۱- همانقدر که تراش زیاد دندان باعث تضعیف ساختار باقیمانده دندان میشود، تراش کمتر از حد لازم هم باعث ایجاد رستوریشنی با استحکام و زیبایی ناکافی و یا اورکانتور شدن رستوریشن و ایجاد مشکلات پریودنتال میشود
۲- بهترین روش برای تراش کافی دندان جهت روکش یا یریج، ایجاد شیارهای راهنما با عمق لازم و با تبعیت از کانتور هر ناحیه دندان قبل از آغاز تراش دندان است
۳- قبل از آغاز تراش حتما فضای اکلوزالی را چک کنید، گاهی به دلیل سوپرا اراپشن دندان مقابل، رستوریشن نامناسب روی دندان مقابل و …، فضای اکلوزالی مناسبی وجود ندارد و بعد از تراش سطح اکلوزال به میزان کافی، ارتفاع دیوارهها آنقدر کوتاه میشود که گیر مناسبی را برای روکش یا بریج تامین نمیکند. در صورت بررسی قبل از شروع درمان میتوان با اصلاح لازم در دندان مقابل و آگاه کردن بیمار، جلو مشکلات بعدی را گرفت
@dr_tabakhian
۴- فینیشینگ لاین باید واضح، یکدست و متناسب با نوع روکش انتخابی باشد (چمفر، شولدر، …). انتخاب فینیشینگ لاین نامتناسب با نوع روکش میتواند موجب تخریب بیش از حد و غیر لازم ساختار دندان و یا تضعیف رستوریشن نهایی شود
۵- تراش باید با آب فراوان و به صورت اسپری انجام شود؛ این کار هم جلوی آسیب به دندان در اثر افزایش دمای ناشی از تراش را میگیرد و هم به خوبی دبریهای ناشی از تراش را از سطح دندان و فرز حذف میکند و کارایی تراش را افزایش میدهد
۶- در دندان تراش خورده برای روکش تکی باید از عدم وجود اندرکات اطمینان حاصل کنید. در بریج علاوه بر عدم وجود اندرکات در هر یک از دندانهای پایه، عدم وجود اندرکات در دیوارههای هر دندان پایه نسبت به سایر دندانهای پایه در مسیر نشست نهایی پروتز و به عبارت دیگر یکی بودن مسیر نشست در تمام دندانهای پایه ضروری است
@dr_tabakhian
۷- حتی در دندانهای اندو شده، تزریق بیحسی در بیشتر موارد تراش دندان برای روکش یا بریج ضروری است (با رعایت ملاحظات لازم). تزریق بیحسی هم باعث کنترل ترشح مایعات سالکولار میشود و هم ناراحتی بیمار را در موقع قرارگیری نخ کنار زننده لثه یا در صورت برخورد احتمالی فرز با لثه مارجینال و موارد دیگر به حداقل میرساند
۸- از فرز نو و با نوار سبز یا آبی برای تراش دندان و فرز با نوار قرمز برای نهایی کردن تراش و گرد کردن زوایا و لاین انگلهای تیز استفاده کنید
۹- بهترین روش بازکردن کنتکت ها (چه در دندانهای قدامی و چه خلفی) حرکت فرز از سمت باکال یا لینگوال به طرف پروگزیمال و حفظ پوسته دندان در ناحیه تماس است. بعد از باز شدن به مقدار کافی، پوسته با یک حرکت فرز برداشته می شود
۱۰- در مواردی که گیر روکش کم است (مثلا کوتاه بودن دندان) و احتمال خارج شدن روکش افزایش می یابد، اضافه کردن شیار در ناحیه پروگزیمال به دلیل افزایش سطح و همچنین محدود کردن مسیرهای خروج روکش، گیر را افزایش میدهد
@dr_tabakhian