🔴علت عملكردي (ناشناخته):
راه رفتن روی پنجه با علت ناشناخته یک اصطلاح برای توصیف عارضهای است که در آن کودکان بدون وجود هیچ دلیل مشخصی با پیروی از الگوی گام برداشتن پنجه به پنجه راه میروند. این نوع عارضه را راه رفتن از روی عادت روی پنجه پا نیز میگویند كه اگر درمان نشود موجب ايجاد كوتاهي آشيل ميگردد.
🔴اختلال طیف اوتیسم (ASD):
برخی کودکان به دلیل گونه خاصی از تحریک حسی موجود در هنگام راه رفتن روی پنجه این شیوه راه رفتن را انتخاب میکنند. هیچ گرفتگی یا کوتاهی در عضلههای ساق پا وجود ندارد و روی پنجه راه رفتن صرفاً دلیلی حسی دارد.
🔴فلج مغزی (CP):
کودکان مبتلا به فلج مغزی خفیف به دلیل آسیب دیدن عضلههای ساق پا (گاستروکنمیوس) و سفت و منقبض بودن این عضلهها روی پنجه راه میروند. این گرفتگی عضلانی باعث میشود تا عضلههای ساق پا همواره منقبض باشند و پا را آنقدر به سمت بالا بکشند که کودک پنجهاش را هنگام نشستن به طور عمودی روی زمین بگذارد یا روی پنجه پا بایستد. چنانچه این گرفتگی کاهش نیابد یا تعدیل نشود، عضله به مرور زمان به قرار گرفتن در این موقعیت کوتاه شده عادت میکند، سفت میشود و راه رفتن معمولی دشوارتر میشود.