اسرار وعده حق ᷍⍣

خیانت به خود!

"الَّذِینَ یَختانُونَ اَنفُسَهُم "
(کسانی که به خود خیانت می کنند)!
#خیانت به خود از بدترین انواع خیانت است. آن یک حماقت بزرگ و خودزنی سفیهانه است. در این نوع از خیانت؛ می‌دانی که راست چیست و حق کدام است اما دروغ می‌گویی و به #باطل دامن می‌زنی. می‌دانی که راه خیر و روشنی کدام است اما به بیراهه های تاریک می‌روی و می‌رانی. می‌دانی که اجبار و #خشونت به رستگاری منجر نمی‌شود اما همچنان خشونت می‌ورزی. می‌دانی که برداشت و قرائت‌ات از دین خدا، نابجا و مخرب و ویرانگر است اما همچنان بر آن اصرار می‌ورزی. می‌دانی که این عمل یا قضاوتت، خدا را محبوب دل‌ها نمی‌کند بلکه انزجار و نفرت بیشتر به بار می‌آورد، اما باز مرتکب می‌شوی… آری، در خیانت به خود، تو قلباً خیر و خوبی را می‌شناسی اما همواره خلاف آن گام می‌نهی. و چنین کاری پیش از آن کـــه خیانت به دیگران باشد، خیانت به خود است.
خیانت به فطرت پاک الهی خویش است. فطرتی که بر توحید و عشق و رحمت واسعه بنا شده است. بدان که خداوند خائنین به خود را دوست ندارد و سرانجام شان به فلاح و رستگاری منجر نمی‌شود.
ای دوست، به فرموده این آیه شریفه هیچ‌گاه از کسانی که به خود خیانت می‌کنند، حمایت مکن، که تو نیز به آتش شان خواهی سوخت؛
“لا تُجادِل عَنِ الَّذِینَ یَختانُونَ اَنفُسَهُم ”
(هیچگاه از کسانی که به خود خیانت می‌کنند، حمایت مکن! )

@asrarmee

خدارا بسیار یاد کنید!

"وَ نَذکُرَکَ کَثِیرَاً "
و تو را بسیار یاد کنیم!
ای دوست، یادکرد خدا، یادکردی همه جانبه است. تو وقتی به عظمت هستی می‌نگری، در حال #یاد کردن اویی. وقتی کسی را #خالصانه کمک می‌کنی، در حال یاد کردن اویی. وقتی به عهدت وفا می‌کنی، در حال یاد کردن اویی. وقتی بخاطر برخورداری و آرامش دیگران از حق خودت می‌گذری، در حال یاد کردن اویی. وقتی به راستی و درستی #تسلیم می شوی، در حال یاد کردن اویی. وقتی گواهی و شهادت راست می‌دهی -و لو بر علیه خودت- تو در حال یاد کردن اویی. وقتی بتوانی رشوه بگیری و رانت بخوری، اما این کار را نکنی، تو در حال یاد کردن اویی. وقتی دخالت در امور دیگران نمی‌کنی و آزار نمی‌رسانی، تو در حال یاد کردن اویی. وقتی به مخلوقات #خدا آسیب نمی‌رسانی و حرمت حیات و محیط زیست را پاس می داری، تو در حال یاد کــــردن اویی.
وقتی بتوانی ظلم کنی و حق دیگری را پایمال کنی، اما مرتکب آن نشوی، تو در حال یاد کردن اویی. وقتی خالصانه #عشق می ورزی، تو در حال یاد کردن اویی…
ای دوست، یادکرد خدا، فقط به زبان نیست. آن قلمرویی وسیع به وسعت زندگی و تمامیت آن دارد. بدان در هر کاری که وارد می شوی، در آن یادی از خدا هست. پس از آن غافل مشو!

@asrarmee

بهترین روزی دهندگان

"خَیرُ الرّازقِینَ "
خدا را از آن رو خیرُالرازقین گفته‌اند که حتی #روزی کافر را نمی‌بُرَد. او برای روزی رسانی‌اش خوب و بد نمی‌کند. خداوند روزی‌رسان همه است، چه باورش داشته باشند چه نداشته باشند. زیرا “خیر” فراتر از خوب و بد است. صیغه مبالغه است. او روزی‌رسان همه‌ی مخلوقات خویش است؛ حال تو چه برخی را خوب بدانی و برخی را بد. برخی را مؤمن بنامی و برخی را کافر. هیچ‌کدام از این اصطلاحات مانع روزی رسانی خدا نیست. همه روزی‌خوار اویند. مخلوق -هر چه و هر که باشد- باید روزی‌اش را دریافت کند. زیرا #خالق او را خلق کرده است! ای دوست، کسانی که نان بُری می کنند، کسانی که برخی دیگر را صرفاً بخاطر فکر و باور و عقیده‌شان، از رزق و روزی خداداده شان می‌اندازند، دورترین انسانها نسبت به اخلاق الهی‌اند. مانع رزق شدن، یک #ظلم فاحش است و خداوند خود حسابرس ظالمان است.
پروردگارا، نورا، وجودا، مدد کن تا ما هیچگاه و لو آنی از اصحاب “یَمنَعُونَ الماعُون ” نباشیم.
برحمتک یا ارحم الراحمین.

@asrarmee

امید به غیر خدا را از خود بیرون کن!

"لَن تَنفَعَکُم اَرحامُکُم وَ لا اَولادُکُم یَومَ القِیامَهِ
یَفصِلُ بَینَکُم "
(هــــــرگز بستگان و فرزندانتان روز قیامت ســـــــــودی
به حالتان نخواهند داشت؛ میانتان جدایی می‌ افکند)!
بی‌تعلقی و عدم اتکا به غیر را از همینجا بیاموز که تو تنها در پیشگاه حق حاضر خواهی شد. در آن روز هیچ #یار و یاوری جز خودت و اعمال خودت نخواهی یافت. وقتی بستگان و فرزندان که نزدیکترین‌هایند، نفعی به تو نرسانند، مال و مقام و دوست و آشنا که جای خود دارند! در آن تنهایی حتی دانستگی ها و حرّافی‌ها و باورهای نفسانی‌ات هم بدردت نخواهند خورد. پس بیاموز که روی پای خودت بایستی. خودت باشی. #امید به این و آن را از ذهنت بیرون کن. زیرا قضیه "یَأتِینا فَردَاً " است! تو تنها و فرد، با حق روبرو خواهی شد. و فرد، یعنی تو، منهای هیچکس! و آن روز در خــــــواهـــی
یافت که اموال و اولادت همگی وسیله‌ی آزمایش تو بوده‌اند؛ "اِنَّما اَموالُکُم وَ اَولادُکُم فِتنَهَُ "!
از حزب و گروه و دسته و هوادار هم خـــــــبری نیست! پس تا می‌توانی، برای خدا وجودت را خالی از غیر کن، گوش کن، عمل کن، و بخشنده و مهربان باش، که تنها همینهاست که برایت کارسازند؛ "فَاتَّقُوا اللهَ مَا استَطَعتُم وَاسمَعُوا وَ اَطِیعُوا وَ اَنفِقُوا خَیرَاً لِاَنفُسِکُم "!

@asrarmee

نترس و غمگین مباش خدا ناجی است.

"لا تَخَف وَ لا تَحزَن اِنّا مُنَجُّوکَ و اَهلَکَ "
(نترس و غمگین مباش که ما تو و اهل‌ات را نجات می‌دهیم!)
"خوف" آنگاه است که پنداری واقعه‌ای کوبنده در راه است و “حُزن” آنگاه است که کاری از دستت بر نمی آید. پس چون قرار است شهر و دیاری که اهلش ظالم‌اند، به عذاب محتوم الهی دچار شوند، تنها کسانی نجات می‌یابند که سراپا تسلیم حق‌اند و با اهل ظلم و فساد ممزوج نیستند. و این حکایت پایان هر دوره و نسلی است. زیرا “لِکُلِّ اُمَّهِِ اَجَلَُ ” (برای هر امتی اجلی است)! پس تو که #پاکی و پاکی را پاس می‌داری؛ تو که اهل ظلم نیستی؛ تو که بنده‌ی حقی؛ “غمگین مباش که تو و اهل ات را نجات می بخشیم”! لکن این اهلی که نجات می‌یابند، لزوماً خانواده به معنای متعارف آن نیست. بلکه “اهل”، آن کسانی اند که بر طریق راستی و درستی‌اند. روح‌های آشنایند. همان پیروان بی خواهش و آرزویی که پیوسته #تسلیم محض‌اند و جز اراده‌ی خدای بخشنده و مهربان را طالب نبوده و نیستند.

@asrarmee

قطعا وعده‌ی خدا حق است!

" إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ "
(قطعا وعده‌ی خدا حق است)!
چه تصور کرده‌ای از این آیه؟! آیا تو نیز همچون بسیاری می‌پنداری که وعده‌ی خدا، چیزی است که در آینده محقق می‌شود؟! بعداً می‌آید؟! چیزی از جنس آرمان پرستی و نسیه وار امید دادن است؟! ای دوست، "حق" امر تثبیت شده است. #نقد است. هم اکنون هست. بعداً می‌‌‎آید یعنی چه؟! آن ترجمه و فهمی‌ غلط است! این جمله اصلاً زمان ندارد. وقتی می‌فرماید؛ #حق است یعنی هم اکنون هست. هم اکنون برقرار است. فقط کافیست تو به آن وارد شوی. از اسارت زمانِ خطی گذشته و آینده، خلاص شوی و به فرازمان بیایی. از کیفیت دنیوی به کیفیت اُخروی وارد شوی. این یعنی؛ تو با حق باش از هم اکنون و همین جا در بهشتی. از هم اکنون و هم اینجا برخورداری. آخر مگر می‌شود کسی با خدا باشد و از مواهب و انوارش بی‌بهـــره باشد؟! چنین چیـــــــــزی ناممـــکـن
است. این آیه اشاره به نسیه کاری ندارد. وعده‌های خدا همه نقد‌اند. زیرا او غنی است و نیازی به نسیه کاری ندارد. این ذهن است که اسیر زمان است. خدا اسیر زمان نیست. این ذهنِ زمان پرستِ تاریک اندیش را دور بینداز و فی الحال از مواهب حق برخوردار شو. با خدا نقد کار کن. نقد بده و نقد بگیر. و یادت باشد که معنای "حق" امر تثبیت شده است. هست. هم اکنون هست.

@asrarmee

با خوبی‌ها بدی‌ها امتحان می‌کنیم!

"وَ بَلَوناهُم بِالحَسناتِ وَ السَّیِئاتِ لَعَلَّهُم یَرجِعُونَ
(و آنها را به امور خوشایند و ناخوشایند امتحان کنیم،
باشد که [به حق] باز گردند)!
در این دنیا نه به خوبی اش #دلبسته باش و نه از بدی‌اش دلشکسته. خوب و بدش را رها کن، تا رها شوی. تا به کیفیتی نائل شوی که فراتر از این خوب و بد است. و آن خیر است. حق است. خودِ خداست. تو از آنِ خدایی و بسوی او باز می‌گردی؛ "اِنّا لله وَ اِنّا اِلَیهِ راجِعُونَ ". پس نه به خوبی‌ها و برخورداری‌های این دنیا دلخوش باش و نه به بدی‌ها و نداشتن‌ها، دل ناخوش! چنان باش که به دست آوردن ها و از دست دادن ها برایت یکسان باشد؛ "لِکَیلا تَأسُوا عَلی ما فاتَکُم وَ لا تَفرَحُوا بِما آتاکُم "! هرچند اگر راضی و #تسلیم هم نباشی، این جهان کار خودش را می‌‌کند و اهمیتی به اعتراضات تو نمی‌دهد. پس هشیار شو و رها
از وابستگی باش تا همه‌ی این امتحانات را به نیکی و به #لطف حق، پشت سر گذاری.
چیزها می‌آیند و می‌روند همچنانکه اشخاص می‌ آیند و می‌‎روند. اتکا به این آمد و رفت‌ها نداشته باش. وجودت را به وجود آنها گره نزن. آزاده باش و روی پای خودت بایست که خداوند هر آنچه را که بدان نیاز داری، نقداً و پیش از این در وجودت نهاده است؛ "وَ آتاکُم مِن کُلِّ ما سَأَلتُمُوهُ "! پس لازم نیست #حسرت چیزی را بخوری و در امتحانات الهی خرابکاری به بار آوری. زیرا تو پیشاپیش ثروت خود را در نهان داری.

@asrarmee

بنده و برده‌ی سخنان دیگران نباش.

"و لا یَحزُنکَ قَولُهُم "
(سخنان‌شان تو را غمگین نکند)!
تحت تاثیر سخنان دیگران زندگی نکن. بنده و برده‌ی سخنان #دیگران نباش. اگر زندگی ات را بر اساس #سخن این و آن تنظیم‌کنی، دگر خودت نخواهی بود. و آنگاه غمگین می‌‌شوی. افسرده می‌ شوی و نقد وجودت را از دست می‌دهی. خداوند این زندگی را به تو داده و از تو خواسته که خودت را بشناسی و خودت باشی. زندگیِ تو هدیه ای به خود توست نه به دیگران. ذهنت را از #اسارت نگاه و سخن دیگران به در آر. مسئول زندگی خودت باش. روی پای خودت بایست. سالکی آزاده باش. هرگز به چیزی که عقلاً و قلباً باور نداری، آن هم بخاطر تبلیغات و #تلقینات دیگران، تن مده. چه آن‌کس که بخاطر حرف و نظر دیگران زندگی کند، مغبونی است که هرگز روی آرامش نخواهد دید. زیرا مدام مجبور است هر روزه #ریاکاری پیشه کند. چیزی را بگوید که باور ندارد.
رفتاری را بروز دهد که قلباً بدان راضی نیست. و این یعنی از خودیت خویش دور شدن. از خودبیگانه گشتن. ای دوست، “لا یَحزُنکَ قَولُهُم” ؛ سخنان دیگران تو را محزون نکند! از سخنانشان رها باش! و بدان که “تمامی‌ عزّت از آنِ خداوند است”، این یعنی عزت در گرو سخنان دیگران نیست، در پیروی از سخنان دیگران نیست، بلکه از آنِ خداوند است! که این نیز ادامه‌ی آیه است؛ “اِنَّ العِزَّهَ لله جَمیعاً”! و چه ادامهی با مسمّایی!

@asrarmee

خشونت؛ جاده‌ی هلاکت است.

"وَ رَدَّ اللهُ الَّذِینَ کَفَرُوا بِغَیظِهِم
(و خداوند، منکران حقیقت را با خشم خودشان دفع نمود)!
#خشونت، گریبان خودِ صاحب خشونت را می‌گیرد! و این طرفند خداست. و چه طرفند ظریف و کارآمدی! خداوند خود هیچ نیازی به خشونت ندارد. او بَری از هر نوع خشونت است. دوستانش نیز چنین اند. خشونت خود خورنده‌ی صاحبش است. نیازی به خشونت دیگر نیست. آن یک #بیماری مُهلک #نفسانی است و شخص #خشن بیمار است.
خشونت یعنی عدم #تعادل روح و روان، یعنی از صراط تعقّل و خردمندی خارج شدن. و منکران حقیقت با خشونتِ خودشان است که از بین می‌ روند. آنها به “خیر” نمی‌ رسند؛ و این در ادامه ی آیه است؛ “لَم یَنالُوا خَیرَاً”! (آنها به “خیر” دست نیافتند)! پس خشن شدند! خشونت‌شان را آشکار کردند! و به دست خودشان نابودی شان را تسریع نمودند! زیرا کســــی با
خشونت و با زور به رستگاری نمی‌ رسد. نرسیده است. این ناممکن است. مسیر خیر و رستگاری از جاده‌ی خشونت نیست. خشونت جاده‌ی #هلاکت است. رسیدن به “خیر” که از نام‌های بزرگ خداست، عشق می‌خواهد نه خشونت! و این آیه‌ی شریفه درس بزرگی برای همه‌ی انسان‌ها در همه دوران هاست.

@asrarmee

در من هیچ گمراهی نیست!

"لَیسَ بِی ضَلالَه "
کسی که تمام وجود و مایملکش را به #خدا فروخته است، کسی که خود را به تمامی‌ به حق تعالی #واگذار کرده است، محال است در او ضلالت و گمراهی باشد. زیرا از این پس؛ این خداست که از زبان او می‌ گوید و با چشم او می‌ بیند و با گوش او می‌ شنود و با دست او می‌ گیرد و با پاهایش می‌ رود. آن که #تسلیم محض حق است، این #حق است که او را منزل به منزل می‌ برَد. گمراهی از آن کسی است که بنده‌ی ذهن تاریک‌اندیش خویش است. #گمراه کسی است که احساسات و عواطف #نفسانی‌اش بر او حاکم اند. آن است که #اسیر و برده‌ی برداشت‌های خویش گشته است. آن کس که در خویش مرده و به حق زنده است، کجا گمراه است؟! این آیه از آن کسانی است که اراده‌ی خویش را دور انداخته و ارادهی الهی را به رضا و تسلیم بنده اند. پس ای دوست، چون تمامیت خویش را به صدق و راستی به حق تعالی واگذاشتی، از هر شک و تردیدی بیرون آی، که گمراهی در تو راه نخواهد داشت.

@asrarmee

آخرت

#آخرت، پایان هست اما نه پایان همه چیز. آن پایان یک دوره و آغاز دوره‌ی دیگری است. اتمام یک #کیفیت از بودن و شروع کیفیتی دگر است. وقتی می‌گویی امروز آخرین روز هفته است به پایانش اشاره می‌ کنی اما آن بدین #معنا نیست که روزهای دیگری وجود ندارد. آخرت اصطلاحی است که پایان مطلق و بن بست معنا نمی‌‌دهد. زیرا تا حیّ، حیّ است جریان حیات همچنان باقی است. صورت‌هایش عوض می‌ شود اما همچنان جاری و باقی است. آخرت کیفیتی متعالی از بودن است و فقط مختص به پس از #مرگ نیست. بسیاری از همینجا آن را تجربه کرده و حتی از آن عبور کرده‌اند. حکایت موسی و آن مرد الهی را در سوره‌ی کهف با نگاهی دیگر بخوان! که یکی هنوز در دنیا و در ذهنش است و پر سؤال، و دیگری در آخرت و در روحش ساکن است و بی سؤال! در روایات سخن از اَبناء الدنیا هست و اَبناء الآخره هست و اَهلُ الله! سالکانی که بسوی ذات حق تعالی رهسپارند نه از جنس دنیایند و نه از جنس آخرت، فلذا از دنیا و آخرت، از هر دو می‌گذرند. آخرت برایشان بن بست نیست، آخر کار نیست. چنین کسی نیک می‌داند که اینها همه لایه‌های متنوع حیات و آگاهی‌اند. روشن کننده‌ی حقایق و موجبات رشد و تعالی‌اند... و هر کس به #اصل خویش باز می‌گردد.

@asrarmee

گمراهی علمی‌!

وَ اَضَلَّهُ اللهُ عَلی عِلمٍ
ترجمه‌ی مفهومی‌: (و خداوند بر اساس همان
علمی‌ که دارند گمراهشان نمود!)
گمراهی #علمی‌! گمراهی بر اساس علم! بر اساس همان چیزی که نجات بخش‌اش می‌پندارند! آری، آن که حقیقت طلب نیست، آن که علم‌اش در #خدمت #حیات و سازندگی نیست، بر اساس همان دانشی که دارد گمراه می‌شود! علم‌اش -بی آنکه بفهمد- او را به #گمراهی می‌کشاند. وسیله ی هلاکتش می‌شود! و این نکته‌ای در خور تأمل است. دانشِ چنین کسی نجات بخش نیست، مُهلک است. سعادت نمی‌ آورد، شقاوت را بیشتر می‌کند. چنین کسی هر چه بیشتر بداند، از حق دورتر شده است! زیرا هدایت، با #تسلیم حق بودن محقق می‌‌شود نه با انباشتن دانش بیشتر. دانش وقتی مقدس است که در خدمت حقیقت باشد. در خدمت رشد و تعالی باشد. که کارآمد و سازنده باشد. مشکلی را حل کند و باری را از دوش مردمان بر دارد و زندگی را زیباتر کند. بسیاری از دانش‌ها خادم حیات نیستند و دقیقاً بر ضد حیات‎اند. محـــــدودکننـــده و اسارت بار و
خفقان آورند. با جریان زنده‌ی حیات هماهنگ نیستند. ناهماهنگ‌اند. دانش‌هایی که به جای زندگی، مرگ می‌‌آورند و به جای نشاط، ماتم. پس خدا نیز اصحاب چنین دانش‌های مخربی را به همان دانش شان گرفتار می‌ کند. آن‌چنان که می‌پندارند هدایت یافته‌اند حال آن که به بیراهه‌های دور از #حقیقت گرفتار آمده اند. پس علم شان بجای نور، هر روز برایشان تاریکی بیشتر می‌آورد. آنان با علم شان بسوی پرتگاه هلاکت می‌روند. و این عده در طول تاریخ کم نبوده اند.
ای دوست، بلعم باعورا اسم اعظم می‌دانست! قارون کیمیاگری قابل بود! سامری دانشی اسراری داشت که با بهره‌گیری از اثر جبرائیلی می‌توانست مصنوعی بسازد و آن را بعنوان #خدا به خلق الله قالب کند!…
بدان که بدترین و تلخ‌ترین عاقبت ها، #عاقبت کسی است که علمش او را روانه‌ی دوزخ کند!
پس هرگز به دانستگی هایت غرّه مشو و راهی جز تسلیم و تواضع در برابر حق تعالی پیش مگیر.

@asrarmee

دقت کن!چه کسی را دوست بداری!

ها اَنتُم اُولاءِ تُحِبُّونَهُم و لا یُحِبُّونَکُم
(این شمائید که آنها را دوست دارید،
آنها شما را دوست ندارند!)
عجب آیه هشدار دهنده‌ای! چه کسی را #دوست داری؟! هوادار و دوستدار که شده‌ای؟! چه بسیارند افرادی که هوادار و دوستدار کسانی هستند که آنها کمترین ارزشی برایشان قائل نیستند. کسانی را دوست دارند که آنها دوست‌شان ندارند. امروزه از این دست انسان‌های #غافل و #حماقت پیشه را بسیار می‌ بینی. کافیست نگاهی به این فضای مجازی بیندازی! گاه ملیون ها نفر دوستدار و دنباله رو اشخاص مشهوری شده‌اند که برخی‌شان متاسفانه از کمترین #معرفت و #شعور خداوندی برخوردار نیستند! و صرفاً مشهورند! و یا گاه خیل جمعیتی را می‌‌بینی که دوستدار و دنباله رو سیاست بازانی شده اند، که زنده و مرده ی دیگران برایشان عَلیَ السَّویّه است! واقعاً قرآن چه خوب و به موقع هشدار می‌ دهد! ای دوست، کسی را دوست بدار که لااقل سرنوشت تو برایش #مهـــم باشد. نسبت
به آبادی و آرامش روح تو حساس باشد. از تو سوء استفاده نکند. بسیاری از آن کسان را که دنبال می‌کنی، تو را به عنوان اسکناس می‌‌بینند! تو را به عنوان ابزاری برای رشد و ترقی خودشان می‌ بینند! آنها دوستت ندارند، احترام هایشان صوری و کلمات فریبنده شان فریبی برای جذب بیشتر است. آنها تو را به عنوان یک مُبَلِّغ مفت و مجانی می‌ خواهند.
ای دوست، این آیه هم در حوزه‌ی دین کاربرد دارد و هم در حوزه‌های اجتماعی و سیاسی و اقتصادی… این یک آیه‌‎ی همه‌کاره است. آن را به نیکی حفظ کن و نصب العین خود قرار ده تا هیچگاه عمله‌ی بی‌جیره و مواجب ظَلمه نگردی.

@asrarmee

اسلام

"اِنَّ الدِّینَ عِندَاللهِ الاِسلامُ
(دین نزد خدا، تسلیم بودن است)
تسلیمِ حق بودن، همان دین مقبول حضرت حق است. هر که #تسلیم #حق است، دین خدایی دارد. به واقع تنها دین نزد خدا همین است. از اول خلقت نیز همین بوده است. و دقیقاً از این روست که پیامبران در قرآن، از آدم و نوح و ابراهیم و یعقوب و… همه خود را مُسلِم یعنی تسلیم شده به حق نامیده اند. و حق، راستی و درستی است. عین پاکی و صداقت است. روح حاکم بر تمامیت هستی است. غریبه نیست و مطابق با فطرت خودت است. و تسلیم بودن، یعنی به حقیقت زنده تن دادن و با جریان حیات هماهنگ بودن. یعنی پذیرش هستی و با آن حُسن سلوک داشتن. انسان تسلیم شده، رام و مطیع حق است. این یعنی؛ او تسلیم ذهنیاتش نیست، تسلیم اوهامش نیست، تسلیم برداشت ها و نظریات و احساسات پراکنده اش نیست، بلکه تسلیم حق است، و لو این حق مخالف مطامع نفسانی اش باشد. برای تسلیم بودن، باید همواره هشیارانه در حال باشی. زیرا حق،
در هر زمانی، در شأنی است “کُلَّ یَومٍ هُوَ فِی شَأن ”! حق با آنکه ذاتش ثابت است اما هر روز در مظهری متجلّی است. “او” در هر جا و هر موقعیتی تو را امتحان می‌ کند و تسلیم بودنت را می‌آزماید. تا تو را به خودت نشان دهد. تا آگاه شوی و روزی به تمامیت تسلیم نائل گردی.
ای دوست، #طریقت تسلیم، همه جانبه از آنِ خدا شدن است. و آن که از آنِ خدا شود خدا نیز از آنِ او خواهد بود؛ همچنان‌که در حدیثی قدسی آمده است “کُن لِی اَکُن لَکَ ”.

@asrarmee

بگو؛ خدا نجات بخش شماست.

قُلِ اللهُ یُنَجِّیکُم
(بگو؛ خدا نجات بخش شماست)
نه پولت نه دانش‎ات نه زرنگی‌ات نه جاه و مقام‌ات نه گروه و دسته‌ات و نه هیچ چیز و هیچ کس دیگری #نجات بخش نیست. تنها خداست که نجات بخش است. اوست که فرمانروای مطلق هستی است. همه چیز و همه کس و حتی همه‌ی روح‌های بزرگ و توانمند در اختیار اویند و تحت اِذن او کار می‌کنند. اندیشه‌ی نجات توسط غیر را از ذهنت بیرون بینداز. از این شرک دست بشوی و تسلیم یگانه باش. یگانه را دریاب. اوست که شما را “مِن کُلِّ کَربٍ” از هر رنج و مصیبتی می‌رهانَد. اوست که زنده می‌کند و می‌میراند. اوست که می‌‌دهد و می‌گیرد. اوست که می‌خنداند و می‌‌گریاند. او را دریاب بی هیچ شرکی. هدایت‌گر و کارساز واقعی فقط اوست. ای دوست، اگر توحیدت درست شود، همه چیزت درست شده است. و اگر توحیدت خراب باشد هیچ چیزت درست شدنی نیست. #اصل را دریاب.

@asrarmee

گذشته را دور بینداز!

عَفَی اللهُ عَمّا سَلَفَ
(خداوند از آنچه در گذشته واقع شده، گذشت کرده است!)
اینقدر گذشته را به رخ نکش و به پیش چشمت نیاور. گذشته را دور بینداز و تر و تازه شو. لحظات حال‌ات را با مرور مدام گذشته خراب نکن. #گذشته، نیست. مرده است. این مرده را با افکار هر روزه ات از قبر بیرون نیاور. واقعاً از برخی در شگفتم، که حتی اگر #خدا هم از گذشته شان بگذرد، خود آنها ول کن گذشته نیستند! ای دوست، تو با گذشته پروری، خودت، خودت را زجر می‌ دهی. لحظه به لحظه مجازات می‌‌کنی. خداوند تشنه‌ی #مجازات تو نیست. دست از سر مجازات خود بردار. از گذشته یکبار برای همی‌شه درس بگیر و خوب زندگی کن. گذشته پروری افسرده‌گی می‌ آورد. آن کُشنده ی شادی و نشاط است. شادی و نشاط‌ات را نکش. این را نیز بدان که گذشته پرستان و گذشته باوران و حسرت خوران گذشته، بعلت آنکه همواره در حزن و اندوه و #حسرت فرو رفته اند، آسان‌تر از هر کس دیگر به زیر سلطه‌ی شیاطین جن و انس در می‌ آیند.

@asrarmee

روزِ دریافت حقیقت!

لِمَنِ الْمُلْكُ الْیَوْمَ لِلَّهِ الْوَاحِدِ الْقَهَّار ِ
(امروز مُلک از آنِ کیست؟! از آنِ خدای یگانه‌ی چیره است!)
کدام روز؟! آن روز که ذهن و ذهنیات و برداشت‌ها و فلسفه‌بافی‌ها و #عرفان بازی‌ها همه از میان برخیزد، تو تازه مُلک خدا را خواهی دید. قبل از آن فقط تصورات خودت را دیده‌ای و می‌‌بینی. مُلک خدا تنها زمانی نمایان می‌شود که تو از اسارت برداشت‌ها و نظریه‌هایت #رها شده باشی. باز شده باشی. پذیرا شده باشی. از زندان پیش ذهنی ها و قضاوت هایت خلاص گشته باشی. مُخلَص شده باشی. و دیدن چنین روزی در “حال” اتفاق می‌ افتد. نه در گذشته و آینده‌ی معدوم. “الیوم” است! دقت کن! هم اکنون و همین جاست. این همان روزی است که تو از شر کثرت #خلاص می‌ شوی. یگانگی را فهم می‌کنی. و در خواهی یافت که تنها یک نیروست که جهان را در بر گرفته است. نه دو و نه چند. نیرویی که بر همه چیز چیره است. ای دوست، تنها مراقبه‌ای اصیل تو را به چنین آگاهی نابی رهنمون می‌ شود.

@asrarmee

چرا تعقل نمی‌ کنید!

اَفَلا تَعقِلُونَ
(پس چرا تعقل نمی‌ کنید!)
#تعقل، #تفکر نیست. تفکر چیز دیگری است. اَفَلا تَعقِلُون‌های قرآن با اَفَلا تَتَفَکَّرُون آن، دارای دو معنای متفاوت است. آن گاه که نفس با #عقل فعال پیوند حاصل نماید، آن تعقل است. تعقل #سلوک می‌خواهد. یک رسیدن و برخورداری است. زیرا عقل فعال وجودی است که هست، لازم نیست آن را به وجود آوری. هست. آن قوّه‌ی خلّاقه‌ی خود توست. نور زنده و آگاهی است که در فطرت الهی ات است. اما تفکر یک فرآیند منبعث از ندانستن است. فکر کردن از آنِ کسی است که نمی‌داند. پس فکر می‌ کند تا بداند! فلذا تصورات و تصدیقات را بر هم می‌زند تا شاید چیز به دردخوری از آنها به در آورَد. لکن عقل بما هو عقل، خود مبدأ خلاقیت و دانایی است و از هر چیزی ذاتاً با خبر است. #سالک، #عاقل است یعنی به نور خلاقه‌ی وجود خویش واصِل است.

@asrarmee

باورهای اشتباه.

قُل بِئسَما یَأمُرُکُم بِهِ اِیمانُکُم
(بگو؛ چه بد است آنچه ایمانتان بدان فرمان می‌ دهد!)
عجب آیه‌ی حکیمانه‌ای! عجب اشاره‌ی نجات بخشی! برخی را ایمانشان به هلاکت و نابودی می‌‌کشاند! این یعنی؛ #انسان #اسیر و برده‌ی باور‌های خود است. #آزاد نیست. این باور‌هایش است که از درون اختیارش را به دست گرفته‌اند. این باور‌هایش است که از درون بر او فرمان می‌رانند. او باورمند القاُتی است که در ذهنش فرو کرده‌اند. پس به راحتی گوساله پرست می‌شود، شخص پرست می‌‌شود، خرافه پرست می‌شود، … چنین کسی همواره بَرده‌ی چیزهایی است که باور کرده است. باورهایش چون بندی نامرئی‌اند که او را هرجا بخواهند می‌کشانند؛ به کشت و کشتار، به ظلم و بیداد، به حماقت و جهالت و… زیرا باورهایش خدای او شده‌اند. توجیه گر اعمالش گشته‌اند.
ای دوست، این آیه یکی از فهیمانه ترین و کاربردی‌ترین آیات قرآن است. یک مشرب روانشناسی اصیل و تمام عیار است.
باید به آن توجه کرد. امروزه روز، بی‌شک فهم این آیه، دارویی نجات‌بخش است. رستگاری می‌آورد و آدمی‌ را از باورهای اسارت بار رهایی می‌بخشد.
ای دوست، همواره نیک بنگر به چه باور داری و خود را در اختیار کدام اندیشه قرار داده‌ای. مبادا که باورهایت هم به خودت و هم به دیگران خسارت های جبران ناپذیر وارد کند و هلاکت به بار آورد.

@asrarmee

بر هر کِشتی سوار نشو!

"وَ عَلَی الفُلکِ تُحمَلُونَ "
(و بر کشتی‌ها حمل می‌شوید!)
از منظری #باطنی، بسیاری از این #کشتی‌ها، این فُلک‌ها، همان خواهش ها و آرزوها و آرمان های دور و درازی هستند که انسان‌ها سوداگرایانه بر آنها سوار می‌ شوند و خود را به تمامی‌ در اختیارشان قرار می‌ دهند. گاه این فُلک ها چنان سست و بی‌پایه و بی‌ارزش اند که با کمترین ضربه ای در هم می‌‌شکنند و آدمی‌ را میان امواج افسارگسیخته‌ی دنیا تنها و بی‌کس رها می‌‌کنند. ای دوست، تو هر آرزویی بپرورانی به واقع بر فُلک‌اش نشسته‌ای! چنین فُلک هایی چون فَلَک، تو را در چرخه‌ای می‌چرخانند! پس بنگر که تمامی‌ تخم مرغ‌هایت را در کدام سبد می‌نهی! در میان همهی فُلک‌ها تنها فُلک #عشق و #تسلیم است که بی شک و بی خوف و اندوه، تو را به ساحل نجات می‌رسانَد. ای دوست اگر قرار است فُلکی سوار شوی، عشق و تسلیم الهی را دریاب که ربّ اش، آگاهی راه بلد است.

@asrarmee