حسام افسرى

۲)
سلام، فکر می‌کنم که رفته‌ای!
بیدار که شدم هیچ یادداشتی روی یخچال نبود، کمی دنبالت گشتم.
نیازی هم نبود، می‌دانم که رفته‌ای؛ می‌دانستم فکرهایی توی سرت داری.
برای خودم می‌نویسم، این‌ها را نه تو می‌خوانی و نه کسِ دیگری.
سیگار که نباشد آتش زدنِ کلمات آرامم می‌کند.
دنیا جای بسیار بدی شده‌است.
آدم‌ها عجیب‌و‌غریب‌تر از همیشه.
دیگر توی خانه‌ی خودت هم احساس غربت می‌کنی.
می‌نویسم که به یادگار بماند، می‌نویسم و درد از وجودم بالا می‌رود. که من بر سر عهدمان خواهم ماند.
من حتیٰ پیش از آنکه بشناسمت هم بر سر عهدم بوده‌ام.
خیلی‌کارها را نکردم تا در آینده ناراحتت نکند.
عهد من فقط با تو نبود که با خودم بستمش تا انسان بهتری باشم.
و نگاهش خواهم داشت.
من همیشه به گربه‌ها‌ی توی خیابان سلام خواهم کرد.
همیشه به بچه‌های کوچک لبخند می‌زنم.
کسی اگر کمک بخواهد، اولین نفر خواهم بود.
تشکر می‌کنم، عذر می‌خواهم، بی‌دلیل مهربان خواهم‌بود.
آدم‌ها هیچ‌وقت باورشان نمی‌شود که دنیا دو روز بیشتر نیست!
کاش نامه‌ات را نمی‌بردی
می‌دانم چیزهایی نوشته‌ای که قرار نیست هیچ‌وقت بخوانمشان.
خودکارِ تنهای روی میز که انتهایش سراسیمه جویده‌ شده‌ است، خداحافظی خوبی نبود ولی خب...
اصلاً کدام خداحافظی خوب است؟!

@hesamafsarii

۱)
سلام، من رفتم...
می‌خواستم روی در یخچال برایت یادداشت بگذارم که یادم آمد چیزی تویش نیست تا به سراغش بروی.
می‌گذارمش روی میز چوبی آشپزخانه، بغلِ پاکت خالی سیگارت.
فقط خواستم همین را بگویم که من رفتم.
البته فکر نمی‌کنم برایت خیلی مهم باشد ولی برای خودم چرا!
وقتی که این را می‌خوانی من توی قطار نشسته‌ام و دیگر هیچ‌چیز یادم نیست.
خانه‌ام را روی دوشم می‌برم، خاطره‌ای هم اگر ساخته‌ایم بماند برای تو.
می‌توانم تصور کنم که وقتی بیدار شوی، گرسنه و ناراحت، سیگارت هم که تمام شده است، با چه حالی به سراغ این نامه خواهی آمد...
حالت بد می‌شود.
کاش میشد اول صبحانه‌ات را بخوری‌.
نمی‌خواهم بدتر بشوی...
نمی‌خواهم این نامه را بخوانی، نمی‌خواهم چیز دیگری از خودم جا بگذارم.
جایی از خانه سیگار نگذاشته‌ای؟!
اصلاً همین نامه را هم می‌برم.
بیدار که بشوی و نبودنم را ببینی حتماً خودت متوجه خواهی‌‌شد که رفته‌ام.
وقتی که داری این نامه را نمی‌خوانی من نشسته‌ام توی قطار.
همه‌ی حرف‌هایم را هم برده‌ام.
دیگر وجود نخواهم داشت...
بیدار که شدی صبحانه‌ات را بخور.
سیگارت را بکش.
و بقیه‌‌ی زندگی‌ات را بکن.

@hesamafsarii

یادآوری روزانه:
تو نمی‌تونی برای همیشه، طنابی که میلِ به پاره‌شدن داره رو با دستات نگه داری.
دست از اسپایدرمن بودن بردار و
جونت رو نجات بده!

«نخ‌نما» بهترین پایان برای هفته‌ست.

Impossible Dreams
Observations

@hesamafsarii

Band: Impossible Dreams
Single: Observations
Genre: Depressive Suicidal Black Metal
Release Date: 2024/07/31

@hesamafsarii

سینگل‌ترک «مشاهدات» از Impossible Dreams امشب منتشر خواهد شد.

@hesamafsarii

[دیگر به محضِ شنیدنِ «سلام»،
لحظه‌ی خداحافظی را توی ذهنش می‌دید...
به تمام‌شدن‌ها عادت کرده بود
و به شکل دردناک و غم‌انگیزی فهمیده بود
که هیچ‌چیز ماندگار نیست]

شما آتش اعتراض‌تان زیاد بود، حالا سر از فیلیمو و رسانه‌ی حکومتی درآورده‌اید.
بیانیه‌ها را محتاطانه نوشتید، مواظب بودید هزینه‌ای برای رژیم ایجاد نشود، کنار رفیق‌هایتان یک گوهی خوردید که مبارز جلوه کنید.
حالا کارتان تمام شده است.
سالن‌های دولتی را می‌گیرید.
رسانه‌های دولتی را دارید.
برای یک بازجویی ساده برده‌بودنتان که با بازجو به نتیجه رسیده‌اید که اصلاً ما هم فرزند همین انقلابیم و اصلاحات کار می‌کند و خرابیِ مادر طرفین، وجه‌ اشتراک‌تان شده بود.
مد توییتر و اینستاگرام که خوابید و همبستگی ملّت، طبق معمول جایش را به دعوای جنسیتی داد، کار شما هم تمام شد.
لبخند یلدا و صدای نوید و تنهایی توماج هم از یادتان رفت.
بزرگوارید، تف به صورتتان.

@hesamafsarii

همیشه می‌گفتی: «به مو می‌رسه ولی پاره نمیشه».
می‌گفتی که زندگی مثل آرشه‌ی ویلن است، تارهایش می‌آیند و می‌روند ولی همیشه آن‌قدری می‌ماند که صدایی دربیاورد.
می‌گفتی هیچ‌وقت به سکوت نمی‌رسد... و سکون!
به خودم که آمدم به «مو» رسیده بود.
به مو رسیده بودم.
حرف‌هایت توی سرم بود تا اولین نفرمان پاره شد.
سکوت بود. امیدهایم دود شد.
حرف‌هایم بسیار بود، می‌خواستم برایت بنویسم که بگویم زندگی آرشه‌ی ویلن نبود، کثافت بود!
مثل یکی از آن فیلم‌هایت نبود که آخرش بیایند نجاتمان بدهند.
تشبیهات و نوشته‌هایت را نمی‌فهمم.
اصرارت را به زیبا کردنِ هر چیز و به ترشح استروژن در انتهای هر جمله.
با بعدی‌ها این‌ کار را نکن، از ما که گذشت، به بعدی‌ها بگو زندگی‌ای هم اگر باشد جور و جای دیگری‌ست.
بگو پاره می‌شود، به «مو» رسیده یا نرسیده، محبوس یا زیر باد.
این ادبیاتِ فاخرِ عوضی را توی همان کتاب‌هایت نگه دار‌.
«حقیقت» کارگردان و نویسنده ندارد!
وحشی و نازیباست...
برایت نوشتم که بگویم تو کتاب زیاد خوانده‌ای رفیق، فیلم و نمایش و خزعبل زیاد دیده‌ای، هنرت زیاد است ولی کم زیسته‌ای.
همین زندگی‌نکردن‌ است که کار دستت داده است.


@hesamafsarii

شب سی و چهارم
نمایشنامه سفر خوش به ترنتون و کامدن
تورنتون وایلدر
@hesamafsarii

Live stream finished (1 hour)

Live stream started

امشب رأس ساعت ۱۲ براتون یه نمایشنامه‌ی کوتاه می‌خونم؛ از همین‌جا به صورت کاملاً زنده.
مدّت زمان این جلسه‌ی یک‌هوییِ کتاب‌خوانی حدود ۳۵ دقیقه خواهد بود.

اولین باره که به جای داستان‌کوتاه نمایشنامه می‌خونیم.
امیدوارم دوست داشته باشید.

@hesamafsarii

اندوه وزنِ مبهمی دارد
که خم می‌کند تو را.

The Story Continues!
@hesamafsarii

این روزها به هرکس که برسی وحشی شده‌است!
البته سابقاً مهربان بوده امّا خیری ندیده‌است و تصمیم خودش بر آنست که دیگر چوب سادگیش را نخورد.
این روزها همه اعتمادشان را کمی پیشتر از اینکه شما را ملاقات کنند، از دست داده‌اند.
آسیب دیده‌اند.
یک‌نفر حسابی اذیتشان کرده‌است.
آدم‌های سمّی و این‌ها!
این‌روزها شما معمولاً جایگزین می‌شوید، کسی از صفر شروع نمی‌کند، همه پیگیرِ میانه به بعدش هستند؛ حوصله‌ها کم است و اشتیاق بسیار!
حرف‌هایتان و رفتارتان مقایسه می‌شود با قبلی و قبلی‌ها، ناخواسته به یک رقابتی وارد می‌شوید که نه قوانینش مشخّص است و نه حتیٰ رقبایتان را می‌شناسید.
همه آسیب دیده‌اند.
کسی به دنبال ترمیم خودش نرفته‌‌است.
جایگزین کرده‌اند؛ سیگار قبلی را با
بعدی گیراندن و این‌ها.
این‌روزها حال هیچ‌کس خوب نیست.
اصلاً کثافت است...
و شما اگر به دنبال مهربانی باشید، اگر ترمیم‌تان تمام‌شده‌ست و می‌خواهید یک‌چیزی را از صفر شروع کنید، روزهای سختی پیش رویتان‌ است.
بی‌رحمانه سخت و عجیب!


@hesamafsarii