_چه بی‌برکت زمستانی!
آهیات؛🌱
@ahiiat
اندوه در من رودخانه‌ی بزرگی‌ست. به زودی با هم به دریا می‌رسیم.
برای گفتگو:
https://telegram.me/BChatsBot?start=sc-m51i6RUBn0
آهیات (Persian)
آهیات یک کانال تلگرامی است که با هدف به اشتراک گذاری اندوه و درد درونی افراد تشکیل شده است. در این کانال، اعضا فرصت دارند تا احساسات و افکار خود را با دیگران به اشتراک بگذارند و از این طریق با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. با عضویت در این کانال، شما قادر به تبادل تجربیات و تسهیل در فرآیند ترمیم و تحول شخصی خود خواهید بود. از آنجا که زمانی اندوه و درد را تجربه می‌کنیم، آنها به عنوان رودخانه‌هایی بزرگ می‌توانند به سمت دریاهایی از شادی و رهایی جریان یابند. بنابراین، با پیوستن به این کانال، شما نه تنها فرصتی برای ابراز احساسات خود به دیگران خواهید داشت بلکه همچنین به جمعیتی از افراد با تجربه و انرژی مثبت دسترسی پیدا خواهید کرد. برای شروع گفتگو و مشارکت در این جامعه آموزشی و پشتیبانی، با استفاده از لینک زیر به ما بپیوندید: https://telegram.me/BChatsBot?start=sc-m51i6RUBn0
آهیات؛🌱
14 Jan, 22:02
به جناب عشق گفتم: تو بيا دواي ما باش.
که به پاسخم بگفتا: «تو بمان و مبتلا باش.»
_مولانا.
که به پاسخم بگفتا: «تو بمان و مبتلا باش.»
_مولانا.
آهیات؛🌱
14 Jan, 21:48
بهرام افشاری توی تئاتر جوجه‌تیغی در مورد حال و روزش بعد از مرگ پدرش این‌طوری روایت میکنه: "من مجبور بودم به جای دختری که نداشت، به جای عروسی که نداشت، به جای دامادی که نداشت و به‌جای زنی که نداشت گریه کنم."
_آقای افشاری از الان تا فردا صبح، بقیه گریه ها برای من!
_آقای افشاری از الان تا فردا صبح، بقیه گریه ها برای من!
آهیات؛🌱
13 Jan, 03:05
«می‌پرسی با کسالت و بی‌خوابی شب چطور به سر می‌برم؟! مثل شمع: همین که صبح می‌رسد خاموش می‌شوم و با وجود این، استعداد روشن شدن دوباره در من مهیا است.»
آهیات؛🌱
12 Jan, 20:55
چرا نمی‌توانم زندگی‌های مختلف را مثل لباس‌هاى گوناگون امتحان کنم تا ببینم کدام بیشتر به من می‌آید؟!
آهیات؛🌱
11 Jan, 11:08
میلان کوندرا در کتاب جشن بی‌معنایی ناف را «قدیمی‌ترین زخم انسان» نام داده. چه تعبیری! قدیمی‌ترین زخم انسان: زخمِ زاده شدن که تا ابد جایش روی تن آدم می‌ماند.
آهیات؛🌱
11 Jan, 09:49
بریم سراغ بخش دوم مصرع‌های گمشده با منصور ضابطیان.🤍
https://www.instagram.com/reel/DEflvIwiysy/?igsh=MXBzZmc2anQzcW8yOA==
https://www.instagram.com/reel/DEflvIwiysy/?igsh=MXBzZmc2anQzcW8yOA==
آهیات؛🌱
09 Jan, 21:23
عوضش تو کتابت و می‌نویسی، یه نویسنده‌ی بزرگ میشی، همه می‌شناسنت. بعد من یه روز با دخترم میام کتاب فروشی؛ تو رو بهش نشون میدم، میگم این آقا رو می‌بینی؟! «ما یه روز باهم یه رویای مشترک داشتیم؛ که نشد.»
_دیالوگ/ می‌خواهم زنده بمانم.
_دیالوگ/ می‌خواهم زنده بمانم.
آهیات؛🌱
09 Jan, 20:50
«ما جزئیاتیم. فردای پایان دنیا که خدا دلش خواست تمام ماجرا را برای کسی تعریف کند از ما چیزی نخواهد گفت.»
آهیات؛🌱
09 Jan, 20:46
اگر لحظه‌های رنج کشیدنِ انسان جزئی از سال‌های عمرش حساب نشود، ما چند ساله‌ایم؟!
آهیات؛🌱
08 Jan, 23:29
.
یه سندرومی هم هست که یک آواز رو دوباره و چندباره پخش می‌کنی چون به اندازه‌ی کافی ناراحتت نکرده.
یه سندرومی هم هست که یک آواز رو دوباره و چندباره پخش می‌کنی چون به اندازه‌ی کافی ناراحتت نکرده.
آهیات؛🌱
08 Jan, 21:30
«آمدم فراموشت کنم؛ دیدم که هوا ابری‌ست و دارد باران می‌بارد، دیدم که برای خودم چای ریختم، رفتم نشستم در حیاط و به تو فکر کردم.»
آهیات؛🌱
08 Jan, 21:27
یکی را پرسيدند: چرا انسان معتقد، اغلب می‌ترسد نسبت به اعتقادش شک کند؟!
_گفت: آخر چگونه به تاول‌های کف پايش بگوید تمام مسیری را که آمده، اشتباه بوده و حالا باید برگردد؟!
_گفت: آخر چگونه به تاول‌های کف پايش بگوید تمام مسیری را که آمده، اشتباه بوده و حالا باید برگردد؟!
آهیات؛🌱
06 Jan, 18:27
«حرف‌ها مثل سطل می‌مونند که باهاشون غم رو از چاهِ دل می‌کِشند بیرون.»
_مصطفی مستور.
+با هم زیاد حرف بزنید.
_مصطفی مستور.
+با هم زیاد حرف بزنید.
آهیات؛🌱
06 Jan, 12:58
نه منِ خام‌ْطَمَع، عشق تو می‌ورزم و بس؛
که چو منْ سوخته در خیل تو بسیاری هست.
که چو منْ سوخته در خیل تو بسیاری هست.
آهیات؛🌱
06 Jan, 12:49
روان‌شناسیِ زرد و خانمان‌سوز امروز: «نجات‌دهنده در آیینه است.»
داستایوفسکی قرن نوزده: «در آغوشم بگیر و نجاتم بده. قاتلی به دنبال من است که گاه به گاه در آیینه‌ها می‌بینمش.»
داستایوفسکی قرن نوزده: «در آغوشم بگیر و نجاتم بده. قاتلی به دنبال من است که گاه به گاه در آیینه‌ها می‌بینمش.»
آهیات؛🌱
05 Jan, 21:11
«او زنی بود که با تمام سختی‌های دنیا می‌ساخت، اما هیچ‌وقت نمی‌توانست از پس دلتنگی‌هایش بربیاید.»
آهیات؛🌱
05 Jan, 15:00
«یکی از کاستی‌های شعر کهن این است که ما نمی‌دانیم دقیقاً در چه سالی، چه سنی، چه فصل و چه ساعتی از روز، در کدام اتاق، سعدی نشسته بود و چنین درخشان و دردبار نوشت: در آن نفس که بمیرم، در آرزوی تو باشم.»
آهیات؛🌱
28 Dec, 21:51
دقت کردین حجم غمی که بارون به دلِ آدم وارد میکنه، چقدر بیشتر و پررنگ تر از برفه؟
@Unsaid_Word0
@Unsaid_Word0
آهیات؛🌱
28 Dec, 20:59
فردا آمدنی‌ست. حرفی درآن نیست، اما از کجامعلوم که در ارابه‌‌‌ی او ما هم بوده باشیم.
آهیات؛🌱
27 Dec, 21:23
زیبا بود و می‌گفت:
«زیبایی را برای چه می‌خواهم؟! من فقط دلم می‌خواهد به آن مرحله از رشد روحی برسم که بتوانم هر موضوعی را در خودم حل کنم و برای من احتیاج به “کلمه” بی‌معنی شود. بتوانم زندگی را مثل یک گیاه زهری میان انگشت‌هایم بفشارم و خرد کنم.»
_فروغ فرخزاد و ۸ دی زادروزش.
«زیبایی را برای چه می‌خواهم؟! من فقط دلم می‌خواهد به آن مرحله از رشد روحی برسم که بتوانم هر موضوعی را در خودم حل کنم و برای من احتیاج به “کلمه” بی‌معنی شود. بتوانم زندگی را مثل یک گیاه زهری میان انگشت‌هایم بفشارم و خرد کنم.»
_فروغ فرخزاد و ۸ دی زادروزش.
آهیات؛🌱
26 Dec, 20:56
ما تا زنده‌ایم با هم شریکیم؛ در آفتاب، در ماه ها، در ستاره‌ها، رودخانه‌ها، خلیج فارسمان، دریای مازندران گرامی، کوه دماوند، اکسیژن، نسیم ها...
این ها همه ملک مشاع ماست.
این ها همه ملک مشاع ماست.
آهیات؛🌱
23 Nov, 22:15
لیوان را بالا نگه داشت: «به‌سلامتی زخم‌های دلیرانه‌ی تو.»
_ارنست همینگوی/ وداع با اسلحه؛ ترجمه‌ی نجف دریابندری.
_ارنست همینگوی/ وداع با اسلحه؛ ترجمه‌ی نجف دریابندری.
آهیات؛🌱
23 Nov, 15:53
در این مدت، زندگی به گونه‌ای سپری شده است، که می‌توانم سال‌ها بدونِ آن‌که هیچ اتفاقِ غم‌انگیزی رخ‌بدهد، غمگین بمانم.
آهیات؛🌱
22 Nov, 21:30
«گاهی وقت‌ها فکر می‌کنم من مرده‌ام و در برزخ گرفتارم که هم یادِ گذشته هستم و اضطراب آینده را هم نیز دارم… خوشا به بردباران.»
_در سال‌مرگِ گوهر مُراد؛ غلام‌حسین ساعدی.
_در سال‌مرگِ گوهر مُراد؛ غلام‌حسین ساعدی.
آهیات؛🌱
22 Nov, 21:15
من هنوز دوستت ندارم آدمیزاد، اما در شب وقتی به رنج‌هایت، تنِ شکنجه‌دیده و روحت، که تسلیم ابدیت شده، فکر می کردم، بارها نزدیک بود گریه کنم.
_یادداشتهای شیطان/ لیانید آندری یف.
_یادداشتهای شیطان/ لیانید آندری یف.
آهیات؛🌱
22 Nov, 08:33
«ناگهان، میلِ به سخن‌گفتن را از دست دادم؛ ضربه‌های پشتِ سر هم، مرا لال کرد..»
آهیات؛🌱
22 Nov, 08:32
خجالت‌آور است تماشای کسی که آخر عمری، خود را موشکافی می‌کند و به این نتیجه می‌رسد تنها چیزی که با خود به گور می‌برد شرم زندگی نکردن است.
آهیات؛🌱
19 Nov, 22:24
اگر شهری که توش زندگی می‌کنید دریا داره، پس چرا هیچ‌وقت برام ازش عکس و ویدئو نمی‌فرستید؟!
آهیات؛🌱
18 Nov, 20:32
«شب‌ها در را باز می‌گذاشت که شاید وقتی خواب باشد، کسی بیاید و اندوهَش را بدزدد. اما باز صبحِ فردا زندگی میزِ صبحانه‌اش را، اندوهِ مفصل چیده بود.»
آهیات؛🌱
18 Nov, 18:44
چرا دلتنگیِ آدم مثل درخت خشک نمی‌شد؟
چرا نمی‌شد دلتنگی را مثل یک بلوط خشکاند و با تبر افتاد به جانش؟
چرا نمی‌شد دلتنگی را مثل یک بلوط خشکاند و با تبر افتاد به جانش؟
آهیات؛🌱
17 Nov, 21:21
یک لیوان که کمی آب در آن بود نزدیک گوشم بردم؛ چشم‌هایم را بستم، و تصور کردم صدای دریا درآن می‌پیچد..
آهیات؛🌱
17 Nov, 21:08
گاه احساس می‌کنم به کَم و کِیف هزاران نفر، در «تنهاییِ» خودم زیسته‌ام.
_محمود دولت‌آبادی.
_محمود دولت‌آبادی.
آهیات؛🌱
14 Nov, 22:30
وقتی بچه هستی برای اینکه پیرو جمع نباشی با این جمله به تو حمله می‌کنند «اگر همه از بالای پُل بپرند پایین، تو هم باید بپری؟!» ولی وقتی بزرگ می‌شوی ناگهان متفاوت بودن با دیگران جرم به حساب می‌آید و مردم می‌گویند: «هی. همه دارن از روی پل می‌پرن پایین، تو چرا نمی‌پری؟!» 🙂
آهیات؛🌱
14 Nov, 22:22
«انگار یه ماشینم با یه باکِ نصفه، که یه نفر تو یه شب زمستونی بخاری‌شو روشن کرده و دراش رو باز، تا کل محله رو گرم کنه؛ همین‌قدر زورم نمی‌رسه!»
آهیات؛🌱
14 Nov, 13:42
فکر می‌کنی تعقیب‌ات می‌کنند و رو برمی‌گردانی ولی تنها برگِ خزان است که پی تو می‌دَود.
آهیات؛🌱
13 Nov, 14:55
اما چیزی که من دلم می‌خواست تاب خوردن از یک درخت سبز بود که برگ‌هایش خش خش کنند، باد غرب بوزد و ابرهای سفیدِ سفید به سرعت از بالای سر ما رد بشوند. تازه، نه فقط چکاوک‌ها، بلکه باسترک‌ها و توکاهای سیاه و سِهره‌های سینه‌سرخ و فاخته‌ها هم از چهار طرف نغمه سرایی کنند. بوته زار از دوردست پیدا باشد، با فرو رفتگی‌های سایه دار و خنک، اما نزدیک ما موج‌های بلند علفزار که در نسیم تاب بخورند، همین طور جنگل و صدای آب، و کل دنیا بیدار و سرشار از شادی.
_بلندی‌های بادگیر/ امیلی برونته.
_بلندی‌های بادگیر/ امیلی برونته.
آهیات؛🌱
12 Nov, 20:59
+آن‌چه می‌خواهم؟! کتاب خواندن در شبی برفی، تماشای هوای بارانی از پنجره‌ی قطار یا دراز کشیدن در فضای باز و خیره‌شدن به ابرها. من شیفته‌ی سرگرمی‌های کوچکی‌ام که به آسمان پیوند خورده‌اند.
آهیات؛🌱
12 Nov, 16:58
«آدم دلش تا دَم گور مادرش را می‌خواهد، برای اینکه طناب بیاندازد در چاه ناامیدی و بیرونش بِکشد.»
آهیات؛🌱
11 Nov, 21:49
ذکر امروز رو حافظ می‌گفت و شجریان می‌خوند:
«بُوَد که قرعه‌ی دولت به نام ما اُفتد؟!»
«بُوَد که قرعه‌ی دولت به نام ما اُفتد؟!»
آهیات؛🌱
11 Nov, 21:43
«او چنان رنجی را متحمل می‌شد که می‌توانست همان رنج را در جهنم، و در حالی که با هر قدم زنجیرهایی را در پشت سر خود می‌کِشید، متحمل شود.»
آهیات؛🌱
31 Oct, 22:37
می‌دونم تو وضعیت خوبی از نظر روحی نیستید و روزانه با کلی اعصاب‌خوردی دست و پنجه نرم می‌کنید، با بقیه بحثتون می‌شه، اخیرا زود جوش میارید، بی دلیل تو ساعت‌های نامشخص غمگین می‌شید. فقط می‌تونم بگم این هم می‌گذره. 🤍
آهیات؛🌱
30 Oct, 23:01
مضراب‌هاش شبیه عبور با پاهای برهنه از روی تنِ خستم می‌مونه. بهش پناه می‌برم. روزی با همین قطعه از بین شما آدم‌ها خواهم رفت. برای همیشه.
آهیات؛🌱
29 Oct, 20:34
«چنان می‌گذرانم مثل کسی که به سرزمینی آمد، و دزد او را زد و نجات خواست و کسی به او کمک نکرد.»
_از یادداشتهای روزانه‌ی نیما یوشیج.
_از یادداشتهای روزانه‌ی نیما یوشیج.
آهیات؛🌱
29 Oct, 19:00
به روحم قول دادم وقتی که از شرّ این جسم رها شدیم، یکی از روزهای آبان ببرمش آمستردام کیف کنیم.
آهیات؛🌱
28 Oct, 22:45
این دو بیتی قاتل من خواهد بود: 1:03
کسی که ره به بیدادُم برد نی،
خبر بر سرو آزادُم برد نی،
تمام خوبرویان جمع گردند؛
کسی که یادت از یادم برد نی.
کسی که ره به بیدادُم برد نی،
خبر بر سرو آزادُم برد نی،
تمام خوبرویان جمع گردند؛
کسی که یادت از یادم برد نی.
آهیات؛🌱
28 Oct, 22:44
ناگهان اشکش سرازیر شد. دریاچه‌ی بزرگی از تنهایی و سکوت در درونش جا گرفت که بر فرازِ آن، آهنگ غم‌انگیزِ رفتن، نواخته می‌شد.
_بله پناه تمام شب‌های من صدای ایشان.
_بله پناه تمام شب‌های من صدای ایشان.
آهیات؛🌱
28 Oct, 21:19
اگر می‌خواهی نگهم داری دستت را دراز کن.
اگر می‌خواهی نگهم داری اسم‌ام را صدا بزن.
ببین دارم می‌روم...
اگر می‌خواهی نگهم داری اسم‌ام را صدا بزن.
ببین دارم می‌روم...
آهیات؛🌱
25 Oct, 10:37
اون‌موقع‌ها که محمدرضا شجریان هنوز به نام سیاوش شناخته می‌شد. عصرِ ویگن و فرهاد.
آهیات؛🌱
25 Oct, 10:26
وقتی سناریو جدید تناسخ رو بین دوتا زندگیم می‌گفتن و من برگه‌ی رضایت براش پر می‌کردم یادشون رفت زمان رو درست تنظیم کنن. واسه همین منو با روحیات دهه‌ی ۵۰ و ۴۰ فرستادن وسط ۷۰ و ۸۰.
آهیات؛🌱
24 Oct, 07:06
من با رحمتت زنده می‌شوم؛ حضرتِ امید‌های نازل شده از ابر.
_دو روزه که بی‌وقفه بارون می‌باره. 🤍
_دو روزه که بی‌وقفه بارون می‌باره. 🤍
آهیات؛🌱
24 Oct, 06:54
کارما:
دل شکستی و کسی نیست بگوید این غم،
بومرنگ است! شبی سوی تو بر می‌گردد!
دل شکستی و کسی نیست بگوید این غم،
بومرنگ است! شبی سوی تو بر می‌گردد!
آهیات؛🌱
23 Oct, 21:39
چه شعری:
تو نه کمتر از درختی، سر برآر/ پای از زندانِ خود بیرون گذار.
دست تو با دست من دستان شود/ کارِ ما زین دست کارستان شود.
ای برادر در نشیب و در فراز/ آدمی با آدمی دارد نیاز.
تو نه کمتر از درختی، سر برآر/ پای از زندانِ خود بیرون گذار.
دست تو با دست من دستان شود/ کارِ ما زین دست کارستان شود.
ای برادر در نشیب و در فراز/ آدمی با آدمی دارد نیاز.
آهیات؛🌱
23 Oct, 21:23
تنها چیزی که هیچ‌وقت عادی نمیشه برام و هربار عین بار اول درد داره: «دیدن اینکه یکی می‌تونست یه کاری رو انجام بده اما برای من نکرد هیچ‌وقت.»
آهیات؛🌱
19 Oct, 18:56
قدردان باشید، قدردان هر آدمی که تو زندگی برای یک ساعت هم که شده از تاریکی نجاتتون داده.
آهیات؛🌱
19 Oct, 08:19
«آن هنگام که بمیرم بسوزان مرا، و خاکسترم را، در سیگارت بگذار. آن‌گاه مرا عمیق دود کن، می‌خواهم سپری کنم، زندگی دیگری را، در ریه‌هایِ تو..!»
_مثنی شاکر.
_مثنی شاکر.
آهیات؛🌱
18 Oct, 21:01
نمی‌دونم. شاید اندوهِ دایره دایره این شکلی و به صورت این صدا باشه.
_گذر از جمعه‌ی تاریک.
_گذر از جمعه‌ی تاریک.
آهیات؛🌱
18 Oct, 20:55
وقتی سنگی تو آب پرت می‌کنی دایره دایره می‌شه، میگه سنگ رو درون من انداختي و اندوه دايره دایره در من ايجاد شد كه اين دايره‌ها رفته رفته بزرگ می‌شن. 🚶🏻♀
آهیات؛🌱
18 Oct, 20:53
ممنونم به خاطر سنگی که در من انداختی دیوانه! به خاطر اندوه دایره‌دایره و چیزهای دیگر..
_رضا جمالی حاجیانی.
_رضا جمالی حاجیانی.
آهیات؛🌱
17 Oct, 09:47
پس لطفا؛
«ای سیلِ اشک! خاکِ وجودم به‌باد ده، تا بر دلِ کسی ننشیند غبارِ من...»
«ای سیلِ اشک! خاکِ وجودم به‌باد ده، تا بر دلِ کسی ننشیند غبارِ من...»
آهیات؛🌱
17 Oct, 09:46
من؟!
«به دنبالِ خودم چون گردبادی خسته می‌گردم؛
ولی از خویش، جز گَردی به دامانی نمی‌بینم.»
«به دنبالِ خودم چون گردبادی خسته می‌گردم؛
ولی از خویش، جز گَردی به دامانی نمی‌بینم.»
آهیات؛🌱
15 Oct, 15:43
مرا نگاه! که چشم از تو بر نمی‌دارم؛
تو را نگاه! که از دیدنم گریزانی!
_سجاد سامانی.
تو را نگاه! که از دیدنم گریزانی!
_سجاد سامانی.
آهیات؛🌱
14 Oct, 21:07
نه اشک چشمم را بدیدی، نه ناله قلبم شنیدی؛
چو بخت من رفتی؛ مه من.
چو آهوی صحرا رمیدی، ز سوی من دامن کشیدی، تو دل‌شکن رفتی.
چو بخت من رفتی؛ مه من.
چو آهوی صحرا رمیدی، ز سوی من دامن کشیدی، تو دل‌شکن رفتی.
آهیات؛🌱
14 Oct, 20:14
مرا در غربت سرد بیابان‌های بی مجنون رها کردی،
تو بر ویرانه‌های قلب من، یک بیستون آخر بنا کردی،
مرا با تیشه و فرهاد و عاشق‌پیشگی‌ها آشنا کردی.
تو بر ویرانه‌های قلب من، یک بیستون آخر بنا کردی،
مرا با تیشه و فرهاد و عاشق‌پیشگی‌ها آشنا کردی.
2,772
subscribers
1,893
photos
262
videos
