Thoughts

#4

"በመጨረሻም ያመንኩት ሁሉ ዉሸት መሆኑን ደረስኩበት "
አለች ከተቀመጠችበት አግዳሚ ወንበር ላይ ፈንጠር ብላ በመነሳት ። አይኖች ሁሉ ወደሷ ሆኑ ። አበደች እንዴ በሚል አይነት አየናት ። ሰንበት ነው አጥቢያችን በሚገኘው ደብር የእለቱን የቤተ-ክርስቲያን ስርአት ካከናወንን ቡሃላ የንስሀ አባታችንን ለማግኘት ልጆቻቸው ሰብሰብ ብለን እየጠበቅናቸው በዚ መሀል ነበር ግቢ ውስጥ ማትጠፋው ፀይም ቆንጅዬ ልጅ ጮክ ብላ ማውራት የጀመረችው (በዝምተኝነቷ ስለምናቃት ደነገጥን)
    "አልደከማችሁም ? ሁሉንም ነገር እርግፍ አድርጎ
     መተው አላማራችሁም ? አለች ሁላችንንም እያየች
ምን እንደሆነች ስለማናቅ ሁላችንም ግራ ተጋባን !
     "እግዜሩም ደሀ ላይ ይበረታል በችግር ላይ ችግር          
      መደራረብ ያውቅበታል " አለች ወደ ሰማይ አንጋጣ
       በትዝበት እያየች
ንሰሀ አባታችን "ደህና አረፈዳችሁ ?" ብለው ወደ አዳራሹ ሲገቡ አንጋጣ ስታነባ አዩዋት
        "ወለተ ጊዮርጊስ ምነው ልጄ ምን ነካሽ ?"
         "አባ ተዉኝ ዛሬ እንኳን ይውጣልኝ "አለች
ወደኛ ዞር ብላ "እብድ መሰልኳቹ አደል ?(በጥልቅ ሀዘን ማውራት ጀመረች) በውሸት አለም ምኖር ሰው አደለም ፈጣሪ የረሳኝ በሁሉ የተገፋው ነኝ ታዲያ ማበድ ይነሰኝ ? "
         "የሆንሽውን ንገሪን እስኪ ልጄ" አሉ በእድሜ ገፋ ያሉ እናት ። በስስት ና በጉጉት ሄዳ እግራቸው ስር ቁጭ አለች ። "እውነት እማማ ይሰሙኛል ?" አለቻቸው እያነባች ። አሳዘነችኝ ለካ ጆሮም ይናፍቃል....ሴትዮዋ አንገታቸውን ነቀነቁላት ። አደለም እሳችው እኛ ሁላችንም  ለመስማት ጆሮዋችን አሹለን እየጠበቅናት ነው ።
            "እየውሎትማ እማማ...አንድ ጨካኝ ወንድም ነበረኝ በጣም ቁማርተኛ ነበር ቤት ውስጥ ምንም ነገር እስከማይቀር ድረስ እየሸጠ ተጫውቶበታል ። ከሁሉም የከፋው ግን የቤታችን ነበር....የሆነ ጥቁር ጠዋት ሱፍ የለበሱ ሰዎች ብጣሽ ወረቀት ይዘው መተው ቤቱን በቁማር እዳ እንደወሰዱት አረዱን ። እናቴ ላቧን ልጅነቷን ደሟን የጨረሰችበት ቤት ያንቺ አደለም ስትባል ልቧ ቀጥ ብሎ በዛው አሸለበች...ታሳዝናለች አይደል ?! በቃ ከዛ የኔን ነገር ተዉት ህይወቴ ግራ ገባው እዛ ና እዚ መባዘን ተግባሬ ሆነ....ከብዙ መባዘኖቼ መሀል አንድ ሰው ተዋወኩ ችግሬን ነገርኩት አለውልሽ አለኝ ትከሻውን ሰጠኝ ሳላመነታ ተደገፍኩት (የንዴት የበቀል እና የእልህ ፈገግታ ፊቷ ላይ በግልፅ ይታያል) ጥሩ ኑሮ መኖር ጀመርኩ " ብላ ጸጥ አለች ፋታ የመውሰድ አይነት ዝምታ ። ሁላችንም በጉጉት እጠበቅናት ነው ። (እኔ በበኩሌ ስንቱን አሰብኩት)

እንባዋን ጠራርጋ ተረኳን ቀጠለች "ከጊዜያት በኋላ ጸነስኩ ደስታ ምሆነውን አሳጣኝ አለም የኔ መሰለችኝ ፈጣሪዬን በብዙ አመሰገንኩ ። ስወልድ ግን ደስታዬ ተሻረ። የሞተ ነው የወለድሽው ብለው ሬሳ አስታቀፉኝ" (እንባዋ እንደጅረት ይወርዳል) ንግሯሯ በጣም ስለሰቀጠጠኝ አይኖቼን በህመም ጨፈንኳቸው እናትነት ሚገባቸው ሴቶች ፊታቸውን በነጠላ ሸፍነው ያነባሉ ።

"ይሄ ይገርሞታል እማማ....ይባስ ብሎ ባሌ ሸጠኝ ።!"
"ሸጠኝ ?!" አሉ እማማ በድንጋጤ
"አዎ ሸጠኝ " አለች ቃላቱን ረገጥ አርጋ
"ለማን ? "
"ለሴተኛ አዳሪነት " አለች ስብር ብላ
እማማ በስመአብ ብለው አማተቡ !

"ለካ ያገባውት ሰው ወንጀለኛ ቁማርተኛ ከህገ ወጥ ስራ ውስጥ ማይጠፋ ሰይጣን ነበር ። ለብዙ ጊዜ ገላዬን እየቸበቸቡ ተጫወቱብኝ እሱም ልጃችን ሲሞት ብቻዬን ጥላኝ ምንም ሳይጎልባት ሽርሙጥና ገባች እያለ ስሜን አጠፋው።"
"ኧረ በዲማው" አሉ እማማ እኛም ብንሆን ምንሰማው ነገር ክብድ ብሎናል ።

" ደሞ እኮ ልጄ ሞቶ አደለም እሱንም ሽጦት ነው። (ፊቷ ትንሽም ቢሆን ተስፋ ተነበበት) ለነፍሴ ያለች ነርስ ናት አሳዘንሽኝ ብላ የነገረችኝ ። አሳየኝ እያልኩ ብዙ ለምንኩት አስለመንኩት ጭራስ አበደች ለየላት የሞተ ልጅ ከየት ላምጣ የኔንስ ሀዘን ለምን ተቀሰቅሳለች እያለ ራሱን እንደ ፃድቅ አስቆጠረ ። እሱ ምስኪን የተገፋ አባት እኔ ግን ( ሳግ ተናነቃት) እኔ ግን እብድ ሱሰኛ ሴተኛ አዳሪ ብዙ ብዙ ተባልኩ። በጣም ስታምም ገላዬ እንደ ድሮ ተፈላጊነት ሲያጣ አውጥተው ጎዳና ጣሉኝ አባ ናቸው ከምንም አንስተው ለዚ እንኳን ያበቁኝ።" ብላ ተነፈሰች

ሁላችንም ወደ አባ ዞርን አቀርቅረው እንባቸውን ያፈሳሉ።

"በቃ እኔ ማለት እቺ ነኝ አለኝ ምለው ወንድሜ የተደገፍኩት ባሌ የፈጠረኝ አምላኬ ተባብረው ያረገፉኝ ማያቁኝ የገፉኝ ያምንኩት ሁሉ የኖርኩት ሁሉ ውሸት የሆነብኝ ሰሚ እንኳን የሌለኝ ብቸኛ " ብላ ተንሰቀሰቀሰች ። አብረናት አነባን....

ስንቶቻችን ነን የኑሮዋችንን ዉሸት ማመን ሳንፈልግ እዛው በሀሰት ምንቦራጨቅ ብናምንም መውጫው የጠፋን....ለካ አንዳንዴ ኑሮ ሀሰት መሆኑን አምኖ መቀበል እረፍት አለው....

ከቤተ መቅደስ የተከፈተው "ከንቱ ነኝ ከንቱ ከንቱ ነኝ ዋስትና መከታ እግዚአብሔር ካልሆነኝ " ሚለው መዝሙር እንባችንን አገዘው ።

                                   ✍️ ወርቅ_አለማው

https://t.me/justhoughtsss

#3

"በመጨረሻም እስከዛሬ ያመንኩት ሁሉ ውሸት መሆኑን ደረስኩበት....ኧረ ኡኡኡ" እያለች ትጮሀለች እናት.....

ከኛ ቤት ቀጥሎ ሶስተኛ ግቢ ያሉት ጎረቤቶቻችን ልጃቸው ሙታባቸው ለቅሶ ተቀምጠው ነው....ልጅቷ እኩያዬ ነበረች....መዋለ ህፃናት ላይም አብረን ተምረናል....ሰው ለመግባባት ቀላል፣ ጨዋታ አዋቂና ሰላምተኛ ስለነበረች ግን ትምህርትቤት ተለያይተንም ቢሆን ለስለስ ያለ ጎደኝነታችን እስከ ዛሬዋ ጠዋት ድረስ የቀጠለ ነበር።

የኮሌጅ የመጨረሻ አመት ተማሪ ስለሆንኩ ትናንት ሳገኛት ስለ መመረቂያ ፅሁፌ ጠይቃኝ ትንሽ አውርተን ነበር ታክሲ መያዤአው ጋር የተለያየነው። የሁልጊዜ ሳቋን እና ጨዋታዋን አልነፈገቺኝም ነበር።


ከክላስ ስመለስ ግን ጥቁር ለባሽ የሰፈር እናቶች እየተዋከቡ ነበር...ደነገጥኩ! ሰፈራችን ውስጥ ማን ታሞ ነበር ወይስ ለሞት የደረሰ እርጅና የገባው ማን ቤት ነበር እያልኩ መታጠፊያችን ላይ ደረስኩ....የናቴ ጓደኛ አየችኝና በፍጥነት ተራምዳ መታ አጠገቤ ስትደርስ "ጓደኛሽን እንደው ምናገኛት" ብላኝ ለቅሶዋን ቀጠለች.....እግሬ ተንቀጠቀጠ....ሌላ ማንም እኩያና ጓደኛሽ ሊባል የሚችል ሰው ስለሌለ ስለ ህያብ እንዳወራች ገባኝ.....

ህያብ ከሞተች ዛሬ ሁለተኛ ቀኗ ነው....ራሷን ነው ያጠፋችው ተባለ....ምክኒያቷ ግን ሊታወቅ አደለም ሊገመት አልቻለም....ራሷን እስከማጥፋት አደለም ለአንዲት ሰአት እንኳን ተጨንቃ ታለቅሳለች ብለን ምናስባት ልጅ አልነበረችም።


ሶስተኛው ቀን ላይ ከትምህርት በፊት ለቅሶ ቤት ስራ ላግዝ እና እናትየውን ሰላም ለማለት ሄድኩ።
....ሶስቱንም ቀን ከሀሳቤ ልትወጣ አልቻለችም....ሳቋ፣ ያለ እረፍት በጥያቄ የምትወጥረኝ ነገር፣ ፈገግታዋና ጩኸቷ ያቃጭልብኛል። ለቤተሰቡ ብቸኛ ልጅ ስለሆነች በስስት ነው ያሳደጓት። ባገኘኋት ቁጥር 'ህያብ ግን ምንም አያስጨንቅሽም ኣ? ትምህርት፣ ቤተሰብ፣ ስንመረቅ የሚኖረን ስራ?' ስላት....ገልመጥ አድርጋኝ "እና አንቺ እያሰብሽልኝ ነው ምኖረው" ብላ የለመደችውን ሳቅ ታስከትላለች። አንድም ቀን ከፍቷት፣ ደብሯት አይቻት ስለማላቅ ነው።

.....እናቴ "ሰው ሁኖ ጉድለት የሌለበት የለም፣ በቤቱና በሆዱ ደብቆት ነው እንጂ" ስትለኝ ለሁሉም እንደሚሰራ አምናት ነበር ከህያብ ውጪ....እሷ ነገ ትሞቻለሽ ብትባል እነኳን ፍንክች አትልም ነበር።


ለቅሶ ቤት ስደርስ እናትየው በር ላይ ቁጭ ብላ ትናንት ስትለው እንደነበረው እየደጋገመች "በመጨረሻም እስከዛሬ ያመንኩት ሁሉ ውሸት መሆኑን ተረዳሁ" ትላለች..... ድምፅ ሳላሰማ አጠገቧ ቁጭ ለማለት ስሞክር ....ቀና ብላ አየችኝ። እኔም በትንሹ ፈገግ ብዬ አይዞሽ አልኳት። ጮኸች...ኡኡ ብላ...ከዛ እቅፍ አደረገቺኝና  "ፈገግ አትበሉ ልጄ፣ አታስመስሉ፣ እየሳቃቹ በቁማችን አትግደሉን" ዝም ብዬ አቀፍኳት...አልቅሳ ትንሽ ስትረጋጋ "ልጄ እኮ ዋሸቺኝ...ሳቋን ጨዋታዋን እያሳየች ጥላኝ ሄደች...."እማዬ እኔ ከዚ በላይ ስትታመሚ ማየት ከበደኝ ጭነቀቱን አልቻልኩትም ቻው" ብላ በቁራጭ ወረቀት ተሰናበተቺኝ። የኔ ጀግና፣  ስታመም አንድ ቀን አልቅሳ ተልፈስፍሳ አላየሁአትም....ህያብዬ ህመሜ አደለም ሞቴ አይከብዳትም፣ ጠንካራ፣ ሀዘን ማታውቅ፣ የልቤን ምትሞላልኝ....አሳምራ ነው ምትቀብረኝ፤ ሞቼም ስሜን ታስጠራለች ስል ኖሬ.....ኢኸው በመጨረሻም እስከዛሬ ያመንኩት ሁሉ ውሸት መሆኑን ደረስኩበት...ብቻዬን አስቀረቺኝ

ህያቤ ያልኳት የፈጣሪ ስጦታዬ ስለነበረች ነው....ሳቂታዬን ፀሀዬን አጣሁ....ጨለመብኝ እኮ" እያለች ማልቀስ ቀጠለች...

ስጦታቸውን፣ ህያባቸውን፣ ሳቃቸውን፣ ብርሀናቸውን አጥተው ወላጆቿ እንዴት እንደሚፅናኑ የሁላችንም ጭንቀት ሆነ...

✍ሊሊ


https://t.me/justhoughtsss

ከእንቅልፌ ስነሳ የምፋጠጠው ጠረጴዛው ላይ የተበተነው ወረቀት ጋር ነው። የተጨናበሰው አይኔ በቅጡ ሳይገለጥ ከወረቀቶቹ ለማምለጥ ከክፍሌ ወጥቼ ወደ ሳሎን እሮጣለሁ።

ለምን ሰብስቤ ዞር እንደማላደርጋቸው አላውቅም። አንዳንዴ ጠረጴዛውን ባዶ አድርጌ እተወዋለሁ። ባዶ ጠረጴዛ ከባዶ ወረቀቶቹ በላይ ጭንቀት ይለቅብኛል። "ደህና ሀሳብ እንኳን ቢመጣልሽ ወረቀት አጠገብሽ መሆን የለበትም?!" ይለኛል

ወረቀቶቹን መልሼ እበታትናቸዋሁ። ሲበተኑ እንደጦር መልሰው ያስፈሩኛል። አንደ ድሮ አንቀልቅሎ የሚያፅፈኝ ሀይል የት እንደገባ አላውቅም። ጉሮሮ ስር ውትፍ የሚል የሚያቅበጠብጠኝን መቼ ፅፌ በተገላገልኩ መቼ ሰው ባነበበው መቼ ሰው በሆነ መንገድ ከፅሁፌ ተጠቀሙ የሚለው ትኩስ ፍላጎቴ መቼ ነው የነፈሰበት

ፍላጎቴ ገፍትሮኝ ከራሴ ጋር እየተሽቀዳደምኩ የምፅፍበት ጊዜ ቀርቶ ራሴን አስገድጄው ስቀመጥ እንኳን ቃላት ይከዱኛል። ሲያጨናንቀኝ የነበረው ሀሳብ ከንቱ ይሆንብኛል "ይሄንን ቁም ነገር ብለሽ ብትፅፊው እንኳን መሳቂያ ነው የምትሆኚው" ብሎ የራሴ ጭንቅላት ይጫወትብኛል

ከዛ ደግሞ ሀሳቤን ደግሜ አስበዋለሁ። ከሰማያዊ እስኪርቢቶ የሚወጣው ከሬንጅ ጠቁሮ ይታየኛል። ሀሳቦቼ በጥላቻ እና በሀዘን የተሞሉ ይሆኑብኛል። ተስፋ መቁረጥ የረበበት ፅሁፍ እንዴት ተስፋ ለቆረጠ ይፃፋል? ብሎ ህሊናዬ ይወቅሰኛል

እኔ ለማልፈው ለጥቂት ጨለማ ወቅት እንዴት አድርጌ አንባቢዬን ተስፋ ላስቆርጥ። ባዶ ወረቀት ፊት ቁጭ ብዬ ከራሴ ጋር ስታገል እንደ ቲክ ቶክ filter ወረቀቱ አፍ አውጥቶ "ተስፋን እንጂ ጨለማን መፃፍ ለማንም ስለማይረባ ወቅት እስኪያልፍልሽ አርፈሽ ብትቀመጪስ" የሚለኝ ይመስለኛል።

ጭንቅላቴን ህሊናዬን እና ወረቀቴን ሰምቼ እርግፍ አድርጌ ልተወው ስል በፈዘዘ ድምፅ ልቤ እየደባበሰቺኝ "በውነቱ ተስፋ ብቻ ወይ ደስታ ብቻ ነው የሚፃፈው ያለው ማነው ደስተኛ የሞላለት የሚመስለው ሰው ሀዘኑን ሲያጋራ አይደል ለካ ሁላችንም ሰዎች ነው የሚባለው ደግሞስ የተጋሩት ደስታ እጥፍ ነው የተጋሩት ሀዘን ግማሽ ነው ይባል አይደል። ደግሞስ የሚወደደው ጥበብ እውነተኛ ሲሆን ብቻ ነው ይባል አይደል? ብላ ወደ ቀልቤ ትመልሰኛለች


✍ናኒ


https://t.me/justhoughtsss

‹‹ብቻ….!››
----
ከስራ በኋላ ቢዘረጋ ከአባይ ወንዝ የሚረዝመው ረጅም የታክሲ ወረፋ ላይ ሆኜ ፀሃይ ታክስለኝ፡፡

ዝናብ ይቀጥቅጠኝ፡፡

ካሁን ካሁን ተራዬ ደርሶ ታክሲ ውስጥ ገብቼ ጎኔ አረፈ ስል ታክሲ ጠፍቶና ሰልፍ ሰባሪ በዝቶ በቁሜ በድካም ልዛል፡፡

ሰልፍ ላይ በትንሹም በትልቁም ከሚነጫነጩና ኑሮ ካማረራቸው ሰዎች ጋር ክፉ ደግ ልነጋገር፡፡

አሁንም አሁንም ‹‹ዳቦ ግዢልኝ›› ብለው የሚነዘንዙኝ ትንንሽ የጎዳና ልጆች ላይ በረሃብ የሚያጉረመርም ሆዴን እየነካካሁ፣ ‹‹የለኝም አልኩህ እኮ›› ብዬ ላምባርቅ፡፡

በአላፊ አግዳሚው በትዝብት ልገልመጥ፣ ልገፍተር፣ ልጨፍለቅ፡፡



ብብታቸው ከሚቀረና ጎረምሶች መሃከል የሚኒባሱ የኋለኛ ወንበር ላይ እመሃል ታጭቄና ተጨንቄ ተቀምጬ ቆይቼ ቤቴ ለመግባት ሳኮበኩብ፣ የከፈልኩበትን መንገድ ሳያስጨርስ ከሚያስወርደኝ ወያላ ጋር ልነታረክ፡፡

መልሴን አምጣ ብዬ ልቆጣ፡፡
ዞር በይ ከዚህ ብሎ ያመናጭቀኝ፡፡
የተሳፋሪው ‹‹ተይው በቃ›› ብሎ ለእሱ መደረብ ይበልጥ ያበሳጨኝ፡፡



የቀረኝን መንገድ ጠፍንጎ የያዘኝ ብቸኛ ኪትን ሂል ጫማዬን እያማረርኩ ፣ ብቸኛ ቦርሳዬን ጥብቅ አድርጌ፣ እዚህም እዚያም ቆፋፍረው በተዉት የማይመች ጎዳና ላይ ሳይመቸኝ፣ ባንካሴ ልራመድ፡፡




ቤቴ ስገባ መብራት አይኑር፡፡ ውሃ ለዘጠንኛ ቀን ሳትመጣ ትጠብቀኝ፡፡
እራት ይሆነኛል ያልኩት ፍርፍር በድመቴ ተደፍቶና ተለካክፎ ላግኘው፡፡



ለማይረባ ደሞዝ መስኮት የሌለውና የሚከረፋው የጋራ ጠባብ ቢሯችን ውስጥ በላብ ተጠምቄ፣ ስለፋ ልዋል፡፡
ከሌለኝ ብር ቀንሼ ከቢሯችን በር ላይ የማስመጣት አንዲት ስኒ ቡናዬ ድብን ብሎ እንዳረረ ገብስ ትምረር፣ ስኒውም አፉ የተሸረፈና በደንብ ያልታጠበ ይሁን፡፡

በምሳቃዬ ይዤው የሄድኩት ምግብ ታፍኖ በመዋሉ ጠረንና ጣእም ይቀይር፡፡


ነገረኛ አለቃዬ ያላዘዘኝን ስራ አልሰራሽም ብሎ በየቀኑ በሰላ ምላሱ ይሸንቁጠኝ፡፡
ከቤቴ አስራ ሁለት ሰአት ላይ ብነሳም ታክሲ አጥቼ አስር ደቂቃ በማርፈዴ አንገቴን ደፍቼ ቢሮ ስገባ  የቤት ኪራይ እንደዘገየበት አከራይ ይገላምጠኝ፡፡

በእንጀራ ዋጋና በቤት ኪራይ ሰማይ መንካት ላማርር፡፡
ስለሁሉም ነገር ልነጫነጭ፡፡
ምክንያቱም ከተነጫነጭኩ ታግዬም ቢሆን እየኖርኩ ነው ማለት ነው፡፡
የምልክት ትንፋሽ ብቻ ሳይሆን አረረም ከሰለ ኑሮ፣ ጣፈጠም መረረ ሕይወት አለኝ ማለት ነው፡፡


አጥቤው ሶስት ቀን ያሰጣሁት ብቸኛ ብርድልብሴ ባለመድረቁ በሌሊት ቆፈን አንሶላ ለብሼ በብርድ ስንጠረጠር  ልደር፡፡

ቢነግሩት ከማይሰማው፣ ይሉኝታና ነውር ከማያውቀው ጎረቤቴ የሚመጣው የሙዚቃ ጩኸት በጠረረ ሌሊት ተለማምጬ ካገኘሁት ጣፋጭ እንቅልፌ ይቀስቅሰኝ፡፡

ደጀ ሰላም ሄጄ ቀዝቃዛውና የሚቆረቁረው ድንጋይ ላይ ለሰአታት ልንበርከክ፡፡

ምንም ልሁን፡፡ ምንም ላድርግ ፈጣሪዬ፡፡
ምንም ልሁን፡፡


አንተ ብቻ ለዓመታት በበሽታ ጠፍንጎ ከያዘኝ ከዚህ አልጋ አላቀኝ፡፡
በተአምርህ አስነሳኝ፤ በቸርነትህ ብድግ አድርገኝ፡፡

በገዛ አካሌ እስር ቤት ውስጥ ከመኖር ገላግለኝ፡፡


እግሮቼ መቆም ረስተው ቢንቀጠቀጡ እንኳን፣ በትንሹም በትልቁም ተጠልፈው ሊጥሉኝ ቢቃጡ እንኳን፣ ገና ስቆምባቸው ቢያቃጥሉኝ፣ ቢጠዘጥዙኝ እንኳን ለአፍታ አቁመኝ፡፡

ብቻዬን መጸዳጃ ቤት እንድሄድ አድርገኝ፡፡
ሰው ሳይደግፈኝ ሰው ሁሉ ለብቻው የሚያደርገውን ነገር ዳግም ለብቻዬ እንዳደርግ ፍቀድልኝ፡፡



እግሮቼ መራመድን እንዲያስታወሱ፣ ጡንጫዎቼ ከመስራት ብዛት መድከምን እንዲያጣጥሙ፣ ለአንዲት አፍታ እንኳን ቁሚ በለኝ፡፡

በሰፈራችን የተፈነቃቀለ ኮብልስቶን ላይ እየተወለጋገድኩና እያነከስኩ እንድሄድ አድርገኝ፡፡
ከመዳህ ወደ ርምጃ እንደሄደ ጨቅላ ስወላገድ የሚያዩ ሰዎች ሁሉ ሳያውቁ ቢስቁብኝ ግድ የለኝም፡፡
ምክንያቱም…እነሱ ከምን እንዳነሳኸኝ፣ ከየት እንዳመጣኸኝ አያውቁም…



ስለዚህ ፈጣሪዬ…
ምንም ልሁን፡፡ ምንም ላድርግ፡፡
ብቻ…
እንድቆም አድርገኝ፡፡

ብቻ…

ዳግም መራመድን ፍቀድልኝ፡፡

እንደ በፊቱ ከሰው እኩል መሳቅ፣ ከሰው እኩል ማልቀስ፣ ከሰው እኩል ማማረርን እሺ በለኝ፡፡


‹‹ጤነኛ ሰው ምኞቱ አንድ ሺህ፣ ጤና ያጣ ግን ምኞቱ አንድ ነው›› የሚለው አባባል ገብቶኛልና፣ በገዛ አካሌ እስር ቤት ውስጥ ከመኖር ገላግለኝ፡፡

አንተ ብቻ…

በምህረትህ ዳግመኛ በእግሮቼ እንድቆም አድርገኝ፡፡