ကလေးများအတွက် ဖတ်စရာ

“ ကျောင်းစာမှာပဲ တော်နေလို့ မရဘူး ”

လူဆိုတာ အသက်အရွယ်ကြီးရင့်လာတာနဲ့အမျှ လုပ်ခဲ့ဖူးတဲ့ လုပ်ရပ်တွေထဲကနေတဆင့် အတွေ့အကြုံတွေ ရလာတာပါ။

ဒီလိုမျိုး ကိစ္စတစ်ခုခုနဲ့ ကြုံတွေ့လာတဲ့အခါတိုင်းမှာ လူတွေဟာ သူတို့ လုပ်ခဲ့ဖူးတဲ့ ရလဒ်တွေကို မြင်တတ်လာတယ်။ မှားတဲ့ဟာတွေအတွက်ဆို အမှန်ဖြစ်လာဖို့ ပြင်ဆင်မယ်၊ ကြိုးစားမယ်။ မှန်တဲ့ဟာတွေအတွက်ဆို အမှားမဖြစ်လာအောင် ဆက်လက်ထိန်းထားမယ်။

ပြောရရင် လူဆိုတာ ကိုယ်လုပ်ခဲ့တဲ့ လုပ်ရပ်တွေကြောင့်သာ လူတစ်​ယောက်ရဲ့ အမြင်မှာ “ အမြင်တွေကျယ်ပြန့်လာတယ် ”။ ကျွန်တော်တို့ လူငယ်တွေဆို ပိုဆိုးတာပေါ့လေ။ လူငယ်ဘဝမှာ အတွေ့အကြုံတွေ၊ ဉာဏ်ပညာတွေ အားနည်းနေသေးတော့ ကိုယ်လိုချင်တာ ရဖို့ပဲ သိတာမျိုးတွေ ဖြစ်ဖူးလိမ့်မယ်။

တကယ်တမ်း ဒါက ရှက်စရာတစ်ခုလည်း မဟုတ်သလို၊ သိမ်ငယ်စရာလည်း မဟုတ်ပါဘူး။ ဒီစာကလည်း လူငယ်တွေကို ရှုံ့ချတာမဟုတ်ဘူး။ အသက်အရွယ်အရ၊ လျှောက်ဖူးတဲ့ လမ်းတွေအရ၊ အတွေ့အကြုံတွေအရ ဒါလိုဟာမျိုးတွေ ဖြစ်တတ်တယ်။ အဲဒီလို အတွေ့အကြုံဟောင်းကနေတဆင့် နောက်ထပ်အတွေ့အကြုံသစ်တွေ ရလာတဲ့အခါမှာ အမြင်ကျယ်လာဖို့ လုပ်ရမယ့်နည်းလမ်းကတော့ တစ်ခုပဲ ရှိတယ်။ အဲ့ဒါ စာဖတ်ဖို့ပဲ။

ဟုတ်ပါတယ်။ လူကြီးသူမတွေ ပြောပြောနေကျ စကားတစ်ခွန်းရှိတယ်။ မှားဖူးမှ သိလိမ့်မယ်တဲ့။ အခုခေတ်မှာ တစ်ခုခုလုပ်ပြီးမှ မှားဖူးမယ်ဆိုတာမျိုး မရှိတော့ဘူး။ မှားဖူးမှ အတွေ့အကြုံရှိတာပေါ့ဆိုတဲ့စကားက ခေတ်နောက်ကို ပြန်ဆွဲနေတဲ့ စကားသာဖြစ်တယ်။

တခြားသူတွေရဲ့အမှားတွေကို စာအုပ်တွေထဲမှာ ရှာဖတ်လို့ရတယ်။ ဝတ္ထုဇာတ်ကောင်ရဲ့ စရိုက်တွေကို ကြည့်ပြီး သင်ခန်းစာယူလို့ရတယ်။ ဆောင်းပါးတွေဖတ်ပြီး အမြင်တွေ ကျယ်လာမယ်။ ကဗျာတွေဖတ်ပြီး နှလုံးသား ရဲရင့်လာမယ်၊ နူးညံ့လာမယ်။

သေချာတာကတော့ မှားဖူးမှပဲ အတွေ့အကြုံရှိမှာ ဆိုတာမျိုးမရှိတော့ဘူး။ လူငယ်တွေကို အထူးသဖြင့် ပြောချင်တာက သူများ ပြောတဲ့စကားကို နားယောင်နေတာထက် ကိုယ့်ဟာကိုယ် စာဖတ်နေတာ အကောင်းဆုံးပဲ။

🅲🆁🅴🅳🅸🆃 Shwe Note
‘စာဖတ်ခြင်းဖြင့် ဘဝကိုမြှင့်တင်ပါ’

လူထုဦးလှရဲ့
ပုံပြင်လေးတစ်ပုဒ်ပါ။

လက်ကုတ်တိုင်း
ကိုယ့်လူမမှတ်နှင့်
-----------
ရွာတစ်ရွာမှာ
ဦးဖြူ နဲ့ဦးမဲ တို့ နှစ်ယောက်
သူ့နွားလှည်းက ကောင်းတယ်၊
ငါ့နွားလှည်းက ကောင်းတယ်နဲ့ ငြင်းကြသတဲ့။

အဲဒီအချိန်မှာ ဦးဉာဏ်ပိုင်ဆိုတဲ့ လူက ၀ငျ ထောင်တယ်။

"ကောင်း မကောင်း ပြိုင်ကြည့်မှ သိမှာပေါ့"တဲ့။

ဒါနဲ့ ဦးဖြူ နဲ့ ဦးမဲတို့
နွားလှည်းချင်း ပြိုင်ကြတဲ့ အဆင့် ရောက်ပါလေရော။

ပြိုင်ခါနီး အချိန်မှာတော့
ဦးဉာဏ်ပိုင် တယောက် ဦးဖြူ နဲ့ ဦးမဲနှစ်ယောက်ကြားကို ၀ငျပွီး နှစ်ယောက်လုံးကို တွင်တွင်သာ လက်နဲ့ ကုတ်လေသတဲ့။

ပြိုင်ပွဲပြီးတဲ့ အခါမှာ
ဦးဖြူက နိုင်ပြီး ဦးမဲက ရှုံးသွားတယ်။

ဦးဉာဏ်ပိုင်က ဦးဖြူ ဆီသွားပြီး
"ကဲ ဦးဖြူ! ကျုပ်မပြောလား ခင်ဗျာနိုင်မယ်မှန်းသိလို့ ကျုပ်လက်ကုတ်တာ"လို့ပြောသတဲ့။
ဦးဖြူက ကျေးဇူးတွေတင်ပြီး ဦးဉာဏ်ပိုင်ကို ထန်းရည် အဝ တိုက်လိုက်သတဲ့။

နောက်တော့
ဦးဉာဏ်ပိုင်ဟာ ဦးမဲဆီ ထပ်သွားပြန်သတဲ့။
ပြီးတော့ ဦးမဲကို "ခင်ဗျားဗျာ မပြိုင်ပါနဲ့ လို့ ကျုပ်က လက်ကုတ်ပြီးပြောနေတာ ပြိုင်ဖြစ်အောင်ပြိုင်တယ်" လို့ ပြောပါလေရော။

ဦးမဲကလည်း ဦးဉာဏ်ပိုင် အပေါ်
"အော် သူ ငါ့အပေါ် စေတနာ ကောင်းရှာသား"ဆိုပြီး ထန်းရည် အဝ တိုက်လိုက်ပြန်သတဲ့။

** သင်ခန်းစာ

ဒီခေတ်က ဦးဉာဏ်ပိုင်လို လူက
တယောက်တည်း ရှိတာ မဟုတ်ဘူး။ အများကြီးဖြစ်နေပြီ။
ခေတ်ကလည်း ပြောင်းနေပြီ မဟုတ်လား။
လက်ကုတ်တိုင်း ကိုယ့်လူလို့ မမှတ်ကြနဲ့ဗျ။

#Credit စာရေးသူအား
လေးစားစွာဖြင့်

လေးစားစွာဖြင့် 🙏
Copy သုတဂဝေသီဗန်းမော်

#လူငယ်များအတွက်ဗဟုသုတစာပေများ
#ဘဝစာပေ
#စိတ်ခွန်အား
#ကံကောင်းမေတ္တာဖြင့်မျှဝေပါသည်

🌸လူတစ်ယောက်မှာ
အမြဲဖြူ စင်တယ်ဆိုတာ မရှိပါဘူး
ဒါပေမယ့် ဖြူစင်အောင်တော့
အမြဲကြိုးစားပါ။

🌸လူတစ်ယောက်ဟာ
ဘယ်လောက်တော်တော်
အမြဲတန်းမှန်တယ်ဆိုတာ မရှိပါဘူး
ဒါပေမယ့် မှန်အောင်တော့
အမြဲကြိုးစားပါ။

🌸လူတစ်ယောက်က
အခြားသူအပေါ် အမြဲ
စိတ်ကောင်းထားနိူင်တယ်ဆိုတာ မရှိပါဘူး
ဒါပေမယ့် ယုတ်မာတဲ့စိတ်မမွေးမိအောင်
အမွဲသတိထားပါ။

🌸လူတစ်ယောက်က
ကိုယ့်အပေါ်ကို နိုင်ထက်စီးနင်း
ဆက်ဆံသူကို အမြဲသည်းခံဖို့ဆိုတာ
မလွယ်ပါဘူး ဒါပေမယ့် ကိုယ်ကစပြီး
မတရားမလုပ်မိအောင် အမြဲကြိုးစားပါ။

🌸လူ့လောကမှာ
မုသားကင်းတဲ့ လူဆိုတာ
မရှိသလောက် ရှားပါးတယ်
ဒါပေမယ့် အတတ်နိူင်ဆုံး
အလိမ်အညာနည်းအောင်တော့
အမြဲကြိုးစားပါ။

🌸လူ့လောကမှာ
ဟန်မဆောင်တတ်သူဆိုတာ မရှိပါဘူး
ဒါပေမယ့် ကိုယ့်အတ္တကြောင့် မဟုတ်ဘဲ
အခြားသူ စိတ်ချမ်းသာအောင်တော့
အမြဲကြိုးစားပါ။

#crd_to_owner_with_respect
#စွယ်စုံကျမ်း

၁၉၆၂ မှာ အာဏာသိမ်း တယ်။
၁၉၆၄ မှာ လက်လီရောင်းတဲ့ ဆိုင်ကြီး ကအစ, ပြည်သူပိုင်သိမ်းတယ်။ အသိမ်းခံရတဲ့ထဲမှာ တိုင်းရင်းသား
ဗမာစစ်စစ်တွေလည်း အများကြီး။ တချို့တွေ ရူးသွားကြတယ်။
တချို့ ဘဝပျက်သွားကြတယ်။
လူသုံးကုန်ပစ္စည်း ထုတ်လုပ်မှုနဲ့ ကုန်သွယ်ရေးစံနစ်ကြီး ပျက်စီး
သွားလိုက်တာ ကုန်ပစ္စည်းတွေ ပြတ်လပ်ပြီးတော့ ရာဘာဖိနပ် က စ, ယိုးဒယားကိုအားကိုးရတဲ့ နိုင်ငံကြီး ဖြစ်သွားတယ်။
မြန်မာ့ ဆိုရှယ်လစ် စီးပွားရေး လမ်းစဉ်ဟာ မြန်မာနိုင်ငံကို
အကျိုးမပြုပေမဲ့ ထိုင်းနိုင်ငံ စီးပွားရေး ထောင်တက် လာအောင်တော့ အကြီးအကျယ် အထောက် အကူ
ဖြစ်စေခဲ့ပါတယ်။
ပြည်သူပိုင်သိမ်းတယ်၊
ငွေစက္ကူ ကိုသိမ်းတယ်၊
အဲ့လို အလုပ်မှာ ပျော်မွေ့သူတွေဟာ
မြေကိုသိမ်းပြီး သူဌေးဖြစ်ကြံတဲ့
စရိုက် ထွန်းကား လာပြန်ပါတယ် ...
မြေသိမ်း ဘီလူးတွေ ပြန်မလာ အောင် အားလုံးမှာ တာဝန်ရှိတယ် ....
မှတ်ချက်။ ။
အဲ့သည်တုန်းက ကျုပ်က ၄တန်းပဲ
ရှိသေး။
ကျုပ်တို့ တောမြို့လေးမှာတောင်
ဦးကျင်စိန် ပိုင်တဲ့ တခုတည်းသော
ရှပ်ဆိုင်လေးကို ပြည်သူပိုင်
အသိမ်းခံ ရတယ်။
အဲ့သည် ဆိုင်လေးဟာ
ရန်ကုန်က ဆိုင်တွေနဲ့ စာရင်
ပမွှား အဆင့်ပါ။

ရန်ကုန်မြို့မှာ ကိုယ်တိုင် ကြုံခဲ့ရသူ သတင်းစာ ဆရာကြီး
#ကြေးမုံဦးသောင်း ရဲ့ စာကို
ပြန်လည်မျှဝေလိုက်ပါတယ်။

ပြည်သူပိုင် သိမ်းပွဲကြီး"
➖➖➖➖➖➖➖➖
( #ကြေးမုံဦးသောင်း )

🔹 မြန်မာ့ဆိုရှယ်လစ် လမ်းစဉ် မှာ
စက်မှုလက်မှု စီးပွားရေး လုပ်ငန်းများကို တည်ထောင်သည် မဟုတ်ဘဲ
တည်ရှိပြီး အရပ်သားပိုင် လုပ်ငန်းများကို သိမ်းယူသော စနစ် ဖြစ်သည်။

၁၉၆၃ ခု၊ ဇန်နဝါရီလတွင်
ဘီအိုစီ ရေနံကုမ္ပဏီ နှင့်
အိုင်ဘီပီ ရေနံလုပ်ငန်းကို သိမ်းပြီး
မြန်မာ့ရေနံ ကော်ပိုရေးရှင်းကို
ဖွဲ့စည်းလိုက်သည်။
ဖေဖော်ဝါရီလထဲတွင်
ဘဏ်တိုက် ( ၃၁ ) တိုက်ကို သိမ်းပြီး လုပ်ငန်းကြီးများ စတင်သိမ်းတော့သည်။
အင်္ဂလို - ဘားမား
သတ္တုတွင်း ကုမ္ပဏီ နှင့် ပုလဲလုပ်ငန်း တို့ ပါသွား ကြသည်။

စစ်တပ်မှ စစ်ဗိုလ်ကြီးများ
လုပ်ကိုင်နေကြသည့်
တပ်မတော် သက်သာချောင်ချိရေး
တဖြစ်လဲ မြန်မာနိုင်ငံ စီးပွားတိုးတက်မှု ကော်ပိုရေးရှင်း (BEDC) နှင့်
စစ်ဖက်ကုန်စည် ဖြန့်ချီရေး (DSI) တို့ကိုလည်း သိမ်းလေသည်။

စီးကရက် ကုမ္ပဏီများ ၊
သတ္တုတွင်း လုပ်ငန်းများ၊
ဆပ်ပြာချက်လုပ်ငန်း၊ ထီးစက်လုပ်ငန်း စသည့် စက်မှုလက်မှု လုပ်ငန်းများ၊ ပုံနှိပ်စက်များ၊ အရပ်သားပိုင် ကျောင်း ( ၈၁၄ ) ကျောင်း၊
သာသနာပြု ဆေးရုံ (၉) ရုံ၊
ရုပ်ရှင်ရုံ ( ၁၈၂ ) ရုံ စသည်ဖြင့်
အားလုံးကို ပြည်သူပိုင် ပြုလုပ်သည်။

အကြီးဆုံး ပြည်သူပိုင် သိမ်းပွဲကြီးကို
ရန်ကုန်မြို့ နှင့် တကွ နယ်များတွင် ပါ ၁၉၆၄ ခု ၊ ဧပြီလ (၉) ရက်နေ့ တွင် ကျင်းပသည်။

အသိမ်းခံရသည့်သူများ မသိကြစေရန် လျှို့ဝှက် စီစဉ်သည်။
ထောင်သောင်းချီသော ပါတီ မိတ်ဆွေဆိုသူများနှင့် စစ်ဗိုလ် စစ်သားများကို သန်းခေါင်ယံတွင်
အောင်ဆန်း အားကစားကွင်းကြီး၌
စုထားသည်။
မိုးမလင်းမီတွင် လူစုခွဲကြပြီး
ရန်ကုန်မြို့အနှံ့ အပြား သွားရောက်ကာ ပွဲရုံများ ၊ လက်လီ လက်ကားဆိုင်များ၊ သမဝါယမဆိုင်များ၊ စီးပွားရေး လုပ်ငန်းမှန်သမျှကို ပြည်သူပိုင် သိမ်းလိုက်လေတော့သည်။

ပြည်သူပိုင်သိမ်းရာတွင်
လုပ်ငန်း ကြီးပါ က
ဗိုလ်မှူးက ကွပ်ကဲသည်။
အလတ်စား လုပ်ငန်းကို ဗိုလ်ကြီး၊ အငယ်စား လုပ်ငန်းကို တပ်ကြပ်ကြီး တို့က ကွပ်ကဲပြီး သိမ်းယူသည်။ လက်နက်ကိုင် စစ်သားများက
စောင့်ကြပ် ပေးရသည်။

ပါတီမိတ်ဆွေများက မူလပိုင်ရှင်များ၏ နေရာတွင် အစားထိုးပြီး
အရောင်းအ၀ယ် လုပ်ငန်းကို
ဆက်လက် လုပ်ကိုင်ကြသည်။

ဆိုင်ကြီးများမှ လက်လီဆိုင်ကလေးများအထိ ဆိုင်ပိုင်တို့ အဖို့ နံနက်စောစော
ဆိုင်ဖွင့်ရန် သွားကြသော အခါတွင်
မိမိတို့ ဆိုင်ရှေ့များတွင်
စစ်အရာရှိနှင့် ပါတီမိတ်ဆွေ ဆိုသူများကို တွေ့ကြရသည်။

ပြည်သူပိုင် အမိန့်ကို ဖတ်ပြပြီး
လုပ်ငန်းကို သိမ်းယူသောအခါတွင်
ဆိုင် (သို့မဟုတ်) လုပ်ငန်း၏ သော့နှင့် ငွေများကို အပ်ကြရသည်။ အရေးတကြီး တောင်းကြသည်မှာ လုပ်ငန်းပိုင် မော်တော်ယာဉ်များနှင့် ကားသော့များ ဖြစ်၏။
ထိုနေ့ နံနက်က စတင်ပြီး ထိုဆိုင်၊
ထိုလုပ်ငန်းမှ မော်တော်ယာဉ်သည် ဗိုလ်ကြီး သို့မဟုတ် တပ်ကြပ် ကြီးပိုင် အဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားလေတော့သည်။

တင်မောင်က နေ့စဉ် နေ့တိုင်း သမီးများကို ကျောင်းပို့၊ ကျောင်းကြို
တာ၀န် ယူထားရသည်။
ပြည်သူပိုင် မသိမ်းမီက ကားပြာလေး
တစီးနှင့် ကျောင်းလာလေ့ရှိသော မောင်နှမသုံးယောက်တို့ ခြေလျင်
လာကြတာကို မြင်ရပြီး
ခါတိုင်း ခြေလျင် ကျောင်းတက်လေ့ရှိသူ ကလေးတဦးက ထိုကားပြာကလေးနှင့် ကျောင်းတက်လာသည်ကို
မြင်တွေ့ ရသည်။
ကားအထဲမှ ကလေးက အမူအရာ
မထူးခြားစေကာမူ စစ်ဗိုလ်ကတော်နှင့်
တူသော ကားမောင်းလာသူ
အမျိုးသမီးကို ခေါင်းတမော့မော့
ရှိလှသည်ကို မြင်ရသည်။

ဆိုရှယ်လစ် သင်္ခါရတရားကို
ရှုမိ ပါတော့၏။

ပြည်သူပိုင်သိမ်းပွဲတွင် စစ်ဗိုလ်များအား ကား မအပ်သူများကို
ကြီးလေးသော အပြစ်ကို
ပေးလေ့ရှိသည်။
အင်္ဂလိပ်စာရေးဆရာကြီး ဂျော့အိုဝဲလ်၏ မြန်မာပြည်မှ နေ့များ ´ ၀တ္ထု မှာ ပါရှိခဲ့သည့် စမတ်နဲ မုကာရမ်ဒမ် စာအုပ်ဆိုင် ဆူးလေဘုရားလမ်းတွင် ရှိသည်။

စာအုပ်ဆိုင်ကို စစ်ဗိုလ်က လာသိမ်းစဉ်က ပိုင်ရှင်အဖိုးကြီးတွင်
ကားပျက်ကြီးတစီး ရှိပါလျက်
ကားမအပ်သော အမှုအတွက်
ထောင် (၄) နှစ် အပြစ်ပေးခဲ့သည်။ အဖိုးကြီးခမျာ အသက် (၇၂) နှစ်
ရှိရှာပါပြီ။

ပြည်သူပိုင် သိမ်းပွဲအပြီး၌
ဆိုင်အသိမ်းခံရသူ မိတ်ဆွေတဦးထံ သွားပြီး အားပေးစကား ပြောမိသည်။ ကျနော် အမြတ်ကြီးစား မဟုတ်ပါဘူး။ ကောင်းရောင်း ကောင်း၀ယ် လုပ်ကိုင် စားသောက်သူပါဗျာ´ ဟု
ညည်းလေ သောကြောင့်
ဝိပါက၀ဋ်ပေါ့ဗျာ´ ဟု တရားပြနေခိုက်တွင် လူတယောက်၀င် လာသည်။
ပိုးလုံချည်၊ ပိုးအင်္ကျီနှင့် ပွဲထိုင်သွားမည့် သူကဲ့သို့ ၀တ်ဆင်ထားသော်လည်း သူ၏ မျက်နှာက ဒေါသထွက်နေဟန် နီမြန်းနေသောကြောင့် မည်သို့မျှ ၀င်မပြောဘဲ
ကြည့်နေမိ၏။

လာပါ ဗိုလ်ကြီး ထိုင်ပါ၊ ထိုင်ပါ´ ဟု မိတ်ဆွေက ဖိတ်သည်ကို မထိုင်ဘဲ
ဆူဆူပူပူ စကားပြောလေတော့သည်။

တနေ့က ဆိုင်ကို ပြည်သူပိုင်သိမ်းတုန်းက ခင်ဗျားအပ်တဲ့ ကားမှာ
အပိုဘီး မပါဘူး။
ခင်ဗျား ထိန်ချန်ထားခဲ့တယ်။
အခု လမ်းမှာ ဘီးပေါက်နေတယ်။ ခင်ဗျား ခိုးထားတဲ့ ဘီးကို အခုအပ်ပါ´

ဟု ဒေါသနှင့် ပြောသည်။

မိတ်ဆွေက ...

ကားမှာ အပိုဘီး ပါ ပါတယ်ဗျာ။
ဘီးငါးဘီး အပ်ခဲ့ပါတယ်။
ဒီကားမျိုးက အပိုဘီးကို နောက်ခန်းမှာ မထားဘဲ ကားရဲ့ ဖရိန်အောက်မှာ
ဘီးအိမ်နဲ့ ထည့်ထားလို့ မမြင်ရတာပါ´ ဟု ရှင်းပြရှာသည်။

`ကားကို သိမ်းတုန်းက ဘာလို့
မရှင်းပြတာလဲ´ ဟု ဆူပူငေါက်ငမ်းပြီး ထွက်သွားသည်။

လုပ်ငန်းရှင်များ၊ ဆိုင်ရှင်များထံမှ
လုယူထားသည့် ကားကို ကိုယ်ရေးကိုယ်တာ ကိစ္စများ အတွက် သုံးကြသည်ကို မြင်ရသည်။

ကုန်စည်များကိုလည်း ခိုးဝှက်ကြသည်။ အဖိုးတန်သော ကုန်ဆိုင်များကို သိမ်းရန် တာ၀န်ကျသူ စစ်ဗိုလ်များ သည် ချက်ချင်း ချမ်းသာကြတော့သည်။

ကားများ၊ ကုန်များကိုသာမက
ဆိုင်ခန်းများကိုပါ စစ်ဗိုလ်များက ခိုးကြသည်။ ရန်ကုန်တွင်ရော၊ နယ်တို့တွင်ပါ လက်လီ လက်ကားဆိုင် (၁၂၇၆၄) ဆိုင်ကို သိမ်းပြီးသည့် နောက်တွင်
အမျိုးတူ ကုန်များ ပူးပေါင်း
ရောင်းချ မည်ဟု မူချမှတ်ကာ
ကုန်များကို ဆိုင်ကြီးများ ရှိရာသို့ ပြောင်းသောအခါတွင် ရန်ကုန်၌
ဆိုင်နေရာ တသောင်းခန့် လစ်လပ်သွားသည်။ အောက် မြေညီထပ် လမ်းဘေးများမှ ဆိုင်ခန်းများအပြင်
အိန္ဒိယသို့ အပြီး ပြန်သွားသူ
ကုလားများ၏ အိမ်ခန်းတွေပါ
အစုစု အိမ်ခန်း တသိန်းခန့်ကို
စစ်ဗိုလ် မြူနီစီပါယ် (စည်ပင်) မင်းကြီးက ကွပ်ကဲပြီး စစ်ဗိုလ်များနှင့် ပါတီ၀င် လက်နက်ချ ကွန်မြူနစ်များ
ကို နေရာ ချပေးလေသည်။

အားလုံးလိုလိုပင်
ပြန်ရောင်းစားကြသည်။
အချို့ စစ်ဗိုလ်များက အိမ်ခန်းရော
ဆိုင်ခန်းပါ လေး ငါးလုံး ရယူပြီး
တဆင့် ရောင်းစားသည်။

တရုတ်၊ ကုလား စီးပွားရေးစျေးကွက်ကို ဖျက်သိမ်းရန် ရည်ရွယ်ချက်နှင့်
ဆိုင်များကို သိမ်းခဲ့စေကာမူ
စစ်ဗိုလ်များက ပြန်လည် ရောင်းစား
ကြသောကြောင့် တရုတ်၊ ကုလားများ လက်ထဲသို့ပင် ပြန်ရောက်သွား
ပြန်ပေသည်။

ဘဏ်တိုက်များ၊ ဆိုင်များ၊
လုပ်ငန်းများကို သိမ်းရာတွင် စာရင်းမရှိ၊ အင်းမရှိ ခိုးယူကြသည်။

အများစု ဖြစ်သော မြန်မာပိုင်လုပ်ငန်း မှန်သမျှကို လျော်ကြေး မပေးတော့ပေ။ သို့သော် ဘီအိုစီနှင့် နိုင်ငံခြားသားပိုင် ဘဏ်တိုက်ကြီးတွေကိုမူ
နိုင်ငံခြားသုံးငွေနှင့် လျော်ကြေးပေးသည်။

ဆွီဒင်ပြည်မှ လုပ်ငန်းရှင်တဦး ပိုင်သည့် မန္တလေး မီးခြစ်စက်ကို လည်း နိုင်ငံခြားငွေနှင့် လျော်ကြေး ပေးသည်။

ဗိုလ်ချုပ်ကြီးနေ၀င်းက တနှစ်တွင်
ကိုးလတာမျှ ဥရောပနိုင်ငံများသို့ သွားရောက် ဇိမ်ခံလေ့ရှိသဖြင့်
သူသွားသော နိုင်ငံများတွင်
မျက်နှာမငယ်စေရန် နိုင်ငံခြားသုံးငွေနှင့် လျော်ကြေးပေးရသည်ဟု ဘဏ္ဍာရေး၀န်ကြီးဌာနမှ စုံစမ်း သိရှိရသည်။

ဗိုလ်ချုပ်ကြီး နေ၀င်းက
နိုင်ငံခြားသားများကို ကြောက်တတ်
သည့် သူရဲဘောကြောင်သော စိတ်ဓာတ်နှင့် သူနိုင်သော မြန်မာနိုင်ငံသားများကို ရက်စက်စွာ အနိုင်ကျင့်သည့် စိတ်ဓာတ်များသည် စက်ဆုပ်ရွံ့ရှာဖွယ်ရာ ကောင်းလှပေသည်။

မြန်မာပိုင်ဆိုပါက စာရင်းအင်း ကျကျနနရှိသော ဘဏ်တိုက်များကိုပင် လျော်ကြေး မပေးစေကာမူ
ဗိုလ်ချုပ်နေ၀င်း ကတော်
ဒေါ်ခင်မေသန်း၏ ဆွေမျိုးများပိုင်သော လုပ်ငန်းများကို တိတ်တိတ်ပုန်း လျော်ကြေး ပေးသည်။
ဒေါ်ခင်မေသန်း အမျိုးပိုင်
အထပ်သားစက် လုပ်ငန်းကို သိမ်းစဉ်က လုပ်ငန်းတန်ဖိုး အားလုံးကို နိုင်ငံခြားသုံးငွေနှင့် လျော်ကြေး ပေးရုံမျှမက မိသားစုတခုလုံး အင်္ဂလန်သို့ သွားရောက် နေထိုင်နိုင်ရန်
နိုင်ငံကူး လက်မှတ်ပါ ထုတ်ပေးသည်။
မတရားမှု မှန်သမျှ တခုမကျန် ကျူးလွန်ခဲ့ပေသည်။

ကုန်ထုတ်လုပ်ငန်းနှင့် ကုန်သွယ်လုပ်ငန်းများကို သိမ်းယူခဲ့သည့် ဂယက်အဖြစ် ကုန်စည်များ ရှားပါးလာသည်ကို

တနိုင်ငံလုံး ရင်ဆိုင်ကြရသည်။
ရှားပါးသဖြင့် ကုန်ဈေးနှုန်းများ
တက်နေချိန်
( ၁၉၆၄ ) ခု၊ မတ်လ (၁၇) ရက်နေ့ တွင် အစိုးရက ထုတ်ဝေ သုံးစွဲထားသဖြင့် လူထု၏ လက်ထဲတွင် လှည့်လည်
သုံးစွဲနေသော
ကျပ် (၁၀၀) တန်နှင့် (၅၀) တန်
ငွေစက္ကူများကို တရားမ၀င်ဟု
ကြေညာလိုက်ပြန် သဖြင့်
လူထုကြီး တရပ်လုံး နေ့ခြင်း ညခြင်း
မွဲသွားရှာလေတော့ သည်။
လှည့်လည်နေသော
ငွေ၏ (၂၂) ရာခိုင်နှုန်းကို
သုံးစွဲခွင့် ပယ်ဖျက်သောကြောင့်
အစိုးရအဖို့ ကျပ် (၉၁၅.၈) သန်း
အမြတ်ရသွားသည်။
လူထုမှာ ကျပ် (၉၁၅.၈) သန်း
မွဲသွားရသည်။

လူထု မည်သို့ ခံရစေကာမူ
အစိုးရက နည်းနည်းမှ လျှော့မပေး၊ ၁၉၆၆ ခု၊ ဇန်နဝါရီလ (၆) ရက်နေ့တွင် ကုန်သွယ်ရေး အမိန့်သစ် ထုတ်ကာ ချုပ်ကိုင်ပြန်သည်။

ကုန်စည် အမျိုးအစား (၄၆၀) ကို အရပ်သားများ မထိရဘဲ
အစိုးရက သာ ရောင်း၀ယ်ခွင့်
ရှိတော့သည်။ ဖွဲနု၊ ဆန်ကွဲမှ စတင်ပြီး နနွင်းတက်အထိ တော်လှန်ရေး အစိုးရကသာ သိုလှောင်ခွင့်၊ ရောင်း၀ယ်ခွင့်
ရှိတော့သည်။

ထိုကဲ့သို့ ပုဂ္ဂလိက အရပ်သားပိုင် လုပ်ငန်းများကို စစ်ဗိုလ်များက
လုယက်သည့် ဆိုရှယ်လစ် စီးပွားရေးစနစ်ကို ထူထောင်သောကြောင့် နိုင်ငံ၏ စီးပွားရေး လုပ်ငန်းကြီးများ ကျဆင်း ပျက်ပြား သွားလေတော့သည်။

၁၉၆၄-၆၅ ခုနှစ်က
လယ်ယာကုန် ထုတ်လုပ်မှု တန်ဖိုး (၂၅၂) ကုဋေရှိခဲ့ရာမှ
၁၉၆၅ -၆၆ ခုနှစ်မှာ
( ၂၄၁ ) ကုဋေအထိ ကျဆင်းသွားသည်။

အထူးသဖြင့် ဆန် ရှားသွားသည်။

၁၉၆၇ ခုနှစ်၊ သြဂုတ်လတွင်
စပါးခင်းများ အကြားတွင်ရှိသော
ရန်ကုန်မြို့ကြီး၌ ဆန်ပြတ်သွားသောကြောင့် လူထုကြီး မျက်ကလဲဆန်ပျာ ဖြစ်ကုန်ကြရသည်။
ရန်ကုန် တမြို့လုံးမှ လူအများသည်
ဆန်ထွက်ရှာနေကြရသဖြင့် ရုံးများ၊
ဆိုင်များပိတ်သွားသည်။
ထိုအခါ စစ်စုံထောက်များက
တရုတ် အမျိုးသားများကို
လိုက်လံ ရိုက်နှက်ကြပြီး
တရုတ်- ဗမာ အဓိကရုဏ်းကို ဖန်တီးကာ #လူထုကြီး၏သွေးဖြင့်
ဆန် ပြသာနာကို ဖြေရှင်းသည်။

များစွာ ရက်စက် ယုတ်မာ လှသည်။

လူထုကြီးမှာ ကျောကော့ပြီး
ခံခဲ့ ကြရသည်။

#Copy ပြန်လည်မျှဝေပါသည်။

“ကိုယ်စိုက်တာ ကိုယ်ရိတ်သိမ်းရစမြဲ”

🔳 လောကမှာ အကြောင်းမရှိဘဲ ဖြစ်တယ်ဆိုတာ ဘာတစ်ခုမှ မရှိဘူး။ အောင်မြင်မှုမှာလည်း အကြောင်းရင်းရှိတယ်။ ရှုံးနိမ့်မှုမှာလည်း အကြောင်းရင်းရှိတယ်။ ကျန်းမာခြင်းမှာလည်း အကြောင်းရင်းရှိသလို ချူချာခြင်းမှာလည်း အကြောင်းရင်းရှိတယ်။ လူချစ်လူခင်ပေါတာမှာလည်း ‘ဘာကြောင့်’ ဆိုတာရှိသလို၊ လူမုန်းများတာလည်း အကြောင်းရင်းခံဆိုတာ ရှိပါတယ်။

“အားလုံးဟာ ကိုယ်စိုက်တာ ကိုယ်ရိတ်သိမ်းရတာချည်းပါပဲ” ။

🔳 လူတစ်ယောက်ဟာ စိတ်ကြည်လင်တယ်၊ အေးချမ်းတယ်။ သူ့ရဲ့ ပင်ကိုယ်စိတ်အခံနဲ့လည်း ဆိုင်သလို၊ စိတ်ခံစားချက်တွေ အဲ့ဒီလို အဆင်ပြေနေဖို့အတွက် တစ်နေ့တစ်နေ့ သူဘာတွေ လုပ်နေသလဲနဲ့လည်း ဆိုင်တယ်။

သူ့ကိုယ်သူ အအားမထားဘူး။ အမြဲတစ်ခုခု လုပ်တယ်။ လူတွေကို ကူညီပေးတယ်။ ကိုယ်လက်လေ့ကျင့်ခန်း လုပ်တယ်။ ဝါသနာပါတာ တစ်ခုခုမှာ နှစ်မြှုပ်ထားတယ်။ ဘာတွေပဲ ဖြစ်လာလာ နှလုံးသွင်းမှန်အောင် အမြဲကြိုးစားတယ်။ အပြုသဘောဆန်ဆန် တွေးတယ်။ Meditation မှန်မှန်လုပ်တယ်။ ဒါတွေကြောင့် စိတ်ကြည်လင်နေရတာ ဖြစ်ပါတယ်။ အကြောင်းမဲ့ တိုက်ဆိုင်ပြီး ဖြစ်နေတာ မဟုတ်ဘူး။

🔳 တကယ်တော့ ဗုဒ္ဓအဆုံးအမရဲ့ အနှစ်ချုပ်ကို တိုတိုတုတ်တုတ် ပြောပါဆို အကြောင်းနဲ့အကျိုးပဲ။ ဒီအကျိုးတရားကို လိုချင်ရင် ဆိုင်ရာအကြောင်းတရားကို ‘ဖြည့်ဆည်း’။ ဒီအကျိုးတရားကို မလိုချင်ဘူးလား။ ဆိုင်ရာအကြောင်းတရားကို ‘ပယ်သတ်’။ ဒါပဲ။ ဘဝတိုးတက်ရေးကနေ နိဗ္ဗာန်ရောက်ကြောင်းထိ ဒီဖော်မြူလာပဲ။

ဆိုတော့ ပညာတတ်ချင်သလား။ ပညာလေ့လာပေါ့။ ပိုက်ဆံချမ်းသာချင်သလား။ ချမ်းသာစေနိုင်တဲ့ အကြောင်းတရားတွေကို ဖြည့်ဆည်းပေါ့။ စိတ်မဆင်းရဲချင်ဘူးလား။ စိတ်ဆင်းရဲမှုအပေါင်းကို ဖြစ်ပေါ်စေတဲ့ စွဲလမ်းမှုတဏှာကို လျှော့ချပေါ့။

တတ်ချင်တာက အင်္ဂလိပ်စာ။ လုပ်နေတာက ကိုရီးယားကား ကြည့်နေတာ ဆိုရင်တော့ စပျစ်ပင်စိုက်ပြီး ပန်းသီးသီးစေချင်တဲ့လူလို ဖြစ်နေပါလိမ့်မယ်။

🔳 ကျွန်တော်တို့ ဘဝတွေကို ခွဲခြမ်းစိတ်ဖြာကြည့်ရင် ကျန်းမာရေး၊ ပညာရေး၊ စီးပွားရေး၊ မိသားစု၊ အလုပ်အကိုင် စသဖြင့် ကဏ္ဍအခွဲလေးတွေ အများကြီးရှိနေတာ တွေ့ရမယ်။ အဲဒီတစ်ခုချင်းစီမှာလည်း ကိုယ်အားထုတ်သလောက်၊ ကိုယ်အချိန်ပေးသလောက် အသီးအပွင့် ခံစားရမှာပါပဲ။

ပညာရေး၊ ဒါမှမဟုတ် အလုပ်အတွက် အားစိုက်ထုတ်နေချိန်မှာ မိသားစုအတွက် လစ်ဟင်းသွားတတ်တယ်။ ကျန်းမာရေးကို မေ့လျော့နေတတ်တယ်။ ဒီအခါ အိမ်ထောင်ရေး အဆင်မပြေတာ၊ မိဘနဲ့ သားသမီး ပဋိပက္ခဖြစ်တာ၊ ကျန်းမာရေး ထိခိုက်လာတာ စသဖြင့် ဖြစ်လာတော့တာပေါ့။ တကယ်တော့ ဒါဟာလည်း ကိုယ်စိုက်တာ ကိုယ်ရိတ်သိမ်းရတဲ့ သဘောပါပဲ။

ရှိတုန်းက တန်ဖိုးမထားခဲ့ရင် တစ်နေ့တော့ ဆုံးရှုံးရပါလိမ့်မယ်။ အဲဒီတော့မှ ဝမ်းနည်းနေလို့ အလကားပဲ။ ဘယ်သူမပြု မိမိမှုဆိုသလို ဒါ ကိုယ်ကိုယ်တိုင် စိုက်ပျိုးခဲ့တဲ့ အသီးပဲကိုး။

🔳 အခုကာလမှာလည်း ရွေးချယ်မှုတွေ လုပ်နေကြရတာပဲ။ တချို့က ကိုယ့်လုံခြုံရေး၊ စီးပွားရေး၊ မိသားစု၊ ဘာကိုမှ မငဲ့ကွက်ဘဲ ကိုယ်ယုံကြည်ရာကို လျှောက်လှမ်းကြတယ်။ ရပ်တည်ကြတယ်။ ဒီအခါ ချီးကျူးမှုတွေ ခံရတယ်။ နောက်ဆုံး၊ ဘယ်သူမှ မသိတောင် ကိုယ့်ဟာကိုယ်တော့ လိပ်ပြာလုံတယ်၊ ဂုဏ်ယူတယ်ဆိုတဲ့ ခံစားချက်မျိုးကို ရတယ်။ တစ်ဖက်ကလည်း ဘဝရပ်တည်ရေး အဆင်မပြေတာတွေ၊ လမ်းပျောက်တာတွေ၊ သိမ်ငယ်တာတွေ ခံစားနေရပြန်တယ်။ အကုန်လုံးသည် ကိုယ့်ရွေးချယ်မှုရဲ့ နောက်ဆက်တွဲ ကိစ္စတွေပါပဲ။

မိသားစုအရေး၊ ကိုယ့်တစ်ကိုယ်စာ အဆင်ပြေရေးကိုပဲ ရှေ့တန်းတင်ချင်တယ်။ ဒါပေမဲ့ လူအများစုရဲ့ ချီးကျူးဂုဏ်ပြုတာကိုလည်း ခံချင်တယ်။ လူကောင်းသူကောင်းအဖြစ် အမြင်ခံချင်တယ်။ ဒီလိုတော့ လုပ်လို့မရဘူး။

🔳 ပတ်ဝန်းကျင်မှာ သတိထားကြည့်ကြည့်။ အဲဒီလို ကိုယ်စိုက်မထားတဲ့ အသီးကို ရိတ်သိမ်းချင်တဲ့သူတွေ တစ်ပုံကြီးနော်။ ဘာမှ မလုပ်ဘဲ ကျန်းမာချင်တယ်။ လှပချင်တယ်။ အောင်မြင်ချင်တယ်။ ချမ်းသာချင်တယ်။ တော်ချင်၊ တတ်ချင်တယ်။ အများအတွက် ဘာမှ မပေးဆပ်ဘဲ အများဆီက လက်ခုပ်သံကျ လိုချင်တယ်။ တိုင်းပြည်ကိုလည်း ဂုတ်သွေးစုပ်ထားတယ်။ ပြည်သူပြည်သားတွေ ချစ်ခင်တာလည်း ခံချင်သေးတယ်။

ဒါကြောင့် ဒီဘဝဒဿနာဟာ ကျွန်တော့်အတွက် သိပ်အရေးကြီးတယ်။ ကျွန်တော် တစ်နေ့တစ်နေ့ ဘာတွေလုပ်နေသလဲ၊ ဘယ်အရာတွေကို အချိန်ပေးနေသလဲ ဆိုတာကပဲ ကျွန်တော့်ဘဝကို ပုံဖော်ပြဌာန်းသွားမှာ ဖြစ်တယ်။ တခြားဘာလျှို့ဝှက်ချက်နည်းနာမှ ရှိမနေဘူး။ ကိုယ်လုပ်ရင် ကိုယ်ရမယ်။ ကိုယ်မလုပ်ရင် ကိုယ်မရဘူး။ ရှင်းရှင်းလေးပဲ။

🔳 သူတစ်ပါးကို မနာလိုဖြစ်တာလည်း နည်းသွားတယ်။ သြော် သူကတော့ တော်မှာပေါ့၊ ကြိုးစားတာကိုး။ ငါက သူ့လောက်မှ မကြိုးစားတာ၊ ဘယ်တော်မလဲ၊ သူရော ငါရော ကိုယ်စိုက်တာ ကိုယ်ရိတ်သိမ်းကြရတာပဲ။ ဒီလိုအတွေး ထားလိုက်တော့ မနာလိုခြင်းအစား အတုယူလိုစိတ်ဘက်ကို ပိုရောက်သွားတယ်။

ကိုယ် ဘာအကျိုးတရား လိုချင်သလဲ။ ဆိုင်ရာအကြောင်းတရားတွေကို ဖြည့်ဆည်းပါ။ ဘယ်သူတွေ ဘာတွေလုပ်နေလုပ်နေ၊ ကိုယ်လုပ်ရမဲ့အလုပ်ကိုပဲ တစိုက်မတ်မတ် ဖြောင့်ဖြောင့်တန်းတန်း လုပ်ပါ။ ကိုယ့်ရွေးချယ်မှုတစ်ခုစီတိုင်းရဲ့ ဘေးထွက်ဆိုးကျိုးတွေကို လက်သင့်ခံနိုင်အောင် ကြိုးစားပါ။

🔳 “ဂျုံစိုက်ပြီး စပါးရိတ်ချင်လို့တော့ မရဘူး”လို့ ရှင်းရှင်းပြတ်ပြတ် ခံယူလိုက်နိုင်တဲ့နေ့မှာ ကိုယ် ဘာလုပ်သင့်တယ်၊ လုပ်ရမယ် ဆိုတာတွေ ပိုပြတ်သားလာမှာ ဖြစ်သလို၊ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်လည်း ပိုပြီး တာဝန်ယူ၊ တာဝန်ခံနိုင်လာမယ်၊ သူတစ်ပါးကို မနာလိုတာ၊ လောကကြီးအပေါ် မကျေနပ်တာတွေလည်း အတိုင်းအတာတစ်ခုထိ လျော့နည်းသွားမှာ ဖြစ်ပါတယ်။

ဒေါက်တာ ဖြိုးသီဟ
၉.၇.၂၀၂၃

မြန်မာနိုင်ငံမှာ အွန်လိုင်းနဲ့ စာလေ့လာတဲ့ သူတွေဘာလို့ ကျရှုံးနေရတာလဲ။

ကျောင်းသားတစ်ယောက်အနေနဲ့ အွန်လိုင်းကနေ စာသင်ယူတာ မထိရောက်တာမဟုတ်ပါဘူး။ အွန်လိုင်းကနေ ထိထိရောက်ရောက် စာသင်ယူဖို့ ကိုယ့်ဘက်က လိုအပ်တာတွေ အများကြီးရှိပါတယ်။ 🧐အထူးသဖြင့် မြန်မာနိုင်ငံမှာ ကျောင်းသားတွေ အွန်လိုင်းကနေ စာလေ့လာတဲ့အခါ ဘာလို့ အဆုံးထိမသင်ယူနိုင်ကြတာလဲကို ပြောပြသွားပါမယ်။

❗️ပထမဆုံးအနေနဲ့ အချိန်စည်းကမ်းမရှိလို့ ပျက်ကွက်တာပါ။ ကိုယ့်ရဲ့နေ့ရက်တွေ ဖြုန်းတီးနေပြီး နောက်ဆုံး Deadline ရောက်လာတဲ့အခါမသာ အထိတ်တလန့်နဲ့ စာလုပ်တာဟာ ထိရောက်တဲ့ နည်းလမ်းတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ စာလေ့လာတာစာ စျေးထဲမှာ စျေးရောင်းသလို လေ့လာလို့မရပါဘူး ။ အချိန်မှန်မှန်နဲ့ အလေ့အကျင့်တစ်ခုလို လုပ်ရပါတယ်

❗️နောက်တစ်ခုကတော့ ပညာရေးကို တန်ဖိုး မထားတာပါ။ ကိုယ်တိုင် အွန်လိုင်းပလပ်ဖောင်းများမှတစ်ဆင့် ပညာကို သင်နိုင်တဲ့ ခေတ်မှာ ။ အင်တာနတ်ကို ရုပ်ရှင်များ တိုက်ရိုက်ကြည့်ရှုတာ Facebook ပဲ သုံးနေတာ စတာတွေပဲလုပ်နေပြီး ပညာရေးကို လျစ်လျူရှုထားတာကြောင့်ပါ

❗️ပြီးတော့ လူငယ်တော်တော်များများဟာ နည်းပညာရဲ့ ဆွဲဆောင်မှု ဒဏ်ကိုခံနေရတာပါ။ သင်ကြားရေးကိရိယာအဖြစ် နည်းပညာကို သုံးမယ့်အစား Viral TikTok အကများနဲ့ Mobile Legends လိုဂိမ်းများကိုပဲ ဆွဲသုံးနေတာဟာ ဒစ်ဂျစ်တယ် ရဲ့ ရုပ်သေးရုပ်တစ်ရုပ်ပုံစံ ဖြစ်နေတာနဲ့တူပါတယ်။

❗️နောက်ဆုံးအနေနဲ့ကတော့ ကိုယ်ထိန်းချုပ်နိုင်စွမ်းမရှိတဲ့ ပြင်ပ အရာတွေကို အပြစ်တင်နေတာပါ။ ဥပမာ အင်တာနက် လိုင်းကျတာ/ လူတွေနဲ့ face-to-face တွေ့လို့မရတာ စသဖြင့် ကိုယ်အောင်မြင်ဖို့ အတားအဆီးတွေကို အပြစ်ပုံချမနေဘဲ ကျော်ဖြတ်နိုင်အောင် လုပ်သင့်ပါတယ်

ဒီတော့ ဘာအခြေအနေတွေကြောင့်မှ စာလုပ်ဖို့ကျရှုံးနေတာမဟုတ်ပါဘူး။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို မထိန်းချုပ်နိုင်လို့ ပျက်ကွက်နေတာပါ
စာလုပ်နေတာ သွေးဆူနေတုန်းတချိန်ပဲ လုပ်တာမဖြစ်သင့်ပါဘူး။ စာကျက်ဖို့ သီးခြားအချိန်များကို ခွဲဝေသတ်မှတ်ပြီး အွန်လိုင်းပညာရေးကို အရင်လိုပဲ အပြင်မှာသင်တဲ့ပုံစံနဲ့ တူတယ်လို့မှတ်ယူပါ။

ပညာရေးတန်ဖိုးကို သတိရပြီး နည်းပညာကို မဟာမိတ်အဖြစ် အသုံးချပါ၊ အာရုံမထွေပြားပါစေနဲ့။

အွန်လိုင်း သင်ကြားရေးဟာ ခဏတာ လမ်းကြောင်းတစ်ခု မဟုတ်ပါဘူး။ ဒါဟာ ပညာရေးရဲ့ အနာဂတ်ပါပဲ။ ပြီးတော့ အဲဒါကို ဘယ်လို ထူးချွန်အောင် လုပ်ရမလဲဆိုတာ တွေးပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကို စိန်ခေါ်မှုတွေနဲ့ပြောင်းလဲလိုက်ပါ။

စာမတတ်တဲ့မေမေ
--------------------
သားဖြစ်သူက ပညာရေးမှတ်တမ်းကတ်လေးကို ကိုင်လာပြီး အိမ်ပေါ်ကိုတက်လာသည်။

သူက အခန်းတံခါးကိုခေါက်လိုက်သည်။ ဖခင်ဖြစ်သူက တံခါးကိုလာဖွင့်ပေးသည်။

“သားရေ ပြုံးလို့ရွှင်လို့ပါလားကွ ... ဘာတွေများဖြစ်လာလို့လဲ”

“ဖေဖေ ဒီမှာ သားစာမေးပွဲမှာ ရတဲ့ ရမှတ်တွေ” ဟုပြောကာ ဖခင်ကို သူကိုင်လာသည့် ပညာရည်မှတ်တမ်း ကတ်အား ပေးလိုက်သည်။

ဖခင်က သားရမှတ်တွေကိုကြည့်ပြီး ပျော်သွားသည်။

“သားရယ် ... တော်လိုက်တာ ဘာသာစုံ ၉၀ နဲ့အထက်တွေချည်းပါပဲလား ... ဒါမှ ဖေဖေ့သားကွ” ဟု အော်လိုက်သည်။

မီးဖိုချောင်ထဲတွင် ဟင်းချက်နေသော ဇနီးဖြစ်သူအား သူ့ခင်ပွန်းက

“မိန်းမရေ လာပါဦးကွယ် ... ဒီမှာ သားစာမေးပွဲရမှတ်တွေကို လာကြည့်စမ်းပါဦး” ဟု အော်ပြောလိုက်သည်။

မီးဖိုခန်းထဲမှ ဟင်းချက်ဇွန်းတစ်ဖက်၊ လက်နှီးစုတ်တစ်ဖက်ကိုင်ကာ မိခင်ဖြစ်သူက ထွက်လာသည်။

“ဘာလဲတော့”

“ဒီမှာလေ မင်းသားက ဘာသာစုံ အမှတ် ၉၀ အထက်မှာချည်းပဲ"

“ဟုတ်လား ကြည့်စမ်းပါရစေဦး ... ကျွန်မကို ပြပါရှင့်”

သားဖြစ်သူက သူ့ဖခင်လက်ထဲမှာ ကတ်ပြားကို ဆွဲယူလိုက်ကာ

“အို ဖေဖေ ကလည်း မေမေ့ကိုပြလို့ ဘာထူးမှာလဲ ... မေမေက စာမှမတတ်တာ”

ဖခင်က စိတ်ဆိုးသွားပြီး

“ဟေ့သား ဘယ်လိုများပြောလိုက်တာလဲ”

မိခင်ဖြစ်သူ မျက်ရည်တွေဝဲနေသည်။ ဖခင်က သူ့သားကို ဆက်ပြောသည်

“ဟုတ်တယ် မင်း အမေစာမတတ်ဘူး ... ဟုတ်တာပေါ့”

ဖခင်က စကားကို ခေတ္တရပ်လိုက်ပြီး ဆက်ပြောသည်။

“ဒါပေမဲ့ သား ... မင်းသိထားရမှာက ...”

“မင်းကို မမွေးခင်က ... မင်းဗိုက်ထဲမှာတုန်းကပြောတာ။ မင်းအမေက နွားနို့ကို လုံးဝမကြိုက်ဘူး။ ဒါပေမဲ့ နွားနို့ သောက်ရင် ဗိုက်ထဲက ကလေးအားရှိတယ်ဆိုလို့ သူနေ့တိုင်း နွားနို့တွေသောက်ခဲ့တာ မင်းကို မွေးတဲ့ ၉ လ တိုင် အောင်ပဲ။ မင်းကို ကျန်းမာသန်စွမ်းတဲ့ သားလေးဖြစ်အောင်တဲ့လေ”

“မင်းအမေ စာမတတ်ပါဘူး”

“မင်းကျောင်းသွားတဲ့အရွယ်ရောက်တော့လည်း မနက် ၇ နာရီထိုးရင် ငါ့သားလေး စားဖို့ဆိုပြီး၊ သူက ၅ နာရီ လောက်ကတည်းက အိပ်ရာထတယ်။ သားအတွက် ထမင်းဘူးနဲ့ နံနက်စာအတွက် အသင့်ပြင်ဆင်ပေးခဲ့တယ်”

“မင်းအမေ စာမတတ်ပါဘူး”

“ညဆိုရင် မင်းက စာလုပ်နေရင်း အိပ်ပျော်သွားတတ်တယ်။ စာအုပ်တွေကို လွယ်အိတ်ထဲပြန်ထည့်ပေးပြီး၊ မင်းကို အိပ်ရာထဲပွေ့ချီသွား၊ ခြင် ယင်မနားအောင် စောင့်ရှောက်ပေးခဲ့တယ်”

“မင်းအမေ စာမတတ်ပါဘူး”

“သားငယ်ငယ်တုန်းက ခဏခဏဖျားတယ်။ သားနေမကောင်းဘူးဆိုရင် တစ်ညလုံး သားနဲ့အတူတူ အိပ်ပေးပြီး မနက်မိုးမလင်းခင် အိပ်ရာကထ၊ အိမ်မှုကိစ္စတွေကို တစ်ချက်မှ မပျက်အောင် လုပ်ခဲ့တယ်”

“မင်းအမေ စာမတတ်ပါဘူး”

“မင်းက အဝတ်အစားဆိုလည်း ကောင်းပေ့ဆိုတာမှကြိုက်တာ။ ဘာဖြစ်ဖြစ် သားကိုပဲ ဝယ်ပေးလိုက်ပါဆိုပြီး ထဘီအစုတ်၊ အင်္ကျီအပြဲကို ဖာထေးပြီး တစ်သက်လုံးနေခဲ့တဲ့သူပါကွယ်”

“မင်းအမေ စာမတတ်ပါဘူး”

“သား ပညာတွေတတ်ရင် ကိုယ်ဖြစ်ချင်တာ၊ ကိုယ်လုပ်ချင်တာတွေကိုပဲ ဦးစားပေး လုပ်စေချင်တဲ့အထဲမှာ မင်းအမေက ထိပ်ဆုံးကပေါ့။ သူ့ဘဝ ဘာတွေဖြစ်ဖြစ်၊ ဘယ်လိုပဲနေရသည်ဖြစ်စေ ကျွန်မသားလေး ကြီးပွား ချမ်းသာ၊ ကောင်းစားတာပဲ မြင်ချင်တယ်လို့ တဖွဖွပြောနေတတ်တာ သူပေါ့ကွယ်”

“မင်းအမေ စာမတတ်ပါဘူး”

“တစ်အိမ်လုံးအတွက် ချက်ပြုတ်၊ လျှော်ဖွတ်၊ အဖေနဲ့ မင်းကို ပြင်ဆင်ကျွေးမွေးပြီးရင် မောလွန်းလို့နားရင်း အိပ်ပျော်သွားတတ်တာ မင်းအမေပဲ။ ညစာတောင်စားဖို့ မေ့သွားတတ်တဲ့သူလေ”

“မင်းအမေ စာမတတ်ပါဘူး”

“ကဲ သားရေ ... အဲဒီလိုအမေကို စာမတတ်ဘူးလို့ ဂုဏ်ယူပြီး မင်းလျှောက်ပြောလိုက်ဦးကွယ်” ဟု ဖခင်က စိတ်မကောင်းစွာ ပြောလိုက်သည်။

ဖခင်၏ ပြောစကားကိုကြားပြီးနောက် သားဖြစ်သူသည် စိတ်မကောင်းသဖြင့် ငိုချလိုက်ပြီး မိခင်ကို ပြေးဖက် လိုက်သည်။

“မေမေ ... သားအမှတ် ၉၀ ကျော်တွေရပေမယ့် မေမေကတော့ သားဘဝကို နောက်ကွယ်ကနေ ရာနှုန်းပြည့် အထောက်အပံ့ပေးနေတဲ့ ဆရာမကြီးပါမေမေ”

“အိုကွယ် ဘယ်လိုပြောလိုက်တာလဲ ... မေမေက သားအတွက် ဂုဏ်ယူနေတာ”

“မေမေ ... သားဒီနေ့ အမှတ်ကောင်းကောင်းတွေရခဲ့ပေမယ့် သားပညာမတတ်သေးဘူးဆိုတာ သိလိုက်ရပါပြီ မေမေ။ သားထက်မေမေက ပိုတော်ပါတယ်။ မေမေဟာ သားဘဝအတွက် ဆရာဝန်မကြီး၊ ကျောင်းဆရာမကြီး၊ ရှေ့နေကြီး၊ စားဖိုမှူးကြီး၊ ဒီဇိုင်းဆရာမကြီးတစ်ယောက်ဖြစ်နေလို့ သားကပိုပြီး ဂုဏ်ယူရမှာပါ။ မေမေ့ကို စာမတတ်ဘူးလို့ ပြောခဲ့တာ ခွင့်လွှတ်ပါမေမေ။ တကယ်တော့ သားကသာ စာမတတ်သေးတဲ့သူပါမေမေ”

(Because she was illiterate ကို မြန်မာမှုပြုထားခြင်းဖြစ်ပါသည်)

တင်ညွန့်

၁၈.၁.၂၀၂၅

လူအများက ဒီလိုဆိုတိုင်း နည်းနည်းကလေးတော့ ကွဲထွက်လိုက်မယ်၊ ဒါမှ ငါ Cool ဖြစ်မယ် ဆိုပြီး အစွန်းရောက်သူတွေလည်း မြင်ဖူးပါတယ်။ ဒီနိုင်ငံက လူအများစုဟာ ငါတို့လောက် မစဉ်းစားတတ်ဘူး၊ ပညာမတတ်ဘူး၊ Principle မရှိဘူး၊ အမြင်မပွင့်ဘူး စသဖြင့် အထင်ရောက်နေသူတွေပေါ့။ အဲဒီလိုလည်း မဖြစ်စေနဲ့။

တစ်ဖက်မှာလည်း လူအများကြောင့် ကိုယ့်ရဲ့ ဖြစ်တည်မှု၊ ယုံကြည်မှုတွေကို မစွန့်လွှတ်လိုက်နဲ့။ မပြောင်းလဲလိုက်နဲ့။

အပေါ်မှာ ရေးခဲ့တယ်။ မိမိကိုယ်မိမိ တော်လှန်နိုင်တဲ့သူတွေဟာ ဘဝရဲ့ အစိတ်အပိုင်းအသီးသီးမှာ တိုးတက်လာနိုင်တယ် ဆိုပြီး။

သို့သော် ခြွင်းချက်တစ်ခုတော့ ရှိတယ်။ အများလျှောက်တဲ့လမ်း လိုက်မလျှောက်မိတဲ့ အခြေအနေမှာတော့ တောင့်ခံထားနိုင်လေလေ၊ ဘဝရဲ့ အခန်းကဏ္ဍအားလုံး စုတ်ပြတ်သတ်သွားနိုင်လေလေပဲ။

အနိုင်ကျင့်တယ်၊ ဖိနှိပ်တယ်ဆိုတာ အားကြီးသူကပဲ အားနည်းသူကို လုပ်လို့ရတဲ့ကိစ္စပါ။ ဒီတော့ ကိုယ်က အားနည်းသူဘက်က ဝင်ရပ်လိုက်ပြီဆို အားကြီးသူရဲ့ ဖိနှိပ်မှုတွေက ကိုယ့်ဆီပါ ရောက်လာတော့မယ်။ ဒါကြောင့်လည်း အများစုက နေသာသလိုပဲ နေလိုက်ကြတာ။

ကျန်ခဲ့မှာ၊ တိုးတက်လာမှာဆိုလို့ တစ်ခုပဲ ရှိမယ်။ အဲဒါ “မိမိကိုယ်မိမိ လေးစားမှု” ပဲ။ ဒါရဖို့အရေး ကျန်တာအားလုံးနဲ့ လဲပစ်လိုက်ကြရတာ ဖြစ်ပါတယ်။

🔳 လူသားတွေဖြစ်တဲ့အတွက် အချိန်ပြည့်တော့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် မထိန်းချုပ်နိုင်ဘူး။ အဲဒီလိုဆိုလည်း စက်ရုပ်ကြီးလို ဖြစ်သွားလေမလား ထင်မိတယ်။

သို့သော် ရေစုန်မှာ မျှောနေတာ များလား၊ ရေကို ဆန်တက်တာ များသလား ဆိုတဲ့အပေါ် မူတည်ပြီး ကိုယ်ဖြစ်ချင်တဲ့ ဘဝပုံစံကို ရမရ ဆိုတာတော့ ကွာခြားသွားကြပါလိမ့်မယ်။

🔳 A life you want လို့ပဲ ရေးထားပါတယ်။ A successful life ဆိုတာ မရှိပါဘူး။ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ရဲ့ လိုချင်တဲ့ ဘဝပုံစံတွေ၊ အောင်မြင်မှုကို အဓိပ္ပါယ်ဖွင့်ဆိုပုံတွေ မတူကြလို့ပါ။

လူဖြစ်တုန်းခဏ စားချင်တာ စားသွားမယ်၊ သုံးချင်တာတွေ သုံးသွားမယ်လို့ တွေးတဲ့သူတွေ ရှိသလို၊

ဒီလိုခေတ်ကြီး မတရားလုပ်နေသူတွေရှေ့ ဒူးထောက်ခစားရင်း ပိုက်ဆံတွေ ရလာတာကို အောင်မြင်တယ် ထင်နေသူတွေလည်း ရှိတာပဲ။

ဒါကြောင့် တခြားသူတွေနဲ့ နှိုင်းယှဉ်နေမဲ့အစား ကိုယ်လိုချင်တဲ့ ဘဝမျိုး ရဖို့အတွက် ဘယ်ခရီးကို ဆန်တက်ရမယ် ရွေးချယ်ပြီး အဲဒီအတိုင်း ဖြောင့်ဖြောင့်တန်းတန်း လုပ်နိုင်ဖို့ကသာ အရေးကြီးဆုံးလို့ မြင်မိပါတယ်။

ဒေါက်တာ ဖြိုးသီဟ
၁၆.၁.၂၀၂၅

“မိမိကိုယ်မိမိ တော်လှန်ခြင်း”

🔳 တော်လှန်တယ်၊ တွန်းလှန်တယ်၊ ဆန့်ကျင်တယ် စသဖြင့် ဒီလိုစကားလုံးတွေ ကြားလိုက်ရင် နိုင်ငံ့အရေးကိစ္စတွေနဲ့ပဲ တွဲမြင်ကြတာ များတယ်။

တကယ်တော့ ကျွန်တော်တို့ဟာ နေ့စဉ်နဲ့အမျှ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် တော်လှန်နေကြရပါတယ်။ လုပ်နိုင်ရင် လုပ်နိုင်သလောက် ဘဝမှာ အပြောင်းအလဲတွေ ဖြစ်လာမယ်။ ရှေ့ရောက်လာမယ်။ ကျန်းမာလာမယ်။ ငွေစုမိလာမယ်။ ဆက်ဆံရေးတွေ ကောင်းမွန်လာမယ်။ ဘဝရဲ့ အစိတ်အပိုင်း အသီးသီးမှာ အပေါင်းလက္ခဏာဆောင်တဲ့ ရလဒ်တွေ မြင်လာရမယ်။

တော်လှန်တယ်ဆိုတာ ရေစုန်မျှောလိုက်ရတာ မဟုတ်ဘူး။ ရေဆန်ခရီး ဖြစ်တယ်။ ဆန်တက်ရတာဖြစ်လို့ ခက်ခဲတယ်။ ပင်ပန်းတယ်။ ဒါကြောင့်လည်း လူတိုင်း မလုပ်နိုင်ကြတာ၊ အချိန်တိုင်း မလုပ်နိုင်ကြတာပေါ့။

🔳 ဒါဖြင့် ဘယ်အရာတွေက ရေစုန်ခရီးလဲ။ ဘယ်အရာတွေကို တွန်းလှန်ရမှာလဲ။

ခြုံပြောရရင် ၄ ခု ရှိတယ်။

• မိမိကိုယ်တိုင်ရဲ့ လိုအင်ဆန္ဒ
• ပတ်ဝန်းကျင်ရဲ့ ဆွဲဆောင်မှု
• စိတ်ခံစားချက်
• လူအများက မှန်တယ်လို့ သတ်မှတ်ထားတဲ့အရာတွေ

အဲဒီ ၄ ခု ဖြစ်တယ်။

🔳 တစ်ခုချင်းစီ ကြည့်ရအောင်။

📌 ၁။ မိမိကိုယ်တိုင်ရဲ့ လိုအင်ဆန္ဒ

စားချင်တယ်၊ သွားချင်တယ်၊ ဝယ်ချင်တယ်၊ ဝတ်ချင်တယ်၊ အေးနေရင် မထချင်ဘူး၊ ပူနေရင်လည်း အလုပ်မလုပ်ချင်ပြန်ဘူး၊ နားနေချင်တယ်၊ အရမ်းပင်ပန်းနေပြီ စသဖြင့် စသဖြင့် ဒီခန္ဓာကိုယ်ကြီးက စက္ကန့်မလပ် ပူဆာနေတယ်။ တောင်းဆိုနေတယ်။ အဲဒါကြီးကို ကျွန်တော်တို့က အလိုလိုက်နေရတယ်။

အားကစားလုပ်ရတာ၊ လှုပ်လှုပ်ရှားရှား လုပ်ရတာထက် ထိုင်ပြီး ဖေ့စ်ဘွတ်သုံးနေရတာက ပိုလွယ်တယ်။

အစားအသောက် ဆင်ခြင်ရတာထက် စားချင်သလို စားရတာက ပိုလွယ်တယ်။

ပိုက်ဆံစုရတာထက် လိုချင်တာတွေ လျှောက်ဝယ်လိုက်ရတာက ပိုပျော်စရာကောင်းတယ်။

အဲဒီတော့ လွယ်တာတွေ၊ စိတ်ပျော်တာတွေပဲ လုပ်ရင်းလုပ်ရင်း ဝိတ်တက်လာတယ်။ အထိုင်အထ နည်းလာတယ်။ ကျန်းမာရေးနဲ့ မညီညွှတ်တော့ဘူး။ ပိုက်ဆံမစုမိဘူး။ အလုပ်တွေ နှေးဖင့်တယ်။

📌 ၂။ ပတ်ဝန်းကျင်ရဲ့ ဆွဲဆောင်မှု

ဒီနေ့လို ရုပ်ဝတ္တုတွေ ထွန်းကားလာပြီး စီးပွားရေး သိပ်ဆန်လာတဲ့ခေတ်မှာ ဆွဲဆောင်မှုတွေကို တောင့်ခံနိုင်ဖို့က သိပ်မလွယ်တော့ဘူး။ ဒီကြော်ငြာအားလုံးကနေ ကျွန်တော်တို့ဆီ ရိုက်ထည့်ပေးနေတဲ့ သတင်းစကားက ဘာလဲဆိုတော့ “You are not enough” မင်း မလုံလောက်သေးဘူး ဆိုတာပဲ။

ဒီဖုန်းရှိမှ မင်း ဘယ်လိုအဆင်ပြေမှာ၊ ဒါလေး ဝယ်ထားမှ ကြည့်လို့ကောင်းမှာ၊ ဒါလေး သုံးမှ လူဝင်ဆံ့မှာ စသဖြင့် စသဖြင့် ပြောနေတယ်။ ဒါတွေနောက်ကို ကောက်ကောက်ပါအောင် လိုက်ရင်း လိုအင်ဆန္ဒတွေက အဆမတန် များပြားလာတယ်။

၁၉၅၂ တုန်းက Robert Sheckley ရေးခဲ့တဲ့ Cost of Living ဆိုတဲ့ ဝတ္ထုတိုကလေး ရှိတယ်။ ခေတ်မီအသုံးအဆောင်တွေကို ဝယ်ရင်း ဝယ်ရင်း ဒီပစ္စည်းတွေကို ကိုယ်က သုံးနေတာ မဟုတ်တော့ဘဲ ဒီပစ္စည်းတွေ သုံးနိုင်ဖို့ကို ကိုယ်က စက်ရုပ်တစ်ရုပ်လို လည်ပတ်နေရတော့တယ် ဆိုတဲ့အကြောင်း ရေးထားတာ။ အဲဒီတုန်းကတော့ စိတ်ကူးယဉ်ဆန်တဲ့ဝတ္ထု ဖြစ်ချင်ဖြစ်ခဲ့လိမ့်မယ်။ အခု အဲဒီအတိုင်းပဲ ကျွန်တော်တို့ ဖြစ်နေကြပြီ။

ကိုယ့်အတွက် တကယ်လိုတာလား၊ ကိုယ်က လိုချင်နေတာလား၊ ကိုယ့်ဝင်ငွေအတိုင်းအတာကရော ဘယ်လိုရှိသလဲ၊ ဒါတွေကို မချိန်ဆနိုင်ဘဲ ဒီဆွဲဆောင်မှုတွေကို လိုက်နေသရွေ့တော့ Treadmill ပေါ် ပြေးနေတဲ့လူလို “ပြေးကားပြေး၏ ဘယ်မှမရောက်” ဖြစ်နေကြမှာပဲ။

ငွေကြေးလည်း စုမိမှာ မဟုတ်သလို၊ ငွေရှာကောင်းပါတယ်ဆိုတောင် ပျော်ရွှင်မှုကတော့ ရေတိုခဏပဲ ရကြလိမ့်မယ်။ စစ်မှန်တဲ့ ပျော်ရွှင်မှုဆိုတာ ထိတွေ့ကိုင်တွယ်လို့ရတဲ့ အရာတွေကနေ လာတာ သိပ်နည်းလို့ ဖြစ်ပါတယ်။

📌 ၃။ စိတ်ခံစားချက်

လိုအင်ဆန္ဒ၊ သူများသုံးသလို လိုက်မသုံးရရင် သိမ်ငယ်တာ၊ ဒါတွေကလည်း စိတ်ခံစားချက်ပါပဲ။ ဒီအပိုင်းမှာ ထပ်ဖြည့်ပြောလိုတဲ့ ခံစားချက်တွေကတော့ Relationship နဲ့ ပတ်သက်တယ်။

ဒေါသထွက်လာရင် ဘယ်သူမဆို နစ်နာအောင် ပြောပစ်၊ လုပ်ပစ်လိုက်ချင်တာပဲ။ အဲဒီအတိုင်းသာ လုပ်နေလို့ကတော့ ဆက်ဆံရေးတွေ အဆင်ပြေမှာ မဟုတ်ဘူး။

တစ်ခါတလေ ကိစ္စသေးသေးလေးကို ကိုယ်မှန်ကြောင်း သက်သေပြရင်း၊ အတင်းငြင်းရင်း တစ်ဖက်မှာ ဆက်ဆံရေးတွေ ထိခိုက်ကုန်တတ်တယ်။ ဒါကြောင့် မျက်စိမှိတ်ပေးလိုက်ရတာ၊ မြိုသိပ်ပေးလိုက်တာ၊ သဘောထား ကြီးပေးလိုက်ရတာတွေ ရှိတယ်။

ကိုယ်ချစ်တဲ့သူရဲ့ ဆန္ဒကို ကိုယ်သဘောမတူပေမဲ့ သူ့ကို ပျော်စေချင်လို့ လိုက်လျောပေးလိုက်ရတာ၊ ခေါင်းညိမ့်ပေးလိုက်ရတာတွေလည်း ရှိပြန်တာပဲ။

သစ္စာတရား ဆိုတာကရော ထိန်းချုပ်မှုပဲ မဟုတ်ဘူးလား။ ရေဆန်ခရီးပဲ မဟုတ်ဘူးလား။ မဖောက်ပြန်ချင်လို့၊ ဖောက်ပြန်ဖို့ အခွင့်အရေး မရလို့ ဆိုတာထက် ကိုယ်ချစ်တဲ့သူကို စိတ်မဆင်းရဲစေချင်လို့၊ ကိုယ့်ဂုဏ်သိက္ခာလည်း အညှိုးနွမ်းမခံချင်လို့သာ မလုပ်ကြတာ ပိုများပါတယ်။

စိတ်အလိုကို လိုက်နေတဲ့သူတွေဟာ ကိုယ်တိုင်လည်း မပျော်ရွှင်ရသလို၊ သူ့ပတ်ဝန်းကျင်၊ သူချစ်တဲ့ လူတွေကိုလည်း ပျော်အောင် ထားနိုင်မှာ မဟုတ်ပါဘူး။ လောင်းကစားလုပ်၊ အမြဲအရက်သောက်နေတဲ့ လူတစ်ယောက်နဲ့ ဥပမာထား စဉ်းစားကြည့်ပေါ့။

📌 ၄။ လူအများက မှန်တယ်လို့ သတ်မှတ်ထားတဲ့ အရာတွေ

"မကျော်သင့်သောစည်းကလေးများ"

လူတစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ကြားမှာ
စည်းလေးတစ်ခုတော့ထားပေးပါ.

သူငယ်ချင်းပဲဖြစ်ဖြစ်
ချစ်သူချင်းပဲဖြစ်ဖြစ်
မောင်နှမကြားမှာပဲဖြစ်ဖြစ်
မိဘနဲ့ဆရာ ကြားမှာပဲဖြစ်ဖြစ်.
နောက်ဆုံး မိဘနဲ့သားသမီးကြားမှာတောင်
စည်းလေးတစ်ခုရှိရပါမယ်

လိုတာထက် ပိုမဝင်မိစေဖို့...
သူ့ရဲ့ကိုယ်ပိုင်ဆုံးဖြတ်ချက် ကိုယ်ပိုင်ခံယူချက်
သူ့ရဲ့လွတ်လပ်ခွင့် သူ့ရဲ့ရည်မှန်းချက်
သူ့ရဲ့ပြင်လို့မရတဲ့ဗီဇနဲ့စရိုက်တွေအတွက်
ကိုယ်က ဝင်ရောက်သင့်တဲ့အတိုင်းအတာထက်
ပိုပြီးမဝင်မိစေဖို့....
မေးသင့်မေးထိုက်တာထက်
ပြောသင့်ပြောထိုက်တာထက်ပိုပြီး
ဘောင်တွေမကျော်ဖို့အတွက်
စည်းတစ်ခုထားကိုထားရပါမယ်...

အရမ်းချစ်ကြတဲ့သူတွေ
ဘာလို့မုန်းသွားကြသလဲ?
အရမ်းခင်ကြတဲ့မိတ်ဆွေတွေက
ဘာလို့အမုန်းဆုံးရန်သူတွေဖြစ်သွားကြသလဲ?
အရင်ကအရမ်းအဖွဲ့ကျ
စားအတူသွားအတူပျော်ခဲ့ကြတဲ့ သူတွေ
ဘာလို့ခပ်တန်းတန်းတွေဖြစ်ကုန်ကြသလဲ?
ဘာလို့ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်အထင်မကြီး
မလေးစားကြတော့တာလဲ...?

ပြဿနာအများစုရဲ့အဖြေကတော့
လိုတာထက်ပိုပြီး စည်းတွေကျော်
ဘောင်တွေနင်းခဲ့ကြလို့ပါ...

အဆင်ပြေနေတုန်းတော့ အဆင်ပြေနေတာပေါ့

ကိုယ့်အတွေးကိုယ့်အမြင်တွေကို
သူကလက်မခံတဲ့အခါ ရန်တွေဖြစ်လာကြတယ်..

သူ့ရဲ့စည်းလွတ်ဘောင်လွတ် နယ်ချဲ့ပြီး
မိမိအတွင်းရေးအထိ ပါဝင်လာတာကိုလည်း
ကိုယ်တိုင်က အရင်လိုမနှစ်သက်နိုင်တော့ပါဘူး

အဲဒီအခါမှာတော့...
သူ့အပေါ်ကိုယ်မြင်ခဲ့တဲ့ ကိုယ်အထင်ကြီးခဲ့တဲ့
အားသာချက်တွေအပြင်
ကိုယ်လက်ခံလို့မရတဲ့ ကိုယ်မကြိုက်နှစ်သက်တဲ့
သူ့ရဲ့ character တွေပါသိလာရတဲ့အချိန်မှာ
စည်းတွေတော်တော်ကျော်နေပါပြီ...

အကောင်းမြင်တာတွေမှေးမှိန်ပြီး
မကောင်းမြင်ချက်တွေ
အားသာလာတဲ့အချိန်မှာတော့
လူနှစ်ဦးရဲ့ဆက်ဆံရေးဟာ အရင်ကလိုမနွေးထွေးနိုင်တော့ပါဘူး...

သူကငါထင်သလိုမဟုတ်ဘူး ဆိုတာတွေ
သူကမိတ်ဆွေကောင်းမဟုတ်ဘူး ဆိုတာတွေ
တွေးမိလာကြပါတယ်

တကယ်တော့
လူတိုင်းရဲ့အတွင်းစိတ်မှာ
weak point တွေရှိနေပါတယ်
မရင့်ကျက်မှုတွေရှိတယ်
မပြည့်ဝတာတွေလည်းရှိနေပါတယ်..

အပေါ်ယံကသာ လူတွေနဲ့အဆင်ပြေဖို့
လူအထင်ကြီးဖို့ ရုပ်ဝတ္ထုပစ္စည်းတွေ
အပြုံးတုတွေနဲ့ဖုံးကွယ်ထားကြတာပါ..

ခက်တာက လူတွေက
ကိုယ်တိုင်သာကောင်းအောင်မနေနိုင်ကြတယ်
သူများကိုတော့ကောင်းတဲ့အရာကိုပဲ
မြင်ချင်ကြတာမျိုး ကြုံချင်ကြတာမျိုးပါ....
ဒါ့ကြောင့် သူတပါးရဲ့ weak point တွေနဲ့
ကြုံတွေ့ရတဲ့အခါ
စည်းလွတ်ဝါးလွတ်တွေပြောဆိုကြ
ပြင်ဖို့ကြိုးစားကြ
မရတဲ့အခါ လှောင်ပြောင်ရှုံ့ချကြ
ကဲ့ရဲ့အတင်းပြောကြရင်း စိုသောလက်တွေ
ခြောက်လာကြတာကြုံဖူးကြမှာပါ..

ဒါ့ကြောင့်
လူနှစ်ဦးအနေနဲ့
လူတစ်စုအနေနဲ့ ရေရှည်လက်တွဲသွားဖို့
ရည်ရွယ်တယ်ဆိုရင်....

နေသင့်တဲ့နေရာမှာပဲနေပါ
မမေးသင့်တဲ့အရာတွေကိုမမေးပါနဲ့.
လိုလိုလားလား ရှင်းပြတာကို နားထောင်ပါ.
မသိသင့်တဲ့အကြောင်းတွေကို မသိချင်ပါနဲ့..

ကိစ္စတစ်ခု ပြဿနာတစ်ခုကို
သင်နဲ့ထပ်တူကျဖို့ ဘယ်တော့မှအတင်းအကြပ်
မကြိုးစားပါနဲ့..

ကောင်းဖို့အတွက်စေတနာနဲ့ပြောတာရယ်
ဝင်ရောက်စွတ်ဖက်တာရယ်က
မတူဘူးဆိုတာသိပါ...

မိတ်ဆွေကောင်းဆိုတာ ရိုးသားရပါမယ်
ဒါ့အပြင် အကင်းလည်းပါးရပါမယ်
သူ့စည်းကိုယ့်စည်း ၂ခုစလုံးကို
မပြောဘဲနဲ့အလိုလိုနားလည်ရပါမယ်...

လူနှစ်ယောက်ဟာ
ဘယ်သောအခါမှ
အရာရာအတွက်
ထပ်တူကျနိုင်မယ်မဟုတ်ဘူးဆိုတာလည်း
သိရပါမယ်

ဒါ့ကြောင့်
မချစ်ခင်က မမုန်းဖို့အတွက်
ကြိုတင်ပြင်ဆင်ထားလို့ရပါတယ်

စည်းကလေးတွေ မနင်းမိအောင်ပေါ့....
ဘောင်ကလေးတွေ မကျော်မိအောင်ပေါ့..

#crd_to_owner_with_respects
#mentalpower

ပြောတဲ့လေသံက အရေးကြီးပါတယ်။

တစ်ယောက်ယောက်နဲ့ စကားပြောတဲ့အခါ၊ ကျွန်တော်တို့ရဲ့လေသံက ကျွန်တော်တို့ထင်ထားတာထက် ပိုပြီး အရေးပါပါတယ်။ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ရည်ရွယ်ချက်က ကောင်းနေပေမယ့်၊ စကားလုံးတွေ ပျောက်သွားပြီးတဲ့နောက်မှာတောင် ကျွန်တော်တို့ပြောဆိုပုံက တခြားသူရဲ့ နှလုံးသားထဲ စွဲကျန်နေတတ်တယ်။ ကြမ်းတမ်းတဲ့ (သို့) ဂရုမစိုက်ဘဲ ပြောမိတဲ့ လေသံတွေက သူတို့စိတ်ထဲမှာ ထပ်ခါထပ်ခါ ပြန်ပဲ့တင်ထပ်နေပြီး၊ ကျွန်တော်တို့ မရည်ရွယ်သော်လည်း နာကျင်စေတဲ့ အချိန်တွေကို ပြန်ပြန်ကြားနေစေနိုင်တယ်။ အဲဒီလို အချိန်တွေက စိတ်ထိခိုက်စရာဖြစ်ပြီး၊ မေ့ဖို့ခက်တဲ့ စိတ်ဒဏ်ရာတွေ ဖြစ်သွားစေနိုင်တယ်။

ဘာပြောသလဲဆိုတာထက် ဘယ်လိုပြောသလဲဆိုတာက ပို၍တောင် အရေးကြီးတယ်။ ကျွန်တော်တို့သုံးတဲ့ လေသံ၊ ချဉ်းကပ်ပုံနဲ့ ရွေးချယ်ပြောဆိုတဲ့ စကားလုံးတွေက လူတစ်ယောက်ကို အားတက်စေသလို၊ စိတ်ဓာတ်ကျစေတာလည်း ဖြစ်နိုင်တယ်။ သင်တွေ့ဆုံတဲ့သူတိုင်းဟာ သူတို့ရင်ထဲမှာ တစ်ခုခုကို သယ်ဆောင်ထားကြပါတယ် - ရုန်းကန်နေရတာတွေ၊ ကြောက်ရွံ့နေတာတွေ၊ မျှော်လင့်ချက်တွေ - ကျွန်တော်တို့ တွေ့မြင်နိုင်မှာ မဟုတ်တဲ့ အရာတွေပေါ့။

ဒါကြောင့် စကားပြောတိုင်း ကြင်နာစွာ ပြောကြရအောင်နော်။ နားလည်ပေးတဲ့စိတ်နဲ့ နွေးနွေးထွေးထွေး ပြောဆိုကြမယ်။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ သင့်ရဲ့စကားလုံးတွေမှာ နာကျင်မှုတွေကို ပျောက်ကင်းစေနိုင်တဲ့၊ စိတ်သက်သာစေနိုင်တဲ့၊ သင်က ဂရုစိုက်တယ်ဆိုတာ ပြနိုင်တဲ့ စွမ်းအားရှိလို့ပဲ။ တကယ်တော့ ကျွန်တော်တို့က သူများကို ဘယ်လိုခံစားမှုမျိုး ဖြစ်စေလဲဆိုတာကိုသာ သူတို့ အကြာကြီး မှတ်မိနေမှာပါ။

YOUR TONE OF VOICE MATTERS.

When we speak to someone, our tone of voice carries more weight than we might think. Even if our intentions are good, the way we say things can linger in someone's heart long after the words have been spoken. A harsh or careless tone can echo in their mind, replaying moments that may hurt more than we ever intended. Those moments can be jarring, leaving behind an emotional bruise that's hard to forget.

It's so important to be mindful of not just what we say, but how we say it. The tone we use, the approach we take, and the words we choose can either lift someone up or tear them down. Everyone you meet is carrying something within them - struggles, fears, hopes - things we might never see.

So, in every conversation, choose to be kind. Speak with empathy and warmth, because your words have the power to heal, to comfort, and to show that you care. After all, the way we make others feel is often what they remember the most.

English text - Heartstring Journal
#မေတ္တာဖြင့်
#ဒေါက်တာစိုးသန်း

မျှတွေးပါ
••••••••
ဘယ်လောက်ပဲ စိတ်ရှည်သူ ဖြစ်ပါစေ
သူ့မှာလည်း နားလည်ပေးရတာ များလာတော့
စိတ်ကုန်သွားတဲ့နေ့ဆိုတာ ရှိလာမှာပဲလေ။

ဘယ်လောက်ပဲ ချစ်တဲ့သူဖြစ်ပါစေ
သူ့မှာလည်း ပေးဆပ်နေရတာ များလာပြီး
ချစ်ရတာနဲ့ ပေးဆပ်ရတာ မတန်တော့
စိတ်ပျက်လာမှာပဲလေ။

ဘယ်လောက်ပဲ သည်းခံတတ်သူ ဖြစ်ပါစေ
သူမှန်လည်း သည်းခံ ၊ သူမှားလည်း
သည်းခံရတာများလာတော့
တစ်ခါတလေ တုန့်ပြန်ချင်တဲ့နေ့ဆိုတာ
ရှိနေမှာပဲလေ။

ဘယ်လောက်ပဲ တော်နေတဲ့သူ ဖြစ်ပါစေ
လောကဓံဖိအား ပြင်းထန်လွန်းလာရင် သူ့မှာလည်း
အားငယ်တဲ့နေ့ဆိုတာ ရှိလာနိုင်တာပဲလေ။

ဘယ်လောက်ပဲ အသည်းမာတဲ့လူ ဖြစ်ပါစေ
တကယ်ချစ်ပြီး တကယ်ခံစားလာရင်တော့
မျက်ရည်ကျတဲ့နေ့ဆိုတာ
သူ့ဘဝမှာ တစ်ကြိမ်တစ်ခါတော့
ရှိနေတတ်တာပဲလေ။

ဘယ်လောက်ပဲ သဘောကောင်းပြီး
အားနာသူဖြစ်ပါစေ
ကိုယ်ကပဲ အလိုက်တသိ လျော့ပေးနေရပြီး
မနိုင်ဝန်ထမ်းတာ များလာတော့
အားနာတတ်တာကို "နောင်တ" ရတဲ့နေ့ဆိုတာ
ရှိလာနိုင်တာပဲလေ။

ဘယ်လောက်ပဲ ရိုးသားသူဖြစ်ပါစေ
ဖြူ စင်မှုကို အသုံးချခံရတာ များလာတော့
ပေါက်ကွဲတဲ့နေ့ဆိုတာ ရှိလာနိုင်တာပဲလေ။

ဘယ်လောက်ပဲ ယုံကြည်တတ်သူ ဖြစ်ပါစေ
အလိမ်ခံရတာ များလာတော့ သံသယဝင်ပြီး
မယုံကြည်တဲ့နေ့ဆိုတာ ရှိနေနိုင်တာပဲလေ။

ဒါ့ကြောင့် ကိုယ့်ဘေးက တန်ဖိုးထားရတဲ့သူတွေ
ကိုယ့်နားက မစွန့်ခွာစေချင်ရင်
သူ့ဘက် ကိုယ့်ဘက် မျှတွေးပါ၊
ကိုယ့်ကြောင့် သူတို့ရဲ့နှလုံးသားကို
အနာ မဖြစ်စေနဲ့နော်။
လူဆိုတာ ခံနိူင်ရည်ထက် ကျော်လွန်သွားရင်
အပြီးတိုင်စိတ်ပျက်ပြီး ဥပေက္ခာပြု သွားတတ်တယ်။

သူ့ဘက် ကိုယ့်ဘက် မျှတွေးတတ်တဲ့
"ကိုယ်ချင်းစာတရား "ကို
မွေးမြူ ထားမှ ကိုယ် တန်ဖိုးထားရသူတွေ
ကိုယ့်နားမှာ အမြဲရှိနေမှာ ဖြစ်ပါတယ်။
#crd_to_owner_with_respect

မိသားစုတွေထဲမှာ အပြစ်တင်ခြင်းဟာ
စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာကြမ်းဖက်မှုပါ။
ကိုယ့်ကို အပြစ်တွေ ခဏခဏအတင်ခံရတဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်မှာ ဘယ်သူမှနေချင်ကြမှာ
မဟုတ်ဘူးလေ။ ငါက သူ့ကို ကောင်းစေချင်လို့ စေတနာနဲ့ပြောနေတာကို မနေချင်လည်း နေပေါ့လို့ ပြောတတ်ကြတယ်။ တကယ်တော့ ဘယ်သူမှ မနေချင်ကြပါဘူး။
သေးသေးလေးကအစ အပြစ်မြင်နေရင် အပြောခံရသူဘက်ကလည်း တွေးလာတော့မှာပဲလေ။ ဘာလို့ အပြစ်မရှိအပြစ်ရှာနေတာလဲပေါ့။ ချစ်တဲ့မျက်စိနဲ့ကြည့်ရင် ပြောပုံဆိုပုံခြင်းတောင် ကွာတတ်ကြပါတယ်။

ဒီအချိန်မှာ အပြောခံရတာများလာတဲ့
လူဟာလည်း တခုခုဆို ပြန်တုံ့ပြန်ဖို့ပြင်နေပါပီ။ စိတ်လက်ပေါ့ပါးစွာနဲ့ စကားပြောဖို့တောင်
သူ့အတွက်ခက်နေပါပြီ။ သူဘာပြောပြော
သူဘာလုပ်လုပ် အပြစ်တင်ခံနေရတာလေ။
သူ့အတွေးထဲမှာ ဘယ်တော့များအပြောခံရဦး
မလဲဆိုတဲ့ အတွေးတွေနဲ့။ အဲ့လူနားရောက်ရင် တင်းကျပ်နေပြီး မလုပ်ရဲမကိုင်ရဲနဲ့ကို ဘာအရည် အသွေးမှ ထွက်မလာတာ။

ဒါကို လောင်းရိပ်မိတယ်လို့လည်း
သုံးနှုန်းတတ်ကြတယ်။
အမှန်ပါပဲ.. လောင်းရိပ်မိနေတဲ့သစ်ပင်ဟာ
ကြီးထွားဖွံ့ဖြိုးဖို့ နှေးကွေးသလို
အပြစ်တင်ခံနေရတဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်မှာ
ကြီးပြင်းလာတဲ့ကလေး တွေဟာ
ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ယုံကြည်မှုအားနည်း
တတ်ပါတယ်။ တခြားအရာတွေအပေါ်
အကောင်းမြင်စိတ်လည်း ပျောက်ကွယ်
နေတတ်တယ်။
သူကိုယ်တိုင်က အဆိုးမြင်ခံနေရတော့
အကောင်းမြင်တယ်ဆိုတာ ဘာမှန်းမသိတော့ဘူး။ တခြားသူတွေကိုလည်း အဲ့လိုပဲ ဆက်ဆံ
သွားတော့တာ။ ပညာမတတ်...မျက်စိပွင့်နားပွင့်လည်းမရှိ... စာလည်းမဖတ်တဲ့ လူ့အသိုင်းအဝိုင်းတစ်ခုဟာ အပြောအဆိုတွေ ရုန့်ရင်းကြမ်းတမ်းပြီး နောက်ဖြစ်လာတဲ့ မျိုးဆက်တွေကလည်း
မုန့်လုံးစက္ကူကပ်နေတော့တာ။

အပြစ်တင်ခံနေရတာများတဲ့
လူတစ်ယောက်ဟာလည်း
နဂိုစိတ်အခံလေးကောင်းနေရင်တောင်
ပြောနေသူနဲ့ဆက်ဆံတဲ့အခါ... အဆိုးဘက်ကို ရောက်ဖို့များနေမှာပဲ။ အဲ့လိုနဲ့ပဲ မိသားစုအတွင်းမှာ ရန်တွေဖြစ် ပြဿနာတွေများနဲ့
စိတ်ချမ်းသာစရာကို မကောင်းတော့တာ။
ကိုယ့်ကို အပြစ်မတင်တဲ့သူနဲ့ဆို ကောင်းကောင်းမွန်မွန်ဆက်ဆံနေတော့တာ။
ဒီလိုနဲ့ပဲ အိမ်သားတွေနဲ့ဆို မကောင်းဘူး။
အပြင်လူနဲ့ပဲ ကောင်းတယ်ဆိုတာတွေဖြစ်လာတာ။

ဒါကြောင့် မိသားစုအတွင်း...
သူငယ်ချင်းတွေကြား ပေါင်းသင်းဆက်ဆံရေးအဆင်ပြေချင်တယ်ဆိုရင် အပြစ်တင်တာတွေ လျော့ကြပါလို့။ ဖြစ်လာတဲ့ကိစ္စတွေကို အပြစ်တင်နေတာထက် အတူရင်ဆိုင်ဖြေရှင်းပေးလိုက်ရင် ကောင်းမွန်တဲ့ဆက်ဆံရေးလေးတည်ဆောက်နိုင်ပြီး.... အေးချမ်းမှုကိုခံစားရတဲ့ပတ်ဝန်းကျင်ကနေ ဘယ်သူမှထွက်သွားတော့မှာ မဟုတ်တော့ပါဘူး။ မိသားစုအတွင်းမှာလည်း အချင်းချင်း နားလည်နိုင်ကြပါစေလို့ ဆန္ဒပြုရင်း...

Crd

"လတ်တလောအဖြစ်များလာတဲ့ Norovirus ကူးစက်ရောဂါ (သို့) အစာအိမ်တုပ်ကွေးအကြောင်း သိကောင်းစရာ"

🦠 Norovirus သည် နှစ်ပေါင်းများစွာကတည်းက ရှိနေခဲ့ပြီး ဆောင်းရာသီတွင် အဖြစ်များသောရောဂါပိုးဖြစ်ပါသည်။

🦠Norovirus သည် ယခုမှပေါ်လာသော Virus အသစ်မဟုတ်ဘဲ ရာသီအလိုက် outbreak ဖြစ်တတ်သော၊
ကမ္ဘာအနှံ့ ဝမ်းပျက်ဝမ်းလျှောဖြစ်ခြင်း၏ အဓိကတရားခံဖြစ်ပါသည်။

💁အရမ်းကြောက်ပြီး အစိုးရိမ်လွန်ရန် မဟုတ်ပါ။
သတိထားနေထိုင်ပြီး ကာကွယ်နိုင်ရန် ရည်ရွယ်၍ အသိပညာပေးပါရစေ။

‼️Norovirus ဟာ Hand sanitizer(Alcohol Spray) များနှင့် မသေစေနိုင်ပါ။ထို့ကြောင့်လက်ကိုဆပ်ပြာနှင့်သေချာဆေးကြောရန်လိုအပ်ပါသည်။

🦀🐙 Norovirus သည် ပင်လယ်စာများမှလည်း ကူးစက်နိုင်သောကြောင့် ပင်လယ်စာများရှောင်ကြဉ်ရန်/သေချာဆေးကြော၍ သေချာကျက်အောင်ချက်ပြုတ်ပြီးမှ စားသင့်ပါတယ်။

🚨🚨တချို့လူများမှာ ၂ ရက် ၃ ရက်အတွင်း ပြန်လည်ကောင်းမွန်လာကြသော်လည်း တချို့သူများတွင် ရေဓာတ်ကို အချိန်မီမဖြည့်နိုင်ပါက ကျောက်ကပ်ပျက်စီးခြင်းနှင့် အသက်အန္တရာယ်ကို စိုးရိမ်ရသည့်အခြေအနေ
အထိဖြစ်နိုင်ပါသည်။

‼️ရောဂါပြန်လည်ကောင်းမွန်လာပြီး ၂ ပတ်အထိ
မစင်တွင် ပိုးများကျန်ရှိနေပြီး ရောဂါပြန်လည်ကူးစက်နိုင်ပါသည်။

🚨🚨 အောက်ပါရောဂါလက္ခဏာများဆိုးရွားလာပါက နီးစပ်ရာဆေးရုံဆေးခန်းများသို့သွားရောက်၍ အချိန်မီ ကုသမှုခံယူသင့်ပါကြောင်း "မိုးသစ္စာမြေ" မိသားစုမှ တိုက်တွန်းနှိုးဆော်အပ်ပါတယ်ရှင်📢📢📢

#norovirusawareness
#knowledgesharing
#MTSM
Crd

"Merry Christmas"
*******

"Merry Christmas" ဆိုတဲ့ ခရစ္စမတ် ဆုတောင်းစကားကို လူတိုင်းနီးပါး ကြားဖူးကြပါတယ်။ ဘယ်ကတည်းက စသုံးတယ် ဆိုတာ အတိအကျ မသိကြပေမဲ့ ၁၄ ရာစုလောက်က ရေးထားတဲ့ စာတွေမှာ တွေ့ရတယ်လို့ ဆိုတယ်။ ဒါပေမဲ့ လူသုံးနည်းပြီး ဒီအသုံးအနူန်း တကယ် ခေတ်စားလာတာက ၁၉ ရာစုမှာပါ။ တိတိကျကျ ပြောရရင် အင်္ဂလိပ်စာရေးဆရာကြီး ချားစ်ဒစ်ကင်း (Charles Dicken) ကြောင့် ဆိုရင် ပိုမှန်တယ်။

ချားစ်ဒစ်ကင်းက စာရေးသိပ်ကောင်းတယ်။ ဘဝ အတွေ့အကြုံလည်း အလွန်များတယ်။ သူ့အဖေက အကြွေးတွေ ထူလွန်းပြီး အကြွေးမပေးနိုင်တော့ ထောင်ကျသွားတယ်။ အဲဒီတော့ သူက အသက် ၁၂ နှစ်မှာ ဖိနပ်စက်ရုံမှာ အလုပ်လုပ်ရတယ်။ အဲဒီခေတ်က အင်္ဂလန်မှာ အဲလို ကလေးအလုပ်သမားတွေ အလွန်ပေါတယ်။ ဒီလိုအဖြစ်မျိုးတွေ ကြုံခဲ့ရတော့ ဆင်းရဲသားတွေ ဘဝကို အတော်စာနာတယ်၊ နားလည်တယ်။

ဒါကြောင့်လည်း သူ့စာအုပ်တွေထဲမှာ အဲဒီခေတ်က ဆင်းရဲသူတွေ၊ ကလေးအပေါ် ရက်စက်တဲ့ အကြောင်း အမြဲပါတယ်။ "Oliver Twist" ဝတ္ထု ဆိုရင် မိဘမဲ့ကလေးတယောက်ကို အလုပ်တွေ မတရားခိုင်း၊ ခါးပိုက်နှိုက် ဖြစ်တဲ့အထိ နှိပ်စက်ကြတဲ့ လူတွေအကြောင်း အသေးစိတ် ရေးထားတာ။ သူ့ငယ်ငယ်က အတွေ့အကြုံတွေ အခြေခံတယ်ပေါ့။

ခရစ္စမတ်အကြောင်း ပြန်ပြောရရင် ချားစ်ဒစ်ကင်းက "A Christmas Carol" ဆိုတဲ့ ဝတ္ထုတပုဒ်ကို ၁၈၄၃ မှာ ထုတ်ခဲ့တယ်။ အဲဒီတုန်းက ခရစ္စမတ်က အဲဒီလောက် ခေတ်မစားဘူး။ အင်္ဂလန်က ခရစ်ယာန်တိုင်းပြည် ဆိုပေမဲ့ အဲဒီတုန်းက ခရစ္စမတ်ကို ဒီလောက် စိတ်မဝင်စားဘူး။ ဝိတိုရိယဘုရင်မ၊ တော်ဝင်မိသားစုတွေ၊ ချမ်းသာတဲ့ သူတွေပဲ ငွေကုန်ကြေးကျခံပြီး ကျင်းပကြတယ်။ ပြောရရင် လူချမ်းသာတွေရဲ့ ဂုဏ်ပြိုင်တဲ့ ပွဲတမျိုးပေါ့။

ဒါကို ချားစ်ဒစ်ကင်းက ပြောင်းချင်တယ်။ ဒီလို ငွေကုန်ခံပြီး ဂုဏ်ပြိုင်ကြမဲ့အစား ဆင်းရဲသားတွေ၊ လိုအပ်သူတွေကို ဒီငွေတွေ လှူပါလား ဆိုတဲ့ သဘောပေါ့။ အဲဒီစိတ်ကူးနဲ့ သူက "A Christmas Carol" ဆိုတဲ့ ဝတ္ထုကို ရေးတယ်။

အဲဒီဝတ္ထုက အလွန်ချမ်းသာပြီး ကပ်စီးနည်းလှတဲ့ သူဌေးကြီးတယောက်ကို အခုလို ခရစ္စမတ်အကြိုညမှာ ခရစ္စမတ်နတ်သုံးပါး (Ghosts of Christmas) က လာပြီး တရားလာပြတယ်ပေါ့။ အတိတ်၊ ပစ္စုပ္ပန်၊ အနာဂတ်မှာ သူဘာတွေဖြစ်ခဲ့တယ်၊ ဘာတွေဖြစ်လာတယ်၊ ဒီလို ဆက်နေရင် ဘာတွေဖြစ်မယ် ဆိုတာ နိမိတ်လာပြတယ်။ သူနိုးလာတဲ့အခါ ခရစ္စမတ်နေ့ ရောက်နေပြီ။ သူက အမြင်မှန်ရသွားပြီး အရင်က ရက်စက်ခဲ့၊ မကြင်နာခဲ့တဲ့ သူ့အလုပ်သမားတွေ၊ အိမ်နီးနားချင်း ဆင်းရဲသားတွေကို ရက်ရောတယ်။ "Merry Christmas" လို့ ဆုတောင်းပြီး လှူဒါန်းတယ်။ ဇာတ်လမ်းလေးက ခပ်တိုတိုပဲ။

သူက ဒီဝတ္ထုကို ရေးတဲ့အချိန်မှာ ဇာတ်လမ်းကို စဥ်းစားရင်းနဲ့ ညတိုင်းနီးပါး လမ်းလျှောက်တယ်တဲ့။ လန်ဒန်မြို့ကို ပတ်ပြီး လျှောက်တာ တချို့ညတွေဆို မိုင် ၂၀ လောက် လျှောက်တယ်လို့ ဆိုတယ်။ လမ်းလျှောက်အတွေးပေါက်ရင် အိမ်ပြန် စာရေးတယ်ပေါ့။ သူရေးပြီးတော့ သူ့ထုတ်နေကြ ထုတ်ဝေသူက မထုတ်ချင်ပြန်ဘူး။ လူမကြိုက်လောက်ဘူးလို့ ထင်လို့။ ဒီတော့ သူက သူ့ဘာသာ ရိုက်ခပေးမယ်။ စာအုပ်ရောင်းရရင်သာ အမြတ်ကို အချိုးကျပေးပါလို့ တောင်းပန်ပြီး ထုတ်ခိုင်းရတယ်။

စာအုပ်ရိုက်ပြီးတော့လည်း အဖုံးအရောင်ကို သူက သဘောမကျဘူး။ သူက အစိမ်းရောင်စိုစိုလေး လိုချင်တယ်၊ ထွက်လာတော့ သံလွင်သီးအစိမ်းရောင် ဖြစ်နေတယ်။ ဒါနဲ့ စာလုံးတွေတော့ ရွှေရောင်လေး ရိုက်ပေးပါလို့ တောင်းပန်ရပြန်တယ်။ နောက်ဆုံး စိတ်ကြိုက်ဖြစ်လို့ ထုတ်မယ် ဆိုတော့ ခရစ္စမတ်က အတော်နီးနေပြီ။ ၁၈၄၃ ဒီဇင်ဘာ ၁၉ ကျမှ စာအုပ်တွေ တင်ရောင်းနိုင်တယ်။

စာအုပ်က အောင်မြင်ပါတယ်။ ပထမအကြိမ် ပုံနှိပ်တဲ့ အုပ်ရေ ၆၀၀၀ က ခရစ္စမတ်နေ့ မတိုင်ခင် ရောင်းကုန်သွားတယ်။ ဒုတိယအကြိမ်နဲ့ တတိယအကြိမ်ကို နှစ်မကုန်ခါနီး အမြန်ထပ်ရိုက်ရတယ်။ နောက်တနှစ် မကုန်ခင်မှာ ၁၁ ကြိမ်မြောက် ထပ်ရိုက်ရတယ်။ သူလည်း အတော် ငွေရလိုက်ပါတယ်။ ပြောရရင် သူရဲ့ အရောင်းရဆုံး စာအုပ်တအုပ်ပါ။

ဒီစာအုပ်ရဲ့ အကျိုးကျေးဇူးက ဘာလဲ ဆိုတော့ ခရစ္စမတ်အချိန်မှာ ကိုယ့်လောက် မပြည့်စုံသူတွေကို ကိုယ်မှာ ရှိတာ ဝေမျှသင့်တယ် ဆိုတဲ့ စိတ်ဓာတ်တခု ပြန့်ပွားစေခဲ့တယ်။ ကိုယ်က အေးအေးဆေးဆေး ပျော်ရွင်နေချိန်မှာ ဒုက္ခရောက်နေသူတွေ ရှိတယ်။ သူတို့အတွက် တတ်နိုင်သလောက် လက်ဆောင်ပေးကြပါပေါ့။

အခုအချိန်ထိ ဒီအလေ့အထဟာ အနောက်နိုင်ငံတွေမှာ ရှိနေဆဲပါ။ အိမ်ရာမဲ့တွေကို ခရစ္စမတ်ဒင်နာ ကျွေးတယ်၊ အဝတ်အစားသစ်တွေ၊ လိုအပ်တာတွေ လက်ဆောင်ပေးတယ်၊ ဆံပင်ညှပ်ပေးတယ် စသဖြင့်ပေါ့။ ခရစ္စမတ်ကာလဟာ မိသားစုအတွက်ပဲ မဟုတ်ဘူး၊ လူတိုင်းအတွက် ဆိုတာမျိုးကို ချားစ်ဒစ်ကင်းရဲ့ ဝတ္ထုက လက်ဆောင်ပေးသွားတယ်။

ဒီတော့ "Merry Christmas" လို့ပဲ ဆုတောင်းစကား ပေါ့ပေါ့မဆိုလိုက်ပါနဲ့။ ဒီအချိန်ဟာ အလှူအတန်းလုပ်သင့်တဲ့ အချိန်၊ လူသားအချင်းချင်း ကူညီရမဲ့ အချိန်ဆိုတာကို နားလည်လိုက်ပါ။ ခရစ်ယာန်ဘာသာဝင်မှ လုပ်နိုင်တာ မဟုတ်ပါဘူး။ ဘယ်ဘာသာဝင်ဖြစ်ဖြစ် နှစ်တနှစ်ရဲ့ ကုန်ခါနီးမှာ ကောင်းမှုပြုရင် ကောင်းကျိုးတွေ ခံစားရမှာပါပဲ။ မပြည့်စုံသူတွေအတွက် နည်းနည်းပဲဖြစ်ဖြစ် ပြည့်စုံအောင် လုပ်ပေးနိုင်တဲ့ ခရစ္စမတ် ဖြစ်နိုင်ကြပါစေ။ နောင်နှစ်ခရစ္စမတ်ပွဲမှာ မြန်မာပြည်မှာ

ပြန်ကျင်းပကြမယ်။ အားလုံးကို "Merry Christmas" ပါ။
_______
AKMoe 2024/12/24

ပွဲအလန့်မှာ
ဖျာတစ်ချပ်အရင်းနဲ့
တစ်နေရာစာခင်းတတ်ကြသူတွေ~~~
အလန့်ကြာ ပွဲ ခင်းအကြာမှာတော့
လူတကာအနင်းခံဘဝနဲ့
ကိုယ့်အရင်းဖျာလေးပါ
အရင်းထဲကပါသွားမှာကိုတော့
စဥ်းစားတတ်ကြပါစေ။

မောင်တင်မိုး(စိတ်ပညာ)

ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် တန်ဖိုးထား တတ်ရမယ်။
ကိုယ့်ဘဝ၊ ကိုယ့် ခံယူချက်နဲ့
ကိုယ့် ယုံကြည်ချက် ရှိရှိ
ဂုဏ်ယူစွာ ရပ်တည်နိုင်ဖို့ပါ...

အသက်မွေးဝမ်းကြောင်း ပညာ
တစ်ခုခု တတ်ကို တတ်ထားရမယ်။
မည်သူ တစ်ဦးတစ်ယောက်ကိုမှ
ဘဝတစ်ခုလုံး ပုံအပ်ပြီး
လောက အလယ်မှာ
အားငယ်စွာ မနေထိုင်ရဖို့ပါ...

လှပစွာ ပြင်ဆင် ဝတ်စား တတ်ရမယ်။
ကိုယ်ဟာ လှပစွာ တည်ရှိနေတယ် ဆိုတဲ့စိတ်ဟာ
ကိုယ့်ကို ယုံကြည်ချက် အများကြီး ပေးနိုင်လို့ပါ...

မနက်စောစော ထရမယ်။
ကိုယ့် ရည်မှန်းချက် တွေဆီ
မြန်မြန်ရောက် နိုင်အောင်
အလုပ်တွေ ပိုမို ပြီးမြောက်အောင်
ရထားတဲ့ အချိန်ကလေး ကို
လုံလောက်စွာ အသုံးချ နိုင်ဖို့ပါ...

အလှူအတန်း ရက်ရောရမယ်။
ဘာကိုမှ မျှော်လင့်ချက် မရှိဘဲ
လွတ်လပ်စွာ လှူတန်းရခြင်းဟာ
ကြီးမားတဲ့ မွန်မြတ်ခြင်း တစ်ခု
ဖြစ်နေလို့ပါ...

ဒါတွေ အားလုံးကို
ကောင်းမွန်စွာ တတ်မြောက်ထားရပါမယ်။
ယောင်္ကျားမို့ ၊ မိန်းမမို့ မဟုတ်ဘူး...
လူတစ်ယောက် ဖြစ်နေလို့ပါ။

နေ့စဉ် လုပ်နေတဲ့ အရာတွေက
အကြောင်းအရာချင်း တူရင်တောင်
ရည်ရွယ်ချက်နဲ့ ခံယူချက် မတူရင်
ဘဝ တန်ဖိုးကလည်း တူမှာ မဟုတ်ဘူး...

တစ်ဖက် စောင်းနင်းတဲ့
အတွေးအခေါ် မျိုးက
လူ့ ပတ်ဝန်းကျင်ကို အကျိုးမပြုစေဘူး။

ကိုယ့်ကို လောင်မြိုက်နေတဲ့ အရာ တစ်ခုကို
သူများလည်း လောင်မြိုက်ပါစေ ဆိုပြီး
ဖြန့်ဝေ နေခြင်းက ကြီးစွာသော
အကုသိုလ် ဖြစ်စေ ပါတယ်...

"လူ" ဆိုတာ ...
တဏှာတစ်ခုတည်းအတွက် ရှင်သန်နေတာမဟုတ်ဘူး...

ကိုယ်ရှင်သန်နေတဲ့ ဘဝရဲ့ တန်ဖိုးနဲ့
ရပ်တည်ချက်တွေကို
ကောင်းကောင်း နားလည် စေချင်မိတယ်...

#လူထုဒေါ်အမာ
✍️ #ဧကရီမေ ❤️

ဘာလုပ်လုပ် မအောင်မြင်တဲ့လူတွေ
-------------------------------------
ဘာကြောင့် မအောင်မြင်ရတာလဲဆိုတာကို ဆန်းစစ်လိုက်ရင်

လူတွေနဲ့ အပေါင်းအသင်း မလုပ်ချင်ပါဘူး၊ လူနဲ့ လူချင်း ပေါင်းသင်းဆက်ဆံရတာကို အပြစ်ကြီးတစ်ခုလို မြင်နေတဲ့သူတွေဟာ ဘယ်တော့မှ မအောင်မြင်နိုင်ဘူး။

လူနဲ့လူချင်း ပေါင်းသင်းမှ အောင်မြင်မယ်။ လူမဟုတ်တဲ့သူတွေနဲ့ ပေါင်းသင်းပြီး လူစိတ်မမွေးရင်လည်း မအောင်မြင်နိုင်ဘူး။

ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ဘွဲ့ရတာနဲ့ ပညာတတ် ပညာရှင်ကြီးထင်ပြီး ဘာကိုမှ ဆက်ပြီးတော့ လေ့လာ သင်ယူလိုခြင်း မရှိတဲ့သူတွေဟာ ဘယ်တော့မှ မအောင်မြင်နိုင်ဘူး။

လူတိုင်းဆုံးရှုံးဖူးတယ်။ လောကကြီးမှာ အရာရာကို အသင့်ဖြစ်အောင် ဖန်တီးပေးနေသူတွေကြောင့် အဆင်ပြေ ချောမွေ့နေပြီး ကျရှုံးမှုဆိုတာ ဘာမှန်းမသိ နေရာရလာသူတွေဟာ ဘယ်တော့မှ မအောင်မြင်နိုင်ဘူး။

လူတိုင်းမှာ အတ္တရှိတယ်။ အဲဒီအတ္တကို လွဲမှားတဲ့နေရာမှာထားပြီး၊ ပယ်သင့်တဲ့နေရာမှာ မပယ်နိုင်တဲ့ သူတွေဟာ ဘယ်တော့မှ မအောင်မြင်နိုင်ဘူး။

လူတိုင်းမှာ အတိတ်ဆိုတာရှိတယ်။ အတိတ်ထဲမှာပဲ ဝဲလည်နေခဲ့ပြီးတော့၊ အဲဒီအတိတ်ကို ဖြတ်တောက်ပြီး အနာဂတ်ကို မတည်ဆောက်နိုင်တဲ့သူတွေဟာ ဘယ်တော့မှ မအောင်မြင်နိုင်ဘူး။

ကိုယ်ပေါင်းသင်းတဲ့လူတွေဟာ အဆိုးမြင်သမားတွေ။ အဲဒီ အဆိုးမြင်သမားတွေကို ဆရာတင်ပြီး သူတို့ ဆွဲချသမျှ ဘဝလို့ထင်နေတဲ့ ခံနေတဲ့အပြင် သူတို့နဲ့ ဘဝတစ်လျှောက်လုံး လက်တွဲနေသမျှ ဘယ်တော့မှ မအောင်မြင်နိုင်ဘူး။

လူတိုင်း လွတ်မြောက်လိုစိတ်ရှိရမယ်။ အဖိနှိပ်ခံနေရတာကို ဘဝအကျိုးပေး မကောင်းလို့ပဲ။ ရှိပါစေလေ၊ ငါနဲ့မှ မဆိုင်တာဆိုပြီး ရုန်းထွက်လိုစိတ် မရှိတဲ့သူတွေဟာ ဘယ်တော့မှ မအောင်မြင်နိုင်ဘူး။

လူဖြစ်ပြီး အသက်သာရှင်နေတယ် ငါဘာကြောင့် အသက်ရှင်ရသလဲ၊ ဘယ်သူ့ကြောင့် အသက်ရှင်နေရသလဲ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ကွဲကွဲပြားပြား ခွဲခြားမသိတဲ့လူတွေဟာ ဘယ်တော့မှ မအောင်မြင်နိုင်ဘူး။

အောင်မြင်ချင်ရင် အောင်မြင်ချင်တဲ့စိတ်ရှိရမယ်။ အောင်မြင်အောင် ကိုယ့်ဒူးကိုယ်ချွန်ပြီး ကြိုးစားလိုစိတ် ရှိရမယ်။ အချောင်သမားစိတ်ဓာတ်မျိုးနဲ့ ပွဲလန့်တုန်း ဖျာဝင်ခင်းတတ်တဲ့လူမျိုးတွေဟာ ဘယ်တော့မှ မအောင်မြင်နိုင်ဘူး။

(Ref: What kind of people will not succeed in life?)

တင်ညွန့်

၂၃.၁၂.၂၀၂၄

ယောက်ျားအမှန်
---------------------
ယောကျ်ားစစ်စစ်ဆိုတာ ကိုယ့်ရည်မှန်းချက် ကိုယ်သိတယ်။

ငါဘာကြောင့် လူဖြစ်နေတာလဲ၊ ငါဘယ်လို ရပ်တည်ချက်နဲ့ အသက်ရှင်နေတာလဲဆိုတာသိတယ်။ ကိုယ့်ရည်ရွယ်ချက် အောင်မြင်ဖို့ကိုပဲ သူအလေးထားတယ်။ ကိုယ့်ရည်ရွယ်ချက် အောင်မြင်ဖို့အတွက် သူတစ်ပါးကို ချနင်းချင်တဲ့စိတ်ထားမရှိဘူး။

ယောကျ်ားစစ်စစ်ဆိုတာ အမြဲသန့်ရှင်းစိတ်မွေးတယ်။

ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်လည်း သန့်ရှင်းအောင်နေတယ်၊ ကိုယ့်ဖြစ်တည်မှုကိုလည်း လေးစားတယ်။ ကိုယ့်စကားကို တန်ဖိုးထားတယ်။ သူတစ်ပါးစကားကိုလည်း လေးစားစွာနားထောင်တတ်တယ်။ ကိုယ့်စိတ်ကိုဖြူစင်အောင် ထားတယ်ဆိုတာ ယုံကြည်မှုတည်ဆောက်တာ၊ ဂုဏ်ယူစရာလို့ နားလည်ထားတဲ့လူမျိုး။

ယောကျ်ားစစ်စစ်ဆိုတာ စိတ်ခံစားမှုကို ထိန်းချုပ်နိုင်စွမ်းရှိသူတွေဖြစ်တယ်။

စိတ်နောက်ကိုယ်ပါ ဘယ်တော့မှ မလုပ်ဘူး။ ဘယ်လိုအနေအထား၊ အခြေအနေကိုပဲ ရင်ဆိုင်ရသည်ဖြစ်စေ ကိုယ့်တန်ဖိုးကို အကျမခံဘူး။ အမှန်တရားဘက်ကပဲ အမြဲရပ်တည်နေတဲ့သူတွေဖြစ်တယ်။

ယောက်ျားစစ်စစ်ဆိုတာ ကိုယ့်လက်တွဲဖော်အတွက် အမြဲအချိန်ပေးတယ်။

အချစ်ဆိုတာ နှုတ်ဖျားမှာမရှိ၊ ကိုယ့်ချစ်ရသူကို ဂရုစိုက်ပေးပြီးတော့ အချိန်ပေးနိုင်ရမယ်ဆိုတာ နားလည် ထားတဲ့ သူတွေဖြစ်တယ်။

ယောကျ်ားစစ်စစ်ဆိုတာ ခွင့်လွှတ်စရာဆိုရင် ခွင့်လွှတ်ပေးတယ်။

ဘယ်တော့မှ သူတစ်ဖက်သား နစ်နာအောင် အပြစ်ပေးလေ့မရှိဘူး။ ခွင့်လွှတ်ခြင်းနဲ့ သူ့သဘောထားကြီးခြင်းကို သက်သေထူပြနိုင်သူတွေ။ ငြိမ်းချမ်းမှုကို တည်ဆောက်နိုင်ဖို့ ကြိုးစားတယ်။ ဘယ်သူ့ကိုမှ နစ်နာစေလိုတဲ့ စိတ်ထားမရှိဘူး။ ထာဝရလက်တွဲ ဆက်ဆံနိုင်ရေးကိုသာ ဦးတည်လေ့ရှိတယ်။

ယောက်ျားစစ်စစ်ဆိုတာ သူ့ဘဝကို တန်ဖိုးရှိစွာနဲ့ ကုန်ဆုံးစေသူတွေဖြစ်တယ်။

သူက သူ့ဝင်ငွေ၊ ထွက်ငွေကိုအမြဲ စီမံဖန်တီး သုံးစွဲတတ်တယ်။ ဖြုန်းတီးတာမျိုး ဘယ်တော့မှ မလုပ်ဘူး။ သူဘာလုပ်လုပ်၊ ဘာကိုသုံးသုံး အကျိုးရှိတာတွေအတွက်ပဲ ဖြစ်ရမယ်။ သူ့မိသားစုရဲ့ ဘဝလုံခြုံရေးကို အမြဲထည့်တွက်တတ်တယ်။

ယောကျာ်းစစ်စစ်ဆိုတာ အရက်သမား၊ မူးယစ်ဆေးစွဲပြီး ဘဝအပျက်ခံနေတဲ့သူတွေမဟုတ်ဘူး။

အရက်မသောက်ဘူး။ မူးယစ်ဆေးဆိုတာ မကောင်းမှုဆိုပြီး ရှောင်တယ်။ သူ့ကျန်းမာရေး သူအလေးထားတယ်။ သူ့စိတ်ကို သူနိုင်အောင် ထိန်းနိုင်သူတွေဖြစ်တယ်။

ယောကျ်ားစစ်စစ်ဆိုတာ သူ့ဘဝကို သူပုံဖော်တယ်။ သူ့အဆင့်အတန်းကို သူထိန်းတယ်။

သူ့စိတ်ဓာတ်ခွန်အားတွေဟာ သူ့ဘဝအတွေ့အကြုံတွေကရတယ်။ သူများအလိုကျ သူလိုက်ပြီးတော့ ဘယ်တော့မှ မလုပ်ဘူး။

ယောကျာ်းစစ်စစ်ဆိုတာ ကိုယ့်ဇနီးသည်ရဲ့ အကြံဉာဏ်ကိုလည်း အလေးထားတယ်။

သူက ဇနီးဖြစ်သူပြောတာကို လေးလေးစားစား နားထောင်တတ်တယ်။ တန်ဖိုးလည်းထားတယ်။ အိမ်ထောင် အတွက် အရေးကြီးတာတွေကို အတူတူဆုံးဖြတ်ချက်ချလေ့ရှိတယ်။ ယောကျ်ားကသာ လွှမ်းမိုး ဆုံးဖြတ်နိုင် ရမယ်ဆိုတဲ့ စိတ်ဓာတ်မျိုး မရှိဘူး။

ယောကျ်ားစစ်စစ်ဆိုတာ ပြဿနာကို ပညာနဲ့ ဖြေရှင်းနိုင်စွမ်းရှိသူတွေဖြစ်တယ်။

ကိုယ့်ဇနီးရဲ့ အပြစ်ကိုဝေဖန်ပြီး ချိုးနှိမ်စွပ်စွဲ၊ နှိမ့်ချပြောတတ်သူတွေမဟုတ်ဘူး။ တည်ငြိမ်စွာနဲ့ ထောက်ပြပြီး ပြဿနာတစ်ခုကို အတူတူဖြေရှင်းနိုင်အောင် ကြိုးစားလေ့ရှိတယ်။

သာမန်ယောက်ျားနဲ့ ယောကျ်ားစစ်စစ် ဘာတွေခြားနားသလဲ

သာမန်တွေက ခံစားချက်နောက်ကိုလိုက်တယ်၊ အစစ်တွေက တန်ဖိုးနောက်ကိုလိုက်တယ်။

သာမန်တွေက သူတို့ပတ်ဝန်းကျင်ရဲ့ လွှမ်းမိုးမှုကိုခံတယ်၊ အစစ်တွေက နည်းလမ်းတကျ လွှမ်းမိုးနိုင်အောင် ကြိုးစားတယ်။

သာမန်တွေက လွှမ်းမိုးချင်တယ်၊ အစစ်တွေက ယောက်ျားပီသကြောင်းပြတယ်။

သာမန်တွေက ကိုယ့်အဆင့်အတန်းကို အလေးထားတယ်၊ အစစ်တွေက သူတို့ဦးတည်ထားတာကိုပဲ အလေးထား လုပ်ဆောင်တတ်တယ်။

ဒီအကြောင်းကို အိမ်နီးချင်း လင်မယားကိုကြည့်ပြီးရေးပါတယ်။

ယောက်ျားက သူ့မိန်းမကိုရိုက်တယ်။ သူ့မိန်းမက အော်ငိုတယ်။

ဘာကိုသွားပြီး သတိထားလိုက်မိသလဲဆိုတော့ သာမန်ယောက်ျားတွေက လက်နဲ့ခွန်အားကို အားကိုးတယ်၊ အစစ်တွေက ဘာလုပ်သင့်တယ်ဆိုတာကို ရွေးချယ်တတ်တယ်။

ယောက်ျားစစ်စစ်ဆိုတာ အကာအကွယ်ပေးတတ်သူ၊ မြှင့်တင်ပေးတတ်သူ၊ တည်ဆောက်ပေးတတ်သူတွေ။ သူတို့ဟာ ဖျက်ဆီးတတ်သူတွေ မဟုတ်ဘူး။

(Ref: 10 Definition of a Real Man, Calvin The Urbanite)

တင်ညွန့်

၁၈.၁၁.၂၀၂၄

လက်ရှိ ကိုယ့်ဘေးနားက သူငယ်ချင်းဟာ
Toxic friend ဟုတ် မဟုတ် သိဖို့လိုအပ်ပါတယ် ။

True Friend နဲ့ Toxic Friend ရဲ့ ကွာခြားမှုတွေကတော့

1. True Friend တွေဟာ လူချင်းမတွေ့ရရင်တောင် သတိရတိုင်း သတိရတိုင်း ကိုယ့်ကို ဆက်သွယ်ပါတယ်။ ဘယ်လောက်ဝေးဝေး၊ ရင်ထဲအမြဲနီးနေတဲ့ သူငယ်ချင်းမျိုး ဖြစ်ပါတယ်။ သူလိုအပ်တိုင်း ကိုယ်ရှိသလို ကိုယ်လိုအပ်တိုင်း သူရှိနေတတ်ပါတယ်။

Toxic Friend တွေကတော့ လိုအပ်တဲ့အခါမှသာ ကိုယ့်ကို အဆက်အသွယ်လုပ်မှာဖြစ်ပြီး ကျန်တဲ့အချိန်တိုင်းမှာ ပျောက်ကွယ်နေမှာ ဖြစ်ပါတယ်။ ကိုယ်လိုအပ်တဲ့အချိန်မှာလည်း ဆက်သွယ်လို့မရသလို သူတို့က ကိုယ့်အကူအညီမလိုတဲ့အခါမှာလည်း ဆက်သွယ်လို့ရမှာ မဟုတ်ပါဘူး။

2. True Friend တွေဟာ ကိုယ့်ရဲ့ ဖြစ်တည်မှု၊ အကြိုက်၊ မူရင်းပုံစံနဲ့ စိတ်သဘောထားတွေကို လက်ခံထားပြီးဖြစ်သလို သဘောလည်းကျပါတယ်။ မဖြစ်မနေ လိုအပ်တာလောက်သာ ပြုပြင်ဖို့ အကြံပေးပါတယ်။ ဒါကြောင့် သူတို့ရှေ့မှာ ဟန်ဆောင်မှုကင်းကင်းနဲ့ လွတ်လပ်စွာ နေနိုင်ပါတယ်။

Toxic Friend တွေကတော့ ကိုယ့်ကို ထိန်းချုပ်ချင်ကြပြီး ကိုယ့်ရဲ့ ဖြစ်တည်မှု၊ အကြိုက်၊ ပုံစံ၊ စိတ်သဘောထား အားလုံးကို သူတို့ဖြစ်စေချင်တဲ့အတိုင်း ပြောင်းလဲပစ်ချင်ကြပါတယ်။ မပြောင်းလဲနိုင်သရွေ့ စိတ်ဒုက္ခပေးတတ်ကြပါတယ်။ ဘာလို့လဲလို့ မေးမယ်ဆိုရင် "ကောင်းစေချင်လို့ပါ" လို့ ဖြေပြပါလိမ့်မယ်။

3. True Friend တွေဟာ ကိုယ့်ရဲ့အောင်မြင်မှုတိုင်းကို ကိုယ်နဲ့ထပ်တူ ဝမ်းသာပျော်ရွှင်ပေးပါတယ်။ အောင်မြင်တဲ့အချိန်တိုင်းမှာလည်း သူတို့ရှိပါတယ်။ အောင်မြင်မှုတင် မဟုတ်ပါဘူး။ ကျရှုံးမှုဖြစ်လာတဲ့အခါလည်း အတူရှိပေးပြီး အားပေးတတ်ပါတယ်။

Toxic Friend တွေကတော့ ကိုယ့်ရဲ့အောင်မြင်မှု သေးသေးလေးကအစ မနာလို ဖြစ်တတ်ပါတယ်။ စိတ်လိုလက်ရ ဂုဏ်ပြုပေးနိုင်ခြင်း မရှိပါဘူး။ သိသိသာသာကို မကျေမနပ်ဖြစ်နေတတ်ပါတယ်။ အကယ်၍ ကျရှုံးခဲ့ရင်တော့ အားပေးကောင်း ပေးပါလိမ့်မယ်။ နောက်ကွယ်မှာတော့ အဝမ်းသာကြီး ဝမ်းသာနေတတ်သူတွေ ဖြစ်ပါတယ်။

4. True Friend တွေဟာ ငြင်းခုန်စရာကိစ္စနဲ့ ကြုံလာလို့ ငြင်းကြမယ်ဆိုရင် အချိန်တစ်ခုရောက်တဲ့အခါ ဆွေးနွေးခြင်းဘက်ကို ပြောင်းလဲတတ်ကြပါတယ်။ ငြင်းခုန်မှုဟာ ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်ပဲ ပြီးဆုံးသွားပြီး နှစ်ဦးသာလက်ခံနိုင်တဲ့ အဖြေလည်း ရရှိပါတယ်။

Toxic Friend တွေကတော့ အငြင်းသန်ပါတယ်။ သူတို့မှန်တဲ့အခါ မှန်ကြောင်းကို အသည်းအသန် သက်သေထူပြီး သူတို့မှားတဲ့အခါ အမှားကိုလက်မခံဘဲ ကိုယ်လက်လျော့တဲ့အထိ အချိန်ဘယ်လောက်ကြာကြာ ငြင်းခုန်တတ်ပါတယ်။ အနိုင်လိုချင်စိတ်ဟာ ကိစ္စသေးသေးလေးတွေမှာတောင် ကြီးစိုးနေတတ်သူတွေ ဖြစ်ပါတယ်။

5. True Friend တွေဟာ ကိုယ်ပိုင်အချိန်ကို လေးစားမှုပေးပါတယ်။ လွမ်းတဲ့အခါတိုင်း မဖြစ်ဖြစ်အောင် တွေ့ကြပေမယ့် ကိုယ်မအားမလပ်တဲ့အခါလည်း နားလည်ပေးပါတယ်။

Toxic Friend တွေကတော့ သူတို့ကိုယ့်ကို လိုအပ်နေတဲ့အခါ ကိုယ်အားလား၊ မအားဘူးလားဆိုတာကို ဂရုမစိုက်ဘဲ ကိုယ့်ရဲ့အချိန်တွေကို သူတို့နဲ့ ကုန်နေစေပါတယ်။ ကိုယ့်ကို မလိုအပ်တော့ဘူးဆိုရင်တော့ အကြာကြီး ပစ်ထားတတ်ပါတယ်။

6. True Friend တွေဟာ ကိုယ့်မှာ တခြားသူငယ်ချင်းတွေ ရှိနေတဲ့အခါ လက်ခံပေးပါတယ်။ သူငယ်ချင်းရဲ့ သူငယ်ချင်းမို့ သူငယ်ချင်းတွေလို့ သတ်မှတ်နိုင်ပါတယ်။ သူငယ်ချင်းကိစ္စနဲ့ ပတ်သက်ရင် ကိုယ့်ကို အကျပ်အတည်းထဲရောက်အောင် မလုပ်ဘဲ နားလည်ပေးတတ်ပါတယ်။

Toxic Friend တွေကတော့ ကိုယ့်မှာ တခြားသူငယ်ချင်းရှိလာတဲ့အခါ လုံးဝ မကြည်ဖြူပါဘူး။ ဖြူစင်တဲ့ သဝန်တိုမှုမျိုး မဟုတ်ဘဲ ကိုယ်ဟာ သူ့အပိုင်ဖြစ်ရမယ်၊ သူတို့ကြိုးဆွဲရာပဲ က ရမယ်လို့ စိတ်ထဲ သတ်မှတ်ထားတာ ဖြစ်ပါတယ်။

7. True Friend တွေဟာ empathetic ဖြစ်ပါတယ်။ ကိုယ့်ကို နားလည်မှုတွေ ပေးနိုင်ပါတယ်။ မျှဝေခံစားပေးနိုင်ပါတယ်။ ကိုယ်က 100 နာကျင်နေရင် သူတို့က 50 ကို မျှပြီးခံစားပေးကာ အနာသက်သာစေပါတယ်။

Toxic Friend တွေကတော့ hurtful ဖြစ်ပါတယ်။ ကိုယ့်ကို နားမလည်ပေးနိုင်သလို အနာပေါ် ထပ်နာအောင် လုပ်တတ်ပါတယ်။ ကိုယ်က 100 နာကျင်နေရင် သူတို့က 200 ထိနာအောင် ပြုလုပ်တတ်ပါတယ်။

8. True Friend တွေဟာ ကိုယ့်ကိုလေးစားမှုပေးသလို သူတို့ကိုယ် သူတို့လည်း လေးစားပါတယ်။ သည်းခံပေးပါတယ်။ ချစ်တာက ချစ်တာ သက်သက်၊ ထားရှိရမယ့် စည်းတွေ၊ ဘောင်တွေ ရှိတာက သက်သက် ဆိုတာကို နားလည်ကြပါတယ်။

Toxic Friend တွေကတော့ အချင်းချင်းလေးစားမှုဆိုတာ မရှိပါဘူး။ စိတ်ခံစားချက်တွေကို ခပ်မြန်မြန် ခပ်လွယ်လွယ် ထုတ်ပြတတ်ပါတယ်။ စည်းတွေ၊ ဘောင်တွေလည်း မရှိပါဘူး။ သူတို့နဲ့ ပတ်သက်မိတိုင်း စိတ်မော၊ လူမော ဖြစ်ရပါတယ်။


ဒီအချက်လေးတွေအရ လက်ရှိပေါင်းသင်းနေတဲ့သူဟာ Toxic Friend ဖြစ်နေမှန်း သေချာပြီဆိုတာနဲ့ သူ့ကို လက်လွှတ်ရပါမယ်။ စွန့်ခွာရပါတယ်။ ဖြတ်တောက်ရပါမယ်။ သူ့အစား ကိုယ့်ဘေးမှာ True Friend တွေကို ပိုပြီး ထားရှိရပါမယ်။

ပိုအရေးကြီးတာက ကိုယ်ကိုယ်တိုင်ကလည်း True Friend တစ်ဦးဖြစ်အောင် နေထိုင်တတ်ရပါမယ်။ သူများအပေါ် Toxic Friend မဖြစ်စေရပါဘူး။ အဲ့လိုနေထိုင်သွားမှသာ ကိုယ့်ရဲ့ဘဝဟာ ပျော်ရွှင်အေးချမ်းမှုတွေ ဆထက် ဆထက် တိုးပွါးလာမှာ ဖြစ်ပါတယ်။

မမေ့ပါနဲ့ …
ကိုယ့်ကိုယ်ကို ချစ်ဖို့အတွက်
အဆိပ်ရှိတဲ့သံယောစဉ်တွေကို ဖြတ်တောက်ပစ်ရပါမယ်။

AD

ဗီဇ နဲ့ အကျင့်

တစ်ယောက်ရဲ့အကျင့်နဲ့ဗီဇဆိုတာဟာအတူတူ
ပါပဲလို့ထင်ပါလိမ့်မယ်၊ အမှန်က မတူပါဘူး။

လူတစ်ယောက်ရဲ့အကျင့်ဆိုတာကိုပြုပြင်ပြောင်းလဲလို့ရတတ်ပါတယ်၊ ဗီဇ ဆိုတာကတော့မွေးရာပါမို့ ဘာနဲ့မှပြုပြင်လို့မရပါဘူး။

အကျင့်မကောင်းဘူးဆိုတဲ့သူကို ပြုပြင်ဆုံးမရတာလွယ်သလောက် ဗီဇမကောင်းတဲ့သူကိုဆုံးမဖို့တော့အချိန်ကုန်လေကုန် စိတ်ပန်းလူပန်းဖြစ်ရလွဲလို့ဘာမှမထူးခြားပါဘူး။

ဗီဇမကောင်းတဲ့သူကို ချစ်တဲ့စိတ် တစ်ခုတည်းနဲ့
ပြုပြင်ပေးလို့ရမှာပဲလို့မတွေးနဲ့ ဘယ်တော့မှမစဉ်းစားပါနဲ့။ ကတိတွေထားလည်း သူတို့ရဲ့ ဗီဇညဉ်အတိုင်း ပြုလုပ်ကြတာပဲ။

ယုတ်မာတဲ့ဗီဇပါလာရင် ယုတ်မာမှာပဲ လိမ်ညာတတ်တဲ့ဗီဇပါရင်တော့ လိမ်ဖို့ညာဖို့၀န်မလေးတတ်ပါဘူး ရှုတ်ပွေတတ်တဲဗီဇပါလာရင် ရှုတ်ပွေနေမှာပါပဲ။ သန္ဓေဗီဇဆိုတာ အဲ့ဒါမျိုးပါ။

ဗီဇ မကောင်းတဲ့သူကို အကြိမ်ကြိမ် အခါခါ ဆုံးမပြုပြင်လို့လည်းပြောင်းလဲလာမှာ မဟုတ်ပါဘူး။

ဗီဇ ဆိုတာက သေမှပျောက်တဲ့အမျိုးမို့ဘာမှ
မျှော်လင့်မနေပါနဲ့။ ပြုပြင်လို့မရသလို
တနေ့ပြောင်းလဲလာမှာဘဲဆိုပြီး အချိန်ကုန်မခံပါနဲ့။

သူကံတရားနဲ့သူ သူ့ဗီဇနဲ့သူ သူ့ထိုက်နဲ့သူကံလို့ပဲ
မှတ်ယူပြီး လစ်လျုရှု့ဥပေက္ခာပြုထားလိုက်ပါ။

အမျိုးသားနေ့

သို့မဟုတ် အမျိုးသားအောင်ပွဲနေ့့

ခေတ်ဘုန်းသစ်

အမျိုးသားနေ့ ဆိုတာ ဘာလဲ။ အမျိုးသားနေ့ဆိုတော့ အမျိုးသမီး များနေ့ ရော မရှိဘူးလားလို့ ကလေးတစ်ချို့က မေးတတ်ကြပါတယ်။ တကယ်တော့ အမျိုးသား ဆိုတဲ့အဓိပ္ပာယ်ဟာ သားသိထားတဲ့ အမျိုးသား(ယောက်ျားလေး) ဆိုတဲ့ အဓိပ္ပာယ်မဟုတ်ဘူး ။ တို့ မြန်မာလူမျိုး၊ မြန်မာတိုင်းရင်းသားတွေ၊ တို့အမျိုးအဆွေ၊ အနွယ်တွေရဲ့နေ့ ဆိုတဲ့ အဓိပါယ်နဲ့ အမျိုးသားနေ့လို့ ခေါ်ကြတာပါ။

အမျိုးသားနေ့ ဘယ်လို ဖြစ်လာသလဲ ဆိုတဲ့ အကြောင်းလေးကို အန်တီ က ကလေးတို့ သိဖို့ ပြောပြမယ်နော်။

အင်္ဂလိပ်တွေ မြန်မာနိုင်ငံကြီးကို မသိမ်းပိုက်ခင်အချိန်က မြန်မာပြည်မှာ အခု ကလေးတို့ တွေ တက် နေတဲ့ ကျောင်းလိုမျိုး ကျောင်းတွေ မရှိကြသေးဘူး။ ကလေးတွေ စာသင်မယ့် အချိန်ရောက်လာပြီဆို၇င် ဘုန်းကြီးကျောင်းကို ပဲ လွှတ်ပြိးတော့ စာသင်ခိုင်းကြရတယ်။ ဘုန်းတော်ကြီးတွေက မြန်မာစာ အရေးအဖတ်တွေ၊ သချာင်္ အတွက်အချက် တွေ ကိုလည်း သင်ပေးကြတယ်။ ဘုန်းကြီးစာလို့ ခေါ်တဲ့ ပါဠိ စာတွေ၊ ဘုရားရှိခိုးတွေ၊ ဓလေ့ထုံးစံ တွေနဲ့ယဉ်ကျေးမှုတွေကိုလည်း ဘုန်းကြိးကျောင်းမှာ သင်ပေးကြပါတယ်။
ဒီလိုနဲ သီပေါမင်းကြိး မင်းလုပ် အုပ်ချုပ်နေတဲ့ မန္တလေးရွှေနန်းတော်ကြီးကို အင်္ဂလိပ်တွေ ၀င်ရောက် သိမ်းပိုက်ပြီးနောက်မှာတော့ မြန်မာ တစ်နိုင်ငံ လုံးဟာ အင်္ဂလိပ်တွေ လက်အောက်ကို ကျ ရောက်ရတော့တာပေါ့။ အင်္ဂလိပ်တွေ ၀င်လာတဲ့ အချိန်ရောက်တော့ မှာ ခရစ်ယာန်မယ်သီလရှင်တွေ၊ ဘုန်းကြိးတွေ ဖွင့်ကြတဲ့ သာသနာပြုကျောင်း တွေရောက်လာပါတော့တယ်။ သာသာနာပြုကျောင်း ဆိုတာက အခု ကလေးတို့ တက်နေတဲ့ အတန်းကျောင်းတွေက စာတွေ လိုမျိုး သင်ပေးတာ။ အင်္ဂလိပ်စာလည်း ပါတာပေါ့။ အင်္ဂလိပ်တွေ အုပ်ချုပ်ပြီးနောက်မှာ သာသနာပြုကျောင်းတွေ ပေါ်လာသလို၊ အတန်းကျောင်းတွေလည်း ပေါ်လာတယ်။ ကောလိပ်တွေလည်းပေါ်လာ ပါတော့တယ်။

ကောလိပ်ဆိုတာက တက္ကသိုလ်ထက် အဆင့်ပိုနိမ့်မယ်။ အဲဒီ့အချိန်တုံးက မြန်မာပြည်မှာရန်ကုန်ကောလိပ် နဲ့ ဂျက်ဆင်ကောလိပ် ဆိုတဲ့ ကောလိပ် နှစ်ခုပဲ ရှိသေးတယ်။ အဲဒီ့ ကောလိပ်တွေကလည်း အိန္ဒိယနိုင်ငံက ကာလကတ္တားတိုင်းပြည်ရဲ့ လက်အောက်ခံ ဖြစ်နေတယ်။ သင်ရတဲ့ စာတွေကလည်း သူတို့ကလကတ္တားက ချမှတ်ထားတဲ့ အတိုင်းသင်ကြရတယ်
စာမေးပွဲဆိုလည်း ကာလကတ္တားက ထုတ်တဲ့ မေးခွန်းအတိုင်းပဲဖြေကြရတယ်။ ကာလကတ္တာက ချမှတ်တဲ့ အတိုင်း သင်ရတဲ့ စာတွေကို တို့ မြန်မာပြည်က ကျောင်းသားတွေ က သင်ကြရတာ ဆိုတော့ တို့ တိုင်းပြည်ရဲ့လိုအပ်ချက်တွေနဲ့ မကိုက်ညီဘူးပေါ့ကွယ်။ ဒီတော့ ကျောင်းသားတွေဟာ ကျောင်းသွားပြီးတော့သာ စာသင်ရတယ် သိပ်ပြီးတော့ အကျိုး မရဘူးပေါ့။ စာထဲက ပါတဲ့ အရာတွေကို တကယ့်လုပ်ငန်းခွင်မှာ အသုံးပြု၊ အသုံးချနိုင်ဖို့ နည်း တယ်။ တကယ့်အတတ်ပညာ ရှင်၊ အသိပညာရှင်တွေကို ကောလိပ် ကနေ မမွေးပေးနိုင်ဘူးလို့ ယူဆ ကြတယ်။

ဒါနဲ့ ကောလိပ် အဖြစ်ကနေ တက္ကသိုလ်အဖြစ်တိုးပေးဖို့၊ ကိုယ့်တိုင်း ကိုယ့်ပြည်နဲ့ကိုက်ညီတဲ့ ကိုယ့်ရဲ့ သင်ရိုးညွှန်းတန်းကို ကိုယ့်ဖာသာ သီးသန့်ထားရှိသင်ယူဖို့အတွက် ဝိုင်အမ်ဘီအေ အသင်းကြီး ကနေ ဦးဆောင်ပြီေးတာ့ ဝိုင်းပြီးတော့ တောင်းဆို ဆန္ဒပြကြတာပေါ့။ ဝိုင်အမ်ဘီအေ ဆိုတာက အင်္ဂလိပ်လို (Young Men’s Buddhist Association) တဲ့။ သူ့ရှေ့က စာလုံတွေ ဖြစ်တဲ့ YMBA ကိုယူထားတာ။ မြန်မာလိုတော့ ဗုဒ္ဓကလျာဏယု၀အသင်း လို့ ခေါ်တာပေါ့။

အင်္ဂလိပ် အစိုးရလည်း တက္ကသိုလ်ကြီး ဖွဲ့စည်းမယ် ဆိုပြီးတော့ ယူနီဗာစတီ အက်ဥပဒေကို ရေး တယ်။ ဒါပေမယ့် ကလေးတို့ ရေ... အင်္ဂလိပ်ရေးတဲ့ ဥပဒေ ထဲမှာ သင်ရမယ့် စာတွေက စာတွေ့သာ များတယ်၊ လက်တွေ့ သင်ခန်းစာတွေ သိပ်မပါဘူးကွဲ့။ သိပ္ပံဘာသာရပ်လို အရာမျိုးဟာ စာတွေ့ထက် လက်တွေ့ပါမှသာ အကျိုးရှိတဲ့ ဘာသာရပ်တွေလေ။ အခြေခံကို ကျကျနနသိရှိဖို့လည်း လိုသေးတာကိုး။

ဒါမှသာ နောက်ထပ် တီထွင်ချင်တာ၊ ကြံဆချင်တာကို တီထွင်ကြံဆ နိုင်မှာပေါ့။ ဥပမာ ပြောရရင် မိုးရွာတဲ့ အကြောင်း (water cycle) အကြောင်းကို ပါးစပ်က ပြောပြရင် ကလေးတို့ ဘယ်လို နားလည်မှာတဲ့လဲ။ အန်တီက မိုးရွာတာကို ကလေးတို့နဲ့ အတူတူ လက်တွေ့စမ်းသပ်လုပ်ပြလိုက်မယ်ဆို၇င်တော့ ကလေးတို့ နားလည်သွားမှာပဲ မဟုတ်လား။ အဲလိုပဲလေ..စာတွေချည်းပဲ ဖတ်နေရမယ်ဆိုရင် သိပ္ပံဘာသာရပ်များဟာ နားလည်ဖို့ ဘယ်လွယ်လိမ့်မတုံး။ ပရယ်တီကယ်လို့ခေါ်တဲ့ လက်တွေ့ စမ်းသပ်ခန်းတွေဟာ တက္ကသိုလ်တစ်ခု အတွက် လို ကို လိုအပ်လှပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အင်္ဂလိပ် အစိုးရ က မြန်မာပြည်အတွက် ဖွင့်မယ့် တက္ကသိုလ်ကြီးမှာတော့ ၀မ်းနည်းစရာကောင်းအောင်ပဲ ဒီလို လက်တွေ့စမ်းသပ်ခန်းတွေဟာ လုံလုံလောက်လောက် ပါမလာခဲ့ပါဘူး။ တက္ကသိုလ် တက်တယ်ဆိုတာဟာ ဘွဲ့ရဖို့ပဲ။ ဘွဲ့ရရင် အစိုးရရုံးတွေမှာ လစာကောင်းကောင်းနဲ့ ၀န်ထောက်ဖြစ်မယ် ဆိုတဲ့ ရည်မှန်းချက်လောက်ကိုပဲ ထားပြီးတော့ သင်တဲ့ကျောင်း ဖြစ်နေတယ်လေ။

ပြီးတော့ တက္ကသိုလ်တတ်ဖို့အတွက် ကျောင်းစာရိတ်ကလည်း သိပ်ကြီးတယ် ဆိုပဲ။ အဲဒီခေတ်က ရုံးစာရေးလစာ တစ်လ ငါးဆယ်ရတယ် ဆိုရင် တက္ကသိုလ်ရဲ့ ကျောင်းလခ ဟာလည်း
တစ်လ ငါးဆယ်လောက် ရှိသတဲ့။ သာမန်လက်လုပ်လက်စား အောက်ခြေက အလုပ်သမားတွေရဲ့ သားသမီးတွေ အတွက်တော့ တက္ကသိုလ်တက်ဖို့ ဆိုတာ အဝေးကြီးမှ တကယ့် အဝေးကြီး ဖြစ်နေတာပေါ့ကွယ်။
အံမယ် .... အဲဒီ့ခေတ် တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားတွေ နေရတာကတော့ တကယ့် အပျံစားပဲဟေ့။ ကျောင်းဆောင်တွေမှာ ထမင်းချက်က အဆင်သင့် ချက်ပေးထားတာကို အနားက စားပွဲထိုး ဘွိုင်ကုလားက ချပေးတာပေါ့။
စားရတာလည်း အပျံစားပဲ လို့ ကြားဖူးတာပါပဲ။ (အင်း ..အဲဒီခေတ်က လူတွေ ပြောတာကတော့ အင်္ဂလိပ် အစိုးရက တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားတွေကို တို့ဟာ တက္ကသိုလ်ကျောင်းသား၊ အပြင်ကလူတွေနဲ့ မတူဘူးလို့ တမင် စိတ်ကြီး၀င်သွားအောင်လို့ ရည်ရွယ်ချက် ရှိရှိနဲ့ လုပ်ခဲ့တာလို့) ဆိုတယ်။

ဒါနဲ့ အင်္ဂလိပ်အစိုးရ လုပ်မယ့် တက္ကသိုလ် အက်ဥပဒေကို ဝိုင်းပြီး ကန့် ကွက်ကြတော့တာပေါ့။ သတင်းစာတွေကလည်း ဒီတက္ကသိုလ်အက်ဥပေဒကို ကန့်ကွက်ကြ၊ ဆန္ဒတွေပြကြ လုပ်ပေမယ့်လည်း အင်္ဂလိပ် အစိုးရဟာ အဲဒီအက်ဥပဒေကို အတည် ပြုလိုက်တယ်ကွဲ့။

ကျောင်းသားတွေ၊ ပြည်သူတွေက ဘယ်ကျေနပ်လိမ့်မတုန်း။ ဒါနဲ့ ကျောင်းသားကြီး ဆယ့်တစ်ဦးတို့ဟာ နိုင်ငံရဲ့ ဂုဏ်သိက္ခာကို ဆယ်တင်ဖို့အတွက် ရွှေတိဂုံ စေတီ အနောက်တောင် ထောင့်(စနေထောင့်) က ဗောဓိပင်မှာ ပထမ ကျောင်းသားသပိတ်ကို မှောက်ဖို့ သစ္စာဆို အဓိဌာန်ပြီးဆုံးဖြတ်လိုက်ကြတယ်။
ကျောင်းသားဆယ့်တစ်ဦး က ဘယ်သူတွေလဲဆိုတော့-
၁။ကေညီပိတ်
၂။ထွန်း၀င်း
၃။ဖေသိန်း
၄။ဘခင်
၅။ ဘရှင် (သံတွဲ)
၆။ ဘရှင်(ထား၀ယ်)
ရ။ဘဦး
၈။ ဘိုးကွန်း
၉။ လှတင်
၁၀။မောင်ဧ
၁၁။ အောင်ဒင် တို့ပါပဲ။

အဲဒီသပိတ်ကို အကြောင်းပြုပြီးတော့ အမျိုးသားကျောင်းတွေ ပေါ်လာတော့တာပါပဲ။ အမျိုးသားကျောင်း ဆိုတာက တခြားမဟုတ်ဘူး။ မျိုးချစ်စိတ်ရှိတဲ့ ပိုက်ဆံရှိတဲ့ သူတွေ၊ ပညာတတ်တွေ ဦးဆောင်ပြီးတော့ ဖွင့်တဲ့ကျောင်းမျိုးပေါ့။ ဟိုးအရင်ကဆို တောနယ်တွေက ကျောင်းတွေမှာ အင်္ဂလိပ်စာ ဆိုတာ မသင်ကြရဘူး။

သားတို့ ဒီခေတ်မှာ အင်္ဂလိပ်ကျောင်းတွေ (ဘိုကျောင်း) တွေကို သွားတတ်တဲ့ ကလေးတွေက အင်္ဂလိပ် စာကောင်းသလိုပဲ စိန်ပေါလ်၊ စိန်ဂျွန်း၊ စိန်ဖလိုး စတဲ့ သာသနာပြုကျောင်းမှာထားကြတဲ့ ကလေးတွေက အင်္ဂလိပ်စာ ကောင်းကြတယ်။ ဒီကျောင်းသားသပိတ်ကြောင့် အမျိုးသားကျောင်းတွေ ပေါ်လာတော့မှပဲ ခေတ်မီ တက္ကသိုလ် ကျောင်းသားများနဲ့ အမျိုးသားကျောင်းဆရာကြီးများဟာ မြန်မာစာသာမက ကလေးတွေကို အင်္ဂလိပ်စာတွေပါသင်ပေးကြတယ် ကွဲ့။ ဒီပထမ ကျောင်းသား သပိတ်ကြီးဟာ ကိုယ့်ရဲ့နိုင်ငံသူနိုင်ငံသား ၊ ကိုယ့် ဒေသဌာန က အမျိုးအနွယ်တွေကို တိုးတက်ကြီးပွားအောင်လုပ်ပေးရမယ်၊ စာတတ်အောင် သင်ပေးရမယ်ဆိုတဲ့စိတ်ကလေးကို ပညာတတ် တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားတွေ စိတ်ထဲ ရောက်လာ အောင်လို့ လုပ်ပေးနိုင်တဲ့ နေ့ တစ်နေ့ပါပဲ။

ဒါကြောင့် ဂျီစီဘီအေ အသင်းကြီးက အင်္ဂလိပ် အုပ်ချုပ်မှုအောက်က လွတ်မြောက်အောင် လို့ ကြိုးပမ်းကြတဲ့အချိန်မှာ လူတွေ ရဲ့ စိတ်ထဲကို မျိုးချစ်စိတ်ဓါတ်လေး ေ၇ာက်အောင်လို့ အမျိုးသားနေ့ ဆိုပြိးနေ့တစ်နေ့ကို သတ်မှတ်ဖို့ရွေးကြတာပေါ့။ ဘယ်နေ့ကို အမျိုးသားနေ့ အဖြစ်သတ်မှတ်ရင် ကောင်းမလဲဆိုပြီးရွေးကြတာလေ။
ပထမ တော့ မြန်မာဘုရင် သီပေါမင်းနန်းကျ ပြီး အိန္ဒိယကို ပါသွားတဲ့နေ့ကို အမျိုးသားနေ့လုပ်ရမလား။ ဦးဥတ္တမကိုယ်တော် အဖမ်းခံရတဲ့နေ့ကိုပဲ လုပ်ရမလားဆိုပြီး တော့ စဉ်းစားကြသတဲ့။ ဒါပေမယ့် နောက်ဆုံးမှာတော့ ရန်ကုန်တက္ကသိုလ် အက်ဥပဒေကို တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားကြီး တွေ သပိတ်မှောက်ကြတဲ့ နေ့ ၊ မြန်မာပြက္ခဒိန် အရ တန်ဆောင်မုန်း လပြည့်ကျော်(၁၀) ရက်ကို အမျိုးသား နေ့ အဖြစ် သတ်မှတ်ဖို့ အားလုံးသဘောတူလိုက်ကြပါတော့တယ်။

အမျိုးသားနေ့ အဖြစ် ရက်ကို သတ်မှတ်တဲ့အချိန်မှာ ကျောင်းသားတွေ သပိတ်မှောက်တဲ့ ဒီဇင်ဘာ (၅) ရက်ကို အဂ်လိပ် ရက် ဖြစ်တာမို့လို့မယူဘူး။ မြန်မာရက် ဖြစ်တဲ့ တန်ဆောင်မုန်းလပြည့်ကျော် (၁၀) ရက်ကို ပဲ အမျိုးသားနေ့ အဖြစ် ယူထားတာ ပေါ့။ ဒါကြောင့် အမျိုးသားနေ့ ရဲ့ အင်္ဂလိပ်ရက် တွေ ဟာ တစ်နှစ်နဲ့ တစ်နှစ် မတူ တာပေါ့။ ကိုင်း..မယုံဘူးဆိုရင် ဒီနှစ်ပြက္ခဒိန်က အမျိုးသားနေ့ရယ်၊ အရင်နှစ်က ပြက္ခဒိန်က အမျိုးသားနေ့ရယ်ကို ယှဉ်ပြီးတော့ကြည့်ကြည့်နော်။

ခေတ်ဘုန်းသစ်

ပစ်လိုက်တော့မှာလား
----------------------
မူလတန်းကျောင်းတစ်ကျောင်းတွင်ဖြစ်သည်။

ဂျီလီယန်ဆိုသည့် ကလေးမလေး၏ မိခင်သည် ကျောင်းကို မကြာခဏခေါ်ခြင်း ခံရသည်။ ကျောင်းအုပ် ဆရာမကြီးရုံးခန်းကိုလည်း မကြာခဏဝင်တွေ့ရသည်။ အကြောင်းမှာ ဂျီလီယံလေးသည် သင်ကြားရေး ကိုလည်း အာရုံမစိုက်၊ စာကိုလည်း စိတ်မဝင်စား၊ သူ့ဘာသာသူ တွေးနေ ငေးနေတတ်ခြင်းကြောင့် ဖြစ်သည်။

သူ့အတန်းပိုင်ဆရာမသည် ကလေးကို သတိထားမိနေသည်မှာကြာပြီ။ ထို့ကြောင့် အခန်းထဲတွင် စာလိုက် လုပ်လေ့မရှိသည့် သူ့ကို အပြစ်ပေးမိသည်။ ကလေးကို ချော့တစ်ခါ ချောက်တစ်လှည့်နှင့် မည်သို့ပင် သင်ကြားသည်ဆိုစေ အာရုံစိုက်လည်း ခေတ္တသာဖြစ်သည်။ ဂျီလီယံလေးက သူ့ကမ္ဘာကို သူတည်ဆောက်ကာ သူ့အတွေးနှင့်သူ နေသည်။

ဆရာမက သူ့မိခင်ကိုခေါ်ပြီး ကလေး၏ ပုံမှန်မဟုတ်သော အနေအထားကို ပြောပြသည်။ သူ့ကို စိတ်ရောကု ဆရာဝန်တစ်ဦးဦးနှင့် ပြကြည့်ရန်ကိုလည်း အကြံပြုသည်။

သူ့မိခင်သည် အတော်လေးစိတ်ပျက်သွားသည်။ အားလုံးကလည်း သူ့ကို သင်ကြားရမည်ကို ကြောက်လာကြပြီး ကလေးနှင့်သင့်လျော်သည့် ကျောင်းတစ်ကျောင်းကျောင်းတွင် အပ်နှံရန် အကြံပြုကြသည်။

မိခင်ဖြစ်သူက စိတ်ပျက်စွာနှင့် သူ့သမီးလေးကို ဂီတခန်းသို့ ခေါ်သွားသည်။ ထိုအခန်းထဲတွင် တီးမှုတ်နေကြသည်။ ဂျီလီယံလေး ဘာလုပ်သည် ထင်ပါသနည်း။ ကလေးသည် ထိုအခန်းထဲတွင် ပျော်ရွှင်စွာဖြင့် လှည့်ပတ်ပြီး ကခုန်နေတော့သည်။

အသက်ကြီးသည့် ဆရာမကြီးတစ်ဦးက

“ရှင့်ကလေးက အထူးပဲ။ သူက စာသင်ချင်တာ မဟုတ်ဘူး။ သူက ကချင်တာ။ ကျွန်မအကြံပေးချင်တာကတော့ သူ့ကို အနုပညာကျောင်းတစ်ကျောင်းမှာ အပ်စေချင်တာပဲ။ သူသင်ချင်တာ စာမဟုတ်ဘူး။ သူသင်ချင်နေတာ အက” ဟု ပြောလိုက်သည်။

ထိုမိန်းကလေး အမည်မှာ ဂျီလီယံ ဘာဘရာ လင်း (Gillian Barbara Lynne) ဖြစ်ပြီး ဗြိတိန်နိုင်ငံတွင် ထင်ရှား သော အကမင်းသမီး၊ ကကွက်များကို ဖန်တီးသူ၊ ဇာတ်စင်ဒါရိုက်တာစသည့် ဂုဏ်ထူးတွေကို ပိုင်ဆိုင်နိုင်ခဲ့ပြီး ဆုတံဆိပ်ပေါင်းများစွာကိုလည်း ရရှိကာ ဘရော့ဒ်ဝေးသမိုင်းတွင် အထူးချွန်ဆုံး ဇာတ်မင်းသမီးကြီး တစ်ဦး ဖြစ်ခဲ့သည်။ သူ့ကို အော်ပရာကဝေကြီးဟုပင် တင်စားခေါ်ဝေါ်ခဲ့ကြသည်။

ကလေးတစ်ယောက်ကို အစောပိုင်း ပြုစုပျိုးထောင်မှုသည် အလွန်အရေးကြီးသည်။ သင်မရ ပြုမရဆိုကာ အိမ်ကို ပြန်လွှတ်ခြင်း ခံရသော အက်ဒီဆင်သည် နောက်ဆုံးဘာဖြစ်သွားသနည်း။ အောင်မြင်သော လူတစ်ဦး၏ နောက်ကွယ်တွင် မိခင်တွေကလည်း အရေးကြီးသည်။ မိခင်တို့၏ ချစ်ခြင်းမေတ္တာနှင့် မဖြစ်မနေ ဇွဲဖြင့် ပြုစုပျိုးထောင်ပေးနိုင်စွမ်း မရှိလျှင်လည်း သားသမီးများသည် အလကားဘဝကို ရောက်ကြရပေလိမ့် မည်။

ကလေးအကြောင်းကို နားလည်သော ဆရာ ဆရာမများနှင့် မိဘများ ဖြစ်စေချင်ပါသည်။

တင်ညွန့်

၄.၁၁.၂၀၂၄

သွေးမအေးစေလိုပါ

အဲ့နေ့ဝတ်ဖို့ လိမ်မော်ဝါအင်္ကျီကို အပြင်က ချုပ်ပို့ရတယ်လို့ ကြားဖူးတယ်။ မိသားစုတွေ ရင်ထဲမှာ ဘယ်လိုနေရှာမလဲ။

တရားနာချင်လား ဘာစားချင်သလဲ ဘာမှာခဲ့ချင်လဲ နောက်ဆုံးဆန္ဒ အစရှိသဖြင့် လူ့အခွင့်ရေးတွေ....... ခဝေးဆိုတာ လူမှ မဟုတ်တာ။

လက်ထိပ်ခတ် ခေါင်းကိုစွပ် ဆွဲတဲ့နောက် လိုက်ရတဲ့ ခြေလှမ်းတွေ၊ ခေါင်းကိုမစွပ်ရင်လဲ မကြာခင် အမှောင်မိုက်ဆုံး ဖြစ်တော့မှာမို့ နင်းမှန်းမသိ၊ လှမ်းမှန်းမသိ စိတ်ထဲ ဘာတွေ တွေးမိနေမလဲ။

အမေ လို့ မှန်းရော် ကန်တော့လေမလား။ မပြီးပဲ ချန်ခဲ့ရတဲ့ နိုင်ငံ့အရေးအတွက် စိတ်မောလေမလား။

ဂျောက်ခနဲ ခြေထောက်အောက်က အံဖုံးအပွင့်...
တောကျီးကန်းတို့ ရင်ဘတ်တွေ ဗလာဟင်းလင်းပွင့် သွေးချင်းချင်း နင့်...

သမီးတို့ရေ သားတို့ရေ...

#သွေးကြွေးမှာ_ဆွေးနွေးစရာမရှိ
#မင်းတို့လည်းလုပ်ချင်ရာလုပ်ငါတို့လည်းနောက်မဆုတ်ဘူး

ဆင်ခြင်တုံတရားမရှိသူတွေက
စိတ်ထဲကစကားကို နှုတ်ကတန်းထွက်တတ်တယ်။

ဆင်ခြင်တုံတရားရှိသူက
စိတ်ထဲကပြောချင်တဲ့စကားကို
နှုတ်ကတန်းမထွက်ပဲ
ဦးနှောက်ဆီကို အရင်ပို့တယ်။

ဦးနှောက်ကနေမှ
ပြောသင့်တဲ့စကားလား
မပြောသင့်တဲ့စကားလား
ပြောလိုက်ရင် ဘယ်လိုအကျိုးရနိုင်လဲ
မပြောလိုက်ရင် ဘယ်လိုအကျိုးရနိုင်လဲ
သုံးသပ်ဝေဖန်ပိုင်းခြားတယ်။

အသိရှိသူ သတိရှိသူတွေဟာ
စကားကို လွယ်လွယ်မပြောတတ်ကြဘူး။

အသိနဲ့သတိမရှိသူတွေကတော့
ရင်ထဲကစကားလုံးတွေကို
ဦးနှောက်နဲ့ မဆက်သွယ်ပဲ
ပြောချင်ရာတွေ စွတ်ပြောတော့တာပါပဲ။

စကားပြောတဲ့အခါ
စိတ် နဲ့ နှုတ် နှစ်ခုထဲ
ဆက်သွယ်နေတာမျိုးမဟုတ်ပဲ

စိတ်ရယ် ဦးနှောက်ရယ် နှုတ်ရယ်
သုံးမျိုးနဲ့ ဆက်သွယ်ပြီးမှပြောရင်
မပြောသင့်တာတွေ မပြောမိတော့ပဲ
ပြောသင့်တာတွေပဲ ပြောမိလာပါလိမ့်မယ်.

#crd_to_owner_with_respect

ဆရာရယ်။
အဲဒီမှာတင် ဇွတ်ကို ဖြတ်ချပစ်လိုက်တာပါပဲ။ ဖြတ်လိုက် တော့လည်း ပြတ်သွားတာပါပဲ။ ကျွန်တော့်စိတ်ကို ကျွန်တော် ယုံလာတယ်။ ငါ တကယ်လုပ်ချင်ရင် တကယ်ကိုဖြစ်တယ်။ ငါ့စိတ်ကို ငါနိုင်တယ်လို့ ယုံကြည်လာတယ်။

အောင်သင်း - နောက်ပိုင်း ဘယ်လောက်ကြာလောက်အထိ ရှူချင်စိတ် ပြန်ပေါ်နေသေးသလဲ။ တမ်းတစွဲလမ်းမိနေတာကို ပြောတာပါ။
ကျော်ဟိန်း-အဲဒီလိုတော့ မဖြစ်ဘူးဆရာ။ ကျွန်တော်က လူတစ်မျိုးဆရာရဲ့။ မလုပ်တော့ဘူးလို့ ဖြတ်လိုက်ရင် စိတ်ကကို ပြတ်သွားတာ။ ဒါပေမယ့် စိတ်ကိုသာ နိုင်တာကိုး ဆရာရဲ့။ ဒီရုပ်ကြီးက သူ့သဘောသူဆောင်နေတာ မဟုတ်လား။ ကျွန်တော့်ရုပ်ကြီးက ဘိန်းဖြူစွဲသွားခဲ့ပြီလေ။ သူကတော့ တောင့်တနေပြန်သေးတာ ပဲ။ သူ့ကိုကျတော့ ကျွန်တော်က မနိုင်တော့ဘူး။ ဝါးဝါးနဲ့ သမ်းပြီး ‘ရင်း’ထနေတာဟာ အကြာကြီးပဲ။ သူကလည်း ဆယ်နှစ်ပဲဆရာရေ ဆယ်နှစ်ပဲ။ ဆယ်နှစ်လောက်ကိုခံခဲ့ရတာ။ ပျောက်သွားတာ ဘာကြာသေးလို့လဲ။

အောင်သင်း - တစ်ခုရှိတာက မင်းပြောသလို စိတ်ကပြတ်သွားဖို့က သိပ်တော့ မလွယ်လှဘူးကွ။ ဒါကြောင့် တချို့ ဆေးရုံတက်ပြီး ဖြတ်၊ ပြတ်သွားပါလျက် နောက်တစ်ခါ အဲဒီဘက်ကို ပြန်ပြီးလည်သွား တာမျိုးတွေ ဖြစ်နေတာပေါ့။
ကျော်ဟိန်း- ဟုတ်တယ် ဆရာ၊ သိပ်တော့ မလွယ်လှဘူး။ ဘိန်းဖြူ မစွဲနိုင် ပါဘူးဆိုတဲ့လူတွေ လာခဲ့စမ်းပါ၊ ကျွန်တော်ကကို ပိုက်ဆံအကုန် ခံပြီး တိုက်ပါ့မယ်။

အဲဒီကျတော့ -
အောင်သင်း - မလုပ်ပါနဲ့ မောင်ကျော်ဟိန်းရယ် အဲဒါမျိုးကို စိန်မခေါ်ကောင်းပါဘူး။ (ရယ်လျက် ပြောလိုက်မိပါသည်)
---------------------------------------------
အပေါ်က အကြောင်းတွေက
နိုင်ငံကျော်မင်းသား ကျော်ဟိန်းကို ဆရာဦးအောင်သင်းက အင်တာဗျူးထားတဲ့အထဲက မူးယစ်ဆေးနဲ့ ပတ်သက်တဲ့အပိုင်းလေးကို ဖြတ်ပြီး ရေးပြလိုက်တာပါ။
မူးယစ်ဆေးဆိုတာ စွဲလမ်းသွားရင် လူမှုရေး၊ပညာရေး၊
မိသားစုအရေး ဘာဆိုဘာမှ သုံးမရတော့ဘဲ ဘဝပျက်သွားတတ်တယ်၊ ကိုယ်တွေလူငယ်ဘဝကလည်း အနည်းနဲ့အများ လက်တည့်စမ်းဖူးတယ်ဆိုပေမယ့် ဒီနေ့ခေတ်မှာ မူးယစ်ဆေးက နာမည်ပေါင်းစုံနဲ့ ထွက်လာတဲ့အပြင် generation တွေကလည်း မြင့်လာတယ်၊ ကိုယ်တွေခေတ်နဲ့ မတူတာက အတော်ကြီး လွယ်လွယ်ကူကူ နဲ့ဝယ်လို့ရ‌နေတာ..ပဲ။

လူငယ်တွေကို အဓိကပစ်မှတ်ထားပြီး ခေတ်ပျက်တုန်း အပီအပြင်ကို အကြီးအကျယ် အရောင်းအဝယ်လုပ်နေတာတွေက အတော်ကြီး စိတ်မချမ်းသာစရာပဲ။
လူတယောက်က မူးယစ်ဆေးတကယ်စွဲသွားရင် ၊ မူးယစ်ကျွန်ဖြစ်သွားရင် သိပ်ကြောက်ဖို့ကောင်းတယ်။
အသိ၊ သတိရှိပါစေ။

Credit

CTOU.

Via- Win Maung.
#CrdOrginalUploader
#မြန်မာ့ဖြူမည်းရုပ်ရှင်
#ရုပ်ရှင်ချစ်သူ

ဆရာကြီးအောင်သင်း နှင့် မင်းသားကြီးကျော်ဟိန်း...
အောင်သင်း - ဘိန်းဖြူ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ပြတ်သွားတာလဲ။
ကျော်ဟိန်း - ကျွန်တော်က ဘယ်သူ့ကိုမှ ကြောက်မနေချင်ဘူးဘယ်သူ့ အချုပ်ကိုင်ကိုမှ မခံချင်ဘူးဘယ်သူ့အလွှမ်းမိုးကိုမှ မခံချင် ဘူး။ ဘယ်သူ့အနိုင်ကိုမှ မခံချင်တဲ့ကောင်ဟာ ဒါကြီးရဲ့အနိုင်ကို ခံနေရပြီဆိုတာမျိုးကို တွေးလိုက်မိတော့ လန့်လာတယ်ဆရာ။ ငါတော့ သွားပြီပေါ့။ ဒီအတိုင်းကြီး ခံနေရတော့မလားပေါ့။ ဖြတ်မှဖြစ်မယ်။ ဒီအတွေးဟာ ဆေးသမားအားလုံး ဖြစ်ဖူးတဲ့အတွေးပဲ။ ဒါပေမယ့် လက်တွေ့မှာ ဘယ်သူမှ အကောင် အထည်မဖော်နိုင်ဘူး။ ဖြတ်ချင်တဲ့အချိန်မှာ အားလုံးလိုလို စွဲကြပြီ။ ကျွန်တော်လည်း ဖြတ်ချင်စိတ်ရှိတဲ့အချိန်မှာ ရေရေ လည်လည်ကို စွဲနေပြီ။ ဒါကြီးကို ဘယ်လိုဖြတ်မလဲ။ စဉ်းစား တော့ အဖြေတစ်ခုထွက်လာတယ်။
ဘိန်းဖြူဆိုတာကြီးက ငါ့ကို လွှမ်းမိုးနေပါကလား၊ ဒီကောင်ကြီးက ငါ့ကို ချုပ်ကိုင်နေပါကလား ဆိုတာကြီးကို မကြိုက်နိုင်အောင် ဖြစ်လာခဲ့ရတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာပဲ ဒါရိုက်တာ တစ်ယောက်ကလည်း ကျွန်တော့်ကို လွှမ်းမိုးချုပ်ကိုင်ဖို့ ကြိုးစား လာတာကို သတိထားမိလာတယ်။ ရှေ့ပိုင်းမှာ ကျွန်တော်ပြောခဲ့သလို ကျွန်တော်က
ဘယ်သူ့လွှမ်းမိုးမှု ချုပ်ကိုင်မှုကိုမှ မခံချင် ဘူး။
နောက်ပြီး ကျွန်တော်က ရှက်တတ်တယ်ဆရာ။
ရှက်တတ်တယ်ဆိုတာက တခြားဟာမျိုးတွေမဟုတ်ပါဘူး။ ကျွန်တော့်စိတ်ထဲမှာ အထင်ကြီးနေတဲ့သူတစ်ယောက်ယောက် ကျွန်တော့် ကို‘ဒီကောင် အလကားကောင်ပဲ'လို့ အထင်သေးသွားမှာမျိုးကို ရှက်တတ်တယ်။ ဒီအချိန်မှာ ဒါရိုက်တာ ဆရာဦးဝင်းဖေနဲ့ ‘လူသွားလမ်းကလေး' ဆိုတဲ့ကားကို ရိုက်နေတဲ့အချိန်ပေါ့။ ကျွန်တော်က ဦးဝင်းဖေကို အထင်ကြီးတယ်။ သူက အနုပညာ ကျောင်းအုပ်ကြီး၊ ပန်းချီလည်းတတ်တယ်၊ စာလည်းရေးတယ်၊ ရုပ်ရှင်ပညာကိုလည်း တတ်တယ်။ ကျွန်တော်က ယူဆတယ်။ သူက ကျွန်တော့်ကို ဘိန်းဖြူစွဲနေသူရယ်လို့ သိသွားမှာကို ကြောက်နေတယ်။ အဲဒီမှာတင်ပဲ ကဲကွာ ဖြတ်တယ်ကွာဆိုပြီး ဖြတ်ချလိုက်ပြီး အရက်ကိုသောက်တော့တာပဲ။

ပြောလိုက်ရဦးမယ်။ စောစောကပြောခဲ့တဲ့ ကျွန်တော့်ကို ချုပ်ကိုင်ဖို့ကြိုးစားတဲ့ ဒါရိုက်တာကိုယ်တော်မြတ်က အဲဒီကျတော့မှ ကျွန်တော်ဟာဖြင့် အရက်တွေကို စွတ်သောက်နေပြီ၊ ကြည့်လုပ်ကြပါဦး ဘာညာနဲ့ ကျွန်တော့်အစ်ကိုတို့၊ ညီမတို့ကို သွားတိုင်တော့တာကိုး ဆရာရဲ့။ ဒီတော့ ကျွန်တော့်စိတ်ထဲမှာ “ဟ ဘိန်းဖြူတုန်းကတော့ ဘာမှမပြော အရက်သောက်တာကျမှ ပြောရသလား မရိုးသားဘူး”ပေါ့။ တကယ်ဆိုတော့ ဘိန်းဖြူ လုပ်နေတာကို သူသိတယ်၊ ရိပ်မိတယ်။ “ခင်ဗျားဗျာ ဒါကို မလုပ်ပါနဲ့ ဘာညာ” စသည်ဖြင့် ကျွန်တော့်ကိုပြောစေချင်တယ်။ သူက အဲဒီတုန်းက ဘာမှမပြောဘူး။ သူ့ကိုလည်း “ခင်ဗျားဗျာ ဘိန်းဖြူတုန်းကတည်းက ပြောပါလား၊ ခုမှပြောရသလား”ဆိုပြီး သူ့ကို ငိုပြီးတော့ကို ပြောခဲ့မိပါသေးတယ်။

အောင်သင်း- ဒီတော့ ဘိန်းဖြူကို ဖြတ်ချင်လာခဲ့တာတွေက -
ကျော်ဟိန်း- ဘိန်းဖြူ ရဲ့လွှမ်းမိုးနေမှုကြီးကို ကြောက်တယ်။ နောက်တစ်ချက် က ဘိန်းဖြူကိုအကြောင်းပြုပြီး တစ်ယောက်ယောက်၊ တစ်စုံ တစ်ခုကို ကြောက်နေရမှာကြီးကိုလည်း ကြောက်တယ်။ နောက် တစ်ချက်က အလုပ်တစ်ခုပေါ်လာလိုက်ရင် ကျွန်တော်က ဘယ် တော့မှ အဆင်သင့်မဖြစ်ဘူး။ အလုပ်အတွက် လာခေါ်လိုက်ရင် ကျွန်တော်က ခဏကလေးဆိုပြီး ဟိုဟာလုပ်သလိုလို၊ ဒီဟာ ယူသလိုလို၊ အိမ်သာဝင်လိုက်သလိုလိုနဲ့ ဘိန်းဖြူကို ချရတော့ တာ။

အောင်သင်း-ရှူတာလား။
ကျော်ဟိန်း - ဟုတ်တယ်။ စီးကရက်ထဲထည့်ပြီး ရှူတာ။ ကျွန်တော်က ထိုးတာတွေဘာတွေကို ဝါသနာမပါဘူး။

အောင်သင်း - အတိုင်းအတာ အကန့်အသတ်ရှိသေးသလား။ ဘယ်လောက်များများလုပ်ခဲ့သလဲ။
ကျော်ဟိန်း - ဟာ.. ဆရာ့နှယ်… ဘာပြောကောင်းမလဲ၊ သုံးလိုက် ရှူလိုက် တာဟာ မိုးမွှန်ရောဆိုတာမျိုးပေါ့။ ပိုက်ဆံကလည်း ရနေပြီကိုး ဆရာရဲ့။ ဘယ်လောက်ရှူလိုက် သုံးလိုက်သလဲဆိုရင် ကျွန်တော် ဒီအိမ်ကြီးထဲက အခန်းတစ်ခန်းမှာချတာ၊ အခန်းထဲကအိမ်မြှောင် တွေပါ ဘိန်းဖြူစွဲကုန်တာ။ ကျွန်တော်တို့ဖြတ်တော့ အဲဒီကောင် တွေ အကုန်ပြုတ်ကျပြီး သေကုန်ရော။ ဒါနဲ့ပဲ ဖြတ်လိုက်တော့ - - နေဦးဆရာ။ ဖြတ်တယ်။ ဒါပေမယ့် မလွယ်တာကို ပြောပြပါ့ မယ်၊ဥပဒေနဲ့လည်း မလွတ်ကင်းတော့ ဥပဒေလည်းကြောက်ရအကုန်ကြောက်နေရတာကြီး ဖြတ်မယ်ကွာလို့ ဆုံးဖြတ်ပြီးတာနဲ့ ဘိန်းဖြူတစ်လိပ်ကို သေချာဖြည့်အဝချ၊ ပြီးတာနဲ့အထုပ်လိုက် ကြီးကို အိမ်သာထဲသွန်ထည့်ပြီး ရေဆွဲချပစ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မှ ဘိန်းဖြူ စည်းစိမ်ကလေးနဲ့ မှိန်းနေတာပေါ့။
၂ နာရီလောက် ရှိတော့ တဖြည်းဖြည်း ပြေသွားရော၊ အာနိသင် ကုန်သွားရော။ ဒီတော့ နောက်ထပ်ပြီး လုပ်ချင်လာပြန်ပါရော။ ကျွန်တော် ဘာလုပ်မိတယ်ထင်သလဲ။ အိမ်သာထဲပြန်သွား အိမ်သာခွက် ဘေးနှုတ်ခမ်းတွေကို လက်နဲ့ ပွတ်သပ်ရှာကြည့်မိသေးတယ်။ နည်းနည်းပါးပါး ကပ်ပြီးကျန်နေခဲ့ဦးမလားပေါ့။ ကျွန်ဖြစ်သွား ပြီဆိုရင် အဲဒီလိုကို ကြောက်စရာကောင်းတယ် ဆရာရေ။ ကျွန်တော် မရွံမရှာကို လုပ်ခဲ့မိတာ။ နောက်မှ ဖျတ်ခနဲ သတိရ ပြီး'ဟ..ငါ ဘာလုပ်နေတာလဲ ရူးနေသလား”ဆိုပြီး စိတ်ကို ပျက်သွားတာပဲ။ တစ်ယောက်တည်း အိမ်သာထဲမှာရှက်လိုက်တာ

အမေရေးထားတဲ့စာ
-------------------
ချစ်သမီးလေး

အမေအိုလာပြီနော်။ သမီးကို မှာချင်တာက အမေ့ကို စိတ်ရှည်သည်းခံပေးပါကွယ်။ အမေ့ကို နားလည်ပေးဖို့ ပြောချင်ပါတယ်။

အမေအသက်ကြီးလာပြီလေ။

အမေစကားပြောရင် စကားတစ်လုံးကို ထပ်ကာထပ်ကာ ပြောမိလာတာမျိုးရှိပါလိမ့်မယ်။ အဲဒီအချိန်မှာ သမီးက

“အမေ အဲဒါကိုပဲ ထပ်ကာထပ်ကာပြောနေတယ်” ဆိုပြီး ဒေါသနဲ့ မတုံ့ပြန်ပါနဲ့ကွယ်။ သမီးငယ်ငယ်တုန်းက မှတ်မိလား။ အမေကလေ သမီးကြားဖူးနေတဲ့ ပုံပြင်တွေကိုပဲ ညတိုင်း ထပ်ကာထပ်ကာ ပြောပြမှ သမီးက အိပ်တတ်တာလေ။

အမေက ရေမချိုးချင်ဘူးလို့ ပြောတဲ့အခါ အမေ့ကိုစိတ်မဆိုးရဘူးနော်။ သမီးငယ်ငယ်လေးတုန်းက ရေချိုးပေးမယ် လုပ်တိုင်း အမေ့ကို ဆင်ခြေအမျိုးမျိုးပေးပြီး ဟိုပြေး သည်ပြေး လုပ်တတ်တာလေးကို သတိရ လိုက်ပါကွယ်။

အမေက သမီးတို့သုံးနေတဲ့ ဖုန်းတွေ ကွန်ပျူတာတွေကို နားမလည်လို့ မေးတဲ့အခါမှာ အမေ့ကို စိတ်ရှည်ရှည် ထားပြီး ရှင်းပြပါလားကွယ်။ အမေက နည်းပညာခေတ်မှာ ကြီးပြင်းလာရတာ မဟုတ်ဘူးလေ။ ဖုန်းကိုတောင် ဘယ်လိုသုံးရမလဲဆိုတာ မနည်းအားစိုက် လေ့လာနေရတာ။ သမီးငယ်ငယ်တုန်းကလေ သမီးကို ထမင်းစား တတ်အောင်၊ အဝတ်အစားဝတ်တတ်အောင်၊ ခေါင်းဖြီးတတ်အောင် နေ့တိုင်း အမေသင်ပေးခဲ့ရတယ်ကွယ်။ အမေတစ်ခါမျှ စိတ်မပျက်ခဲ့ပါဘူး။ အမေအိုတွေကို စိတ်ရှည်ပြီး သည်းခံပေးဖို့ဆိုတာ သမီးတို့ အမေအိုတွေ ဖြစ်လာတဲ့နေ့မှ နားလည်လာပါလိမ့်မယ်။

သမီးနဲ့အမေ စကားပြောနေရင်းနဲ့ အမေ့စကားက ဘယ်ရောက်လို့ ရောက်မှန်းမသိရင်လည်း နားလည်ပေး ပါကွယ်။ အမေ့ကို လမ်ကြောင်းပြန်တည့်ဖို့ သမီးက ထောက်ပေးရမှာပေါ့။ အမေ့မှာ မှတ်ဉာဏ်တွေ သိပ်မကောင်းတော့ဘူးလေ။ အမေ့အနားမှာ သမီးကလွဲပြီး ဘယ်သူရှိလို့လဲ။

အသက်တွေကြီးလာတော့ စိတ်သွားတိုင်း ကိုယ်မပါနိုင်တော့ဘူးလေ။ လမ်းလျှောက်ရင်လည်း ခြေထောက်တွေက တုံ့ဆွဲထားသလို ဖြစ်နေတော့ ဘယ်မှာ မြန်မြန်လျှောက်နိုင်တော့မှာလဲ။ အမေ့ကို

“အမေကလည်း မြန်မြန်လျှောက်တာ မဟုတ်ဘူး” လို့ အပြစ်မတင်ပါနဲ့လားကွယ်။ အမေ့ကို လက်လေးတွဲပြီး လျှောက်နိုင်အောင် ဖေးမပေးပေါ့။ သမီး လမ်းလျှောက်တတ်ခါစက အမေလက်တွဲပြီး လျှောက်နိုင်အောင် လုပ်ပေးခဲ့တာလေးကို သတိရပေါ့။

သမီးရေ

တစ်နေ့နေ့ တစ်ချိန်ချိန် သမီးလည်း အမေ့လိုပဲ အိုလာလိမ့်မယ်။ ဝမ်းမနည်းနဲ့နော်။ အမေနဲ့အတူတူနေရင်းက ငါတစ်နေ့ အိုလာရင် ဘယ်လိုနေရမလဲ၊ ဘယ်လိုနေသင့်သလဲဆိုတာကို လက်တွေ့ သင်ယူထားပေါ့နော်။

အမေအသက်ကြီးလာချိန်မှာ (ဘယ်နေ့ ဘယ်အချိန်လူ့လောကကြီးထဲကနေ ထွက်သွားရမယ်မှန်း မသိတဲ့ အချိန်မှာ) အမေ့ကို အချစ်တွေ၊ မေတ္တာတွေ၊ ပျော်ရွှင်မှုတွေ မျှဝေပေးတဲ့အတွက် သမီးကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ကွယ်။ အမေက သမီးအတွက် အပြုံးလေးတွေပဲ ပြန်ပြီးတုံ့ပြန်နိုင်တော့တယ်။ သမီးဆီကလည်း

“ချစ်တယ် မေမေ” ဆိုတဲ့ စကားသံလေးပဲ ကြားချင်တော့တယ်။

“သမီးကို ချစ်တယ်”

မေမေ

(Letter from a Mother to a Daughter)

တင်ညွန့်

၂၀.၉.၂၀၂၄

လက်ခံရန်ခက်သော အမှန်တရားများ
----------------------------------
(၁) လူဆိုး လူယုတ်မာများသည် လူတော် လူကောင်းများထက် ပိုပြီ အသက်ရှည်ကြသည်။

(၂) ရိုးသားသူများသည် ပိုပြီး ခံစားရတတ်သည်။

(၃) အကောင်းဆုံး မိတ်ဆွေဆိုသည်မှာ နှစ်ယောက် သို့မဟုတ် သုံးယောက်ထက် မပိုနိုင်ပါ။

(၄) ပိုက်ဆံချမ်းသာတိုင်း ပျော်ရွှင်မည် မဟုတ်ပါ။

(၅) သင့်ဘဝသည် စက္ကန့်ပိုင်းအတွင်း အပြောင်းအလဲဖြစ်သွားနိုင်သည်။

(၆) စိတ်ဓာတ်ကျခြင်းသည် ကျိန်စာမဟုတ်၊ ကိုယ်တိုင် ကုစားနိုင်သည်။

(၇) ဘဝ၏ အကောင်းဆုံး အတွေ့အကြုံများသည် အဆိုးဆုံးသောသူများထံက ရနိုင်သည်။

(၈) လူတစ်ယောက်သည် အကူအညီမလိုမချင်း၊ ကူညီချင်း၏ အရေးကြီးမှုကို နားမလည်။

(၉) မည်သူက သင့်ကို စောင့်ကြည့်နေသည်ဖြစ်စေ သင်သည် သင်သာဖြစ်သည်။

(၁၀) လူ ၉၀ ရာခိုင်နှုန်းလောက်သည် သူတို့၏ မျက်နှာအမှန်ကို ဖော်ပြလေ့မရှိပေ။

(၁၁) ဘဝသည် သင့်ကို စိတ်ရှည်စွာဖြင့် အမြဲစမ်းသပ်နေသည်။

(၁၂) ကံဆိုသည်မှာ မယုံမရှိပါနှင့်၊ လျှော့လည်း မတွက်ပါနှင့်။

(၁၃) တစ်ခါတစ်ရံတွင် ကိုယ်အချစ်ဆုံးသူသည် ကိုယ်အမုန်းဆုံးသူ ဖြစ်သွားတတ်သည်။

(၁၄) လုံးဝမမျှော်လင့်ထားချိန်တွင် အဆိုးတွေရောက်လာနိုင်သလို၊ အကောင်းတွေလည်း ဖြစ်သွား နိုင်ပါသည်။

(၁၅) သင့်အနာဂတ်ကို မည်မျှ အကွက်ချထားသည်ဆိုစေ ဘဝသည် သူ့အစီအစဉ်အတိုင်းသူဖြစ်နေသည်ကို အံဩစွာတွေ့ရပေလိမ့်မည်။

(The Dark Truth of Life)


တင်ညွန့်

၁၈.၉.၂၀၂၄

စရိုက်
------
လူတွေလက်ခံထားကြသော စရိုက်တို့သည် အမြဲမှန်သည်ဟု ယူဆရန် မဖြစ်နိုင်ပေ။

“စရိုက်” ဆိုသည်မှာ အပြုအမူ၊ အလေ့ အကျင့်ဖြစ်သည်။

“ငါ့မှာ အကျင့်ပါနေလို့”

“ငါ့ဘော့စ်က အဲဒီလိုပဲ လုပ်တတ်တယ်”

ထိုအပြောနှင့် သဘောများသည် အမြဲမှန်ကန်ပြီး တရားသေလုပ်ဆောင်နေကြသော အမူအကျင့်များလည်း မဖြစ်နိုင်ပေ။

ဥပမာ

“ငါ့ ဆရာက ဒေါသထွက်လာရင် စားပွဲကို လက်ဝါးနဲ့ ရိုက်လေ့ရှိတယ်”

ထိုသူသည် သူ့ရှေ့ကစားပွဲပေါ်တွင် သူ့လက်ကို ထိခိုက်စေနိုင်သော ပုလင်းကွဲလိုအရာမျိုးရှိလျှင် လက်ဝါးနှင့် ရိုက်မည်မဟုတ်။ အခြားတစ်ချက်မှာ သူဒေါသထွက်ပြကာ စားပွဲကို လက်နှင့်ရိုက်ပြလျှင် ငြိမ်ခံနေမည့် သူတွေ ရှေ့တွင်သာ ထိုအပြုအမူမျိုးကို လုပ်ဆောင်ပြမည်ဖြစ်ပြီး၊ သူ့ထက်ကြီးသော၊ သူကြောက်ရသောသူရှေ့တွင် သူ့ဒေါသကို ထိုသို့ ထုတ်ပြရဲမည် မဟုတ်။

“ငါ့မိန်းမက ဒေါသထွက်လာရင် သူ့လက်ထဲကရှိတာနဲ့ ကောက်ပေါက်တော့တာပဲ”

ထိုသဘောတရားကလည်း အမြဲမမှန်နိုင်ပါ။ သူဒေါသထွက်နေချိန်တွင် သူ့လက်ထဲ၌ ဒေါ်လာ ၁၅၀၀ ခန့်တန်သော အိုင်ဖုန်းတစ်လုံး ကိုင်ထားပါက ထိုအိုင်ဖုန်းဖြင့် ကောက်ပေါက်မည် မဟုတ်ပါ။

“ကျွန်မယောက်ျားက ဒေါသထွက်လာရင် သူ့ရှေ့ရှိတာကို ကန်ပစ်တော့တာပဲ”

သူ့ရှေ့တွင် သူခြေထောက်ကို ကျိုးစေနိုင်သော အရာကို ကန်မည်မဟုတ်ပါ။ သူ့အမေ သူ့ရှေ့တွင်ရှိနေလည်း ကန်မည် မဟုတ်ပေ။

ဘာကို ကောက်ချက်ဆွဲနိုင်သနည်း

လူတစ်ယောက်သည် မည်မျှ ဒေါသထွက်သည်ဖြစ်စေကိုယ့်အကျိုးစီးပွား တစ်ခုခုကို ထိခိုက်စေမည့် မည်သည့် အကြောင်းအရာကိုမျှ အလွယ်တကူ ပြုလုပ်မည် မဟုတ်ပေ။

သူဒေါသထွက်၍ရသည်။ သို့သော် သူ့ထက်ရာထူးကြီး၊ ခွန်အားကြီး၊ တန်ခိုးအာဏာကြီး၊ ဘုန်းကြီးသောသူကို ဒေါသထွက်ပြကာ ထင်တိုင်းလုပ်ပြ၍ မရပေ။ ထိုသူတို့ရှေ့ရောက်လျှင် သူ့ဒေါသသည် ချိုးနှိမ်ထားရမည်သာ ဖြစ်သည်။

ဥပမာ

ကိုယ့်ထက် ရာထူးငယ်၊ ဂုဏ်ငယ်သူတစ်ဦးဦးက ကော်ဖီခွက်ကို ယူလာပြီး ကိုယ့်ပေါ်ကို မှောက်ကျသည် ဆိုပါစို့။ ကိုယ်နိုင်ရမည့်သူဖြစ်လျှင် ဟိန်းဟောက်မည်၊ ဆွဲထိုးကောင်း ဆွဲထိုးမည်။ သို့သော် ထိုကော်ဖီခွက်ကို ယူလာသူမှာ ကိုယ့်ထက်ရာထူးကြီး၊ အာဏာကြီး၊ ကိုယ့်ဘော့စ်ဖြစ်နေလျှင်

“ရပါတယ် ... ကိစ္စမရှိပါဘူး” ဟုပြောပြီး မျက်နှာချိုပြန်သွေးမည်။

ဘယ်သူ့ကို ဒေါသထွက်၍ရသည်၊ ဘယ်သူ့ကို ဒေါသထွက်၍မရဆိုခြင်းမှာ သူ့ကိုယ်သူသိသည်။

ကိုယ့်ထက်သာလျှင် မျက်နှာသာပေးမည်

ကိုယ့်ထက်နိမ့်လျှင် အာဏာပြမည်

အမှန်တော့ စရိုက်ကို ဖော်ထုတ်ခြင်းမှာ လူတစ်ယောက်၏ စစ်မှန်သော အပြုအမူ အလေ့အကျင့်တစ်ခု မဟုတ် နိုင်ပါ။

(Photo Credit: New Leaf Recovery)

တင်ညွန့်

၁၅.၉.၂၀၂၄

ဘာကြောင့် မအောင်မြင်ရသလဲ
----------------------------
ငါဟာဘာလဲ ပြန်မေးကြည့်လိုက်

ကောင်းပြီ

တွေးကြည့်လိုက်ဦး

“ငါဟာ ငါးမန်းတစ်ကောင်” လို့

ငါးမန်းတစ်ကောင်ဖြစ်ပြီဆိုတော့ တွေ့သမျှငါး အကုန်လိုက်စားတဲ့ ငါးမန်းလား။

ငတ်နေတဲ့ ငါးမန်းတစ်ကောင်ဆိုရင် တွေ့ရာအကုန်လိုက်စားတော့တာပဲ။

ပေါ်သမျှ အသစ်အဆန်းပစ္စည်း ... စားတယ်

ဂိမ်းအသစ် ... စားတယ်

ဗီဒီယိုအသစ် ... စားတယ်

စားသောက်ဆိုင်အသစ် ... စားတယ်

အဝတ်အစားအသစ် ... စားတယ်

စားနိုင်တဲ့ အနေအထားတွေမှာ တွေ့ရာအကုန်စားတဲ့ ငါးမန်းတစ်ကောင် ဖြစ်နေပြီလား။

ဘဝမှာ ဘာကြောင့် မအောင်မြင်ရသလဲ

တွေ့ရာစားချင်တဲ့ အမြင်တွေ မပြောင်းလဲနိုင်တာကြောင့် မအောင်မြင်တာ။ ဒါကြောင့် စားသုံးမှုပုံစံကို ပြောင်း ကြည့်ရအောင်။

ချမ်းသာသူတွေကိုကြည့်

အောင်မြင်သူတွေကိုကြည့်

အဲဒီလူတွေဟာ စားသုံးသူလား ... ထုတ်လုပ်သူလား

စားသုံးသူတွေအားလုံး စားရင်းနဲ့ မွဲနေကြချိန်မှာ

ထုတ်လုပ်တဲ့သူတွေအားလုံးဟာ ထုတ်ရင်းနဲ့ ချမ်းသာနေကြတာ

အဲဒါကို သတိထားမိသလား။

ဒါကြောင့် ဘာဖြစ်လို့ မချမ်းသာသလဲ

ဘာဖြစ်လို့ မအောင်မြင်ရသေးသလဲ

စဉ်းစားကြည့်ရင် အဖြေက ရှင်းရှင်းလေး

ကိုယ်က စားသုံးတဲ့ ဘဝမှပဲ ကျေနပ်နေကြတာ၊ ထုတ်လုပ်သူဖြစ်အောင် မကြိုးစားနိုင်သေးရင် မွဲနေဦးမှာပဲ။

(Photo Credit : Science News)

တင်ညွန့်

၁၁.၉.၂၀၂၄

ဂျပန်တို့ထံမှ အတုယူသင့်သော အလေ့အကျင့်များ
-----------------------------------------------
(၁) ကလေးငယ်ငယ်လေးတွေ တစ်ယောက်တည်းကျောင်းသွားကြသည်

အသက် ၆ နှစ်၊ ၇ နှစ်အရွယ် ကလေးများသည်ပင် ကျောင်းကို တစ်ယောက်တည်း သွားနေကြသည်ကို ဘတ်စ်ကား၊ ရထားနှင့် လမ်းများပေါ်တွင် တွေ့နေရသည်။ ကျောင်းကို မည်သူမျှ လိုက်မပို့ကြ။ ရာဇဝတ်မှု အလွန်နည်းသော နိုင်ငံဖြစ်သည့်အပြင်၊ ကလေးတွေကို ငယ်စဉ်ကတည်းက ကိုယ့်အားကိုယ်ကိုးတတ်စေရန် လေ့ကျင့်ပေးထားသည်။ ကလေးတွေကို ပတ်ဝန်းကျင်ကလည်း အထူးအလေးထားပြီး ကူညီစောင့်ရှောက် ပေးကြသည့် အစဉ်အလာကောင်းတွေ ရှိကြသော လူမျိုးများဖြစ်သည်။

(၂) ကျောင်းတွင် ကျောင်းစာကိုသာမက ဘဝအတွက် အလေ့အကျင့်ကောင်းတွေကိုလည်း သင်သည်

ကျောင်းသို့ရောက်သည့်အခါတွင် ကလေးများသည် ကိုယ့်ကျောင်း၊ ကိုယ့်စာသင်ခန်းကို ကိုယ်တိုင် သန့်ရှင်းရေးများ လုပ်ကြရသည်။ ကြမ်းတွေ၊ တံခါးတွေ၊ မှန်တွေ၊ အိမ်သာတွေကို ကျောင်းသားတွေကသာ တိုက်ချွတ်ဆေးကြောနေကြသည်ကို မြင်ရမည်ဖြစ်သည်။ ပတ်ဝန်းကျင်သန့်ရှင်းရေး အလေးထားရန်သာမက စည်းကမ်းရှိသော အလေ့အကျင့်ကောင်းများ ပါသွားစေရန် ပျိုးထောင်ပေးခြင်းဖြစ်သည်။ ထို့အပြင် တာဝန်ယူမှု တာဝန်ခံမှုရှိပြီး အဖွဲ့လိုက် ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်တတ်သော အကျင့်ကောင်းတွေကိုပါ ရစေသည်။

(၃) ကိုယ်ထူကိုယ်ထ စားသောက်ကြသည်

ကျောင်းများတွင် ကလေးများသည် ကိုယ့်အတန်းလိုက်၊ အဖွဲ့လိုက် နေ့လယ်စာ စားသောက်ရေးကို ကျောင်းသားများကိုယ်တိုင် ပြင်ဆင်လုပ်ကိုင်ကြရသည်။ ကျောင်းက ချက်ပြုတ်ပေးထားသည့် အစားအစာ များကို ကျောင်းသားများက အတန်းလိုက် လာထုတ်ပြီး ပြန်လည်ခင်းကျင်း ကျွေးမွေးရသည့် အလေ့အကျင့် များကို လုပ်စေသည်။ စာသင်ခန်းသည် စာသင်ချိန်တွင် စာသင်ခန်းဖြစ်သလို၊ ထမင်းစားချိန်တွင်လည်း ထမင်း စားခန်းဖြစ်သွားသည်။ ခုံစီခြင်း၊ အစားအစာဝေခြင်း၊ စားဖိုဆောင်မှ အစားအစာများယူခြင်း၊ ပန်းကန်ခွက်များ ပြန်ပို့ခြင်းတို့ကို ကျောင်းသားများ ကိုယ်တိုင် လုပ်ကြရသည်။

(၄) ရထားနောက်ကျလျှင် လက်မှတ်ထုတ်ပေးသည်

ဂျပန်နိုင်ငံ ရထားများသည် အချိန်မှန်ကြသည်ကများသည်။ ၅ မိနစ်ခန့် နောက်ကျလျှင်ပင် ဝန်ထမ်းများသည် ဘူတာအထွက်တွင် စောင့်ဆိုင်းပြီး ခရီးသည်များကို တောင်းပန်ရုံမက ရထားနောက်ကျရကြောင်း လက်မှတ် များကိုလည်း ခရီးသည်တိုင်းကို လိုက်ဝေပေးသည်။ ထိုလက်မှတ်ကိုပြပြီး မိမိတို့ အလုပ်ဌာနတွင် ရထားကြောင့် ဖြစ်ရကြောင်းကို အကြောင်းပြနိုင်သည်။ ထိုလက်မှတ်လေးများ ပါလာလျှင်လည်း အလုပ် ဌာနများက ခွင့်လွှတ်ပေးကြသည်။
(၅) သဘာဝဘေးဒဏ်ကို အလွန်ဂရုစိုက်ကြသည်

ဂျပန်နိုင်ငံတွင် ဖြစ်ပွားသော ငလျှင်၏ ၂၀ ရာခိုင်နှုန်းခန့်သည် အင်အား အဆင့် ၆ အထက်ရှိကြသည်။ လမ်းတွေ မကြာခဏပျက်သည်။ ပျက်သွားသော လမ်းတွေကို တစ်ပတ်အတွင်း ပြီးစီးအောင် ပြုပြင်ပေးသည်။ တိုကျိုမြို့ အောက်တွင် ကြီးမားသော ရေပိုက်လမ်းကြောင်းကြီး ၅ ခုခန့်ကို တည်ဆောက်ထားသဖြင့် မိုးများသော်လည်း ရေကြီး ရေလျှံခြင်းမရှိဟုဆိုသည်။

(၆) ပစ္စည်းပျောက်လျှင် ပြန်ရသည်

ဖုန်း၊ ပိုက်ဆံအိတ်၊ ထီးစသည်တို့ ပျောက်သွားလျှင် ကိစ္စမရှိ။ အနီးဆုံး ရဲဌာနများတွင် သွားရောက် စုံစမ်းနိုင်သည်။ ကောက်ရသူများသည် အနီးဆုံး ရဲစခန်းများကို လာပြီး အပ်နှံထားလေ့ ရှိကြသောကြောင့် ဖြစ်သည်။ တိုကျိုတွင် တစ်နှစ်အတွင်း ပျောက်သွားသောပိုက်ဆံ ၃၂ သန်းခန့်ကို ပြန်ရသည်ဟု ဆိုသည်။

(What should I learn from Japan?)

(Photo Credit : The Japan Times)

တင်ညွန့်

၁၀.၉.၂၀၂၄

ပညာဉာဏ်ရှိသူတို့၏ အမူအကျင့်များ
-------------------------------------
၁။ အသေးအမွှားကိစ္စများကို အလေးထားပြီး စိတ်လိုက်မာန်ပါ မတုံ့ပြန်တတ်

၂။ စကားပြောလျှင် သတိထားပြီး၊ စကားလုံးကို ရွေးချယ်သုံးတတ်

၃။ သူဘာတွေ တွေးနေသလဲဆိုခြင်းကို လူသိမခံတတ်

၄။ သူတို့အကြံအစည်တွေကို ထုတ်မပြောတတ်

၅။ သူတစ်ပါး ကိုယ်ပိုင်ကိစ္စတွေမှာ ဝင်မစွက်ဖက်

၆။ သူတစ်ပါးအကြံပြုချက်ကို အလေးထား

၇။ အတင်းမပြော

၈။ သူတို့စိတ်ဝင်စားသည့်အကြောင်းကိုသာ ဆွေးနွေးတတ်

၉။ အရေးမပါသည့်အရာများတွင် အချိန်မဖြုန်း

၁၀။ လွှဲပြောင်းပေးသင့်သည်တို့ကို လွှဲပြောင်းပေးနိုင်စွမ်းရှိ

၁၁။ ကိုယ်ဘာလေးလုပ်နေသည်၊ ဘာတွေစားနေသည် စသည်တို့ကို ဆိုရှယ်မီဒီယာပေါ် တက်မကြွား

၁၂။ မည်သည့်နေရာတွင်မဆို လေးနက်စွာ စဉ်းစားတတ်

၁၃။ မှားနေလျှင် မှားနေကြောင်း ထောက်ပြတတ်

၁၄။ အရူးနှင့် ဖက်ပြိုင်ပြောကာ အရူးနှစ်ယောက်ဘဝအရောက်မခံ

၁၅။ တည်ငြိမ် အေးချမ်းစွာဖြင့် ရင့်ကျက်တည်ကြည်စွာ နေထိုင်တတ်

၁၆။ သူတို့စိတ်ခံစားချက်ကို ထိန်းသိမ်းနိုင်စွမ်းရှိ

၁၇။ သူများပြော၍ ကိုယ့်စိတ်ကို လိုက်ပြောင်းခြင်းမရှိ

၁၈။ အမြဲ ကောင်းမွန်သည့် တီထွင်၊ ဖန်တီး၊ ဖော်ထုတ်မှုတစ်ခုခုကို လုပ်နေတတ်

၁၉။ ကြောင်းကျိုးဆက်နွှယ် ယုတ္တိနည်းကျကျ တွေးခေါ်ပြောဆိုတတ်

၂၀။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ယုံကြည်မှုအပြည့်ရှိ၊ စိတ်ဓာတ်ခိုင်မာသူများဖြစ်သည်။

တင်ညွန့်

၃၀.၈.၂၀၂၄

အပေါင်းအသင်းမှားသူပုံပြင်

တစ်ခါတုန်းက နွားမတစ်ကောင်ဟာ တောကြီး တစ်တောထဲက စားကျက်မှာ မြက်စားရင်း တစ်ကောင် တည်း အဖော်ကွဲသွားခဲ့တာပေါ့။ ဒီအချိန်မှာ ကျားမကြီး တစ်ကောင်လည်း အစာရှာဖွေရင်း နွားမ ရှိရာရောက်လာ ခဲ့တယ်။နွားမဟာ ကျားမကြီးကိုမြင်တော့ ကြောက်တာ ပေါ့။ ထွက်ပြေးမလို့ လုပ်တော့ ကျားမကြီးက-

"ထွက်မပြေးပါနဲ့ သူငယ်ချင်းရယ်။ ငါ့မှာ မိတ်ဆွေ အဖော် မရှိလို့ မင်းကို လာမိတ်ဖွဲ့တာ။ မင်းကို အန္တရာယ် မပြုပါဘူး" လို့ ကတိပေးလေတယ်။ နွားမကြီးက ကျားမ ကြီး ပြောတာကို မနှစ်သက်ပေမဲ့ သူ့အတွက်လောလော ဆယ် အန္တရာယ်ကင်းရအောင် ကျားမကြီး ပြောတဲ့ အတိုင်း အတူနေဖို့ သဘောတူလိုက်ရတယ်။ ဒီလိုနဲ့ မိတ်ဆွေဖွဲ့ပြီးနေတဲ့အခါ နွားမကြီးဟာ ကျားမကြီး အပေါ် အရာရာအကြိုက်ပေးပြီး တစ်ဖုံ၊ အနစ်နာခံပြီး တစ်သွယ်နဲ့ တည့်အောင် ပေါင်းသင်းနေခဲ့ရတယ်။ အဲဒီ လိုမှ ပေါင်းသင်းမနေရင် ကျားမကြီးက ကိုက်စားမှာ ကိုးကွဲ့။

ဒီလိုနဲ့ နေထိုင်လာရင်း နွားမကြီးဟာ သူ့မှာ ပါလာ တဲ့ ကိုယ်ဝန်ကနေ နွားလေးတစ်ကောင် မွေးဖွားလာ သလို ကျားမကြီးကလည်း ကျားလေးတစ်ကောင် မွေးဖွား လာတယ်။ မိခင်တွေဖြစ်တဲ့ ကျားမကြီးနဲ့ နွားမကြီးတို့ ချစ်ချစ်ခင်ခင် နေထိုင်ကြသလို တစ်နေ့တည်းမှာ မွေးဖွား လာတဲ့ကျားလေးနဲ့ နွားလေးတို့ဟာလည်း တစ်ကောင် နဲ့ တစ်ကောင် ချစ်ခင်ကြတယ်။ ကစားအတူတူ၊ စား အတူတူ၊ အိပ်လည်း အတူတူပဲတဲ့။ အခုလို အတူတူနေကြပေမဲ့ စရိုက်ချင်း မတူညီတဲ့အပြင် ခွန်အားချင်း မတူညီ တာကြောင့် နွားမကြီးကတော့သူ့ကလေးအတွက်အမြဲ စိုးရိမ်ပူပန်နေရှာတာပေါ့။ ကျားလေးနဲ့ သူ့ကလေးတို့ ခုန်ပေါက်မြူးထူး ဆော့ကစားနေတာကို မြင်တဲ့အခါ ဝမ်းသာကြည်နူးမိပေမဲ့ စိတ်မချဘူးတဲ့။

ဒါကြောင့်မို့ နွားမကြီးက တစ်မျိုး စဉ်းစားတယ်။ စဉ်းစားမိတဲ့အတိုင်း သူ စားကျက်သွားခါနီးမှာ သား လေးကို နို့အဝတိုက်ပြီး ဖက်ရွက်တစ်ရွက်ပေါ်မှာ နို့အနည်းငယ် ညှစ်ပေးရင်း-

"သားလေး၊ အမေ သစ္စာဆိုပြီး နို့ညှစ်ထားခဲ့မယ်။ ဖြူဖွေးနေတဲ့ နို့ရည်ဟာ သွေးရောင်ပြောင်းသွားရင် အမေ တစ်စုံတစ်ခုကြောင့် ဒုက္ခဖြစ်ပြီလို့ မှတ်တော့နော်။ ဒီအခါမှာ သားလည်း ကျားသားအမိနဲ့ လွတ်ရာ အဝေးကို ပြေးပေတော့" လို့ မှာပြီး စားကျက်ကို သွားလေ့ရှိတယ် တဲ့။ တစ်နေ့မှာတော့ နွားမကြီးဟာ အချိန်တန်တဲ့အထိ စားကျက်က ပြန်မရောက်လာတာကြောင့် နွားလေးဟာ သူ့အမေ ညှစ်ချပြီး ထားရစ်ခဲ့တဲ့ ဖက်ရွက်ပေါ်က နို့ရည် ကို သွားကြည့်တယ်။ ဒီအခါမှာ နို့ရည်ဟာ သွေးအဖြစ် ပြောင်းလဲနေတာကို မြင်ရတာပေါ့။ နွားလေးဟာ သူ့ အမေတော့ ဒုက္ခရောက်ပြီဆိုပြီး ငိုကြွေးရင်း ဟိုဟိုဒီဒီ လျှောက်သွားလေတော့တာပေါ့ကွယ်။

နွားလေး သူ့အနားက ထွက်သွားတာကြာတော့ ကျားလေးက သူ့သူငယ်ချင်း နွားလေး ဘယ်သွားပါလိမ့် ဆိုပြီး လိုက်ရှာတယ်။ အဲဒီအခါ ချုံတစ်ခုရဲ့ဘေးမှာ ငို နေတဲ့ နွားလေးကို တွေ့ရတယ်။

“ဘာဖြစ်လို့ ငိုနေရတာလဲ သူငယ်ချင်း" လို့ မေး မြန်းတာပေါ့။ နွားလေးက သူ့အမေ စားကျက်ထဲ သွား ခါနီးတိုင်း သစ္စာပြုပြီး ဖက်ရွက်ပေါ် နို့ညှစ်ချသွားပုံနဲ့ မှာခဲ့ပုံတို့ကို ပြောပြပြီး သူလည်း -

"ငါ ဒီမှာ မနေတော့ဘူး၊ မင်းတို့နဲ့ အတူနေရင် ငါ့ အတွက် အသက်အန္တရာယ် ရှိနေမှာပဲ။ မင်းအမေ ပြန် မလာခင် ပြေးမယ်"လို့ ပြောပြီး တောထဲကို ဝင်ပြေးသွား တော့တယ်။ ကျားလေးဟာ စိတ်မကောင်း ဖြစ်သွားပြီး နွားလေးကို တကြော်ကြော် အော်ခေါ်တော့တာပေါ့။ အော်လို့မရတဲ့အဆုံးမှာ သူ့အမေ ကျားမကြီးကို လိုက် ရှာတယ်။ ကျားမကြီးနဲ့တွေ့တော့ ကျားလေးက-

"အမေ၊ နွားမကြီးကို အမေ ကိုက်စားလိုက်ပြီ
မဟုတ်လား"လို့ မေးတော့တာပဲ။ ဒီတော့ ကျားမကြီးက-

"အမေ သားကောင်မရလို့ အသားမစားရတာ ကြာနေပြီ။ ဒီနေ့တော့ ငတ်ငတ်နဲ့ စားကျက်အသွားမှာ နွားမကြီးကို ကိုက်သတ်စားလိုက်တယ်" လို့ ဖြေတယ်။ ဒီလိုလည်း ပြောလိုက်ရော ကျားလေးက-

"အမေရယ်... သူငယ်ချင်းနွားလေး သနားပါတယ်။ သူ့ခမျာ မိဘမဲ့သွားပြီ။ ကျွန်တော် သူ့ကို မတွေ့တွေ့ အောင် သွားရှာမယ်" လို့ ပြောတယ်။ ကျားမကြီးက-

"မသွားနဲ့ သား၊ သား ရှာလည်း နွားလေးက ပုန်း နေမှာပဲ။ အမေတို့တွေဟာ စရိုက်ချင်း၊ သဘာဝချင်း မတူ ညီဘဲ မိတ်ဆွေအဖြစ် ပေါင်းသင်းနေခဲ့ကြတယ်။ ဘယ် လိုပဲပေါင်းသင်းပါစေ၊ ပင်ကိုစရိုက်ကို မဖျောက်ဖျက်နိုင် ဘူး။ အမေလည်း အမေ့သူငယ်ချင်းကို ချစ်ခင်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဆာလောင်မှုကို မတားဆီးနိုင်ခဲ့လို့ သူငယ်ချင်း နွားမကြီးကို သတ်ဖြတ်စားခဲ့ရတယ်။ မင်းလည်း သူငယ်ချင်းနွားလေးကို လိုက်ရှာပြီး ပေါင်းရင် နောက်ဆုံး မှာ ဒီနေ့လိုကိစ္စမျိုး ကြုံတွေ့ရလိမ့်မယ်။ မင်းသူငယ်ချင်း လည်း သူ့အမေလို သေရလိမ့်မယ်။ သူ သွားလိုရာ သွားပါစေ သားရယ်"

ကျားလေးဟာ သူငယ်ချင်းနွားလေးကို သတိရ တာကြောင့် မျက်ရည်တွေ မဆည်နိုင်အောင် ကျဆင်း ရင်း သူငယ်ချင်းနွားလေးကို အော်ခေါ်နေသတဲ့ကွယ်။ ဒီပုံပြင်မှာ ပင်ကိုသဘာဝနဲ့ စရိုက်ချင်း မတူညီတဲ့ တိရစ္ဆာန်တွေဟာ ရေရှည်မှာ အတူမပေါင်းသင်းနိုင်ကြ ဘူးဆိုတာကို ကလေးတို့ သတိထားမိပါလိမ့်မယ်။ ထိုနည်းတူပဲ လူတွေမှာလည်း မိတ်ဆွေပေါင်းသင်းတဲ့ အခါ လူလိမ္မာနဲ့လူမိုက်တို့ ပေါင်းသင်းနေထိုင်ခြင်း မပြုကြဘူးဆိုတာ ကလေးတို့ မှတ်သားထားကြရမယ် နော်။
#ရွှေသွေးဂျာနယ်
#ပုံပြင်များ
#KaungHtet

အရိုးမပါတဲ့ ဓား
****
"သား ရော့"
"ဒီဓားလေး သွားသွေးလိုက်အုံး"
"သေချာထက်နေအောင်သွေးနော်"

"ဟုတ်ဖေဖေ"

ငါ့အဖေကလဲ
ဓားအသစ်တွေရှိနေရဲ့သားနဲ့
ဒီအရိုးမပါတဲ့ဓားကို
ဘာလို့သွေးခိုင်းရတာလဲ မသိဘူး။

"ဖေဖေ ဓားသွေးပြီးပြီ"
"တော်တော်လေး ထက်နေအောင်
သားသွေးလိုက်တယ်"

"အေးအေး သွေးပြီးရင် အဲ့ဒီဓားနဲ့ အနောက်တောမှာသွားပြီး
ထင်းခုတ်လာခဲ့ သား"

ဖေဖေ့ကို ကြောက်ပြီးမပြောရဲလို့သာ
ဒီအရိုးမပါတဲ့ဓားနဲ့ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး
ထင်းအများကြီးခုတ်နိုင်ပါ့မလဲလေ။

တစ်နေသာ ကုန်သွားတယ်
ထင်းအများကြီး မရခဲ့ပါဘူး
လက်တွေလဲ ပေါက်ပြဲကုန်တယ်

ညနေစောင်းတော့
ထင်းစည်းလေးထမ်းလာပြီး
အိမ်ထဲဝင်လာတဲ့ ခြေလှမ်းတွေက
ခါတိုင်းလို တက်ကြွမနေခဲ့ဘူး။
ဖေဖေဆူမှာလဲ စိုးတယ်လေ...

"သား.."
"ပြန်လာပြီလား"

"ဟုတ် ဖေဖေ"

"ငါ့သား ထင်းကလဲ နည်းလှပါလားကွ"

"ဓားက အရိုးမပါတော့ ခုတ်ရတာ
သိပ်ပြီး မတွင်ကျယ်ဘူး ဖေဖေ"

"ဓားအရိုးရှာတပ်တော့လဲ
ကြာကြာမခံပါဘူး ခဏလေးနဲ့
ပျက်ပျက်သွားတယ်။
သားလက်တွေလဲ ပေါက်ပြဲကုန်တယ်"

"ဖေဖေ့ဆီ ခဏလာပါအုံး"
"သားလက်ကို ပြ"

ဖေဖေမဆူလို့ နေရတာ
အဆင်ပြေပေမယ့်
စဉ်းစားမရတာက ဖေဖေဘာလို့
ဒီဓားနဲ့ ထင်းခုတ်ခိုင်းလဲ ဆိုတာကိုပါ

"ဖေဖေ"
"ဟေ သား"

"ဖေဖေ့မှာ ဓားအသစ်တွေရှိရဲ့သားနဲ့
ဘာလို့ တုံးနေတဲ့ဓားကိုသွေးခိုင်းပြီး
ထင်းခုတ်ခိုင်းရတာလဲ ဖေဖေ
ပြီးတော့ ဓားရိုးလဲမပါဘူး"

"ဖေဖေ သားကို
တမင်ခိုင်းလိုက်တာသား"

"သားလက် တော်တော်နာနေမှာပဲ"
"လာလာ ဖေဖေ ဆေးလိမ်းပေးမယ်"

ပေါက်ပြဲနေတဲ့ ကျွန်တော့်လက်ကို
ဆေးလိမ်းပေးနေတဲ့ ဖေဖေ့ဆီကနေ...

"ဖေဖေ ပြောပြမယ် သေချာမှတ်ထားနော် သား.."

"ဟုတ်"

"သားကို ဖေဖေ အရိုးမပါတဲ့ဓားကို
ထက်နေအောင် သွေးခိုင်းတယ်"
"ပြီးတော့ ထင်းခုတ်ခိုင်း လိုက်တယ်"

"သား လိုချင်တဲ့ ထင်းပမာဏရလား သား?"

"မရဘူး ဖေဖေ"

"ဘာ့ကြောင့်မို့လဲ?"

"ဓားကသာထက်နေတာ ဖေဖေ
သားခုတ်ချင်တဲ့ထင်းကို
လွယ်လွယ်နဲ့ ခုတ်လှဲလို့ မရဘူး"
"ပြီးတော့လဲ အရိုးမပါတော့
ထိန်းရတာ မလွယ်ဘူးလေ။
လက်တွေလဲနာတယ်"
"အရိုးလေး ရလိုရငြားကြံဖန်ပြီး
တပ်တော့လဲ ထိန်းမလွယ်တော့
အားစိုက်ခုတ်လို့ မရဘူး"

"အဲ့ဒါကိုတော့ သားသိတယ်နော်"

"ဟုတ်"

"ဖေဖေ့သားရဲ့ ကြိုးစားအားထုတ်မှုနဲ့ဆို
အချိန်တန်ရင် ပညာတတ်ကြီးဖြစ်ပြီး
ဘွဲ့တွေဘာတွေရပြီး
အတတ်ပညာတွေလဲ ရလာမှာပဲ"

"ဒါပေမယ့် သား"

"သားတို့ရလာမယ့် ဘွဲ့တွေ
အတတ်ပညာတွေဆိုတာက တုံးနေတဲ့ဓားကို
ဓားသွေးကျောက်ပေါ်မှာ တင်ပြီး
ထက်နေအောင် သွေးတာနဲ့တူတယ်သား"

"အဲ့ဒါမှ သားလုပ်ချင်တဲ့အလုပ်
သားလျှောက်ချင်တဲ့လမ်းကို
အဆင်ပြေပြေသွားနိုင်လိမ့်မယ်"

"အဲ့လိုသွားနိုင်ဖို့အတွက်ကလဲ
သားကျောင်းမှာ သင်ယူခဲ့တဲ့
အသိပညာ အတတ်ပညာတွေကို
လူတစ်ယောက်မှာ ရှိသင့် ရှိထိုက်တဲ့
အကျင့်သိက္ခာ ကိုယ်ကျင့်တရားဆိုတဲ့
ဓားရိုးလေးနဲ့ ထိန်းသိမ်းထားနိုင်မှ
သားဘဝ သာယာလှပပြီး
အောင်မြင်တဲ့သူ ဖြစ်လာမယ်သား"

"ဖေဖေပြောတာ သား သဘောပေါက်လား"

"ဟုတ် ဖေဖေ"

"အဲ့လိုမဟုတ်ဘဲနဲ့
သားမှာရှိတဲ့ပညာကို ကိုယ်ပဲသိတယ် ကိုယ်ပဲတတ်တယ်ဆိုတဲ့ အတွေးနဲ့
မာနတွေထောင်လွှားနေရင်လဲ
ကိုယ်ချင်းစာတဲ့စိတ်ဆိုတာ
ရှိမနေနိုင်တော့ဘူးသား"
"ကိုယ်ကျင့်တရား
အကျင့်သိက္ခာဆိုတာတွေလည်း
ပျက်ပြယ်သွားနိုင်တယ်"
"အရိုးမတပ်ဘဲ ထားလိုက်တဲ့
ဓားလိုပဲ သားလိုချင်တဲ့
ပန်းတိုင်ရောက်ဖို့ ခဲယဉ်းသွားမယ်သား"

"ဖေဖေဆိုလိုတာက မာနမထားနဲ့
ပြောတာ မဟုတ်ပါဘူး"
"မာန တော့ ထားပါသား

"အဲ့ဒီမာနက သူတပါးကို ဒုက္ခပေးဖို့
မဖြစ်စေရဘူး။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်
ကာကွယ်ဖို့အတွက်ပဲ ဖြစ်နေရမယ် သား"

"နောက်တစ်ခုက သားယူသွားတဲ့ဓားမှာ
အရိုးမပါမှန်းတော့ သိတယ်
အရိုးမပါတဲ့ဓားက ခုတ်လို့
မလွယ်ဘူးလိုတာလဲ သားသိမှာပဲ"

"ဒါပေမယ့် သားက အဲ့ဒီအခက်အခဲကို အိမ်မှာကတည်းက
အစီအစဉ်တကျလုပ်မသွားဘဲ
တောထဲရောက်မှ တွေ့ရာအရိုးနဲ့
ကြံဖန်ပြီးလုပ်တော့ ခုလိုမဖြစ်သင့်တာတွေ
ဖြစ်လာရတာပေါ့"

"သေချာလေးမှတ်ထားပါသား"
"ဘယ်အလုပ်ပဲ ဖြစ်ဖြစ်
အလုပ်တစ်ခုလုပ်တော့မယ်ဆိုရင်
ကြိုတင်ပြီး အစီအစဉ်ရေးဆွဲတတ်ရတယ်သား
အဲ့ဒါမှ သားလိုချင်ဖြစ်ချင်တဲ့
အောင်မြင်မှုပန်းတိုင်ကို ရောက်နိုင်မယ်"

အဲ့လိုမဟုတ်လို့ကတော့
"သားလက်မှာ ဒဏ်ရာရလာသလိုမျိုး
သားဘဝပါ ဒဏ်ရာဒဏ်ချက်တွေနဲ့
ဖြစ်သွားနိုင်တယ်"

"အဲ့ဒါဆို ဖေဖေ ဒီဓားနဲ့ ဘာလို့
ထင်းခုတ်ခိုင်းလိုက်လဲဆိုတာ
သား သိပြီလား"

"ဟုတ် ဖေဖေ"

"အေးအေး"
"ဖေဖေ အဓိကပြောချင်တာက
သားမှာ အသိပညာ
အတတ်ပညာတွေတော့ရှိပါရဲ့
လူတစ်ယောက်မှာ ရှိသင့် ရှိထိုက်တဲ့
ဓားရိုးလေးနဲ့တူတဲ့ ကိုယ်ကျင့်တရား
အကျင့်သိက္ခာတွေ မရှိပြန်ရင်လဲ
သားလိုချင်တဲ့ ထင်းပမာဏမရခဲ့သလို
သားဘဝရဲ့ပန်းတိုင်က
ဝေဝါးသွားနိုင်တယ်သား
အဲ့လိုပဲ ကိုယ်ပဲသိတယ်
ကိုယ်ပဲတတ်တယ်ဆိုတဲ့စိတ် မွေးမြူပြီး မာနတွေတံခွန်ထူနေရင်လဲ
လူမုန်းများပြီး အောင်မြင်သင့်သလောက်
မအောင်မြင်နိုင်တော့ဘူး
နောက်တစ်ခုက ဘာအလုပ်ပဲလုပ်လုပ်
အစီစဉ်တကျစီမံဆောင်ရွက်တတ်အောင်
ကြိုးစားပါ သား"

"ဟုတ်ကဲ့ ဖေဖေ"

"ကဲ ကဲ သားလဲ ပင်ပန်းလာပြီ"
"ရေမိုးချိုးပြီး နားလိုက်ပါအုံး"
"ဖေဖေ ဒီဓားလေးကို အရိုးတပ်လိုက်ဦးမယ်"

-ငါတို့က....
အမိန့်ပြန်တမ်း တစ်စောင်ကို
ပိုင်ဆိုင်ထားပြီးသား သူတွေ...၊

-ဒါဆို...
ဘာကို မက်မော နေတာလဲလို့ မေးရင်
ပြန်ဖြေမယ်....

" နောက်မျိုးဆက်တွေ အတွက်
တရားမျှတတဲ့ အနာဂတ်..."....။

#မြူမှော်ရုံ
pic-#pinterest

မျောက်ကျောက်ရောဂါ သတိပြုစရာ လက္ခဏာများကိုဖော်ပြလိုက်ပါတယ်…..

ထိုင်းနိုင်ငံက WHO သို့ အလွန် အန္တရာယ်ရှိသော မျောက်ကျောက်ရောဂါ (Mpox) မျိုးရိုးဗီဇအသစ်ပြောင်းလဲမှု Case တစ်ခုနဲ့ပါတ်သတ်ပြီး အစီရင်ခံစာပို့……..

Ref: Bangkok post

ကလေးပန်းချီပြိုင်ပွဲ 🏡🎨

"အိမ်ပြန်မယ်" လို့ပြောရင် ထိပ်ဆုံးက ပျော်မယ့်သူတွေက ကလေးလေးတွေပါ

🏡 စစ်ရှောင်နေရတဲ့ ကလေးလေးတွေ
🏡 ရဲဘော်တွေနဲ့ ခွဲနေရတဲ့ သားသားမီးမီးတွေ
🏡 စီဒီအမ် ဖေဖေနဲ့မေမေ ပြေးတဲ့နောက်လိုက်ရတဲ့ ရင်သွေးတွေ
🏡 နိုင်ငံထဲက ရှောင်ပြေးရတဲ့ တော်လှန်ပြည်သူတွေရဲ့ မျိုးဆက်တွေ

သူတို့ အနာဂတ်တွေမှာ သူတို့"အိမ်"ထဲ အေးအေးချမ်းချမ်းနေနိုင်ဖို့ အားလုံးက တော်လှန်နေကြတာမဟုတ်လား...

ဒီအငွေ့အသက်လေးကို ယူပြီး Way Back Home ကမ်ပိန်းက ပန်းချီပြိုင်ပွဲလေးတစ်ခု စီစဉ်ထားပါတယ်

စည်းကမ်းချက်လေးတွေက

၁. ရဲဘော်များ၊ CDM ဝန်ထမ်းများနှင့် တော်လှန်ပြည်သူများ၏ အသက်၁၄နှစ်နှင့်အောက် ကလေးငယ်မည်သူမဆို ပါဝင်ယှဉ်ပြိုင်နိုင်ပါသည်

၂. အကောင်းဆုံးလက်ရာဆု၊ ပရိသတ်အကြိုက်ဆုံးဆု (ရီအက် အများဆုံး)နှင့် ပြိုင်ပွဲဝင်ကလေးများ အကြိုက်ဆုံးဆုဟူ၍ ၃ဆု ချီးမြှင့်ပါမည်

၃. Way Back Home / စိတ်ကူးထဲကအိမ် ခေါင်းစဉ်ဖြင့် ရေးဆွဲရမည်ဖြစ်ပြီး ဆီဆေး၊ ရေဆေး၊ ဖယောင်း၊ ရောင်စုံခဲတံ၊ ဖြူမည်းခဲခြစ်၊ digital နှစ်သက်ရာဖြင့် ယှဉ်ပြိုင်နိုင်ပါသည်

၄. ပုံပေါ်တွင် Way Back Home ဆိုသော စာသားပါရပါမည်

၅. ကလေးများ ၄င်းတို့၏ ကိုယ်ပိုင်စိတ်ကူးစိတ်သန်းဖြင့်ဆွဲသော ကိုယ်ပိုင်လက်ရာများ ဖြစ်ရပါမည်

၆. သုံးစေလိုသော ကလေး၏ နာမည်ဝှက်၊ အသက်နှင့် မိဘ၏ တော်လှန်ရေးတွင်ပါဝင်သော အခန်းကဏ္ဍတို့ကို ပူးတွဲပေးပို့ရပါမည်

ဥပမာ -
စုစု၊ ၈နှစ်၊ မိဘအခန်းကဏ္ဍ - ရဲဘော်
သားထွေး၊ ၁၂နှစ် မိဘအခန်းကဏ္ဍ - တော်လှန်ပြည်သူ
ညီညီ၊ ၅နှစ်၊ မိဘအခန်းကဏ္ဍ - CDM ကျောင်းဆရာမ စသဖြင့်ပါ

လက်ရာတွေကို ကြည်ကြည်လင်လင် ထင်ထင်ရှားရှား မြင်ရဖို့ အလင်းရောင်ကောင်းကောင်းအောက်မှာ အပေါ်စီးက အတည့်ရိုက်ပြီး ဒီစာမျက်နှာ မက်ဆင်ဂျာကို ပေးပို့နိုင်ပါတယ်။ Digital ပုံတွေကိုလည်း png / jpg format နဲ့ ပေးပို့နိုင်ပါတယ်

လက်ခံရရှိလာတဲ့ ပုံတွေကို ဒီစာမျက်နှာပေါ်မှာ တင်ပေးသွားမှာဖြစ်ပြီး အားလုံးကလည်း အားပေးနိုင်ပါတယ်

ဆုတွေနဲ့ ပတ်သက်လို့
🏡အကောင်းဆုံးလက်ရာကို Way Back Home အဖွဲ့သားတွေက ရွေးချယ်မှာဖြစ်ပြီး
🏡ပရိသတ်အကြိုက်ဆုံးဆုကို ပုံတစ်ပုံစီမှာရတဲ့ ရီအက်ရှင် အရေအတွက်
🏡ပြိုင်ပွဲဝင်ကလေးများ အကြိုက်ဆုံးဆုကို ပြိုင်ပွဲဝင်တဲ့ကလေးတွေဆီ (သူ့ပုံမှအပ) ပုံအားလုံးပို့၍ ရွေးချယ်စေမှာ ဖြစ်ပြီး မဲအများဆုံးသူက ကလေးများ အကြိုက်ဆုံးဆုရမှာပါ

ဆုရသူတိုင်းကို
🏡ငွေသား ကျပ်၁၀၀,၀၀၀စီ နဲ့
🏡၁၂၅,၀၀၀ကျပ်တန်ဖိုးရှိ Way Back Home လက်မှတ် ၅စောင်စီ ချီးမြှင့်သွားမှာဖြစ်ပါတယ်။ ဒီလက်မှတ်တွေကနေ အိုင်ဖုန်းနဲ့ တော်လှန်ရတနာအမျိုးမျိုးအပြင် အပိုလက်ဆောင်ရတဲ့ ထောက်ပို့ထီ လက်မှတ်ကနေလည်း သိန်း၅၀၀ကံထူးနိုင်ဦးမှာပါ

ငွေသားဆုကို တော်လှန်ပြည်သူတစ်ဦးကပဲ ကူညီပေးတာဖြစ်ပါတယ်

အားလုံးအကျိုးရှိမယ့် ဒီပန်းချီပြိုင်ပွဲလေးမှာ ဒီတော်လှန်အသိုင်းအဝိုင်းက သားသားမီးမီးအားလုံး ပါဝင်ယှဉ်ပြိုင်နိုင်ဖို့ နီးစပ်ရာကိုမျှဝေပေးကြပါဦးရှင့်

ကမ်ပိန်းအကြောင်း https://www.facebook.com/story.php?story_fbid=122096605430462029&id=61563860872027&mibextid=oFDknk&rdid=2zk9xb2TkNIDhDRt
ပါဝင်ရန် FR list
https://www.facebook.com/story.php?story_fbid=122097290924462029&id=61563860872027&mibextid=oFDknk&rdid=gsoVaPiulHL04vgU

#ငါတို့ကအိမ်ပြန်မယ့်လူတွေ
#WayBackHome

လစာကောင်းတဲ့ IT careerနဲ့ အသက်မွေးဝမ်းကြောင်းပြုချင်သူများအတွက် အလာကားသင်လို့ရတဲ့ website များကို ဖော်ပြပေးလိုက်ပါတယ်။

Coding course
Link: https://alison.com/tag/coding?utm_source=google&utm_medium=cpc&utm_campaign=PPC_Tier-3_First-Click_Publisher-Courses&utm_adgroup=Tag_Coding&gclid=Cj0KCQjw2ou2BhCCARIsANAwM2GkmLaGzmlIw0HIJ1tXCnyiKEKIw0XAy_zXGOGEBkLKEtL84kDpxjMaAqgjEALw_wcB&gad_source=1

Codecademy
Link: https://www.codecademy.com/

UI/UX
Link: https://uxcel.com

Coding:
https://freecodecamp.org

Meta Front-End Developer Professional Certificate
Link: https://www.coursera.org/professional-certificates/meta-front-end-developer?utm_source=gg&utm_medium=sem&utm_campaign=b2c_apac_meta-front-end-developer_meta_ftcof_professional-certificates_arte_june-24_dr_geo-set-3-multi_pmax_gads_lg-all&utm_content=b2c&campaignid=21319388312&adgroupid=&device=m&keyword=&matchtype=&network=x&devicemodel=&adpostion=&creativeid=&hide_mobile_promo&gad_source=1&gclid=Cj0KCQjw2ou2BhCCARIsANAwM2F6OcNWBVwHdTUzIg_CjdGNZwlDbMJjDHearyLB6x5Sd3ilN4lPahcaAomNEALw_wcB

Introduction to Web Development with HTML5, CSS3, and JavaScript.
Link: https://www.edx.org/learn/web-development/ibm-introduction-to-web-development-with-html5-css3-and-javascript?index=product&objectID=course-ae17a348-78ed-496e-a0b7-a1c7098a3ad0&webview=false&campaign=Introduction+to+Web+Development+with+HTML5%2C+CSS3%2C+and+JavaScript.&source=edX&product_category=course&placement_url=https%3A%2F%2Fwww.edx.org%2Flearn%2Fcoding

Sven-S7

လိုချင်သမျှစာအုပ်တွေဘယ်မှာရှာလေ့ရှိလဲ ..။
မီ:…..
English Books, Language Books, Course Books, Academic Books , Burmese Books (P-1)

https://t.me/black_white_Library ( This is the best Local Library Channel Ever!!!!)

https://t.me/bookybeesbooksharing (Eng/Burmese/ Language)

https://t.me/Potthaka_Rabbit_Hole ( Reader Digests/ Eng Books)

https://t.me/perfectbookstore2018 ( Eng/Burmese)

https://t.me/bookparadisemyanmar

https://t.me/amazonebook (Eng Books)

https://t.me/OBbyChanMin (Review Channel)

https://t.me/macmillan_readers_stories

https://t.me/booksen (Eng)

https://t.me/EwA_books

https://t.me/Books

https://t.me/Findpopularbookschannel

https://t.me/StoryPage ( English Stories)

https://t.me/booksforyou1986 (Burmese Books)

https://t.me/burmesebooks_bot ( မြန်မာစာအုပ်တွေရှာတဲ့ chat bot)

https://t.me/tourismwithturgunoy (Tourism & Hospitality)

#narisland
#books
#bookreview
#BookLinks
#telegrambooklinks