هزار داستان کوتاه

گربه و کاسه
عتيقه‌فروشي در روستايي به منزل رعيتي ساده وارد شد.
ديد کاسه‌اي نفيس و قديمي دارد که در گوشه‌اي افتاده و گربه در آن آب مي‌خورد.
ديد اگر قيمت کاسه را بپرسد رعيت ملتفت مطلب مي‌شود و قيمت گراني بر آن مي‌نهد.
لذا گفت: عمو جان چه گربه قشنگي داري آيا حاضري آن را به من بفروشي؟
رعيت گفت: چند مي‌خري؟
عتيقه‌فروش گفت: يک‌درهم.
رعيت گربه را گرفت و به دست عتيقه‌فروش داد و گفت: خيرش را ببيني.
عتيقه‌فروش پيش از خروج از خانه با خونسردي گفت: عمو جان اين گربه ممکن است درراه تشنه‌اش شود بهتر است کاسه آب را هم به من بفروشي.
رعيت گفت: قربان من به اين وسيله تابه‌حال پنج گربه فروخته‌ام. کاسه فروشي نيست.
نتيجه‌ي اخلاقي:
هرگز فکر نکنيد ديگران احمق‌اند.

@hezardastanbook
Hezardastanbook.ir
Http://instagr.am/hezardastanbook/

نذر آرايشگر
در آمريکا، آرايشگري زندگي مي‌کرد که سال‌ها بچه‌دار نمي‌شد.
او نذر کرد که اگر بچه‌دار شود تا يک ماه سر همه مشتريان را به‌رايگان اصلاح کند.
بالاخره خدا خواست و او بچه‌دار شد.
روز اول يک شيريني فروش وارد مغازه شد. پس از پايان کار، هنگامي‌که قناد خواست پول بدهد، آرايشگر ماجرا را به او گفت. فرداي آن روز وقتي آرايشگر خواست مغازه‌اش را باز کند، يک جعبه بزرگ شيريني و يک کارت تبريک و تشکر از طرف قناد دم در بود.
روز دوم يک گل‌فروش به او مراجعه کرد و هنگامي‌که خواست حساب کند، آرايشگر ماجرا را به او گفت. فرداي آن روز وقتي آرايشگر خواست مغازه‌اش را باز کند، يک دسته‌گل بزرگ و يک کارت تبريک و تشکر از طرف گل‌فروش دم در بود.
روز سوم يک مهندس ايراني به او مراجعه کرد. در پايان آرايشگر ماجرا را به او گفت و از گرفتن پول امتناع کرد.
حدس بزنيد فرداي آن روز وقتي آرايشگر خواست مغازه‌اش را باز کند، با چه منظره‌اي روبرو شد؟‌
فکر کنيد:
چهل‌تا ايراني، همگي سوار بر ماشين‌هاي آخرين‌مدل، دم در سلماني صف‌کشيده بودند و غر مي‌زدند که پس اين مردک چرا مغازه‌اش را باز نمي‌کند.

@hezardastanbook
Hezardastanbook.ir
Http://instagr.am/hezardastanbook/

تبر و همسايه
در فرهنگ مردم آلمان، قصه‌اي هست که اين‌چنين بيان مي‌شود:
مردي صبح از خواب بيدار شد و ديد تبرش ناپديدشده است.
شک کرد که همسايه‌اش آن را دزديده باشد، براي همين تمام‌روز او را زير نظر گرفت.
متوجه شد که همسايه‌اش در دزدي مهارت دارد، مثل يک دزد راه مي‌رود و مثل دزدي که مي‌خواهد چيزي را پنهان کند، پچ‌پچ مي‌کند.
آن‌قدر از شکش مطمئن شد که تصميم گرفت به خانه برگردد، لباسش را عوض کند، نزد قاضي برود و شکايت کند؛ اما همين‌که وارد خانه شد، تبرش را پيدا کرد؛ زنش آن را جابجا کرده بود.
مرد از خانه بيرون رفت و دوباره همسايه‌اش را زير نظر گرفت و دريافت که او مثل يک آدم شريف راه مي‌رود، حرف مي‌زند و رفتار مي‌کند.
پائولو کوئيلو مي‌گويد: هميشه اين نکته را به ياد داشته باشيد که ما انسان‌ها در هر موقعيتي، معمولاً آن چيزي را مي‌بينيم که دوست داريم ببينيم.

@hezardastanbook
Hezardastanbook.ir
Http://instagr.am/hezardastanbook/

بازاريابي
دو گدا دريکي از خيابان‌هاي شهر رم کنار هم نشسته بودند.
يکي از آن‌ها صليبي در جلو خود گذاشته بود و ديگري ستاره داوود.
مردم زيادي که ازآنجا رد مي‌شدند به هر دو نگاه مي‌کردند، ولي فقط تو کلاه کسي که پشت صليب نشسته بود پول مي انداختند.
کشيشي که ازآنجا رد مي‌شد مدتي ايستاد و ديد که مردم فقط به گدايي که پشت صليب نشسته پول مي‌دهند و هيچ‌کس به گداي پشت ستاره داوود چيزي نمي‌دهد.
رفت جلو و گفت: رفيق بيچاره من، متوجه نيستي؟ اينجا يک کشور کاتوليک هست، تازه مرکز مذهب کاتوليک هم هست. پس مردم به تو که ستاره داوود جلوي خود گذاشته‌اي پولي نمي‌دهند، به‌خصوص که درست نشستي کنار دست گدايي که در جلو خود صليب گذاشته است. درواقع از روي لجبازي هم که باشد مردم به او پول مي‌دهند نه به تو.
گداي پشت ستاره داوود بعد از شنيدن حرف‌هاي کشيش رو به گداي پشت صليب کرد و گفت: هي موشه نگاه کن کي اومده به برادران گلدشتين بازاريابي ياد بده؟‌
‌* گلدشتين يک اسم‌فاميل معروف يهودي است.

@hezardastanbook
Hezardastanbook.ir
Http://instagr.am/hezardastanbook/

Channel name was changed to «هزار داستان کوتاه»

سليمان و مورچه
روزي حضرت سليمان مورچه‌اي را در پاي کوهي ديد که مشغول جابجا کردن خاک‌هاي پايين کوه بود.
از او پرسيد: چرا اين‌همه سختي را متحمل مي‌شوي؟‌
مورچه گفت: معشوقم به من گفته اگر اين کوه را جابجا کني به وصال من خواهي رسيد و من به عشق وصال او مي‌خواهم اين کوه را جابجا کنم.
حضرت سليمان فرمود: تو اگر عمر نوح هم داشته باشي نمي‌تواني اين کار را انجام بدهي.
مورچه گفت: تمام سعي‌ام را مي‌کنم.
حضرت سليمان که بسيار از همت و پشتکار مورچه خوشش آمده بود براي او کوه را جابجا کرد.
مورچه رو به آسمان کرد و گفت: خدايي را شکر مي‌گويم که درراه عشق، پيامبري را به خدمت موري درمي‌آورد.
@hezardastanbook
Hezardastanbook.ir
Http://instagr.am/hezardastanbook/

وابستگي

روزي گدايي به ديدن صوفي درويشي رفت و ديد که او بر روي تشکي مخملي در ميان چادري زيبا که طناب‌هايش به گل‌ميخ‌هاي طلايي گره‌خورده‌اند، نشسته است.
گدا وقتي اين‌ها را ديد فرياد کشيد: اين چه وضعي است؟ درويش محترم! من تعريف‌هاي زيادي از زهد و وارستگي شما شنيده‌ام اما با ديدن اين‌همه تجملات در اطراف شما، کاملاً سرخورده شدم.
درويش خنده‌اي کرد و گفت: من آماده‌ام تا تمامي اين‌ها را ترک کنم و با تو همراه شوم.
با گفتن اين حرف درويش بلند شد و به دنبال گدا به راه افتاد. او حتي درنگ هم نکرد تا دمپايي‌هايش را به پا کند.
بعد از مدت کوتاهي، گدا اظهار ناراحتي کرد و گفت: من کاسه‌ي گداييم را در چادر تو جاگذاشته‌ام. من بدون کاسه‌ي گدايي چه کنم؟ لطفاً کمي صبر کن تا من بروم و آن را بياورم.
صوفي خنديد و گفت: دوست من، گل‌ميخ‌هاي طلاي چادر من در زمين فرورفته‌اند، نه در دل من، اما کاسه‌ي گدايي تو هنوز تو را تعقيب مي‌کند.
نتيجه‌ي اخلاقي:
در دنيا بودن، وابستگي نيست. وابستگي، حضور دنيا در ذهن است و وقتي دنيا در ذهن ناپديد شود وارستگي حاصل خواهد شد.
Hezardastanbook.ir

با بازدید از سایت و صفحه اینستاگرام، ما را حمایت نمایید.
@hezardastanbook
http://instagr.am/hezardastanbook/
لطفاً کانال ما را با دوستانتان به اشتراک بگذارید.

می گویند در زمانهای دور پسری بود که به اعتقاد پدرش هرگز نمی توانست با دستانش کار با ارزشی انجام دهد. این پسر هر روز به کلیسایی در نزدیکی محل زندگی خود می رفت و ساعتها به تکه سنگ مرمر بزرگی که در حیاط کلیسا قرار داشت خیره می شد و هیچ نمی گفت. روزی شاهزاده ای از کنار کلیسا عبور کرد و پسرک را دید که به این تکه سنگ خیره شده است و هیچ نمی گوید. از اطرافیان در مورد پسر پرسید. به او گفتند که او چهار ماه است هر روز به حیاط کلیسا می آید و به این تکه سنگ خیره می شود و هیچ نمی گوید.
شاهزاده دلش برای پسرک سوخت. کنار او آمد و آهسته به او گفت: «جوان، به جای بیکار نشسستن و زل زدن به این تخته سنگ، بهتر است برای خود کاری دست و پا کنی و آینده خود را بسازی.»
پسرک در مقابل چشمان حیرت زده شاهزاده، مصمم و جدی به سوی او برگشت و در چشمانش خیره شد و محکم و متین پاسخ داد: «من همین الان در حال کار کردن هستم!» و بعد دوباره به تخته سنگ خیره شد.
شاهزاده از جا برخاست و رفت. چند سال بعد به او خبر دادند که آن پسرک از آن تخته سنگ یک مجسمه با شکوه از حضرت داوود ساخته است. مجسمه ای که هنوز هم جزو شاهکارهای مجسمه سازی دنیا به شمار می آید.
نام آن پسر «میکل آنژ» بود! 
@hezardastanbook

داستان خوانی خانم محیا قیصری دانش آموز کلاس اول

@hezardastaneman

وابستگي

روزي گدايي به ديدن صوفي درويشي رفت و ديد که او بر روي تشکي مخملي در ميان چادري زيبا که طناب‌هايش به گل‌ميخ‌هاي طلايي گره‌خورده‌اند، نشسته است.
گدا وقتي اين‌ها را ديد فرياد کشيد: اين چه وضعي است؟ درويش محترم! من تعريف‌هاي زيادي از زهد و وارستگي شما شنيده‌ام اما با ديدن اين‌همه تجملات در اطراف شما، کاملاً سرخورده شدم.
درويش خنده‌اي کرد و گفت: من آماده‌ام تا تمامي اين‌ها را ترک کنم و با تو همراه شوم.
با گفتن اين حرف درويش بلند شد و به دنبال گدا به راه افتاد. او حتي درنگ هم نکرد تا دمپايي‌هايش را به پا کند.
بعد از مدت کوتاهي، گدا اظهار ناراحتي کرد و گفت: من کاسه‌ي گداييم را در چادر تو جاگذاشته‌ام. من بدون کاسه‌ي گدايي چه کنم؟ لطفاً کمي صبر کن تا من بروم و آن را بياورم.
صوفي خنديد و گفت: دوست من، گل‌ميخ‌هاي طلاي چادر من در زمين فرورفته‌اند، نه در دل من، اما کاسه‌ي گدايي تو هنوز تو را تعقيب مي‌کند.
نتيجه‌ي اخلاقي:
در دنيا بودن، وابستگي نيست. وابستگي، حضور دنيا در ذهن است و وقتي دنيا در ذهن ناپديد شود وارستگي حاصل خواهد شد.
Hezar-dastan.ir

با بازدید از سایت و صفحه اینستاگرام، ما را حمایت نمایید.
@hezardastaneman
http://instagr.am/hezardastan_book/
لطفاً کانال ما را با دوستانتان به اشتراک بگذارید.

مصيبت ستايش

آورده‌اند که روزي مردي به خدمت فيلسوف بزرگ افلاطون آمد و نشست و از هر نوع سخن مي‌گفت.
در ميان سخن گفت: امروز فلان مرد از تو بسيار خوب مي‌گفت.
او مي‌گفت که افلاطون عجب بزرگوار مردي است و هرگز کسي چون او نبوده است.
افلاطون چون اين سخن بشنيد سر فروبرد و سخت دل‌تنگ شد.
آن مرد گفت: اي حکيم! از من تو را چه رنج آمد که چنين دل‌تنگ شدي؟‌
افلاطون پاسخ داد: اي خواجه! مرا از تو رنجي نرسيد. ولي مصيبت بالاتر از اين چه باشد که جاهلي مرا ستايش کند و کار من او را پسنديده آيد؟ ندانم کدام کار جاهلانه کرده‌ام که او خوشش آمده و مرا به خاطر آن ستوده است
Hezar-dastan.ir

با بازدید از سایت و صفحه اینستاگرام، ما را حمایت نمایید.
@hezardastaneman
http://instagr.am/hezardastan_book/
لطفاً کانال ما را با دوستانتان به اشتراک بگذارید.

شاهين و شاخه بريده

پادشاهي دو شاهين کوچک به‌عنوان هديه دريافت کرد. آن‌ها را به مربي پرندگان دربار سپرد تا براي استفاده در مراسم شکار تربيت کند.
يک ماه بعد، مربي نزد پادشاه آمد و گفت: يکي از شاهين‌ها تربيت‌شده و آماده‌ي شکار است اما نمي‌داند چه اتفاقي براي آن‌يکي افتاده و از همان روز اول که آن را روي شاخه‌اي قرار داده تکان نخورده است.
اين موضوع کنجکاوي پادشاه را برانگيخت و دستور داد تا پزشکان و مشاوران دربار، کاري کنند که شاهين پرواز کند؛ اما هيچ‌کدام نتوانستند.
روز بعد پادشاه دستور داد تا به همه‌ي مردم اعلام کنند که هر کس بتواند شاهين را به پرواز درآورد پاداش خوبي از پادشاه دريافت خواهد کرد.
صبح روز بعد پادشاه ديد که شاهين دوم نيز با چالاکي تمام در باغ در حال پرواز است.
پادشاه دستور داد تا معجزه‌گر شاهين را نزد او بياورند.
درباريان کشاورزي متواضع را نزد شاه آوردند و گفتند: اوست که شاهين را به پرواز درآورد.
پادشاه پرسيد: تو شاهين را به پرواز درآوردي؟ چگونه اين کار را کردي؟ شايد جادوگر هستي؟‌
کشاورز گفت: سرورم، کار ساده‌اي بود، من فقط شاخه‌اي را که شاهين روي آن نشسته بود بريدم و شاهين فهميد که بال دارد و شروع به پرواز کرد.
‌ نتيجه‌ي اخلاقي:
در زندگي هر يک از ما نيز بايد کشاورزي بيايد و شاخه‌ي زير پايمان را قطع کند تا بفهميم که بالي براي پرواز و ترقي و پيشرفت داريم.
Hezar-dastan.ir

با بازدید از سایت و صفحه اینستاگرام، ما را حمایت نمایید.
@hezardastaneman
http://instagr.am/hezardastan_book/
لطفاً کانال ما را با دوستانتان به اشتراک بگذارید.

بيست سنت اضافه

مبلّغ اسلامي بود در يکي از مراکز اسلامي لندن.
عمرش را گذاشته بود روي اين کار؛‌ تعريف مي‌کرد که يک روز سوار تاکسي مي‌شود و کرايه را مي‌پردازد.
راننده بقيه‌ي پول را که برمي‌گرداند 20 سنت اضافه‌تر مي‌دهد.
مي‌گفت: چنددقيقه‌اي با خودم کلنجار رفتم که بيست سنت اضافه را برگردانم يا نه.
آخرسر بر خودم پيروز شدم و بيست سنت را پس دادم و گفتم آقا اين را زياد داديد. گذشت و به مقصد رسيديم.
موقع پياده شدن راننده سرش را بيرون آورد و گفت آقا از شما ممنونم.
پرسيدم: بابت چي؟
گفت: مي‌خواستم فردا بيايم مرکز شما و مسلمان شوم اما هنوز کمي مردد بودم. وقتي ديدم سوار ماشينم شديد، خواستم شما را امتحان کنم.
با خودم شرط کردم اگر بيست سنت را پس داديد بيايم.
فردا خدمت مي‌رسيم.
تعريف مي‌کرد: تمام وجودم دگرگون شد؛ حالتي شبيه غش بهم دست داد. من مشغول خودم بودم، درحالي‌که داشتم تمام اسلام را به بيست سنت مي‌فروختم.
Hezar-dastan.ir

با بازدید از سایت و صفحه اینستاگرام، ما را حمایت نمایید.
@hezardastaneman
http://instagr.am/hezardastan_book/
لطفاً کانال ما را با دوستانتان به اشتراک بگذارید.

ممنوعيت الک‌دولک

شهري بود که در آن، همه‌چيز ممنوع بود و چون تنها چيزي که ممنوع نبود بازي الک‌دولک بود، اهالي شهر هرروز به صحراهاي اطراف مي‌رفتند و اوقات خود را با بازي الک‌دولک مي‌گذراندند.
چون قوانين ممنوعيت، نه يک‌باره، بلکه به‌تدريج و هميشه با دلايل کافي وضع‌شده بودند، کسي دليلي براي گلايه و شکايت نداشت و اهالي هم مشکلي براي سازگاري با اين قوانين نداشتند.
سال‌ها گذشت.
يک روز بزرگان شهر ديدند که ضرورتي وجود ندارد که همه‌چيز ممنوع باشد و جارچي‌ها را روانه‌ي کوچه و بازار کردند تا به مردم اطلاع بدهند که مي‌توانند هر کاري دلشان مي‌خواهد بکنند.
جارچي‌ها براي رساندن اين خبر به مردم، به مراکز تجمع اهالي شهر رفتند و با صداي بلند به مردم گفتند: آهاي مردم! آهاي…! بدانيد و آگاه باشيد که از حالا به بعد هيچ کاري ممنوع نيست.
مردم که دور جارچي‌ها جمع شده بودند، پس از شنيدن اطلاعيه، پراکنده شدند و بازي الک‌دولکشان را از سر گرفتند.
جارچي‌ها دوباره اعلام کردند: مي‌فهميد! شما حالا آزاد هستيد که هر کاري دلتان مي‌خواهد، بکنيد.
اهالي جواب دادند: خب! ما داريم الک‌دولک بازي مي‌کنيم.
جارچي‌ها کارهاي جالب و مفيد متعددي را به يادشان آوردند که آن‌ها قبلاً انجام مي‌دادند و حالا دوباره مي‌توانستند به آن بپردازند.
ولي اهالي گوش نکردند و همچنان به بازي الک‌دولکشان ادامه دادند بدون لحظه‌اي درنگ.
جارچي‌ها که ديدند تلاششان بي‌نتيجه است، رفتند که به اُمرا اطلاع دهند.
اُمرا گفتند: کاري ندارد! الک‌دولک را ممنوع مي‌کنيم.
آن‌وقت بود که مردم دست به شورش زدند و همه‌ي امراي شهر را کشتند و بي‌درنگ برگشتند و بازي الک‌دولک را از سر گرفتند.
Hezar-dastan.ir

با بازدید از سایت و صفحه اینستاگرام، ما را حمایت نمایید.
@hezardastaneman
http://instagr.am/hezardastan_book/
لطفاً کانال ما را با دوستانتان به اشتراک بگذارید.

نصيحت سوم

حکايت کرده‌اند که مردي در بازار دمشق، گنجشکي رنگين و لطيف، به يک‌درهم خريد تا به خانه آورد و فرزندانش با آن بازي کنند.
در بين راه، گنجشک به سخن آمد و مرد را گفت: در من فايده‌اي براي تو نيست. اگر مرا آزاد کني، تو را سه نصيحت مي‌گويم که هر يک، همچون گنجي است.
دو نصيحت را وقتي در دست‌تو اسيرم مي‌گويم و پند سوم را، وقتي آزادم کردي و بر شاخ درختي نشستم، مي‌گويم.
مرد با خود انديشيد که سه نصيحت از پرنده‌اي که همه‌جا را ديده و همه را از بالا نگريسته است، به يک‌درهم مي‌ارزد. پذيرفت و به گنجشک گفت: پندهايت را بگو.
گنجشک گفت: نصيحت اول آن است که اگر نعمتي را از کف دادي، غصه مخور و غمگين مباش، زيرا اگر آن نعمت، حقيقتاً و دائماً از آن تو بود، هيچ‌گاه زايل نمي‌شد. ديگر آن‌که اگر کسي با تو سخن محال و ناممکن گفت به آن سخن هيچ توجه نکن و از آن درگذر.
مرد، چون اين دو نصيحت را شنيد، گنجشک را آزاد کرد.
پرنده‌ي کوچک پر کشيد و بر درختي نشست.
چون خود را آزاد و رها ديد، خنده‌اي کرد.
مرد گفت: نصيحت سوم را بگو…
گنجشک گفت: نصيحت چيست؟! اي مرد نادان، زيان کردي. در شکم من دو گوهر هست که هر يک بيست مثقال وزن دارد. تو را فريفتم تا از دستت رها شوم. اگر مي‌دانستي که چه گوهرهايي نزد من است به هيچ قيمت مرا رها نمي‌کردي.
مرد، از خشم و حسرت، نمي‌دانست که چه کند. دست بر دست مي‌ماليد و گنجشک را ناسزا مي‌گفت.
ناگهان رو به گنجشک کرد و گفت: حال که مرا از چنان گوهرهايي محروم کردي، دست‌کم آخرين پندت را بگو.
گنجشک گفت: مرد ابله! با تو گفتم که اگر نعمتي را از کف دادي، غم مخور اما اينک تو غمگيني که چرا مرا ازدست‌داده‌اي. نيز گفتم که سخن محال و ناممکن را نپذير، اما تو هم‌اينک پذيرفتي که در شکم من گوهرهايي است که چهل مثقال وزن دارد.
آخر من خود چند مثقالم که چهل مثقال گوهر با خود حمل کنم؟!
پس تو لايق آن دو نصيحت نبودي و پند سوم را نيز با تو نمي‌گويم که قدر آن نخواهي دانست.
اين را گفت و در هوا ناپديد شد.
Hezar-dastan.ir

با بازدید از سایت و صفحه اینستاگرام، ما را حمایت نمایید.
@hezardastaneman
http://instagr.am/hezardastan_book/
لطفاً کانال ما را با دوستانتان به اشتراک بگذارید.

فراموش نکنيم از کجا آمديم

منشي رئيس با خود فکر کرد شايد براي گرفتن تخفيف شهريه آمده‌اند يا شايد هم پسرشان مشروط شده است و مي‌خواهند به رئيس دانشگاه التماس کنند.
پيرمرد مؤدبانه گفت: ببخشيد آقاي رييس هست؟
منشي با بي‌حوصلگي گفت: ايشان تمام‌روز گرفتارند.
پيرمرد جواب داد: ما منتظر مي مونيم.
منشي اصلاً توجهي به آن‌ها نکرد و به اين اميد بود که بالاخره خسته مي‌شوند و پي کارشان مي‌روند؛ اما اين‌طور نشد. بعد از چند ساعت، منشي خسته شد و سرانجام تصميم گرفت مزاحم رييس شود، هرچند از اين کار اکراه داشت.
وارد اتاق رئيس شد و به او گفت: دو تا دهاتي آمده‌اند و مي‌خواهند شما را ببينند. شايد اگرچند دقيقه‌اي آن‌ها را ببينيد، بروند.
رييس با اوقات‌تلخي آهي کشيد و سر تکان داد.
نفر اول برترين دانشگاه کشور ارائه‌دهنده چندين مقاله در همايش‌هاي علمي بزرگ دنيا و مجلات تخصصي، صاحب چندين نظريه در مجامع و همايش بين‌المللي، حتماً براي وقتش بيش از ديدن دو دهاتي برنامه‌ريزي کرده است. به‌علاوه اصلاً دوست نداشت دو نفر بالباس‌هاي مندرس وارد اتاقش شوند و روي صندلي‌هاي چرمي اتاقش بنشينند.
با قيافه‌اي عبوس و در هم از اتاق بيرون آمد؛ اما پيرزن و پيرمرد رفته بودند. بويي آشنا به مشامش خورد. شايد به اين دليل بود که خودش هم در روستا بزرگ‌شده بود.
رئيس رو به منشي کرد و گفت: نگفتن چي کار دارن.
منشي از اينکه آن‌ها آنجا را ترک کرده بودند با رضايت گفت: نه.
از پنجره نگاهي به بيرون انداخت و به اتاقش برگشت.
موقع ناهار رئيس پيام‌هاي صوتي موبايلش را چک کرد: سلام بابا، مي‌خواستم مادرت رو ببرم دکتر. کيف پولم رو در ترمينال دزديدن، اومديم دانشگاه ازت کمي پول قرض کنيم.
منشي راهمان نداد. وقتي شماره موبايلت را هم گرفتم دوباره همون خانم نگذاشت باهات صحبت کنم و گفت پيغام بزاريم. الآن هم داريم برمي‌گرديم خونه.‌
Hezar-dastan.ir

با بازدید از سایت و صفحه اینستاگرام، ما را حمایت نمایید.
@hezardastaneman
http://instagr.am/hezardastan_book/
لطفاً کانال ما را با دوستانتان به اشتراک بگذارید.

سفسطه

شاگردان از استادشان پرسيدند: سفسطه چيست؟‌
استاد کمي فکر کرد و جواب داد:
گوش کنيد، مثالي مي‌زنم، دو مرد پيش من مي‌آيند.
يکي تميز و ديگري کثيف. من به آن‌ها پيشنهاد مي‌کنم حمام کنند.
شما فکر مي‌کنيد، کدام‌يک اين کار را انجام دهند؟‌
هر دو شاگرد يک‌زبان جواب دادند: خوب مسلماً کثيفه.
استاد گفت: نه تميزه. چون او به حمام کردن عادت کرده و کثيفه قدر آن را نمي‌داند. پس چه کسي حمام مي‌کند؟‌
حالا پسرها مي‌گويند: تميزه.
استاد جواب داد: نه کثيفه، چون او به حمام احتياج دارد؛ و باز پرسيد: خوب، پس کدام‌يک از مهمانان من حمام مي‌کنند؟‌
يک‌بار ديگر شاگردها گفتند: کثيفه.
استاد گفت: اما نه البته که هر دو! تميزه به حمام عادت دارد و کثيفه به حمام احتياج دارد. خوب بالاخره کي حمام مي‌گيرد؟‌
بچه‌ها با سردرگمي جواب دادند: هر دو.
استاد اين بار توضيح مي‌دهد: نه هيچ‌کدام! چون کثيفه به حمام عادت ندارد و تميزه هم نيازي به حمام کردن ندارد.
شاگردان با اعتراض گفتند: بله درسته، ولي ما چطور مي‌توانيم تشخيص دهيم؟ هر بار شما يک‌چيزي را مي‌گوييد و هر دفعه هم درست است.
استاد در پاسخ گفت: خوب پس متوجه شديد، اين يعني سفسطه! خاصيت سفسطه بسته به اين است که چه چيزي را بخواهي ثابت کني.
Hezar-dastan.ir

با بازدید از سایت و صفحه اینستاگرام، ما را حمایت نمایید.
@hezardastaneman
http://instagr.am/hezardastan_book/
لطفاً کانال ما را با دوستانتان به اشتراک بگذارید.

فقیر

روزی عثمان در کنار مسجد نشسته بود. مرد فقیری از او کمک مالی خواست، عثمان پنج درهم به وی داد.
مرد فقیر گفت: مرا نزد کسی راهنمایی کن که کمک بیشتری به من بکند.
عثمان به‌طرف حضرت مجتبی (ع) و حسین بن علی (ع) و عبدالله بن جعفر که در گوشه‌ای از مسجد نشسته بودند، اشاره کرد و گفت: نزد این چند نفر جوان که در آنجا نشسته‌اند برو و از آن‌ها کمک بخواه.
وی پیش آن‌ها رفت و اظهار طلب کرد.
حضرت مجتبی (ع) فرمود: از دیگران کمک مالی خواستن، تنها در سه مورد رواست: دیه‌ای به گردن انسان باشد و از پرداخت آن به‌کلی عاجز شود، یا بدهی کمرشکن داشته باشد و از عهده‌ی پرداخت آن برنیاید و یا فقیر و درمانده شود و دستش به‌جایی نرسد. کدام‌یک از این‌ها برای تو پیش‌آمده است؟‌
گفت: اتفاقاً گرفتاری من یکی از همین سه چیز است.
حضرت مجتبی (ع) پنجاه دینار به وی داد. به پیروی از آن حضرت حسین بن علی (ع) چهل‌ونه دینار و عبدالله بن جعفر چهل‌وهشت دینار به وی دادند.
فقیر موقع بازگشت، از کنار عثمان گذشت.
عثمان گفت: چه کردی؟‌
جواب داد: از تو پول خواستم تو هم دادی، ولی هیچ نپرسیدی پول را برای چه منظوری می‌خواهم؟
اما وقتی پیش آن سه نفر رفتم یکی از آن‌ها (حسن بن علی) در مورد مصرف پول از من سؤال کرد و من جواب دادم و آنگاه هرکدام این مقدار به من عطا کردند.
عثمان گفت: این خاندان، کانون علم و حکمت و سرچشمه‌ی نیکی و فضیلت‌اند، نظیر آن‌ها را کی توان یافت؟
Hezar-dastan.ir

با بازدید از سایت و صفحه اینستاگرام، ما را حمایت نمایید.
@hezardastaneman
http://instagr.am/hezardastan_book/
لطفاً کانال ما را با دوستانتان به اشتراک بگذارید.

شکایت دانشجو

دانشجویی که سال آخر دانشگاه را می‌گذراند به خاطر پروژه‌ای که انجام داده بود جایزه‌ی اول را گرفت.
او در پروژه خود از ۵۰ نفر خواسته بود تا دادخواستی مبنی بر کنترل سخت و یا حذف ماده‌ی شیمیایی دی هیدروژن مونوکسید توسط دولت را امضا کنند و برای این خواسته خود دلایل زیر را عنوان کرده بود:
‌- مقدار زیاد آن باعث عرق کردن زیاد و استفراغ می‌شود.
‌- یک عنصر اصلی باران اسیدی است.
‌- وقتی به حالت گاز درمی‌آید بسیار سوزاننده است.
‌- استنشاق تصادفی آن باعث مرگ فرد می‌شود.
‌- باعث فرسایش اجسام می‌شود.
‌- حتی روی ترمز اتومبیل‌ها اثر منفی می‌گذارد.
‌- حتی در تومورهای سرطانی نیز یافت شده است.
از ۵۰ نفر فوق ۴۳ نفر دادخواست را امضا کردند.
۶ نفر به‌طورکلی علاقه‌ای نشان ندادند و فقط یک نفر می‌دانست که ماده‌ی شیمیایی دی هیدروژن مونوکسید درواقع همان آب است.
‌ عنوان پروژه دانشجوی فوق ما چقدر زودباور هستیم بود.
Hezar-dastan.ir

با بازدید از سایت و صفحه اینستاگرام، ما را حمایت نمایید.
@hezardastaneman
http://instagr.am/hezardastan_book/
لطفاً کانال ما را با دوستانتان به اشتراک بگذارید.