زبان شناس معروف استیفن کرشن بر اهمیت فراگیری ناخودآگاه بر زبان از طریق ورودیهای قابل فهم و تعاملات طبیعی تأکید دارد. او معتقد است که روشهای سنتی یادگیری زبان، مانند تمرینات گرامر و حفظ واژگان، کافی نیستند و باید به جنبههای طبیعی و فرهنگی یادگیری زبان توجه شود.
برخی نکات نظریه استیفن کرشن:
۱. تفاوت بین یادگیری و فراگیری:
• یادگیری: فرآیند آگاهانهای است که در آن فرد قواعد و ساختارهای زبانی را یاد میگیرد. این معمولاً شامل مطالعه گرامر، واژگان و تمرینات نوشتاری میشود.
• فراگیری: فرآیند ناخودآگاه و طبیعی است که در آن فرد زبان را از طریق تعاملات واقعی و تجربیات زبانی کسب میکند. این نوع یادگیری بیشتر شبیه به نحوهای است که کودکان زبان مادری خود را یاد میگیرند.
۲. فرضیه ورودی (Input Hypothesis):
• کرشن بر این باور است که یادگیری زبان به بهترین شکل زمانی اتفاق میافتد که زبانآموزان با ورودی زبانی مواجه شوند که کمی بالاتر از سطح فعلی دانش آنها باشد . این ورودی باید قابل فهم باشد، اما همچنین چالشهایی را نیز ارائه دهد.
@intrnship
کانال معلم پژوهنده