کلبه سبز

🔴 تخفیف خیلی ویژه Black Fridayداریم
⌛️ فقط تا امشب
🪙اگر می‌خوای انگلیسی رو شروع کنی و6️⃣ماهه پرونده‌اش رو ببندی عدد6️⃣رو بفرس ⬇️
http://T.me/Reza_Arashnia_admin

✈️هر دوره یا کلاسی شرکت میکنی دست نگه دار!!!
⬅️دیگه لازم نیس پولی به کلاس های آموزشی بدی اینجا کاملا رایگان همه چی برات گذاشتن ⬇️⬇️
https://t.me/addlist/NEp2Sfmjc3YyYmQ0
https://t.me/addlist/NEp2Sfmjc3YyYmQ0
🟠یه مجموعه‌ی کامل از تموم کانالها و گروههای علمی،علوم انسانی⬆️⬆️⬆️

#راز_زندگي

ﺁﺭﺍﻡ ﺑﺎﺵ
ﺍﻫﺪﺍﻑ ﺑﻠﻨﺪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺵ !
ﺩﻧﯿﺎ ﺭﺍ ﺑﻨﮕﺮ !
ﺍﺭﺯﺵ ﻫﺮ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺭﺍ ﺑﺪﺍﻥ !
ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻫﺮﮐﺎﺭﯼ، ﺑﻪ ﺑﺎﺯﺗﺎﺏ ﺁﻥ ﺑﯿﻨﺪﯾﺶ !
ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻫﺪﻓﻬﺎﯾﺖ، ﺳﺨﺘﯽ ﺭﺍ ﻫﻞ ﺑﺪﻩ ﻭ ﮐﻨﺎﺭ ﺑﺰﻥ !
ﻭ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺑﺎﺵ
ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﮐﻪ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﻣﯽ ﺷﻮﯼ،
ﺑﻪ ﺗﻮ ﻓﺮﺻﺖ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ
ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯽ ﻫﻤﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺭﺍ ﮐﻨﺎﺭ ﺑﮕﺬﺍﺭﯼ ﻭ ﺍﺯ ﻧﻮ ﺁﻏﺎﺯ ﮐﻨﯽ،
ﺁﻥ ﺭﺍ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻦ، با ﻋﺸﻖ ﺯﻧﺪﮔﯽ كن.

@kolbh_sabzz

همیشه در زندگی هرکس،
یک دماغه‌ی صخره‌ای وجود دارد
که یا به سلامت از آن می‌گذرد
یا کشتی‌اش به آن می‌خورد و متلاشی می‌شود.

مشکل اینجاست
که تو همیشه نمی‌توانی
دماغه‌ی صخره‌ای زندگی‌ات را
تشخیص بدهی.

گاهی دریا کاملا مه‌آلود است
و تو قبل از آن که ملتفت بشوی،
به صخره خورده‌ای...

📚دشمن عزیز 
👤#جین_وبستر

@kolbh_sabzz

گاه باید رویید در کنارِ چشمه، در شکافِ یک سنگ، به امید فرداها.

سهراب سپهری
صبحتون بخیر و زیبا🌻☀️


‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌@kolbh_sabzz

یه وقت‌هایی، کائنات ازت می‌خواد که صبر داشته باشی، نه به این دلیل‌ که می‌خواد تو رو تنبیه کنه، بلکه به این خاطر که می‌خواد از تو توی مرحلهٔ بعدی محافظت کنه. به زمان‌بندی زندگیت اعتماد کن. به مراحلی که باید طی بشن ایمان داشته باش.
یه حکمتی توش هست...💫

@kolbh_sabzz

#آبان_167



_ نوید!
با پریشان حالی چرخی دور خودم زدم و گفتم:
_حالم خرابه. بفهم منو.
با لحنی که اندکی نرم شده
بود گفت:
_میفهمم که میگم نمون.جمع کن بیا.
_ تو که تا اینجا خوب بودی نخواه از این به بعد خون مو بکنی تو شیشه.
_کاش حداقل میگفتی جریان چیه همینجوری بی دلیل که بلند نمیشی بری گند بزنی به هرچی بوده.
_ دلیلم محکمه.
_خدا کنه. چون اگه قانعم نکنی میام شیراز میکنم تو گونی میبرمت.
_باشه قبول!
کمی مکث کرد.
_آبان؟
صدایش آرام بود.
_بله؟
حس میکردم چیزی سر دلش مانده
_ هیچی! برو خداحافظ.


ماشین ات را کنار خیابان دیدم. زودتر از من رسیده بودی. در را هل دادم و وارد شدم... گرمایی که با بوی قهوه و شکلات مخلوط بود به صورتم نشست و یاداوری کرد که هیچ چیز و هیچ کس مهم تر از تو و خودم در این دنیا نیست... از این جا به بعد یک رابطه ی آرام و امن حق مان بود. لب هایم را زرشکی کرده بودم همچنین ناخن هایم را... ظاهری کاملا مناسب یک قرار عاشقانه... مرا که دیدی بلند شدی خیرگی ات به جان خسته ام می نشست. برایم صندلی عقب کشیدی و دلم قنج رفت برای احترامی که خرجم میکردی. بعد از چهارسال پشت آن میز نشستم. هیجان زده بودم و البته پر از آرامش...
_سلام.
همچنان نگاهت به صورتم بود و موهایی یک وری اثر سیلی بابا را پوشانده بود گفتم:
_گل فرستادی ممنون خیلی دوسش داشتم...
به عادت هميشه آستین های بافت نازک ات را بالا داده بودی ساعد روی میز گذاشتی و به طرفم خم شدی.
_قابلی نداشت خوشگل من.
قلبم ذوب شد و آهسته فرو ریخت... صورت و گردن و دستهایت را که میدیدم کاملا برنزه و تیره شده بود. ریز خندیدم و گفتم:
_انگار که رفتی سولار!
تو هم خندیدی و سر تکان دادی.
_چیکارش میتونم بکنم؟راه کار بده.
_بهت میاد... ابرو بالا انداختی
_ عه؟
_اوهوم. خیلی جذاب و ... شدی.
لبخند پهنی زدی به دلبری چشمانم و کلمه ای که جا انداخته بودم.
_جذاب و چی؟!
_بعدا شاید بگم!
انگشت اشاره ام را قلاب کردم به یقه بافتت کمی جلو کشیدم و همزمان که لبم را به دندان گرفته بودم نگاهی کردم و گفتم:
_این تو هم همین رنگیه آره؟
مچم را چسبیدی. پایین آوردی و روی میز نگه داشتی.
_ کمر همت و بستی بیچاره م کنی؟
سر کج کردم و معصومانه نگاهت کردم. _خودداری با تو غیر ممکنه.
زمزمه ات را شنیدم و با خجالت نگاه دزدیدم, چشمم افتاد به جعبه ای مستطیلی و چوبی که روی میز بود. به رنگ چوب طبیعی و مشخص بود که کاملا دست ساز است. کنجکاوی و هیجانم را پنهان کردم و با اشاره به رنگ پوستت گفتم:
_خونواده نگفتن تو که اهل این قرتی بازیا نبودی؟!
با هم خنديدیم.
_دیشب همه خونمون بودن.
نگفته میتوانستم تصور کنم آن سما تخس چقدر قربان صدقه ی این ریخت برنزه و جذابت رفته است.!
_گفتم با بچه ها رفتم کویر.
نگاه چرخاندی روی صورت
و گردنم,
_تو هم که دست کمی از من نداشتی. چیکار کردی؟
و آمدی موهایم را از صورتم کنار بزنی که دستت را گرفتم و به شیوه ی خودت انگشتانم را جا دادم میان انگشتانت.جای دست سنگین بابا هنوز روی پوستم قرمز و ملتهب بود. نمی خواستم ببینی...
_من در حد تو نبودم. تو همش میرفتی رو تل ماسه ها زیر آفتاب وایمیستادی که گوشی بهتر آنتن بده. این آخریا هم که دیگه لخت و عریون!
لبخند جذاب و مردانه ای زدی و من دست زیر چانه گذاشتم و گفتم:
_همون پریروز که رسیدیم رفتم حمام ماسک گذاشتم و نمک بدن زدم.
آخ دوباره یادم افتاد.به کاشان که رسیدیم همان رفیقت هردومان را برد درمانگاه و خواباند زیر سرم. مقاومت میکردی ادعا داشتی که خوبی و فقط به من سرم بزنند اما دمش گرم آن رفیق سیبیلو که حسابی زورش به تو می رسید... خوشم آمد ازش. جذبه اش به جا و به درد بخور بود.
پیش خدمت با سفارش ها رسید.تشکر کردی و از من پرسیدی:
_خونه بودی؟
_نه جایی کار داشتم فقط رفتم خونه لباس عوض کردم و اومدم .
_چیز دیگه ای میل ندارید؟
با خوشرویی جوابش را دادی و من در دلم قربانت رفتم که هرچه پول روی پولت می آمد همزمان شعور و معرفتت هم بالا میرفت. کمی از قهوه ات چشیدی و گفتی:
_بی بی کی برمیگرده؟
_یکم بیشتر از دو هفته ی دیگه.
_چرا میپرسی؟
_میخوام برنامه بریزم تا قبل از اینکه برگردن. خیلی کار داریم.
حبه قند بزرگی در دلم آب شد. این اشتیاق و عجله حسابی برایم لذت بخش بود.
_ باید همه چی رو ردیف کنم، اما مهمتر,
فنجانت را زمین گذاشتی و کروسانم را برایم نصف کردی...
_یه درصد هم فکر اینو نکن که بذارم حتی یه روز به اون کار ادامه بدی.
نگاهت جدی و بدون هیچ نرمشی به صورتم دوخته شده بود. من اما
خندان و راضی.
_امروز فردا زنگ بزن به دخترش بگو دنبال پرستار جدید باشه تو این دو هفته. درست نیست دستشونو بذاریم تو حنا.
سرم را تکان دادم گاز بزرگی به کروسانم زدم و...


ادامه دارد...

@kolbh_sabzz

#آبان_168



سرم را تکان دادم گاز بزرگی به کروسانم زدم و آخر هم طاقت نیاوردم و پرسیدم.
_ اون جعبه چیه؟
لبخند آهسته ای زدی و جعبه را جلوتر کشاندی.
_حدس بزن چیه.
ابعادش خیلی بزرگ تر از جعبه ی زیورآلات بود و تنها چیزی که به ذهنم رسید را به زبان آوردم.
_ کتابه؟... لبخندت بازتر شد.
_ کتاب دوست داری؟
پس حدسم اشتباه بود.
_میدونم خوره ی کتابی ولی کتاب نیست. عجولانه گفتم:
_بازش کنم؟
سرت را بالا و پایین کردی
عقب رفتی به صندلی تکیه دادی و به تماشا نشستی در جعبه را برداشتم؛ بوی باران همراه با حسرتی قدیمی به صورتم زد.و به راستی حسرتی که بعد از سالها به آغوش بگیری اش نامش چیست؟! نمیدانم. شاید روزی نامی برایش گذاشتم... آینه ی گلدوزی شده، دامن آلبالویی... هدیه هایی از طرف تو که سهم من از آنها فقط آرزوی داشتن شان بود. دستان لرزانم آینه را برداشت. آبان هنوز هم در آینه می خندید... انگار که او از همان موقع از امروز و این آینده خبر داشت بغض داشتم., بغضی که غم داشت اما طعم رسیدن میداد...! صدای چهارسال پیش ات در گوشم پیچید.
_کی می پوشیش ببینم؟
دستی کشیدم به رنگ آلبالویی و پارچه ی نرم و فوق العاده اش. همانی که به جای دامن بچگی هایم گرفتی اما این هم مثل آن یکی فقط ناکامی اش ماند به جانم. همانی که میگفتی رنگش به پوستم می آید. حالا می فهمم به دست آوردن چیزهایی که روزی حسرت بوده اند چقدر ارزشمند است و این جعبه چقدر قیمت داشت..نگاهت به رویم دقیق بود و اخم کمرنگی داشتی. انگار که تو هم یادی از گذشته کرده باشی.دستم هنوز مشغول نوازش تار و پود دامن تا شده میان جعبه بود و پرسیدم.
_ هنوزم میخوای تو تنم ببینی ش؟
تکیه ات را از صندلی گرفتی و دست گذاشتی روی دستم,
_بیشتر از قبل.
لبخند کوچکی زدم و با بغض گفتم:
_به نظرت الانم رنگش به پوستم میاد؟!
نشد که خودم را نگه دارم. سرم را با بیچارگی تکان دادم و اشک هایم روان شدند. مردمک چشمهایت لرزید و خودت را بیشتر به سمتم کشیدی. لبم را به دندان گرفته بودم تا هقی سر از خود بیرون نزند. خاطره ها چقدر بی رحم اند در لحظه سر میرسند., یقه را میگیرند و می کوبند تخت دیوار. چشمهایت بسته و دست ها روی میز چیزی نمیگفتی,

***
کارت دانشجویی ام را از متصدی کتابخانه گرفتم و پرسیدم.
_پس معلوم نیست کی میاد؟
_نه از سایت چک کنید.
دوباره به لیست کتاب های مورد نیازم نگاه کردم که موبایلم ویبره زد. همان یک دانه کتاب را از روی پیشخوان بغل زدم و از سالن کتابخانه که بیرون آمدم تماس را وصل کردم.
_سلام صبح بخیر.
_ سلام عزیزم صبح تو هم بخیر.
سرحال نبودی می فهمیدم.
_کجایی آبان؟
_ من دانشگاه. اومدم کتابخونه کتاب میخواستم. نکنه اومدی در خونه؟
_ نه دارم میرم دفتر بیا اونجا.
_چیزی شده؟
_آره!
نخواستی ادامه بدهی و من گفتم:
_باشه عزیزم الان میام.
با دلهره ای که به جانم افتاده بود کتاب را توی کوله جا دادم و راه افتادم... فاصله دانشکده تا دفتر را پیاده آمدم و پایین پله ها دست بردم به جیب کوله و آینه ی گلدوزی و محبوبم را برداشتم. آرایش ملایم و لبخندم را چک کردم و از پله ها بالا رفتم. منشی که سرش را بلند کرد من زودتر سلام کردم. لبخند آشنایی به رویم زد و گفتم:
_میتونم جناب امینی رو ببینم؟
_هنوز نیومدن.
_اجازه هست؟!
اشاره ام به در بسته ی اتاقت بود. با تعجب و سردرگمي فراوان نگاهم کرد و گفت:
_همین جا منتظر بمونید.
لبخندی زدم و روی یکی از مبل ها نشستم. موهای خوشرنگش را یک وری، روی صورت ريخته بود. هایلایت قشنگی داشت به رنگ گندمی پوستش می آمد.متوجه بودم که به خاطر حضور من تمرکزش سرجایش نیست. گوشی تلفن را برداشت. دوباره سر جایش گذاشت. کشوی میز را باز کرد و چند پوشه بیرون آورد و بی هدف روی میز رها کرد... همانطور نگاهش میکردم و پشت هم خنده ام را قورت میدادم. خدا مرا ببخشد. خیلی منتظر نماندم که آمدی. به احترامت بلند شدم و تو جواب سلام منشی را که دادی جلو آمدی دستم را فشردی و من درگیر چهره ی درهم ات شدم... در اتاق ات را باز کردی و خواستی اول من داخل شوم. در را که بستی پچ پچ کردم.
_یه کاره بلند شدم اومدم اینجا بهش گفتم برم تو اتاق شون منتظر بمونم؟!
آهسته خندیدم و گفتم:
_بنده خدا تا برسی دور خودش میچرخید!
به اتاق استراحت رفتی کیف و وسایلت را گذاشتی و صدایت را شنیدم.
_میگفتی نامزدمی. چرا نگفتی؟
_نامزدتم؟...از پشت دیوار سرک کشیدی.
_نیستی؟
صدای آرام خنده ام تو را از اتاق بیرون کشید. عمیق نگاهم کردی و من در حالی که کمی دست و پایم را گم کرده بودم مقنعه ام را از سرم برداشتم.
_مزرعه بودی؟... دست رساندی به مانتوم کمک کردی درش بیاورم و جواب دادی.
_ نه! کتابایی که میخواستی پیدا کردی؟


ادامه دارد...

@kolbh_sabzz

#آبان_170



لحن مصر و قاطعم نگاهت را عمیق و طولانی کرد. دسته ای از موها که از فرق وسطم جدا شده و روی صورتم دویده بود
را لمس کردی,
_دوستم داری.
_خیلی زیاد... لبخند واضحی زدی.
_اگه این وسط خودمم بازی
بدی عالی ميشه‌.
_ با نیش و کنایه باهام حرف نزن.
کوتاه خندیدی.
_ به قول خودت نیااازه!
با لاقیدی شانه بالا انداختم. بی حوصله شده بودم. بیشتر دلم میخواست بدانم چه حرفهایی بین تو و بابا رد و بدل شده.
_خیلی حرف زدیم البته من بیشتر. قبلا هم یه حرفایی بهش زده بودم.
چشمانم کنجکاو شد.
_چی مثلا؟
برای دقیقه ای به فکر فرو رفتی بعد آهسته و پچ پچ کنان گفتی:
_همون روز. قبل اینکه خبر عقدت برسه رفتم پیشش.
به نقطه ای نامعلوم از چرم مبل خیره بودی.
_گفتم جنایت نکن در حق تنها دخترت نوید آدمی که باید نیست. گفتم تو باید از چشمای دخترت بفهمی چی تو دلش میگذره گفتم آبان ازسر بی پناهی داره تن به این ازدواج میده گفتم حیفه. نجوا کردی.
_قسمش دادم...
ساکت شدی و دلم تند و تند در سینه برایت می تپید. بغضم گرفت برای سنگی که در نبودم به سینه زدی. کمی که گذشت به خودت آمدی فک روی هم ساییدی و گفتی:
_وقتی دیدم همون حرفای هما رو تحویلم میده با همون منطق مزخرف. ازش قطع امید کردم دیگه هم نرفتم محل
کارش دیدنش.
از بینی نفس گرفتی و با قدرت از دهان بیرون دادی.
_ چه روز افتضاحی بود. حس میکردم تموم زمین و زمان به هم پیچیده و دهن کجی میکنه. حس می کردم خدا هم پشت کرده نشسته چشمش به این آدما نیوفته!
دست انداختی و دو دگمه ی بالای پیرهن سفیدت را باز کردی...
_حالا بهش گفتم خوب بود با نوید ازدواج میکرد و الان با مهر طلاق برگرده و تو بیست و چهارسالگی اسم مطلقه بخوره تو پیشونی ش؟ اینجوری راضی بودی؟
سرت را بلند کردی و نگاه ها به هم قلاب شد...
_گفتم دخترت جوهر داشته.
دنباله ی ستاره ای که در شب چشمانم درخشید را چشمهایت دیدم.
_ بهش گفتم من خواهرمو خوب می شناسم بی پرده و بی رودروایسی بگم. میدونم زندگی کردن باهاش خیلی سخته. شما زن و شوهرین بالاخره یه جوری با هم کنار میاین ولی آبان مجبور به تحمل زن تو و خواهر من نبوده.
دست پیش کشیدی گیس بلندم را از روی کمرجلو آوردی و ادامه دادی.
_ دیدم اومدن تو حالشو بهم ريخته گفتم موقعیت خوبیه حرف بزنم که اگه میخواد بره تو فکر اساسی بره!
کش کوچک و عروسکی پایین موهایم را کشیدی.
_بهش گفتم آقا خسرو وظیفه ی دوبل گردنته! آبان یه عمر مادر نداشته تو رو که داشته. هما در حق آبان مادری نکرد نخواه که منکر این قضیه بشی. اون موقع به هر دلیلی نشد که بهش بگی هواشو داری. الان بگو. الان هواشو داشته باش آبان نجیبه. نمیگه چی تو دلش میگذره.
چشمانم دو دو زد برایت.
_چهارسال گذشته هنوزم من سر جریان بینی آبان سر سنگینم با هما تو که بابای اون زبون بسته ای چیکار کردی؟
_همین جوری گفتی بهش؟!
_آره.
با غمی که به چشمانت نشسته بود نگاه دواندی میان صورتم و گفتی:
_وقتی گفت یه در گوشی آبدار بهت زده کم مونده بود بلند شم دست بندازم...
ساکت شدی, احترام نگه داشتی و ادامه ندادی. بگو. راحت باش. دلت میخواست چکار کنی؟ مثلا دست بیندازی دور گردنش و خفه اش کنی؟! ور بیزار قلبم به حرف آمد و گفت. کاش میکردی...دستم را از بین پاهایم دراوردی.
_سردته؟
_نه... لمست را کشاندی تا ناخن های بلند و مرتبم,
_چرا لاک نزدی؟!
به توجه ات لبخند زدم.
_خوشت میاد؟
_آره. دوست دارم.
و بعد دست انداختی دور شانه ام و مرا به سینه ات چسباندی.
_سلیقه ت خوبه بلدی چیکار کنی که خوب دل ببری.
لب ها چسبیده به گوشم بود و خواستم برگردم خنده ریزم را نشانت بدهم و ببوسمت که صدای ویبره موبایلم هوشیارم کرد. با نارضایتی از آغوشت فاصله گرفتم و موبایل را که توی جیب کوله پیدا کردم پیش خودم گفتم, کاش بی خیال میشدم و سراغش نمی آمدم.! دقیقا کنارم نشسته بودی پس صفحه گوشی و آن نام را میدیدی. برنگشتم تا طرز نگاه و واکنشت را ببینم و با ناچاری دستم را لغزاندم روی پاسخ.
_ سلام.
_زنده ای پس! چرا دیگه زنگ نزدی بگی اینو؟!
و هنوز بعد از سلام, کلامی از دهانم بیرون نزده بود که تو با نا آرامی بلند شدی و پشت میز بزرگت نشستی. در حالی که نیم بیشتر حواسم پیش تو بود گفتم:
_اینکه زنده ای!
با حواس پرتی که تو و نگاه خیره زل زده و شاکی ات باعث ش بود گفتم:
_زنده ام!... و بعد موبایل را از گوشم فاصله دادم و گذاشتم روی اسپیکر... قیافه حق به جانبی هم گرفتم و مثل خودت زل زدم به چشمانت.صدای نوید در فضا پیچید.


ادامه دارد...

@kolbh_sabzz

#آبان_166



_من نیومدم که یه چک بخورم چهارتا حرف بشنوم بذارم برم.
سیگاری آتش زده بود و جلوی میز ایستاده حتی سرش را بلند نکرد.
_من اومدم چون آینده م وصله به این خونواده. الان تو این زندگی یه نفر همه چیزم شده که به خاطرش پی همه چیو به تنم مالیدم.
آنقدری حرفهایم برایش بی اهمیت بود که حتی ذره ای کنجکاو نشد که به معنای واقعی حس بدی داشتم, حتی بدتر از قبل این بی خیالی و نادیده گرفتن باعث میشد نفرتم زبانه بکشد.
_بذار راستشو بگم. اینجام چون بهت نیاز دارم! فقط برای اون هدفی که گفتم. متاسفانه تو و خانواده ت بندید به اونی که هدفمه.
بابای آدم هرچقدر نامهربون و منکر باشه. بازم یه جاهایی بودنش بهتر از نبودنشه. مثل همین جا! بابا هميشه حرفی یا بهتر بگویم شعاری ورد زبانش بود با هرکس باید به شیوه ی خودش رفتار کرد. بد نبود کمی فقط کمی درس بگیرم از خودش و به خودش پس بدهم. همان اندازه فرصت
طلب و سودجو.
_شماره کارتتو بنویس اینجا و برو!
با لحن بدی گفت. انگار که گدایی هستم و گفته باشم بده در راه خدا...! منظورم را کاملا برعکس گرفته بود. واقعا برداشتش از حرفهای من چنین چیزی بود؟ گلویم از سنگینی آن بغض لعنتی درد میکرد.
_من خیلی وقته دستم تو جیب خودمه. اون پولو باید خرج کارن کنی که عزیزترین ته. از شما به ما رسیده, زیادم رسیده.
چند بار سر زبانم امد بگویم حرف پول را به منی که چهارسال تمام بوی تعفن ادرار و مدفوع زن صاحبخانه ام حالم را به هم زده. بالا آورده ام و باز هم دستم را جلوی و تو این دم و دستگاه دراز نکردم نزن.اویی که سالهاست در لجن زار هما دست و پا میزند اما خودش را بیرون نمیکشد چون پشتش به آن خانواده گرم است تویی نه من. هرکس نداند من که میدانم روزی که سهام این نمایندگی را خریدی اعتبارت بند بود
به اعتبار امینی ها...
_زنت کم به من ظلم نکرد بابا. کم منو زمین نزد بابا. تهشم من مقصر بودم برات.
بغض اجازه نمیداد صدایم را دو رگه کرده بود و با این حال ادامه دادم.
_خبر داری چه تهمتایی به من می بست؟ خبر داری چه کتکایی میخوردم از دستش؟ دماغم چی؟ دماغم یادت میاد؟ تو اگه با من بودی من تن به اون خفتی که بیشتر از تو خودمو آتیش زده نمیدادم. من تو اون زندگی پشتم خالی بود. یه دختر پشتش خالی باشه خیلی بده.
در سکوت خیره شده بود به تصویرم روی آن کارت بازرگانی.حرفهایم کاری بود؟ به خودش آمده و دلش نرم شده بود؟ بعید میدانم. چند درصد امکان داشت با حرفهای من تلنگری بخورد وقتی تمام عمر یقین داشته که درست و حساب شده زندگی گذرانده و از قضا ادعایش هم میشود؟ به احتمال زیاد صفر درصد. آب دهانم را محکم قورت دادم. سعی کردم که صدایم نلرزد.
_یه پیغام میدم به زنت بگو بهش بگو تاج گذاری آبان نزدیکه!
گفتم و پله ها را دوتا یکی سرازیر شدم و به خیابان زدم... اشک ها گلوله گلوله پایین می آمدند؛ موبایلم را برداشتم از حفظ شماره اش را گرفتم .
_سلام بر پاور گرل اعظم.چه خبر؟
_نوید....صدای گریان و بغض آلودم هوشیارش کرد .
_آبان؟ چته؟ گریه میکنی چرا؟
_نوید من رفتم پیش بابام و با آشفتگی از خیابان رد شدم. ماشینی چند بوق پشت سر هم زد و ترمز بدی گرفت...
نوید_کجایی تو آبان؟
نگاه خیس و شرم زده ام را از راننده گرفتم, قدم گذاشتم روی سکوی بلوار و زیر یک درخت نارنج ایستادم.
_رفتم پیش بابام همه چیو گفتم بهش... شوکه بود.درصدی فکرش را نمیکرد این کار را کرده باشم. با ناباوری گفت:
_ گفتی؟
چشمانم را روی هم فشردم.چند دقیقه ای را سکوت کرد حتی گمان بردم تماس را قطع کرده .
_قرارمون این نبود آبان.
دلخوری از تک تک کلماتش میبارید.
_قرار بود جفت مون گم و گور شیم.
صدایش بالا گرفت.
_ اون کثافتا چی داشتن برات الا بدبختی؟ تو که بریده بودی ازشون. اصلا
نمی فهممت.
داد کشید.
_نمی فهممت .
نالیدم .
_باید می گفتم نوید چرا؟
_چرا باید میگفتی؟
دهانم را محکم روی هم فشار دادم. حالا وقتش نبود نباید در اعصاب خوردی اسمی از تو می آوردم... هق هقم به راه افتاده بود. دستم را جلوی دهانم
گرفتم و گفتم:
_بهم گفت برو همون جایی که بودی.
خنده ی حرصی سر داد فریاد کشید.
_بهتر.
دستم را گرفتم به تنه ی زبر نارنج و صدایش را شنیدم.
_جمع کن بساطتو. دیگه نمیذارم اونجا بمونی میای پیش خودم.
_نوید...
_ حرف نباشه. عن زدی به هرچی تو این مدت ساختیم تازه داشتیم میفهمیدم زندگی یعنی چی.
_میذاری حرف بزنم؟
_نه! بلند میشی میای. هرچی ولت کردم به حال خودت بسه.
تقریبا جیغ کشیدم.
_ نوید!
با پریشان حالی چرخی دور خودم زدم و گفتم:


ادامه دارد...

@kolbh_sabzz

#آبان_169



_مزرعه بودی؟...دست رساندی به مانتوم کمک کردی درش بیاورم و جواب دادی.
_نه! کتابایی که میخواستی پیدا کردی؟
آهی کشیدم و گفتم:
_دانشجوهای دیگه برده بودن باید
صبر کنم.
_چرا نمی خریشون؟
_خیلی گرون در میاد.تخصصیه.
مانتو و مقنعه ام را خودت به اتاق بردی و کمی بعد با کیف پولت آمدی و یک کارت عابر دراوردی نگاهش کردی و گفتی:
_این باشه پیشت. فکر کنم به
اندازه باشه.
بعد هم خم شدی و کارت را گذاشتی روی کیفم اخم کردم و آهسته گفتم:
_خودم پول دارم.
_از این به بعد از این اوضاع ها دارم باهات آره؟
اخمو بودی و جدی. با نارضایتی نگاه دزدیدم و نشستم.
_نگفتی چی شده... مقابلم روی مبل نشستی. هر دو آرنج را به زانو تکیه
دادی و گفتی:
_ميشه بگی دیروز صبح کجا بودی؟
مردمک چشمانم در حدقه ایستاد. قطعا میدانستی کجا بودم و این سوال را میپرسیدی اما از کجا؟ غیر ممکن بود بابا به کسی گفته باشد وقتی خودش مرا تهدید کرد که نباید کسی بفهمد و گورم را گم کنم همانجایی که بودم.! خشکم زده بود و مثل احمق ها زل زده بودم به صورتت.
_ از کجا فهمیدی؟
با بی قراری کف هر دو دست را روی صورتت کشیدی, چند لحظه ای همانطور ماندی و عاقبت گفتی:
_نباید تنها می رفتی.
و من سوالم را دوباره تکرار کردم.
_از کجا فهمیدی؟
_از پیش بابات میام.
نفس عمیقی گرفتم و آهسته بیرون دادم. از آن دم و بازدم ها که شبیه آه کشیدن است...! گاهی فراموش میکنم که بابا حرفهایش را به تو میزند ولی فکرش را هم نمیکردم که آمدن من و آن مسئله را برای تو تعریف کند. انگشت ها در هم قفل و به دهانت چسبیده بود. با دلخوری و شاکیانه گفتی:
_گفت که ازش سیلی خوردی!
احتمالا با کمال افتخار هم پیش تو مطرحش کرده بود.
_چیکار میکردم؟ با تو میرفتم؟!
سکوت کردی با نهایت غم و اندوه زمزمه کردم.
_دیگه چی گفت؟
_مست بود!
از آن حالت خارج شدی راحت تر نشستی و گفتی:
_هما زنگ زد گفت خسرو دیشب خونه نرفته, مونده نمایندگی برو یه سر بهش بزن.
_قهر بودن که خونه نرفته. قطعا برای من نبوده.
_ حالش بد بود. تا صبح بیدار بوده فقط خورده..
جوری نگاهم میکردی که انگار دلیل حال بدش من بودم! حینی که حرصم را پنهان می کردم گفتم:
_مقصر من شدم الان؟! چشم روی هم فشردی,
_نه، معلومه که نه ولی باید میذاشتی من باهاش حرف بزنم.
_تو چرا؟ یارا هیچ دلم نمیخواد رابطه من و تو با این قضیه قاطی بشه. من و نوید این تصمیم و گرفتیم الانم خودمون باید حلش کنیم. اخم غلیظی کردی میدانستم اسمم پشت اسم نوید بیاید حسابی عصبیت میکند. این را هم میدانستم که خیلی سعی میکنی این حس را بروز ندهی.
_مطمئن باش منم نمیخوام. اول باید این موضوع صاف بشه. خود فهمیدن این مسئله به اندازه ی کافی خونواده رو به هم میریزه. نباید تو همچین شرایط قمر در عقربی علاقه من و تو مطرح بشه. هرچند که یه درصدم بابات فکرش نمیرفت سمت رابطه ی من و تو اما اگه تنها نبودی حداقل سیلی که حقت نبود رو نمیخوردی.
شاید هم حقم بود. بابا ناروی بزرگی از من خورده بود. مسئله ی کمی نبود. حتی اگر او مقصر بی چون و چرای این قصه باشد. تصمیم من بهترین آن زمان و شرایط بود اما صحیح ترین نبود. انگشت اشاره ات را در هوا تکان تکان دادی.
_هیچ کس حق نداره دست رو یه آدم دیگه بلند کنه. حتی اگه اون آدم بچه ش باشه. اینو به باباتم گفتم, بهش گفتم حق نداشتی بزنیش.
اوووف جان من بگو واقعا میشنوی چه در سرم می گذرد؟؟! این میزان از تلپاتی بین من و تو عجیب است.
_تنهایی رفتی اونجا نه حرفایی که باید رو زدی و نه اونو روشن کردی که اصل جریان چی بوده. یه نفر سومی باید بین تون میبود.
خوب می شناختی ام. خبر داشتی اضطراب و احساسات نمیگذارد دهانم باز شود. با دلمردگی سرم را زیر انداختم و هر دو دستم را بین پاهایم قایم کردم.
_خیلی حرفا میخواستم بهش بزنم شکست منو. نشد.
دیدمت که بلند شدی. میز میان مبلمان را دور زدی و کنارم نشستی. سرم را بلند کردی دست گذاشتی دو طرف صورتم و با دقت نگاهم کردی. نمیدانستی از کدام سمت سیلی خوردم! هر دو طرف را بوسیدی.
_چرا به من نگفتی میخوای بری اونجا؟ بعد که اومدی پیشم چرا نگفتی؟
_قصدم پنهون کاری نبود.
دست هایم را بیشتر بین پاهایم فرو بردم چشم در چشم ات انداختم و گفتم:
_من از این به بعد ممکنه هر کاری برات بکنم یارا.
لحن مصر و قاطعم نگاهت را عمیق و طولانی کرد. دسته ای از موها که از فرق وسطم جدا شده و روی صورتم دویده بود را لمس کردی,


ادامه دارد...

@kolbh_sabzz

یه بار بعد چند سال
یکی از آدمایی که برام مهم بود
بهم گفت ببخشید اون وقت‌ها،
فلان رفتارو باهات داشتم
من شرایطم اون جوری بود
وگرنه قصدی نداشتم..!
بعد من به این فکر کردم
که ممکنه یادش باشه که یک‌ کار
دیگه‌ای هم کرده‌ که منو خیلی سوزونده؟
یا اونو اصلا یادش نیست؟!
گاهی وقتا یه حرکت خیلی کوچيک
كه فكر میکنی حتى ساده و بی‌اهمیته
میتونه سال‌ها فکر یه آدم و درگیر کنه؛
اگه تو یادت نباشه که این کارو کردی
اما اون آدم مدت‌ها با خودش
کلنجار بره که چرا؟ آیا حقش این بود...؟!


@kolbh_sabzz

قرار نیست آدمیزاد همیشه خوب باشد!
همدیگر را درک کنید!
گاهی آدم بی دلیل بد است!
اینقدر روی این سوال پافشاری نکنید که
چرا حالت بد است؟!
چرا امروز بی حوصله ای؟!
خب اگر خودش دلیل حال بد اش را میدانست
که چاره ای پیدا میکرد!
بعضی حال ها را آدم نمیفهمد
چرایش را نمیداند
شاید بعدا بفهمد اما در حال حاضر
حوصله جواب دادن به هیچ سوالی را ندارد!
به خدا اگر کمی یکدیگر را درک کنیم
زمین جای قشنگتری برای زندگی میشود!

@kolbh_sabzz

مهربان باشید، اما
از آدمهای پرتوقع فاصله بگیرید
مقیاست رابه هم می‌زنند وحرمتِ مهرت را می شکنند. آنها حافظه ضعیفی دارند،خوبی‌ها را زود فراموش می‌کنند...


@kolbh_sabzz

صبح به ما می آموزد که باور داشته باشیم ،
روشنایی با تاریکی معنا می‌یابد و خوشبختی
با عبور از سختی ها زیباست.
هرگز ناامید نشو، رد پای مهر خدا
همیشه در زندگی پیداست.
"خوشبخت ترین"مخلوق خواهی بود...
اگر روزت را آنچنان زندگی کنی،
که گویی نه فردایی وجود دارد برای دلهره،
و نه گذشته ای برای حسرت...

صبح بخیر 🌹
‎‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌@kolbh_sabzz

تاکید می‌کنم هیچ‌وقت، هیچ‌جا شخصیت و احترام‌تون رو به احساس نفروشین، آدما بهتون رحم نمی‌کنن؛
پشت خودتون رو حداقل خالی نکنین…

Amin

@kolbh_sabzz

من معمولا برای آدم‌ها گریه نمیکنم، برای رفتاری که باهام کردن گریه میکنم، چون لایق اون رفتار نبودم و این دردناکه.

Amin

@kolbh_sabzz

باهم گوش کنیم


Amin

@kolbh_sabzz

✍به گذشته یِ کسی کاری نداشته باشید
اگر دوستش دارید باید با تمامِ
اشتباه هایش او را قبول کنید!
مگر پیدا می شود کسی که حداقل یک بار
در زندگی اش شکست نخورده باشد؟
خیلی ها تجربه کرده اند اتفاق هایِ تلخ را
کنارش بمان و بگو:هر چه بود گذشته...
از این به بعد تحمل ندارم نبودنت را
حتی برایِ چند دقیقه!
ببین جانم،زیر و رو کردنِ گذشته یِ آدم ها
فقط خراب می کند هر چه را که
قرار بوده با هم بسازید و به دست بیاورید!
زندگی را برایِ خودتان سخت نکنید
بعضی هایمان دورانی را گذرانده ایم
که اگر بو ببرند هیچکس تحویلمان نمی گیرد


@kolbh_sabzz

پرواز همای 🎧

@kolbh_sabzz

✴️مجموعه ای جامع و کاربردی شامل ویدئو و فایل‌های آموزشی.مقاله.کارگاه آموزشی.نکته های کنکوری. در حوزه‌های مختلف روانشناسی.زبان.ادبیات و کلی اطلاعات مفید و فرصت‌های شغلی با پیوستن در لینک زیر
پیشنهاد میکنم دکمه‌ی ADD رو بزنید و این فولدر تخصصی رو در تلگرام خود ذخیره کنی
👇👇👇
https://t.me/addlist/UTmFtGzPQukxZDdk

وبامعرفی کانال ویژه امروز:
📌آموزش واژگان و گرامر انگلیسی به زبان ساده👇🏼
با کلی مثال و تمرین🤩

@Motarjem_sho1
@Motarjem_sho1

🔷سه چیز تحملش خیلی سخته

🔶حق با تو باشه
🔸ولی بهت زور بگن!

🔶بدونی دارن بهت دروغ میگن
🔸ولی نتونی ثابت کنی!

🔶جواب داشته باشی
🔸ولی مجبور باشی سکوت کنی....
@kolbh_sabzz

من فکر میکنم
زن‌ها وقتی عاشق می‌شوند
فال می‌گیرند!
اگر خوب بیاید
کوله بار حرف‌هایشان را بر می‌دارند
دست تنهاییشان را می‌گیرند
و برای همیشه می‌روند...!
می‌روند تا بهانه‌ی شعر باشند
می‌روند تا از سکوت شب داستان بسازند
می‌روند تا عاشق تر شوند!
اما اگر فالشان بد بیاید
غرور و جوانی شان را
در آیینه رها می‌کنند
و برای همیشه می‌مانند....!
می‌مانند تا رنگ دنیایشان کبود شود
می‌مانند تا ابر چشمانشان سبک شود
می‌مانند تا عادی شوند!

#علی_سلطانی

@kolbh_sabzz

از صدایتان برای فریاد مهربانی
از گوشتان برای غمخواری

از دستتان برای نیکوکاری
از ذهنتان برای راستی و

از قلبتان برای عشق استفاده کنید
روزتون بخیر

@kolbh_sabzz

کاش همینی بشه که صائب تبریزی میگه:
<<آرامش ست، عاقبت اضطراب ها..>>
بالاخره خوب شه، قشنگ بشه، برسیم، ببینیم، بخندیم...


@kolbh_sabzz

پند امشب: گور پدر هرکی که باعث شه فکر کنی کاش یکی دیگه یا یه جور دیگه بودی....



@kolbh_sabzz

@kolbh_sabzz

#آبان_107



_دروغ چیه ؟ میگم با من بود رفتیم شام خوردیم !
_دروغ میگی داری پشتی شو میگیری اگه راست میگفتی مکث نمی کردی .
_مکث کردم چون قرار نبود شما بفهمین . چیه ؟ حالا میخوای بکشیش ؟ برای اینکه از دستش خلاص شی
راه های بهتری هست !
به معنای واقعی حیرت کردم .عجب زبلی ست این نوید , قشنگ این کاره بود ...!
_این رنگش پریده قشنگ معلومه داره دروغ میگه.
_ رنگش پریده چون تو رو دیده ! ادعای مادریت ميشه که یه لیوان آب قند بده دستش .
صورت هما سرخ و برافروخته شده بود.
_نوید چرا داری ازش طرفداری میکنی ؟ یه کلمه بگو با تو نبوده تا آدمش کنم.
نوید از کوره در رفت .
_مگه کری ؟ میگم با من بود گیر بیخود نده بهش هما بد می بینیا ! میدونی که کله م خرابه.
دستانم هنوز می لرزید ... بابا تکیه اش را از در گرفت یک قدم به هما
نزدیک شد و گفت :
_برای چی زنگ زدی به این مردیکه ی بد دهنِ معلوم الحال ؟ خوبت شد ؟ یه مشت حرف بارت کرد ؟
_تو نیازی نیست به من بگی چیکار کنم چیکار نکنم به جای این همین حالا میری میزنی تو گوشش تا دفعه ی دیگه همچین گ*هی نخوره .
بعد به سمت من چرخ خورد و با خشمی پنهان گفت :
_فکر نکن در رفتی، نه همین که دستت جلو نوید رو شد برای من بسه . یه نوید بود که اونم با کار امشبت پرید ... بیچاره .
آره ،بیچاره بودم در بیچارگی ام که شکی نبود ... من ماندم و بابا مقابلم ایستاد و من رعشه افتاده بود به تنم بابت سیلی که قرار بود بخورم سر پایین و نگاهم به جوراب سرمه ای اش بود ... یکبار دیگر هم از بابا سیلی خورده بودم دوم راهنمایی موبایل یکی از بچه ها را برداشتم . فقط یک شوخی بچگانه بود که هما جدی اش کرد معرکه ای بدتر از امشب بر پا کرد و سر آخر هم گفت این از بچگی دستش کج بود باید بزنی تو گوشش تا آدم شه دیگه دزدی نکنه بابا آمد . مقابلم ایستاد و دستش را بالا برد یک همچین صحنه ای با این تفاوت که آن موقع قدم نصف قد الانم بود . یک نر و ماده خواباند دو طرف صورتم تا متقارن شوم . آن وقت بود که فهمیدم می گویند برق از سرم پرید یعنی چه ...و هما از آن روز تا همین حالا که چند سال گذشته هنوز تکرار می کند که تخم مرغ دزد شتر دزد می شود و همین است که با این سن هردفعه شخصیتم را جلوی همه خرد می کند و نمی گذارد تنها توی اتاق هیچ کدام تان بروم ... همزمان که دستش را بالا برد چشمانم را بستم . یک واکنش غریزی و کاملا غیر ارادی . اما دستش را به جای صورت من کفي آن یکی دستش کوبید ! فقط برای اینکه صدایی بلند شود و هما فکر کند دستوراتش عملی شده ! چند لحظه ی اول فکر می کردم سیلی را خورده ام و جایش بی حس است . ولی بعد که بابا خم شد چشم گشودم.
_ حیثیتم و به باد دادی از حالا تا آخر عمر اين کارت ميشه چماق براش
که بکوبه تو سر من.
دندان به هم سابید و گفت :
_آخه تو رو چه به نوید
دختره ی بی عقل ؟
چرخید از اتاق بیرون رفت و من ... فروریختم .


دستانم را جلوی دهانم گرفتم و ها کردم . چقدر هوا سرد شده بود . امتحان کلاس آخر را که استاد کنسل کرد به این فکر نکردم که این یکی دو ساعت را کجا و چگونه سر کنم . بی اهمیت به عواقبش سوار اتوبوس شده و راهی خانه شدم ... نمیگویم برایم مهم نبود دوباره چه چیزها بارم کند , هیچ کس جای من نبود که بداند تحقیر شدن و حرف مفت شنیدن یعنی چه آدمی تا در موقعیت رنج کسی قرار نگیرد خوب نطق می کند ! هردو دست را در جیب های کاپشن فرو بردم و قوز کرده طول پیاده رو را گرفتم و راه افتادم همه می خواهند که من قوی باشم و حق خودم را بگیرم من ناتوان بودم . قبلا هم گفته ام . زخمی که به روحم وارد شده بود قدیمی و کاری بود با من عجین شده بود نیاز به علاج و مرهم اساسی داشت به این سادگی نبود . یک امروز نیامدی و من دوباره افتادم روی دور خود خوری و فکر کردن موبایلم زیر دستم لرزید یک شماره ی آشنا با چهارتا هفت آخرش هر چه فکر کردم یادم نيامد کجا دیدمش ... یکبار دیگر هم وقتی سر کلاس بودم تماس گرفت و نتوانستم
جواب بدهم.
_الو .
_ سلام.
دلم هم خورد و ناخوداگاه ایستادم .
_جواب ندادی.
صفحه ی گوشی را جلوی صورتم گرفتم و دوباره به شماره نگاه کردم ،آه حالا یادم آمد ... ولی چطور ؟!! با اینکه هنوز نیمی از فکرم پی این بود که شماره ام را از کجا پیدا کرده آهسته گفتم :
_سر کلاس بودم.
_ الان کجایی ؟
_دارم می رم خونه .
_کجایی دقیقا ؟
نام خیابان را بردم و او گفت که تا چند دقیقه ی دیگر به من می رسد، پیرو ماجرای دیشب آمدنش طبیعی و قابل حدس بود .


ادامه دارد...


@kolbh_sabzz

#آبان_110



_گفتی دیگه نیام دنبالت نوید می بیندمون . گفتم چشم اصلا درستشم نیست یه آدمی مثل اون ما رو با هم ببینه ولی دیگه قرار نبود منکر من بشی.
دستهایت روی پایت مشت شد.
_ هنوز یک ساعت نشده بود از این ماشین پیاده شدی بعد وایمیستی می گی با نوید بودی ؟ از چی ترسیدی ؟ چرا نگفتی با من بودی ؟ چرا نگفتی با یارا بودم که زنگ بزنه به من ؟ بگم آره با من بود . می خوامش که باهاش بودم.
بغض تا پشت پلک هایم رسیده بود ...! سر تکان دادی و عصبی خندیدی .
_ از دیروز تا حالا منتظرم زنگ بزنی پیام بدی . یه توضیح حتی یه توجیه.
موبایلت را در هوا تکان دادی .کل دیروز، کل امروز چشمم به این کوفتی بود .
کنار دنده رهاش کردی و گفتی :
_تو می دونستی من رو این بشر حساسم . می دونستی ازش بدم میاد . میدونستی از بچگی با هم کل کل داشتیم ...
با دست روی فرمان ضرب گرفته بودی حرکتی بی اراده و کاملا عصبی.
_ بهت گفتم منو با اون مقایسه نکن .گفتم من با اون فرق دارم من مثل اون نیستم با بی احترامی و بد دهنی و داد و بیداد کارمو پیش ببرم . مقصر خواهر منه . بهترین مکافات براش اینه که تو زن من
بشی وصل شی بهم.
زمزمه کردم
_اسمتو نیاوردم چون میخواستم رابطه مون همینطوری بمونه ! حیرت زده خیره ام شدی ... بغضم را به سختی نگه داشته بودم به چشمانت نگاه کردم و گفتم :
_تو می خوای باهام ازدواج کنی ؟ با حق به جانبی و اعتماد به نفس گفتی :
_معلومه که می خوام.
_ هما نمیذاره . اشک درشتی از بین مژه هایم پایین پرید.
_چرا همچین حقی برای اون قائلی ؟ تو مهمی و بابات . هما همونقدر حق داره که بقیه ی خواهرای من دارن که اونم تک تک شون می دونن حق دخالت تو مسائل شخصی منو ندارن.
_ نه وقتی پای من وسطه نفر به نفر خواهرات از من بدشون میاد . مامانت اصلا حس خوبی به من نداره اینو می فهمم یارا . بارها درک کردم... اشک ها و بغض صدایم دلت را نرم کرده بود با لحن آرام تری گفتی :
_تو توی خونه ی ما نبودی آبان تمام این مدت داشتم سعی می کردم ذهنیتی که هما انداخته تو سر مامان و
خواهرام کمرنگ کنم .
گردن خم کرده دقیق تر نگاهم کردی و با لحنی محزون گفتی :
_تو چه میدونی ؟
_نمی خوام به خاطر من با خانوادت درگیر بشی چون به غیر از اینکه همه چی بهم میریزه هیچی درست نمیشه یارا من برای خونوادت یه دخترم مثل بابام دروغگو و دغل کار ،مثل عموم دست کج ،مثل عمم هرزه یه دخترم که از بچگی طهارت گرفتنم بحث بین خونوادت بوده !! اخم هایت بدتر به
هم چسبید.
_خجالت بکش این چه حرفاییه ؟
_آره هیچ کدوم اینا درست نیست ولی طرز فکریه که چندین ساله هما آروم آروم فرو کرده تو سر خونوادت یه جوری که تو با یک ماه و دوماه نمیتونی تغییرش بدی . هما یه سیاستمدار به تمام عیاره... کمی به سمتم خم شدی دستم را میان دو دستت نگه داشتی و انگار که قلبم را به نوازش گرفته باشی .
_ اون دیگه با خودم. تو فکرشم نکن.
لب گزیدم که هق نزنم با نا امیدی سر تکان دادم و گفتم :
_نه یارا نميشه . بابای من مثل موم تو مشت هماست . اون بگه نه بابام میگه نه... دستم را فشردی .
_من میخوامت هیچ کس هم
نمیتونه بگه نه.
نگاه غم زده ام را دادم به شاخه های بید و گفتم :
_چرا فکر کردی می ذارن تنها برادرشون بیاد آبان و بگیره ؟ انگشتم را کشیدم روی برگی که خودش را چسبانده بود
پشت شیشه .
_فقط کافیه هما بفهمه؛ شده منو با مامان بزرگم بفرسته یزد نمیذاره اتفاقی بین مون بیوفته . آخرشم همه چیو می ندازه گردن بابام میگه خسرو.
_ بسه آبان برای یه بارم که شده تو زندگیت پای چیزی که می خوای چیزی که درسته بمون.
تقریبا از هرکدام از نا کامی هایم برایت مثالی زده ام از بچگی تا به حال .و الان مگر چه اتفاقی رخ داده بود ؟ مگر چه چیز در این زندگی نکبت بارتغییر کرده بود که من مثل یک دختر طبیعی و نرمال بایستم و از خودم دفاع کنم ؟ بال و پر شکسته ام کی به هم جوش خورد ؟ این امید کم سو کی روشن شد ؟ نفسی که به خودش بی اعتماد بود کی جان گرفت ؟ روح آش و لاش و تکه پاره کی وصله خورد ؟ تمام اینها کی و کجا و چگونه بی نقص سر جایشان محکم شدند که من توانایی دفاع از خودم را بیابم ؟ هر بار آمدم قد علم کنم با ضربه ی سهمگین تری کوبیده شدم ... من انسانم., دخترم . از بچگی مرا دشنه زدند زخم هایی به روحم وارد شده که با یک روز و دو روز و یک ماه و چند ماه ترمیم نخواهد شد . زخم هایی عمیق و بیست ساله که فقط به ظاهر دلمه بسته بود در باطن چرک کرده و دردناک بود . دوا می خواست درمان و مرهم .


ادامه دارد...

@kolbh_sabzz

#آبان_108



_کجایی دقیقا ؟
نام خیابان را بردم و او گفت که تا چند دقیقه ی دیگر به من می رسد، پیرو ماجرای دیشب آمدنش طبیعی و قابل حدس بود و منی که باز هم مجبور شدم نام او را ببرم و اویی که باز هم برایش سوتفاهم شده است ... از جایی که ایستاده بودم تا ته پیاده رو پیدا بود به قدری هوا سرد شده بود که هیچ کس هوس پیاده روی به سرش نمیزد سرم را زیر انداختم و با نوک کفشم به گردی نارنج ضربه زدم . قل خورد و جلوتر ایستاد از دیروز نه تماسی گرفته بودی و نه پیامی دادی . از خانه که بیرون زدم چند بار آمدم زنگ بزنم اما پشیمان شدم . می ترسیدم صدایت را بشنوم بی تاب شوم و بگویم بیا . جلوتر رفتم . با قدرت بیشتری نارنج را شوت کردم جوری که پرتاب شد توی باغچه و افتاد روی انبوه برگ های چنار خیس خورده از بارندگی های اخیر. همان موقع لاستیک های ماشین نوید لب به لب جوی آب ایستاد ... نگاه بالا کشاندم . پلیور توسی با خطوط مارپیچی سفید پوشیده بود ؛ شیشه را پایین داد و من گفتم :
_سلام.. به جای جواب گفت :
_بیا بالا.
انگشت های یخ زده ام را در
هم فشردم.
_ميشه راه بریم ؟ دقیق نگاهم کرد . از آن فاصله چیزی از نگاهش
خوانده نمی شد .
_وقت پیاده روی نیست الان. هوا سرده بیا بالا .
_من سردم نیست !.. داشتم از سرما میمردم ولی قول داده بودم؛ آن هم به تو پس سرما آنقدرها هم مهم نبود . سرچرخاند آنطرف خیابان را نگاه کرد و نفسش را بیرون داد . خیلی رعایتم را می کرد ... آخر سر هم ماشین را با کمی عقب جلو خاموش کرد خم شد از صندلی عقب پالتوی کوتاهش را برداشت و پیاده شد . همانطور که پالتوش را می پوشید از جوی رد شد و گفت :
_این مسخره بازیا چیه درمیاری ؟
دوباره دستانم را چپاندم توی جیب کاپشن و چشم دوختم به اویی که یقه اش را صاف می کرد و نگاهش به من بود .
_چطوری ؟
جوابم سکوت بود و بر و بر نگاه
کردنش .
_باز من اومدم که تو مثل جن زده ها زل بزنی بهم ؟
با دست به جلو اشاره زد و گفت :
_راه بیوفت !
هم دوش هم به راه افتادیم و او گفت :
_حالا می فهمم چرا اینقدر لاغری .نصف عمرتو پیاده رفتی نه ؟
نگاهم را دادم به جلو پا و گفتم :
_دوست دارم قدم زدنو .
_پس پایه ی کوهنوردی هستی . من خیلی میرم کوه.
میدانستم .خاله هاجر قبلا گفته بود.
_ پریشب کجا بودی ؟!
_رفته بودم خونه ی دوستم ! جواب آماده کرده بودم برایش ...!
_چرا همینو به هما نگفتی ؟
ناخنم فرو رفت به کف دستم.
_ اگه می گفتم باور نمیکرد ...فقط کافی ست یک دروغ کوچک بگویی هزار دروغ ریز و درشت پشت سرش ردیف میشود تا اولی را راست جلوه دهد !
_حالا گفتی با منی باور کرد ؟
شانه بالا انداختم و به این فکر کردم که آن شب دیوانه چقدر دیر صبح شد . به دیوانگی خودش اصرار داشت...! .
_مگر چیکار کردی ؟ چیزی دیده ازت ؟
_نه اون چیزی دیده نه من کاری کردم.. صدایم آرام بود و نگاه پر از ظن او به من ... حق هم داشت .! هرکس بود پیش خودش فکر می کرد حتما چیزی بوده .
_از اینکه روم حساب کردی خوشم اومد .
سر چرخاند و سنگینی نگاهش روی نیم رخم بود. لبخند داشت . از اینکه پشت او سنگر بگیرم خرسند بود ؟ بین تو و پسر خواهرت چقدر تفاوت بود . تو تماما در تلاش بودی که من خودم باشم و او ...
_نترسیدی بگم با من نبودی ؟
_تو چرا گفتی آره ؟
_ نمی خوام اذیتت کنه.
بلافاصله گفتم :
_چرا ؟ با نیشخند و شوخ
طبعی گفت :
_نیتم خیره !
لرزیدم مطمئنا از سرمای هوا نبود.
_چه خیری ؟ متوجه شدم که صدایم هم لرزان بود .
_جان من نمیفهمی يا خودتو می زنی به نفهمی ؟!
جرات سر بلند کردن و نگاه کردنش را نداشتم , در آن لحظه می خواستم که نفهم ترین باشم . روی نیمکت چوبی پیاده رو نشست دست مرا هم گرفت و نشاند . کنارش نشستم و او شروع کرد زانوی راستش را ماساژ داد ! تعجب نگاهم را که دید گفت :
_دو تا پین تو زانومه .
ابروهایم بالا پرید.
_با موتور خوردم زمین پارسال.
_ اینقدر تصادفت شدید بوده ؟
_شدید تر از این حرفا... قسمتی از ساعدش را نشان داد و گفت :
_اینجا کلا کنده شده بود افتاده بود کف خیابون !
بی اراده صورتم درهم جمع شد و او با دیدنم بیشتر خندید نفس عمیقی کشیدم .
_نگم بقیه شو.
_نه نگو.. تکیه داد دستش را گذاشت پشت سرم روی پشتی نیمکت .
_یارا جنازمو از کف خیابون جمع کرد.
نامت که آمد قلبم هری ریخت و نگاه دادم به کف زمین کاش می شد یکبار برایت بمیرم و دوباره از نو متولد شوم .
_مامان بزرگت رفت ؟
آهی بی اختیار از بین لب هایم خارج شد
_ نه ،جمعه میره.


ادامه دارد...

@kolbh_sabzz

#آبان_106



دلم می خواست بگویم بلند شو برو و شاهد این جنگ روانی نباش بابا همچنان بی هیچ حرفی ایستاده بود.
_یه بار دیگه هم رفته بود بهت گفتم باور نکردی فکر کردی من دیوونه شدم.
قلبم آمد توی دهانم آن دفعه را هم فهمیده بود ؟ با تمسخر و حس
پیروزی نگاهم کرد .
_توش موندی که از کجا فهمیدم نه ؟ رو قفل در نشونه میذارم میرم بیرون.
بین لب هایم برای بلعیدن ذره ای هوا باز شد .
_ بهت گفته بودم خونه زندگي من الکی نیست.
بابا بازم صدایش درامد.
_هما!
_چیه خسرو ؟ باور نداری ؟ باشه قفل در هیچی تلفن خونه چی ؟ از وقتی رفتیم ده بار زنگ زدم نگین شاهده که
جواب نمی داد.
ضعف داشتم .نمی توانستم بایستم . چرا تلفن خانه را یادم رفته بود ؟ بابا با اخم نگاهم کرد .
_چرا حرف نمیزنی ؟ گورتو گم کردی رفتی بیرون ؟!
پای کاری که کردم ایستادم . با تمام ضعف و حال ناخوشم گفتم :
_آره رفتم... در ادامه باید می گفتم رفتم ولی مگر اینجا زندان است و شماها زندان بان ؟ ولی نگفت بابا ناباور شد امیدوار بود که بگویم نرفتم ... نه بابا و نه هما هیچ کدام غیرتی از نوع کوتاه فکرش نبودند . مشکل از فکر مسموم هما در مورد من بود که می خواست توهماتش را به بقیه هم اثبات کند. هما دست کارن را گرفت و از اتاق
بیرون برد.
بابا_یه اجازه می گرفتی این همه سردرد و اعصاب خوردی نمی کشیدیم !
سرم را بالا بردم و نگاهش کردم .آخ کاش میشد بلند بلند بخندم نفسش از جای گرم بلند میشد هما به اتاق برگشت کنار بابا دست به سینه ایستاد و گفت :
_به بابات گفتی کجا بودی ؟
جمله اش پر از منظور و حس بد بود ... بابا که خواست ازاتاق بزند بیرون هما بازوش را کشید با لحن نه چندان
خوب و صدای بلند گفت :
_همینجا میمونی . تا نفهمم کجا بوده حق نداری بری. آبرومو از سر
راه آوردم مگه ؟
بابا نفسش را پوف کرد و گفت :
_هما بسه . هر گوری بوده دو ساعت رفته و اومده .
انگشت اشاره اش را مقابل بابا بالا برد و با حرص گفت :
_به خدا اگه بذارم با این بی خیالی ت دخترت شرف مونو به باد بده.
بابا لا اله.... گفت و هما رو کرد به من . در چشمانش آتش کینه
و حسد را می دیدم .
_میگی کجا بودی یا خودم
رسوات کنم ؟
معلوم نبود انگ چه چیزهایی را می خواست به من می چسباند . از این معرکه گیری خسته شده بودم.
_نمیخواستم تو خونه بمونم برای همین رفتم بیرون ...برگشت به سمت بابا و با ننه من غریبم بازی گفت :
_خسرو می بینی چطور تو روی من درمیاد ؟
_چی گفتم ؟ انگار حکومت نظامی بوده و من قُرق شکستم . بابا باز هم برای من جذبه آمد و غرید.
_دهنتو ببند بچه.
_باشه من دهنمو می بندم ؛
مثل همیشه.
هما_نه باز کن .جرات داری باز کن بگو کجا بودی.
_با نوید بودم... تنها کسی بود که به ذهنم رسید،ببخش چاره ای نداشتم به جز او ... ترسیدم آن توهمات ش را به بابا بگوید و پدر ساده ی من هم باور کند نمیخواستم به من بدبین شود . هما یکه خورد انتظار این جواب را نداشت ولی من زرنگ تر از او بودم ! فکر می کرد می گویم با دوست یا رفیقی بودم تا او دوباره نمایش راه بياندازد و در نهایت از قله به طعمه اش نگاه کند ! گفتم اما توقع نداشتم موبایل بردارد و شماره اش را بگیرد ... دستانم می لرزید وضعیت بدی ست؛ اینکه بفهمی تنها راه اشتباهی ترین راه هم هست ! ولی دیگر دیر بود . هرچه باداباد چشم باریک کرده تماس را روی اسپیکر گذاشت و نفرت نگاهش را از من بر نمی داشت . تا جایی که پیش خودم گفتم من واقعا سزاوا این نفرت هستم ؟؟ اولین بوق که خورد بابا با درماندگی تکیه داد به در اتاق.
هما_که با نوید بودی ؟ الان
معلوم میشه.
به بوق سوم نرسیده صدای
نوید بلند شد ,
_ بله ؟
_سلام .
_سلام !
هميشه با هما به همین سردی
حرف می زد.
هما_ نوید کجایی نبودی امشب ؟!
حس می کردم سرم متورم شده و الان است که از فشار زیاد خون دماغ شوم !
_جایی بودم چطور مگه ؟ دلتون پر کشیده برام ؟
بی توجه به طعنه ی نوید رفت سر اصل مطلب ...
_ امروز، امشب، آبان با تو بوده ؟؟
چند لحظه ای سکوت شد قلبم از تپیدن انصراف داده بود .
_آره با من بود .
و انگار که وزنه ای سنگین و بتنی را از روی سینه ام برداشته باشند نفسم آزاد شد ... هما درست مثل دانه ای اسپند روی آتش شروع کرد به جلز و ولز کردن .
_دروغ نگو نوید ،دروغ نگو.
نوید صدایش خش دار شد .
_دروغ چیه ؟ میگم با من بود رفتیم شام خوردیم !


ادامه دارد...

@kolbh_sabzz

#آبان_109



_مامان بزرگت رفت ؟
آهی بی اختیار از بین لب هایم خارج شد
_ نه ،جمعه میره.
_برای چی می خواد بره ؟
عمو رحمان ،ازدواج دوم عمه نسرین، می بینی ؟ هیچ کدام بازگو کردن
نداشت .
_ از تنهایی خسته شده دیگه عمه و دختر عمه م دائما سرکارن . بیچاره اذیت میشه.
دوباره به ماساژ زانوش پرداخت
گفتم :
_درد می کنه ؟
_تو سرما تیر میکشه .
_ شلوار گرم بپوش زیر شلوارت ...برگشت و از سر شانه نگاهم کرد معنای پشت لبخندش را نمی خواستم پس به هیچ تعبیرش کردم . دستانش را به هم مالید و غر زد.
_ پاشو بریم یخ زدیم من دیوونه م که عقلم و دادم دست تو .
و بلند شد به طرفی ماشین پا تند کرد .
_ تقریبا به دنبالش دویدم .
_من میرم دیگه ..
چرخید.
_یه چیزیت میشه ها ماشین هست.
موبایلم توی جیب کاپشنم پشت سر هم ویبره میزد .
_خیلی ممنون با اتوبوس میرم... حینی که زبان به دهان گرفته بود حرفی نزند به آسمان نگاه کرد . بعد با اخم سر پایین کشید و خیره ام شد .
_میگم ماشین هست‌.
_چه فرقی میکنه با اتوبوس میرم دیگه ! چشم درشت کرد .
_ ماشین من با اتوبوس فرقی نمیکنه ؟
به آرم ماشین نقره رنگش نگاه کردم لبخند احمقانه ای روی لب نشاندم و موبایل لرزانم را میان جیب چنگ زدم عقب رفتم و با حفظ همان لبخند مذکور گفتم :
_خداحافظ به سرعت چرخیدم
که صدایم زد .
_آبان.
قلبم تند و تند میزد می ترسیدم مجبورم کند . نفسم را حبس نگه داشتم و برگشتم هر دو دست در جیب شلوارش لبه های پالتوش را عقب رانده بود .
_دارم برات !
لبهایش طرح لبخند داشت و لحن شوخ ش تعجبم را برانگیخت.
_حالا برو.
کلاه کاپشنم را سرم انداختم و با صدای کوپ کوپ قلبم پشت کردم به او و تا ایستگاه اتوبوس یک نفس راه رفتم ... موبایلم را برداشتم , سه تماس از دست رفته از تو دلم پر زد . گوشی را کنار گوشم چسباندم شنیدن صدایت کافی بود تا اضطرابم بخوابد .
_چرا جواب نمیدی ؟
_سلام... آهسته گفتی :
_سلام ..
چرا حس کردم صدایت گرفته است؟
_هرجا هستی بمون دارم میام.
نه راستی راستی خوب نبودی چه خبر است امروز ؟
_چیزی شده یارا؟
_کجایی؟
دهانم بسته شد. گفتم کجا هستم تماس قطع شد و نگاهم روی اسکرین گوشی ماسید دل رنجور و نازکم توقع این لحن و رفتار را از تو نداشت . کم مانده بود بغض کنم تمام مدتی که در انتظارت بودم مقابل ایستگاه قدم رو رفتم . نمی توانستم بایستم اضطراب امانم را بریده بود ... سه اتوبوس آمدند و رفتند که تو آمدی دستگیره را کشیدم و کنارت نشستم . دوباره سلام کردم و تو دوباره جوابم را با سردی دادی دستهایم را جلوی دریچه بخاری گرفتم و گفتم :
_خیلی سرده یکم دیرتر می اومدی نوک دماغم قندیل میزد ! هیچ نگفتی و فقط دست دراز کردی درجه ی بخاری را بیشتر کردی اخم هایت آنچنان به هم چسبیده بود که فکر کردم چه اتفاقی افتاده ؟ حتی مثل هميشه نگفتی که کمربندم را ببندم یا کوله ام را بگذارم صندلی من هم کودکانه لج کردم . نه کمربندم را بستم و نه کوله ام را جا به جا کردم به آرامی و طبق معمول با احتیاط رانندگی می کردی . همچنان فکری و اخم آلود... عاقبت توی خیابان خلوتی که به ته کوچه مان وصل بود زیر همان بید مجنون که تک و توک برگ هایش را نگه داشته بود پارک کردی . با کم طاقتی به سمتت چرخیدم و تقریبا نامت را نالیدم
_یارا ... هنوز دستانت به فرمان بود و به رو به رو خیره بودی .
_ميشه بگی پریشب کجا بودی ؟!
چقدر این سوال آشنا بود ،با سردرگمی دهانم باز و بسته شد و تو در کمال ناباوری ام منتظر بودی جوابم را بشنوی.
_ واضحه،با خودت بودم ...سرت را بالا پایین تکان دادی و با دست به اطراف اشاره کردی و گفتی :
_درست همین جا آره ؟!
_آره... باز هم سرت را تکان دادی و کاملا به سمتم چرخیدی تکیه ات را به در دادی و گفتی :
_یادت میاد چند تا بوسه ازم
گرفتی ؟!!
خجولانه نگاهم را از چشمانت سر دادم روی پلیور سفید و یقه اسکی ات چه چیز را به رویم می آوردی ؟
_چرا حرف نمیزنی ؟نمیدونی چی باید بگی ؟ یادت نمیاد پریشب چیکار کردی ؟
تا به حال این حد از خشم و دلخوری را از تو ندیده بودم . لب ها به هم چسبیده , فک منقبض...
_گفتی دیگه نیام دنبالت نوید می بیندمون . گفتم چشم اصلا درستشم نیست یه آدمی مثل اون ما رو با هم ببینه ولی دیگه قرار نبود منکر من بشی.


ادامه دارد...

@kolbh_sabzz

رفتم ای نامهربان🔥


Amin

@kolbh_sabzz

شازده کوچولو پرسید: چیکار کنم دوستام تنهام نزارن؟
روباه جواب داد: اول مطمئن شو اینا که میگی دوستت هستن، بعد!

- آنتوان دوسنت اگزوپری: شازده کوچولو

Amin

@kolbh_sabzz

تنهایی را ترجیح بده به تن‌هایی که روحشان با تو نیست! تنهایی تقدیر من نیست ترجیح من است.

- جبران خلیل جبران

Amin

@kolbh_sabzz

برای فریب دادن عده ای را شیر می‌ڪنند و عده ای را خر!‌ مواظب باشید حیوان صفت نشوید بازنده بازنده است چه درنده چه چرنده!

- لوئیس بورخس

Amin

@kolbh_sabzz

علی ایلمان 🎧

Amin

@kolbh_sabzz

یک چیز را هیچوقت نفهمیدم که همه خودت را خلاصه یک نفر کنی و نفهمی تا کجا با تو می‌ماند، گاهی چقدر دیر است که بفهمیم آدمی به دمی بند است.

Amin

@kolbh_sabzz

شانس کسایی که آنلاینن
لیست تا ساعاتی دیگر حذف می‌شود ...

بیا اینجا هر روز تست زبان بزن ❤️

🔴امشب به مناسبت تولد خودم لیستی از بهترین چنل های VIPرو که فروشی هستن رو خریداری کردیم امشب رایگان قرار میدیم :⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️
https://t.me/addlist/KDkjDqpooZc4NTFk

و إن كُسر فيك أملاً، فإن الله يُحيي فيك آمالاً
«و اگر امیدی در تو بمیرد خدا امیدهای فراوان دیگر درونت زنده می‌کند..»
همینقدر قشنگ♥️✨

@kolbh_sabzz

#بlآبان_52



نگاهت را به انتهای خیابان داده بودی و نگاهم نمی کرد.
_ نیازی نیست بی مهری خواهرتون رو اینجوری جبران کنید .جمله ام پچ پچی غم بار بود سر چرخانده و در سکوت نگاهم کردی هیچ وقت حتی در بدترین شرایط هم این آرزو را نکرده بودم اما حالا واقعا نمی خواستم که فرزند این خانواده باشم نمی خواستم که تو دایی باشی .
_من شرمنده م، خجالت زده م، از ظهر که دیدمت حالم بده اما هرکس مسئول رفتار خودشه . خواهر من اگر ظلمی کرده خودشم باید جبران کنه پس فکر نکن دارم کار اونو ماست مالی میکنم.
نگاهت را از نیم رخم گرفتی دوباره به ته خیابان دادی و با
صدای آهسته تری گفتی:
_ اگر میگم هر روز میام دلیل
دیگه ای دارم
_دلیل تون اينه که دل تون می سوزه برام.. دلخوری و ناراحتی نگاهت را به جان چشمهایم ریختی.
_ اینو قبلا هم گفتی ميشه دیگه نگی ؟. دست بردی به سوییچ ماشین را روشن کردی و در حالی که از پارک درمی امدی گفتی :
_آره جیگرم خون برات اما اسمش دلسوزی نیست.
پس چیه؟ این را در دلم پرسیدم شهامت به زبان آوردنش را نداشتم در آرامش می راندی و راه خانه را پیش گرفته بودی کمی به جلو شر خوردم و با راحتی روی صندلی لم دادم تمام ماشین بوی عطرت را گرفته بود خسته بودم دو روز تمام به اندازه ی کافی نخوابیده بودم و حالا در آرامش وجود تو و گرمای مطبوع ماشین دلم می خواست چشمانم را ببندم و میان آن همه عطر تنت بخوایم . اما بیدار ماندم در تمام این سالها هیچ وقت نشده بود دلم بخواهد با کسی باشم ؛ هر لحظه و هردقیقه کنارش باشم و بخواهمش اما حالا ... هوا کاملا تاریک شده بود که رسیدیم همانجا سر کوچه نزدیک به ایستگاه اتوبوس ایستادی لبم را با زبان تر کردم و بعد از این پا و آن پا کردن فراوان گفتم :
-ميشه دیگه نیاین ؟!
_خودت نمی خوای بیام یا به خاطر هما می گی ؟
نگاهت نافذ بود و جدی.
_ نمی خوام بفهمه.
لبخند نرمی زدی.
_نمی‌فهمه...خیالت تخت.
نگاهم را به داشبرد دادم.
_من نه اتفاقی اینجام و نه اونقدری که فکر میکنی دل رحمم ... خودم خواستم که باشم..
با دقت نگاهم می کردی و وقتی که دیدی به لالی دچار شده ام ! گفتی : برو دیر شد ... راست می گفتی با این زبان بند رفته همین بهتر که می رفتم خم شدی کوله ام را برداشتی و روی پاهایم گذاشتی خجولانه خداحافظی کردم و پیاده شدم درب ماشین را که بستم صدایت آمد"" اگر به زلف دراز تو دست ما نرسد،، گناه بخت پریشان و دستِ کوته ماست"" ...این این ادامه همان شعری بود که برایت خواندم قلبم ،،قلبم پُر قدرت ضرب می زد . اما این بار به جای فرار ایستادم همانجا کف پیاده رو ایستادم و زل زدم به تویی که از داخل ماشین زل زده ام بودی قطعا بعدها پشیمان می شدم اما غصه ی بعدها را گذاشتم برای همان بعدها حالا دل عاشق پيشه ام اینطور می خواست با جذابیت تمام سر تکان دادی لبخند ملایمی زدی به پریشانی ام و لب زدی: برو... دستم را نصفه نیمه بالا آوردم اما سریع چرخ خوردم و رفتم .
***

دنیا تاریک بود . هرچه جلوتر می رفتم تاریک تر هم می شد سرمای هوا تنم را لرزاند فضا خوفناک بود اما نمی دانم چرا ترس در من راه نداشت ! انگار که دلم قرص بود . انگار که خبر داشت .... دستی بزرگ و مردانه دستم را گرفت انگشتان کشیده اش را میان انگشتان یخ زده ام جا داد به قدری تاریک بود که صورتش را نبینم اما گرمای دستش تماما امنیت بود
سیاهی را پشت که سر گذاشتیم هوا روشن شد سر بلند کردم تا نگاه کنم دست چه کسی را سفت و محکم گرفته ام تو بودی دایی در حالی که دستمان کیپ هم بود رفتیم میان جمع خانواده ات ! همه شان در روشنایی نشسته و انگار منتظر ما بودند ...! چشمانم را به سفیدی سقف دادم ،از دیشب تا به حال برای نمیدانم چند صدمین بار ! خوابی که دیدم را دوره کردم خوابی که با کابوس شروع شد و رویایی تمام شد . اشتباه نکن دایی این خواب را دیشب ندیدم این خواب را همان شبی دیدم که برای اولین بار در این تخت و در این اتاق خوابیدم آن زمان که هنوز هیچ کدام از این اتفاق ها پیش نیامده بود و من جرات نکردم حتی در ذهنم مرورش کنم یادم می آید از که خواب پریدم متعجب بودم و شرمگین ! فضای خوابم به دور از رابطه ی دایی و خواهر زاده ای بود . می دانی ؟ آن موقع هنوز دلم برایت نلرزیده بود . صبح همان شبی که این خواب را دیدم ترسیدم ! چون تا آن روز هر خوابی دیده بودم به نوعی تعبیر شده بود مثل همان خوابی که در شش سالگی دیدم و بابا در تاریکی خیابان ها گم شد برخاستم جلوی آینه ایستادم و دستی به موهای انبوه و بلندم کشیدم حالا نه تنها نمی ترسیدم بلکه لبخندی روی لبم بود که محو نمی شد چرا ؟ به آشپزخانه رفتم گرسنه ام بود .


ادامه دارد...

@kolbh_sabzz

#آبان_53



حالا نه تنها نمی ترسیدم بلکه لبخندی روی لبم بود که محو نمی شد چرا ؟ به آشپزخانه رفتم گرسنه ام بود . امروز دانشگاه نداشتم حمام رفتم و اینکه باید طوری موهایم را می شستم که گچ بینی ام آسیب نبیند ته اعصاب خوردی بود بعد هم نشستم و سر حوصله گره موهایم را باز کردم و برس کشیدم بعد از ظهر و عصر هم به درس خواندن گذشت . در یخچال را باز کردم ؛ فقط ظهرها بود که دور یک میز می نشستیم صبحانه و شام را هرکس برای خودش چیزی سر هم می کرد و میخورد اینطور بگویم که شب ها شام نداشتیم ! هميشه حاضری بود . یادم می اید قبل از فوت بابا بزرگ ،مامان لطیفه هر شب چیز ساده ای می پخت و همه بچه ها را دور سفره می نشاند . بقیه ی وعده ها هم همینطور بود .
هما یکی از سریال های ترکی را نگاه می کرد همان هایی که متنفر بودم ازشان همان ها که بی برو برگرد یک شخصیت بد طینت وسط جریان است و بی شک همه شان هم من بودم ! هما اینطور می گفت . حتی گاهی مرا با نام آنها صدا می زد !! لقمه ای نیمرو دهانم گذاشتم صبح پیام داده بودی و دوباره برنامه دانشگاهم را خواستی . من هم بدون ناز یا هرچه که نامش را بگذاری برایت فرستادم . نگاهم را از هما گرفتم و لبخندم را خوردم !! یادم می آید که گفت یارا نگاهم هم نمیکند ؟! نبود ببیند چطور برایم شعر خواندی نبود که بشنود چه حرفهایی زدی سرم را پایین انداختم قطعا اگر بفهمد سکته خواهد کرد البته دور از جانش ! هرچه باشد مادر برادرم است و خواهر تو . فردا پنجشنبه بود مثل همه ی پنجشنبه های دیگر که همه ی خواهر ها خانه ی شما جمع می شوند از حالا دلم تنگ بود چون مثل روز برایم روشن بود که هما مرا نمی آورد ! امروز که کلاس ها کنسل شده بود فردا هم که کلا کلاس نداشتم پس فردا هم جمعه است و تعطیل تمام این دو سه روز را باید صبر می کردم تا شنبه سر برسد کاش می شد حداقل فردا شب همراهشان بیایم دل دل می زدم که تو را بیینم .

بابا حاضر و آماده جلوی در اتاقم ایستاد و به صورتم نگاه کرد با غم و ناراحتی آهسته و پچ پچ کنان گفت :
_چند بار گفتم باهاش در نیوفت گفتم خَرش کن !!
خودم را نگه داشتم که نگویم ؛ مثل تو که همه را خر می کنی! می دانم . اما بابا همه مثل من نیستند جوابم سکوت بود و او سری به تاسف و نا امیدی برایم تکان داد صدایش را بلند کرد و گفت :
_من میرم پارکینگ ماشینو روشن کنم شما بیاین .
بعد هم در خانه را باز کرد و رفت تمام مکالمه ی ما بعد از بلایی که همسرش به سرم آورد همین بود سهم من از دلداری و محبت پدرانه اش در همین حد بود . کارن و هما بعد از او بیرون زدند در بسته شد و خانه در سکوت فرو رفت .دلم گرفت چقدر دلم می خواست من هم می آمدم موبایلم را برداشتم و آهنگی پلی کردم تا زمانی که هما خانه بود اجازه ی آهنگ گذاشتن نداشتم ! هندزفری هم رفته بود ور دل باقی وسایلم خیلی دلم می خواست بروم توی اتاقش و ببینم کجا نگهشان میدارد اما نرفتم در همین چند روز هم محض خرابکاری که کرده بود کاری به کارم ندارد ! بگذار دمی آرام بگیرم . همراه با آهنگ خواندم دنیای وارونه اینو خوب میدونه من دیوونه تو رو دوست دارم اون همه بدیات دوباره با صدات گم ميشه میره زود از یادم.. این آهنگ چقدر مرا یاد بابا می انداخت ! کش موهایم را باز کردم موهایم دور شانه ریخت نگاهی به ناخن های دستم انداختم بلند شده بودند و انگشتانم کشیده تر به نظر می رسید قوطی برق ناخنم را برداشتم و نشستم لبه ی تخت لاک زدن من خلاصه می شد به همین . لاک بی رنگ اما براق ! از بچگی دوست داشتم ناخن هایم را رنگی کنم اما خجالت میکشیدم از اعتماد به نفس پایینم بود رنگی نمی زدم مبادا دیگران نظرشان جلب شود فرچه را روی ناخنم کشیدم در باغچه ی خانه مامان لطیفه گل شمعدانی داشتیم یکی یکی از گلبرگ های کوچک و ظریف شان می کندم و روی ناخن هایم می چسباندم ناخن های مزین به گلبرگ های صورتی را در نور آفتاب می گرفتم و یک دل سیر نگاه شان می کردم نوجوان بودم تقریبا اوایل مقطع راهنمایی . وقتی می گفتم با بقیه ی دخترها فرق دارم محض همین چیزهاست در قوطی را با احتیاط بستم شروع کردم به فوت کردن انگشتانم بی حال و بی حوصله روی تخت افتاده و پاهایم را به دیوار چسبانده بودم و خرسی های روی جوراب ساق بلندم را می شمردم ! هیچ کاری نداشتم که انجام بدهم شب جمعه را تک و تنها در خانه بمانی واقعا ظلم بود . موبایلم زیر سرم ویبره زد.


ادامه دارد...

@kolbh_sabzz

#آبان_54



هیچ کاری نداشتم که انجام بدهم شب جمعه را تک و تنها در خانه بمانی واقعا ظلم بود . موبایلم زیر سرم ویبره زد.شماره تو را که دیدم از حالت افقی به عمودی تغییر حالت دادم و خبردار و پر استرس وسط تخت ایستادم !! لبم را با زبان تر کردم و تماس را وصل کردم.
_ سلام.
_سلام خوبی ؟
_خوبم ممنون باز هم زبان به لبم کشیدم خشک خشک بود همانطور روی تخت قدم رو می رفتم و صدای
جیرجیرش بلند شده بود .
_چرا نیومدی ؟
میدانستم برای همین زنگ زدی و لبخند روی لبم نشست .
_گچ بینی م تا دو هفته دیگه باید روش باشه جوابت سکوتی چند ثانیه ای بود و در نهایت گفتی :
_هما نذاشت بیای ؟
قلبم شلوغ کاری می کرد .
_خودمم نمی خواستم بیام ! قیافه م داغونه صدای نفسی که بیرون فرستادی را شنیدم و بعد گفتی :
_باید می اومدی.
جمله ات مثل خواهشی آهسته بود دسته ای از موهایم را دور انگشت
پیچیدم و رها کردم.
_فردا جمعه ست ... نمی تونی
بیای بیرون ؟!
در آن لحظه فقط می خواستم بدانم سر و صدای قلبم به گوش تو هم می رسد یا نه گوشه لبم را به دندان کشیدم.
_ نه نمی تونم .
_هیچ دوستی نداری ؟
منظورت را متوجه بودم و
ای کاش که میشد.
_ نه ندارم...مکث کوتاهی کردی گفتی :
_باشه پس بپوش !!
برق از سرم پرید .
_چی ؟
_تا نیم ساعت دیگه اونجام زنگ
زدم بیا پایین.
دیگرهم منتظر نماندی تا اعتراضم را بشنوی تماس که قطع شد تا ده دقیقه بعدش مثل مرغ سر کنده دور خودم می چرخیدم دلم آشوب بود اگر هما می فهمید از خانه بیرون زدم چه ؟ دیگر نمیشد جمعش کرد فاجعه می شد.چه کسی می توانست جلوی دهانش را بگیرد که تهمت هایش را بیش از گذشته به جانم نبندد ؟ دلم برای دیدنت پر می کشید نتوانستم جلوی پر پر زدنش را بگیرم . نخواستم که بگیرم ! جلوی آینه ایستادم باید کمی آرایش می کردم فقط کمی ... با وسواس مانتو شلواری انتخاب کردم و پوشیدم که تو زنگ زدی و گفتی جلوی در منتظری هول کرده شالم را سرم انداختم و از اتاق بیرون زدم کلید یدک خانه را از جا کلیدی برداشتم یادم افتاد موهایم را نبستم ! برگشتم که موگیر بردارم اما در آخرین لحظه پشیمان شدم و با بدجنسی از خانه بیرون زدم با صدای بسته شدن در سر بلند کردی و نگاهت به رویم نشست و تا وقتی هم که کنارت نشستم این نگاه کنده نشد .
_سلام
_سلام
موهایم را از جلوی چشمم کنار زدم و قبل از اینکه تو بگویی ماسکم را از روی گچ بینی برداشتم .
_درد داره هنوز ؟
خنده ی ریزی کردم.
_ آره اگه عدسه کنم.... به آرامی
خندیدی .
_خیلی بهتر شده.
کبودی زیر چشمهایم را می گفتی با خجالت صورتم را لمس کردم و گفتم :آره هر روز داره کمرنگ تر ميشه دست
چسباندی به سوییچ.
_ بریم ؟
دلهره ای که فراموشم شده بود انگار دوباره به سراغم آمد !
_کجا ؟ نگاهت را از موهای ريخته دور تنم گرفته و به چشمانم دادی ترس و دلهره نگاهم را دریافتی .
_به نرگس گفتم یکساعت قبل از اينکه خواهرا برن زنگ بزنه بهم که برم ببینمشون ... پس آروم باش.
دست روی دستم گذاشتی به حالت دلداری چند ضربه آهسته زدی و همراه با لبخند گرمی گفتی :
_بریم ؟
میشد که بگویم این اولین قرار ملاقت مان بود . بدون هیچ بهانه ای ! این بار بهانه مان خودمان بودیم من و تو ...بهانه ای محکم تر از این نبود .
_چیکار می کردی ؟
_هیچ کاری ... تا قبل از اینکه شما بیای داشتم مزخرف ترین شب جمعه ی عمرمو می گذروندم خنده ی کوتاهی کردی و من نگاهم را به خیابان دادم .
_کجا می ریم ؟
_کجا دوست داری بریم ؟
_ميشه قدم بزنیم ؟
_نه !
خندان نگاهت کردم
_چرا ؟
_سرما می خوری.
_ نمی خورم.... سر چرخاندی و چشم دوختی به سرحالی ام و دوباره حواست را به رانندگی ات دادی آستین لباس قرمزم را از زیر آستین پالتو بیرون کشیدم دست به سمتت دراز کردم و گفتم : ببین دایی بافت پوشیدم دندان فشردی به لب پایین ت که نخندی ولی چرا ؟ و همین را به زبان آوردم.
_ چرا خنده تونو نگه میدارین ؟ چیکار کردم مگه ؟ چرا خنده تون گرفت؟! صدای آهنگ را بلند کردی و گفتی : استاد معین می فرمایند که ... و همراه آهنگ خواندی پس چه خندون چه گریون داره می گذره عمرا خودت رو نرنجون به کامت باشه دنیا.
غش غش خندیدم تو خودت استاد طفره رفتن بودی جایی کنار رودخانه خشک که از میان شهر رد میشد نگه داشتی با ذوق و البته پیروزی از ماشین پایین رفتم و پریدم توی پیاده رو عقب عقب می رفتم و تو همینطور که جلو می امدی انگشت اشاره ات را در هوا تکان تکان دادی و دستوری گفتی :


ادامه دارد...


@kolbh_sabzz

#آبان_55



توی پیاده رو عقب عقب می رفتم و تو همینطور که جلو می امدی انگشت اشاره ات را در هوا تکان تکان
دادی و دستوری گفتی :
_سرما نخوریا !
با خنده ی ریزی ایستادم و وقتی رسیدی کنارم به راه افتادم پیاده رو خلوت و نسبتا تاریک بود و ناخوداگاه مرا به یاد خوابم می انداخت.
_ یه خوابی دیدم... گرمای نگاهت حس میشد لب باز کردم که خوابم را برایت تعریف کنم اما بی اختیار تاریکی و سیاهی خواب شش سالگی ام را برایت تعریف کردم نمیدانم چرا ! عقلم اینطور دستور داد . همان خوابی که پدرم مرا میان ظلمات رها کرد و رفت همانی که چند ماه بعدش تعبیر شد و بابا با هما ازدواج کرد و از خانه ی مامان لطیفه رفت، در سکوت به حرفهایم گوش داده بودی و حالا که دیدی صحبت نمیکنم سرچرخاندی و به نیم رخم خیره شدی سرم را بلند کردم دسته ای از موهایم جلوی دیدم را گرفت .
_تا مدت ها بعد هی برای خودم آخرشو عوض می کردم ! نگاهم را به سایه ی درختان اکالیپتوس دادم .
_مثلا فکر می کردم که بابا برگشته و منم با خودش برده یا اینکه منم دنبالش دویدم و باهاش رفتم خنده ای کردم از سر غم و ناراحتی .
_فقط شش سالم بود چه می فهمیدم که با فکر و خیال هیچی تغییر نمیکنه ..دستم را گرفتی و من با رغبت
دستم را به دستت دادم.
_ هرازگاهی میرم پیش بابات .
نگاهت را به جلوی پایت دادی .
_میرم سر کارش سر میزنم بهش حرف می زنیم.
با کنجکاوی سر بالا برده و چشم دادم به فک اصلاح شده و محکم ات .
_از همه چیز حرف میزنیم از مسائل سیاسی گرفته تا اختلاف بین تو و هما.
دهانم باز ماند واقعا بابا با تو در دل می کرد ؟ واقعا هیچ کس دیگر در این دنیا نبود ؟ پس برای همین می گفتی که همه چیز را می دانی ؟ آنقدری این مسئله برایم عجیب بود که تو برگردی نگاهم کنی با انگشت اشاره چانه ام را بالا بدهی تا دهانم بسته شود ! خنده ی دلنشینی کردی دستم را کشیدی و نشان دادی که راه رفته را برگردیم چند دقیقه ای را هردو سکوت کردیم تنها صدای ماشین ها بود و بادی که لای شاخه ی درخت ها می پیچید و برگ های خشکی که زیر پای من و تو خورد می شدند قطعا اگر شب نبود و تنها بودم جوری رد میشدم که پا روی آنها نگذارم ! حیف بودند که زیر پای ما له شوند و زیر پای رهگذر بعدی چیزی ازشان باقی نماند به دست های درهم مان نگاه کردم دستت بزرگ بود با انگشتانی کشیده و پوستی روشن که دست کوچک و ظریف مرا بغل گرفته بود ... گوشه لبم را دندان گرفتم شاید برای اینکه مطمئن باشم خواب نیست چیزی شبیه به رویای نوجوانی ام بود اما خواب نبود . دلم هم در آرامش و سکون گوشه ای از سینه نشسته و لذتش را می برد به خیابان و رفت و آمد ماشین ها نگاه کردم دلم می خواست بپرسم بابا چه چیزهایی در مورد من به تو گفته که خودت لب گشودی .
_هفته ی قبل که پیشش بودم می گفت از وقتی تو اومدی بحث و دعواشون با هما بیشتر شده اون موقع اگر سر یه موضوع اختلاف داشتن الان تو هم اضافه شدی.
اخم کرده و به نظر عصبی
به نظر می آمدی .
_میگه آبان ناسازگاری میکنه گوش به حرف هما نمیده .
و این چندمین بار است بابا دل شکسته ام را از اینی که هست خورد تر می کند؟
_بهش گفتم خواهر من اشتباه میکنه . آبان دیگه تو سنی نیست که گوش به فرمان کسی باشه چون می دونم که تو آدم غیر منطقی نیستی.
دلم تکانی به خودش داد و تاپ تاپی کرد بازهم به معرفت تو دایی دم ت گرم کمی مکث کردی چشم از سنگفرش پیاده رو گرفتی و گفتی : می گفت هر روز جروبحث و دعوا دارین ... آره ؟
با جدیت نگاهم کردی پاسخ سوالت را می خواستی تا قبل از آن دعوای اساسی که منجر شد به شکستن دماغم آره هر روز جنگ و جدل داشتیم ولی کاش که دلیل شان را نپرسی چون اگر بگویم فکر می کنی شوخی میکنم جک گفته ام ! آنقدر که سر مسائل بچگانه همه چیز را به هم می ریخت و جنگ روانی راه می انداخت . این موهای سیاه و فر که رو سرامیک ريخته همه ش مال توست امروز روز حمام ت نبود مگر چکار کرده ای که نیاز به حمام داشتی ! چرا صبح ربع ساعت زودتر از خانه بیرون رفتی این بطری شیر را تو تمام کردی چرا با این بچه بازی نمیکنی ؟ خواهری سرت نمی شود گردگیری روز شنبه با تو بود مثل آدم انجامش ندادی دستش هم که شکر خدا هرز بود ! از سکوت معنا دارم جوابت را گرفته بودی نفست را پر سر صدا بیرون فرستادی و بخار دهانت در هوا پخش شد .
_این که نشد زندگی.
من مغموم و تو متفکر باز هم در سکوت قدم زدیم کم کم نزدیک ماشین رسیده بودیم از همان فاصله ریموت را زدی چراغ ها چشمک زدند .
_سردت نشد ؟
_نه خیلی سنگینی نگاهت را حس کردم سرم را بلند کردم با حالتی خاص زل زده بودی به موهای بلندم یا به قول حضرت حافظ زلف درازم !


ادامه دارد...

@kolbh_sabzz

#آبان_51



مثل اینکه فهمیده باشی نمی خواهم درموردش صحبت کنم دیگر ادامه ندادی این یکی را هم شاید روزی بگویم دایی
مصیبت هایی که هما باعث شان بود یکی دوتا نبود ! میدان را دور زدی و پیچیدی توی آن خیابان که سر بالایی تیزی داشت ماشین را نزدیک به آن بستنی فروشی پارک کردی و پیاده شدی خیابان خلوت بود و پیاده رو هم همینطور درپوش سانروف کنار بود سرم را به پشتی صندلی تکیه دادم و به آسمان و ابرهای درگذر نگاه کردم صدای گنجشکی می امد از پنجره نگاه کردم لبه ی دیوار خانه ای نشسته بود و کجکی نگاهم می کرد به سرعت رو گرفتم و به آن سوی خیابان نگاه کردم ! نکند حال زارم را ببیند و به مامان لطیفه خبر برساند !! مامان خودش گفت از گنجشک ها خبرم را می گیرد . از کافه بستنی درامدی قلبم کوبیدن را از سر گرفت صدای آن گنجشک هنوز می آمد .
_شما هم شکلاتی دوست دارین ؟ در ماشین بستی و لیوان بستنی ام را به دستم دادی قاشق را میان محتویات شکلاتی فرو کردی و گفتی :
_آره دوست دارم.
هما شکلات دوست نداشت ! کلا هیچ نوعش را گاهی فکر می کردم از سر لچ با من است ! چه فکر احمقانه ای قطعا اینطور نبود واقعا دوست نداشت ولی هی این را تکرار می کرد در حدی که کارن بیچاره هم دیگر شکلات دوست ندارد !! عجیب است ؟ بیشتر مسخره است تا عجیب جلوی بچه ای که هنوز علایقش به طور کامل شکل نگرفته که نباید بگوید من این را دوست دارم و آن چیز را اصلا ! آن هم به کرات به طوری که حالا هرچیزی که هما دوست نداشت کارن هم نمی خورد خوشش می امد هرجا می روند همه بگویند عین خودت است ! کیف می کرد می رفت روی ابرها نمیدانم این هم شاید نوعی مریضی باشد ! تحمیل سلیقه و عقیده که همیشه با ضرب و زور نیست قاشق را نرسیده به دهانت پایین آوردی
و سر کج کردی .
_چیزی می خوای بگی ؟
سرم را چپ و راست کردم و همراه با لبخند محو لبانم گفتم :
_نه ...کمی به سمتم جا به جا
شدی و گفتی :
_کادوی تولد بستنی قبوله ؟؟!
نتوانستم نخندم پس آرام خندیدم و تو نگاهت از چیزی که بود سنگین تر شد قاشقی بستنی در دهان چپاندم تا بیش از این نخندم چون اگر این بار هم چیزی می گفتی که منظوردار باشد قطعا از هوش می رفتم !! ظرفیت امروزم پُر بود . هوا کمی سرد بود و با خوردن بستنی لرزش لذت بخشی در تنم پیچید چهارچشمی نگاهم کردی.
_ سرده ؟؟
مهم نبود آبان ماه است و سرد مهم این بود که تو می خواستی کامم را شیرین کنی آن هم از نوع شکلاتی اش .حینی که طعم شکلات در دهانم نشسته و
سرحالم آورده بود گفتم :
_خیلی خوبه...
_سردته؟؟
همان لحظه عطسه ام ضمیمه ی حرفي تو شد و از دردی که در تیغه ی بینی ام همراه با ناله ای ناخوداگاه دستم را روی گچ بینی ام گذاشتم.درد بدی بود هیچ کارش نمی توانستم بکنم تا خودش آرام بگیرد بعد کمی به سمتم خم شدی دستم را از روی صورتم پایین آوردی و گفتی :
_ خیلی درد داره ؟
_ نتونستم عطسه مو بگیرم با اخم و نگرانی نگاهم می کردی و من آهسته خندیدم.
_ خوبم دایی دست دراز کرده بخاری را روشن کردی و گفتی :
_این چه فکراحمقانه ای بود من کردم ؟
لیوانم را برداشتی دقیقا مثل کودکی که بستنی اش را گرفته باشند لب هایم انحنا پیدا کرد .
_دایی بستنی مو بده .
_وقتی خوب شدی برات می خرم .
_الان میخوامش .خیلی خوشمزه بود برگشتی نگاهم کردی و من معصومانه گفتم :
_ميشه دور نندازینش ؟
_دور نمیندازم می خورمش .
_اون مال منه... نمیدانم حالت صورتم چطور شده بود اما همین را می دانم که چیزی به انفجار خنده ات نمانده بود با لحنی ملایم و بچه خر کن ! گفتی :
_گفتم خوب شدی می خرم برات.
اما من لبخند تخسی زدم و ابرو بالا انداختم دستم را دراز کردم و تو بدون اینکه مقاومت کنی گذاشتی لیوان را از دستت بگیرم همین را می خواستی دایی؟ می خواستی بفهمی که چقدر بچه ام ؟! قاشق قاشق بستنی شکلاتی ام را با لذت می خوردم و تو لم داده نگاهت به من بود.
_ با این وضعیت بینی ت اگه سرما بخوری چه خاکی به سرم بریزم.
کاملا خوداگاه و با اراده
فکرم را به زبان آوردم .
_دور از جون دایی .
_چه روزایی دقیقا کلاس داری ؟
سرم را بلند کردم.
_ برای چی می پرسین ؟ با لحنی جدی گفتی :
_از فردا خودم میام دنبالت خودم هم برت می گردونم خونه !
حس کردم خونی دیگر در
صورتم نیست .
_حداقل تا زمانی که بینی ت خوب شه.... نگاهت را به انتهای خیابان داده بودی و نگاهم نمی کردی.
_ نیازی نیست بی مهری خواهرتون رو اینجوری جبران کنید .


ادامه دارد...

@kolbh_sabzz

‍            در مرام ما گداییِ محبت نارواست
         با دلِ ما دوستی هر که ندارد خیر پیش

Amin

@kolbh_sabzz

‍            مشتاق توام با همه جوری و جفایی
          محبوب منی با همه جرمی و خطایی

• : سعدی

Amin

@kolbh_sabzz

🍂

زندگی یک پاداش است
نه یک مکافات
فرصتی است...
کوتاه تا ببالی
بدانی
بیندیشی
بفهمی
وزیبا بنگری
و در نهایت در خاطره‌ها بمانی
پس زندگیت را خوب زندگی کن...

@kolbh_sabzz

🪷زندگی می چرخد...
چه برای آنکه میخندد،
چه برای آنکه میگرید...

زندگی دوختن شادی هاست...
زندگانی هنر هم نفسی با غم هاست...
زندگانی یافتن روزنه در تاریکی است.

@kolbh_sabzz

شانس کسایی که آنلاینن
لیست تا ساعاتی دیگر حذف می‌شود ...

🟠منتخبی از #بهترین کانالهای آموزشی  تلگرام را برای شما عزیزان جمع آوری کردیم
🔵این پست موقته و به زودی پاک می شود
کافیه از طریق لینک زیر گزینه ADD رو بزنید و عضو بشید
https://t.me/addlist/jCR6TxsmH7gzN2Nk

🌟کانال منتخب امشب👇👇
بیا اینجا هر روز تست انگلیسی بزن🌟
https://t.me/QuizEnglishClub

آیا آنانی که شب گریه می‌کنند، می‌دانند؟
الله و فرشتگانش بسیار نگران می‌شوند؟
و آنجاست که خداوند می‌فرماید:
"یؤتِکُم خَیْراً مِمَّا أُخِذَ مِنْکُمْ"
قسم به خودم که برای تو بهتر از چیزی که از دست داده ای نصیبت می‌گردانم...

-آیه ۷۰ سوره انفال.


@kolbh_sabzz

میگفت:
خیلیامون با کمترین تقصیر
بیشترین تقاص رو پس دادیم...

والله که از این حق‌تر نشنیدم.

@kolbh_sabzz

@kolbh_sabzz

#آبان_48



سر آخر هم عاقلانه ترین کار ممکن را کردی پا روی پدال گاز فشرده و از آنجا دور شدی ...سرم را به شیشه ی پنجره چسباندم و نگاهم به آبان خزان زده بود ! ماشین را کنار خیابان نگه داشتی و در حالی که کمی آرام تر شده بودی نگاهی سرشار از محبت و البته دلسوزی به من انداختی و پرسیدی .
_بابات چیکار کرد ؟
_بابام نمیدونه ...متحیرانه ابروهایت بالا پرید و من گفتم : بابا خم شد دستشو رو بوسید و گفت من از طرف آبان معذرت می خوام.. لبخند تلخی روی لب هایم بود نوک انگشتانت که به پیشانی ام خورد قلبم طغیان کرد با نرمی موهایم را کنار زدی و با انگشت شست جای کبودی را لمس کردی عقلم نهیب زد چه مرگت است ؟ تمامش از دلسوزی و ترحم است تو این را می خواهی ؟ خودم را تکان داد و تو دستت را کشیدی گفتم :
_دایی ميشه همین جا پیاده شم ؟!
_پیاده شی ؟ برای چی ؟بشین الان میام .
از ماشین که پایین رفتی بغضم ترکید این حس ترحمی که به من داشتی را نمی خواستم کاملا عصبی و هیستریک پاهایم را تکان تکان می دادم دلم می خواست پیاده شوم و بروم اما درستش نبود بی احترامی میشد دست بردم دکمه پخش را زدم باید آرامش خودم را حفظ می کردم تنم را کش دادم و آن برگ چنار را برداشتم قلب خطاب به عقل گفت : این را هم برای دلسوزی نگه داشته !! در را باز کردی و نشستی لیوان آب میوه را بدستم دادی آهسته تشکر کردم و مک کوتاهی زدم آب آناناس بود بی توجه به دردی که در مجرای بینی ام پیچید به مک زدن ادامه دادم من دردهای بدی را از سر گذرانده بودم و دردهای بدتری انتظارم را می کشیدند که درد جسمانی در مقابلشان هیچ نیست به در تکیه داده و خیره خیره نگاهت به من بود سعی می کردم نگاهم به نگاهت نیوفتد به ماشین ها نگاه کردم ، به مغازه ها ، به آدمها ، به ساختمان ها ، به آسمان اما در نهایت نتوانستم . دست از خوردن کشیدم و برگشتم نگاهت کردم دستت را تکان دادی و گفتی :
_ بخور همشو .
دلم می خواست بگویم زیر بار این نگاهت ؟
دست پیش کشیدی کوله را از روی پام برداشتی و صندلی عقب گذاشتی .
_سر چی بحث تون شد ؟
با دهان نفس عمیقی کشیدم .
_می خواستم برم نمیخواستم دیگه اونجا بمونم ...مک محکمی زدم و تو گفتی :
_درد داره ؟
_آره ... یکم ! دم آه مانندی گرفتی.
_من واقعا متاسفم ... نمیدونم باید چی بگم که یکم آروم شی.
نی را در لیوان خالی چرخانده و گفتم :
_من آرومم دایی.
_ تو دختر قوی هستی.
بغضم را قورت دادم و صادقانه گفتم :
_نیستم دایی.
_می خوای ثابت کنم که هستی ؟
متعجب سر بالا کشیدم نگاهت همراه با لبخند ملایمی به من بود خم شدی و کیف چرمی ات را از روی صندلی عقب برداشتی درش را باز کرده و پاکت سفیدی بیرون آوردی و به طرفم گرفتی.
_ بازش کن.
با دیدن عکسی که وعده اش را داده بودی خندیدم کی این عکس را گرفته بودند که یادم نمی آمد ؟ من سما و سارینا وسط تو و نوید طرفین ایستاده بودید. بچه بودیم من و دخترها ؛ هفت هشت ساله تو و نوید هفده هجده ساله نوید اخم هایش درهم بود انگار که به زور ایستاده باشد و تو به همین اندازه با وقار و خنده رو با خنده گفتم :
_وای دایی هیچ تغییری نکردین لب های خندانم را خیره بودی و گفتی :
_دیدی خندیدی ؟
قلبی هم مگر برای آدم می ماند ؟ چرا یک جوری نگاه می کنی ؟
_وقتی هنوز می تونی بخندی پس قوی ای.
به آبان درون عکس نگاه کردم دامن قرمزش را پوشیده بود همان دامن قرمزی که حسرتش به دلش ماند ! هما حسرتش را به دلش گذاشت لب گشودم و گفتم :


ادامه دارد...

@kolbh_sabzz

#آبان_47



با نوک کتانی ام ته سیگار روی زمین افتاده را به گوشه ی دیوار پرت کردم من خودم هم نمی دانستم قرار است چه کنم. هنوز در شوک صورت از ریخت افتاده ام به سر می بردم و اینکه چه دروغی برای بچه های دانشگاه سر هم کنم اتوبوس که از جلوی چشمم رد شد و رفت آهی کشیدم دیر رسیده بودم راه پیاده رو را پیش گرفتم میشد تا ایستگاه بعدی کمی راه بروم ساعت یک ظهر بود و خیابان هنوز خلوت نشده بود موبایلم در جیب مانتو زنگ خورد چشمم به صفحه اش ماند تو بودی . گفته بودی امروز میایی و من درمانده که با چه بهانه ای دست به سرت کنم .
_سلام دایی.
_ سلام خوبی ؟
حتی صدایت از پشت تلفن هم انرژی به رگ هایم می ریخت .
_اون روز پیام مو گرفتی ؟
_بله ببخشید نشد جوابتونو بدم .
_عیبی نداره زنگ زدم بگم الان ...
نگذاشتم حرف بزنی .
_دایی من امروز دانشگاه نمیرم سینوزیتم عود کرده حالم خوب... نیست دروغی حساب نشده و کاملا دم دستی .
_خونه ای ؟
_آره ...بلافاصله لبم را گاز گرفتم حواسم به صدای ماشین ها نبود بعد از ثانیه ای سکوت آهسته گفتی :
_من پشت سرتم.
و بعد قطع کردی ماتم زده میان پیاده رو ایستادم سینه ام از تپش تند و از ریتم خارج شده ی قلبم بالا و پایین میشد و سعی می کردم از بینی درب و داغونم کمی نفس بکشم و با نهایت شرمندگی و خجالت برگشتم همین که چرخیدم و نگاه تو به صورتم افتاد خشکت زد پشت فرمان نشسته و بی هیچ حرکتی زل زده بودی به من و سیاهی وحشتناک زیر چشمانم که نتوانسته بودم بپوشانمش مطمئن بودم اگر تا یک ساعت دیگر می ایستادم تو در همان حالت می ماندی ! قدم جلو گذاشتم و تا وقتی که درب ماشین را باز کردم و کنارت نشستم گردن چرخانده و چشم از من برنداشتی .
_سلام ..نامم از میان لب هایت خارج شد و من دلم می خواست بگویم جان آبان ؟ به ماسکم نگاه می کردی و گفتی :
_چه بلایی سرت اومده ؟
خندیدم ! آهسته و تلخ .
_این زیر خبر قشنگی نیست بعد هم کش ماسک را گرفتم و درش آوردم دیگر چیز پنهانی در میان نبود . ابتدا حیرت زده به آن گچ زمخت و چسب هایی که تا گونه ام کشیده شده بود نگاه کردی و بعد مثل اینکه دلت ریش شده باشد اخم به هم کشیدی به جلو مایل شده چانه ام را گرفتی و دقیق تر صورتم را نگاه کردی .
_شکسته ؟ کی اینجوری شدی ؟
کلافگی از چهره ات می بارید هزار سوال داشتی که احتمالا نمی دانستی کدامش واجب تر است !
_چی شده ؟
نگاهم روی آن برگ با قلب توخالی روی داشبرد مات و متحیر ماند و بی اختیار لب زدم .
_با هما درگیر شدیم ..آنقدر بی اختیار که حتی از لفظ مامان هم استفاده نکردم دهانت باز ماند و تن عقب کشاندی و من دوباره به آن برگی خشک شده چشم دوختم نگهش داشتی ؟چرا ؟!
_چرا ؟
دومین چرا سوال تو بود ! خودت هم جواب دادی .
_سیم کارتو فهمید ؟ سر تکان دادم .
_نه... بقیه حرفت را خوردی احتمالا چون فکر کردی الان وقت مناسبی برای سوال و جواب کردن نیست چنگی به بغل سرت زدی دقیقه ای بعد دنده را جا زدی و عقب عقب تا سر کوچه مان رفتی مقصد نگاه عصبی ات درب مشکی خانه مان بود دستت دور حلقه ی فرمان مشت شده و سوال اصلی این بود من چرا آرامم ؟ چرا نمی گویم اینجا نایست ؟ روی چرم صندلی لم داده و منتظرم ببینم چه می کنی سر آخر هم عاقلانه ترین کار ممکن را کردی پا روی پدال گاز فشرده و از آنجا دور شدی ...


ادامه دارد..
@kolbh_sabzz

#آبان_50



کمی که نگاهم کرد چانه اش را بالا داد و بدون اینکه حرفی بزند به سمت سکوی وایت برد رفت.
_ قفلی زده رو تو ها !
صدای دختر تهرانی بود سر چرخاندم نگاهش کردم و گفتم :
_ساعت چنده ؟
_نیم ساعت دیگه تمومه.
نفسم را بیرون فرستادم دل در دلم نبود ... آن نیم ساعت باقی مانده ته کلاس را به مکافاتی گذرانده بودم که به این ساعت و این لحظه برسم و حالا دست و دلم می لرزید دخترک بازوم را کشید و از کلاس
بیرون زدیم .
_شکایت کردی از اون راننده ؟
نگاهم را به جلوی کفشم دادم و گفتم : ندیدم پلاکشو.
_ یعنی هیچ کس اون جا نبود ؟ عابری مغازه داری ؟
بی حوصله گفتم : نه اونا هم ندیده بودن به یکباره با هیجان گفت : .دایی ت.
اینبار آن سمتِ خیابان نه این سمت و دقیقا مقابل ورودی محوطه ایستاده بودی.
_ بازم اومده .
_چون تصادف کردم اومده !
_ خدا بده از این دایی های به فکر، میگم ... نگاهش را از قد و بالای تو گرفت به من داد و گفت :
_بهش میگی چرا زنگ نزد ؟!
_زنگ بزنه ؟
_آره شماره مو دادم بهش.
از همان بالای پله ها از او جدا شدم در حالی که بی اختیار مشت کرده بودم و دلم می خواست مشتم را بر سر خودم بکویم این چه غلطی بود که کردم ؟ با دستان خودم جذاب ترین و خوش سر و زبان ترین دختر دانشکده را به سمتت روانه کردم . مرا که دیدی دست در جیب به طرف ماشینت رفتی و پشت فرمان نشستی قلب , مگر در سینه نیست ؟! پس چرا سرم گوپ و گوپ نبض می زد ؟! نگاهت که به چشمانم افتاد غمگین و کلافه سر تکان دادی .
_بهتری ؟
_ بله ممنون .
_در بیار ماسکتو.
باز هم خودت دست دراز کردی کوله ام را برداشتی و صندلی عقب گذاشتی استارت زدی و راه افتادی .
_بستنی دوست داری ؟
قبل از اینکه جلوی زبان لال شده ام را بگیرم از دهانم در رفت .
_شکلاتیش خوبه ،،گوشه لبت بالا رفت.
_ خوبه هرچیزی شکلاتیش خوبه.
دنباله ی گیسم را در دست گرفتم و با انتهای موهایم بازی بازی کردم حرکتی غیر ارادی که برای رفع اضطرابم انجام میدادم و همزمان به خودم نهیب می زدم میشود بگویی چه مرگت است آبان ؟ یک بستنی خوردن است دیگر بس است به خودت بیا حالا اگر آن دخترک تهرانی جای تو بود چه می کرد ؟ از یاداوری آن دختر و اینکه به تو نظر دارد دندان به هم فشردم و دماغم تیر آخر من با این دماغ و کبودی زیر چشمها ظاهری داشتم شبیه به خون آشام های دهه ی میلادی در هالیوود ! چکار می توانستم بکنم ؟ اصلا مگر قرار بود کاری بکنم ؟ تو هم در چه شرایطی می خواهی به من بستنی بدهی ! من حتی مانده بودم تو با چه رغبتی به این صورت نگاه می کنی چه رسد که... همین که سرت چرخید و نگاهم کردی ادامه فکرم را خوردم نکند فهمیدی چه گفتم ؟! نگاهت از ظهر یک جوری بود انگار که با هر بار دیدنم جگرت می سوخت شاید باور نکنی اما آن سوختگی را در عمق چشمانت می دیدم در حالی که تو نگاهت را به جلو دادی و باز هم هردو سکوت کردیم شیشه را پایین دادم و دستم را بیرون بردم باد , خنکی بیش از حدش را با ملایمت از میان انگشتانم رد می کرد یکی از ابیاتی که امروز استاد خوانده بود را خواندم.
_ بلندتر بخون منم بشنوم !
دلم ریخت.
_شعر حافظه سرت را تکان دادی و گفتی :
_شعرای حافظ رو دوست دارم آه دایی وقتی به صورتت نگاه می کنم انگار که غم ها از دلم شسته می شوند انگار که آرامش قلبت به قلبم راه دارد .لحظه ای مات شدم، مات شدم و مبهوت به صورتت خیره ماندم .
_ نمی خونی ؟
دستم را داخل آوردم و تو شیشه را بالا دادی به رو به رو و خیابان نگاه کردم."" به رغم مٌدعیانی که منع عشق کنند،،، جمالِ چهره ی تو حُجت مُوجه ماست ""سکوت سنگینی بین مان افتاد , چشم دوختم به درخت های زرد و نارنجی که با هر باد به خود می لرزید و دسته ای از برگ هاشان را به باد می دادند .
_مامانت کجاست ؟
سوال غافلگیر کننده ای بود.
_ مامانم ؟
_آره ماما خودت !
آه از ته دلی کشیدم.
_ داره زندگی شو میکنه.
_ازدواج کرده ؟
_آره... نیم نگاهی به قیافه ی درهمم انداختی و مثل اینکه فهمیده باشی نمی خواهم درموردش صحبت کنم دیگر ادامه ندادی این یکی را هم شاید روزی بگویم دایی


ادامه دارد...

@kolbh_sabzz

#آبان_46



به سرم زد با تو تماس بگیرم و کمک بخواهم ولی در لحظه فکرم را پس زدم دستم را نیشگون گرفتم تا دیگر فکرش را هم نکنم باید ذهنم را به کار می انداختم.لباس می پوشیدم و خودم را به بیمارستان می رساندم ؟ خودم تنها ؟ بدون پول کسی را در بیمارستان درمان می کنند ؟ اگر شانس بیاورم و نفهمند دختر رییس یکی از شعبه های ایران خودرو هستم شاید کارم را راه بیاندازند و فکری به حالم بکنند ! اصلا از کجا می خواهند بفهمند ؟ من هم چیزهایی می گویم . شاید سوالت این باشد که بابا کجا بود بابا به زندگی روزمره اش می رسید ! به همین سادگی . جریان دعوا و حتی درگیری ما را فهمیده بود البته که هما جسته گریخته و سانسور شده برایش تعریف کرده و حتی دلیل دعوا را اینطور عنوان کرد می خواست از خونه فرار کنه نذاشتم ! گفتم تو دست من امانتی تو بری من جواب خسرو رو چی بدم ؟ خوشی زده زیر دلش به خیال خودش جلوتر از من رفته و جریان را تعریف کرده خبر نداشت من مدت هاست روی بابا حساب باز نمی کنم بیهوده است وقت تلف کردن است و البته مایه تاسف در این بیست و چهار ساعت اگر حتی یک نگاه تنها یک نگاه به صورتم می انداخت می فهمید جریان از چه قرار است آن وقت تا کمر خم نمی شد جای ناخن های من روی دست هما را ببوسد و بگوید من از طرفی آبان عذرخواهی می کنم ! از دستشویی که بیرون آمدم هما هم از آشپزخانه بیرون آمد با هم چشم در چشم شدیم بُهت و وحشت را در چشمانش دیدم خودش هم نفهمیده بود چه بلایی به سرم آورده سریع نگاهش را دزدید و رفت به اتاقم رفتم لبه ی تخت خواب نشستم و به این فکر کردم که نزدیک ترین بیمارستان دولتی کجاست چون فقط پول رفت و آمدم را داشتم شاید هم به بیمارستان خلیلی می رفتم . یک بیمارستان دانشجویی و البته رایگان ! چیزی در حدود نیم ساعت بعد هما در چهارچوب در اتاق ایستاد بدون اینکه به صورتم نگاه کند گفت :
_آماده شو بریم بیمارستان.
دقایقی را به گل های کاغذ دیواری خیره ماندم چاره ی دیگری هم داشتم ؟ شاید مجبور بودم تن به این حقارت بدهم آن هم از سر بی کسی در حالی که چشمه ی اشکم خشکیدن نمی دانست برخاستم آماده شدم و با مسبیش به بیمارستان رفتم مضحک بود و دردآور به این می مانست که همراه قاتل راه بیوفتی در بازار و کفن جور کنی و تازه نظرش را هم در مورد طول و عرض و جنس پارچه بپرسی !

آه سرم از این نشخوار فکری تمام ناشدنی سرم به درد آمده . سرم را از حفره ی مقنعه بیرون آوردم فرق یک وری ام را روی کبودی پیشانی مرتب کردم تا پیدا نباشد نگاهی به خط چشم باریک و مشکی ام انداختم با وجود سیاهی گسترده ی زیر چشمها چقدر ضایع و مسخره بود بینی ام را گچ گرفته بودند ! تیغه ی بینی از دوجا شکسته بود تنها جایی که در زندگی شانس همراهم بود همین جا بود چون دکتر گفت شکستگی ها روی تیغه ی بینی از جا در نرفته که نیاز به جراحی داشته باشند ولی اگر بعد از چند ماه در تنفس مشکل داشتم آن وقت عمل کنم . ماسک سفیدی روی صورتم زدم تا آن گچ بی ریخت پیدا نباشد کوله ام را روی دوش انداختم و از خانه بیرون زدم جالیش اینجا بود که دیروز ‏هما در راه بازگشت به خانه گفت دیدی که دکتر گفت نشکسته فقط ضرب دیده !!!! قیافه م آن هنگام دیدنی بود من خرم دایی ؟ نه . راستش را بگو خرم ؟؟! بابا صد رحمت به خر بیچاره اینطور که معلوم بود من در نظرِ او از خر هم کمتر می فهمیدم دکتر تمام مدت برایم توضیح داد جای شکستگی ها را روی عکس رادیولوژی نشانم داد آه خدا یادم که می آید دلم می خواهد سرم را به دیواری جایی بکوبم اگر صادقانه درخواست می کرد به کسی نگو معقول تر نبود ؟ شاید هم چون من هنوز عکس العملی نشان نداده و کلامی حرف نمیزدم اینطور گفت از اینکه واکنشم چه باشد ترسیده بود ؟ با نوک کتانی ام ته سیگار روی زمین افتاده را به گوشه ی دیوار پرت کردم من خودم هم نمی دانستم قرار است چه کنم.


ادامه دارد...

@kolbh_sabzz

#آبان_49



دامن قرمزش را پوشیده بود همان دامن قرمزی که حسرتش به دلش ماند ! هما حسرتش را به دلش گذاشت لب گشودم و گفتم :
_این دامنو می بینی دایی ؟ عاشقش بودم اما هما برداشت و دیگه نذاشت بپوشمش می گفت بلد نیستم درست بشینم و بلند شم آبروشو می برم ... نگاهم به دامنم بود و با غریبگی گفتم :
_خیلی دوسش داشتم به کجا رسیده بودم ؟ چیزهایی که هیچ گاه به کسی نگفتم حالا به تو می گفتم مگر تو چه داشتی ؟ فرقت با بقیه چه بود ؟ به خودم که آمدم دیدم صورتم خیس از اشک است به سرعت اشک هایم را پس زدم و گفتم :
_دیدی دایی ؟ عرضه ی نگه داشتن خنده مو ندارم عرضه ی نگه داشتن قدرتمو ندارم !
_ فکر نکن وقتی گریه میکنی ضعیفی تو گریه میکنی که بتونی بعدش بخندی.
در تک تک کلماتت امیدواری بود و عزت نفس . عکس را به پاکت برگرداندم به دستت دادم و گفتم :
_خیلی ممنونم که آوردین ببینمش .
_میخوای مالِ تو باشه ؟!
_نه نه تو آلبوم خودتون بمونه اونجا جاش امن تره ! پاکت را توی کیف ت جا میدادی و گفتی :
_این عکسو نرگس گرفت ازمون تازه دوربین خریده بود اولین شات ش رو از ما گرفت.
_ دایی یارا چند سالتو...
_دایی شو بردار... ! یارا رو قشنگ میگی.
حیران و دستپاچه چشم دزدیدم و تو مجال پیدا کردی با آسوده خاطری نگاهم کنی تمام صورتم را جز به جز موهای روی پیشانی ریخته گونه لب ها و در آخر چشمهایم ...همگی گُر گرفته بودند .

فکر و خیالت دیوانه ام کرده بود در ظاهر آرام اما از درون بی قرارتر از این نمی شدم تو چه کردی با من ؟ خودت هم می دانی ؟ وای هزار فکر و خیال در سرم می چرخد آن حرف آن نگاه که مرا فراری داد را باید به چه تعبیر کنم ؟! دست خودم نبود مغزم برای لحظه ای از مقامش استعفا داد ! من هم فرار کردم ! در ماشین را باز کردم و بدون اینکه نگاهت کنم زیر لب خداحافظی راندم و به محوطه ی دانشگاه دویدم . اما ذهنم آنجایی در هم پیچید که پیامت رسید نوشته بودی" ساعت چهار در دانشگاه ایستادم لطفا این دفعه کسی رو نفرست برای اینکه منو بپیچونه بیا سر نحوه ی پیچوندنم با هم مذاکره می کنیم !!" صورتم آتش گرفت نبض هر دو شقیقه ام می کوبید حتی دستم نرفت که برایت جوابی بنویسم به خیال خودم عجب کار خوبی کرده بودم ! مشکل از تو نیست دایی اویی که همه کس را مثل خودش خر فرض می کند منم . سر کلاس همان استادی بودم که دفعه ی قبل هم از او تذکر شنیدم ذهن آشفته ام را چطور جمع و جور می کردم ؟ نگاهم به صورت ته ریش دارش بود تو هم امروز ته ریش داشتی ! پشت دستم را نیشگون گرفتم تا حواسم پرت شود از تو. از پشت میز بلند شد صدایش را صاف کرد و شروع کرد به خواندن شعری از حضرت حافظ و بعد پرسید.
_کسی میدونه زنخدان چیه ؟
لب گشوده و با صدای نه چندان واضح گفتم :
_یعنی چانه یا بهتر بخوایم بگیم تو اين بیت به معنی گریبان از روی پسری که ردیف جلوی من نشسته بود نگاهش گذر کرد و رسید به من به صورتم نگاه کرد متعجب بود لبخند بیهوده ام زیر ماسک گم شد چشمانش را تنگ کرد انگار که حافظه اش
یاری نمی کرد .
_صالحی هستم.
_ بله خانم صالحی چه مشکلی
پیش اومده ؟
سر تمام دانشجوها به طرفم برگشت تا آمدم دهان باز کنم دختر تهرانی گفت : تصادف کرده استاد یه بی شرف زده بهش در رفته .
خودم اینطور به او گفته بودم میان بچه ها پچ پچ افتاد استاد برگه را
دست به دست کرد .
_الان می تونید بشینید سر کلاس ؟ مشکلی ندارین ؟
_نه می تونم بشینم ممنونم.. بی هیچ اصراری سرش را تکان داد ادامه ی شعر را خواند و صدای رسایش در کلاس پیچید.... واقعا از من چه انتظاری داشتی دایی ؟ بله . دایی . نمی توانم دایی اش را نگویم هرچند ناتنی هرچند نامحرم . حتی با وجود حسی که به تو دارم نمی توانم لفظ دایی نوعی احترام بود ! و اگر نگویمش احساس می کنم بی احترامی می شود ! یارای خالی ؟ نه نمی شود کشمش هم دُم دارد ! استاد قدم زنان به طرفم آمد و بالای سرم ایستاد کاغذ آچهار دستش را به طرفم گرفت بیت چهارم
را نشانم داد و گفت :
_ از این جا شما دوباره بخون !
بسیار باهوش بود با اینکه تمام سعی ام را کرده بودم که خودم را حواس جمع نشان دهم باز هم فهمیده بود اینجا نیستم سرم را بالا گرفتم به ته ریش سیاهش
نگاه کردم و گفتم :
_استاد ... صدام تو دماغی شده ميشه من نخونم ؟ کمی ماسکم را پایین دادم تا گچ بینی ام را ببیند کمی که نگاهم کرد چانه اش را بالا داد و بدون اینکه حرفی بزند به سمت سکوی وایت برد رفت.
_ قفلی زده رو تو ها !


ادامه دارد...

@kolbh_sabzz

باز شروع کرد از گذشتش گفت...
بهش گفتم : تو با گذشتت زندگی میکنی!
میدونی! دو نفر هستن که هیچ وقت گذشته هاشونو نمیتونن فراموش کنن...
یکی اونی که بهش بد کردن! عاشق بوده بهش بد کردن. از عشق فراریش دادن، خسته شده! یه آدم خسته از گذشته، خیلی طول میکشه تا خوب بشه...
آروم در گوشم گفت : دسته دومی رو نگفتی؟
گفتم : میخوای بدونی؟
اونایی که به اون دسته اولیا بد کردن! خیلی ام بد کردن...
رفتن ، وقتی که نباید می رفتن... هیچ حسی نداشتن ، درست وقتی که باید عاشق میشدن...
میدونی شاید اولیا حالشون خوب بشه
ولی دومیا تا آخر عمر ، گذشتشون رو زندگی میکنن!
Amin

@kolbh_sabzz

هر چقدر کمتر رازهایتان را به دیگران بگویید،
کمتر دچار مشکل خواهید شد.

Amin

@kolbh_sabzz

#بهشت_من

Amin

@kolbh_sabzz

♥️رمان: #بهشت_من

♥️نویسنده: #زهرا

♥️ژانر: #عاشقانه #هیجانی

♥️خلاصه:
خسته از تعصبات خانوادگی و به دنبال عشق واقعی.... دختری که برای رسیدن به مرد مورد علاقش هر کاری میکنه و حتی با وجود افکار قدیمی خانوادش بازم از عشقش دست نمیکشه.....
مردی که سالها برای بی حسی قلبش تلاش کرده و در اخر اسیر عشق دخترک میشه...

Amin

@kolbh_sabzz

👇🏻👇🏻

حجت اشرف زاده 🎧

@kolbh_sabzz

هیچوقت توقع نداشته باشید وقتی نسبت خیلی نزدیکی به طرف ندارید بیاد هرروز ازتون سراغ بگیره و باهاتون صحبت کنه، شاید طرف درگیر مشکلاتِ خودشه، شاید اونقدر خسته هست که حتی حوصله‌یِ آدمهایِ نزدیکشم نداره.
لطفا توقعات بیجاتون رو دور بریزید که نه خودتون اذیت بشید نه کسی رو آزار بدین.

@kolbh_sabzz

حقیقت این است که هر انسانی تو را خواهد رنجاند، فقط باید آن‌هایی را پیدا کنی که ارزش این را داشته باشند که به‌ خاطرشان رنج بکشی.

   @kolbh_sabzz

ولی راست میگفت، وقتی آدمی از چیزی غنی باشه فخر نمیفروشه، آدم‌ها اندازه کمبودهاشون پز میدن.

   @kolbh_sabzz

زندگی شاید
یک خیابان درازست
که هر روز زنی با زنبیلی از آن می گذرد
زندگی شاید
طفلیَ‌ست که از مدرسه برمی‌گردد

یا عبور گیج رهگذری باشد
که کلاه از سر برمی‌دارد
و به یک رهگذر دیگر با لبخندی بی‌معنی
میَ‌گوید: صبح بخیر...

فروغ فرخزاد
صبح یکشنبه تون به خیر و شادی🌻❤️🌞

@kolbh_sabzz

🔥باهم گوش کنیم

Amin

@kolbh_sabzz