یک داستان قدیمی از یونانیها هست که درباره نارسیسوسه؛ یک پسری که خیلی خوشتیپ بوده و دنبال عشق میگشته... یک روز، تصویر خودش رو توی آب میبینه و عاشق خودش میشه.
اونقدر نزدیک تصویرش تو آب میشه که غرق میشه...!
این داستان همون مفهوم خودشیفتگیِ "وقتی آدم زیادی درگیر خودش میشه."
حالا روانشناسی میگه "خودشیفتگی یعنی یه تصویر بزرگتر و اغراق شده از خودت داشتن."
مثلاً فکر کنی از بقیه زیباتری، باهوشتری و مهمتری، و همیشه انتظار توجه خاص داشته باشی.
🔹️ خودشیفتگی دو مدل داره
۱- خودشیفتگی بزرگمنشانه
اینا اون آدمای برونگرا و جویای توجه هستن که دنبال قدرت و دیده شدن هستن.
۲- خودشیفتگی آسیبپذیر
اینا برعکس، ساکتتر و حساستر هستن ولی حس میکنن دنیا بهشون بدهکاره و به راحتی ناراحت میشن.
🔹️ مشکلش چیه؟
خودشیفتهها معمولاً خودخواه رفتار میکنند. ممکنه تو روابط خیانت کنند یا تصمیمات پر ریسک و اشتباه بگیرند. وقتی هم کسی بخواد بهشون بازخورد بده، سریع حالت تدافعی میگیرند.
نوع شدیدترش، "اختلال شخصیت خودشیفته" است که واقعاً زندگی رو به هم میریزه.
🔹️دلیلش چیه؟
یک ترکیب از ژنتیک و تربیت؛
مثلاً اگه والدین بچه رو زیادی بزرگ کنند یا برعکس، سرد و کنترلگر باشند. حتی فرهنگ هم تأثیر داره، تو جوامعی که فردگرایی و خودنمایی ارزش زیادی داره، خودشیفتگی بیشتر...
رسانههای اجتماعی هم مثل یه ویترینِ که خودشیفتهها ازش برای جلب توجه استفاده میکنند، ولی ثابت نشده که باعث خودشیفتگی میشه.
🔹️حالا آیا میشه بهترش کرد؟
بله، با رواندرمانی یا تمرین همدلی، ولی چون خودشناسی برای خودشیفتهها سخته، خیلی تلاش میخواد.😉
https://t.me/psychology_Delara