خوشبخت مُردن

آدم‌ها بازیچه نیستند، یا ابزار آزمون و خطا و کمبودها یا سیبل پرتاب خشم‌ها و قهرها و ترفندها.
آدم‌ها متوجه و خسته می‌شوند و دل می‌کنند از مهربان بودن‌های بدون دلیل و عشق ورزیدن‌های بدون پاسخ. آدم‌ها را دلزده و آسیب‌دیده و ناامید نکنیم از صداقت‌ها، از اعتماد کردن‌ها، حرف‌زدن‌ها، پناه بردن‌ها.... آدم‌ها ساده به نظر می‌رسند و در عین‌حال، پیچیده‌اند. که ظاهرا تغییرناپذیر و یکنواخت‌اند و آرام آرام به آدمِ دیگری تبدیل می‌شوند و از سادگی و بی‌شیلگی دست می‌کشند. گاهی آدم‌ها آنقدر جواب خوبی را با بدی می‌گیرند که بد نه، اما از خوب بودن و خورشید شدن و بی‌دریغ به هر سایه‌ساری تابیدن دست می‌کشند و این کمترین و موجه‌ترین واکنشی‌ست که از یک آدم، در مواجهه با سیل بی‌انصافیِ آدم‌ها و جهان ساخته‌ست.
گاهی به جایی می‌رسد که آدمی، از همه دست می‌کشد و فقط به دنبال سنگری برای پناه گرفتن و از تیررسِ آسیب‌ها در امان ماندن و زخم نخوردن و رنج نکشیدن می‌گردد.

آدم‌ها بازیچه نیستند

#Defenseless
تنها امکانی که برایم می‌ماند، نگریستن است،و فراموش کردنِ اینکه بازیچه شده‌ام.

خسته ام خسته تر از
آن‌که بگويم چه شده...

میانِ
استخوان
های
خُرد
شده
ایم؛
اما
"امید"
تقلا
میکند
برای
روییدن...

این موضوع که "ببخش تا دلت در آرامش باشه" هم به‌نظرم خود گناهکارا باب کردن تا وجدانشون راحت باشه که بخشیده شدن،
وگرنه کی میدونه دلی که از غصه تیکه تیکه شده، چه عذابی رو متحمل میشه تا اون ظلمی که در حقش شده رو یادش بره؟!
@khoshbakhtmordan

این زخم خورده را
به ترحّم نیاز نیست
خیر شما رسیده به ما
مرحمت زیاد...

آنچه می‌دانم
آنچه می‌خواهم را ویران می‌کند.

امیل سیوران

بوسه‌گاه

‏یکی دیگه از دیالوگای درخشان فرندز وقتیه که راس از ریچل واسه خیانتی که کرده عذرخواهی میکنه ریچل میگه:

«متاسفم نمی‌تونم ببخشمت آخه تو تنها کسی بودی که باور داشتم هیچ‌وقت بهم آسیب‌ نمی‌زنه.»

‏یه‌دیالوگی هست که میگه:«هنرِ یه دروغگوی خوب اینه که بقیه‌رو به این باور برسونه که اصلاً استعداد و تواناییِ دروغ گفتن نداره»؛
گاهی اوقات به آدمایی که بهشون مثل چشاتون اعتماد دارید، یکم دقت کنید

‏لطفاً آدم امنی باشید!
برای عشق،
برای رفاقت،
برای زندگی آدم‌ها‌...
به آدم‌ها احساس «امنیت» بدید.
مراقب تصوری که ازتون دارن باشید،
خوب باشید... خوب بودن و موندن سخته.
مراقب «قلب» آدما باشید.
شما میون اين‌همه تاریکی نور زندگی آدم‌ها باشید؛
باور کنید هیچ‌کس بهتون افتخار نمی‌کنه اگه چیزی غیر از این باشید

‏با همه بدبینی‌ها و ناباوری‌هام، هنوز ته دلم رومانتیکم، هنوز باور دارم در اوج بدبختی‌ها و تاریکی‌ها، دوست داشتن می‌تونه رنگ زندگیت رو عوض کنه.
کافکا در یکی از نامه‌هاش به فلیسه نوشته:
«من آدم فلک‌زده‌ای هستم و تو عزیزِدلم، مقدّر بود تا برای متعادل کردنِ این فلاکت فرا خوانده‌ شوی.»
همین‌قدر قشنگ ♥️

«دیگر با هیچ‌کس سخن نمی‌گویی
‏حتّی با خودت
‏غایب شده‌ای»
‌
آلخاندرا پیسارنیک

آیا می‌فهمی یعنی چه
که هنگام خواب با خودت تکرار کنی: خدای من کمک کن این روزها را پشت سر بگذارم؟

«من قوّت آن دارم که غم خود را نگذارم که به ایشان برود- که اگر برود، طاقت ندارند، هلاک شوند. شادی مرا طاقت ندارند، غم مرا کی طاقت دارند؟»

مقالات شمس

«می‌خواهم تا ابد دوست‌تان داشته باشم. می‌خواهم شما را از دست خودتان نجات دهم.»
‌
‏ برادران کارامازوف
فئودور داستایفسکی

بیداری‌ام چه دانی؟ ای خفته‌‌ای که شب‌ها
نَنْشَسته‌ای به حسرت، نشمرده‌ای ستاره

فروغی بسطامی

«شاید رویاست، همه‌اش یک رویا!
‏رویایی که غافلگیرم خواهد کرد. بیدار خواهم شد در سکوت و دیگر هرگز نخواهم خوابید.»

ساموئل بکت

«آخر تو به این تن چه نظر می‌کنی؟ تو را به این تن چه تعلق است؟ تو قائمی بی این، و هماره بی اینی. اگر شب است پروای تن نداری و اگر روز است مشغولی به کارها. هرگز با تن نیستی. اکنون چه می‌لرزی بر این تن، چون یک ساعت با وی نیستی، جاهای دیگری!»

فیه ما فیه؛ مولانا

«آن کسانی که اصلاً می‌توانند پی ببرند که زندگی بشری چیست باید و لابد در مرحله‌ای از زندگی، تنهایی غریب خویش را درمی‌یابند.»
‏
‏ فلسفه‌ی تنهایی
لارس اسونسن

«گفت: چه گردد اگر بر من آیی به هم باشیم؟ گفتم: پیاله بیاوریم، یکی من، یکی تو، می‌گردانیم آن‌جا که گرد می‌شوند به سماع! گفت: نتوانم. گفتم: پس صحبت من کار تو نیست. باید که مریدان و همه دنیا را به پیاله‌ای بفروشی.»

مقالات شمس

‏‌گیج‌کننده‌ترین اقدامی که علیه خویش می‌توانیم بکنیم، این است که بکوشیم قلبمان را به چیزی قانع کنیم که مغزمان می‌داند یک دروغ بزرگ است.

آلفرد آدلر