📚🛟 Telegram-Beiträge

نیاز دارم خلاصه شم به همین میز و لیوان چایی و
درسُ درسُ درس
فوقش اینه نشه اصن!
سِر شدن و سرگرمِ همین خلاصگی مدنظر....

گاهی نیازه دیگه هیچی مهم نباشه نه به این معنا که ادامه ندی
به این معنا ک بی‌تابی نکنی و ادامه بدی به اون چیزی ک باید.
پس خلاصه شو عزیزکم🫂

شاید نکته اصلی مسیر در اینه که
باید از ایده امنیت بگذری
در غیر اینصورت همه عمرتو تلف میکنی برای امن زندگی کردن
برای داشتن امنیت باید همیشه بترسی باید از فضای امنت خارج نشی...
و هیچی بی مزه تر و خسته کننده تر از امنیت نیست

بد نیس اگه هرزگاهی یه بسه بذاری پای هر موقعیتی ک توش هستی
اگه مدت هاس روی یه ساعت مطالعه قفلین به خودتون یه بسه بگید
یه کافیه بگید و تکون بدین میانگین ساعتو
اگه داری فلان درسو چهل پنجاه میزنی راضی نباش به اون درصد
به این فکر کن اوکی
به اندازه کافی پنجاه زدم حالا باید بره بالاتر!
یا اصلا نه
به اندازه کافی غصه خوردم ترسیدم افسردگی کشیدم وقتشه یه بسه بذارم پاش
به اندازه کافی ضعیف بودم وقتشه بهتر کنم اوضاع رو

با لنز گذشته برا الان و آینده سقف تعیین نکن!
اگه قبلا فلان آدم با فلان درصد بودی توی قلم‌چی،،
دلیلی نداره فک کنی الان اگه داری پنجاه میزنی، همین حدته و راضی بمونی!
قله های مرتفع‌ تریو مشخص کن حتی اگه با ترس بهش فکر میکنی
تا اینجا رو به هر حالتی خراب کردی،،
فدای سرت
قرار نیس چون یه ساعت پیش، اون آدمِ منفعل بودی الانتم منفعل بگذره
قرار نیس چون تا یه ساعت پیش تو گوشی الکی میچرخیدی
از خودت ناامید شی ک اره ببین من اینم
نهه!! اول سادگیِ گیرِ کارتو ببین
و بعد پاشو گوشیو خاموش کن آب بزن به سروصورتت برو ادامه کارو از هررر جایی ول کردی از سر بگیر

رسما اعتياد به موزیک و قهوه دارم
باید اعتیاد به کتاب خوندنم اضافه کنم بهش

خود را نباید معطل اطمینان کرد 💫

یادمه وقتایی که خسته یا ناامید میشدم
تو ذهنم و بعد هم دنیای بیرون همش انگار میخواستم یه طناب و دلیل قوی پیدا کنم ک چنگ بزنم بهش برا ادامه دادن
یبار میگفتم به خاطر بابام ادامه میدم
یبار میگفتم به خاطر فلان دانشگاه یبار میگفتم به خاطر انتقام از گذشته یبار میگفتم به خاطر خودم!...
سه چهار ساعتی شاید نگهم میداشت ک درس بخونم ولی بعد دوباره درگیر همون حالت تکراری میشدم
انگار حتما باید دلیل پیدا میکردم برا ادامه دادن
انگار ذهنم اینو به یه نیاز تبدیل کرده بود ک بگرد دنبال یه سوخت و انرژی و انگیزه
و بعد درس بخون
همین خودش بدتر خستم میکرد بدتر انرژیمو تحلیل میبرد
یبار یه جمله خوندم ک میگف :
اگر قراره سقوط کنی
بگذار سقوط کنی
آنکه خواهی شد تو را خواهد گرفت 🍃✨

و فکر میکنم ورق از اونجایی برگشت ک دنبال دستی برای کمک نبودم...
ک حتی دیگه وابسته اینکه نتیجه چی میشه نبودم...
خوب یادمه
تاریکیو دیدم
حسش کردم و دیگه نخواستم ازش فرار کنم یا به خاطرش گریه کنم
با خودم میگفتم همینه ک هست فقط یبار زندگیش کن
تلاشه برام مهم شد نه نتیجه
دلم میخواست یبارم ک شده شب کنکور جز اون قشری باشم ک تا لحظه آخر تلاششو کرده و با حال متفاوتی سرشو میذاره رو بالشت...

اجازه بده به ادامه دادن...
(اگه بدونی بعدش مسیر چقدر هیجان زدت میکنه و تشویقت میکنه برای بیشتر ادامه دادن...)
اجازه بده به قدم برداشتن
اجازه بده به تمرکز کردن
اجازه بده به تنهایی
اجازه بده به سکوت و خلوت
اجازه بده به تلاش زیاد
اجازه بده به خاموش کردن‌های زیاد گوشیت ( درواقع اجازه میدی به دور شدن از اضطراب و شلوغی‌ی ک مغزتو فلج میکنه)
به تعویق بنداز دوپامین و لذت های کوچیک کوچیکو به خاطر چیزهای بزرگتری که درانتظارته....
یه بارم که شده وزنه های ترس و ناامیدی و گذشته رو زمین بذار
بذار شونه هات سبکیو حس کنن✨
بعد میبینی چقدر حالت بهتره برای ادامه دادن

از جنوب تا جنوب غرب :')

استوریای دکتر حنیف.

End of term 2 🍻 ✨