بر درد وغم شبانه خندید وگذشت
هر جا که کسی ترانه ای میخواند
باید که بر آن ترانه خندید وگذشت
بر ناله عاشق و جفای معشوق
بر نغمه عاشقانه خندید وگذشت
این مرغ ، اسیر آب و دان است اینجا
باید که به آب و دانه خندید وگذشت
ای شمع چرا زشعله ای گریانی؟
باید که به این زبانه خندید وگذشت
در آینه گر نگاهت افتاد ، بگو
باید به زبان شانه خندید وگذشت
این قصه پر از نشانه های زخمی است
باید که به هر نشانه خندید وگذشت
ای رهگذران، جهان سرای گذر است
باید که بر این زمانه خندید وگذشت
#فاطمه_لشکری (راحیل کرمانی)
کانال اشعار
@lashkary