من یه مدته دارم به جای کسانی که به هردلیلی حقی به گردنم دارن(حق الناس) دعا میخونم، ذکر میگم، صدقه میدم و ..
نکتهای که این مدت فهمیدم این بود که بعضی وقتا برای انجام اینکارها به سختی میافتم و با خودم فکر میکنم که: عزیز من، آیا غیبت نکردن، چشم بستن، قضاوت نکردن، مشغول ضمه کسی نشدن راحتتر نبود؟ که الان لازم نباشه اینطور تلاش کنی که اون اشتباهاتت رو محو کنی؟
بنظرم بیایید هرروز از خودمون بپرسیم این چیزارو، و بهش فکر کنیم که در قبال دو جمله افاضه کردن درمورد دیگران چه تاوانی باید بدیم(حالا اصلا به موضوع دنبالهدار شدنش در اون دنیا اشاره نکردم که چقدر بیچاره خواهیم شد بابتش)
اینطوری شاید کمی کمتر دچار همچین اشتباهاتی شدیم.
و اینکه سعی کنیم سختیاشو همینجا به جون بخریم، با طلب حلالیت یا رد مظالم یا همین انجام کار خیر به نیتشون، بلکه اون طرف کمی راحتتر باشیم.