خویشتن نو @haniye_rouzbehani Channel on Telegram

خویشتن نو

@haniye_rouzbehani


یادداشت‌هایی درباره خودشناسی و‌ مفاهیم عمومی روان‌شناسی

هانیه روزبهانی، کاندیدای دکتری روان‌شناسی

اینستاگرام:
Instagram.com/haniye_rouzbehani

Khishtaneno.com

تعیین وقت مشاوره و شرکت در کلاس‌ها:
+98 998 119 7676
@MsBeiramei

خویشتن نو (Persian)

خویشتن نو یک کانال تلگرامی است که توسط هانیه روزبهانی، کاندیدای دکتری روانشناسی، اداره می‌شود. در این کانال یادداشت‌هایی درباره خودشناسی و مفاهیم عمومی روان‌شناسی به اشتراک گذاشته می شوند. اگر به درک بهتر خود، روابط انسانی و رشد شخصی علاقه‌مند هستید، این کانال مناسبی برای شما است. هانیه در این کانال دستاوردها و تجربیات خود را به اشتراک می‌گذارد و تلاش می‌کند تا به خوانندگان خود کمک کند تا بهترین نسخه خود را کشف کنند. اگر علاقه‌مند به شرکت در کلاس‌ها یا مشاوره هستید، می‌توانید از اطلاعات زیر برای تعیین وقت مشاوره و شرکت در کلاس‌ها استفاده کنید: +98 998 119 7676 @MsBeiramei

خویشتن نو

22 Jul, 20:11


اگه به من بگن تعریف وطن چیه می‌گم وطن یعنی جایی که مجبور نیستی از اونجا جای دیگه‌ای بری. وطن هم مثل خونه، جائیه که وقتی ازش می‌خوای بری بیرون اهل اونجا ازت می‌پرسن کجا می‌ری؟ برای چی می‌ری و کی برمی‌گردی؟
چون بودنت بدیهیه و نبودنت سوال می‌شه.
گاهی فکر می‌کنم شاید علت اینکه "بعضی" افرادی که مهاجرت کردند از این شکایت می‌کنن که کشور دوم بهشون حس خونه رو نداده همین باشه. اینکه اگه بخوان ترکش کنن ممکنه کسی اونجا از روی محبت و دلواپسی این سوالا رو نپرسه.

چند روز پیش دیدم که روی دیوار خونه‌ای قدیمی در محله‌مون، کسی نوشته بود:"من دختر همین وطنم جایی نمی‌رم"
دختر وطن
نمی دونم کی هستی و از کدوم نسلی، پیامت رو از روی خشم و استیصال نوشتی یا با امید و قاطعیت.
اما اینکه فریادت رو به گوش کی می‌خواستی برسونی، می‌دونم.
اینکه کی و چی بهت این حس رو داده که باید بری رو می‌دونم.
اون اسپری بی‌جان و کمرنگی رو هم که خواسته فریادت رو پنهان کنه _و نتونسته _رو هم می‌شناسم.
کاش اون دیوار خونه من بود که پیامت رو قاب می‌گرفتم و می‌ذاشتم بمونه تا روزی که وطن جایی باشه که حس کنی بودنت بدیهیه و ارجمند نه اضافی و پس‌زده‌.
#هانیه_روزبهانی

خویشتن نو

05 Jun, 18:05


🔴 سهم آدمیزاد بودن
#هانیه_روزبهانی

توی یکی از همین کلاس های آنلاین بود که داشتم درباره یکی از دلایل شروع افسردگی از نظر شناختی توضیح می‌دادم. داشتم می‌گفتم هر کس تو زندگی‌ش بنابر تربیت و محیط و خیلی عوامل دیگه یه سری قاعده داره که بر اساس اون داره زندگی‌شو جلو می‌بره. اما گاهی اوقات یک اتفاقی می‌افته که اون قاعده مهم زندگی برای ما می‌شکنه و اگه نتونیم هضم و پردازشش کنیم به‌مرور خلق پایین میاد و ممکنه دچار افسردگی بشیم.
بچه ها داشتن از تجربه شون می‌گفتن که کجا یک قاعده زندگی براشون شکسته و اونها نتونستن باهاش کنار بیان. یکی‌شون از قاعده اعتماد به دوست گفت. توضیح داد که چطور یک دوست قدیمی و نزدیک در شراکت از اعتمادش سوءاستفاده کرده و منجر به ورشکستگی‌ش شده. چند نفر دیگه هم از تجربه تلخ ورشکستگی ناشی از اعتماد گفتند. اما یکی از بچه‌ها حرف جالبی زد. گفت بعد از این اتفاق جایی خوندم که نوشته بود «در هر اتفاقی سهم شیطان رو هم در نظر بگیر!»
نه اینکه دیگه هیچ‌وقت اعتماد نکنی اما حواست به سهم شیطان هم باشه.
چقدر درست بود.
وقتی راز مگویی رو‌ به دوستی می‌گی، وقتی دلباخته کسی می‌شی و زودهنگام تمام آسیب‌پذیریت رو فاش می‌کنی، وقتی روی یک فرد سرمایه‌گذاری عاطفی زیادی می‌کنی و ساده‌دلانه فکر می‌کنی که اون هم حتما همین‌قدر پایبند خواهد بود، وقتی حساب و کتاب مالی رو با دوست و شریک و خانواده محکم نمی‌بندی، وقتی چشم‌بسته پای یک قرارداد رو‌ امضا می‌کنی، سهم شیطان رو هم در نظر بگیر.
البته من اگر بخوام با زبان روانشناسی بگم، می‌گم سهم تناقض‌های اخلاقی، سهم تلاش برای بقا، سهم خودخواهی ژنتیک گونه انسان؛ در واقع "سهم آدمیزاد بودن" رو در نظر بگیر‌.

آیا شما هم جایی این سهم رو نادیده گرفتید؟

خویشتن نو

05 May, 18:35


🔴سرفصل‌های دوره:
🔹آشنایی با معتبرترین مدل شخصیت‌شناسی، مدل ۵ عاملی (Big 5)
🔹 کاربرد شخصیت شناسی در خودشناسی و توسعه فردی
🔹کاربرد شخصیت شناسی در روابط فردی و سازمانی
🔹 بررسی تاثیرات محیط ژنتیک و فرهنگ و شخصیت
🔹 آشنایی با اختلالات شخصیت

🗓️روزهای دوشنبه، ۱۷:۳۰ _ ۲۰:۳۰
💻همراه با امکان استفاده آفلاین

هزینه ثبت نام ۳ میلیون و ۲۰۰ هزار تومان

اطلاعات بیشتر و ثبت نام: @MsBeiramei

خویشتن نو

25 Apr, 05:30


https://youtu.be/R4hz0phC_Qs?si=8z8WEdQ5LIUM1TCb

خویشتن نو

26 Nov, 16:34


🔴دوره آموزشی مهارت های زندگی

🗓 شروع دوره از سه شنبه ۱۴ آذرماه
مدت دوره: ۳۶ ساعت
دوازده جلسه سه ساعته
سه شنبه‌ها ساعت ۱۷:۳۰ الی ۲۰:۳۰



ثبت نام @MsBeiramei
۰۹۹۸۱۱۹۷۶۷۶

خویشتن نو

16 Nov, 16:20


🔴کوچه کلمات
#هانیه_روزبهانی

یکی از ساده‌ترین و مهم‌ترین اصول ارتباطی در جلسات درمانی، انعکاس و بازخورد دادن فکر و احساس مراجع هست. یعنی اینکه بهش بگی آیا من حرف، منظور و احساس تو رو درست متوجه شدم؟ گاهی پیش اومده که با تمام اطمینانی که داشتم که درست فهمیدم، مراجعی گفته نه اتفاقا برعکس، اصلا چنین حسی نداشتم یا منظورم چیز دیگه‌ای بود.
و من همیشه به این فکر می‌کنم که کلمات، با اینکه اصلی‌ترین ابزار ارتباطی ما هستند اما چقدر می‌تونن الکن و ناقص باشن.
ما آدم‌ها هر قدر هم که برای هم شرح بدیم، دیگری غم، ترس، خشم، شرم و تمام هیجاناتمون رو دقیقا به شکل و شدت و مدلی که ما تجربه می‌کنیم هرگز نخواهد فهمید. هر قدر هم که تلاش کنیم در فهم ما ردپایی از پیش‌فرض‌ها و برداشت‌های خودمون از کلمات دیگری وجود داره.
چراکه کلمات هرکسی از جاده‌های زیادی گذشته تا به اکنون و اینجای زندگی‌ش رسیده‌.
کلمات و تعاریف تو از جاده‌های تو گذشته‌اند و کلمات من از جاده‌های من، کودکی من، تجربه‌های تلخ و شیرین من، باورهای من، طرحواره‌ها و تفسیرهای شناختی و شخصیت من.
برای همینه که وقتی حرف می‌زنیم، ظاهرا کلمات یکسان به کار می‌بریم اما یکسان نمی‌شنویم و نمی‌فهمیم.

ژاک لکان در این باره می‌گه ارتباط همواره به ناکامی می‌انجامه، برای همینه که ما به حرف‌زدن ادامه می‌دهیم، اگر همدیگرو می‌فهمیدیم سکوت می‌کردیم.

خلاصه اینکه به قول شاعر:

سفر به سوی تو کردن ز کوچه کلمات
به راستی که چه سخت است و مایه آفات
تمام عمر بکوشم اگر شتابان من
نمی‌رسم به تو هرگز از این خیابان من
خوشا پرنده که بی‌واژه شعر می‌گوید

خویشتن نو

15 Nov, 15:40


🔴دوازدهمین دوره مقدماتی TA ، دوره آنلاین
📆هفت جلسه، روزهای یکشنبه و چهارشنبه
۱۷:۳۰ الی ۲۰:۳۰

💻 محل برگزاری: گوگل میت

هزینه شرکت در دوره: دو میلیون و پانصد تومان
با بیست درصد تخفیف برای پنج نفر اول


☎️ اطلاعات بیشتر و ثبت‌نام:
@MsBeiramei
09981197676

خویشتن نو

04 Aug, 18:23


🔴منش یک فرد تحصیلکرده
#هانیه_روزبهانی

دوستی متنی نوشته بود درباره تفاوت سطح علمی فارغ‌التحصیلان دانشگاه آزاد و سراسری در رشته روانشناسی. دوست داشتم به این بهانه نظر و تجربه شخصی‌م رو بگم. من کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی دانشگاه علوم تحقیقات بودم و در حال حاضر هم ترم پنجم دکتری روانشناسی همین دانشگاه هستم. درباره تفاوت دانشگاه آزاد و سراسری (با توجه به این که شش هفت سال هم قبلا دانشگاه تهران درس خوندم) نمی‌تونم بگم در فضای حاکم بین این دو دانشگاه تفاوتی نیست. هست. اما از مقایسه این دو تجربه یک موضوع مهم‌تر دستگیرم شد. چیزی که اسمش رو می‌ذارم «منش یک فرد تحصیلکرده» که تفاوتی نمی‌کنه فرد کجا درس خونده باشه. اگر این منش رو داشته باشه برای من به‌شخصه در هر رشته‌ و دانشگاهی معتبر هست.
در هر رشته‌ای یک سری استانداردها و اصولی وجود داره که فرد باید خودش اون رو کسب کنه. تو هیچ دانشگاهی یاد نمی‌دن و من به شخصه خوش‌منشی و بدمنشی رو در تحصیلکرده‌های هر دو دانشگاه آزاد و سراسری دیدم.

منش یک فرد تحصیلکرده از دید من اینه که حداقل در حوزه تخصصی خودش تفکر نقاد و نگاه چندبعدی داشته باشه و فقط بازگوکننده افکار دیگران و کتاب صوتی نباشه! حداقل بتونه در حوزه خودش حرف تازه‌ای برای گفتن داشته باشه، تحلیلی ارائه بده یا نکته‌ای اضافه کنه.

دامنه اطلاعاتش کمی فراتر از رشته خودش باشه و حداقلی از اطلاعات عمومی رو داشته باشه.

انتظار می‌ره سلایق و علاقه‌مندی‌های یک فرد تحصیلکرده کیفیت متفاوت‌تری داشته باشه، در هنر، موسیقی ، ادبیات، سینما و...

بتونه درست، منطقی و با استدلال بحث کنه. در هنگام بحث کردن مغلطه نکنه و خط اصلی موضوع رو گم نکنه.

روحیه یادگیری‌ و پژوهشگری رو به صورت دائم داشته باشه. نه فقط به‌صورت موقت و برای کنکور و شب امتحان. چه بسا افرادی که با رتبه‌های تک‌رقمی وارد دانشگاه می‌شن و بعد از اون یادگیری متوقف می‌شه تا کنکور (مسابقه) بعدی.

یک فرد تحصیلکرده هیچ‌جا مطلبی رو بدون ذکر منبع کپی نمی‌کنه! حرف شخص دیگه‌ای رو از قول خودش نمی‌گه. برای مثال یکی از استادان برجسته دانشگاه سراسری یک رشته دیگه که بهشون ارادت دارم، گهگداری نوشته‌های دیگران رو در کانالشون بدون ذکر منبع منتشر می‌کردن که من اول فکر می‌کردم از خودشونه و بعدا واقعا از این رفتار تعجب کردم.

یا بارها دیدم «بعضی» از استادان رشته خودمون هیچ ارزشی برای وقت و شخصیت دانشجو قائل نیستند و حس می‌کنند دارند با زیردستشون صحبت می‌کنند و اما در سخنرانی عمومی تواضع دروغین دارن.

در واکنش به مسائل اجتماعی و سیاسی کاملا صم بکم هستند و هیچ حرفی برای گفتن ندارن.

یا وقتی شعر یا نوشته‌ای رو به اشتراک می‌ذارن حتی سرچ نمی‌کنند که اسم شاعر یا نویسنده رو درست بنویسند.

کسانی که هیئت علمی هستند اما هنوز ه کسره رو اشتباه می‌نویسند یا غلط املایی دارند.

کسانی که تعصب بی‌معنا به یک رویکرددرمانی دارند، که حتی مبدع اون رویکرد این تعصب رو نداره!

کسانی که هنوز مدرک تحصیلی‌شون رو‌نگرفته‌ن ولی ادعای عنوان اون مدرک رو دارن.

کسانی که دائما درگیر تعریف و تمجید از خود و تخریب دیگران هستند.

اینها، از دید من، فقط چند نمونه‌ ساده از بدمنشی یک فرد تحصیلکرده ست و البته این یک «طیف و پیوستار» هست که حتما خودم هم در قسمتی از این طیف می‌‌گنجم.

اما امروز برای ارزش‌گذاری علمی یک فرد به این نگاه می‌کنم که در حال حاضر در کجای این طیف ایستاده‌ و این برای من معیار قابل‌اعتماد‌تریه. چون اینها نشانه‌‌ای از کیفیت رشد شناختی، منطقی، فرهنگی و روانشناختیه که باید خروجی علم‌ورزی و دانش‌جویی باشه.

@haniye_rouzbehani

خویشتن نو

30 Jul, 17:42


🔴دوره پیشرفته TA
🔴شروع دوره از شنبه ۱۴ مرداد
📆 ۶ جلسه، روزهای شنبه و دوشنبه
ساعت ۱۷:۳۰ الی ۲۰:۳۰

هزینه شرکت در دوره: دو میلیون و دویست هزار تومان

☎️ اطلاعات بیشتر و ثبت‌نام:
@MsBeiramei
09981197676

مباحث دوره پیشرفته:
🔸پیش‌نویس یا نمایشنامه زندگی و انواع آن
🔸تصمیمات پیش‌نویسی (بازدارنده‌ها، مجوزها و رانه‌ها)
🔸روندهای پیش‌نویسی
🔸ساخت دادن به زمان
🔸 انواع نادیده گرفتن
🔸نظام تخریبی
🔸روابط متقابل مکمل، متقاطع و دوپهلو
🔸انواع بازی‌های روانی و تحلیل بازی‌ها (فرمول بازی‌ها، امتیازات هر بازی و تز و آنتی تز)
🔸مثلث کارپمن و مثلث تد
@haniye_rouzbehani

خویشتن نو

26 Jul, 16:46


چرا با افزایش دانش تخصصی، اعتماد‌به‌نفس کاهش پیدا می‌کند؟
درباره اثر #دانینگ_کروگر

@haniye_rouzbehani

خویشتن نو

16 Jul, 10:15


#بریده_پادکست
چگونه با کمترین آسیب به روابط، از نقش ناجی خارج شویم؟
#پادکست_خویشتن_نو

@haniye_rouzbehani

خویشتن نو

12 Jul, 08:49


@haniye_rouzbehani

خویشتن نو

10 Jul, 05:35


@Haniye_rouzbehani

خویشتن نو

05 Jul, 19:47


🔴در خدمت و خیانت کمال‌گرایی
#هانیه_روزبهانی

شانزده سال پیش، این آخرین تابلوی نقاشی‌ای بود که کشیدم. آن روزها دانشجوی لیسانس ادبیات بودم و دلخوشی‌ام این بود که هفته‌ای یک بار بوم و رنگ و قلمو را بردارم و بعد از کلاس خودم در دانشکده ادبیات، به دانشکده هنرهای زیبا بروم. از استاد به‌نامی اجازه گرفته بودم که من هم سر کلاس بچه‌های رشته نقاشی بنشینم و نقاشی بکشم.

یک روز که مشغول طرح زدن بودم استاد نگاهی به کارم انداخت و گفت: «خوبه. بااستعداد و دقیقی. اما هدفت چیه؟ می‌خوای نقاش مطرحی بشی؟» گفتم بله حتما.
پرسید: «یه لقمه نون داری بخوری؟» گفتم بله استاد!
گفت: «پس باید از صبح تا شب طرح بزنی. وگرنه این جوری بازی‌بازی هفته‌ای سه ساعت بیای سر کلاس من بشینی چیزی از توش درنمیاد.» به نظرم حرفش منطقی بود.

اما همین توصیه من را سر یک دوراهی قرار داد. استاد دیگری در رشته خودم همیشه می‌گفت دانشجوی ادبیات باید زندگی‌اش در کتابخانه باشد. ادبیات رشته وسیعی ست و با چند ساعت مطالعه در روز به جایی نمی‌رسید.
همین شد که گفتم باید تمرکزم را روی یک حوزه بگذارم تا «به جایی برسم».
این تابلوی آخر را کشیدم و اتفاقا آن را به کسی هدیه دادم.
بعد از آن تمام آن رنگ‌ها، قلموها، کتاب‌های آثار نقاشی و مهم‌تر از همه عشقم به هنر را گذاشتم در یک جعبه، درش را بستم و گذاشتمش در زیرزمین.

حالا بعد از شانزده سال این آخرین نقاشی، دوباره به خودم برگشت که ماجرایش عجیب و مفصل است.
وقتی دوباره دیدمش تمام لحظاتی را به یاد آوردم که برای کشیدنش دوازده ساعت سر پا می ایستادم و خستگی را حس نمی‌کردم.
اولین چیزی که به خودم گفتم این بود: چه اشکالی داشت اگر این همه سال فقط یک نقاش معمولی بودم؟ اگر با رویای پرفریب «چیزی شدن» هنر را رها نمی‌کردم؟
تجربه «نقاشی معمولی کشیدن» حداقل بهتر از نبودنش بود. حتی در همان نقاشی معمولی چند درصد شانس برای خلق یک اثر قابل‌توجه بود اما با توقفش حتی همان شانس هم دیگر نبود!

فکر کردم ذهن کمال‌گرا عجب دروغگوی حیله‌گری‌ست. دشمنی ست که با نقاب دوست درون تو زندگی می‌کند و به نظر توصیه‌های عاقلانه می‌کند اما در ازای یک چیزی که به تو می‌دهد(امید واهی یا واقعی عالی بودن) که آدم را کم‌کار، وسواسی یا متوقف می‌کند، صدها فرصت را از تو می‌گیرد. فرصت تجربه، کشف، روبه‌رو شدن با ضعف‌ها، حتی فرصت خوش‌شانسی آوردن!

این ماجرا من را یاد گفته‌ای از یونگ انداخت که می‌گوید «یکی از ویرانگرترین نیروهای روانی، توان خلاق استفاده‌نشده است.» یعنی وقتی پتانسیل‌های درون ما بالفعل نمی‌شوند و نیروهای خلاق درون ما دست‌نخورده باقی می‌مانند، می‌توانند مانعی در فرایند رشد روانی باشند. یونگ می‌گوید حتی گاهی فرد تاوان کشتن بخش‌های خلاق وجودش را با افسردگی پس می‌دهد.

ما در برابر استعدادها و علایقمان مسئولیم و الزاما قرار نیست در هر حوزه‌ای وارد مسابقه بهترین شدن شویم. ماجرا اول از همه خودمان هستیم که با بالفعل کردن علایق و توانایی‌هایمان بخشی از وجودمان را به فردیت و بلوغ می‌رسانیم.

ما می‌توانیم در شغل و حرفه اصلی‌مان «به‌حد کافی» خوب باشیم و در حوزه های دیگر اجازه دهیم که استعدادها وعلایقمان بی ضرب و زور، راه خودشان را بروند و ببینیم برای روان ما چه موهبتی دارند.
اما همیشه باید مراقب وسوسه‌های کمال‌گرایی باشیم چراکه اژدهای هفت‌سری است که هر بار از یک روزنه وارد می‌شود و همیشه هزاران بهانه  برای متوقف کردن ما در آستینش دارد.

@haniye_rouzbehani

خویشتن نو

30 Jun, 04:45


#نکته_کوتاه
درباره تغییر شغل و رشته تحصیلی
#هانیه_روزبهانی

وویسی از یکی از استادان روان‌‌شناسی درباره تغییر رشته و ادامه تحصیل گوش می‌دادم که به نظرم دو نکته خوب داشت؛ خانمی سوالی درباره ادامه تحصیل در رشته پزشکی پرسیده بود و می‌گفت چون پزشکی قبول نشده مجبور شده در رشته دیگری که دوست نداشته فوق لیسانس بگیرد و حالا از شغل و مسیر زندگی‌اش ناراضی ست و می‌خواهد در ۲۸ سالگی دوباره برود پزشکی بخواند، چون دوست دارد مستقیما به دیگران کمک کند، اما فکر می‌کند که دیگر برای شروع دوباره خیلی دیر شده است.

آن استاد دو نکته در پاسخ به او گفت. اول اینکه گفت: «شما لازم نیست حتما به دیگران کمک کنی، برو کاری را انجام بده که در آن خوشحال باشی و دوم اینکه شما چه پزشکی بخوانی چه نخوانی ده سال دیگر ۳۸ ساله هستی. پس چه بهتر که با مدرک پزشکی ۳۸ ساله باشی.»

البته که تصمیم برای تغییر شغل و رشته به این آسانی نیست و باید با در نظر گرفتن عوامل مختلفی صورت بگیرد، اما به نظر من برای هر کسی که الان در تغییر حوزه تحصیلی، شغلی و یا حوزه‌های دیگر زندگی‌اش به نوعی مردد است این دو نکته هم می‌تواند قابل‌توجه و راهگشا باشد. اول اینکه اگر در نقطه‌ای که هستید خوشحال نیستید آنجا جای شما نیست، حتی اگر دارید به مردم کمک می‌کنید، یا درآمد خوبی دارید، یا امنیت شغلی دارید یا هر چیز دیگر. وظیفه ما اول این است که به خودمان کمک کنیم که احساس بهتری را تجربه کنیم. وقتی به طور میانگین حال بهتری داریم یعنی در جای درستیم و وقتی درجای درست هستیم خواه‌ناخواه به دایره اطرافیانمان یا حتی کل دنیا کمک کرده‌ایم.

دوم هم اینکه هر چند سال از زندگی‌مان راه را اشتباه رفته‌ باشیم به هر حال باز هم عمر می‌گذرد. مسلما بهتر بود که زودتر راه مناسبمان را پیدا می‌کردیم اما اگر نکردیم هم چه بهتر که در هر سنی که هستیم دوباره هزینه کنیم و در راه درست قرار بگیریم تا در سنی که در هر صورت بالا می‌رود یک پیداشده باشیم نه همچنان یک گم‌شده...

@Haniye_Rouzbehani

خویشتن نو

28 Jun, 06:49


شاید یکی از دلایلی که شعارهای انگیزشی بعد از مدتی بی‌اثر می‌شن، تک‌بعدی بودن و انکار واقعیت آغشته به رنج زندگیه.
اما مثلا همین هایکو رو ببینید؛
ظاهراً انگیزشی نیست،
اما در عین واقع‌نگری و همدلی با رنج، امید و انگیزه‌بخشی رو هم داره.
می‌شه در تمام موقعیت‌های دردناک زندگی تکرارش کرد و به حرکت ادامه داد.
@haniye_rouzbehani

خویشتن نو

26 Jun, 04:04


🔴دوره مقدماتی TA ، دوره آنلاین
📆هفت جلسه، روزهای شنبه و دوشنبه
۱۷:۳۰ الی ۲۰:۳۰

💻 محل برگزاری: گوگل میت

هزینه شرکت در دوره: دو میلیون و دویست تومان


☎️ اطلاعات بیشتر و ثبت‌نام:
@MsBeiramei
09981197676

خویشتن نو

25 Jun, 19:41


#نکته_کوتاه

نتایج بلندمدت در شخصیت و زندگی مهم‌تر از نتایج کوتاه‌مدته.
نتیجه کوتاه‌مدت می‌تونه به دلایل مختلفی باشه و خیلی اوقات ناپایداره، اما نتایج بلندمدت معمولا ردپایی واضح از شخصیت و ناخودآگاه ما داره.

در روان‌درمانی و خودشناسی هم به تغییرات یک‌باره و دفعی نمی‌شه خیلی اعتماد کرد اما تغییرات پیوسته و طولانی‌مدت، هرچند جزئی، نشان از تغییر روند داره و معمولا روندها قابل‌اعتمادترند.

@haniye_rouzbehani

خویشتن نو

25 Jun, 04:53


#روانکاوی_لکان
#معمای_میل