Руҳий қанотлар юришга халақит қилганда: осмон ва ер ўртасида мувозанат
Мен руҳий тажрибаларга чуқур шўнғиган одамларни кўп учратаман. Улар ҳаётларини бирданига ўзгартириб юборадиган англашлар, инсайтлар қидирадилар. Мен уларнинг интилишларини тушунаман, ахир ҳаммамиз сеҳрли ўзгаришларни истаймиз, бироқ бир муҳим нарсани пайқайман. Кўпчилик ҳар қандай ўзгариш шу жойдаги, ердаги ҳаракатлардан бошланиши лозимлигини унутиб қўядилар.
Баъзан менга шундай туюладики, одамлар шундай ўйлайдилар: "Ҳозир мен медитация қиламан ва ҳаммаси ўз-ўзидан жойига келади. Турмуш ўртоғим ўзгаради, муносабатлар мукаммал бўлади,тпул келади ва ҳаёт янги ранглар билан жилоланади".
Бунда қисман ҳақиқат бор — ички ҳолат атрофдаги оламга таъсир қилади. Лекин аниқ қадамларсиз, ҳаракатларсиз, ҳаттоки энг ёруғ орзу ҳам амалга ошмай орзулигича қолиб кетади.
Бизлар, худди икки йўналишда ўсаётган — илдизлари чуқур ер тубига, шохлари эса ёруғликка интилаётган дарахт кабимиз. Агар илдизлар ҳақида унутилса, дарахт мустаҳкам тура олмайди ва ўсмайди. Амалий ҳаракатларсиз англаш мана- мана қулашга тайёр, тиргаксиз дарахтга ўхшайди. Худди Иймон каби харакатларсиз у жонсиздир.
Мен ҳар доим эслатаман: мувозанат сақлаш муҳимдир. Бизлар — ҳам Руҳ, ҳам танадан иборатмиз. Руҳий амалиётлар — бизнинг ёруғлигимиз, бизнинг олий мақсадимиз, аммо моддий ҳаёт — бу тупроқ ва биз унда
ўсамиз ва ривожланамиз.
Агар сиз ҳақиқатдан ҳам ўзгаришларни истасангиз, иккала қисмни ҳам ҳис қилишни ва нафақат англашлар, балки аниқ қадамлар билан ҳам ҳаракат қилишни ўрганишингиз лозим.
Сизчи, ички дунё ва атрофдаги реал ҳаёт ўртасидаги мувозанатни қандай ҳис қиласиз?
Мен руҳий тажрибаларга чуқур шўнғиган одамларни кўп учратаман. Улар ҳаётларини бирданига ўзгартириб юборадиган англашлар, инсайтлар қидирадилар. Мен уларнинг интилишларини тушунаман, ахир ҳаммамиз сеҳрли ўзгаришларни истаймиз, бироқ бир муҳим нарсани пайқайман. Кўпчилик ҳар қандай ўзгариш шу жойдаги, ердаги ҳаракатлардан бошланиши лозимлигини унутиб қўядилар.
Баъзан менга шундай туюладики, одамлар шундай ўйлайдилар: "Ҳозир мен медитация қиламан ва ҳаммаси ўз-ўзидан жойига келади. Турмуш ўртоғим ўзгаради, муносабатлар мукаммал бўлади,тпул келади ва ҳаёт янги ранглар билан жилоланади".
Бунда қисман ҳақиқат бор — ички ҳолат атрофдаги оламга таъсир қилади. Лекин аниқ қадамларсиз, ҳаракатларсиз, ҳаттоки энг ёруғ орзу ҳам амалга ошмай орзулигича қолиб кетади.
Бизлар, худди икки йўналишда ўсаётган — илдизлари чуқур ер тубига, шохлари эса ёруғликка интилаётган дарахт кабимиз. Агар илдизлар ҳақида унутилса, дарахт мустаҳкам тура олмайди ва ўсмайди. Амалий ҳаракатларсиз англаш мана- мана қулашга тайёр, тиргаксиз дарахтга ўхшайди. Худди Иймон каби харакатларсиз у жонсиздир.
Мен ҳар доим эслатаман: мувозанат сақлаш муҳимдир. Бизлар — ҳам Руҳ, ҳам танадан иборатмиз. Руҳий амалиётлар — бизнинг ёруғлигимиз, бизнинг олий мақсадимиз, аммо моддий ҳаёт — бу тупроқ ва биз унда
ўсамиз ва ривожланамиз.
Агар сиз ҳақиқатдан ҳам ўзгаришларни истасангиз, иккала қисмни ҳам ҳис қилишни ва нафақат англашлар, балки аниқ қадамлар билан ҳам ҳаракат қилишни ўрганишингиз лозим.
Сизчи, ички дунё ва атрофдаги реал ҳаёт ўртасидаги мувозанатни қандай ҳис қиласиз?
