غزلیات دیوان شمس

غزل شماره ۱۵۹ دیوان شمس تبریزی- مولانا
موضوعِ غزل: در زیباییِ مطلقِ حضرتِ معشوق

ای زِ مِقْدارت هزاران فخر، بی‌مِقْدار را!
داد گلزارِ جمالت جانِ شیرین، خار را

خوانش: استاد فرامرز ساحل گزین شاعر و شاهنامه پژوه معاصر

کانال غزلیات دیوان شمس
@ghazaliyatesham

غزل شماره ۱۵۹ دیوان شمس تبریزی- مولانا
موضوعِ غزل: در زیباییِ مطلقِ حضرتِ معشوق

ای زِ مِقْدارت هزاران فخر، بی‌مِقْدار را!
داد گلزارِ جمالت جانِ شیرین، خار را

ای مُلوکانِ جهانِ روح، بر درگاهِ تو،
در سُجود افتادگان و منتظر مَر بار را

عقل از عقلی رود، هم روح، روحی گُم کند،
چون که تنبوری زِ عشقت برنوازد تار را

گر زِ آبِ لطفِ تو، نَم یافتی گُلزارها،
کس ندیدی خالی از گُل، سال‌ها گُلزار را

محو می‌گردد دلم در پرتوِ دلدارِ من
می‌نتانم فرق کردن از دلم، دلدار را

دایما فخر است جان را از هوایِ او چُنان،
کاو زِ مستی می‌نداند فخر را و عار را!

هست غاری، جانِ رُهبانانِ عشقت مُعْتَکِف
کرده رَهبانِ مُبارک،  پُر زِ نور این غار را

گر شود عالَم چو قیر از غُصّهٔ هِجرانِ تو،
نَخْوَتی دارد که اندر نَنْگَرد مَر قار را

چون عصایِ موسی بود آن وصل، اکنون مار شد،
ای وِصالِ موسی‌وَش! اندر رُبا این مار را

ای خداوندْ شَمسِ دین! از آتشِ هِجرانِ تو،
رَشکِ نورِ باقی است، صد آفرین این نار را

                                                                                                                                         
#حضرت_مولانا
ترتیب شماره غزل بر اساس جلد دوم شرح دیوان شمس
تبریزی استاد کریم زمانی

کانال غزلیات دیوان شمس

@ghazaliyateshams

کانال غزلیات دیوان شمس
@ghazaliyateshams

⚘⚘⚘لینک اول کانال ⚘⚘⚘
⚘⚘⚘لینک اول کانال ⚘⚘⚘

🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘
🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺

غزل شماره ۱۵۸ دیوان شمس تبریزی- مولانا
موضوعِ غزل: عشق، پایان دهنده تعارضاتِ درونی و بیرونی

اِمتزاجِ روح‌ها  در وقتِ صلح و جنگ‌ها،
با کسی باید که روحش هست صافیِّ صفا

خوانش: استاد فرامرز ساحل گزین شاعر و شاهنامه پژوه معاصر

کانال غزلیات دیوان شمس
@ghazaliyatesham

غزل شماره ۱۵۸ دیوان شمس تبریزی- مولانا
موضوعِ غزل: عشق، پایان دهنده تعارضاتِ درونی و بیرونی

اِمتزاجِ روح‌ها  در وقتِ صلح و جنگ‌ها،
با کسی باید که روحش هست صافیِّ صفا

چون تغیُّر هست در جان، وقتِ جنگ و آشتی،
آن نه یک روح است تنها، بلکه گَشْتَسْتَند جُدا

چون بخواهد دل، سلامِ آن یکی، همچون عروس،
مَر زِفافِ صحبتِ  دامادِ دشمن‌روی را،

باز چون میلی بُوَد سویی، بدان مانَد که او،
میل  دارد  سویِ دامادِ  لطیفِ  دِلربا

از نظرها اِمْتزاج و، از سخن‌ها اِمْتزاج
وز حکایت، اِمْتزاج و، از فِکَر آمیزها

همچنان که اِمْتزاجِ ظاهر است اندر رُکوع،
وز تَصافُح  وز عِناق و  قُبله و مَدح و دُعا

بر تفاوت این تَمازُج‌ها زِ میل و نیم‌میل،
وز سرِ کُرْه و کَراهت، وز پِیِ ترس و حَیا

آن رکوعِ با تأنّی، و آن ثنایِ نرمْ نرم،
هم مَراتِب در معانی، در صُوَرها مُجتَبا

این همه، بازیچه گردد، چون رسیدی در کسی،
کِش سَما سَجَده‌ش بَرَد، و‌ آن عَرش گوید: مَرحَبا!

آن خداوندِ لطیفِ بنده‌پرور، شمسِ دین،
کاو رهانَد مَر شما را ز این خیالِ بی‌وفا

با عدم تا چند باشی خایِف و اُمّیدوار؟!
این همه تأثیرِ خشمِ اوست تا وقتِ رضا

هستیِ جان اوست حقّا، چونکه هستی رو بِتافت،
لاجَرَم  در  نیستی  می‌ساز  با قیدِ هوا

گَهْ به تَسبیعِ هوی و، گَهْ به تَسبیعِ خیال،
گَهْ به تَسبیعِ کلام و، گَهْ به تَسبیعِ لِقا

گَهْ خیالِ خوش بُوَد در طنز، همچون اِحتِلام
گَهْ خیالِ بَد بُوَد همچون که خوابِ ناسزا

وانگهی تخییل‌ها خوش‌تر از این قومِ رَذیل،
اینْت هستی کاو بُوَد کمتر زِ تَخییلِ عَما

پس، از آن سویِ عدم، بدتر از این، از صد عدم
این عدم‌ها بر مَراتِب بود،  همچون که بَقا

تا نیاید ظِلِّ میمونِ خداوندیِّ او،
هیچ بندی از تو نَگْشاید، یقین می‌دان دِلا!

                                                                                                                                         
#حضرت_مولانا
ترتیب شماره غزل بر اساس جلد دوم شرح دیوان شمس
تبریزی استاد کریم زمانی

کانال غزلیات دیوان شمس

@ghazaliyateshams

غزل شماره ۱۵۷ دیوان شمس تبریزی- مولانا
موضوعِ غزل: باز در شوریدگی عاشق

ای هوس‌هایِ دلم! باری بیا، رویی نما
ای مُراد و حاصلم! باری بیا، رویی نما

خوانش: استاد فرامرز ساحل گزین شاعر و شاهنامه پژوه معاصر

کانال غزلیات دیوان شمس
@ghazaliyatesham

غزل شماره ۱۵۷ دیوان شمس تبریزی- مولانا
موضوعِ غزل: باز در شوریدگی عاشق

ای هوس‌هایِ دلم! باری بیا، رویی نما
ای مُراد و حاصلم! باری بیا، رویی نما

مُشکِل و شوریده‌ام چون زلفِ تو، چون زلفِ تو
ای گُشادِ مُشکِلم!  باری بیا، رویی نما

از رَه و منزل مگو، دیگر مگو، دیگر مگو!
ای تو راه و منزِلم! باری بیا، رویی نما

در رُبودی از زمین، یک مُشتِ گِل، یک مُشتِ گِل
در میانِ آن گِلم، باری بیا، رویی نما

تا زِ نیکی، وَز بدی من واقفم، من واقفم
از جمالت غافلم، باری بیا، رویی نما

تا نسوزد عقلِ من در عشقِ تو، در عشقِ تو،
غافلم، نی عاقلم، باری بیا، رویی نما

شَهْ صَلاحُ‌الدّین! که تو هم حاضری، هم غایبی
ای عُجوبهٔ واصلم، باری بیا، رویی نما

                                                                                                                                         
#حضرت_مولانا
ترتیب شماره غزل بر اساس جلد دوم شرح دیوان شمس
تبریزی استاد کریم زمانی

کانال غزلیات دیوان شمس

@ghazaliyateshams

غزل شماره ۱۵۶ دیوان شمس تبریزی- مولانا
موضوعِ غزل: در شوریدگی عاشق

ای هوس‌هایِ دلم! بیا بیا بیا بیا!
ای مُراد و حاصِلم! بیا بیا بیا بیا!

خوانش: استاد فرامرز ساحل گزین شاعر و شاهنامه پژوه معاصر

کانال غزلیات دیوان شمس
@ghazaliyatesham

غزل شماره ۱۵۶ دیوان شمس تبریزی- مولانا
موضوعِ غزل: در شوریدگی عاشق

ای هوس‌هایِ دلم! بیا بیا بیا بیا!
ای مُراد و حاصِلم! بیا بیا بیا بیا!

مُشکِل و شوریده‌ام چون زلفِ تو، چون زلفِ تو
ای گُشادِ مُشکِلم!  بیا بیا بیا بیا!

از رَه و منزل مگو، دیگر مگو، دیگر مگو!
ای تو راه و منزِلم! بیا بیا بیا بیا!

در رُبودی از زمین، یک مُشتِ گِل، یک مُشتِ گِل
در میانِ آن گِلم، بیا بیا بیا بیا!

تا زِ نیکی، وَز بدی من واقفم، من واقفم
از جمالت غافلم، بیا بیا بیا بیا!

تا نسوزد عقلِ من در عشقِ تو، در عشقِ تو،
غافلم، نی عاقلم، بیا بیا بیا بیا!

شَهْ صَلاحُ‌الدّین! که تو هم حاضری، هم غایبی
ای عُجوبهٔ واصلم، بیا بیا بیا بیا!

                                                                                                                                         
#حضرت_مولانا
ترتیب شماره غزل بر اساس جلد دوم شرح دیوان شمس
تبریزی استاد کریم زمانی

کانال غزلیات دیوان شمس

@ghazaliyateshams

https://www.instagram.com/reel/DEshmOoN8IP/?igsh=MWJkeHF1YjN3NGhhcg==

کانال غزلیات دیوان شمس
@ghazaliyateshams

⚘⚘⚘لینک اول کانال ⚘⚘⚘
⚘⚘⚘لینک اول کانال ⚘⚘⚘

🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘
🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺

غزل شماره ۱۵۵ دیوان شمس تبریزی- مولانا
موضوعِ غزل: مقایسه میانِ عقلِ جزئی و عشقِ حقیقی

از فِراقِ شمسِ دین افتاده‌ام در تنگنا
او مسیحِ روزگار و دردِ چشمم بی‌دوا

خوانش: استاد فرامرز ساحل گزین شاعر و شاهنامه پژوه معاصر

کانال غزلیات دیوان شمس
@ghazaliyatesham

غزل شماره ۱۵۵ دیوان شمس تبریزی- مولانا
موضوعِ غزل: مقایسه میانِ عقلِ جزئی و عشقِ حقیقی

از فِراقِ شمسِ دین افتاده‌ام در تنگنا
او مسیحِ روزگار و دردِ چشمم بی‌دوا

گرچه دردِ عشقِ او خود، راحتِ جانِ من است،
خونِ جانم گر بریزد او، بُوَد صد خون‌بها

عقلِ آواره شده، دوش آمد و حلقه بِزَد
من بگفتم: "کیست بر در؟ باز کن در، اندرآ!"

گفت: "آخِر، چُون درآیم؟! خانه تا سَر آتش است
می‌بسوزد، هر دو عالَم را، زِ آتش‌های لا"

گفتمش: "تو غم مخور، پا اندرون نِهْ مَردوار
تا کُند پاک‌ات زِ هستی، هست گردی زِ اجتبا"

عاقبت‌بینی مکن، تا عاقبت‌بینی شوی
تا چو شیرِ حقّ باشی، در شُجاعت لافَتی

تا ببینی هستی‌ات چون از عدم سَر بَر زند،
روحِ مطلق کامکار و شَهْسوارِ هَل اَتی

جمله عشق و جمله لطف و جمله قدرت، جمله دید،
گشته در هستی شهید و، در عدم او مُرتضی

آن عدم‌نامی که هستی موج‌ها دارد از او،
کز نهیبِ موجِ او، گردان شده صد آسیا،

اندر آن موج اندرآیی، چون بِپُرسندت از این،
تو بگویی صوفی‌ام، صوفی نخواند مامَضی

از میانِ شمع بینی بَرفُروزد شمعِ تو
نورِ شمعَت اندرآمیزد به نورِ اولیا

مر تو را جایی بَرَد آن موجِ دریا در فنا،
در رُباید جانْت را او از سزا و ناسزا

لیک از آسیبِ جانَت، وَزْ صفای سینه‌ات،
بی تو، داده باغِ هستی را بسی نشو و نما

در جهانِ محو، باشی هستِ مُطلَق کامران
در حریمِ مَحو، باشی پیشوا و مُقْتَدا

دیده‌هایِ کَوْن در رویت نیارد بنگرید،
تا که نَجْهَد دیده‌اش از شعشعهٔ آن کبریا

ناگهان گَردی بخیزد ز آن سویِ محو و فنا،
که تو را وَهْمی نبوده ز آن طریقِ ماوَرا

شعله‌هایِ نور بینی از میانِ گَردها
محو گردد نورِ تو از پرتوِ آن شعله‌ها

زو فرو آ تو زِ تخت و سَجده‌یی کن، زآنکه هست،
آن شعاعِ شمسِ دینِ شهریارِ اَصفیا

وَر کسی مُنکِر شود، اندر جَبینِ او نگر،
تا ببینی داغِ فرعونی بر آنجا:  قَدْ طَغی

تا نیارد سَجده‌یی بر خاکِ تبریزِ صفا،
کم نگردد از جَبینش داغِ نفرینِ خدا

#حضرت_مولانا
ترتیب شماره غزل بر اساس جلد دوم شرح دیوان شمس
تبریزی استاد کریم زمانی

کانال غزلیات دیوان شمس

@ghazaliyateshams

غزل شماره ۱۵۴ دیوان شمس تبریزی- مولانا
موضوعِ غزل: ستودنِ تبریز، نمادِ جهانِ برینِ الهی


دیده حاصل کن دِلا! آنگه ببین تبریز را
بی بصیرت، کی توان دیدن، چُنین تبریز را؟!

خوانش: استاد فرامرز ساحل گزین شاعر و شاهنامه پژوه معاصر

کانال غزلیات دیوان شمس
@ghazaliyatesham

غزل شماره ۱۵۴ دیوان شمس تبریزی- مولانا
موضوعِ غزل: ستودنِ تبریز، نمادِ جهانِ برینِ الهی


دیده حاصل کن دِلا! آنگه ببین تبریز را
بی بصیرت، کی توان دیدن، چُنین تبریز را؟!

هر چه بر افلاکِ روحانی‌ست از بهرِ شرف،
می‌نهد بر خاک، پنهانی جَبین تبریز را

پا نهادی بر فَلَک از کِبْر و نَخوَت بی‌درنگ،
گر به چشمِ سِرّ بِدیدَسْتی زمین تبریز را

روحِ حیوانی تو را و عقلْ شب کوری دگر،
با همین دیده دِلا! بینی همین تبریز را؟!

تو اگر اوصاف خواهی، هست فردوسِ برین،
از صَفا و نورِ سِرّ، بندهٔ کمین تبریز را

نَفْسِ تو عِجْلِ سَمین و، تو مثالِ سامِری
چُون شناسد دیدهٔ عِجْلِ سَمین، تبریز را؟!

همچو دریایی‌ست تبریز از جواهر، وَزْ دُرَر
چشمْ دَر، نآید دو صد دُرِّ ثَمین، تبریز را

گر بدان افلاک، کاین افلاک، گَردان است ازآن،
وافروشی، هست بر جانَت غَبین، تبریز را!

گر نه جِسم‌اَستی، تو را من گفتمی بهرِ مِثال،
جوهرین یا از زُمُرُّد، یا زَرین، تبریز را!

چون همه روحانیانِ روحِ قُدسی عاجزند،
چون بدانی تو بدین رایِ رَزین، تبریز را؟!

چون درختی را نبینی، مرغ کی بینی بَراو؟!
پس چه گویم با تو جانِ جانِ این تبریز را؟!

#حضرت_مولانا
ترتیب شماره غزل بر اساس جلد دوم شرح دیوان شمس
تبریزی استاد کریم زمانی

کانال غزلیات دیوان شمس

@ghazaliyateshams

غزل شماره ۱۵۳ دیوان شمس تبریزی- مولانا
موضوعِ غزل: در ستایشِ شمسُ‌الدّینِ تبریزی

شمع دیدم گِردِ او پروانه‌ها چون جمع‌ها
شمع کِی دیدم که گَردد گِردِ نورش شمع‌ها؟!

خوانش: استاد فرامرز ساحل گزین شاعر و شاهنامه پژوه معاصر

کانال غزلیات دیوان شمس
@ghazaliyatesham
کانال غزلیات دیوان شمس
@ghazaliyateshams

غزل شماره ۱۵۳ دیوان شمس تبریزی- مولانا
موضوعِ غزل: در ستایشِ شمسُ‌الدّینِ تبریزی

شمع دیدم گِردِ او پروانه‌ها چون جمع‌ها
شمع کِی دیدم که گَردد گِردِ نورش شمع‌ها؟!

شمع را چون برفروزی، اشک ریزد بر رُخان
او چو بِفْروزَد،  رُخِ عاشق بریزد دَمْع‌ها

چون شکرگُفتار آغازد، ببینی ذرّه‌ها،
از برای استماعش واگُشاده سَمع‌ها

ناامیدانی که از ایّام‌ها بِفْسُرده‌اند،
گرمیِ جانَش برانگیزد زِ جان‌ْشان طَمع‌ها

گَر نه لطفِ او بُدی، بودی زِ جان‌هایِ غَیور،
مَر مرا از ذکرِ نامِ شکَّرینَش مَنْع‌ها

شمسِ دین، صدرِ خداوندِخداوندان به‌حق،
کز جَمالِ جانِ او با زیب و فَر شد صَنْع‌ها

چون بر آن آمد که مَر جسمانیان را رو دهد،
جانِ صدّیقان، گریبان را درید از شَنْع‌ها

تخمِ امّیدی که کِشتم از پِیِ آن آفتاب،
یک نظر بادا از او بر ما برای یَنْع‌ها

سایهٔ جسمِ لطیفش، جانِ ما را جان‌هاست
یا رَب آن سایه به ما وادِه برای طَبْع‌ها



                                                                                                                                         
#حضرت_مولانا
ترتیب شماره غزل بر اساس جلد دوم شرح دیوان شمس
تبریزی استاد کریم زمانی

کانال غزلیات دیوان شمس

@ghazaliyateshams

کانال غزلیات دیوان شمس
@ghazaliyateshams

⚘⚘⚘لینک اول کانال ⚘⚘⚘
⚘⚘⚘لینک اول کانال ⚘⚘⚘

🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘
🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺

قابل توجه اعضای محترم کانال غزلیات دیوان شمس

در راستای درست‌خوانیِ هرچه بیشتر، پایه و بنیانِ غزل‌های خوانده شده دراین انجمن جلد دومِ کتاب پُر ارز و ارجِ "شرح دیوان شمس تبریزی" به کوششِ مولانا شناسِ بزرگِ روزگارمان، استاد کریم زمانی بوده و دراین راستا از شرح و گزارش‌های بسیار ژرف، ارزشمند و دانش‌ا‌فزای ایشان نیز بهره‌ها برده شده‌است.

با سپاسِ بسیار از این دانشمندِ بزرگ و خستگی‌ناپذیرِ روزگارمان.

کانال غزلیات دیوان شمس
@ghazaliyateshams

غزل شماره ۱۵۲ دیوان شمس تبریزی- مولانا
موضوعِ غزل: در تجلیاتِ زیباییِ بی‌همتایِ حضرتِ معشوق


دوش آن جانانِ ما، اُفتان و خیزان، یک قَبا،
مست آمد با یکی جامی پُر از صِرفِ صفا

خوانش: استاد فرامرز ساحل گزین شاعر و شاهنامه پژوه معاصر

کانال غزلیات دیوان شمس
@ghazaliyatesham

غزل شماره ۱۵۲ دیوان شمس تبریزی- مولانا
موضوعِ غزل: در تجلیاتِ زیباییِ بی‌همتایِ حضرتِ معشوق


دوش آن جانانِ ما، اُفتان و خیزان، یک قَبا،
مست آمد با یکی جامی پُر از صِرفِ صفا

جامِ می می‌ریخت رَه رَه، زآنکه مستِ‌مست بود
خاکِ ره، می‌گشت مست و پیشِ او می‌کوفت پا!

صد هزاران یوسُف از حُسنَش چو من، حیران شده
ناله می‌کردند که: "ای پیدای پنهان! تا کجا؟!"

جان به پیشَش در سُجود از خاکِ رَه بُد بیشتر
عقل، دیوانه شده نعره زنان که: "مَرحَبا!"

جیب‌ها بشْکافته آن خویشتن‌داران زِ عشق،
دل، سبک مانندِ کاه و، روی‌ها چُون کَهْرُبا!

عالَمی کرده خرابه، از برای یک کِرِشْم
وَز خُمارِ چشمِ نرگس عالَمی دیگر هَبا

هوشیاران، سر فِکنده جُمله خود از بیم و ترس،
پیشِ او صف‌ها کشیده بی‌دُعا و بی‌ثَنا

وآن که مستانِ خُمارِ جادویِ اویَند نیز،
چُون ثَنا گویند کز هستی فُتادستند جدا؟!

من جفاگر، می وفا جُستم که هم‌جامَم شود
پیشِ جامِ او بدیدم مست افتاده وفا

تُرک و هندو، مَست و بدمَستی هَمی‌کردند دوش
چون دو خصمِ خونیِ مُلْحِددلِ دوزخ سزا

گَهْ به پایِ همدگر چُون مُجرمانِ مُعترِف،
می‌فُتادندی به زاری، جان‌سپار و تن‌فِدا

باز، دستِ همدگر بگرِفته آن هندو و ترک،
هر دو در رو می‌فُتادند پیشِ آن مَه‌رویِ ما

یک قَدَح پُر کرد شاه و داد ظاهر آن به تُرک
وَز نهان با یک قَدَح می‌گفت هندو را: "بیا!"

تُرک را تاجی به سَر، که: "ایمان لقب دادم تو را"
بر رُخِ هندو نهاده داغ، که: "این کفر است،‌ ها!"

آن یکی صوفی، مُقیمِ صومعهٔ پاکی شده،
و این مُقامِر در خراباتی نهاده رخت‌ها

چون پدید آمد زِ دور آن فِتنهٔ جان‌های حور،
جام، در کف، سُکْر در سَر، روی، چُون شَمسُ الضُّحی،

ترسِ جان در صومعه افتاد زآن ترساصَنَم
می‌کش و زُنّار بسته، صوفیانِ پارسا!

و آن مُقیمانِ خَراباتی، از آن دیوانه‌تر،
می‌شکستند خُمِّ‌ها و می‌فکندند چنگ و نا!

شور و شَرّ و نَفع و ضرّ و خوف و امن و جان و تن،
جمله را سیلاب بُرده، می‌کشاند سویِ لا!

نیم‌شب چون صبح شد، آواز دادند مُوْذِنان:
"اَیُّهَا الْعُشّاقُ! قُومُوا وَاسْتَعِدّوا لِلصَّلا"!

#حضرت_مولانا
ترتیب شماره غزل بر اساس جلد دوم شرح دیوان شمس
تبریزی استاد کریم زمانی

کانال غزلیات دیوان شمس

@ghazaliyateshams

غزل شماره ۱۵۱ دیوان شمس تبریزی- مولانا
موضوعِ غزل: در تقدیس و تحسینِ عنایت‌های حضرتِ معشوق

سَر بُرون کن، از دریچهٔ جان ببین عُشّاق را
از صَبوحی‌های شاه آگاه کن  فُسّاق

خوانش: استاد فرامرز ساحل گزین شاعر و شاهنامه پژوه معاصر

کانال غزلیات دیوان شمس
@ghazaliyatesham

غزل شماره ۱۵۱ دیوان شمس تبریزی- مولانا
موضوعِ غزل: در تقدیس و تحسینِ عنایت‌های حضرتِ معشوق

سَر بُرون کن، از دریچهٔ جان ببین عُشّاق را
از صَبوحی‌های شاه آگاه کن  فُسّاق را

از عِنایت‌های آن شاهِ حیات‌انگیزِ ما،
جانِ نو دِهْ مَر جِهاد و طاعت و اِنفاق را

چون عِنایت‌های ابراهیم باشد دستگیر،
سَر بُریدن کِی زیان دارد دِلا! اِسْحاق را؟!

طاق و ایوانی بدیدم، شاهِ ما در وی چو ماه
نقش‌ها می‌رُست و می‌شد در نهان، آن طاق را

غَلْبِهٔ جان‌ها در آنجا، پُشتِ پا بر پُشتِ پا
رنگِ رُخ‌ها بی‌زبان می‌گفت آن اَذواق را

سَرد گشتی باز ذوقِ مستی و نُقْل و سَماع،
چون بدیدندی به ناگَهْ ماهِ خوبْ‌اخلاق را

چون بدید آن شاهِ ما بر دَر نِشَسته‌بندگان،
وآن دَر از شکلی که نومیدی دهد مُشتاق را،

شاهِ ما دستی بِزَد بِشْکست آن دَر را چُنانک،
چشمِ کس دیگر نبیند بَند یا اَغلاق را

پاره‌های آن دَرِ بِشْکسته سبز و تازه شد
کآنچه دستِ شه برآمد، نیست مر اِحراق را

جامهٔ جانی که از آبِ وصالش شُسته شد،
تا چه خواهد کرد دست و مِنَّتِ دَقّاق را؟!

آن که در حَبسش از او پیغامِ پنهانی رسید،
مستِ آن باشد نخواهد وعدهٔ اِطلاق را

بویِ جانش چون رسد اندر عقیمِ سرمدی،
زود از لذَّت شود شایسته مر اَعلاق را!

شاهِ جان‌است آن خداوندِ دل و سر، شمسِ دین
کِش مکان، تبریز شد آن چشمهٔ رَوّاق را

ای خداوندا! برای جانْت در هَجرم مکوب
همچو گُربه می‌نِگر آن گوشت بر مِعلاق را

ورنه از تَشنیع و زاری‌ها جهانی پُر کنم
از فِراقِ خدمتِ آن شاه، من آفاق را

پردهٔ صَبرم فِراقِ پایدارت، خَرق کرد
خَرقِ عادت بود اندر لُطف، این مِخراق را

#حضرت_مولانا
ترتیب شماره غزل بر اساس جلد دوم شرح دیوان شمس
تبریزی استاد کریم زمانی

کانال غزلیات دیوان شمس

@ghazaliyateshams

کانال غزلیات دیوان شمس
@ghazaliyateshams

⚘⚘⚘لینک اول کانال ⚘⚘⚘
⚘⚘⚘لینک اول کانال ⚘⚘⚘

🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘
🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺

غزل شماره ۱۵۰ دیوان شمس تبریزی- مولانا
موضوعِ غزل: در شکوهِ شمس

دردِ شمسُ‌اَلدّین بُوَد سرمایهٔ درمانِ ما
بی سر و سامانیِ عشقش بُوَد سامانِ ما

خوانش: استاد فرامرز ساحل گزین شاعر و شاهنامه پژوه معاصر

کانال غزلیات دیوان شمس
@ghazaliyatesham

غزل شماره ۱۵۰ دیوان شمس تبریزی- مولانا
موضوعِ غزل: در شکوهِ شمس

دردِ شمسُ‌اَلدّین بُوَد سرمایهٔ درمانِ ما
بی سر و سامانیِ عشقش بُوَد سامانِ ما

آن خیالِ جانْ‌فزایِ بخت‌سازِ بی‌نظیر،
هم امیرِ مجلس و هم ساقیِ گَردانِ ما

در رُخِ جانْ‌بخشِ او بخشیدنِ جان، هر زمان،
گَشته در مستیِّ جان، هم سهل و هم آسانِ ما

صد هزاران همچو ما در حُسنِ او حیران شود
کَانْدر آنجا گُم شود جان و دلِ حیرانِ ما!

خوش خوش اندر بحرِ بی‌پایانِ او غوطی خورَد
تا ابدهایِ ابد، خود این سر و پایانِ ما

شُکرِ ایزد را که جمله چشمهٔ حیوان‌ها،
تیره باشد پیشِ لُطفِ چشمهٔ حیوانِ ما

شرم آرد جان و دل تا سَجده آرد هوشیار،
پیشِ چشمِ مستِ مخمورِ خوشِ جانانِ ما

دیو گیرد عشق را از غُصّه، هم این عقل را
ناگهان گیرد گلویِ عقلِ آدم‌سانِ ما

پس برآرد نیشِ خونی کز سرش خون می‌چکد
پس زِ جانِ عقل بُگْشاید رگِ شیرانِ ما

در دهانِ عقل ریزد خونِ او را بردوام،
تا رهانَد روح را از دام و از دستانِ ما

تا بِشایَد خدمتِ مَخْدومِ جان را شمسِ دین
آن قُباد و سنجر و اسکندر و خاقانِ ما

تا زِ خاکِ پاش بُگشاید دو چشمِ سر به غیب
تا ببیند حالِ اَوَّلْیان و آخِرْیانِ ما

شُکرِ آن را سویِ تبریزِ مُعَظَّم رو نَهَد،
کز زمینش می‌بِرویَد نرگس و ریحانِ ما

#حضرت_مولانا
ترتیب شماره غزل بر اساس جلد دوم شرح دیوان شمس
تبریزی استاد کریم زمانی

کانال غزلیات دیوان شمس

@ghazaliyateshams

قابل توجه اعضای محترم کانال غزلیات دیوان شمس

در راستای درست‌خوانیِ هرچه بیشتر، پایه و بنیانِ غزل‌های خوانده شده دراین انجمن جلد دومِ کتاب پُر ارز و ارجِ "شرح دیوان شمس تبریزی" به کوششِ مولانا شناسِ بزرگِ روزگارمان، استاد کریم زمانی بوده و دراین راستا از شرح و گزارش‌های بسیار ژرف، ارزشمند و دانش‌ا‌فزای ایشان نیز بهره‌ها برده شده‌است.
با سپاسِ بسیار از این دانشمندِ بزرگ و خستگی‌ناپذیرِ روزگارمان.

غزل شماره ۱۴۹ دیوان شمس تبریزی- مولانا
موضوعِ غزل: شرابِ ربّانی

خدمتِ شمسِ حق و دین، یادگارت ساقیا!
باده گردان! چیست آخِر دارْ‌ دارَت؟! ساقیا!

خوانش: استاد فرامرز ساحل گزین شاعر و شاهنامه پژوه معاصر

کانال غزلیات دیوان شمس
@ghazaliyatesham

غزل شماره ۱۴۹ دیوان شمس تبریزی- مولانا
موضوعِ غزل: شرابِ ربّانی

خدمتِ شمسِ حق و دین، یادگارت ساقیا!
باده گردان! چیست آخِر دارْ‌ دارَت؟! ساقیا!

ساقیِ گُل رُخ! زِ میْ این عقلِ ما را خار نِهْ،
 تا بِگردد جُمله گُل، این خارخارَت، ساقیا!

جامِ چون طاووس، پَرّان کُن به گِردِ باغِ بزم،
تا چو طاووسی شود این زَهر و مارَت ساقیا!

کار را بُگذار، میْ را بار کُن بر اسبِ جام،
تا زِ کیوان بُگذرد این کار و بارَت ساقیا!

تا تو باشی در عزیزی‌ها، به بندِ خود دَری
می‌کند ای سخت‌جان! خاکیّ و خوارَت ساقیا!

چشمۀ رَوّاقِ میْ را نَحل بگشا سوی عیش،
تا زِ چشمۀ میْ شود هر چشم، چارَت ساقیا!

عقلِ نامحرم بُرون ران تو زِ خلوت زآن شراب،
تا نمایَد آن صنم،  رخسارِ نارَت ساقیا!

بی‌خودی از میْ بگیر و از خودی رو بر کنار،
تا بگیرد در کنارِ خویش، یارت ساقیا!

تو شوی از دست،بینی عیشِ خود را بر کنار
چون بگیرد در بَرِ سیمین کنارَت ساقیا!

گاه تو گیری به بَر در، یار را از بی‌خودی،
چونکه بی‌خودتر شدی، گیرد کنارت ساقیا!

از میِ تبریز، گردان کُن پَیاپی رَطْل‌ها،
تا ببُرَّد تارهای چنگ، عارت ساقیا!

#حضرت_مولانا
ترتیب شماره غزل بر اساس جلد دوم شرح دیوان شمس
تبریزی استاد کریم زمانی

کانال غزلیات دیوان شمس

@ghazaliyateshams

غزل شماره ۱۴۸ دیوان شمس تبریزی- مولانا
موضوعِ غزل: در فراق و زدوده شدن از
                    هستی‌های دروغینِ خود

خوانش: استاد فرامرز ساحل گزین شاعر و شاهنامه پژوه معاصر

کانال غزلیات دیوان شمس
@ghazaliyatesham

غزل شماره ۱۴۸ دیوان شمس تبریزی- مولانا
موضوعِ غزل: در فراق و زدوده شدن از
                    هستی‌های دروغینِ خود

از پِیِ شمسِ حق و دین، دیدهٔ گریانِ ما،
از پِیِ آن آفتاب است اشکِ چون بارانِ ما

کشتیِ آن نوح، کِی بینیم هنگامِ وِصال؟!
چونکه هستی‌ها نَمانَد از پیِ طوفانِ ما

جسمِ ما پنهان شود در بحرِ باداوصافِ خویش
رو نِمایَد کشتیِ آن نوحِ بس پنهانِ ما

بحر و هجران رو نَهَد در وصل و، ساحل رو دهد
پس برویَد جمله عالَم لاله و ریحانِ ما

هر چه می‌بارید، اکنون دیدهٔ گریانِ ما،
سِرِّ آن پیدا کند صد گُلشنِ خندانِ ما

شرق و غربِ این زمین از گُلْسِتان یکسان شود
خار و خَس پیدا نباشد، در گُلِ یکسانِ ما

زیرِ هر گُلْبُن، نشسته ماه‌رویی زُهره رُخ،
چنگِ عشرت می‌نوازد از پیِ خاقانِ ما

هر زمان شُهره بُتی بینی که از هر گوشه‌ای،
جامِ می را می‌دهد در دستِ بادستانِ ما

دیدهٔ نادیدهٔ ما بوسه دیده زآن بُتان
تا زِ حیرانی گذشته دیدهٔ حیرانِ ما!

جانِ سودا نعره زن‌: "ها! این بُتانِ سیم‌بَر!"
دل گُوَد: "اَحْسَنْت! عیشِ خوبِ بی‌پایانِ ما

خاکِ تبریز است اندر رغبت و لُطف و صَفا
چون صفای کوثر و چون چشمهٔ حیوانِ ما
                                                                                                                                         
#حضرت_مولانا
ترتیب شماره غزل بر اساس جلد دوم شرح دیوان شمس
تبریزی استاد کریم زمانی

کانال غزلیات دیوان شمس

@ghazaliyateshams

کانال غزلیات دیوان شمس
@ghazaliyateshams

⚘⚘⚘لینک اول کانال ⚘⚘⚘
⚘⚘⚘لینک اول کانال ⚘⚘⚘

🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘
🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺

غزل شماره ۱۴۷ دیوان شمس تبریزی- مولانا
موضوعِ غزل: وصال پس از هجران

آخِر از هِجران به وصلَش دَررسیدستی دِلا!
صدهزاران  سِرِّ سِرِّ جانْ  شنیدَستی دِلا!

خوانش: استاد فرامرز ساحل گزین شاعر و شاهنامه پژوه معاصر

کانال غزلیات دیوان شمس
@ghazaliyatesham

غزل شماره ۱۴۷ دیوان شمس تبریزی- مولانا
موضوعِ غزل: وصال پس از هجران

آخِر از هِجران به وصلَش دَررسیدستی دِلا!
صدهزاران  سِرِّ سِرِّ جانْ  شنیدَستی دِلا!

از وَرای پَرده‌ها تو گشته‌ای چون می از او،
پَردهٔ خوبانِ مَه‌رو را  دریدَستی دِلا!

از قَوامِ قامتش در قامتِ تو کژ  بِماند
همچو چنگ از بهرِ سروِ تَر خَمیدَستی دِلا!

زآن‌سوی هست‌وعَدَم چون خاصِ خاصِ خُسروی،
همچو اِدبیران چه در هستی خَزیدَستی دِلا؟!

بازِ جانی، شِسته‌ای بر ساعدِ خُسرو، به ناز
پای‌ْبندت با وی است ار چه پَریدَستی دِلا!

ور نباشد پای‌بندت تا نپنداری که تو،
از چنان آرامِ جان‌ها در رَمیدَستی دِلا!

بلکه چون ماهی به دریا، بلکه چون قالب به جان
در هوایِ عشقِ آن شَهْ  آرَمیدَستی دِلا!

چون تو را او، شاه، از شاهانِ عالَم برگُزید،
تو زِ فَرِّ آن گُزینش بَرگُزیدَستی دِلا!

چون لبِ اِقبالِ دولت تو گَزیدی، باک نیست،
گر زِ زخمِ خشم، دستِ خود گَزیدَستی دِلا!

پایِ خود بر چَرخ تا نَنْهی تو از عِزَّت از آنْک،
در رکابِ صَدر شَمسُ‌الْدّین دَویدَستی دِلا!

تو ز ِجامِ خاصِ شاهان تا نیاشامی مُدام،
کز مُدامِ شمسِ تبریزی چشیدَستی دِلا!

                                                                                                                                         
#حضرت_مولانا
ترتیب شماره غزل بر اساس جلد دوم شرح دیوان شمس
تبریزی استاد کریم زمانی

کانال غزلیات دیوان شمس

@ghazaliyateshams

غزل شماره ۱۴۶ دیوان شمس تبریزی- مولانا
موضوعِ غزل: در شرابِ ربّانی

در صفایِ باده بِنْما، ساقیا! تو رنگِ ما
 محوِمان کُن تا رهد هر دو جهان از ننگِ ما

خوانش: استاد فرامرز ساحل گزین شاعر و شاهنامه پژوه معاصر

کانال غزلیات دیوان شمس
@ghazaliyatesham

غزل شماره ۱۴۶ دیوان شمس تبریزی- مولانا
موضوعِ غزل: در شرابِ ربّانی

در صفایِ باده بِنْما، ساقیا! تو رنگِ ما
 محوِمان کُن تا رهد هر دو جهان از ننگِ ما

بادِ باده بَرگُمار از لُطفِ خود تا بَرپَرد،
در هوا ما را که تا خِفَّت پذیرد سنگِ ما

بر کُمَیتِ می تو جان را کُن سوارِ راهِ عشق،
تا چو یک گامی بُوَد بر ما دو صد فرسنگِ ما

وارَهان این جانِ ما را تو به رَطلی می از آنْک،
خون چَکید از بینی و چشمِ دلِ آونگِ ما

ساقیا! تو تیزتر رو، این نمی‌بینی که بس،
می‌دَوَد اندر عقب اندیشه‌های لنگِ ما؟!

در طَرَب اندیشه‌ها خَرسَنگ باشد جان گُداز 
از میانِ راه برگیرید این خَرسَنگِ ما

در نوایِ عشقِ شَمسُ‌الدّینِ تبریزی بِزن،
مُطربِ تبریز! در پردهٔ عُشاقی چنگِ ما

                                                                                                                                         
#حضرت_مولانا
ترتیب شماره غزل بر اساس جلد دوم شرح دیوان شمس
تبریزی استاد کریم زمانی

کانال غزلیات دیوان شمس

@ghazaliyateshams

غزل شماره ۱۴۵ دیوان شمس تبریزی- مولانا
موضوعِ غزل: فِراقیّه‌ای دربارهٔ شمسِ تبریزی
                                                                      
ای وِصالت یک زمان بوده، فِراقت سال‌ها!
ای به زودی بار کرده بر شتر اَحمال‌ها!

خوانش: استاد فرامرز ساحل گزین شاعر و شاهنامه پژوه معاصر

کانال غزلیات دیوان شمس
@ghazaliyatesham

غزل شماره ۱۴۵ دیوان شمس تبریزی- مولانا
موضوعِ غزل: فِراقیّه‌ای دربارهٔ شمسِ تبریزی
                                                                      
ای وِصالت یک زمان بوده، فِراقت سال‌ها!
ای به زودی بار کرده بر شتر اَحمال‌ها!

شب شد و درچین زِ هِجرانِ رُخِ چون آفتاب
درفُتاده در شبِ تاریک،  بس زِلْزال‌ها

چون همی‌رفتی به سَکتۀ حیرتی، حیران بُدم
چشم باز و مَن خَموش و می‌شد آن اِقبال‌ها

وَرنَه سَکتۀ بخت بودی مَر مراخود، آن زمان،
چهره، خون‌آلود کردی، بَردَریدی شال‌ها

بر سرِ رَه، جان و صد جان در شفاعت پیشِ تو
در زمان، قربان بکردی خود چه باشد مال‌ها!

تا بِگَشتی در شبِ تاریک ز آتش، ناله‌ها،
تا چو احوالِ قیامَت دیده شد اَهْوال‌ها

تا بدیدی دل عذابی گونه‌گونه در فِراق،
سنگ، خون گِریَد، اگر زآن بشنود احوال‌ها

قَدّها چون تیر بوده، گشته در هِجران کمان
اشک، خون‌آلود گشت و جمله دل‌ها، دال‌ها

چون درستیّ و تمامی شاهِ تبریزی بدید،
در صفِ نقصان نشست‌ست از حیا مثقال‌ها

از برایِ جانِ پاکِ نورپاشِ مَه‌وَشَت،
ای خداوند شَمسِ دین! تا نشْکنی آمال‌ها

از مَقالِ گوهرینِ بحرِ بی‌پایانِ تو،
لَعل گشته سنگ‌ها و مُلک گشته حال‌ها

حال‌های کاملانی، کآن ورایِ قال‌هاست،
شرمسار از فَرّ و تابِ آن نوادر قال‌ها

ذَرّه‌هایِ خاکِ‌ هامون گر بیابد بویِ او،
هر یکی عَنْقا شود تا بَرگُشاید بال‌ها!

بال‌ها چون برگُشاید، در دو عالَم ننگرد،
گِردِ خرگاهِ تو گردد والِهِ اِجْمال‌ها

دیدهٔ نقصانِ ما را خاکِ تبریزِ صَفا،
کُحلْ بادا تا بیابد زآن بسی اِکْمال‌ها

چونکه نورافشان کُنی در گاهِ بَخشش، روح را،
خود، چه پا دارد در آن دَمْ رونقِ اعمال‌ها؟!

خود همان بخشش که کردی بی‌خبر اندر نهان،
می‌کند پنهانِ پنهان جملهٔ افعال‌ها

ناگهان بَیضه شِکافد، مرغِ معنی بَرپَرَد،
تا هُما از سایهٔ آن مرغ گیرد فال‌ها

هم تو بنْویس ای حُسام‌ُالدّین و می‌خوان مدحِ او،
تا به رَغمِ غم، ببینی بر سعادت، خال‌ها

گرچه دست‌افزارِ کارَت شد زِ دستت، باک نیست
دستِ شَمسُ‌الدّین دهد مر پات را خَلْخال‌ها

                                                                                                                                         
#حضرت_مولانا
ترتیب شماره غزل بر اساس جلد دوم شرح دیوان شمس
تبریزی استاد کریم زمانی

کانال غزلیات دیوان شمس

@ghazaliyateshams

کانال غزلیات دیوان شمس
@ghazaliyateshams

⚘⚘⚘لینک اول کانال ⚘⚘⚘
⚘⚘⚘لینک اول کانال ⚘⚘⚘

🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘
🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺

غزل شماره ۱۴۴ دیوان شمس تبریزی- مولانا
موضوعِ غزل: در شُکوهِ حضرتِ حق‌تعالی

عَقل دَریابَد تو را؟ یا عشق؟ یا جانِ صَفا؟
لوحِ محفوظت شناسَد؟ یا ملایک بر سما؟

خوانش: استاد فرامرز ساحل گزین شاعر و شاهنامه پژوه معاصر

کانال غزلیات دیوان شمس
@ghazaliyatesham

غزل شماره ۱۴۴ دیوان شمس تبریزی- مولانا
موضوعِ غزل: در شُکوهِ حضرتِ حق‌تعالی

عَقل دَریابَد تو را؟ یا عشق؟ یا جانِ صَفا؟
لوحِ محفوظت شناسَد؟ یا ملایک بر سما؟

جِبرِئیلَت خواب بیند؟ یا مسیحا؟ یا کلیم؟
چرخ شاید جایِ تو؟ یا سِدره‌ها؟ یا مُنتَهی؟

طورِ موسی بارها خون گشت در سودایِ عشق
کز خداوند شَمسِ دین اُفتَد به طور اندر، صَدا

پَرِّ در پَر بافته رَشکِ احد گِردِ رُخَش
جانِ احمد نعره زن از شوقِ او: "واشَوْقَنا!"

غیرت و رَشکِ خدا آتش زَنَد اندر دو کَوْن،
گر سَرِ مویی زِ حُسنَش بی‌حجاب آید به ما

از وَرایِ صد هزاران پَرده، حُسنَش تافته
نعره‌ها در جان فُتاده: "مَرحَبا شَهْ! مَرحَبا!"

سَجدهٔ تبریز را خَم درشده سَروِ سَهی
غاشیۀ تبریز را برداشته جانِ سُها

                                                                                                                                         
#حضرت_مولانا
ترتیب شماره غزل بر اساس جلد دوم شرح دیوان شمس
تبریزی استاد کریم زمانی

کانال غزلیات دیوان شمس

@ghazaliyateshams

غزل شماره ۱۴۳ دیوان شمس تبریزی- مولانا
موضوعِ غزل: پیغام به معشوق

دوش من پیغام کردم سویِ تو اِسْتاره را
گفتَمَش خدمَت رسان از من، تو آن مَه‌پاره را

خوانش: استاد فرامرز ساحل گزین شاعر و شاهنامه پژوه معاصر

کانال غزلیات دیوان شمس
@ghazaliyatesham

غزل شماره ۱۴۳ دیوان شمس تبریزی- مولانا
موضوعِ غزل: پیغام به معشوق

دوش من پیغام کردم سویِ تو اِسْتاره را
گفتَمَش خدمَت رسان از من، تو آن مَه‌پاره را

سَجده کردم، گفتم: "این سَجده بدان خورشید بَر
کاو به تابش زَر کُند مَر سنگ‌هایِ خاره را"

سینهٔ خود باز کردم، زخم‌‌ها بِنْمودَمَش
گُفتَمَش: "از من خبر دِهْ دلبرِ خونخواره را"

سو به سو گشتم که تا طِفلِ دلم خامُش شود
طفل خُسبَد چون بِجُنبانَد کسی گهواره را!

طفلِ دل را شیر دِهْ، ما را زِ گریه‌ش وارَهان
ای تو چاره کرده هر دَم صد چو من بیچاره را!

شهرِ وَصلَت بوده است آخِر، زِ اوَّل، جایِ دل
چند داری در غریبی این دلِ آواره را؟!

من خَمُش کردم ولیکن از پِیِ دفعِ خُمار،
ساقیِ عشّاق! گَردان، نَرگسِ خَمّاره را

                                                                                                                                         
#حضرت_مولانا
ترتیب شماره غزل بر اساس جلد دوم شرح دیوان شمس
تبریزی استاد کریم زمانی

کانال غزلیات دیوان شمس

@ghazaliyateshams

غزل شماره ۱۴۲ دیوان شمس تبریزی- مولانا
موضوعِ غزل: سَمَنْدَر شو! سَمَنْدَر شو!

دولتی همسایه شد، همسایگان را اَلصَّلا!
ز این سپس باخود نَمانَد بوالْعَلیّ و بوالْعَلا

خوانش: استاد فرامرز ساحل گزین شاعر و شاهنامه پژوه معاصر

کانال غزلیات دیوان شمس
@ghazaliyatesham

غزل شماره ۱۴۲ دیوان شمس تبریزی- مولانا
موضوعِ غزل: سَمَنْدَر شو! سَمَنْدَر شو!

دولتی همسایه شد، همسایگان را اَلصَّلا!
ز این سپس باخود نَمانَد بوالْعَلیّ و بوالْعَلا

عاقِبت از مشرقِ جان، تیغ زد چُون آفتاب،
آن که جان می‌جُست او را در خَلا و در مَلا

آن زِ دور آتش نِمایَد، چون رَوی نوری بُوَد
همچُنانکه  آتشِ موسی  برایِ  اِبتلا!

اَلصَّلا! پروانه‌جانان! قصدِ آن آتش کنید
چون بَلی گفتید اوَّل دَر رَوید اندر بَلا!

چون سَمَنْدَر در میانِ آتشَش باشد مقام،
هر که دارد در دل‌وجان این چُنین شوق‌و وَلا

                                                                                                                                         
#حضرت_مولانا
ترتیب شماره غزل بر اساس جلد دوم شرح دیوان شمس
تبریزی استاد کریم زمانی

کانال غزلیات دیوان شمس

@ghazaliyateshams

کانال غزلیات دیوان شمس
@ghazaliyateshams

⚘⚘⚘لینک اول کانال ⚘⚘⚘
⚘⚘⚘لینک اول کانال ⚘⚘⚘

🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘
🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺

غزل شماره ۱۴۱ دیوان شمس تبریزی- مولانا
موضوعِ غزل: ترانه عشق، آغاز و پایانی ندارد!

جُمله یارانِ تو سنگ‌اند و تویی مرجان چرا؟!
آسْمان با جُملِگان، جسم است و با تو جان چرا؟!

خوانش: استاد فرامرز ساحل گزین شاعر و شاهنامه پژوه معاصر

کانال غزلیات دیوان شمس
@ghazaliyatesham

غزل شماره ۱۴۱ دیوان شمس تبریزی- مولانا
موضوعِ غزل: ترانه عشق، آغاز و پایانی ندارد!

جُمله یارانِ تو سنگ‌اند و تویی مرجان چرا؟!
آسْمان با جُملِگان، جسم است و با تو جان چرا؟!

چون تو آیی، جُزوْ جُزوَم جُمله دستک می‌زنند
چون تو رفتی، جُمله افتادند در افغان چرا؟!

با خیالت جُزوْ جُزوَم می‌شود خَندان‌لبی
می‌شود با دشمنِ تو موبه‌مو دندان چرا؟!

بی‌خط و بی‌خالِ تو این عقل، اُمّی می‌بُوَد
چون ببیند آن خطت را، می‌شود خط‌ّخوان چرا؟!

تن همی‌گوید به جان: "پرهیز کُن از عشقِ او!"
جانْش می‌گوید: "حَذَر از چشمه‌ی حیوان چرا؟!"

رویِ تو پیغامبرِ خوبیّ و حُسنِ ایزد است
جان به تو ایمان نیارد با چُنین بُرهان چرا؟!

کو یکی بُرهان که آن از رویِ تو روشن‌تر است؟!
کف نَبُرَّد کُفرها زین یوسُفِ کَنْعان چرا؟!

هر کجا تخمی بِکاری، آن برویَد عاقِبت
بَرنَرویَد هیچ از شَهْ دانه‌ی احسان چرا؟!

هر کجا ویران بُوَد، آنجا امیدِ گنج هست!
گنجِ حَق را می‌نجویی در دلِ ویران چرا؟!

بی‌ترازو هیچ بازاری ندیدم در جهان
جُمله موزون‌اند، عالَم نَبْوَدَش میزان چرا؟!

گیرم این خربندگان، خود بارِ سرگین می‌کشند،
این سواران باز می‌مانند از میدان چرا؟!

هر ترانه اوَّلی دارد دِلا! و آخِری
بس کُن آخِر، این ترانه نیستَش پایان چرا؟!

                                                                                                                                         
#حضرت_مولانا
ترتیب شماره غزل بر اساس جلد دوم شرح دیوان شمس
تبریزی استاد کریم زمانی

کانال غزلیات دیوان شمس

@ghazaliyateshams

غزل شماره ۱۴۰ دیوان شمس تبریزی- مولانا
موضوعِ غزل: زنده، معشوق است و عاشق، مرده‌ای!

دردِ ما را در جهان، درمان مبادا بی‌شما
مرگ بادا بی‌شما و جان مبادا بی‌شما

خوانش: استاد فرامرز ساحل گزین شاعر و شاهنامه پژوه معاصر

کانال غزلیات دیوان شمس
@ghazaliyatesham

غزل شماره ۱۴۰ دیوان شمس تبریزی- مولانا
موضوعِ غزل: زنده، معشوق است و عاشق، مرده‌ای!

دردِ ما را در جهان، درمان مبادا بی‌شما
مرگ بادا بی‌شما و جان مبادا بی‌شما

سینه‌هایِ عاشقان جُز از شما روشن مباد
گُلبُنِ جان‌های ما خندان مبادا بی‌شما

بشنو از ایمان که می‌گوید به آوازِ بلند،
با دو زلفِ کافرت که: "ایمان مبادا بی‌شما"

عقل، سلطانِ نَهان و آسْمان چون چترِ او
تاج و تخت و چترِ این سلطان مبادا بی‌شما

عشق را دیدم میانِ عاشقان ساقی شده
جانِ ما را دیدنِ ایشان مبادا بی‌شما

جان‌های مُرده را ای چون دمِ عیسی شما!
مُلکِ مصر و یوسُفِ کَنْعان مبادا بی‌شما!

چون به نقدِ عشقِ شَمسُ الدّینِ تبریزی خوشَم،
رُخ چو زر کردم، بِگفتم: "کآن مبادا بی‌شما"!

                                                                                                                                         
#حضرت_مولانا
ترتیب شماره غزل بر اساس جلد دوم شرح دیوان شمس
تبریزی استاد کریم زمانی

کانال غزلیات دیوان شمس

@ghazaliyateshams

قابل توجه اعضای محترم کانال غزلیات دیوان شمس

در راستای درست‌خوانیِ هرچه بیشتر، پایه و بنیانِ غزل‌های خوانده شده دراین انجمن جلد دومِ کتاب پُر ارز و ارجِ "شرح دیوان شمس تبریزی" به کوششِ مولانا شناسِ بزرگِ روزگارمان، استاد کریم زمانی بوده و دراین راستا از شرح و گزارش‌های بسیار ژرف، ارزشمند و دانش‌ا‌فزای ایشان نیز بهره‌ها برده شده‌است.
با سپاسِ بسیار از این دانشمندِ بزرگ و خستگی‌ناپذیرِ روزگارمان.

غزل شماره ۱۳۹ دیوان شمس تبریزی- مولانا
موضوعِ غزل: نجوای عاشقانه

رنجِ تَن، دور از تو، ای تو راحتِ جان‌های ما!
چشمِ بَد، دور از تو، ای تو دیدهٔ بینای ما!

خوانش: استاد فرامرز ساحل گزین شاعر و شاهنامه پژوه معاصر

کانال غزلیات دیوان شمس
@ghazaliyatesham

غزل شماره ۱۳۹ دیوان شمس تبریزی- مولانا
موضوعِ غزل: نجوای عاشقانه

رنجِ تَن، دور از تو، ای تو راحتِ جان‌های ما!
چشمِ بَد، دور از تو، ای تو دیدهٔ بینای ما!

صِحَّتِ تو صِحَّتِ جان و جهان‌است ای قَمَر!
صِحَّتِ جسمِ تو بادا ای قمرسیمایِ ما!

عافیت بادا تنت را، ای تنِ تو جانْ‌صِفَت
کم مبادا سایهٔ لُطفِ تو  از بالای ما

گُلْشنِ رُخسارِ تو سرسبز بادا تا ابد
کآن چَراگاهِ دل‌است و سبزه و صحرایِ ما

رنجِ تو بر جانِ ما بادا، مبادا بر تنت
تا بُوَد آن رنج همچون عقلِ جانْ‌آرایِ ما                                                                                                                      
*توضیح :
                    
#حضرت_مولانا
ترتیب شماره غزل بر اساس جلد دوم شرح دیوان شمس
تبریزی استاد کریم زمانی

کانال غزلیات دیوان شمس

@ghazaliyateshams

غزل شماره ۱۳۸ دیوان شمس تبریزی- مولانا
موضوعِ غزل: زندگی بدونِ حضرتِ معشوق،  عدمش بِه زِ وجود!
       
سکّهٔ رُخسارِ ما جُز زَر مَبادا بی‌شما
در تَکِ دریایِ دل، گوهر مَبادا بی‌شم

خوانش: استاد فرامرز ساحل گزین شاعر و شاهنامه پژوه معاصر

کانال غزلیات دیوان شمس
@ghazaliyatesham

غزل شماره ۱۳۸ دیوان شمس تبریزی- مولانا
موضوعِ غزل: زندگی بدونِ حضرتِ معشوق،
                    عدمش بِه زِ وجود!

سکّهٔ رُخسارِ ما جُز زَر مَبادا بی‌شما
در تَکِ دریایِ دل، گوهر مَبادا بی‌شما!

شاخ‌هایِ باغِ شادی کآن قَوی تازه‌ست و تَر،
خُشک بادا بی‌شما و، تَر مَبادا بی‌شما!

این هُمایِ دل که خو کرده‌ست در سایهٔ شما،
جُز میانِ شُعلهٔ آذر، مَبادا بی‌شما!

دیدمش بیمار، جان را، گُفتَمَش: "چونی؟ خوشی؟"
هین بگو چون نیست میوه، بَر مَبادا بی‌شما!

رو، زِ من تابید جان و در خیالش بِنْگَرید
گفت: "رنجِ صَعبِ من خوش‌تَر مَبادا بی‌شما!"

چون شما و جُمله خَلْقان، نَقْش‌هایِ آزَرند،
نَقْش‌هایِ آزَر و آزَر مَبادا بی‌شما!

جُرعه جُرعه مَر جِگَر را جامِ آتش می‌دهیم
کاین جِگَر را شربتِ کوثر مَبادا بی‌شما!

صد هزاران جان فدا شد از پِیِ بادهٔ اَلَسْت
عقل گوید که:"آن می‌ام در سَر مَبادا بی‌شما!"

هر دو دِه یعنی دو کَوْن از بویِ تو رونَق گرفت
در دو دِه این چاکرت مِهتر مَبادا بی‌شما!

چشم را صد پَر زِ نور از بهرِ دیدارِ تو است
ای که هر دو چشم را یک پَر مَبادا بی‌شما!

بی‌شما هر مویِ ما گَر سَنْجَر و خسرو شوند،
خسروِ شاهَنْشَه و سَنْجَر مَبادا بی‌شما!

تا فراقِ شَمسِ تبریزی همی‌خنجر کَشَد،
دسته‌هایِ گُل بجُز خنجر مَبادا بی‌شما!

                                                                                                                                           
#حضرت_مولانا
ترتیب شماره غزل بر اساس جلد دوم شرح دیوان شمس
تبریزی استاد کریم زمانی

کانال غزلیات دیوان شمس

@ghazaliyateshams

غزل شماره ۱۳۷ دیوان شمس تبریزی- مولانا
موضوعِ غزل: ای انسان! قدرِ خود را بشناس


با چُنین شمشیرِ دولت، تو زَبون مانی چرا؟!
گوهری باشیّ و از سنگی فرومانی چرا؟!

خوانش: استاد فرامرز ساحل گزین شاعر و شاهنامه پژوه معاصر

کانال غزلیات دیوان شمس
@ghazaliyatesham

غزل شماره ۱۳۷ دیوان شمس تبریزی- مولانا
موضوعِ غزل: ای انسان! قدرِ خود را بشناس


با چُنین شمشیرِ دولت، تو زَبون مانی چرا؟!
گوهری باشیّ و از سنگی فرومانی چرا؟!

می‌کَشَد هَر کرکسی اَجزات را هر جانبی
چون نه مُرداری تو، بلکه بازِ جانانی، چرا؟!

دیده‌ات را چون نَظَر از دیدهٔ باقی رسید،
دیده‌ات شَرمین شود از دیدهٔ فانی چرا؟!

آن که او را کس به نسیه و نَقد نَستانَد به خاک،
این چُنین بیشی کُند بر نَقدهٔ کانی چرا؟!

آن سیه‌جانی که کُفر از جانِ تلخش نَنگ داشت،
زَهْر ریزَد بر تو و تو شهدِ ایمانی چرا؟!

تو چُنین لرزانِ او باشیّ و او سایهٔ  تو است
آخِر او نقشی‌ست جسمانیّ و تو جانی، چرا؟!

او همه عیبِ تو گیرد تا بپوشد عیبِ خود،
تو بَر او از غیب، جان ریزیّ و می‌دانی چرا؟!

چون دَر او هستی بِبینی، گویی: "آن من نیستم!"
دعویِ او چون نبینی، گویی‌اش: "آنی چرا"؟!

خشمِ یارانْ فَرع باشد، اصل‌شان عشقِ تواست
از برایِ خشمِ فرعی، اصل را رانی چرا؟!

شَهْ به حق چون شمسِ تبریزی‌ست، ثانی نیستَش
ناحقی را اصل گویی، شاه را ثانی چرا؟!
                                                                                                                                           
#حضرت_مولانا
ترتیب شماره غزل بر اساس جلد دوم شرح دیوان شمس
تبریزی استاد کریم زمانی

کانال غزلیات دیوان شمس

@ghazaliyateshams

غزل شماره ۱۳۶ دیوان شمس تبریزی- مولانا
موضوعِ غزل: رقص اندر عشقِ خود، مردان کنند!

پَردهٔ دیگر مَزَن جُز پَردهٔ دِلدارِ ما
آن هزاران یوسُفِ شیرینِ شیرینْ‌کارِ ما

خوانش: استاد فرامرز ساحل گزین شاعر و شاهنامه پژوه معاصر

کانال غزلیات دیوان شمس
@ghazaliyatesham