Publicaciones de Telegram de مدایح ومراثی اهل بیت عصمت وطهارت علیهم السّلام

«هو»

دلِ خرابِ من و مهرِ بوتراب درو
خرابه ایست که تابیده آفتاب برو


🌾🍃🍃@madihehvamarsiah

🌾🍃🍃@madihehvamarsiah

«کورِ حقیقی »

آورده اند که صالحی مستحقّی به درِ خانهٔ خواجهٔ بخیلی رفت و گفت: شنیده ام که تو در راهِ خدا نذری کرده ای که به درویشان رسانی ومن به غایت پریشانم . خواجه از بخلی که داشت گفت: من نذر کرده ام که به مردمِ کور بدهم وتو کور نیستی . آن صالح گفت: که تو غلط کرده ای ¹ که کور حقیقی منم که رو از درگاهِ رزّاقِ حقیقی برتافته به تو آورده ام. این بگفت و روان شد. خواجه هرچند عجز نمود که چیزی ازو بگیرد نگرفت و برفت .

«بیت»

برای یک کفِ نان دربه در چه می گردی
تو راهِ درگهِ حق را مگر نمی دانی

_
1_در این متن به معنی اشتباه کردن آمده با اصطلاح امروزی که معنی فحش می دهد اشتباه نشود.


🌾🍃🍃@madihehvamarsiah

«روایتی از امیرالمؤمنین علیّ {علیهِ السّلام} »

حضرت امیرالمؤمنین {علیهِ السّلام} فرمودکه: جمع کنید و بخورید و بپوشید و بدهید و بگیرید .جمعی پرسیدند که این چیست یا امیر؟ فرمود: جمع کنید علم و بخورید خشم و بپوشید چشم از عیبهای مردم و بدهید انصاف و بگیرید در عوض اینها از حضرت حقّ سبحانَه وتعالیٰ بهشت .


🌾🍃🍃@madihehvamarsiah

«رباعی اندر شأن حضرت امام زینُ العابدین { علیهِ السّلام} »

ای نورِ دو دیدهٔ امامِ دو جهان
بیمار به کربلا چو چشمِ خوبان

از بهرِ گلِ باغِ شهادت چیدن
ماندی چو گلِ نرگسِ حیران نگران¹

____
1_گلستان مسرّت ملقّب به حدائق المعانی ،تألیف عبدالرّحمن شاکر ،چاپ سنگی هند ،صفحهٔ ۱۶


🌾🍃🍃@madihehvamarsiah

«چند رباعی در فضائل قمر منیر بنی هاشم حضرت أبوالفضل العبّاس { روحي له الفِداء} از میرزا علی اکبر پروینِ همدانی»

«سپهدارِ سپاه»

عبّاسِ علی، وزیر شاهِ شهدا
سقّا و سپهدارِ سپاهِ شهدا

افتاد علم زدست و دست ازتنِ او
در راه خدای، دادخواهِ شهدا

«دادِ جهاد»

ای داده به دشتِ کربلا دادِ جهاد
وی داده به شاه شهدا عشقِ وداد

بی دست زتیغ دشمن اندر رهِ دوست
خود از سر و سر زتن، تن از پا افتاد

«دست زبردست خدا»

ای درگهِ کازارِ تو خصمِ تو زار
ای جسته فلک ز دست و تیغت زنهار

تا مصلحتِ بی سر و دستیت چه بود
ای دستِ زبردستِ خدایِ قهّار¹

_____
1_آتشکدهٔ پروین، اثر طبع مرحوم میرزا علی اکبر همدانی متخلّص به پروین ، چاپ اوّل، همدان، کتابفروشی حافظ، صفحهٔ۶۵و۶۶


🌾🍃🍃@madihehvamarsiah

«گوشواره های عرشِ برین»

ابنُ الخَشّاب به اسنادِ خود از ابی عوانه نقل می کند که حضرتِ رسول { صَلَّی اللهُ علیهِ وسلَّمَ} فرمود که: حسن وحسین دو گوشوارهٔ عرش اند و درآن محلّ که حضرتِ عزّت « تعالیٰ شَأنُهُ» بهشت را بیافرید با وی خطاب کرد که تو مسکنِ فقرا و مساکین خواهی بود، بهشت گفت: « یا رَبِّ لِمَ جَعَلْتَني مَسکنَ المساکینِ» ای پروردگار من ، چرا مرا مسکن مسکینان و منزل درویشان گردانیدی؟ ندا رسید که آیا راضی نیستی که ارکان تو را آراسته گردانم به حسن و حسین؟ بهشت بدین صورت تبختر کرد و مباهات نموده گفت: « رَضیتُ رَضیتُ» خشنود شدم و خرسند گشتم ، اگر بهشت است ارکانِ آن آراسته به حسن وحسین است ، اگر عرش مجید است گوشوارهٔ آن حسن و حسین است ،اگر دلِ مؤمن است روشن به دوستی حسن و حسین است.
یکی از عُظَمای این امّت فرمود:

بِسِبْطَیْ رسولِ اللهِ صَدري مُنَوَّرٌ
و حُبُّهُما في حَبَّةِ القلبِ یَزْهَرُ

به هردو سبطِ نبی هست سینه ام روشن
هوایِ هردو شده جای گیر در دلِ من

دو دُرِّ دُرجِ کرامت ، دو بدرِ برجِ کمال
دو مهرِ اوجِ هدایت ، دو صدرِ مسندِ دین

فلک متابع این و ملک ثناگر آن
جهان منوّر از آن و زمان مزیَّن از این ¹

___
1_روضة الشّهداء، ملّا حسین واعظِ کاشفی ،تصحیح دکتر حسن ذواللقاری و دکتر علی تسنیمی با همکاری صبا واصفی ،چاپ اوّل ،تهران ، انتشارات معین ،۱۳۹۰ه‍ ش ،صفحهٔ۳۹۳

🌾🍃🍃@madihehvamarsiah

«آرایشِ آسمان و زمین»

در عیون الرِّضا از حسین روایت می کند که روزی به نزدیک جدِّ بزرگوار خود رفتم و أُبَیّ بن کعب { رضی} نزدیکِ وی نشسته بود و حضرت رسول { صَلَّی اللهُ علیهِ وسلَّم} مرا گفت: « مَرحَباً بِکَ یا أباعبدِاللهِ یا زَیْنَ السَّمواتِ والأرضِ » یعنی : خوش آمدی ای آرایشِ آسمان و زمین. أُبَیّ بنِ کعب گفت: رسولَ الله ، کسی جزتو آرایشِ آسمان و زمین تواند بود؟ حضرت فرمود که ای أُبَیّ، بدان خدای که مرا برانگیخته است پیغمبر به حقّ، که حسین بن علی درآسمان ها بزرگ تر ازآن است که در زمین و اورا بر یمین عرش مصباحِ هدیٰ و سفینهٔ نجات نوشته اند.¹

____
1_روضة الشّهداء، ملّا حسین واعظِ کاشفی ،تصحیح دکتر حسن ذواللقاری و دکتر علی تسنیمی با همکاری صبا واصفی ،چاپ اوّل ،تهران ، انتشارات معین ،۱۳۹۰ه‍ ش ،صفحهٔ ۳۹۲و۳۹۳

🌾🍃🍃@madihehvamarsiah

«درمدحِ أمیرالمؤمنین علیّ {علیهِ السّلامُ} »

کسائی شاعری بود که کِسایِ زهد در بَر داشت و کلاهِ فقر برسَر، غبار از عرصهٔ دل به آستینِ تسلیم فرو رُفته و گَردِ حرص از صحرایِ سینه به آبِ دو دیده در نشانده و اکثرِ أشعارِ او در زهد و وعظ است، ودر مناقبِ اهلِ بیتِ نبوّت. و جای جای که بدایعِ اوصاف و روایعِ تشبیبات گفته است، دادِ سخن داده است و حقِّ بیان بُگزارده. درمدحِ أمیرالمؤمنین علی { رَضِیَ اللهُ عنهُ} می گوید:

مدحت کن و بستای کسی را که پیمبر
بستود و ثنا کرد و بدو داد همه کار

آن کیست بدین حال و که بوده‌ست و که باشد؟
جز شیر خداوندِ جهان، حیدر کرّار

این دین هدی را به‌مَثَل دایره‌ای دان
پیغمبر ما مرکز و حیدر خَطِ پرگار

علمِ همه عالم به علی داد پیمبر
چون ابر بهاری که دهد سیل به گلزار¹

__
1_لباب الالباب ، محمّد عوفی ، به تصحیح ادوارد جی براون و مقدّمهٔ محمّد قزوینی ، و تصحیحات وحواشی  سعید نفیسی،چاپ اوّل، تهران ، انتشارات هرمس ، ۱۳۸۹ه‍ ش ، جلد دوّم ، صفحهٔ ۴۱۵

«فائدةٌ»

قولُه { صَلَّی الله علیهِ وآلِهِ وسَلَّمَ} : أنا أفصَحُ مَنْ نَطَقَ بِالضّادِ بَیْدَ أنِّي مِنْ قُرَیشٍ وٱسْتُرضِعتُ مِنْ بَني يمامةَ ، إنّما خصّصَ بِالضّادِ لأنَّ الضّادَ مُختَصٌّ بِاللّغةِ العربیّةِ ، فهیَ کنایةٌ مِنْ« أنا أفصَحُ مَنْ نَطَقَ بِالعربِیّةِ»، کذا قالَ الشّارحُ النّظام و الحدیثُ مِنْ بابِ قولِ الشّاعرِ:

ولاعیبَ فیهِمْ غیرَ أنَّ سیوفَهُمْ

کذا قالَ إبنُ هشامٍ في المُغني .¹

__
1_یادداشتهای علّامه جلال الدّین همایی، نسخهٔ خطّی کتابخانهٔ ملّی ایران.

💐🍃🍃@sarfvanahw110