‌ ‌ ‌معشـوقـہ‌مـاه‌ .‌ ‌

‌🌙 ‌ هیچ هم زیبا نبودی من تو را زیبا کشیدم ‌ ‌.

اخرین باری که من و تو کنار هم واقعا خوشحال بودیم رو یادمه ، یه روز معمولی بود که صبح بلافاصله بعد بیدار شدن دستم رو گرفتی و گفتی کارهات رو زودتر انجام بده باید بریم جایی ، منم مطابق خواست تو اون روز سریع تر از روزهای دیگه کارهام رو انجام دادم و درنهایت حاظر و اماده کنارت ایستادم و منتظر بودم تا به جایی که میگفتی برویم ، با عجله دستم رو گرفتی و همراه خودت به باغ کوچک پشت خانه بردی و با حالت بانمکی گلدون سفالی جدید رو سمتم گرفتی و گفتی نگاهش کن ! این درخت نارنج رو یک ماه پیش کاشتم و الان ببین چقدر رشد کرده ، این برای توعه ، حالا سالها گذشته و تو رفتی اما درخت نارنجی که کاشتی الان یه درخت تنومند شده و هروقت که دلم میگیره باهاش صحبت میکنم جوری که انگار دارم با تو حرف میزنم ، اون روز شاد ترین روز زندگی من و تو بود .

یاقـوت سُرخـم ، میدانم که گاه از عالم و آدم دلگیر و خسته میشوی ، میدانم که گاه میخواهی به کنج ترین نقطه خانه‌ات بروی ، زانوهایت را به آغوش بکشی و در دنیای تاریک خودت غرق شوی ، میدانم که گاه اینقدر خسته میشوی که دیگر توانی برای ادامه دادن فردایت نداری ، اما با این حال باید بگویم از اینکه بخاطر وجود شخص ناچیزی مانند من خود را سرپا نگه داشتی بی اندازه خوشحالم ، ولی میخواهم بگویم که وقتش رسیده دو نفری گاه از عالم و آدم دلگیر شویم ، گاه دونفری بخواهیم به کنج ترین نقطه خانه‌مان برویم و زانوهایمان را به آغوش بکشیم و در دنیای تاریک دونفره خودمان غرق شویم ، یا گاه دو نفری اینقدر خسته شویم که توانی برای ادامه دادن فردایمان نداشته باشیم ، آری یاقـوت سرخـم آری ، زین پس دیگر من هم در دنیای تاریک تو نقش خواهم داشت .

‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ : 27 ژانـویـہ ، هانـے و‌ ‌ڪوتـہ سخنـے با تڪ یاقـوت سُـرخ زندگـیش .

سلام گُل سُرخـم ، امشب اومدم تا بازم برات بگم ، میدونم غیر قابل تحمل شدم ولی تو بگو چیکار کنم ؟ اخه مگه میشه ادم با گلش حرف نزنه ؟ زیاد وقتت رو نمیگیرم ماه سرخم ، اومدم بگم یه وقت احساس تنهایی نکنی ها ، یه وقت نگی اینا کسیو دارن من ندارم ، نگی الان من باید به کی تکیه کنم خب ؟ تو ، منو داری من میشم اون خاری که از گلش محافظت میکنه ، من میشم اون اسمونی که وقتی دلت گرفته باهاش حرف میزنی ، من میشم اون کوهی که میخوایی بهش تکیه کنی ، من حتی میشم سپری که بین تو و اسیب‌هایی که قصد دارن بهت نزدیک بشن قرار میگیره ، من میشم اون خدایی که تورو ساخته تا بهتر از خودش مراقبت باشم .

‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ : 26 ژانـویـہ ، هانـے و‌ ‌ڪوتـہ سخنـے با تڪ گـل سُـرخ زندگـیش .

چیشد که کارمون به اینجا کشید تهیونگا ؟ کجای راه رو اشتباه رفتیم ؟ اصلا چیزی از اون روزا یادت هست ؟ بذار باهم روراست باشیم ، من عاشقت بودم بدون هیچ شک و تردیدی ولی تو چی ؟ عاشق بودی؟ احساس داشتی ؟ نه .
تو همون عوضی اشغالی هستی که تا قبل از اینکه شخصیت واقعیت رو نشون بدی میگفتی یا مرگ یا هیچی ، چیشد ؟ مرگ تو یه ادم بود ؟ من لایق این همه عذاب کوفتی و فکر و خیالات مزخرف نبودم . شاید الان هیچ کدوم از حرفات یادت نباشه ولی من تک به تکشون رو یادمه با اینکه چندین سال گذشته ولی انگار همین دو ساعت پیش بود . یادته وقتی بهم گفتی نقش بازی نکن برای تو که فرقی نداره و اتفاقی نیفتاده ؟ یادته بهم ثابت کردی که یه ادم تا چه حد میتونه بی‌کفایت باشه؟ من تنها نقشی که بازی کردم این بود که گفتم دیگه بهت علاقه ندارم ، اینقدر خوب نقش بازی کردم که حتی خودمم باورم شد ، ولی هر بازیگری بعد یه مدت نقشش تموم میشه مگه نه ؟