Bluers💙

زیر باران کوهستان با اسب و قاطر و گوسفند و سگ و گربه معاشرت کردم.
بعد در راه خانه به این فکر کردم آیا اگر حیوانی سرخوش بودم یا لااقل انسانی نامرئی بودم همه‌چیز بهتر نبود؟ حتما بهتر بود. یا لااقل آسان‌تر.
اما آن‌وقت چه‌کسی حوصله داشت این حرفها را بنویسد؟

و شب بخیر ❤️

حمید_سلیمی

@bluers

آدمی گاهی چنان دلتنگ کسی می‌‌شود
که اگر او از این دلتنگی باخبر شود
شرمسار خواهد شد...
‌
عزیز_نسین

@bluers

من دیگر آفتابِ لبِ بامم،
امّا ازين پیرمرد بشنو جانم،
درین دنیا همه‌چیز دست خودِ آدم است،
حتّى عشق، حتّى جنون، حتّى ترس.

سیمین _ دانشور


@bluers

از دور اندوه او را تماشا می‌کنم، اندوهی که در تنهایی بزرگش زیباترش کرده.
کاش میشد نوازشش کنم، و وقتی وسط جاده باران می‌بارد، با او بلند آواز بخوانم، بدون این‌که بدانم فقط دارم خواب می‌بینم.

و شب بخیر، و امیدوارم خواب خوبی ببینی
❤️

حمید_سلیمی

@bluers

بر روی صندلی خواهم نشست
سیگاری خواهم کشید
به میخ‌هایی فکر خواهم کرد
که روزی به این دیوار کوبیدیم...
و به آن چیزهایی که هرگز به میخ‌ها نیاویختم...

قابِ عکسی
که تو در آن باشی
و آینه‌ای
که من در آن...!

یانیس_ریتسوس

@bluers

من توو حاشیه‌ی زندگی‌ام
متن تویی
اصل تویی …

علی_سید_صالحی

@bluers

نوشته بود:
"گیسِ دختر به درازای صبر وجودش است"..
گویا دخترک صبر ایوب داشت..


یگانه‌_سادات_‌حسینی

@bluers

برایش نوشتم رفتن کمی مردن است. بعد پاک کردم. بعد ترکش کردم. بعد کمی مردم. وقتی رفتم، فهمیدم جای زیادی را از دنیایش گرفته‌بودم. دیدم که نور تابید. دیدم که در شهر او باران می‌بارد. دیدم که می‌خندد. دیدم که با کسی ملاقات می‌کند. دیدم آهسته به آغوشی می‌رود. دیدم کسی لبانش را... چه چیزهایی دیدم. وقتی کسی را ترک می‌کنی، باید فورا از او بروی. اگر بمانی، و یک‌گوشه بایستی و سعی کنی خودت را با تماشای زیبایی از دست رفته‌ی او زنده نگه داری، مجیوری درد بکشی. درد از تو آدم خوبی نخواهدساخت.

برایش نوشتم کاش با هم رفته‌بودیم سفر. بعد پاک کردم. بعد فکر کردم اگر با هم رفته‌بودیم نوشهر، می‌بردمش به آن ساحل خلوت بچگیم و برایش تعریف می‌کردم روزی که بچه‌های محلی کودکیم را بازی ندادند چقدر تنها بودم. یا می‌بردمش روی صخره‌های نزدیک رودخانه، تا ببیند ماهی‌های ریز چطور در نور صبح روی صخره‌ها می‌پرند و بعد به آب برمی‌گردند. یا می‌بردمش میان درخت‌های سی‌سنگان و می‌بوسیدمش. چرا در خیالم هم باید او را دور از چشم‌ها ببوسم؟ فکر کردم اگر با هم برویم اصفهان، وسط ناژوون می‌بوسمش. بعد یادم افتاد قرار نیست برویم سفر.

برایش نوشتم از تو موریانه‌ای در چشمم جا مانده. بعد پاک کردم. بعد نشستم در تاریکی و صبر کردم تا موریانه به آهستگی از چشمم فرو برود تا قلبم و همه‌چیز را تهی کند. بعد موریانه را از لای پلک‌هایم برداشتم. گفت تقصیر من نبود، خودت خواستی. گفتم طبیعی است که موریانه‌ها با آدم‌ها حرف بزنند؟ گفت آدم؟ تو خودت هم یک موریانه بزرگی. نگاه کن چگونه دنیایت را از درون خالی کرده‌ای. تو نگهبان اندوهت هستی، و یادت رفته همه‌چیز خیلی وقت است ترکت کرده.

برایش نوشتم در اولین برف امسال به یادم باش. بعد پاک کردم. بعد دستهایم را باز کردم و زیر برف ایستادم. آدم‌برفی شدم. دختر کوچکی که مثل کودکی او شکننده و خواستنی بود، با زغال برایم لبخند کشید. پسر کوچکی که مثل کودکی من تنها و کلافه بود، شال قرمزش را دور گردنم پیچید. بعد دست هم را گرفتند و دویدند و رفتند. من تماشا کردم، و قطره‌قطره آواز خواندم، تا بالاخره تمام شدم.

و این داستانی برای فراموش‌کردن است: یکی گفت سلام و رفت، یکی گفت خداحافظ و ماند. و ماندن در جایی که خوشحال نیستی، وقتی بیتاب رفتنی، فرقی با غرق‌شدن ندارد. حالا برقص ای غرق‌شده، اگرچه کسی به تماشای تو نمی‌آید.
همین.


حمید _ سلیمی

@bluers

ای کاش میتوانستم بگویم که با من چه میکنی
تو جانی در جانم می آفرینی
تو تنها سببی هستی که به خاطر آن
روزهای بیشتر، شبهای بیشتر
و سهم بیشتری از زندگی می خواهم…!

جبران_خلیل_جبران


@bluers

امیدوارم شب با تو مهربان باشد، تو که روز در فرسودنت کم نگذاشت. تو، که از اندوه و خستگی حرف نزدی، تا خوشحالی عزیزانت را خراب نکنی ..✨

حمید_سلیمی


@bluers

«دلیلش را نمی‌دانم
‏امّا هر چه هست
‏فکر کردن به تو
‏حال مرا خوب می‌کند»

احمد_عارف

@bluers

می‌گویند: زیاد فحش می‌دهی!
یعنی چه؟
برای آن‌هایی که زندگی‌ام را به گوه کشیده‌اند،
شعر بنویسم؟

چارلز_بوکوفسکی

@bluers

فکر کردم اگر اصلا چیزی نگفته‌بودم بهتر نبود؟ اگر می‌گذاشتم همه‌چیز از یاد برود، اگر دلم را دور می‌انداختم، اگر باز هم ساکت می‌ماندم بهتر نبود؟

یاد انگشتانش افتادم وقتی سعی می‌کرد خنده‌اش را پنهان کند. نه، بهتر نبود. حق داشت بداند چه بی‌اندازه دلرباست. عیبی ندارد که دلش خواست برود.

همه دلشان می‌خواهد بروند آدم ساده.


@bluers

اینکه هر وقت خودم را در آینه می‌ بینم
یاد تو می‌ افتم
یعنی چقدر عاشق ‌توام؟
کجای تنم دنبالت بگردم، که نباشی؟

عباس_معروفی

@bluers

عادت ناجوان مردانه ترین بیماریست، زیرا هر بد اقبالی را به ما می قبولاند، هر دردی را و هر مرگی را.

در اثر عادت، در کنار افراد نفرت انگیز زندگی می‌کنیم ، به تحمل زنجیرها، رضا می‌دهیم، بی عدالتی ها و رنج‌ها را تحمل می‌کنیم.
به درد، به تنهایی و به همه چیز تسلیم می‌شویم.

عادت، بی رحمترین زهر زندگیست. زیرا آهسته وارد می‌شود، در سکوت، کم کم رشد می‌کند و وقتی کشف می‌کنیم که چطور مسموم آن شده‌ایم، می‌بینیم که هر ذره بدن مان با آن عجین شده است، می‌بینیم که هر حرکت ما تابع شرایط اوست و هیچ دارویی هم درمانش نمی‌کند.

📘یک_مرد
اوریانا_فالاچی

@bluers

چشم‌هایت دلیلِ محکمی بود
دربِ موزه‌ها تا ابد تخته شوند
و خدا ادامه ی سکوتش را
در قرنطینه ی آسمان سوت بزند
حالا که زیبایی‌‌ات را از تاریخ پس گرفته‌ای
روی همین صندلی لهستانی بنشین
و بهانه‌های ریز و درشت‌ات را جدا کن
تا بلکه
گره‌ای از شعر‌های نگفته‌ام
باز شود!
بی‌ سبب نیست نام‌ت دست به دست چرخیده است
خانه به خانه سر زده است
تا عاقبت
پای زنی‌ زیبا به شعر‌هایم باز شود 🤍


بهرنگ_قاسمی

@bluers

گفتی که از نهانِ دلت با خبر نیم؛
تو در دلی، کدام نهان بر تو فاش نیست

طالب_آملی

@bluers

-وَ مَاذا عن ألاَحضان؟
+و الحضن و العُناقْ، مِعراجُ ألارواح الیٰ مُنتهیٰ القُلوب...

-و در موردِ آغوش چطور؟
+و بغل و آغوش، «معراج ِجان‌ها» به انتهایِ دل‌هاست...

الف_علائي

@bluers

و به قول محمود درویش:

"ده تا دوستت دارم
هشت تا برای تو
یکی برای خنده ی تو
و دیگری برای صدای تو
اما واژه ها عاجزند از چشمانِ تو"
‌

@bluers

خورده‌ایم
نوشیده‌ایم
با شگفتی به تماشای ستاره‌ها نشسته‌ایم
چند نفری را دوست داشته‌ایم
کمی اعتراض کرده‌ایم
کمی زندگی کرده‌ایم
کمی دیگر نیز زندگی خواهیم کرد.!

رزه_آوسلندر

@bluers