Ўзни катта билган зеҳни кичиклар,
Жаҳолат кўлига ботиб бородур.
Фидойи кўрсатиб ўзни қўрқоқлар,
Сафсата сўзларни сотиб бородур.
Манқуртдек сиғиниб фиравнларга,
Гуноҳ ботқоғига ботиб бородур.
Нафсида тобланган разил чўчқалар,
Ўзин нажасига ботиб бородур.
Танбеҳ айтмай золим ҳамда тоғутга,
Юрагин ҳовучлаб кетиб бородур.
Ҳар нени бесабаб тўнкаб Замонга,
Мунофиқ байроғин тутиб бородур.
Эътиборталаблар, очкўз нусхалар,
Салом йўқ аликни кутиб бородур.
Муқаддас туйғулар, йўқдир қайғулар,
Музлаган юраклар қотиб бородур.
Аллоҳнинг зикридан ўзга хақиқат,
Йуқлигин билмайин кетиб бородур.
Имондан бехабар зотлар чап ёнга,
Наъмои аъмолин битиб бородур.
Аллоҳнинг зикридан ўзга хақиқат,
Йуқлигин билмайин кетиб бородур.
Хуршида Намазбаева шеъри
t.me/khurshida_ergashevna