♡کپشن|خاصی♡

اغلب بهترین قسمت‌های زندگی اوقاتی بوده اند که هیچکار نکرده ای و نشسته ای و درباره ی زندگی فکر کرده ای.
منظورم این است که مثلا می‌فهمی که همه چیز بی معناست ،بعد به این نتیجه می‌رسی که خیلی هم نمی‌تواند بی معنا باشد ،چون تو می‌دانی که بی معناست و همین آگاهی تو از بی معنا بودن تقریبا به آن معنا می‌دهد. می‌دانی منظورم چیست؟بدبینی خوش بینانه.

@caption_khasssii

تنها کاری که باید انجام دهیم این است که درک کنیم همه‌مان بنا به دلیلی به این جهان آمده‌ایم که باید نسبت به آن خود را متعهد کنیم. آن‌گاه است که می‌توانیم بر رنج‌های بزرگ و کوچک خود بخندیم و بدون ترس پیش برویم و آگاه باشیم که در هر گام ما مقصودی و منظوری نهفته است.

– پائولو کوئیلو

@caption_khasssii

در باور عشق و شناخت حقیقت آن،
مرد ممکن است فریب بخورد؛
اما زن… زن حقیقت عشق را زود تشخیص مى دهد با حس نیرومند زنى، و اگر دبّه در مى آورد از آن است که عشق هم برایش کافى نیست ، او بیش از عشق مى طلبد، جان تو را.

– سلوک اثر محمود دولت آبادی


@caption_khasssii

در این صورت ، زیبایی بی همتای او بیشتر به ذهن او خطور خواهد کرد

این نقابهای امید بخشی که چهره زیبایان را می پوشاند

به علت سیاهی ، ما را به این فکر می اندازد که زیبایی را پنهان می کند

ولی کسی که نابینا شده ، هرگز فراموش نمی کند که گنجینه نفیس زیبائی را از دست داده است

فرض کن ، کسی را به من نشان دهی ، که بسیار زیبا باشد

زیبائی او چه نتیجه دارد جز اینکه من را به یاد کسی اندازد که از آن زیبا روی برتر است ؟

رومئو و ژولیت پرده اول

@caption_khasssii

مهم تر از یه آدم عاشق یه آدم امنه
آدمی که وجودش باعث آرامش خاطرت باشه
آدمی که وقتی پیششی از واقعی بودنت نترسی
آدمی که مثل چشاش بهش اعتماد داشته باشی 
و عاشقانه دوست داشته باشه
به نظرم آدم امن حتی از یه آدم عاشق هم قشنگترع
چون آدم امن قبلش عاشق هم بوده.


@caption_khasssii

او مرحم است، اگر دیگران زخم میزنند...
@caption_khasssii

در دنیای عشق

هیچ چیز مهم تر از تو نیست

پس تو راحت باش جانم

برای من قهر و آشتی فرقی ندارد

من حافظه‌ کوتاه مدتم

خراب شده است

و هر روز که از خواب بیدار می‌ شوم

تا همانجا یادم است که گفتی دوستت دارم

@Caption_Khasssii

در نتیجه، هر وقت ترغیب می‌شوی توان خود را صرف برخی کارها کنی، حواست را جمع کن؛ از شکم شش‌تکه و ظاهر آراسته و درآمد بالا گرفته تا عمر طولانی و یک رفتار به‌خصوص و شادمانی. ممکن است در دام توهم بدن شناگر بیفتی. قبل از این‌که تصمیم بگیری کار را شروع کنی، به آینه نگاه کن و دربارهٔ چیزی که می‌بینی با خودت صادق باش.
@Caption_Khasssii

، باید حرف زد. بعضی‌وقت‌ها آدم غصه‌دار باید حرف بزنه تا غصه‌رو از دلش بریزه بیرون. بعضی‌وقت‌ها کسی که خیال آدم‌کشی داره راجع به قتل حرف می‌زنه و بعد هم کسی رو نمی‌کشه و راحت می‌شه
@Caption_Khasssii

هرقدر فراموش‌شده و طردشده باشیم، هرقدر دیگران قدرتمند و محترم باشند، می‌توانیم با این فکر آسایش خاطر پیدا کنیم که بیشترمان سرانجام تبدیل به مردم‌سالارانه‌ترین ماده می‌شویم: خاک.

@Caption_Khasssii

ممکن است با «کم» احساس خوشبختی کنیم، اگر «کم» چیزی باشد که انتظار داریم و ممکن است با «زیاد» احساس بدبختی کنیم، اگر به ما آموخته باشند که باید «همه‌چیز» را بخواهیم.

@Caption_Khasssii

بزرگ‌ترین دستاورد شجاعت این است که خودتان هستید، با تمام ویژگی‌هایی که دارید؛ بدون عذرخواهی، بدون توجیه و بدون نیاز به نقاب‌هایی برای پوشاندن حقیقت وجودتان. شجاعت واقعی، نه تنها از احساس اطمینان و قدرت، بلکه از درست‌کاری و ابراز موجودیت راستین‌تان نشأت می‌یابد


@Caption_Khasssii

رسیده ام به خدایـی کــه اقتباسی نیست

شریعتی که در آن حکم ها قیاسی نیست

خدا کســــی است کـــه باید بــــه دیدنش بروی

خدا کسی که از آن سخت می هراسی نیست

به عیب پوشی و بخشایش خدا سوگند

خطا نکردن ما غیـــــر ناسپاسی نیست

به فکر هیـچ کسی جز خودت مباش ای دل

که خودشناسی تو ،جز خداشناسی نیست

دل از سیاست اهل ریـــا بکن، خود باش

هوای مملکت عاشقان سیاسی نیست

@Caption_Khasssii

@Caption_Khasssii

اصلاً مهم نیست تو چند ساله باشی

من همسن و سال تو هستم

مهم نیست خانه‌ات کجا باشد

برای یافتنت کافی است

چشم‌هایم را ببندم

خلاصه بگویم

حالا

هر قفلی که می‌خواهد

به درگاه خانه‌ات باشد

عشق پیچکی است

که دیوار نمی‌شناسد

@Caption_Khasssii

@Caption_Khasssii

باران پاییزی هوای ابری و سرد

سوت قطار و ایستگاه خالی و مرد

دستان تبدارش به دنبال وینستون

جیب کت و شلوار خود را جستجو کرد

این آخرین نخ از وینستون بود حالا

آتش زد و خندید،خندید از سر درد

چشمان شوخ ومیشی زن،خنده هایش

اردیبهشت رفته را یادآوری کرد.

@Caption_Khasssii

کیستی که من جز او
نمی بینم و نمی یابم
دریای پشت کدام پنجره ای؟
که اینگونه شایدهایم را گرفته ای
زندگی را دوباره جاری نموده ای
پر شور، زیبا و روان…

@Caption_Khasssii

چرا حالی به حالی می شود انسان

گه مبهم و سوالی می شود انسان

زمانی مثل اهریمن زمانی هم

اهورایی و عالی می شود انسان

زمانی خاص و خیلی هم طبیعی هست

و چون صاحب جمالی می شود انسان

ندارد حال و روزی ثابت و یک دست

و چون موج اختلالی می شود انسان

طبیعی نیست گاهی نیز مصنوعی است

که چون گلهای قالی می شود انسان

زمانی اهل جدیت زمانی هم

اسیر بی خیالی می شود انسان

زمانی چون درختی خشک و بی روح است

و گاهی چون نهالی می شود انسان

به دنیا می زند یک پشت پا گاهی

زمانی هم ریالی می شود انسان

برونش چون جنوبی شد بدون شک

درون او شمالی می شود انسان

همین که پا به پیری می گذارد او

که مثل خورد سالی می شود انسان

زمانی می شود پر رونق و گاهی

مثال خشکسالی می شود انسان

زمانی اجتماعی در تعامل نیز

زمانی انفعالی می شود انسان

زمانی می شود سنگین و هم رنگین

زمانی ابتذالی می شود انسان

زمانی مقتدر همچون ” الف” باشد

زمانی همچو” دالی” می شود انسان

شود بی جنبه گاهی بر خلافش چون

زمانی اعتدالی می شود انسان

صراحت هست گاهی در کلام او

زمانی احتمالی می شود انسان

زمانی خصلت” چنگیز” را دارد

زمانی هم “غزالی” می شود انسان


@Caption_Khasssii

نمی‌دانم اُمید را چه تعبیر میکنی. برای یک شمعدانی خسته، جوانه‌ای تازه، برای گندم‌زارهای بی‌رمق، هجوم باران، برای ماهی ساحل‌دیده، آغوش آبی دریا، برای من اما، وقتی نگاهم میکنی، هزار هزار شکوفه‌ی اُمید می‌شکفد. جهان من، از خنده‌ها‌ی تو پُرامید است …

@Caption_Khasssii

آرام باش. آرام باش و به قلبت بگو قوی باش. بگو قوی‌تر باش قلب من. کدام روز را دیده‌ای که شب نشود؟ کدام شب را دیده‌ای که سپیدی صبح را در آغوش نگیرد؟ هیچ چیز تا ابد ماندنی نیست. برای لبخندت بجنگ. برای لبخند عزیزانت بجنگ. با غم‌هایت ادامه بده، اما با هیچ غمی مجادله نکن. بگذار جهان با همه تاریکی‌اش، نور چشم‌های تو را جستجو کند. بگذار لبخندت همان باریکه‌ی نوری باشد که دم صبح، روی گونه‌ی کسانی که دوست‌شان داری می‌افتد. امید باش در جهان خویش، و یادت نرود که اگرچه سخت، اما میگذرد …

@Caption_Khasssii

شرمی از پیری ندارد قلب بی پروای من

زیر چشمی بی حیا کار نهانی میکند

@Caption_Khasssii

آن سو مرو این سو بیا ای گلبن خندان من
ای عقل عقل عقل من ای جان جان جان من

@Caption_Khasssii

اگر دستم رسد روزی که انصاف از تو بستانم

قضای عهد ماضی را شبی دستی برافشانم

چنانت دوست می‌دارم که گر روزی فراق افتد

تو صبر از من توانی کرد و من صبر از تو نتوانم

@Caption_Khasssii

کلید

بر میز کافه جامانده است

مرد

مقابل خانه جیب‌هایش را می‌گردد

آینده

در گذشته جا مانده است

@Caption_Khasssii

د‌ل های ما که به هم نزدیک باشن
دیگر چه فرقی می کند
که کجای این جهان باشیم
دور باش اما نزدیک
من از نزدیک بودن‌ های دور می‌ترسم

@Caption_Khasssii

عشق حقیقی، پیدا کردن کسی است که خانه‌ی تو باشد. پیش او امنی، نقاب نداری، از گفتگو و سکوت با او لذت می‌بری، و دلت می‌خواهد به همه‌ی دنیا نشانش بدهی، و بگویی او خورشید شخصی من است. حتی وقتی در آسمان نگاهم نیست، باز قلبم را آرام و گرم نگه می‌دارد ...

@Caption_Khasssii

هر نُتی که از عشق سخن بگوید
زیباست

حالا
سمفونی پنجم بتهوون باشد
یا زنگ تلفنی که در انتظار صدای توست

@Caption_Khasssii

این روزها به هرچه گذشتم کبود بود
هر سایه ای که دست تکان داد، دود بود

این روزها ادامه ی نان و پنیر و چای
اخبار منفجر شده ی صبح زود بود

جز مرگ پشت مرگ خبرهای تازه نیست
محبوب من چقدر جهان بی وجود بود!

ما همچنان به سایه ای از عشق دلخوشیم
عشقی که زخم و زندگی اش تار و پود بود

پلکی زدیم و وقت خداحافظی رسید
ساعت برای با تو نشستن حسود بود

دنیا نخواست؟ یا من و تو کم گذاشتیم؟
با من بگو قرار من این ها نبود! بود؟!

@Caption_Khasssii

این چیست که چون دلهره افتاده به جانم
حال همه خوب است، من اما نگرانم

در فکر تو بستم چمدان را و همین فکر
مثل خوره افتاده به جانم که بمانم

چیزی که میان تو و من نیست غریبی است
صد بار تو را دیده‌ام ای غم به گمانم؟

انگار که یک کوه سفر کرده از این دشت
این‌قدر که خالی شده بعد از تو جهانم

از سایه سنگین تو من کمترم آیا؟
بگذار به دنبال تو خود را بکشانم

ای عشق، مرا بیشتر از پیش بمیران
آنقدر که تا دیدن او زنده بمانم

@Caption_Khasssii

@Caption_Khasssii

هرچه آیینه به توصیف تو جان کند نشد
آه، تصویر تو هرگز به تو مانند نشد

گفتم از قصه عشقت گرهى باز کنم
به پریشانى گیسوى تو سوگند، نشد

خاطرات تو و دنیای مرا سوزاندند
تا فراموش شود یاد تو، هرچند نشد

من دهان باز نکردم که نرنجی از من
مثل زخمى که لبش باز به لبخند، نشد

دوستان عاقبت از چاه نجاتم دادند
بلکه چون برده مرا هم بفروشند، نشد


@Caption_Khasssii

امشب شب حافظ است و اگر حافظ نخوانیم همین یک شب ،
مطمئنن از مغلوبان تاریخ خواهیم بود.


حَسْبِ حالی نَنِوِشتی و شد ایّامی چند

مَحرمی کو که فرستم به تو پیغامی چند؟

ما بدان مقصدِ عالی نتوانیم رسید

هم مگر پیش نَهَد لطفِ شما گامی چند

چون مِی از خُم به سبو رفت و گُل افکند نقاب

فرصتِ عیش نگه دار و بزن جامی چند

قندِ آمیخته با گُل نه علاجِ دلِ ماست

بوسه‌ای چند برآمیز به دشنامی چند

زاهد از کوچهٔ رندان به سلامت بگذر

تا خرابت نکند صحبتِ بدنامی چند

عیبِ مِی جمله چو گفتی، هنرش نیز بگو

نفیِ حکمت مکن از بهرِ دلِ عامی چند

ای گدایانِ خرابات خدا یارِ شماست

چشمِ اِنعام مدارید ز اَنعامی چند

پیرِ میخانه چه خوش گفت به دُردی‌کشِ خویش

که مگو حالِ دلِ سوخته با خامی چند

حافظ از شوقِ رخِ مِهر‌فروغِ تو بسوخت

کامگارا نظری کن سویِ ناکامی چند


@Caption_Khasssii

@Caption_Khasssii

انگار قبل از آمدنت، تو را دوست داشتم. انگار تو را در جایی و در جهانی دیگر دیده بودم. انگار همه‌‌ی چیزهایی که دوست داشتم را میدانستی، و همه‌ی آنها را در تو می‌دیدم. انگار تمام رویاهایم تکه‌تکه بهم چسبیده بود، و آرزوهایی را که در دلم داشتم با حضور تو برآورده شد. همه چیز قبل از آمدنت شروع شده بود. من از قبل عاشقت بودم …

@Caption_Khasssii

@Caption_Khasssii

واژه بهانه بود،

با بند بندِ وجودم نوشتمت

خواندی، ورق زدی

حواست به پاورقی‌ها نبود،

من پای هر ورق عاشقت شدم…

@Caption_Khasssii

لبخند میزنم، و به هرچه نگاه میکنم شادی می‌بینم. دستانم را در دستان تو احساس میکنم، و با پاهای تو قدم برمی‌دارم. هنوز خیلی چیزها هست که آدمی برای آنکه بگویدش کلمه‌ای ندارد، مثل دوست داشتنت. من تنها می‌دانم که عشق، که عشق تو، از من انسان بهتری خواهد ساخت …

@Caption_Khasssii

هربار
من
تو را
برای شعر
برنمی‌ گزینم،
شعر
مرا
برای تو
برگزیده است.
در هشیاری به سراغت نمی‌ آیم؛
هر بار
از سوزش انگشتانم درمی یابم
که باز
نام تو را می‌نوشته‌ ام.

@Caption_Khasssii

آن چنان آلوده‌ست
عشق غمناکم با بیم زوال
که همه زندگیم می‌لرزد
چون تو را می‌نگرم

مثل این است که از پنجره‌ای
تک درختم را، سرشار از برگ،
در تب زرد خزان می‌نگرم
مثل این است که تصویری را
روی جریان‌های مغشوش آب روان می‌نگرم

شب و روز
شب و روز
شب و روز

بگذار
که فراموش کنم.

تو چه هستی، جز یک لحظه، یک لحظه که چشمان مرا
می‌گشاید در
برهوت آگاهی؟

بگذار
که فراموش کنم.

چه جالب است
ناز را می کشیم
آه را می کشیم
انتظار را می کشیم
فریاد را می کشیم
درد را می کشیم
ولی بعد از این همه سال …
آنقدر نقاش خوبی نشده ایم که بتوانیم
دست بکشیم
از هر آنچه که آزارمان می دهد

@Caption_Khasssii