یا حتی دو برابر آن را بهشون برگردانید، هم به نفع آنهاست و هم به شدت به نفع کشور است. این کار هزینه‌ای کمتر از 100 همت نیاز دارد (بخشی واریزی خود افراد است) اما سبب می‌شود که از میلیون‌ها میلیارد هزینه به کشور و درگیر شدن بخش بزرگی از نظام اداری - سیاسی کشور به این موضوع برای مدت بسیار طولانی جلوگیری شود. به نفع خود آن افراد هم هست لازم نیست مثل مسکن مهر 15 سال منتظر بمانند. توجه بفرمایید 800 هزار واحد اندکی کمتر از نصف آن چیزی است که در مسکن مهر در 17 سال هنوز هم تمام نشده.
به این نکته هم توجه فرمایید که از نظر سیاسی، همان ادعائی که در مورد آقای آخوندی می‌شود، در مورد این دولت خواهد شد. آقای آخوندی بیش از 1 میلیون واحد از مسکن مهر را تکمیل کرد. اما همواره گفته می‌شود که برای مسکن هیچ کاری نکرد. الان خانم وزیر می‌فرمایند کلا 20 هزار واحد ساخته و تحویل شده، اما مسئولین گذشته مدعی هستند که چند صد هزار واحد تمام و تحویل شده یا در مرحله تحویل است. آنها در آینده خواهند گفت همه آن 800 هزار واحد را که ما انجام داده بودیم، پس شما چه کردید؟
قطعا می‌دانم قانون جهش و فشارهای نمایندگان و ... است. اما تلاش وزارت و دولت باید این باشد که جامعه (در درجه اول) و سپس مقامات و مسئولین را متقاعد کند که ادامه این روش، بسیار پر هزینه است و لوایح لازم برای خاتمه موضوع را پیش ببرد.
3- اقدام سوم این است که معاونت مسکن را منحل کنید! شورای عالی مسکن را منحل کنید! مسکن فقط چهاردیواری وسط کویر نیست! تفکر اینکه مسکن خارج از سکونت‌گاه قابل برنامه‌ریزی است، باعث همین می‌شود که تصور شود برای تولید مسکن فقط زمین و منابع مالی لازم است! بنابراین تمام برنامه می‌رود سراغ تأمین زمین و تأمین منابع مالی!
ادامه در اینجا
Http://t.me/maolad

در یکی از بلاد کفر، روزی در جلسه مقامات ارشد استانی، همه مقامات با ایجاد یک شهرک جدید به خاطر اینکه اصلا آب نداریم که بخواهیم شهرک مسکونی جدید ایجاد کنیم، به شدت مخالفت کردند. آنها حتی گفتند قانون است که قانون است! قانون غلط است لابد! وقتی آب نداریم، چگونه شهرک ایجاد کنیم؟
واقعا داشتم از این همه کیاست و فراست مقامات به خود می‌بالیدم که در ادامه جلسه (همان جلسه) مقام ارشد استان فرمودند نسبت به تمام کارمندان و کارشناسان دستگاههای اداری احساس شرمندگی دارند که خدمتی براشون نکرده‌اند و آنها با حقوق پایین کار می‌کنند! بنابراین دستور دادند که یک زمینی در جای بسیار خوب استان شناسایی شود، یک شهرک لوکس با استخرها و فواره‌های زیبای فضای عمومی با بهترین کیفیت ساخته شود و برای تمام کارکنان بدون توجه به اینکه قبلا دریافت کرده یا نکرده، یکی یک واحد تقدیم کنند! مقامات در یک لحظه متوجه شدند که استان اصلا هیچ مسئله‌ای با کمبود آب و فرونشست و محیط زیست مواجه نیست! همه خوشحال از جلسه خارج شدند!
Http://t.me/maolad

در یک کشور فرضی! حدود ۱۵ سال پیش، سرمایه‌گذاری با هدف ایجاد فعالیتی (مرتبط با خدمات پشتیبان تولید!)، درخواست زمین می‌کند! پس از اخذ مجوزهایی که احتمالا چند سالی طول کشیده، زمینی بهش می‌دهند و او هم شروع به عملیات خاکبرداری و اجرا می‌کند! یهویی آقایان یادشان می‌افتد که این مکان برای این فعالیت خوب نیست! جلوی کار سرمایه‌گذار را می‌گیرند! ۱۵ سال برو و بیا این جلسه و اون جلسه، بالاخره در یکی از جلسات، یکی پیشنهاد میده که بهش بگیم اینجا هتل و رستوران و گردشگری بسازد! بعد میگن برای اینکه رانت‌خواری نکند و زمین را به فرد دیگری نفروشد، بنویسید که خودش باید سرمایه‌گذاری و بهره‌برداری را انجام دهد و حق واگذاری یا شراکت ندارد!اول هم هتل را بسازد چون بقیه جاها درآمدزاست میسازه و هتل را آخر سر نمی‌سازد!

یعنی کج‌فهمی از این بیشتر! به یکی که متخصص درب و‌پنجره سازی است، بگی نه با چوبهایی که بهت میدیم، درب و پنجره نساز، کاغذ تولید کن! بلد هم نیستی مهم نیست! حق این را نداری به تولید کننده کاغذ واگذار کنی یا اون را شریک کنی! هرجور فکر کنی، اون رانت‌خواری، دریافت حق انتطار ۱۵ ساله است! پذیرش اون رانت و موافقت با واگذاری به متخصصش، بهینه کردن تخصیص با بالاترین بهره‌وری است!
بگذریم از اینکه اولویت سرمایه‌گذاری با بخش زودبازده است که بخشی از تامین مالی سرمایه‌گذاری را فراهم کند که با بند آخر خرابش کردند!
Http://t.me/maolad

اون خودرو، حاکمیت است! اون بنده خدا هم که میگه "گاز ورمه گاز ورمه!" من بدبخت هستم!
سالهاست همش میگم آقای دولت این کار را نکن! آن کار را نکن! (گاز ورمه گاز ورمه!)
الان دیگه ته خطم و خسته شدم! همونجا که با ناامیدی برمی‌گرده و میگه "گاز وریر اده بو گاز وریر!" (گاز میده بابا! این گاز میده!).
دقیقا حاکمیت هم گاز میده و کار خودش را می‌کند! توجهی به فریادهای من و امثال من هم ندارد! گویا داخل ماشین هم یه عده نشستن که هی به راننده میگن توجهی نکن به اون حرفها! فقط گاز بده!
http://t.me/maolad

آیا مسئله بخش مسکن قابل حل است؟
این یک تحلیل کارشناسی است. احتمالا از یک سو متهم به سیاه‌نمایی و از سوی دیگر متهم به تبرئه مقصران خواهم شد. من قاضی نیستم بخش دوم را به اهلش‌ می‌سپارم. گروه اول را به وجدان‌شان می‌سپارم. شاخص دسترسی به مسکن که از تقسیم قیمت یک واحد متعارف به درآمد سالانه خانوار به دست می‌آید، یکی از شاخص‌های مهم ارزیابی وضعیت مسکن است. گفته می‌شود این شاخص بهتر است کمتر از ۱۰ باشد. دلیل این امر این است که یک خانوار اگر حداکثر ۵۰ درصد درآمد سالانه خود را پس‌انداز کند، بعد از ۱۰ سال، بتواند با وامی که اقساط آن نصف درآمدش است، یک واحد خریداری کند، با یک نرخ بهره متعارف، در طول یک دوره کاری ۳۰ ساله، موفق به تامین مسکن خواهد شد (البته بعد ۱۰ سال خواهد شد و حدود ۲۰ سال قسط وام خواهد داد.) بنابراین، هر نسل کاری، امکان خرید مسکن خواهد داشت.
وقتی شاخص دسترسی به مسکن برای دهک‌های متوسط و پایین به بالای ۶۰ رسیده، معنای آن از نظر سیاستی چیست؟
این شاخص از تقسیم قیمت یک واحد مسکن متعارف به درآمد سالانه خانوار به دست می‌آید:
D=P/I
اگر از طرفین لگاریتم بگیریم، می‌توان رابطه رشدی زیر را نوشت:
Rd=Rp-Ri
یعنی تغییرات (رشد مثبت یا منفی) این شاخص، از تفاضل رشد قیمت مسکن و رشد درآمد حاصل می‌شود. اگر اثر تورم عمومی که رشد قیمت و رشد درآمد را به صورت اسمی با فرض اثر یکسان، کنار بگذاریم و به قیمت‌های واقعی توجه کنیم، برای اینکه شاخص ۶۰ به ۱۰ کاهش یابد، با اختلاف رشد درآمد و قیمت ۵ درصد در سال، ۳۳ سال طول‌ می‌کشد! یعنی اگر ۳۳ سال رشد درآمد واقعی (نه اسمی) که ناشی از رشد بهره‌وری است، ۵ درصد از رشد واقعی قیمت مسکن بیشتر باشد، ۳۳ سال زمان می‌برد که شاخص به ۱۰ برسد!
در ۴۰ سال گذشته، رشد واقعی قیمت مسکن به طور متوسط دوره مثبت بوده‌است. (تورم بخش مسکن بیش از تورم عمومی بوده). حداقل ۲-۳ درصد. رشد اقتصادی که نمادی از رشد واقعی درآمد است، به طور میانگین در همین حدود رشد داشته است. در ۱۲ سال گذشته، رشد درآمد در حد نزدیک به صفر و رشد قیمت مسکن بیش از ۵-۶ بوده!
اقتصاددانان تحقق رشد اقتصادی ۸ درصدی به صورت پایدار را غیرممکن می‌دانند. اگر در عرصه بین‌الملل کارهایی مثبت انجام شود که ثبات اقتصادی و پایداری به دنبال داشته باشد، شاید روی رشدهای ۴-۵ درصد بتوان امیدوار بود.
رشد منفی قیمت مسکن حتی اگر فرض کنیم اقداماتی که برای کاهش قیمت مسکن انجام می‌شود (مثل حذف قیمت زمین!) اثربخش باشد، نه تنها به صورت بلندمدت شدنی نیست، بلکه باعث عمیق شدن رکود و مشکلاتی در بازار پول و سرمایه می‌شود و رشد اقتصادی پیش گفته را مختل می‌کند. در بهترین حالت، شاید امیدوار بود رشد قیمت مسکن معادل تورم باشد یعنی رشد قیمت واقعی صفر باشد.
بدین ترتیب، حتی اگر تحریم‌ها حذف و اقتصاد پر رونق باشد، زمان طولانی برای بهبود شاخص لازم است. این بدین معنی است که فرصت‌های طلایی حل مسئله مسکن متاسفانه سپری شده‌است.
آیا نمی‌توان هیچ کاری کرد؟
اگر مسئله را بپذیریم و امکان ناپذیری حل آن با روش‌های متداول که بارها ناکارائی خود را نشان داده، بپذیریم، می‌توان به راههایی اندیشید که اندکی سرعت را بیشتر کرد یا حداقل نگذاشت شرایط از این بدتر شود. یکی از این راهها این است که استانداردهای مسکن متعارف را به طور قابل ملاحظه کاهش دهیم. جیب خالی و پز عالی که نمی‌شود. آدمی که فقیر شده، نمی‌تواند مثل قبل هر وعده غذایی چلوکباب بخورد. باید تن به خوردن فلافل دهد! بله مشخص است که فست فود بر سلامتی ضرر دارد، اما عدم دسترسی به چلوکباب باعث میشه فرد از شدت گرسنگی زودتر از اثر ضد سلامتی فست فود از بین برود! مشخص است که استاندارد پایین، خطر افزایش تلفات زلزله، کاهش کرامت انسانی و … را در پی دارد، اما اگر فکر اینها باشیم، مردمان از بی‌مسکنی در کارتون‌خوابی و اتوبوس خوابی و پشت بام خوابی از سرما زودتر از زلزله از بین خواهند رفت.
حل مسئله مسکن (مثل اکثر مسائل)، از طریق رشد اقتصادی پایدار، ثبات اقتصادی و عدول از استانداردهای خارج از توان اقتصادی ممکن است آن هم در یک دوره بلندمدت (بیش از ۱۰ سال)
Http://t.me/maolad

ثمره سامانه بازی!

سرپرست مرکز تحول دیجیتال و فن‌آوری اطلاعات سازمان برنامه و بودجه فرمودند: ۲۵ همت (۲۵ هزار میلیارد تومان به نرخ ارز چند سال پیش، بیش از ۱ میلیارد دلار!) بابت سامانه نان هزینه شده که هیچ حاصلی نداشته! ایشان فرمودند سامانه املاک و اسکان هم هیچ حاصلی نداشت! (نگفتند بابت این چقدر هزینه شده!)

چرا هیچ کس بابت تصمیم و ضرری که از طریق آن تصمیم به کشور و مردم وارد می‌کند، پاسخگو نیست؟ چقدر اون موقع گفتم این سامانه‌ها فاقد کارایی و ضد اعتماد عمومی هستند. دولت باید برای مردم شفاف باشد نه برعکس!

حالا مدام یارانه نان بزنید به کله این مردم بیچاره! قیمت تمام شده نان با پرداختی مردم مقایسه کنید و بگید یارانه می‌دیم! یارانه نمی‌دهید، هزینه ناکارائی مدیران بیسواد و بی‌خرد را این مردم می‌دهند. کسری بودجه، حاصل این نیست که حقوق بالا به کارمندان می‌دهید یا پروژه‌های عمرانی زیادی اجرا می‌کنید، حاصل این است که مدیران بی‌تخصص و بیسواد فاقد پاسخگویی دارید که این تصمیمات را می‌گیرند!
و البته با “وقاق”! بخش زیادی از آنها برقرار!
Http://t.me/maolad

عدالت بنزینی!
رئیس جمهور محترم فرموده‌اند اگر قرار است سوبسیدی هم داده شود، باید با عدالت باشد. نمیشود کسی چند خودرو دارد، سوبسید بیشتر بگیرد و کسی که خودرو ندارد، هزینه دهد! باید عدالت در سوبسید برقرار شود!


متأسفانه واژه عدالت جزو آن واژه‌هایی است که به ابتذال کشیده شده است.
در کشوری که رانت حرف اول و آخر را می‌زند، با امضاهای طلائی، با مجوزهای واردات و صادرات، با مجوزهای ساخت و ساز، با مجوزهای ایجاد فلان مجموعه و ...، میلیاردها میلیارد در یک برگه رانت برای افراد خاص ایجاد می‌شود، صحبت از اینکه با قیمت بنزین عدالت برقرار کنیم، ابتذال است.

فرض کنید یک فرد 10 خودرو دارد. او در نهایت 600 لیتر بنزین 1500 تومانی دریافت می‌کند و نهایتا با فرض اینکه هر خودرویش 500 لیتر در ماه مصرف کند، یعنی 5000 لیتر در ماه! حتی اگر قیمت تمام شده ادعایی 8 هزار تومان را ملاک قرار دهیم و مابه التفاوت آن تا قیمت 3 هزار تومان (و 1500 تومان برای 600 لیتر اول) را مصداق سوبسید در نظر بگیریم (فارغ از اینکه اصولا این رقم درست است یا نه و سوبسید است یا نه، صرفا با فرض درست بودن ادعاهای محاسبات طرف مقابل!)، این فرد با 10 خودرو و 5000 لیتر مصرف در ماه، نزدیک 26 میلیون تومان یارانه می‌گیرد. حتی فرض کنیم خانوار فاقد خودرو هیچ یارانه‌ای دریافت نمی‌کند، این ناعدالتی در نهایت ماهانه 26 میلیون تومان یا سالانه نزدیک 300 میلیون تومان است! این در حالی است که صرفا با یک مجوز واردات، یک پروانه ساخت و ... میلیاردها رانت برای همان صاحب 10 خودرو فراهم می‌شود.
فرض کنید این فرد 5000 سکه دارد، فقط در کمتر از یک ماه گذشته، از محل افزایش قیمت سکه، 50 میلیارد تومان عایدش شده (166 برابر ناعدالتی یکساله بنزین در یک ماه!) در حالی که آن فرد بدون خودرو، قطعا هیچ سکه‌ای هم ندارد. (البته که این بدین معنی نیست که فردا حضرات بگویند باید از خرید و فروش سکه مالیات عایدی سرمایه بگیریم! بلکه به این معنی است که تورم را کنترل کنید، رشد اقتصادی ایجاد کنید، به عدالت بیشتر نزدیک می‌شوید تا با گران کردن بنزین با ارقامی که عرض شد!)
توجه بفرمایید که ارقامی که عرض کردم، چقدر دست بالا هم در نظر گرفته شده است.
http://t.me/maolad

می‌گویند حجم قاچاق به 31 میلیارد دلار رسیده (مرکز پژوهش‌های مجلس)
اصولا این قاچاق با ارز بازار انجام شده. پس با محاسبه نرخ ارز 56 هزار تومنی و تقسیم عدد به دست آمده به جمعیت کشور، به ازای هر شهروند حدود 20 میلیون تومان یا به ازای هر خانوار بیش از 60 میلیون تومان! اگر متوسط مخارج خانوار را 20 میلیون در ماه در نظر بگیریم، یعنی معادل هزینه 3 ماه خانوار از قاچاق تأمین می‌شود. (می‌دانم بخشی از این قاچاق، کالاهای واسطه و یا مواد اولیه است!)

حال سوال این است، آیا شما اشتباهی نیستید؟ واقعا می‌توان قانونی وضع کرد که همه ملت ایران در آن متهم باشند؟ در کدام خانه اثری از این کالاهای قاچاق وجود ندارد؟ این چه قانونی است که کل یک ملت مجرم هستند؟
Http://t.me/maolad

خدایگان ابتذال واژگان!

داروغه اعظم فرمودند: مردم باید بدانند مالیاتی که می‌دهند کجا هزینه می‌شود! بعد فرموده‌اند این امکان فراهم شده که مردم که مالیات پرداخت می‌کنند، خودشان تعیین کنند که مالیاتشان کجا هزینه شود! مثلا در پروژه عمرانی یا شهرسازی!

۱- اینکه مردم باید بدانند مالیاتشان کجا هزینه می‌شود، بدین معنی است که دولت باید شفاف تمام هزینه‌کرد خود را اعلام کند. به این معنا نیست که افراد تعیین کنند مالیاتشان کجا هزینه شود!
۲- مالیات منطق اقتصادی خود را دارد. برای تولید کالاها و خدمات عمومی و کنترل اثرات بیرونی وضع می‌شود. مردم از انواع کالاها و خدمات عمومی استفاده می‌کنند. از امنیت گرفته تا بهداشت. از پل و جاده تا نظم فعالیت‌ها! همه باید در تامین همه آنها مشارکت کنند. بنابراین، اگر فردی گفت تمام مالیات مرا در پروژه عمرانی صرف کنید، بدین معنی است که از بقیه کالاهای عمومی مجانی استفاده کند یا فرد دیگری بپردازد!
۳- اگر اکثریت مردم فقط یک نوع محل هزینه را تعیین کنند، آیا باید بقیه کالاهای عمومی را تولید نکرد و منابع را صرفا به آن کالا اختصاص داد؟ مثلا بهداشت را تعطیل کرد چون مردم نگفتند مالیاتشان به تولید آن اختصاص یابد!
۴- بخشی از مالیات برای جبران اثرات بیرونی است. مثلا مالیات آلودگی از صنایع. این مالیات باید صرفا در جبران آلودگی مثل افزایش فضای سبز یا افزایش حمل و نقل عمومی صرف شود.

۵- مهم‌تر از همه: واقعا فکر می‌کنید مردم به سازمانی که مطلقا بهشون اعتماد ندارد و سیستم خوداظهاری را تعطیل کرده و مالیات‌های علی‌الراس (البته با نامهای جدیدی مثل توافق!) دریافت می‌کند، اعتماد دارند که اگر گفتند مالیات ما را در شهرسازی هزینه کن، در جای دیگر هزینه نخواهند کرد؟
شما به مردم اعتماد دارید که آنها به شما اعتماد کنند؟
Http://t.me/maolad

آقای پزشکیان فرمودند قیمت تمام شده بنزین ۸۰۰۰ تومان است!
خب اینکه به دلیل تحریم و عدم جبران استهلاک پالایشگاه‌ها، بهره‌وری آنها کاهش یافته و هزینه تولید افزایش یافته، اینکه به دلیل ساختار دولتی و خصولتی بودن آنها، هزینه‌های تولیدشان بالاست، اینکه هیچ نوآوری و خلاقیتی برای کاهش هزینه‌ها ندارند، نباید در این محاسبه بالا بودن قیمت تمام شده مدنظر قرار دهید؟
Http://t.me/maolad

رئیس جمهور محترم در مجلس زمان ارائه بودجه سال ۱۴۰۴ فرموده‌اند میزان مصرف بنزین نسبت به سال ۱۳۹۸ بیش از ۴۰ درصد افزایش یافته ولی جمعبت و درآمد اینقدر افزایش نیافته است!

به ایشان باید گفت دلیل این افزایش مصرف این نیست که چون ارزان است مردم بیشتر مصرف کرده‌اند. (چیزی که برخی کارشناسان مدافع افزایش قیمت بنزین مطرح می‌کنند)، بلکه دلیلش را باید در عوامل زیر جستجو کرد:
۱- میزان فرسودگی ناوگان حمل و نقل عمومی و خصوصی چقدر افزایش یافته است؟ میزان افزایش در سن ناوگان چقدر بوده است؟ چقدر فرسودگی بیشتر روی مصرف بنزین اثر دارد؟
۲- کاهش درآمد یا فقیر شدن مردم، چقدر روی کاهش هزینه تعمیر و نگهداری خودروها موثر بوده؟ این امر چقدر بهره‌وری سوخت در خودروها را کاهش داده و سبب افزایش مصرف شده است؟
۳- افت شدید کیفیت جاده‌های برون شهری (فقط به اتوبانهای اصفهان و تهران تبریز و مشهد توجه کنید که چه شده بود! بود، به خاطر اینکه در این دو‌ ماه اتوبان تبریز در حال ترمیم آسفالت بود!) و نیز افت کیفیت معابر شهری چقدر در افزایش مصرف بنزین موثر بود؟
۴- ممنوعیت واردات خودروهای خارجی از سال ۹۷ چه تاثیری در ترکیب خودروها برجا گذاشت و این موضوع چقدر روی افزایش مصرف بنزین موثر بود؟
و البته دهها مورد دیگر می‌توان برشمرد.

Http://t.me/maolad

آیا اصلاحات اقتصادی ممکن است؟
برای پاسخ به این سوال موارد زیر باید در نظر گرفته شود:
۱- بیش از نصف مردم ایران رای نداده‌اند. نصف دیگر هم همه به آقای پزشکیان رای نداده‌اند. بنابراین پشتوانه ضعیف مردمی و بی‌اعتمادی گسترده نسبت به حاکمیت و دولت وجود دارد.
۲- بخشی از کسانی که به آقای پزشکیان رای دادند، در همین چند ماه اخیر، گویی متزلزل و پشیمان شده‌اند. در نامه ستادهای آقای پزشکیان این را شاهد هستیم. اینها همراهان بودند، ببینید شرایط در بین مردم عادی چگونه است. این یعنی بی‌اعتمادی حتی نسبت به دو‌ ماه قبل بسیار بیشتر شده.
۳- آقای پزشکیان در حالی با وفاق جناح مقابل را شریک کرد که جناح مقابل در ساده‌ترین موضوع و خواست عموم مردم که به شدت می‌تواند اعتماد ایجاد کند یعنی فیلترینگ، حاضر نشد و نمی‌شود وفاق گونه پیش برود. مسئله هم این نیست که همه آنها مدافع یا منتفع فیلترینگ هستند. مسئله ابن است که این کار به نام دکتر پزشکیان تمام نشود. این را در برخی اظهارنظرها مثل همین که دیروز یکی از مجلس گفته در مورد فیلترینگ مجلس و چند جای دیگر هم باید تصمیم بگیرند، می‌توان دید. یعنی می‌خواهند مطمئن شوند کل ایجاد اعتماد و مقبولیت این اقدام در سبد دکتر پزشکیان نرود.
۴- هر نوع اصلاحی، در شرایط تحریم و روابط بین‌الملل ضعیف، فشار بر مردم خواهد داشت بنابراین تنها زمانی ممکن است که مردم به دولت اعتماد بالایی داشته باشند تا همراهی کنند. در غیر این صورت، اتفاقات ناگوار ۹۸ تکرار خواهد شد. اصلاحات این چنین نه تنها مسئله‌ای حل نخواهد کرد و فورا با تورم از بین خواهد رفت، بلکه همین اندک اعتماد را هم از بین خواهد برد. (مثل ۹۸) فارغ از مخالفت من با اصلاحات قیمتی به ویژه حاملهای انرژی که بارها نوشته‌ام.
۵- تنها اصلاحاتی در شرایط تحریم کارساز است که کمترین فشار بر مردم را داشته و بیشترین اعتماد را ایجاد کند تا راه را برای اصلاحات بعدی باز کند. فیلترینگ، حجاب، زندانیان سیاسی نمونه‌هایی از این موضوع است. بقیه اصلاحات یا تامین مالی نیاز دارد که عملا دولت نمی‌تواند یا فشار بر مردم است و سبب سلب اعتماد بیشتر.
۶- مسئله این است که آن اقدامات کم هزینه و بسیار اعتماد آفرین هم چنانچه عرض کردم، مخالفت جناح مقابل برای جلوگیری از افزایش محبوبیت پزشکیان را دارد.

به همین دلیل من معتقدم دولت در این شرایط نمی‌تواند اصلاحات مناسب و کارایی انجام دهد. تنها باید تلاش کند وضع بدتر از این نشود و اندکی از سهم خواهی بیشتر نهادها را کنترل کند.
Http://t.me/maolad

اینجا یه خورده در مورد فساد در شوراهای شهر گفتم! البته در شورای شهرهای یک کشور فرضی!

این کتاب را هفته پیش مرکز پژوهش‌های شورای شهر تبریز به من هدیه داد! تا اسم ادوارد گلیزر را دیدم، بهشون تبریک گفتم که چه کار ارزنده‌ای را ترجمه کرده‌اید! البته خودشان گویا شناختی از استاد برجسته اقتصاد شهری جهان که پارسال کاندیدای جایزه نوبل اقتصاد هم شده بود، نداشتند.
هنوز فرصت نکردم بخونم. االان دیدم دوست عزیزم آقای نجاتی تبلیغش را کرده، گفتم چرا من این توصیه را به دوستان نداشته باشم.

🔊فایل صوتی بخش دوم

محمود اولاد . سید جمال هادیان طبایی زواره ، سخنرانی و پرسش و پاسخ

نشست ششم ، انتقال پایتخت ، نجات تهران


پنجشنبه . پنجم مهر  ۱۴۰۳، کلابهاوس اتاق معمارملی

.
🆔 @memarmellichannel

سلام
این برنامه نزدیک ۶ ساعت طول کشید! ( ۲ نصف شب!) بحثهای بسیار خوبی در ادامه انجام شد. بخشهای دیگر هم دستم رسید، تقدیم می‌کنم.

🔊فایل صوتی بخش اول

محمود اولاد . سید جمال هادیان طبایی زواره ، سخنرانی و پرسش و پاسخ

نشست ششم ، انتقال پایتخت ، نجات تهران


پنجشنبه . پنجم مهر  ۱۴۰۳، کلابهاوس اتاق معمارملی

.
🆔 @memarmellichannel

داشتم فکر می‌کردم اگر مکتب‌خانه‌های قدیم هم سیستم متمرکز داشتند و قانون و دفتر و دستکی که از ساعت حضور تا محتوای درس را تعیین می‌‌کرد، آیا امکان داشت میرزاحسن رشدیه سبک نوین آموزش را در ایران پایه‌گذاری کند؟

اینکه چندین دهه است به طنز و جدی و در کوچه بازار و جلسات رسمی و تلویزیون و فضای مجازی و واقعی، آموزش در کشور را نقد می‌کنیم، اینکه حتی دانش‌آموزی که تمام نمراتش ۱۹-۲۰ بود، بعد از یکی دو سال، ساده‌ترین مطالب درسی که خوانده را یادش نیست، در مقابل هیچ عزمی برای اصلاح بنیادین در آموزش و پرورش دیده نمی‌شود، دلایل مختلفی دارد اما خفه کردن نوآوری توسط سیستم متمرکز تصمیم‌گیری توسط چند نفر، شاید از عامل‌های مهم قضیه باشد.
Http://t.me/maolad

✅ فیلم کامل و خلاصه سخنرانی‌های ۷۲امین نشست از سلسله نشست‌های تخصصی مدیریت بحران که با موضوع *«بازآفرینی بافت‌های ناکارآمد شهری و مسئله مالکیت زمین»* با حضور *حدود ۷۰۰ نفر از مسئولان، متخصصان و علاقه‌مندان به این حوزه* و با سخنرانی:

▫️دکتر محمدسعید ایزدی عضو هیات علمی دانشگاه بوعلی سینا همدان
▫️دکتر محمود اولاد پژوهشگر اقتصاد شهری و استاد دانشگاه
▫️ دکتر کاوه حاجی علی اکبری پژوهشگر توسعه شهری و محله‌ای

توسط پژوهشکده سوانح طبیعی و کرسی یونسکو در مدیریت سوانح طبیعی به‌صورت حضوری و برخط برگزار گردید:

https://ndri.ac.ir/unesco-chair-Lecture-184-news

🟠مسکن ۲۵ متری؛ مُسکن خانه اولی‌ها یا سقفی برای تنهایی؟

▫️محمود اولاد، صاحبنظر اقتصاد مسکن در گفت‌وگو با «روزن‌آنلاین» انتخاب درست در دوراهی «تمرکززدایی از تهران» و «کوچک‌سازی مسکن» را تشریح کرد

#اختصاصی_روزن_آنلاین

🔸طی هفته‌های اخیر کلنگ‌زنی احداث واحدهای مسکونی با مساحت ۲۵ مترمربع در ماهدشت کرج، یک جنجال کهنه درباره «حداقل متراژ مناسب مسکن در تهران و کلان‌شهرها» را زنده کرده است.

🔸 مخالفان، مسکن ریزمتراژ را مناسب سبک زندگی ایرانی‌اسلامی مبتنی بر تشکیل خانواده و فرزندآوری نمی‌دانند و با توجه به وسعت سرزمینی ایران، الحاق زمین به شهرها برای ساخت مسکن با متراژ درخور را عاقلانه‌تر تلقی می‌کنند و اعتقاد دارند ساخت خانه‌های کپسولی برای جزایر و کشورهایی که کمبود زمین دارند، نسخه مناسبی است.

🔸با این وصف باید به مسکن ۲۵ متری آری گفت یا به مخالفان سرسخت آن پیوست؟ محمود اولاد، صاحبنظر اقتصاد مسکن در گفت‌وگو یا «روزن‌آنلاین» نقاط قوت و ضعف این ایده را بررسی می‌کند.

▫️اینجا بخوانید:

🔗 https://rozanonline.ir/fa/tiny/news-1790


@rozanonline_ir

📹 دو پیش شرط مسکن ۲۵ متری

نسخه صوتی

▫️به تازگی فیلمی از مسعود پزشکیان در فضای مجازی وایرال شده است که آن می‌گوید: «افرادی با خانه‌های کوچک مقیاس مخالف هستند که رنج بی‌مسکنی را نچشیده‌اند.» هر چند مشخص نیست این اظهار نظر به بعد از انتخاب مسعود پزشکیان به عنوان رئیس جمهور مربوط است یا به پیش از آن، اما انتشار این فیلم، مجددا پرونده میکروآپارتمان ها یا مسکن 25 متری را باز کرده است.

▫️به همین بهانه در «متراژ» این هفته، سوژه آپارتمان‌های کوچک متراژ پیگیری شده است. در بخش نخست به سابقه طرح و سناریوهای هزینه‌ای آن برای خریداران پرداخته شده و در ادامه محمود اولاد، کارشناس اقتصاد شهری ابعاد فنی طرح را تحلیل کرده و به این پرسش پاسخ داده است که میکروآپارتمان‌ها برای بازار مسکن ایران راه است یا بیراهه؟

▫️در بخش بعدی برنامه نیز موضع مدیران شهری درباره طرح ساخت‌خانه‌های 25 متری پرس‌و‌جو شده است.

▫️موضوع این هفته گزارش میدانی برنامه هم به افزایش تهاتر آپارتمان‌ها در بازار معاملات مسکن شهر تهران اختصاص دارد.

#متراژ

📺 @ecoiran_webtv

🎥 تسری الگوی نهادی مبتنی بر غارت در جامعه‌

▫️محمود اولاد، پژوهشگر اقتصاد، در نشستی که مربوط به تداخل نهادی در نظام برنامه‌ریزی شهری ایران بود، تاکید کرد که اکنون در جامعه: «ما یک ساختار یا الگوی نهادی مبتنی بر غارت در کل جامعه‌مان تسری پیدا کرده است و اگر به الگوی توسعه‌ای تبدیل نشود، تعارضات سازمانی برقرار خواهد بود چون نفع همه سازمان‌ها و همه مردم در این است.»

📺 @ecoiran_webtv

✅ ۷۲امین نشست از سلسله نشست‌های تخصصی در حوزه مدیریت بحران توسط پژوهشکده سوانح طبیعی و کرسی یونسکو در مدیریت سوانح طبیعی برگزار می‌گردد.

🔰 نشست *بازآفرینی بافت‌های ناکارآمد شهری و مسئله مالکیت زمین*

‼️ زمان: چهارشنبه ۲۱ شهریورماه ۱۴۰۳؛ ساعت ۱۴:۰۰ الی ۱۶:۰۰

🔻 سخنرانان:
▫️دکتر محمدسعید ایزدی عضو هیات علمی دانشگاه بوعلی سینا همدان
▫️دکتر محمود اولاد پژوهشگر اقتصاد شهری و استاد دانشگاه
▫️ دکتر کاوه حاجی علی اکبری پژوهشگر توسعه شهری و محله‌ای

🔸 شرکت در این وبینار برای عموم آزاد است و گواهی حضور به شرکت‌کنندگان اعطا خواهد شد.

🌐 کسب اطلاعات بیشتر:
https://ndri.ac.ir/unesco-chair-meetings-72

🌐 ثبت‌نام در نشست:
https://eseminar.tv/wb144100

فروش وزارتخانه!

گویا یک نفر یک طبقه از وزارت راه و شهرسازی را با ثبت در سامانه املاک و تطبیق کدملی و کدپستی، از طریق سایتهای فروش، آگهی کرده است!

فارغ از حجم طنز این مطلب و بحثهای باگ برنامه و فلان و بهمان، داستان این است که دانشمندان متوهم کنترل‌گر، که تصور می‌کنند باید تمام جوانب زندگی افراد را تجسس و کنترل کنند تا خطائی از کسی سر نزند (کاری که خود خدای متعال هم چنین نمی‌کند!)، فکر می‌کنند تمام دانش فقط نزد آنهاست و طرف مقابل بوق تشریف دارد! بنابراین، با طراحی یک سایت، به راحتی می‌توان همه را رصد و کنترل کرد! غافل از اینکه، دست بالای دست بسیار است! هر زهری پادزهری دارد! اینگونه می‌شود که به همین سادگی، ساختمان وزارت راه و شهرسازی در سایتی که قرار بود کنترل‌گر تخلف در آگهی‌های فیک باشد، به فروش گذاشته می‌شود!

سه نتیجه مهم:
۱- حضرات به هرچه باور دارید و ندارید، آنچه باید کنترل شود، قدرت کنترل‌گری و نفی آزادی و سلب حقوق عموم‌ مردم توسط حاکمیت است نه برعکس! سامانه‌هایی درست و منطبق بر اصول آزادی و عدالت هستند که کنترل‌کننده قدرت حاکمیت و بسط آزادی مردم باشد.
۲- حکم بر برائت است مگر عکسش ثابت شود! حق ندارید سلب آزادی کنید به بهانه پیش‌گیری از تخلف که آن هم نمی‌توانید و چنین رودست می‌خورید! بلکه قواعد سخت‌گیرانه قضایی بگذارید در صورت کشف تخلف اعمال شود.
۳- سامانه‌های کنترل مردم به بهانه پیشگیری از تخلف، تنها موجب آزار و هزینه برای عموم مردمی می‌شود که اصلا متخلف نیستند و در مقابل کمترین بازدارندگی در مقابل تخلف را هم ندارند چون متخلفان هم بلدند چگونه طراحان سامانه را به سخره بگیرند!
Http://t.me/maolad

رفتیم گفتمان کنیم، یکی نیومد جایزه دادند بهش شد معاون رئیس‌ جمهور!

✅ ۶۸امین نشست از سلسله نشست‌های تخصصی در حوزه مدیریت بحران توسط پژوهشکده سوانح طبیعی و کرسی یونسکو در مدیریت سوانح طبیعی برگزار می‌گردد.

🔰 نشست *بازیابی اقتصادی و تداوم کسب‌وکارها پس از سوانح*

‼️ زمان: شنبه ۲۰ مردادماه ۱۴۰۳؛ ساعت ۱۴:۰۰ الی ۱۶:۰۰

🔻 سخنرانان:
▫️کمال اطهاری پژوهشگر و نویسنده
▫️دکتر زهرا بهروزآذر مدیرکل اسبق امور بانوان شهرداری تهران و پژوهشگر کارآفرینی
▫️دکتر محمود اولاد پژوهشگر اقتصاد شهری و مدرس دانشگاه

🔸 شرکت در این وبینار برای عموم آزاد است و گواهی حضور به شرکت‌کنندگان اعطا خواهد شد.

🌐ثبت نام در نشست:
https://eseminar.tv/wb142104

🌐 کسب اطلاعات بیشتر:
https://ndri.ac.ir/unesco-chair-meetings-68

توضیح یک موضوع مهم:
به استحضار عموم بزرگواران و دوستان می‌رسانم، متاسفانه دیروز متوجه شدم که نام بنده به عنوان کاندیدای وزارت راه و شهرسازی جزو لیست کاندیداهای قطعی در سایت‌ها آمده‌است! پیگیری من نشان داد با اندکی خوش‌بینی این موضوع صرفا اشتباه بوده‌است.
هرچند کاملا محرز است که بنده در آن لیست رایی ندارم و شاید ضرورتی به این مکتوب و توضیح نباشد و خود به خود مسئله رفع شود، با این‌حال در این خصوص لازم است مواردی ذکر شود:
۱- هفته گذشته برخی دوستان و اساتید پیام و تماس داشته و خواستند که کاندیدا شوم! بنده هم به دلائل شخصی، هم به دلائل ساختاری مرتبط با حاکمیت، ایدئولوژی و شرایط حاکم بر دولت به طور اعم در ایران و هم به دلیل اینکه وزارت را بیش از امر تخصصی، امر سیاسی می‌دانم و شرط توانمندی در چانه‌زنی سیاسی و لابی به ویژه در ساختار کنونی را مقدم بر توانایی تخصصی می‌دانم، عدم تمایل و عدم امکان را اعلام کردم.
۲- دوستان در نهایت خواستند که حداقل در کمیته انتخاب باشم و باز علیرغم میل و عدم تمایل و استدلالهای محکم، صرفا در مقابل اصرار، پذیرفتم. رزومه را با این شرط و تعهد که صرفا برای عضویت کمیته است از من گرفتند.
۳- اینکه چگونه و چرا و سر اشتباه سهوی یا عمدی رزومه بنده در کارگروه به عنوان کاندیدا مطرح می‌شود، داستانی است که شاید بهتر باشد به همان خوش‌بینی ان‌شاالله اشتباه سهوی بوده، اکتفا کنیم.

بنده تاکنون کارمند دولت نبوده و ان‌شاالله نخواهم بود. نه به عنوان کارمند رده پایین و نه پست و مسئولیت. امیدوارم این بند برای همیشه و همه‌جا مقابل دیدگان همه باشد و این اشتباه‌ها دیگر تکرار نشود.
با احترام
محمود اولاد
Http://t.me/maolad

داستان یارانه بنزین و بحث مزیت نسبی:
(مطالب زیر خلاصه‌ای از گفتگوهایی است که در گروهها انجام می‌دهم. با اندکی اصلاح برای اینکه هم ثبت و نگهداری شود و هم عزیزان کانال استفاده کنند، اینجا ارسال می‌کنم. از اینکه محاوره‌ای است، پوزش می‌خواهم.)
۱-دولت هیچ یارانه‌ای به بنزین نمی دهد! ما کشور وارد کننده نفت که نیستیم! بخشی از نفت خودمان را که هزینه استخراجش بشکه ای 7-8 دلار بیشتر نیست، پالایش میکند و به خود ما میدهد. اگر سوبسید می دهد، در مقابل بیش از 100 درصد عوارض گمرکی خودرو میگیرد و خودروی 100 میلیونی در سطح جهانی را چند میلیارد به ما میدهد. اینجا هم پس داریم مالیات به دولت میدهیم! شاید بفرمایید خودروسازها! خب خودروسازها کی هستند غیر دولت؟ (سهم دولت فقط سهم مستقیمش نیست. بلکه به قول دکتر دینی از طریق نهادهای تودرتو بخش قابل توجهی سهم دارند.)

۲-منطق مزیت نسبی کشورها، به تفاوت قیمت و میزان کمیابی نهاده‌های تولید آنهاست؟ در کشوری نیروی کار ارزان است، مزیتش در فعالیتهای کاربر است. در کشور بهترین دسترسی ها را دارد و هزینه حمل و نقل ارزان است، مزیتش در فعالیتهایی است که بیشترین نیاز حمل و نقلی را دارند. مزیت ما غیر از وجود منابع انرژی است؟
انگار بگویید در چین نیروی کار به شدت ارزان است و تبدیل به مزیتش شده (البته الان بسیار کمتر شده)، باید قیمت نیروی کار را به نرخ جهانی برسانند وگرنه سوبسید است! خب این اصل مزیتش است. اصل مزیت ما انرژی است. باید بتوانیم از این مزیت، در تولید ارزان کالاهای قابل صادرات بهره بگیریم. چطور چین از نیروی کار ارزان، در تولید کالاها با قیمت بسیار پائین استفاده کرد. ما با انرژی ارزان میتوانیم کالاهایی که انرژی بری بالایی دارند با قیمت کاملا رقابتی تولید و به جهان عرضه کنیم. اگر انرژی را به قیمت جهانی برسانیم، دیگر چه مزیتی برایمان خواهد ماند؟
Http://t.me/maolad