دیلیمیزی اؤیرنمه لییک / Dilimizi öyrənməliyik

🎤 عیسی نظری

💢 قاتیللیک ائدن اؤزو اؤلملیدیر، آیری انسانلاری و اونلارین دیلی و مدنیتینی اؤلدورمک حاقی یوخدور.

✅ بیز ایرانین هئچ زامان پیسینی ایستمدیک، هئچ کسی ده کئچمیش عملی اوچون قینامیریق. آنجاق بیز وئردیگیمیز وئرگی و مالیات ایله بیزیم دیلی و مدنیتیمیزی هئچ کسه اؤلدورمک و نابود ائتمک حاقی وئریلممیشدیر.


✳️ Instagram: https://www.instagram.com/p/DG0BR06JKZr



@dilimdir
.

💢 زنگاندا بگ حمامی

✅ حمامین ایچینده، ایچینده وار چؤلونده

✳️ Instagram: https://www.instagram.com/p/DGymDXUun8o



@dilimdir
.

🎤 عیسی نظری

💢 تورکچه آدا سیجیللی


✅ تورکچه آدا سیجیللی وئرمزکن فارسلیق سیاستینی ایسلاملا توجیه ائدرلر.


✳️ Instagram: https://www.instagram.com/p/DGyYT-0RZWt


@dilimdir
.

🔰 آلینمیش مطلب

✍️ حامد یگانه پور

حرکت ملی آزربایجان
نامی آشنا اما پر از اتفاقات تلخ و شیرین
حرکتی که در صدد احقاق حقوق مردم تورک ساکن در ایران بوده و است .
اما افرادی هستند که نام آنها با حرکت عجین شده است افرادی چون اکبر آزاد ،  عباس لسانی ، عبدالعزیز عظیمی قدیم ، سعید متین پور ، لطیف حسنی ، یوروش مهر علی بیگلو ، حسن راشدی ، علیرضا فرشی و دیگر افراد نام آشنا که از ذکر نام آنها فاکتور گرفته و هر یک افتخاری برای حرکت ملی بوده و زندگی خود را در این راه گذاشته اند . در خبرها خواندم که عبدالعزیز عظیمی قدیم در زندان اوین در اعتراض به بی عدالتی ها اعتصاب غذا نموده است . این خبر ناخودآگاه مرا به سالها پیش برد . در اواخر دهه هفتاد بود که با حرکت آشنا شدم و فعالیت های دهه هشتاد همواره دو نام آشنای عظیمی قدیم و لسانی را برای من تداعی می کند . دهه هشتاد بود دقیقا به یاد ندارم کدام سال بود ولی عظیمی قدیم از زندان آزاد شده بود و آزادی ایشان مصادف شده بود با ماه مبارک رمضان .
با یکی از دوستان بنام مهندس راشدی از مراغه به تبریز برای دیدار ایشان رفتیم . برای من بسیار جالب بود که یک روحانی از حقوق آزربایجان و حق تحصیل به زبان مادری حرف می زد .
  پس از خوش وبش ایشان برای ما چایی آوردند من نخوردم گفتم روزه هستم . حاجی خندید و گفت ؛ تو مسافری و گرفتن روزه اشکال دارد . به هر حال از ایشان اصرار و از ما هم اصرار برای تداوم روزه . از سختی زندان پرسیدم با لبخندی گفتند ، این حرف ها را ول کن از دوستان و شهر مراغه بگو ! برایم بسیار جالب بود چرا که بعضا افراد از یک روز بازداشت خود یک ماه خاطره تعریف می کنند ولی عظیمی قدیم ... این اولین برخورد من و ایشان بود که بعدها در دیدارها موضوع روزه مرا مطرح کرده و می خندیدیم . از خصوصیات بارز ایشان این است که همواره پیگیر احوال دوستان خویش می باشد .
بیستم شهریور سال گذشته وقتی با خانواده قصد سفر به ترکیه را داشتم در مسیر مرند - بازرگان در اثر صانحه تصادف که خود حکایتی مفصل و پر از حرف و حدیث است ، به شدت مجروح شدم . دست و سر من و سه مهره کمر مادرم در این صانحه شکست . پس از انتقال ما از بیمارستان مرند به بیمارستان سینای مراغه ، حاج آقا عظیمی قدیم جزو اولین کسانی بودند که پیگیر حال بنده و خانواده بودند . قبل و پس از عمل جراحی ایشان هر روز  تماس گرفته و جویای حال بنده می شدند و حتی بعد از مرخص شدن از بیمارستان هم با وجود مسیر طولانی به دیدار اینجانب آمدند . بعد از دوماه بنده را ماموران اداره اطلاعات در تبریز بازداشت و نزدیک یک ماه در انفرادی نگه داشتند و عاقبت به اذعان خودشان بخاطر بیماری قلبی مجبور شدند زودتر تحت وثیقه آزاد کنند . قبل و بعد از آزادی باز ایشان بارها پیگیر احوال اینجانب بلاخص مشکل قلبی بنده بودند. هدف از این مطالب این نیست که چون ایشان پیگیر احوال بنده بوده اند پس آدم خوبی می باشند البته که این موارد نشانه حسن اخلاق ایشان است منظور بنده این است که در مسیری مشترک حتی با وجود اختلاف دیدگاه و نظر همراه و یاور همدیگر بودن شرط ضروری برای پیمودن مسیر است . حال امروز عظیمی قدیم در اعتراض به ناعدالتی ها در اعتصاب غذا است . برای کسانیکه این امر را تجربه نکرده اند شاید بسیار قابل درک و لمس نباشد . تحمل انفرادی و اعتصاب غذا در زندان بسیار سخت است چرا که اعتصاب غذا آخرین ابزاری است که فرد در بند برای اعتراض به آن متوسل می شود . آن زمان که ساعت ها ، روزها و بلکه ماه ها در انفرادی مدام مجبور می باشی به دیوارهای اطراف خود بنگری و فقط از وعده غذایی که از باجه در آهنی به تو می دهند می توانی زمان را تشخیص دهی ، آن موقع است که هر چه بیشتر مفهوم آزادی را درک می نمایی . آن زمان که بنام آزادی از خوردن امتناع می کنی و با به خطر انداختن جان خود در صدد رساندن صدای خویش به دیگران می باشی آن موقع است که هر چه بیشتر به سختی این مسیر پر تلاطم پی می بری . سال ۸۵ بود و در پی توهین روزنامه ایران بنده و چهارتن از دوستان توسط اداره اطلاعات در مراغه دستگیر و به زندان تبریز منتقل شدیم . به پیشنهاد یکی از دوستان بدلیل عدم رسیدگی و بلاتکلیفی من و ایشان اعتصاب غذا کردیم . خدا رحمت کند حسن آقا دمیرچی هم به حمایت از ما اعتصاب غذا کرد که پس از اصرارهای من و دوستم عاقبت اعتصاب خود را شکست اما حمایت آن مرحوم روحیه ای مضاعف به ما بخشید . غرض اینکه باید از اعتصاب عظیمی قدیم حمایت کرد چرا که نام او با حرکت عجین شده است و اینجانب به نوبت خود در برابر تلاش های تمامی کسانیکه در راه مبارزه با بی عدالتی و تبعیض در حرکت ملی آزربایجان این مشکلات را متحمل شده و می شوند سر تعظیم فرود آورده و حمایت خویش را از جناب عبدالعزیز عظیمی قدیم این مبارز نستوه اعلام می دارم .
https://t.me/dilimdir/18394