Live stream finished (35 minutes)
تفسیر گلستان سعدی و بوستان سعدی
@golestansadii
@elmekalaam
@tafsirdivanhafez
@tafsirmasnavii
تفسیر گلستان سعدی و بوستان سعدی (Persian)
با خوش آمدید به کانال تلگرامی "تفسیر گلستان سعدی و بوستان سعدی"! این کانال برای دوستداران ادبیات فارسی و آثار بزرگان ادبی مانند سعدی و حافظ تاسیس شده است. در اینجا شما می‌توانید تفسیرها و شرح آثار گلستان سعدی و بوستان سعدی را پیدا کنید. از تحلیل عمیق و روشنگری هایی که این کانال ارایه می‌دهد، بیشتر بدانید. nnکانال "تفسیر گلستان سعدی و بوستان سعدی" به تحقیقات دقیق در مورد این دو اثر ادبی پرداخته و مخاطبان خود را با جزئیات بیشتری از آثار بی نظیر این دو شاعر بزرگ آشنا می‌کند. با عضویت در این کانال، شما می‌توانید به عمق و زیبایی‌های گلستان سعدی و کیفیت بالای این اثرها دست یابید. nnما دعوت می‌کنیم تا به جمع ما بپیوندید و از مطالب ارزشمند و تحلیل‌های منحصر به فردمان لذت ببرید. بیایید با ما، دنیای فراوان ادبیات فارسی را کشف کنید!
تفسیر گلستان سعدی و بوستان سعدی
06 Nov, 11:29
بخش ۴ - حکایت بایزید بسطامی
شنیدم که وقتی سحرگاه عید
ز گرمابه آمد برون بایزید
یکی تشت خاکسترش بی‌خبر
فرو ریختند از سرایی به سر
همی‌گفت شولیده دستار و موی
کف دست شکرانه مالان به روی
که ای نفس من در خور آتشم
به خاکستری روی در هم کشم؟
بزرگان نکردند در خود نگاه
خدابینی از خویشتن بین مخواه
بزرگی به ناموس و گفتار نیست
بلندی به دعوی و پندار نیست
تواضع سر رفعت افرازدت
تکبر به خاک اندر اندازدت
به گردن فتد سرکش تند خوی
بلندیت باید، بلندی مجوی
ز مغرور دنیا ره دین مجوی
خدابینی از خویشتن بین مجوی
گرت جاه باید مکن چون خسان
به چشم حقارت نگه در کسان
گمان کی برد مردم هوشمند
که در سرگرانی است قدر بلند؟
از این نامورتر محلی مجوی
که خوانند خلقت پسندیده خوی
نه گر چون تویی بر تو کبر آورد
بزرگش نبینی به چشم خرد؟
تو نیز ار تکبر کنی همچنان
نمایی، که پیشت تکبر کنان
چو استاده‌ای بر مقامی بلند
بر افتاده گر هوشمندی مخند
بسا ایستاده در آمد ز پای
که افتادگانش گرفتند جای
گرفتم که خود هستی از عیب پاک
تعنت مکن بر من عیب‌ناک
یکی حلقهٔ کعبه دارد به دست
یکی در خراباتی افتاده مست
گر آن را بخواند، که نگذاردش؟
ور این را براند، که باز آردش؟
نه مستظهر است آن به اعمال خویش
نه این را در توبه بسته‌ست پیش
شنیدم که وقتی سحرگاه عید
ز گرمابه آمد برون بایزید
یکی تشت خاکسترش بی‌خبر
فرو ریختند از سرایی به سر
همی‌گفت شولیده دستار و موی
کف دست شکرانه مالان به روی
که ای نفس من در خور آتشم
به خاکستری روی در هم کشم؟
بزرگان نکردند در خود نگاه
خدابینی از خویشتن بین مخواه
بزرگی به ناموس و گفتار نیست
بلندی به دعوی و پندار نیست
تواضع سر رفعت افرازدت
تکبر به خاک اندر اندازدت
به گردن فتد سرکش تند خوی
بلندیت باید، بلندی مجوی
ز مغرور دنیا ره دین مجوی
خدابینی از خویشتن بین مجوی
گرت جاه باید مکن چون خسان
به چشم حقارت نگه در کسان
گمان کی برد مردم هوشمند
که در سرگرانی است قدر بلند؟
از این نامورتر محلی مجوی
که خوانند خلقت پسندیده خوی
نه گر چون تویی بر تو کبر آورد
بزرگش نبینی به چشم خرد؟
تو نیز ار تکبر کنی همچنان
نمایی، که پیشت تکبر کنان
چو استاده‌ای بر مقامی بلند
بر افتاده گر هوشمندی مخند
بسا ایستاده در آمد ز پای
که افتادگانش گرفتند جای
گرفتم که خود هستی از عیب پاک
تعنت مکن بر من عیب‌ناک
یکی حلقهٔ کعبه دارد به دست
یکی در خراباتی افتاده مست
گر آن را بخواند، که نگذاردش؟
ور این را براند، که باز آردش؟
نه مستظهر است آن به اعمال خویش
نه این را در توبه بسته‌ست پیش
تفسیر گلستان سعدی و بوستان سعدی
06 Nov, 11:17
تفسیر بوستان امروز ساعت ۱۵:۰۰. در کانال اجرا میشود
تفسیر گلستان سعدی و بوستان سعدی
09 Sep, 07:44
بخش ۳ - حکایت در معنی نظر مردان در خود به حقارت
جوانی خردمند پاکیزه بوم
ز دریا بر آمد به دربند روم
در او فضل دیدند و فقر و تمیز
نهادند رختش به جایی عزیز
سر صالحان گفت روزی به مرد
که خاشاک مسجد بیفشان و گرد
همان کاین سخن مرد رهرو شنید
برون رفت و بازش کس آنجا ندید
بر آن حمل کردند یاران و پیر
که پروای خدمت نبودش فقیر
دگر روز خادم گرفتش به راه
که ناخوب کردی به رأی تباه
ندانستی ای کودک خودپسند
که مردان ز خدمت به جایی رسند
گرستن گرفت از سر صدق و سوز
که ای یار جان پرور دلفروز
نه گرد اندر آن بقعه دیدم نه خاک
من آلوده بودم در آن جای پاک
گرفتم قدم لاجرم باز پس
که پاکیزه به مسجد از خاک و خس
طریقت جز این نیست درویش را
که افکنده دارد تن خویش را
بلندیت باید تواضع گزین
که آن بام را نیست سلم جز این
جوانی خردمند پاکیزه بوم
ز دریا بر آمد به دربند روم
در او فضل دیدند و فقر و تمیز
نهادند رختش به جایی عزیز
سر صالحان گفت روزی به مرد
که خاشاک مسجد بیفشان و گرد
همان کاین سخن مرد رهرو شنید
برون رفت و بازش کس آنجا ندید
بر آن حمل کردند یاران و پیر
که پروای خدمت نبودش فقیر
دگر روز خادم گرفتش به راه
که ناخوب کردی به رأی تباه
ندانستی ای کودک خودپسند
که مردان ز خدمت به جایی رسند
گرستن گرفت از سر صدق و سوز
که ای یار جان پرور دلفروز
نه گرد اندر آن بقعه دیدم نه خاک
من آلوده بودم در آن جای پاک
گرفتم قدم لاجرم باز پس
که پاکیزه به مسجد از خاک و خس
طریقت جز این نیست درویش را
که افکنده دارد تن خویش را
بلندیت باید تواضع گزین
که آن بام را نیست سلم جز این
تفسیر گلستان سعدی و بوستان سعدی
09 Sep, 07:12
حکایت در این معنی
یکی قطره باران ز ابری چکید
خجل شد چو پهنای دریا بدید
که جایی که دریاست من کیستم؟
گر او هست حقا که من نیستم
چو خود را به چشم حقارت بدید
صدف در کنارش به جان پرورید
سپهرش به جایی رسانید کار
که شد نامور لؤلؤ شاهوار
بلندی از آن یافت کاو پست شد
در نیستی کوفت تا هست شد
تواضع کند هوشمند گزین
نهد شاخ پر میوه سر بر زمین
یکی قطره باران ز ابری چکید
خجل شد چو پهنای دریا بدید
که جایی که دریاست من کیستم؟
گر او هست حقا که من نیستم
چو خود را به چشم حقارت بدید
صدف در کنارش به جان پرورید
سپهرش به جایی رسانید کار
که شد نامور لؤلؤ شاهوار
بلندی از آن یافت کاو پست شد
در نیستی کوفت تا هست شد
تواضع کند هوشمند گزین
نهد شاخ پر میوه سر بر زمین
تفسیر گلستان سعدی و بوستان سعدی
09 Sep, 07:10
تفسیر بوستان امروز ساعت ۱۱:۲۰ در کانال اجرا میشود
تفسیر گلستان سعدی و بوستان سعدی
13 Jul, 13:07
بخش ۱ - سر آغاز
ز خاک آفریدت خداوند پاک
پس ای بنده افتادگی کن چو خاک
حریص و جهان سوز و سرکش مباش
ز خاک آفریدندت آتش مباش
چو گردن کشید آتش هولناک
به بیچارگی تن بینداخت خاک
چو آن سرفرازی نمود، این کمی
از آن دیو کردند، از این آدمی
ز خاک آفریدت خداوند پاک
پس ای بنده افتادگی کن چو خاک
حریص و جهان سوز و سرکش مباش
ز خاک آفریدندت آتش مباش
چو گردن کشید آتش هولناک
به بیچارگی تن بینداخت خاک
چو آن سرفرازی نمود، این کمی
از آن دیو کردند، از این آدمی
تفسیر گلستان سعدی و بوستان سعدی
13 Jul, 11:53
تفسیر باب ۴ بوستان
ساعت ۱۶:۳۰ در کانال اجرا میشود..
🌺
ساعت ۱۶:۳۰ در کانال اجرا میشود..
🌺
1,737
subscribers
613
photos
3
videos
