ایکیگای

خوندن چنل شهرزاد شبیه ورق‌زدن صفحات کتاب مورد‌علاقمه. همراه با یه ماگ پر از قهوه!

صبح از کافه‌ای در انقلاب گاتا گرفتم. رویش شکر داشت که زیاد باب میلم نبود، عوضش گردو و مغزی خوشمزه‌ای داشت. الان هم توی کیفم گاتا دارم برای فردا صبح که باید خیلی زود بیدار شوم و وقت نمی‌کنم صبحانه بخورم. این یکی مال نان‌آوران است و شکر ندارد. خیلی کم دارد. بین گاتاهای بسته‌بندی از همه بهترست. پریروز هم رفتم نان سحر نزدیک خانه و گاتای آن‌جا را هم امتحان کردم و با اینکه ‌پحت روز بود ولی افتضاح بود. شبیه شیرمال خشک شده بود. گاتا و قهوه تلخ ترک بدون شیر یاد زویا پیرزاد و ارمنی‌های جنوب ایران که توصیف کرده بود می‌اندازدم. انگار خانمه هر وقت ناراحت بود یه قهوه می‌ذاشت روی گاز و با گاتا می‌خورد. البته خانمه انگار کلا تا آخرهای کتاب ناراحت بود. در هرصورت این حقیقت عوض نمی‌شود که گاتا نان محبوب من است. کمی شیرین است و بافت سبکی دارد. من آشپزی بلد نیستم اما انگار بافتش کمی شبیه کروسات است. انگار مخمر دارد! حتی نمی‌دانم این حرفم چقدر علمی‌ست. تقریباً همیشه بیرون خانه همراه خودم گاتا دارم. البته توی تاریخچه‌ش خوندم که انگار هیچ اجماعی روی دستورش نیست و از یک زمانی به بعد هر شهری توی ارمنستان یه جور درستش می‌کنند، دیگه چه برسد به ایران ‌و کشورهای دیگر. طبق گفته یک آشپز ارمنی مغزی وسط نون از ترکیب آرد، کره مرغوب، شکر، وانیل، کنیاک ارمنی (نوشیدنی الکلی مخصوص ارمنی‌ها) یا رام تهیه می‌شود. حتی نمی‌دانم چرا این اطلاعات رو چند صفحه پیش یادداشت کرده بودم. آشپزه می‌گفت: «ترکیب درست نان گاتا این است که داخل آن نرم و مرطوب و روی نان کمی ترد باشد.» و اکثر گاتاهایی هم که خوردم همینطور بوده‌اند. یک چیز جالب دیگر هم این بود که در ارمنستان یک جایی هست به نام گغارد. شهری که میان کوه‌های بزرگ پنهان شده و گویا محل تولد گاتاست. سنت گرگوری بعد از مسیحی شدن در گغارد کلیسا می‌سازد و کسی نمی‌داند چه‌طور ولی بعد از مدتی گاتا پختن نزدیک آن کلیسا رسم می‌شود. مردم می‌گویند گاتاهای آنجا از جاهای دیگر خیلی بهترست. احتمالاً یه سری شیرینی‌فروشی ارمنی باید در تهران باشد که گاتا درست کند. اولین فرصت باید بروم کریم‌خان یا مفتح. یک جایی هست به‌نام اوریانت. همین‌طور قنادی هانس. نمی‌دانم گاتا دارند یا نه. شاید هفته بعد. خلاصه که این نان نیست که من هر هفته می‌خورم. فرهنگ است، کلی داستان. نگاهش می‌کنی و تکه‌ای نان می‌بینی ولی تاریخ است که در فر پخته شده!

– بخشی از یادداشت‌های امروز، نوشته‌شده در مترو

سلام عزیزم، من آدم خوبی نیستم.
من کسی که تو فکر می‌کنی نیستم!
قهرمان نیستم، فداکار نیستم،
به فکر تنهایی و غم‌های جهان نیستم …

همه‌رو ول کن برو …
خونه‌رو، خونه‌رو‌، خونه‌رو !

سرتو بذاری رو شونه‌ی کسی که نیست،
و بری تو بغل اونی که رفت.

چشمِ تو، غرق نگاهم شود و …

✨

۱۴۰۳/۰۸/۰۵

می‌میرم واسه این آسمون …

میدونی که من یه دنده‌ام هنوز.

دریغ اگر من و تو،
به شوق بودن هم،
حریف غم نشویم …

حس لطیفِ پاییز رو داره …

۱۴۰۳/۰۷/۰۷