مریم جباری

منسوب به سعدی جان ما… ♥️

@jabari_mariam

می‌دونی
تو یه بار که همه چیزت رو از دست داده باشی،
یه بار که تمام ترسات رو دونه دونه تجربه کرده باشی،
یه بار که شب مرده باشی و فردا صبح دوباره چشم باز کرده باشی
فقط یک بار که یکی از اینارو تجربه کرده باشی، دیگه زندگی برات اون شکل سابقو نداره…
آدما، نظراتشون، نگاهشون، هنجار و ناهنجارها، رسیدن و نرسیدن، حتی نفس کشیدن… دیگه برات یه مفهوم متفاوت داره!
یه بار که سقوط کرده باشی و تمام استخونات خرد شده باشه، دیگه هیچ سقوط و افتادن و شکستی برات ترسناک نیست، چون تو دیگه امکانی برای بیشتر از این صدمه دیدن نداری…
چون هر روزی بعد از اون، برات یه فرصته که قرار نبود باشه!
چون تو باید خیلی قبل از اون فرصت تموم می‌شدی ولی هنوز هستی… و با خودت می‌گی من که دیگه چیزی برای ترسیدن، برای از دست دادن ندارم!

یه شبی هست تو زندگی که انقدر رنج‌ها متلاشیت کردن که نه تنها احتمالش هست که صبحش با آمبولانس ببرنت سردخونه، که خودتم دعا می‌کنی کاش اصلا صبحش بیدار نشی، اون شب تو واقعا می‌میری! و صبح فردا اونی که چشماشو باز می‌کنه، یه آدم جدیده…

مریم جباری

@jabari_mariam

می‌دونی تصویر خیلی مهمه…
من وقتی برای کسی خیلی احترام قائلم، با تمام وجود سعی می‌کنم یا اصلا بهش نزدیک نشم و فقط از همون بُعد وجودش که باعث می‌شه تحسینش کنم لذت ببرم، یا همیشه یه فاصلهٔ بزرگ رو باهاش رعایت کنم…
می‌دونی چرا؟
چون حتی بهترین آدمای دنیا هم بی‌نقص نیستن… ولی تو نمی‌دونی نقصی که تو اون آدم هست، چقدر ممکنه تصویر با ابهتی که ازش تو ذهنت داشتی رو خراب کنه… و تو این دنیا انقدر کمن آ‌دمایی که دلت می‌خواد تصویرشون رو تو ذهنت نگه‌داری که ترجیح می‌دی ریسک نکنی!
من هیچوقت دلم نمی‌خواست و نمی‌خواد با آدمایی که یه روزی تحسینشون کردم خیلی صمیمی بشم… کلی رفیق آد‌م حسابی دارم که هنوز «شما» خطابشون می‌کنم، که بعد از سال‌ها مراوده با اینکه قلبا یک دنیا باهاشون صمیمی‌ام و دوستشون دارم، هنوز با فعل جمع حالشونو می‌پرسم… چون دلم می‌خواد تا روزی که زنده‌م یه بخشی از زندگیم باشن،
چون اخلاق خودمو بلدم، می‌دونم وقتی یه تصویر تو ذهنم خراب شه، دیگه درست شدنی نیست… چون می‌دونم بدون اونا تنها می‌شم، چون بارها همین تصویرهای خراب شده باعث شده چیزهایی که دوستشون داشتم مثل آهنگا، منظره‌ها، خیابونا… برام بی‌معنی و بی‌ارزش بشن و زندگی بدون آهنگا، جاده‌ها، حرفا، کتابا و کلا هر چیزی که یه روزی برات آرامش‌بخش بوده، انگار خیلی زورش بهت می‌رسه…
شاید این اخلاق من به نظر معذب کننده بیاد اما خوبیش اینه طی این سالا رفقایی پیدا کردم که اونا هم انقدر برای من ارزش قائل بودن که تحملم کنن!
بگذریم…
امشب که دوباره خاطراتمو مرور می‌کردم،
بعد از دیدن قاب‌های خالی از تصویر،
تصویرهایی که از نزدیک دیدنشون باعث شد بفهمم چقدر بی‌کیفیت بودن و شایستهٔ قاب‌گرفتن نیستن،
دوباره یادم افتاد
تصویر!
تصویر خیلی مهمه…
باید خیلی حواسمون باشه که خراب نشه…

مریم جباری

هم عاشق آن روی چو مه دارم دل
هم بسته آن زلف سیه دارم دل

گفتم که:«تو داری دل من؟» گفتا:«نه!-
من نیستم آنکس که نگه ‌دارم دل»

#ابن_یمین

به نظرم اسم معشوق ابن یمین «صراحت» بوده، بعدا ازش برای معرفی چنین رفتاری در لغت‌نامه‌ها استفاده کردن…

@jabari_mariam

غم است دیگر…

شاعر: حسین منزوی
دکلمه: مریم جباری

@jabari_mariam

باران که شدی…

شاعر: مهدی مختارزاده
اجرا: مریم جباری

@jabari_mariam

خوشم به گوشه نشینی…
جهان؟
به هیچم نیست!

شاعر: مرتضی لطفی
اجرا: مریم جباری

@jabari_mariam

ما به زبان سعدی حرف می‌زنیم!

@jabari_mariam

تقسیم ارث برادرانه!

شعر: وحشی خان بافقی
گوینده: مریم جباری

@jabari_mariam

چشم تو خواب می‌رود،
یا که تو ناز می‌کنی؟

از جناب مولانا
دکلمه: مریم جباری

@jabari_mariam

خیام جان…
گوینده: مریم جباری

@jabari_mariam

نگار پل‌‌‌پلی نباشید 🥺❤️‍🩹

این جهان کوه است و فعل ما ندا
سوی ما آید نداها را صدا…

@jabari_mariam

ما نمی‌بینیمش
ولی ازمون مراقبت می‌کنه…🌱

@jabari_mariam

فقط همین…
شاعر: محمدعلی بهمنی

با آرزوی سلامتی روزافزون برای استاد بهمنی عزیز 🤍

@jabari_mariam

رفیق و یار خوب تمام ماجراست…

@jabari_mariam

علم بهتره یا ثروت؟

@jabari_mariam

آدمی رو تصور کنید که
احساس تشنگی می‌کنه،
نگاه می‌کنه و می‌بینه آدمای تشنه همه لیوان‌هایی رو بر می‌دارن و سرمی‌کشن و بعد دیگه تشنه نیستن،
او فقط لیوان رو می‌بینه و نمی‌دونه این لیوان نیست که تشنگی رو برطرف می‌کنه، محتویات داخلشه…
پس او هم یک لیوان خالی پیدا می‌کنه و سر می‌کشه به امید اینکه سیراب بشه،
میشه؟!
نه!
•
خب حالا از این دردناک‌تر‌ داریم؟ بله!
اونی که هیچ درکی از «آب» نداره و صرفا «لیوان» رو نماد رفع تشنگی می‌دونه… و با لب تشنه از کنار چشمهٔ آب رد می‌شه که بره لیوان بخره…!!!
•
از این تلخ‌تر هم ممکنه بشه؟ بله!
فکر کنید شما به این آدم بگین:«چیکار می‌کنی؟ اینجا چشمه‌ست، می‌ری دنبال لیوان؟!» و او پاسخ بده:«تو نمی‌فهمی، من دیدم همه با سرکشیدن «لیوان» سیراب می‌شن!»
و بعد گروه‌هایی تشکیل بشه که لیوان خالی دست می‌گیرن و وانمود می‌کنن در حال نوشیدن آبن…
•
مولانا به جای اینهمه توضیح گفته:
«آن خانه لطیف است، نشان‌هاش بگفتید
از خواجهٔ آن خانه نشانی بنمایید!»

یعنی آره، لیوانتون رو دیدم، قشنگه!
ولی اگه سیراب شدید بگید ببینم آبی که نوشیدید چقدر گوارا بود…؟
•
تو دنیا
خیلیا لیوان دستشونه، حتی کلکسیونر لیوانن!
ولی
عدهٔ کمی واقعا تشنه نیستن…

🖌️: مریم جباری

@jabari_mariam

ای قوم به حج رفته…
🖌️: مولانا
🎙️: مریم جباری

@jabari_mariam

🌱
جان من! سنگدلی… دل به تو دادن غلط است…
@jabari_mariam

خیلیا گفتن لکنت، ولی نمی‌دونم چرا فکر کردم اگه بگم لکنت داشته، ممکنه کسانی که لکنت دارن ناراحت بشن 😕 چون احتمال می‌دادم با این ویدئو شوخی بشه و دلم نمی‌خواست با ویژگی زبانی کسی شوخی کنیم…
به هر حال شما تأکید رو از من بپذیرید که به نظرم دقیق‌تره 🤍✨

https://youtube.com/shorts/TveaOGnS71w?si=LjO_FlT0RX8V-A40


وقتی تأکید لازمه 😅🌱

ترجیع‌بند «ای سرو بلند قامت دوست»
تقدیم به شما 🌱
ترجیع‌بند: سعدی
دکلمه: مریم جباری

@jabari_mariam

رفقا این متن همون ترانه‌ست…
همزمان متنشو دنبال کنید به تقویت زبانتون هم کمک می‌کنه 🌹

[Verse 1]
We gather here, we line up
Weepin' in a sunlit room
And if I'm on fire, you'll be made of ashes, too
Even on my worst day, did I deserve babe
All the hell you've gave me
'Cause I loved you
I swear I loved you 'til my dying day

[Chorus]
I didn't have it in myself to go with grace
And you're the hero flying around saving face
And if I'm dead to you, why are you at the wake
Cursing my name, wishing I stayed
Look at how my tears ricochet

[Verse 2]
We gather stones, never knowing what they'll mean
Some to throw, some to make a diamond ring
You know I didn't want to have to haunt you
But what a ghostly scene
You wear the same jewels that I gave you as you bury me

[Chorus]
I didn't have it in myself to go with grace
'Cause when I'd fight, you used to tell me I was brave
And if I'm dead to you, why are you at the wake
Cursing my name, wishing I stayed
Look at how my tears ricochet

[Verse 3]
And I can go anywhere I want
Anywhere I want, just not home
And you can aim for my heart, go for blood
But you would still miss me in your bones
And I still talk to you (When I'm screaming at the sky)
And when you can't sleep at night (You hear my stolen lullabies)

[Chorus]
I didn't have it in myself to go with grace
And so the battleships will sink beneath the waves
You had to kill me, but it killed you just the same
Cursing my name, wishing I stayed
You turned into your worst fears
And you're tossing out blame, drunk in this pain crossing out the good years
And you're cursing my name, wishing I stayed
Look at how my tears ricochet…