اسرار وعده حق ᷍⍣ Telegram 帖子

‍ "یکتایی و نه تنهایی"

"یکتا" باش. منحصر بفرد. همانگونه که پروردگارت تو را آفرید. اما "تنها" نباش. تنهایی ارزش نیست. "تنهایی" چیزی است و "یکتایی" چیز دیگری. این دو یکسان نیستند. می گویند؛ خدا تنهاست. اینطور نیست. این خلاف آیات قرآن است. خلاف عقل نیز هست. خداوند، یکتاست و نه تنها. او با بندگانش است. با مخلوقاتش حال می کند "هو معکم"..."انَّ اللهَ مَعَنا"... "واللهُ مَعَکُم"..."اِنَّ مَعِیَ رَبِّی"... او با بندگانش سخن می گوید، سخن شان را می شنود، اجابت شان می کند، اداره شان می کند، محافظ شان است، رازق شان است، او هر آن، در کاری است. کسی که با همه هست و بهترین تعامل را دارد، تنها نیست. او یکتاست. یگانه است. فرد است. پس "تَخَلَّقُوا بِاَخلاقِ الله". تو هم همچون خدایت یکتا باش و تنها نباش. تنهایی، رنج است، انزواست، بی کسی است، چون مرگ است. تنها نباش و اما #یکتا باش. خودت باش. اگر یکتایی ات را آگاه شوی، بوی الوهیّت گرفته ای. یکتایی ارزشی الهی است. حقیقت زندگی است. بر پای خویش بودن و از چشمه ی خویش نوشیدن است. اما #تنهایی و #انزوا، #گندیدن در خویش است. تن دادن به حماقت است. رفتن به هلاکت است. زیرا چنین چیزی خلاف ناموس هستی است. چه هستی، با ارتباطات خویش، زنده و پویاست ...

@asrarmee

حقیقت آیه

“آیَتُکَ أَلّا تُکَلِّمَ النّاسَ”
(آیهٔ تو اینست که با مردمان سخن نگویی)!
- آیه لزوماً آنچنان‌که بسیاری پنداشته‌اند به معنای حرف و سخن نیست. آیهٔ واقعی دیدنی است. باید آن را دید. اگر می‌خواهی ببینی باید #سکوت را بیاموزی. باید #خاموش شوی و قضاوت‌های ذهنی‌ات را بدور بیندازی. کسی که ذهنش شلوغ است، کسی که با خودش درگیر است و مدام در سرش با خودش حرف می‌زند، چشمانش نمی‌بینند. چنین کسی به هر‌کجا بنگرد ذهنیت خود را می‌بیند، نه حقیقت آنچه هست را. نه حقیقت آیه را. دیدن حقیقتِ آنچه هست، سکوت می‌خواهد. تو آیه و نشانه‌ای داری که با حرف و قیل و قال به آن نمی‌رسی. آن را با جار و جنجال و جدال در نمی‌یابی. آن تنها با سکوت و خاموشی بدست می‌آید. با تسلیم محض. مراقبهٔ اصیل این سکوت همه‌جانبه را به تو می‌آموزد و تو را آمادهٔ دریافت آیه‌ات می‌کند. آیه‌ای که اِعجاز می‌کند و حقیقت را می نمایانَد. ای دوست، دوره‌ای را به سکوت بگذران. خودت را از برداشت‌ها و نظریه‌ها و نظریه‌پردازها رها کن. برای سالکانی که خواهانِ دیدن‌اند این دوره‌ای لازم و ضروری است. از حرف و سخن و واژه آزاد شو و در خانهٔ قلبت با چشمانی باز و بی‌قضاوت ساکن باش. چشم قلب تنها با این سکوت و خاموشی است که باز می‌شود. بدون این سکوت و تطهیر درون، هر دیدنی کوری است. دیدن نیست. توهّم دیدن است.

@asrarmee

دین اجباری

“اَنُلزِمُکُمُوها وَ اَنتُم لَها کارِهُونَ”
(آیا ما باید شما را در حالی‌که از آن اکراه دارید به آن وادار کنیم؟!)
- ای دوست، هدایت امری #اجباری نیست. کسی را به زور نمی‌توان دیندار کرد. این نکته را نوح پیامبر خوب فهمیده است. او موظف است پیامش را برساند و کشتی‌اش را بسازد، اما موظف نیست که حرفش را به زور به مردمان بقبولاند و یا آنها را به زور سوار کشتی کند. چنین کاری نه معقول است نه شدنی. مردمان اختیار دارند حرف او را بپذیرند یا نپذیرند. زیرا در پذیرش دین اجباری نیست. اصلاً کار دین با اجبار پیش نمی‌رود. دین، #قلب پذیرا می‌خواهد. این جملهٔ نوح(ع)، این آیهٔ شریفه، خود تفسیر گویای دیگریست از برای آزادمنشانه‌ترین آیات قرآن یعنی “لا اِکراهَ فِی الدّین”. این “اَنُلزِمُکُمُوها” فعلی از مادهٔ الزام است. به شکل و پیوند حروفش توجه کن! آن شکل و پیوندی غریب و فشرده و نامأنوس دارد. حتی قرائتش براحتی ممکن نیست. گویی آن را به زنجیر بسته‌اند. دین خدا اینگونه شکوفا نمی‌شود! نوح قرار نیست کسی را ملزم به پذیرش چیزی کند. اصلاً پذیرش #زوری ارزشی ندارد. نور و رستگاری نمی‌آورد. بر فرض حتی اگر کسی چیزی را که قلباً نمی‌خواهد، به زور و اجبار و در ظاهر بپذیرد، تازه اول بدبختی و خسارت است زیرا در اینصورت به #نفاق و دوگانگی دامن زده شده است. و نفاق و دوگانگی، یک بیماری خطرناک نفسانی است. بر ضد توحید است. وقتی کسی چیزی را در ظاهر بپذیرد اما در قلب انکارش کند این عین نفاق و دوگانگی است. ای دوست، اجبار و الزام، دین حقیقی را متجلی نمی‌کند، عشق و محبت نمی‌آفریند و نجات و رستگاری نمی‌آورد. با زور و اجبار و خشونت نمی‌توان خدا را محبوب دل‌ها کرد.

@asrarmee

هرکه را بخواهد

“یَهدِی مَن یَشاءُ اِلیٰ صِراطٍ مُستَقِیمٍ”
(هر که را بخواهد به راه راست هدایت می کند)
⭐️ دقت کن! نمی‌گوید هر که را که عالِم باشد، نمی‌گوید هر که را که عابد و زاهد باشد، بلکه می‌فرماید هر که را بخواهد! پس هرگز از رحمت خداوند ناامید مباش هرچند خود را گناه‌کار بدانی. به خداوند بخشنده و مهربان ظن نیک داشته باش، چه هر کس با همان گمانی که دارد با او لقاء خواهد داشت. پس با قلبت از آن یگانهٔ بی‌نیاز بخواه که جزو این “مَن یَشاء” باشی. که اگر باشی رستگاری‌ات قطعی است. مهم نیست که‌ای و کجایی. هر که باشی و هرجا که باشی، به بهترین راه‌ها هدایت می‌شوی. هرگز در نمی‌مانی و وصولت به حقیقت قطعی است.

@asrarmee

روز حسرت

“ما اَغنیٰ عَنهُم ما کانُوا یُمَتَّعُونَ”
(برخورداری‌هایشان به کارشان نیامد)!
⭐️ روزی که داشته‌ها و برخورداریها و حتی دانستگی‌های آدمی بکارش نیاید، آن، روز #حسرت و مغبون‌زدگی است. وضعیت ظالمان و مجرمان اینگونه است و عاقبت‌شان اینگونه رقم می‌خورد. تنهای تنها، با وجود داشته‌‌ها و امکاناتی بلا استفاده! زیرا عذاب الهی بخاطر دستاوردهای پلیدشان “بَغتَةً” یعنی بطور ناگهانی آنها را فرا می‌گیرد. و بشنوید ادامهٔ آیهٔ مذکور را؛ “وَ ما اَهلَکنٰا مِن قَریَةٍ اِلّا لَهُم مُنذِرُنَ” (و ما هیچ قریه‌ای را هلاک نکردیم مگر آنکه پیش از آن برایشان هشداردهندگانی بود)! “ذِکریٰ وَ ما کُنّا ظالِمِینَ” (این پند است و ما #ستمکار نیستیم)!
ای دوست، در چنین روزی هیچ ثروت و داشته‌ای به درد نمی‌خورد و هیچ‌یک از دانستگی‌ها و تکیه‌گاه‌ها بکار نیاید. چه آنچه هست حق است و جز حق جاری نمی‌گردد. “وَ نَستَغفِرُ اللهَ رَبَّنا وَ نَتُوبُ اِلَیهِ”


@asrarmee

عمل صالح

“وَاعمَلُوا صالِحاً”
(عمل صلح‌آمیز انجام دهید)!
⭐️ همانطور که پیش از این نیز گفته‌ام؛ صالح، ریشه در صلح دارد. واژه‌اش این را فریاد می‌زند. صلح، مصدرش است. محل صدورش است. هر کار به ظاهر نیکی را عمل صالح نگویند. بلکه آن عملی را گویند که صلح‌آمیز، وحدت‌بخش، و به نیت آشتی و مودّت صورت پذیرد. عمل صالح، کار هر کسی نیست. قلب سلیم می‌خواهد. عشق به صلح می‌خواهد. خشونت‌مداران قادر به عمل صالح نیستند. قلب‌های آنها با #صلح و دوستی و پذیرش دیگران، بیگانه‌ است. وقتی صلح‌خواه و صلح‌جو نباشی اگر همهٔ دنیا را هم انفاق کنی، تو عمل صالح انجام نداده‌ای. عمل صالح چیز دیگری است. و قرآن همه را دعوت به انجام عمل صالح می‌کند. خداوند امر به عمل صلح‌آمیز دارد. زیرا او صلح را بهترین می‌داند؛”الصُّلحُ خَیرٌ”. وقتی دو نفر را به نیکی آشتی دهی، تو عمل صالح انجام داده‌ای. وقتی با کلمه‌ای قلب کسی را با خدا نرم و پذیرا کنی، عمل صالح انجام داده‌ای. وقتی خالصانه هدیه می‌دهی و دوستی‌ها را پاس‌می‌داری و قلب‌ها را به هم نزدیک می‌کنی، تو عمل صالح انجام داده‌ای. وقتی گره از کار دیگران می‌گشایی و بجای تنش و تفرقه، وحدت ایجاد می‌کنی، تو عمل صالح انجام داده‌ای… هر عمل صالحی باید ریشه در صلح و آشتی و وحدت داشته و به همین نیت باشد. بدان که یگانه مصلح بزرگ، خود خداست و به تبع او هر آن کسی است که کارها را به صلاح آورد. تنش‌زدایی ‌کند و قلب‌ها را به نیکی و سازندگی به یکدیگر پیوند زند.
از خداوند منان مسئلت داریم که ما را توفیق عمل #صالح عطا فرماید.

@asrarmee

تو مسئول خودت هستی

“یا اَیُّهَاالَّذِینَ آمَنُوا عَلَیکُم اَنفُسَکُم”
(ای اهل ایمان، شما مسئول خودتان هستید)!
⭐️ اگر کسی پیام این آیه شریفه را فهم کند، هرگز به خود اجازه نخواهد داد که در امور دیگران به ویژه در زندگی خصوصی‌شان #دخالت کند. چنین دخالت‌هایی مذموم و گاه دارای عواقب وخیم و ناسازنده است. حتی از دین و آیین کسی پرس‌و‌جو مکن. امام صادق(ع) می‌فرماید؛”لا تُفَتِّشِ النّاسَ عَن اَدیانِهِم فَتَبقی بِلا صَدِیق”(از دین و آیین مردم پرس‌و‌جو مکن که بی‌دوست می‌شوی! بحارالانوار ج ۷۵ ص ۲۵۳). عدم #تجسس و عدم دخالت در زندگی و امور شخصی مردمان یک فضیلت بزرگ است. ضعف نیست. نشانهٔ ایمان است. یک مؤمن #فضول نیست. پیامبر(ص) می‌فرماید؛”اِنِّی لَم أُومَر أن أنقبَ عَن قُلُوبِ النّاسِ و لا أشُقّ بُطُونَهُم” (من مأمور نیستم که دل‌های مردم را بکاوم و درونشان را بشکافم! کنزالعمال ج ۱۱ ص ۳۱۱). هم قرآن و هم سنت نبوی دخالت در امور مربوط به دیگران را ناپسند و مذموم می‌شمارد. یک مؤمن مراقب نفس خودش است. مسلط بر نفس خودش است. اگر مؤمنی چنین باشد، حتی هیچ گمراهی نمی‌تواند به او ضرر رساند؛”لا یَضُرُّکُم مَن ضَلَّ اِذِ اهْتَدَیتُم”! و این ادامهٔ آیه هست! ای دوست، پس به فرمودهٔ این آیه، به کار خودت مشغول باش، نفس خودت را دریاب، حاکم بر نفس خودت باش و بدنبال حاکمیت بر دیگران مباش. “عَلَیکُم اَنفُسَکُم”! تو مسئول خودت هستی. این کاری است که از تو خواسته‌‌اند. دخالت و تجسس را نخواسته‌اند. دخالت‌ها و تجسس‌ها موجب رشد تو نمی‌شوند. بلکه بالعکس ایمانت را #تخریب می‌کنند.

@asrarmee

https://t.me/+oAY6Gup1Tco1NmJk

سلام دوستانی که میخواستند با ادمین ارتباط برقرار کنند ولی شرایط نبود الان میتونند از طریق گپ بالا با ادمین صحبت کنند

لباس آزادگی

“لِباسُهُم فِیها حَرِیرٌ”
(لباس‌شان در آنجا آزادگی است)!
⭐️ حریر از ریشهٔ حُرّ و حرّیت است. آن به معنای پارچهٔ عادی #حریر نیست که بسیاری تصور کرده‌اند. کیفیت بهشتی لباسی متناسب با خود دارد. بهشت #آزادی، لباس آزادگی می‌طلبد. هر که آزاده است لباسی بهشتی دارد و هر که بهشتی است لباس آزادگی. چه آزادی و آزادگی نرم‌ترین و لطیف‌ترین پوشش‌هاست. آن که به این لباس آراسته است؛ زبانش نرم و سازنده، نگاهش گرم و فروزنده، دستانش خیر و دهنده، و وجود ذی‌وجودش عَلَم هدایت‌کننده است. هیچ پوششی زیباتر و ارزشمندتر از لباس آزادگی نیست. اهل بهشت لباس خشنِ تعصب بر تن ندارند. لباس‌های خشن برازندهٔ آنها نیست. ای دوست، بسیاری از بهشتی‌یان لباس‌شان را از همینجا بر تن دارند. نشانه‌شان در دنیا همین است.

@asrarmee

با بخشیدن،به دست آور

“وَ لا تَمنُنْ تَستَکثِر”
(و منّت مگذار و فزونی مجوی!)
- کاش می‌دانستی که برخی چیزها با فزونی نجستن، افزون می شوند و برخی با فزون طلبی کاسته می گردند! سرّی است عجیب! چون بدهی می‌گیری. چون ببخشی برخوردار می‌شوی. تو آنگاه که بی‌منّت #انفاق کنی به واقع بر داشته‌‌های خودت افزوده‌ای. چون دیگران را آگاهی بخشی، هدایت خود را افزون‌ کرده‌ای. آنگاه که خدمت خلق خدا کنی، جهانی خادمت خواهد شد. این روند باطنیِ آفرینش خداست. تو با بخششِ بی‌منّت است که وجود خود را گسترش می دهی. از جزء به کل می‌روی. و بالعکس؛ منّت‌گذاری و خودخواهی و فزون‌طلبی، حیطه وجودی تو را تنگ‌تر می کند. تو را به زندان تاریک داشته‌هایت می کشاند. اسیر ذخیره‌سازی‌هایت می شوی و عاقبت نیز زیر تلنباری از داشته‌ها مدفون می‌گردی. ای دوست، راه برخورداری از مواهب و نعمات، ذخیره‌سازی‌های خودخواهانه و همواره دست‌بگیر داشتن نیست. اینها همه اسارت و وابستگی است. ضد زندگی و ضد آزادی و ضد جریان ناب حیات است. عطا کردن، پویایی است. آن نشانهٔ زنده بودن است. “با بخشیدن، بدست آور” که این قانون فقط برای مادیات نیست بلکه سنتی است دیرینه که تمامی عوالم معنوی را در بر گرفته است. بدان که این روند، طریقت همهٔ سالکانی است که بسم الله الرحمن الرحیم، یگانه قانون زندگی‌شان است.

@asrarmee