پست‌های تلگرام اسرار وعده حق ᷍⍣

حقوق بشر

“مَن قَتَلَ نَفسَاً بِغَیرِ نَفسٍ أَو فَسادَاً فِی الاَرضِ فَکَأَنَّما قَتَلَ النّاسَ جَمِیعَاً”
(هر کس فردی را به ناحق و به ‌گناه ناکرده در زمین بکشد، مانند آن است که همهٔ مردمان را کشته است!)
- این آیه شریفه خود اعلام یک حقوق بشر ناب و متعالی است. از منظر این آیه، چنین قاتلی یک نفر را نکشته است، بلکه همهٔ مردمان را کشته است. او #قاتل همه است نه یک نفر. دقت کن؛ در این آیه حتی حرف از آن نیست که فرد کشته شده، اگر مؤمن و مسلمان باشد، چنین است. بلکه می فرماید؛ ”نَفسَاً” (هر کسی را)! این یعنی اوج #حرمت نهادن به جان همهٔ انسان‌ها، صرف نظر از هر فکر و اندیشه‌ای که دارند. جان یک نفر همچون جان همهٔ مردمان تلقی شده است. این آیه اشاره به پیکرهٔ واحدهٔ انسانی دارد. جان‌ها همه به هم مربوط‌اند. پس همه مسئولند. کسی نمی تواند نسبت به قتل به ناحق دیگری بی‌تفاوت باشد. زیرا تکه‌ای از وجود خودش کشته شده است. هر چند که قرآن در جای دیگری می‌فرماید؛ چنین قاتلی بی شک مجازاتی سخت خواهد شد؛ “وَ مَن یَفعَل ذٰلِکَ یَلقَ أثامَاً “. همچنان که در آیه‌ای دیگر به صراحت می فرماید؛ “هر کس که مظلومانه کشته شود برای خونخواه‌اش سلطه‌ای مقرر کرده‌ایم؛”وَ مَن قُتِلَ مَظلُومَاً فَقَد جَعَلنَا لِوَلِیِّهِ سُلطانَاً “.
ای دوست، انسان خداباور امروز باید به فهم و درایت یاد بگیرد که دینداری واقعی در زندگیِ #اجتماعی، حرمت نهادن به #جان دیگران و آسیب نزدن و آزار نرساندن به آحاد جامعهٔ بشری است. رعایت این نکات است که جامعه‌ای سالم و متوازن به بار می آورد.

@asrarmee

در مدارخویش

"کُلٌّ فِی فَلَکٍ ! "
(هر کدام در فَلَک خویش‌اند)!
این جهان آفرینش زنده و هوشمند است و هر نیرویی در #مدار خویش قرار دارد. نظمی مسحورکننده که ذهنی نیست، فراذهنی است. آن که در مدار فطری خویش است زنده و کارآمد است. نقش‌اش اساسی و تعیین‌کننده است. دقت کن! این آیه از معدود آیاتی است که حتی اگر بر عکس بخوانی؛ یعنی از آخر به اول بیایی باز همان “کُلٌّ فِی فَلَکٍ” می شود! این یعنی هم در سیر صعود و هم در سیر نزول هویت واحد دارد! این گونه جملات دارای اقتداری مضاعف‌اند.
آیه “رَبُّکَ فَکَبِّر ” را هم که پیش‌تر شرح گفتیم در همین سیاق است. آن را هم اگر از آخر به اول بخوانی باز جمله “رَبُّکَ فَکَبِّر” می شود! ای دوست، این در مدار فطرت الهی خود بودن و به کار خویش مشغول بودن، هویتی حقیقی و اقتداری آسمانی می آورد. این به معنای همان خود بودن اصیل است. تو اینگونه کارآمد می شوی و نقش واقعی خود را در هستی به نیکی در می‌یابی. در مدار خود بودن، بر اساس فطرت الهی خود زندگی کردن، هماهنگی با کل هستی است. یک پیروزی عظیم است. حال آنکه بر ضد فطرت خود بودن و خروج از مدار حقیقی، حذف شدن و هلاکت است.

@asrarmee

اگر او بخواهد!

"وَ کانَ اَمرَاً مَقضِیّاً "
(و این کاری است حتمی و انجام شده)!
وقتی خداوند #اراده بر انجام کاری کند تمامی ذرات آسمان و زمین #جنود او می شوند. حتی تک تک سلول‌های بدنت. همه چیز دست بدست هم می‌دهند و آن کار را انجام شدنی می‌گردانند. در این روند؛ بزرگ یا کوچک، مرئی یا نامرئی، موافق یا مخالف، دور یا نزدیک فرقی ندارند. همه در خدمتند و آن کار انجام شدنی است. تمامی نیروهای هستی حتی اگر متضاد هم باشند -چه بدانند چه ندانند، چه بخواهند چه نخواهند- در خدمت انجام آن کار قرار گرفته‌اند. دگرگونی‌های بزرگ اینگونه اتفاق می‌افتند. واقعاً مسحورکننده است. در این روند؛ حتی دشمنان تو، باعث رسیدن برکات بزرگ به تو می‌شوند. و دقیقاً از این روست کـــــه سالکــــان فرهیختـــه همواره تسلیم اراده‌ی الهی اند.
اراده‌ای سرشار از خیر که همواره خیر و برکت و آزادی به بار می آورد.
"پروردگارا،
نورا،
وجودا،
اراده‌ِی تو، و نه ارادهِ‌ی تاریک و نفسانی من!"

@asrarmee

ربِِّ تو، با خود توست.

"اِنِّی اَنَا رَبُّکَ ! "
(منم من، پروردگار تو)!
- ای موسی، این “اِنِّی اَنَا” پروردگار توست. این “منم من” ربّ توست. این خود متعالی ربّ توست. به کجا می‌نگری؟! عمق درون خودت را بنگر. #عرش رحمان #قلب خودت را بنگر. آن چه که در بیرون می‌بینی، فرافکنی نور قلب خود توست. منشأ آنجاست. ربّ تو، با خود توست. با مَربُوب است. آن “اِنِّی اَنَا” جدا از تو نیست. و این تنها من واقعی جهان است. هر من دیگری جز این دروغین و باطل است. این “من” نزدیکترین است. نزدیکتر از رگ‌گردن. پس کفش هایت را در آور؛ “فَاخلَع نَعلَیکَ ”؛ زیرا برای ورود به قلمرو پاک درون به هیچ کفشی نیاز نیست. دریاب نکته را.

@asrarmee

اهل کتاب از منظری دگر

‌اهل کتاب از منظری دیگر؛ کسانی اند که #نوشته پرست اند. بجای خداوند حیّ، نوشته‌ها را می‌پرستند. بنده و اسیر نوشته‌های قُدَمایند. در باب هر مسئله‌ای می‌گویند که در آن #کتاب این را نوشته و در آن دیگری، آن را. حجت و دلیل و راهبر زندگی شان صرفاً نوشته های گذشتگان است. با نوشته‌ها و واژه ها و جملات آن سرگرم‌اند، و با رجوع به آنها قانع می‌شوند. این یعنی؛ اینان اهل تسلیم بودن به حقِ زنده و جاری نیستند. خود اهل مشاهده نیستند. جریان حیات خداوندی حاکم بر ایشان نیست، بلکه نوشته‌ها و محفوظات‌شان، حاکم بر ذهن‌شان و حاکم بر زندگی‌شان است. اینان جهان را از چشم نوشته‌های مردگان می‌بینند. از خود چشمی ندارند. نادانسته بنده‌ی مردگانی‌اند که میراثی به نام نوشته برایشان بجا گذاشته‌اند. پس بنده‌ی حیّ نیستند. بنده‌ی زنـــده نیستند. زنده به اکنون و اینجا نیستند… حال آنکه آگاهی امری زنده است.
فِی الحال است. تو آگاهیِ زنده را در نوشته‌های مرده و منسوخ نمی‌یابی. مرده، آگاهی زنده ندارد.
آن حلّال مشکلات کنونی تو نیست و نبوده و نمی‌تواند باشد… و دقیقاً از این روست که در قرآن “اهل کتاب” مذمّت شده‌اند . قرآن کریم، از خدای حیّ سخن می‎گوید. از جریان حیات و حیات طیبه سخن می گوید. قرآن، دعوتش به زندگیست. زندگی ای که از هم اکنون و همینجا باید بدان وارد شد. ای دوست، اهل قرآن، اهل کتاب نیستند. آنها “اهل ‌الله‌اند. و اهل الله کجا و اهل کتاب کجا!

@asrarmee

تسلیم.

"فَهَل اَنتُم مُسلِمُونَ "
(آیا شما تسلیم شدگانید)؟!
"تسلیم" از مقوله‌ی اختیار است، نه جبر. می‌توانی #تسلیم نباشی و هر کاری که دلت خواست بکنی. اما اگر تسلیم #حق، تسلیم راستی و درستی، تسلیم واحد مطلق شدی، این به اختیار خودت بوده است. تسلیم از مقوله‌ی اختیار است. تو در تسلیم، آگاهانه از اراده‌ی بشری خود دست شسته و ارداه‌ی الهی را می پذیری و به جریان زنده‌ی حیات وارد می‌شوی. در “تسلیم” چشمانت گشوده می شود. تو آن به آن حقایق هستی را شاهد خواهی بود. زیرا آنچه که انسان را کور می‌کند، آرزوها و امیال خودش است. تو با تسلیم، بینا خواهی شد. سمیع و بصیر می‌گردی. زیرا تسلیمِ آگاه مطلق بودن، آگاهی می‌آورد. تسلیم، بیداری است. رستگاری است. خروج از زندان ذهن و ذهنیات خود است.

@asrarmee

حقش را بدهید!

"آتُوا حَقَّهُ "
(حقش را بدهید)!
هر چیزی که آفریده شده، حقی دارد که باید پرداخت شود. اگر چه یک خوشه‌ی گندم خشکیده باشد. خداوند موجود بی‌حق نیافریده است. این ناممکن است، زیرا آفریننده خود “حضرت حق” است. حتی مخالف و دشمن تو نیز حقی دارد. تو باید پیش از هر چیز به #حق ها توجه کنی. یک سالک باید حق هر چیز و هر کس را بشناسد و آن را به نیکی ادا کند. نکته این است که درجات حق در وجود هر کس و هر پدیده‌ای به فراخور حال و عملکردشان متفاوت است. برخی درصدی از آن را دارند و برخی بیشتر. اما اینکه موجودی باشد که هیچ حقی نداشته باشد، در قاموس سالکان وجود خارجی ندارد.
ای دوست، اگر آدمیان حق هر کس و هر چیز را به رسمیت بشناسند و ادا کنند، جهان خودانگیخته بسوی #صلح و آرامش خواهد رفت. نکته این است که بسیاری از ما جز خودمان و منافع خودمان، حقی برای دیگران قائل نیستیم. حرفش را می‌زنیم و سیاستش را بازی می‌کنیم، اما عامــل به ادای آن نیستیم. زیرا جز خودمان و برداشت‌های خودمان، حق دیگران را عملاً باور نداریم و وقعی به آن نمی‌نهیم. حال آنکه سالک حق، آن است که قادر است حق را در همه چیز و همه کس ببیند. کم باشد یا زیاد. خوشایندش باشد یا نباشد. او حق بین است. حق جوست. کارش شناخت حق، ادای حق، و بالنتیجه ظهور حق است. او برای همین به زمین آمده است. او حتی گاه حاضر است برای ایفای حق مخالفانش، جان خودش را هم بدهد. زیرا آنچه که برای او مهم است حق است، نه موافقت و مخالفت. حق کجاست؟! این سؤال زنده و همیشگی اوست. پس در هر فرصتی ادای حق می کند. “حق” برای او خداست. او راستی و درستی را بنده است. فلذا در باب هر کس و هر چیز و هر ماجرایی، حق را در اندیشه و گفتار و رفتارش -به بهترین وجه- به ظهور می‌رساند.

@asrarmee

خیانت به خود!

"الَّذِینَ یَختانُونَ اَنفُسَهُم "
(کسانی که به خود خیانت می کنند)!
#خیانت به خود از بدترین انواع خیانت است. آن یک حماقت بزرگ و خودزنی سفیهانه است. در این نوع از خیانت؛ می‌دانی که راست چیست و حق کدام است اما دروغ می‌گویی و به #باطل دامن می‌زنی. می‌دانی که راه خیر و روشنی کدام است اما به بیراهه های تاریک می‌روی و می‌رانی. می‌دانی که اجبار و #خشونت به رستگاری منجر نمی‌شود اما همچنان خشونت می‌ورزی. می‌دانی که برداشت و قرائت‌ات از دین خدا، نابجا و مخرب و ویرانگر است اما همچنان بر آن اصرار می‌ورزی. می‌دانی که این عمل یا قضاوتت، خدا را محبوب دل‌ها نمی‌کند بلکه انزجار و نفرت بیشتر به بار می‌آورد، اما باز مرتکب می‌شوی… آری، در خیانت به خود، تو قلباً خیر و خوبی را می‌شناسی اما همواره خلاف آن گام می‌نهی. و چنین کاری پیش از آن کـــه خیانت به دیگران باشد، خیانت به خود است.
خیانت به فطرت پاک الهی خویش است. فطرتی که بر توحید و عشق و رحمت واسعه بنا شده است. بدان که خداوند خائنین به خود را دوست ندارد و سرانجام شان به فلاح و رستگاری منجر نمی‌شود.
ای دوست، به فرموده این آیه شریفه هیچ‌گاه از کسانی که به خود خیانت می‌کنند، حمایت مکن، که تو نیز به آتش شان خواهی سوخت؛
“لا تُجادِل عَنِ الَّذِینَ یَختانُونَ اَنفُسَهُم ”
(هیچگاه از کسانی که به خود خیانت می‌کنند، حمایت مکن! )

@asrarmee

خدارا بسیار یاد کنید!

"وَ نَذکُرَکَ کَثِیرَاً "
و تو را بسیار یاد کنیم!
ای دوست، یادکرد خدا، یادکردی همه جانبه است. تو وقتی به عظمت هستی می‌نگری، در حال #یاد کردن اویی. وقتی کسی را #خالصانه کمک می‌کنی، در حال یاد کردن اویی. وقتی به عهدت وفا می‌کنی، در حال یاد کردن اویی. وقتی بخاطر برخورداری و آرامش دیگران از حق خودت می‌گذری، در حال یاد کردن اویی. وقتی به راستی و درستی #تسلیم می شوی، در حال یاد کردن اویی. وقتی گواهی و شهادت راست می‌دهی -و لو بر علیه خودت- تو در حال یاد کردن اویی. وقتی بتوانی رشوه بگیری و رانت بخوری، اما این کار را نکنی، تو در حال یاد کردن اویی. وقتی دخالت در امور دیگران نمی‌کنی و آزار نمی‌رسانی، تو در حال یاد کردن اویی. وقتی به مخلوقات #خدا آسیب نمی‌رسانی و حرمت حیات و محیط زیست را پاس می داری، تو در حال یاد کــــردن اویی.
وقتی بتوانی ظلم کنی و حق دیگری را پایمال کنی، اما مرتکب آن نشوی، تو در حال یاد کردن اویی. وقتی خالصانه #عشق می ورزی، تو در حال یاد کردن اویی…
ای دوست، یادکرد خدا، فقط به زبان نیست. آن قلمرویی وسیع به وسعت زندگی و تمامیت آن دارد. بدان در هر کاری که وارد می شوی، در آن یادی از خدا هست. پس از آن غافل مشو!

@asrarmee

بهترین روزی دهندگان

"خَیرُ الرّازقِینَ "
خدا را از آن رو خیرُالرازقین گفته‌اند که حتی #روزی کافر را نمی‌بُرَد. او برای روزی رسانی‌اش خوب و بد نمی‌کند. خداوند روزی‌رسان همه است، چه باورش داشته باشند چه نداشته باشند. زیرا “خیر” فراتر از خوب و بد است. صیغه مبالغه است. او روزی‌رسان همه‌ی مخلوقات خویش است؛ حال تو چه برخی را خوب بدانی و برخی را بد. برخی را مؤمن بنامی و برخی را کافر. هیچ‌کدام از این اصطلاحات مانع روزی رسانی خدا نیست. همه روزی‌خوار اویند. مخلوق -هر چه و هر که باشد- باید روزی‌اش را دریافت کند. زیرا #خالق او را خلق کرده است! ای دوست، کسانی که نان بُری می کنند، کسانی که برخی دیگر را صرفاً بخاطر فکر و باور و عقیده‌شان، از رزق و روزی خداداده شان می‌اندازند، دورترین انسانها نسبت به اخلاق الهی‌اند. مانع رزق شدن، یک #ظلم فاحش است و خداوند خود حسابرس ظالمان است.
پروردگارا، نورا، وجودا، مدد کن تا ما هیچگاه و لو آنی از اصحاب “یَمنَعُونَ الماعُون ” نباشیم.
برحمتک یا ارحم الراحمین.

@asrarmee