ادب‌سرا | Adabsara

کابل، شار است دگه... 🔥🫀

@Rabia_Modaber

همراه با استاد سیامک هروی عزیز!

لینک:
https://meet.google.com/rwf-cxyz-dpj

چای و شب، هر دو بهانه‌اند برای فکر کردن به تو.
گرمایی‌که در فنجان نیست، در خیالم شعله‌ور می‌شود.

#دیبــــا_امــــین

دلتنگی، رد پای خاطره‌هاست که بر زمین خستگی جا مانده‌اند.

#دیبــــا_امــــین

در شبیخون، زمان بی‌معنا می‌شود.
یک لحظه، می‌تواند آغاز همه‌چیز یا پایان همه‌چیز باشد.

#دیبــــا_امــــین

چای داغ، سکوتِ سردِ شب را می‌شکند و من به بخاری که از فنجان بالا می‌رود، چشم می‌دوزم؛ مثل نگاه به رویایی‌که دورتر می‌شود.

#دیبــــا_امــــین

در قوریِ چای، خیالِ دست‌های تو دم می‌کشد.
جرعه‌ای از آن بنوشم، شاید گرم شوم در این سرمای تنهایی.

#دیبــــا_امــــین

ماه هر شب به کویر می‌خندد و ستاره‌ای از غصه می‌افتد.
اما تو که بیایی، زمین از مدارش عشق می‌آموزد.

#دیبــــا_امــــین

قلم‌های خلاق | دهمین کارگاه نویسندگی‌

⏳•• یک‌ونیم ماه
🌐•• غیرحضوری (آنلاین)
📍•• ویژه‌ی بانوان
📃•• چهل جلسه کاربردی و تمرین‌های نویسنده‌ساز
🎓•• فراغت حضوری و آنلاین (سند معتبر)
👩🏻‍🏫•• دیبا امین
https://t.me/Deeba2004


با ما همراه شوید و نویسندگی خلاق را بیاموزید؛ نویسنده‌ای‌که همیشه درون شما بوده، منتظر شکوفایی است!

📑•• برای اطلاعات بیش‌تر و ثبت‌نام:
0749309913
@DEEBA_AMIN001

هر نویسنده شمعی است در تاریکی‌های بی‌پایان. از ویکتور هوگو تا حمیرا قادری، هر نویسنده‌ پنجره‌ای است به افق‌های تازه، اما حقیقت آن است که قلم، تنها زمانی جان می‌گیرد که از جوهره‌ی دل نویسنده سیراب شود.

نویسندگی نه تقلید است، نه تکرار، بلکه بازآفرینی جهانی است که هر واژه در آن تولدی دوباره می‌یابد.
الگوها، فانوس‌هایی‌اند که راه را روشن می‌کنند، اما مسیر نویسندگی، جاده‌ای است که هر کس با جوهر جان خود می‌سازد. نویسندگی در نهایت، شنیدن نجواهای خاموش درون و تبدیل آن‌ها به زبانِ جهانی است؛ پلی از فردیت به جمع، از اکنون به ابدیت. خلاصه کلام؛ واژه‌ای که از دل برخیزد، بر دل خواهد نشست.
من متآثر از همه نویسندگان هستم از دکتر حمیرا قادری، سیامک هروی، رهنورد زریاب و جان یونس صالحی گرفته تا ویکتور هوگو، الیف شافاک، و همینگوی.
این نویسندگان، چون رودی روان، عطش ذهن ما را سیراب می‌کنند. هر سطر از کتاب‌های این نویسندگانِ بزرگ جرقه در ذهنم وارد می‌کند از طریق کلمات این نویسندگان واژه‌های جدید به ذهنم کاشته می‌شود.
۴. چه توصیه‌ای برای نویسندگانی تازه‌پا دارید؟
نترسید از سفیدی کاغذ، که آن نیز چون آینه، بی‌منت پذیرای اندیشه‌های خاموش است.
نوشتن، نه مسابقه است و نه آزمون. یک زمزمه‌ی روح است در گوش کائنات. آنچه در قلب دارید، تنها به شما تعلق ندارد؛ شاید حرفی باشد که دیگری، در دوردست‌های این جهان، در انتظار شنیدنش است.
قلم بردارید و بنویسید، حتی اگر تنها برای خودتان باشد. هر خط، گامی است در مسیر کشف خود. و این جسارت، خود زیباترین دستاورد انسان است.
بنویسید تا زنده بمانید، چرا که کلمات همان نفس‌های جاودانگی‌اند. نوشتن آینه‌ای است که جهان بیرون را به عمق جان ما می‌کشاند و از دل تاریکی‌ها، نور می‌سازد. نویسنده باید همچون رهروی در مسیر بی‌پایان دانایی باشد؛ بخوانید، بیندیشید و با هر کلمه، جهانی نو خلق کنید. جسور باشید؛ بگذارید قلم‌تان حقیقت را بی‌هیچ ترس و مصلحت بر صفحه‌ای سفید حک کند، هر اثر نوشته‌شده نوری است که در بی‌کرانگی زمان می‌درخشد.
عزیزان و خوانندگان گرامی؛ بخوانید تا عمیق بیاندیشید، بیاندیشید تا عمیق بنویسید. نگذارید ترس از نقص، شوق آفرینش را در وجود شما خاموش کند؛ درون هر خط ناتمام، جرقه‌ای از جاودانگی نهفته است.
بنویسید، حتی اگر صدای‌تان به زحمت شنیده شود؛ قلم تان، پیش از همه، برای خودتان می‌نویسد.
۵. تا حال اثری داشته اید؟ اگر دارید می‌توانید اسم آنان را و هم پی‌دی‌اف‌شان را بفرستید؟
بلی؛
داستان بلند تحت عنوان "الفبای بی‌قراری"، که به همت انتشارات مقصودی منتشر شده است؛ این اثر محصول سال‌ها تلاش و اندیشه‌ی قلمی من است، این اثر، که یک ماه پیش در پاکستان نقد و رونمایی شد، بیانگر جست‌وجوی من در دل تاریکی‌ها و نورها، در جستجوی معنای زندگی و حقیقت انسانی است. پی‌دی‌اف این کتاب، هنوز منتشر نشده است؛ علاقمندان می‌توانند این کتاب را از انتشارات مقصودی کابل بدست بیاورد.

ادب‌سرا | Adabsara

#مصاحبه_با_نویسنده
نویسنده: آقای علی احمد
مصاحبه ‌کننده: زینب فرامرز
کارگاه «چای‌ و گپ و ادبیات»☕️✍🏻


آقای علی احمد گرامی، یک معرفی کوتاه و مفید از خود داشته باشید.
من، علی‌احمد، در سال ۱۳۷۸خ در حسینی ارزگان، زادگاهی آبیاری‌شده با خون تاریخ و عطر مقاومت، چشم به جهان گشودم. نخستین نفس‌های من در کنار خانواده‌ای متوسط جامعه، با آوای کتاب و شکوه قلم عجین شد. تحصیلات ابتدایی‌ام را در لیسه عالی ذکور حسینی آغاز کردم و در سال ۱۳۹۶ با افتخار از این سنگر دانش عبور نمودم. با عبور از آزمون کانکور، در سال ۱۳۹۷ در رشته ژورنالیزم دانشگاه بلخ به دریای دانش پیوستم و سپس در دانشگاه ابن‌سینا، به مطالعه حقوق و علوم سیاسی شبانه پرداختم. سقوط کشور، مرا به دیار غربت کشاند، اما عشق به دانش هرگز در وجودم خاموش نشد. در غربت، شعله‌های دانش را در کورس نویسندگی مکتب البیرونی و انجمن‌های ادبی ققنوس و سوزن طلایی جستجو کردم. امروز، با قلمی زاده از عشق و هنر، روایت‌گر دردها و امیدهای سرزمینِ سوخته‌ای به نام افغانستان هستم.
۱. از چه زمان نوشتن را آغاز کرده اید؟
نوشتن برای من از زمانی آغاز شد که احساسات و اندیشه‌هایم بیشتر از آنکه در کلمات پنهان بمانند، به بیرون ریختند و تبدیل به رشته‌هایی از کلمات شدند که در هر سطر آن، حقیقتی نهفته بود. یازده سال است که این مسیر را در پیش گرفته‌ام، سال‌هایی که در آن‌ها هر واژه‌ای را که بر کاغذ می‌آوردم، صدای درونی‌ام را نمایان می‌ساخت. نوشتن، برای من تنها ابزار بیان نیست؛ بلکه آیینه‌ای است که از اعماق وجودم، پیوسته آینه‌وار بر من نمایان می‌کند.
نوشتن، زبان دل است، صدای خاموشی که بر کاغذ جاری می‌شود و از میان واژه‌ها، به ابدیت می‌رسد.
یازده سال از زمانی‌که قلم را به کاغذ سپردم می‌گذرد؛ یازده سال، سفری که غریزه‌ی درونی‌ام را از عمق احساس به سطح معنا آوردم. این یازده سال نه صرفاً نوشتن که زیستن بوده است. زیستنی در کلمات، میان اندیشه‌ها و در آغوش حقیقت. نوشتن برای من نه یک کار، بلکه آیین است، آیینی برای کشف خود و جهان. در این مدت، نویسندگی نه شغلی بوده، نه تفریحی، بلکه سفری بوده به درون، جستجویی بی‌پایان برای یافتن حقیقتی که در زوایای تاریک وجودم پنهان است. 
کلمات، آینه‌ای از غریزه‌اند؛ هر حرف، انعکاسی از جوهر روح است.
نوشتن، تعهدی است به خویشتن، تلاشی است برای جاودانه کردن لحظه‌ها و اندیشه‌ها در جهانی که همه چیز به فراموشی سپرده می‌شود. 
آغاز نوشتن، آغاز آفرینش است، و هر نویسنده، خالق دنیایی‌ست که تنها با قلمش زنده می‌شود.
۲. چه تلنگری باعث شد به دنیای نویسندگی قدم بگذارید؟
هنر نوشتن در وجود من از لحظه‌ای آغاز شد که برای نخستین بار کلمات، همچون جویبار زلالی در میان صفحات کتابی جاری شدند که صنف هفتم بودم، نوجوانی که هنوز جهان را از پسِ شیشه‌های رویا می‌نگریستم. کتابی به دستم رسیده بود به نام “شیرین و فرهاد”؛ داستانی که هر واژه‌اش ضربه‌ای بر سنگ خارا بود و هر جمله‌اش گوهری از عشق و اراده.
آن روزها نمی‌دانستم که این صفحات ساده چگونه مرا به دنیای ناشناخته‌ی نویسندگی پرتاب خواهند کرد. اما با هر صفحه‌ای که ورق زدم، خیال‌هایم گسترده‌تر شدند، رویاهایم ژرف‌تر، و کلمات آرام‌آرام به قلمم جان دادند. 
آنچه مرا به نوشتن کشاند، چیزی بیش از شوق بود؛ جست‌وجوی معنای عمیق‌تر در زندگی، بازتاب دادن تجربه‌های انسانی، و کشف حقیقتی که در میان واژه‌ها نهفته است. اگر نوشتن را میوه‌ی درختی بدانیم، آن درخت ریشه در زمین رویاهای کودکی و آب از چشمه‌ی کتاب‌ها گرفته است. 
و امروز، هر چه می‌نویسم، بازتاب همان لحظه‌ای است که کتابی در دست، به جهان بی‌کرانِ تخیل پا گذاشتم؛ جایی که قلم، نوری است برای کاویدن تاریکی‌ها و کلمات، ابزاری برای ساختن جهانی زیباتر.
این هنر، میراث لحظه‌ای است که کتابی ساده، درختی از رویا در دلم کاشت، و امروز، قلمم میوه‌ی آن است؛ میوه‌ای که طعم آن، شیرینی کاوش در ژرفای انسانیت است.
۳. بیش‌تر متأثر از کدامین نویسنده اید و انگاره‌های آن‌ چه تأثیری بر نوشتارتان می‌گذارد؟
نویسندگی، سفری بی‌انتها در جهان بی‌کران واژه‌هاست؛ سفری که در آن، هر نویسنده چون چراغی راهنما، مسیرهای ناپیموده را روشن می‌کند. نویسندگانِ الهام‌بخش، نه قید و بند، بلکه بذرهایی‌اند در خاک اندیشه‌مان؛ ریشه‌های‌شان در تاریخ و فرهنگ، و شاخه‌های‌شان در آسمان خیال. 
اما نویسنده‌ی حقیقی، از درون خود آغاز می‌کند؛ چرا که هر کلمه، پیش از آنکه بر صفحه نقش ببندد، باید در تپش‌های قلب نویسنده زنده باشد. نویسندگی، تقلید نیست؛ کشف است، خلق است، و شکافتن تاریکی‌ها برای رسیدن به نور.

#مصاحبه_با_نویسنده
نویسنده: آذر
مصاحبه‌کننده: مرسل حوا جلیلی
کارگاه «چای و گپ و ادبیات»

سوال: چه‌زمانی به نوشتن آغاز کردید و چرا متمایل شده‌اید که بنویسید؟
پاسخ: آن‌چه باعث شد بنویسم بحرانی پیچیده‌‌ای‌ست که بر زندگی من اثر کرده بود.
این بحران هرچند تاریک و خفقان‌آور به نظر می‌رسید ولی نور از هرشکافی بیرون می‌جهد.
من از میان این ظلمت نوری را یافتم که می‌شد این راه گم‌شده را یافت.
این نور نوشتن بود.
من سه سال قبل عملا شروع به نوشتن کردم.

سوال‌: برای چه می‌نویسید، هدف‌تان از نوشتن چیست؟
پاسخ: هدف من از نوشتن هیچ‌گاه بدست‌آوردن پول نبوده …
من برای نوشتن آثارم هیچ پولی دریافت نکرده‌ام.
من از عشق با عشق و برای عشق نوشته‌ام.
وقتی با عشق بنویسی خود نوشتن برای تو پول می‌سازد.


سوال: چند اثر دارید و بیش‌تر از همه کدام اثرتان برای‌تان باارزش است؟
پاسخ: من دو داستان نوشته‌ام، در قالبِ رمان.
اولین داستانِ را که نوشتم؛ رمانِ "عشق آب حیات است، در این آب درآ" و دومین آن تحت نامِ: "پس خدا کجاست؟"
یک کتاب در قالب خاطره‌نویسی،
ده‌ها دل‌نوشته
و صدها نوشته‌های کوتاه دارم.

داستان دومم «پس خدا کجاست.» حس قشنگی برای من می‌آفریند
من دوستش دارم!

سوال: آیا از نظر‌شما، فرمول و قاعده‌ای هست که بتوان بوسیله آن نویسنده‌ی خوبی شد؟
پاسخ: مطالعه، مطالعه و مطالعه.

با  تمنای این‌که، این مصاحبه در جاده‌های نویسندگی، بر هر قلم‌به‌دستِ عزیز؛ چون چراغ جادویی فروغ برانگیزد!

کانال بانو آذر:
https://t.me/kafeAzar

ادب‌سرا | Adabdsara

رمان: #حس مبهم

نویسنده: #آسوده_مستعار_alef_sevan

ژانر: #معمایی، عاشقانه

#خلاصه‌ومعرفی‌داستان

این داستان پیرامون و محور "احساسات" می‌چرخد و از هر احساسی را جدا جدا قابل بحث میگیرد
بعضاً از احساسات حرف میزنند و بعضاً هم از عاقلیت  ها!!!!
شخصیت های داستان برخی آنها احساسی اند و برخی آنها منطقی و بحث میشود که کدام یک بهتر و غالب‌تر است
اما عشق کار خود را هر گونه شود میکند
این احساسات بعضی اوقات چه بلای سر آدما میآورند؟؟؟

رمان حس مبهم بر گرفته شده از داستان واقعی دختری است، که در شهر نیویارک" آمریکا" اتفاق آفتاده دختری که در ماحول دوستان و هم‌سنان خویش بوده و برای بقایای زندگی خویش مشکلات و مشقت های بسی کثیری را بر دوش بار کرده است!

کمی متفاوت‌تر از داستان های دیگری!
ژانر این رمان؛ عاشقانه، معمایی و چالش برانگیز؛ میباشد

#نکته‌های_نویسندگی

بادقت بیشتری به دنیای اطراف خود بنگرید. یاد بگیرید دقیق باشید و چیزهایی را که دیگران نمی‌بینند، شما ببینید و بدانید که برای نویسنده‌شدن همواره فرصت‌هایی وجود دارد.
#دیان_دی

كلمه زيباترين آفريده جهان است و اين همان چيزى است كه ما را نجات مى دهد.
#آنا_ماریا_ماتوته

 آن موقع‌ها  که در روزنامه کار می‌کردم هفته‌ای سه‌تا داستان، روزی دو سه تا یادداشت و نقد فیلم می‌نوشتم. شب که می‌شد و همه به خانه می‌رفتند هم می‌ماندم و رمان خودم را می‌نوشتم. از صدای ماشین تحریر خوشم می‌آید، شبیه صدای باران است. اگر از صدا می‌افتاد دیگر نمی‌توانستم بنویسم.
#مارکز

چرا کتاب می‌نویسم؟ چون کتاب‌ها از زندگی، قدرت بیشتری دارند. کتاب‌ها می‌توانند از دیواری که هر کس پیرامون وجودش می‌کشد به راحتی عبور کنند و به باطن وی برسند.
#ژوئل_دیکر

وقتی در اوج موفقیت و کامیابی هستی تراژدی بنویس. وقتی هم که غمگینی طنز بنویس.
#پل_استر


واژه‌ها مثل نور خورشیدند هرچه فشرده‌تر باشند سوزاننده‌ترند.
#نانسی_کرس

هرگز فراموش نکنید که حقیقی‌ترین تجملات، تخیل است. نویسنده بودن این امکان را به ما می‌دهد که از همه پیچیدگی‌ها و ماجراجویی‌های تخیل بهره‌مند شویم، اینکه به طور همزمان جوان و میانسال و حتی خیلی پیر باشیم. در زندگی نمی‌توانیم چنین کاری انجام دهیم؛ اما در نوشته‌های‌مان می‌توانیم.
#اندرو_سالمون

کسی که یادگیری را متوقف کند پیر است؛ چه بیست سالش باشد چه هشتاد سال و هرکس به آموختن بپردازد جوان می‌ماند.
#هنری_فورد

ادب‌سرا | Adabdsara

#کاریکلماتور

شکستن میله های قفس، تولد پرواز است!

#اصغر_رضایی_گماری

@argklamat🪴🦋

#یک‌مشت‌درد‌و‌رنج

اگر "انتخاب‌ها" دارای دانش کافی بودند، "خودشناسی" پله‌ی نخست این "انتخاب‌ها" می‌بود.
#رابعه_مدبر

@Rabia_Modaber

#باهم‌نویسی ۳۰
#چشم‌خوانی
خالق این تمرین: رقیبه عرب‌زاده

چگونگی:
تمرین چشم‌خوانی تمرینِ است که مدتِ کمی می‌شود با خود و آدم‌های اطراف خود شروع کرده‌ام و هربار از انجام دادن این تمرین بی‌نهایت لذت می‌برم.
شاید این تمرین برای خیلی‌ها جذاب نباشد و از انجام دادن این تمرین لذت نبرد، اما من با تمام وجود از انجام دادن این تمرین حظ می‌برم.
این تمرین، تمرین ساده و کاربردی است برای نوشتن و درک کردن بیشتر آدم‌های اطراف‌مان.
در حین صحبت کردن با آدم‌های اطراف‌مان به‌جای این‌که به چهار اطراف و یا دست‌وپا‌های خود و آن‌ها نگاه کنیم، عمیقاً به چشمان‌شان نگاه کنیم و از چشمان‌شان بفهمیم که با گفتن این حرف‌ها چی حسِ در درون آن‌ها قدم می‌زند.
مثلا چندی قبل می‌خواستم این تمرین را با یکی از دوستانم انجام بدهم، متوجه شدم که چیزی که در زبان او می‌چرخید در چشمانش نبود. چشمانش افسرده‌تر از زبانش بود.
و‌ این شد که من از افسرده‌گی چشمان او نوشتم.
این تمرین جذاب را بیشتر از هر تمرینی دوست دارم.

مزایا:
این تمرین مزایای بی‌شماری را به هم‌راه دارد.
یکی از مهم‌ترین مزیت‌‌های این تمرین ژرف‌‌نگر شدن در مقابل چشمان آشنایان است.
این تمرین باعث بالا رفتن درک‌مان در مقابل آدم‌های اطراف‌مان می‌شود.
این تمرین سراسر پُر از فواید است، ما می‌توانیم با این تمرین گفت‌و‌گو داشته باشیم و عمیق به چشمان مخاطب نگاه کنیم و درک ما را بالا ببریم و بعداً هر آن‌چه که از گفته‌ها و چشم‌های‌‌ مخاطب درک کردیم را در قالب‌های مختلف نوشتاری تمرین کنیم ‌و بنویسیم.

نمونه:

چشمان سخن‌گو
می‌خندید و حرف می‌زد انگار او بی‌غم‌ترین فرد این روی زمین است، گاه از قدم‌زدن زیر درختان پاییز حرف می‌زد گاه از رفتن به کافه‌ی دل‌خواهش. و آن‌هایی‌که دور و برش نشسته بودند با تمام ذوق حرف‌های که انگار خالی از درد بود را با هیجان گوش می‌سپردند. اما کسی از غم که در چشمان او می‌رقصید چیزی نفهمید، او رقص غم چشمانش را به خنده‌های شیرین مبدل ساخته برای همه می‌گفت، اما کسی نبود که او را در آغوش بگیرد و بگوید مجبور نیستی تظاهر به خوش‌حال بودن کنی، چشمانت قشنگ‌تر از زبانت حرف می‌زند. بیا با هم غم چشم‌هایت را می‌شنویم، حتا اگر خواستی با هم تمام غم آن چشم‌ها را اشک می‌ریزیم.
چشم، سخن‌گو‌‌تر از زبان است.
#رقیبه_عرب

@Co_Writing1403

https://t.me/zahragen

ای کاش جان بخواهد معشوق جانی ما
تا مدعی بمیرد از جان‌فشانی ما

گر در میان نباشد پای وصال جانان
مردن چه فرق دارد با زندگانی ما

در عالم محبت الفت به هم گرفته
نامهربانی او، با مهربانی ما

در عین بی‌زبانی با او به گفتگوییم
کیفیت غریبی‌ست در بی‌زبانی ما

تا بی‌نشان نگشتیم، از وی نشان نجستیم
غافل خبر ندارد از بی‌نشانی ما

#فروغی‌_بسطامی

@AdabSara0

#باهم‌نویسی ۲۸
#مرزی_میان_تولد_و_مرگ
خالق این تمرین: مدینه محمدی

خود را شخصی تصور کنید که در حدود ۱۹-۲۸ سال سن دارد و مبتلا به سرطان است. چند ماهی بیشتر از عمرش باقی نمانده است.
می‌خواهید در این چند مدت کوتاه چگونه زندگی کنید؟ چه‌کارهای را انجام دهید؟ اندیشه و افکار شما در مورد خودتان، زندگی‌تان و پیرامون‌تان چه خواهد بود؟

مزایا:
شما را متوجه می‌سازد چگونه از لحظات خود استفاده کنید، حتا اگر زمانی کمی داشته باشید. باعث می‌شود قدر زمان حال را بدانید و از آن بیشترین بهره را ببرید. متوجه می‌شوید زندگی چقدر کوتاه و درعین‌حال طولانی است. و درک می‌کنید در هرحال باید از زندگی لذت برد!

نمونه‌:
حال ‌و روزش اصلاً خوب نبود. چند وقتی می‌شد که اطلاع پیدا کرده بود سرطان در سلول‌هایش لانه کرده است! از روزی‌که‌ این‌خبر را از زبان داکتر شنید درخشش و برق چشمانش خاموش شدند، لبانش لبخند‌واقعی را فراموش کرد. دستان کوچکش دیگر قدرت مقابله با این‌ همه آفت‌وبلا را نداشت. پاهایش توانایی محکم ایستادن را از یاد برده بودند. افکارش مبهم و درهم‌برهم شده بود. نمی‌دانست باید چه‌کار کند تا اندکِ از این‌دردها بکاهت. تااین‌که در یکی از بعدازظهرها سری به‌یکی‌از کتاب‌خانه‌ها زد و بعد از خواندن یکی از کتاب‌ها از میان بیشتر از پنج‌هزار جلد کتاب، به‌یک‌باره روشنایی چشمان خود را در سطرهای کتاب پیدا نمود! لبخند عمیقی که فکر می‌کرد دیگر هرگز تجربه نخواهد کرد را، توانست باخواندن آن‌سطرها تجربه کند. حس آرامشی را که درآن‌لحظات و لحظات بعد از آن تجربه نمود را دیگر هیچ‌کس و هیچ‌چیزی قادر نبود از نزدش سلب کند. حتا سرطان!

دراین‌روزها تنها مکانی که برایش امید و حس امنیت می‌داد، همین کتاب‌خانه، و تنها دل‌خوشی‌اش همین کتاب‌ها بودند!


باوجود این‌که هرروز به مرگ نزدیک‌تر می‌شد و هرروز آخرین نفس‌های خود را از ریه‌های خود عبور می‌داد ولی باز هزاران زندگی را تجربه می‌کرد! زندگی قبل از مرگ، زندگی بعد از مرگ و زندگی افرادی که تاهنوز وجود خارجی نداشتند. او باوجود این‌که چند ماهی بیش از عمرش باقی نمانده بود و بی‌اراده خود را در آغوش مرگ می‌سپرد ولی باز شوق زندگی کردن در وجودش زنده بود. بعد از خواندن کتاب‌های متعدی و تجربه نمودن زندگی‌های متفاوتی باز هم می‌خواست زندگی کند. می‌خواست زندگی خود را تجربه نماید و دراین‌مدت کوتاهی‌که از عمرش باقی ماندهٔ‌ست همه‌ی زندگی خود را مصرف کند.
او در سه ماه آخر عمر خود توانست کتاب‌های جدیدی را بخواند، مکانی‌های‌که قبلاً تنها از پشت پرده‌های تلویزیون نگاه می‌کرد را از نزدیک ببیند، غذاهای خوشمزهِٔ را امتحان کند، دوستانی جدیدی برای خود پیدا کند و عاشق شود! بله، او عاشق زندگی شد. زندگی که خیلی تند می‌گذشت و او را بعد از مدتی به‌فراموشی می‌سپرد. به‌گونه‌ی به‌دست فراموشی می‌سپرد که انگار او هرگز دراین‌ دنیا زندگی نکرده است. عاشق همین زندگی بی‌رحم و در عین‌حال زیبا شد!
#مدینه_محمدی

@Co_Writing1403

با خیالش هر کجا رفتم ولی از من نشد
شهر و دِه و کوچه‌ها رفتم ولی از من نشد

با خیالش که مرا هردم هوایی می‌کند
تا کجا و ناکجا رفتم ولی از من نشد

این منِ دیوانه و این شاعر بی‌خانمان
در پی‌‌اش بی دست و پا رفتم ولی از من نشد

من که چون مجنون تمام شهر سنگسارم نمود
بی خود و بی مدعا رفتم ولی از من نشد

باز امشب که خیالش در سرم افتیده است
بی چنان و بی چرا رفتم ولی از من نشد
#غزل

✍#فخریه_صدیقی

@AdabSara0

https://t.me/khatm_e_kalam

#دمی_با_مهلهل

ادب‌سرا | Adabdsara

#باهم‌نویسی ۲۷
#جانشین‌سازی
خالق این تمرین: حماسه شیرزاد

چگونگی:
خودتان را به جای یک موجود بی‌جان بگذارید، احساساتش را درک کنید، از زبان او حرف بزنید و آن‌چه را که به آن اشیا مرتبط است، در نوشته خود بگنجانید.
به این نوع روش نوشتن، جانشین‌سازی می‌گویند. 
نکته: در این تمرین شما می‌توانید خود را جای اشیایی بی‌جان چون قلم، پنسل، بوتل آب، بوت وغیره بگذارید و بنویسید.

نمونه:
سلام من قلم نوک‌ الماسی هستم،
من در یک فابریکه قلم‌سازی بزرگ شهر کابل تولید شدم. بعد از تولید مرا با چهل تن از دوستانم که بعد از من تازه تولید شده بودن بسته‌بندی کرده و ما را در یک کارتن بزرگ قرار دادند و سر کارتن را نبستند صبر کردند تا کارتن پر شود بعد از پرشدن کارتن و بسته‌بندی دوباره، ما را در یک موتر بزرگ باربری گذاشتند و ما را در ولایات مختلف فرستادند بعد از دو روز خستگی سفر، به ولایت هرات رسیدیم راننده موتر ما کارتن حامل ما را برداشت و بعد از گرفتن مزد خود، ما را به یک‌تن از قرطاسیه‌فروشان هرات سپرد، قرطاسیه‌فروش که از چهره خیلی آدم خوبِ به نظر می‌رسید، ما را بر بالای میز که مخصوص قلم بود و هر نوع قلم بر بالای آن میز گذاشته شده بود گذاشت، بعد از چند دقیقه پسری جوانی وارد قرطاسیه‌فروشی شد و رخ به سمت صاحب قرطاسیه فروشی کرد و گفت: قلم نوک الماسی دارید؟
+بلی داریم کدام رنگش؟
_ سیاه، سرخ و آبی
صاحب قرطاسیه‌فروشی از جایش برخاست و به سمت میز که من و دوستانم در آن قرار داشتیم آمد و من و دو دوست سرخ و سیاهم را برداشت و بعد از گرفتن پول خود، ما را به آن پسری جوان سپرد.
پسری جوان بعد از این‌که به خانه رسید، ما را به خواهرش داد و گفت: این هم تحفه تو قلم‌های‌که دوست‌شان داری!
دخترک از شدت خوشحالی برادرش را سخت به آغوش کشید و از برادرش تشکری کرد.
و ما را در قلم‌دانی روز میز تحریر خود گذاشت.
از بودن ما در این خانه سه ماه می‌گذرد، ولی هنوز هم دخترک مهربان از ما استفاده نکرده است چون ما تحفه برادرش هستیم؛ گه‌گاهی به ما سر می‌زند تا مبادا خشک شویم و مجبور نشود که ما را دور بیندازد.
از این‌که آن‌جا کنار قلم‌ و پنسل بودم، احساس خوبِ نداشتم، چون دوست داشتم دخترک از من هم استفاده کند چون اگر از من استفاده نکند امکان دارد خشک شوم و بقیه عمرم را در سطل زباله بگذارنم، ولی از این‌که دختر‌‌ک مهربان وقتی هر شب در هنگام نوشتن وظایف خانگی‌اش به ما نگاه می‌کند و این نگاه کردن باعث می‌شود، یک لبخند بزرگ‌ روی لبان‌اش ظاهر شود؛ خیلی احساس خرسندی می‌کنم حتی اگر استفاده نشوم دوست دارم همیشه روی همین میز بمانم تا بتوانم هر شب لبخند را به لبان دخترک مهربان هدیه کنم.
#حماسه_شیرزاد

مزایا:
با استفاده از تمرین جانشین‌سازی شما می‌توانید اشیا را بهتر بشناسید و به جای اشیایی بی‌جان قرار بگیرد و خیلی راحت از آن‌ها بنویسید. این تمرین می‌تواند یک سوژه خوب برای نوشتن باشد. یکی از مزایایی خوبِ این تمرین این‌‌ست که شما با استفاده‌ این تمرین می‌توانید به داستان‌نویس تبدیل شوید.
این تمرین باعث بهبود تمرکز شما در امورات مختلف می‌شود و باعث می‌‌شود که شما از هر شی ساده راحت نگذرید و به اصل هر شی پی‌ببرید.

@Co_Writing1403

https://t.me/fb8503

#باهم‌نویسی ۲۶
#سفر_درون_سایه‌ها
خالق این تمرین: غزل حکیمی

چگونگی:
به سایه‌ای خیره شوید؛ سایه‌ای ساده مثل سایه‌ی یک درخت روی زمین، سایه‌ی یک شیء کوچک روی دیوار، یا حتی سایه‌ی خودتان. از این سایه به عنوان دروازه‌ای به دنیایی دیگر استفاده کنید. تصور کنید که این سایه شما را به مکانی جدید، زمانی دور، یا خاطره‌ای فراموش‌شده می‌برد. داستانی بنویسید که از همین سایه آغاز می‌شود و به سفری خیالی و پر رمز و راز ختم می‌شود.

مزایا:
این تمرین تخیل شما را به چالش می‌کشد و شما را وادار می‌کند که از ساده‌ترین عناصر، دنیایی خیالی خلق کنید. این تمرین به شما کمک می‌کند که در نوشتار خود به جزئیات بیشتری توجه کنید و از نمادهای ساده، مفاهیم عمیق‌تری استخراج کنید.

نمونه:
سایه‌ی باریک درختی که بر زمین افتاده بود، همچون دستی سیاه به سویم دراز شده بود. گویی مرا دعوت به سفری می‌کرد؛ سفری که هیچ نقطه‌ی آغاز و پایانی نداشت. قدمی به جلو برداشتم و در همان لحظه که سایه زیر پایم گسترده شد، خود را در میان جنگلی تاریک و خاموش یافتم. صدای نفس‌های آرام شب در میان شاخه‌ها پیچیده بود. نور مهتاب به‌آرامی از لابه‌لای برگ‌ها می‌تابید، اما هر بار که به سویش دست دراز می‌کردم، ناپدید می‌شد. اینجا انگار مکانی بود که خاطره‌ها جان می‌گرفتند، اما نه خاطرات من، بلکه خاطرات کسانی که پیش از من اینجا آمده بودند و گم شده بودند. سایه‌ها همچنان آرام و بی‌صدا حرکت می‌کردند، قصه‌های ناشنیده‌ای که در سکوت، مثل نجواهایی دور، به گوش می‌رسیدند.
#غزل_حکیمی

@Co_Writing1403

.
در دیر بوالفضولیم، درکعبه ناقبولیم
یارب! شکست دل کن محراب معبد ما

#بیدل_دهلوی
@AdabSara0

#دمی_با_مهلهل

بلبلی در سینه می نالد هنــوزم کایـــــن چــمن
با خــزان هم آشتـی و گل فشانـــی می کنـــد

ما به داغ عشقبــــازی ها نشستیم و هنـــــوز
چشم پروین همچنان چشمک پرانی می کنـد

نای ما خامش ولی این زهره ی شیطان هنوز
با همان شور و نـوا دارد شبـــانی می کنـــد

گر زمیـــــن دود هوا گردد همانـــا آسمـــــان
با همیـــن نخوت که دارد آسمانـی می کنـــد

سال ها شد رفتــــه دمسازم ز دست اما هنـوز
در درونم زنده است و زنــــــدگانی می‌کنـــد

با همه نسیــــــان تو گویـــــی کز پی آزار من
خاطــــرم با خاطـــــــرات خود تبانی می‌کنـد

بی ثــــــمر هر ساله در فکر بــهارانـــــم ولی
چون بهاران می رسد با مـن خزانی می کند

طفل بــــودم دزدکی پیــــر و علیلــــــم ساختند
هر چه گردون می کنـــد با ما نـهانی می کنـد

دور اکبر خوانی ما طی شد اکنـــون یک دهن
از اجل بشنو که با ما شمر خوانـــی می کنــد

می رسد قرنی بـــه پایان و سپــهر بایـــــگان
دفتــــر دوران مـا هـــم بایـــــگانی می کنــــد

شهریــــــــارا گو دل مــــــا مهربانان مشکنید
ور نــــه قاضی در قضا نـــامهربانی می کنــد

#شهریار


ادب‌سرا | Adabdsara

✨

با القابِ آبـکی سر خیلی ها را زیرِ آب کرد!

#اصغر_رضایی_گماری
#کاریکلماتور
@argklamat🪴🦋

#داستانک

ادب‌سرا | Adabdsara

#من‌هنوزم‌بی‌پشیمانی‌ترا‌می‌خواهمت 🌱

گریه‌های نیمه‌شب! دردم مداوا می‌کنی؟
روحِ بی‌جسمِ مرا چون اشک رسوا می‌کنی...
.
چون غزل در قابِ دل‌تنگی شدم تسلیمِ تو
تا به کی این عشق را چون شعر افشا می‌کنی
.
تا به کی پروانه‌ات گردم، بگو ای شمعِ من
تا به کی آتش به آبِ دیده‌ام جا می‌کنی؟
.
من هَنوزم بی‌پشیمانی ترا می‌خواهمت
دردهای جسم و قلبم را مداوا می‌کنی؟
.
باز امشب ماه را بی‌تو نگاه‌اش می‌کنم
تو به یادت ماهتابی روی دنیا می‌کنی...
#رابعه_مدبر
#غزل
وزن:
فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن

@Rabia_Modaber

غزل حکیمی | 𝓐𝓨𝓶𝓪ℎ
https://t.me/ayma961

گـلاویـژ | حمـاسه_شیرزاد
https://t.me/gelaviz_Hamasa_shirzad9806

رقص با واژه | زهرا صافی‌زاده
https://t.me/safizadazahra

ژرف | رقیب عرب
https://t.me/raqibaarab

ترنم هاشمی | شاپرک
https://t.me/TaranumHashimi

آنیل| حریر نیازی
https://t.me/harir05

آرامش| مدینه_محمدی_مخدری
https://t.me/MadinaKhedry006

عفیفه متعصمی | مصباحُ الهُدی
https://t.me/Tariqalhuda

شایسته الماس | 𝐃𝐈𝐀𝐌𝐎𝐍𝐃
https://t.me/QS_almas59

#داستانک

ادب‌سرا | Adabdsara

#دمی_با_مهلهل✍🏻🪔

الا یا ایها الپاییز اشعارم، به نامت اقتدا کردم
تو را در بین هر مصرع به هر رنگی ادا کردم

به رنگ شعله‌های زرد و نارنجی، به رنگ سرخ گلگونی
خودم را و غزل را و شما را مبتلا کردم

نمود رقص صدها برگ پاییزی به اشعارم
تو را با رنگی از ارژنگ "مانی" آ شنا کردم

میان"باغ بی‌برگی" که شاعر غرق ابهام است
خزان را، مهر را، آبان و آذر را صدا کردم

و اینک پادشاه فصل‌ها، پاییز را بنگر
ببین با طیف رقصانش چه‌ها کردی چه ها کردم

قلم لرزان و پای واژه‌ها در گیر این غوغا
به تقلیدش غزل را وارد سیر و سماع کردم

کمی چرخیدم و چرخاندم این الفاظ زیبا را
"الف" را جای، جای قافیه در ماجرا کردم
‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

🪶بهزاد "هوشنگی"


#ادب‌سرا

#قلب‌تو‌با‌عشق‌بیگانه‌ست 🌱

دلم دورِ دو چشمانِ سیاهت گشته، پروانه‌ست
میانِ موج‌هایی گیسوانت گشته، مستانه‌ست
.
خوشا وقتی که با چشمت دلم را زیر و رو کردی
که حالا این دلم با یادِ تو سرمست و دیوانه‌ست
.
دلِ من بندِ چشمانِ تو گشت و تو ولی هیهات!
ندیدی عشق و رفتی، قلب تو با عشق بیگانه‌ست
.
چه دِل‌داری... که قلبش سنگ و چشمش چشمهٔ گیتی‌ست
دلم عاشق شد و چشمم پَیِ آن چشم دیوانه‌ست!
.
کتابِ عقل را با عشق کردم در ترازو وزن
کتابِ عقل عاجز شد که عشقم خود چو افسانه‌ست

#غزل
#رابعه_مدبر
#وزن:
مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن

@Rabia_Modaber

#نکته‌های_نویسندگی

نوشتن دوستی‌ست که می‌توانیم سرمان را روی شانه‌اش بگذاریم و گریه کنیم.
#جولیا_کامرون

من با نوشتن، واژه‌ها را از قبر بیرون می‌آورم. برعکس کاری که گورکن می‌کند.
#مریم_مجیدی


نوشتن یعنی گشودن بیش از اندازه ی خود، یعنی نهایت صداقت و شیفتگی.
روش زندگی من تنها برای نوشتن طرح شده است و اگر دستخوش تغییری شود تنها به این خاطر است که احتمالا بهتر با نوشتن منطبق شود.»
#فرانتس_کافکا


شاید نوشتن، هزاران مردۀ متحرک را دوباره زنده کند.
#تام_مک‌کارتی


نوشتن، تغذیه‌کنندۀ بازیابی ذهن و خلاقیت است، افکار را قابل دیدن می‌کند و توجه نویسنده را به ایده‌های جدید جلب می‌کند.
#فولویلر


طی سال‌ها تجربه به این نتیجه رسیده‌ام که نوشتن همه‌چیز را درست می‌کند. نوشتن دگرگون‌کننده و کیمیاگر، قدرت‌دهنده و روشنایی‌بخش است.
#جولیا_کامرون

ادب‌سرا| Adabdsara

📌 #دکلمه

▪سال‌هاست تو رفته‌ای
و قطار کلمات
در ایستگاه گتوند خاک می‌خورند!
تو رفته‌ای
اما "کوچه‌های آفتابی" شعرهایت
هر صبح
خورشید را
برای به پرواز در آوردن عشق
بر آسمان به خواب رفته شهر صدا می‌زنند
و هر شب
اشک‌هایم را پُست می‌کنم
برای آیینه‌ها
که کوچه‌های "بی‌بال پریدن" را بلد باشند
تا در میهمانی ستاره‌ها
ماه تنها نباشد

تو رفته‌ای
اما ابرها
در کوچه‌های دلتنگی
هنوز ترانه باران را می‌خوانند
و نامت در کتاب‌های درسی
به دست کودکان دبستانی تکرار می‌شود
تا گریه‌ها را به باد بسپارند
و زیباتر بنویسند
"دستور زبان عشق" را
و من شاعری که
همه آب‌های جهان را
پُشت سرت ریخت تا تو را
به "کوچه های آفتابی" برگردانم
که در آنجا
همه عاشق خدا بودند.▪️

✍️ #اصغر_رضایی_گماری
🗣دکلمه: #شاپورقناد

@argklamat🪴🦋

گاهی خستگی، قدرتمندتر از آن‌ست که بتوانی با یک لیوان چای، از چنگش بگریزی.
#دیبــــا_امــــین

#باهم‌نویسی ۲۴
#نقطه_عطف

اگر به زندگی افراد موفق نگاهی داشته باشیم، متوجه می‌شویم که آن‌ها یک نقطه عطف (Turning point) در زندگی خود داشته اند که مسیر زندگی‌شان را تغییر داده‌است. این نقطه عطف می‌تواند تجربه یک شکست، خواندن یک جمله، ملاقات یک شخص و یا حتی یک موفقیت کوچک باشد.

نقطه عطف خودت چیست؟

@Co_Writing1403

نقطه عطف | نهمین کارگاه نویسندگی‌

⏳•• یک‌‌ونیم ماهه
🌐•• غیرحضوری (آنلاین)
📍•• ویژه‌ی بانوان
👩🏻‍🏫•• دیبا امین
https://t.me/Deeba2004


📑•• برای اطلاعات بیش‌تر و ثبت‌نام:
0749309913
@DEEBA_AMIN001

📌 #کاریکلماتور

▪ برای شنيدن
موسيقی ‌صلح‌
همه سربازها
بايد هم‌ساز باشند▪️

#اصغر_رضایی_گماری

@argklamat🪴🦋

رقابت آغاز شد🥳

کتابخانه تان چه شکلی است؟🤔

اشتراک کننده شماره پنجم

برنده باید دارای بیشترین لایک در پست باشد🤗☑️

#آخرین_مهلت:

01/11/2024

@TMV_LIBRARY
TMV_HERAT LİSESİ
(KÜTÜPHANE)📚

#داستانک

دو راهب از ميان جنگل مي گذشتند كه چشمشان به زنی زيبا افتاد كه كنار رودخانه ايستاده بود و نمي توانست از آن عبور كند. راهب جوان تر به خاطر آن كه سوگند عفت خورده بودند، بدون هيچ كمكي از رودخانه عبور كرد اما راهب پير تر آن زن را بغل گرفت و از رودخانه عبور داد.

زن از او تشكر كرد و دو راهب به راه خود ادامه دادند. راهب جوان در سكوت، مرتب اين واقعه را براي خود مرور مي كرد: «چگونه او اين كار را انجام داد؟»
اين را راهب جوان با عصبانيت به خود مي گفت: «آيا سوگند را فراموش كرده است؟»
راهب جوان هر چه بيشتر فكر مي كرد بيشتر عصباني مي شد و در ذهن خود با اين موضوع مي جنگيد: «اگر من چنين كاري را انجام داده بودم حتما" توبيخ می شدم، اين براي من غير قابل هضم است.»

او به راهب پير نگاه كرد تا ببيند آیا او از كار خود شرمنده است يا خير، ولی می ديد كه راهب پير خيلی راحت و خونسرد به راه خود ادامه مي دهد. نهايتا" راهب جوان نتوانست بيش از اين طاقت بياورد و از راهب پير پرسيد: «چگونه جرأت كردي به آن زن نگاه كني و او را در آغوش بگيري و حمل كني؟ مگر سوگند را فراموش كرده ای؟»
راهب پير با تعجب به او نگاهي كرد و سپس با مهربانی به او گفت: «من همان موقع كه او را بر زمين گذاشتم ديگر حمل نكردم ولی تو هنوز داری او را حمل می‌كنی.»


ادب‌سرا| Adabdsara

مسکن به‌روحم تزریق می‌کنم تا آرام بگیرد و رفتنش را به‌تعویق بیندازد.

#بهار_امین


ادب‌سرا | Adabsara

رقابت آغاز شد🥳

کتابخانه تان چه شکلی است؟🤔

اشتراک کننده شماره پنجم

برنده باید دارای بیشترین لایک در پست باشد🤗☑️

#آخرین_مهلت:

01/11/2024

@TMV_LIBRARY
TMV_HERAT LİSESİ
(KÜTÜPHANE)📚

شهاب خاطر تو در دلم رسیده، بیا
کسی نوای دلِ خسته‌ام شنیده؟ بیا!
.
نقاشی‌ای ز نگاهِ تو در دلم باقی
امیدِ خاطرِ در دل نیافریده، بیا
.
تمام خواب شب حرام و سخن با ماه است
جوابِ نیست از آن ماه نو رسیده، بیا
.
جواب صد سخنم گریه‌های شب‌ها شد
آخرش درد دلِ من به تو رسیده؟ بیا!
.
با هزار درد و غمت شاهِ غزل گشتی مرا
مدبر هم ز جفایت هلاک گشته، بیا

#رابعه_مدبر

@Rabia_Modaber

در دل شب بود که ستارگان به زمزمه آغاز کردند.
در دل شب بود که جادو در هوا رقصید.
در دل شب بود که درختان زمزمه‌های کهن را بازگو کردند.
در دل شب بود که ماه رازهای پنهان جهان را فاش کرد.
در دل شب بود که پرنده‌های نور از دل ابرها گذشتند.
در دل شب بود که سایه‌ها زنده شدند و به بازی پرداختند.
در دل شب بود که دریا نفس کشید و موج‌ها قصه‌ها را بازگو کردند.
در دل شب بود که دنیا از نو زاده شد، پر از شگفتی و افسون.


#حسنا_صدیقی


ادب‌سرا| Adabdsara

#داستانک

یک روز خانواده لاک‌پشت‌ها تصمیم گرفتند که به پیک‌نیک بروند. از آنجا که لاک‌پشت‌ها به صورت طبیعی در همه موارد یواش عمل می‌کنند، هفت سال طول کشید تا برای سفرشان آماده بشوند!
درنهایت خانواده لاک‌پشت خانه را برای پیدا کردن یک جای مناسب ترک کردند. در سال دوم سفرشان (بالاخره) پیداش کردند. برای مدتی حدود شش ماه محوطه رو تمیز کردند، و سبد پیک نیک رو باز کردند، و مقدمات را آماده کردند. بعد فهمیدند که نمک نیاوردند! پیک نیک بدون نمک یک فاجعه خواهد بود، و همه آنها با این مورد موافق بودند. بعد از یک بحث طولانی، جوان‌ترین لاک‌پشت برای آوردن نمک از خانه انتخاب شد.

لاک‌پشت کوچولو ناله کرد، جیغ کشید و توی لاکش کلی بالا و پایین پرید، گرچه او سریع‌ترین لاک‌پشت بین لاک پشت‌های کند بود!


او قبول کرد که به یک شرط برود؛ اینکه هیچ‌کس تا وقتی آن برنگشته چیزی نخورد. خانواده قبول کردند و لاک پشت کوچولو به راه افتاد.

سه سال گذشت... و لاک پشت کوچولو برنگشت. پنج سال ... شش سال ... سپس در سال هفتم غیبت او، پیرترین لاک‌پشت دیگر نمی‌توانست به گرسنگی ادامه بده.

او اعلام کرد که قصد دارد غذا بخورد و شروع به باز کردن یک ساندویچ کرد.
در این هنگام لاک‌پشت کوچولو ناگهان فریادکنان از پشت یک درخت بیرون پرید، «دیدید می‌دانستم که منتظر نمی‌مانید. منم حالا نمی‌روم نمک بیاروم»


ادب‌سرا|Adabdsara

#داستانک⁵

قدرت تخیل

در گوشه‌ای از کتابخانه‌ای بزرگ، پسری نشسته بود و با دقت کتابی را ورق می‌زد. او هر روز به همین مکان می‌آمد تا داستان‌های جدیدی بخواند. یک روز، دختری کوچک به او نزدیک شد و پرسید: «چرا همیشه این‌جا هستید؟» پسر لبخند زد و گفت: «چون داستان‌ها پرنده‌ی خیالم را آزاد می‌کند و به هر جایی‌که می‌خواهم می‌برند.» کتاب‌دار با کنجکاوی پرسید: «با کی حرف می‌زدی؟» پسر کمی دستپاچه گفت: «هیچ‌کس، فقط حین خواندن، یک‌باره صدایم بلند شد.»
کتاب‌دار با لحن تأکیدآمیز گفت: «این‌جا کتاب‌خانه است، نباید بلند صحبت کنی.»

#دیبــــا_امــــین

چون من نچید کسی خوشه‌ها ز خرمن خواب
چگونه دست بدارم ز موج دامن خواب

نگر به دیدهٔ بیدار رنگ پرده زیست
ببین در آینه نقش است سایه روشن خواب

نسیم خواب ز خود برد چون مرا، نگهم
گلی نچید به از بیخودی ز گلشن خواب

به خلوتی نگشودم دری ز بستن چشم
که چشم روشن بیداری است روزن خواب

هزار دیو و پری ریزدم به دیده فسون
فسانه‌ای است دگر خفتن و ندیدن خواب

مبند چشم و مجو دامن قرار به دست
که پیرهن همه شد اضطراب در تن خواب

ندید دیده به جز برگ و بار و وحشت و وهم
بر این درخت تنومند سایه‌ افکن خواب

#سهراب_سپهری


@AdabSara0

#داستانک

سال‌ها پیش وقتی یکی از دانشجویان انسان‌شناسی از "مارگارت مید" پرسید که نخستین نشانه‌ی تمدن در یک فرهنگ چیست، دانشجو انتظار داشت تا مید درباره‌ قلاب‌های ماهیگیری، کاسه‌های سفالین یا سنگ‌های آسیاب حرف بزند.

ولی نه. مید گفت که نخستین نشانه‌ی تمدن در یک فرهنگ باستانی، استخوانِ رانی بود‌ه که شکسته شده و سپس جوش خورده است.


مید توضیح داد که چنانچه پای شما در یک قلمرو حیوانی بشکند، شما می‌میرید.شما نمی‌توانید از خطر بگریزید، برای نوشیدن به رودخانه بزنید یا برای غذا شکار کنید. شما خوراکی هستید برای جانوران پرسه‌زن. هیچ حیوانی با پای شکسته آنقدر دوام نمی‌آورد تا استخوانش جوش بخورد.

استخوان شکسته‌ی رانی که جوش خورده است گواهی است بر این‌که کسی زمان صرف کرده تا با شخص پا‌شکسته همراهی کند، محلِ جراحت را بسته است، شخص را نگهداری و تیمار کرده تا سلامت‌ و بهبودی‌ پیدا کند. مید گفت: "کمک به دیگری در عینِ دشواری، همان‌جایی است که تمدن آغاز می‌شود."

ادب‌سرا | Adabdsara

«همان‌طور که چاقو به سنگ چاقوتیزکنی نیاز دارد، اندیشه هم به کتاب نیاز دارد تا همیشه تازگی‌اش را حفظ کند.»


📓: فارنهایت ۴۵۱
✍🏻#ری_بردبری


@Ketabyar17

چیزهایی که تو دنبال‌شان هستی، نودونه درصدش در کتاب‌هاست.

📓: فارنهایت ۴۵۱
✍🏻#ری_بردبری


@Ketabyar17

🟢 كاريكلماتور

✅ مستی‌ام‌را‌مديون‌
موهای‌شرابی‌تو‌هستم!

✍ #اصغر_رضايی‌گماری در شماره ۱۷۲۱ روزنامه #نقدحال

* شکستن ميله‌هاي قفس، تولد پرواز است.
* از خوابي که آغوشت را براي من بياورد، بيدار نمي‌شوم‌!
* با تنهايي‌ام مي‌سازم‌ اما بدون تو دنيا را خراب مي‌کنم‌!
* آينه روي هيچ‌کس را زمين نمي‌اندازند.
* خوش به‌حال خياط‌ها، زندگي را با رويا براي خود کُوک مي‌زنند!
* ماهي مرده، پرچم خشکسالي است‌!
* روزهاي باراني سايه‌ام بر آب است!
* دسته گلم را که ديد، آب شدم‌!
* با يک قطره نگاه، غرق دريا دلي‌اش شدم‌!
* آدم‌هاي شيشه‌اي‌، نگاهِـشان خُـرده‌شيشه دارد.
* از چشمم افتاد، وقتي چشم چراني‌اش را ديده‌ام!
* از وقتي تو رفته‌اي‌، خودم را گم کرده‌ام!
* مستي‌ام را مديون موهاي شرابي تو هستم!
* براي اينکه کسي نفهمد چه هوايي در سر دارم‌، گرد و خاک به پا کردم.
* آرايشگر عصباني‌، دقِ دلي خود را روي سر مشتري خالي کرد‌!

@argklamat🪴🦋

#داستانک

پسری با اخلاق  اما فقیر به خواستگاری دختری رفت.

پدر دختر رو به پسر کرد و گفت: تو فقیری و دخترم طاقت رنج و سختی ندارد پس من به تو دختر نمی‌دهم.

چندی بعد پسری پولدار اما بدکردار به خواستگاری همان دختر رفت ، پدر دختر با ازدواج موافقت کرد و در مورد اخلاق پسر گفت:
انشاءالله خدا او را هدایت می‌کند.

دختر گفت: پدر، مگر خدایی که هدایت میکند، با خدایی که روزی می‌دهد فرق دارد؟



ادب‌سرا | Adabdsara

#آنافورا

هنرِ من، خط‌خط کردن کاغذ سفید با واژه‌های خیالی‌ست، واژه‌هایی‌که در هر نقطه‌ی کاغذ نفس می‌کشند.
هنرِ من، احوال‌پرسی با پنجره‌های شهر است.
هنرِ من، ریختنِ قهوه‌ی تلخ است و ساعت‌ها غرق شدن در داستان‌های شیرینی‌که فقط برای خودم می‌بافم.
هنرِ من، ذوق‌کردن از دیدنِ قطرات ریز و بی‌جان باران است.
هنرِ من، نوازش کردن برگ‌های سبز و بخملی گل‌های گلدان است.
هنرِ من، سکوت در میان هیاهوی بی‌امان زندگی‌ست.
هنرِ من، دل‌خوش کردن دیگران در تاریکی مطلق است.
هنر من، بافتن نور در لحظه‌های‌ست که امید رنگ باخته است.
هنرِ من، دوست‌داشتن کوچک‌ترین جزئیات زندگی‌ست و چنگ‌زدن به آن جزئیاتی‌که برای دیگران ناپیداست.
هنرِ من، ساختن جهانی‌ست از هیچ.



#مروه_عزیزیار

ادب‌سرا|Adabdsara

بیا برویم توی خیابان‌های خالی از عشق قدم بزنیم...
باهم که باشیم بوسه‌ و باران حتما خودشان را می‌رسانند!

#یدالله_گودرزی

@AdabSara0

#داستانک
گرگی استخوانی در گلویش گیر کرده بود، بدنبال کسی می گشت که آن را در آورد تا به لک لک رسید و از او درخواست کرد تا او را نجات دهد و در مقابل گرگ مزدی به لک لک بدهد.
لک لک منقارش را داخل دهان گرگ کرد و استخوان را درآورد و طلب پاداش کرد.
گرگ به او گفت همین که سرت را سالم از دهانم بیرون آوردی برات کافی است.

وقتی به فرد نالایقی خدمت می کنی تنها انتظارت این باشد که گزندی از او نبینی
گاهی اشتباهمان در زندگی این است که به برخی آدم ها جایگاهی می بخشیم که هرگز لیاقت آن را ندارند!

👤 #کارلوس_فوئنتس

@ktb_bkhanim

🫀☕️

چای‌ها با خنده‌ات شیرین و پر هل می‌شود
شهدها با اخم تو زهر هلاهل می‌شود

دامنت با باد می‌رقصد لباست با نسیم
روسری را شل کنی این رقص کامل می‌شود

جمع بیت قبلی و شرم و حیایت مشکل است
هر کسی حلش کند حل المسائل م‌شود

مادرم می‌گوید این دختر طلسمت کرده است
فکر کرده سحر تو با آب باطل می‌شود

عشق ورزیدن به تو واگیر دارد، مسری است
تا کسی پیشت بشیند زود ناقل می‌شود

#امیر_سهرابی


ادب‌سرا | Adabdsara

کوتاه‌ترین
عاشقانه‌های یک زن
همین
یک سوال است:

برایت چای بریزم!؟


@argklamat

🔹️ آینده قابل‌پیش‌بینی است؛ اگر به چگونه گذشتن صبح تا شبت نگاهی کنی.

🔹️ ماهرانه خودسانسوری می‌کنم و هشتگم مرگ بر دیکتاتور است.


🔹️ کسی که کتاب می‌خواند احساس دانایی می‌کند و کسی که می‌فهمدش احساس نادانی.

🔹️ ریشه‌ی هنر احساس است. آن‌چه با هدف دیده شدن ساخته می‌شود کالای مصرفی است نه اثر هنریِ ماندگار.

🔹️ هیچ‌کس نمی‌تواند همیشه از خود راضی باشد مگر این که «از خودراضی» باشد.



_مریم نانکلی
#آفوریسم

#داستانک

تغییر رنگ در روزهای تیره

مردی در کافه‌ای نشسته بود و به اطرافش نگاه می‌کرد. باران به‌آرامی می‌بارید و صدای قطرات بر روی شیشه‌ها، حس آرامش عجیبی به او می‌داد. ناگهان، یک زن با چتر قرمزرنگ وارد کافه شد. او با لبخند به مرد نگاه کرد و گفت: «آیا می‌توانم این‌جا بنشینم؟» 
مرد با تعجب پاسخ داد: «البته، اما چرا چتر قرمز؟» 
زن خندید و گفت: «چون زندگی کوتاه‌تر از آن است که در روزهای بارانی غمگین باشیم!»


#دیبــــا_امــــین

دنیا را از جا خواهم کند. برای این کار جز کاغذ و قلم، چیزی لازم ندارم...

#نیچه

صنف معادلات| نخستین دوره ‌غیرحضوری
📇•• برای خانم‌ها و آقایان
⏳•• یک‌‌ونیم ماهه
👩🏻‍🏫•• مدینه محمدی
🔖•• ثبت‌نام جریان دارد!
📑•• برای اطلاعات بیش‌تر و ثبت‌نام به شماره/آی‌دی درج شده، سر بزنید:
+93 77 247 60 80
@Madina_Mohammadi

#گفت‌و‌گو🎬

پرسید: راز خوشبختی‌ات چیست؟
گفتم: هر روز یک چیز جدید یاد می‌گیرم. گفت: مثل چه؟
گفتم: مثلاً امروز یاد گرفتم که نباید با اژدها چای بخوری!

#دیبــــا_امــــین

#گفت‌و‌گو🎬

_ چه کارت تو را به مهربانی و رأفت معروف کرده‌است؟
_ همیشه سعی می‌کنم به بقیه گوش بدهم.
_ چطور؟
_ مثلاً وقتی دوستم از گربه‌اش حرف می‌زند، نیاز نمی‌بینم به او بگویم که من هم یک گرگ دارم!

#دیبــــا_امــــین

پاییز هنر است، مابقی فقط فصل اند.

📓: من نی هستم
#هاکان_منگوچ

@Ketabyar17

دوره های آموزش خوشنویسی شبکه هنری قلم :


✅خط هما
✅خط صریر
✅خط دوئل
✅مشاوره تاتکمیل شدن گروه
✅پشتیبانی تا یاد گرفتن کامل خط
✅مدت دوره آموزش : 2️⃣ ماه
📍هزینه هردوره آموزشی هزینه ۲ ماه آموزش ۱۰۰ افغانی ثابت است
یعنی علاقه‌مندان می‌توانند، که با پرداخت ۱۰۰ افغانی در ظرف دو ماه یک خط کامل را به شکل عمومی و خصوصی از طریق تلگرام فرا بگیرند.

📌جهت ثبت نام لطفا به شماره های واتساپ ذیل پیام داده یا تماس بگیرید🌸🙏

۰۰۹۸۹۳۰۶۲۳۲۱۸۹
۰۰۹۸۹۱۶۴۶۷۱۶۱۰

#کاریکلماتور🍎

تنهایی‌ام گم می‌شود، وقتی تو پیدا می شوی!

#پیرسوک


ادب‌سرا| Adabdsara

پناهی جز خوابیدن نداشت!
و خوابِ بد دیدن بی‌پناهش کرده بود…

#ضیا

#ادب_سرا

من نویسنده‌ام، پیاده‌روی را بر تمام ماشین‌های دنیا ترجیح می‌دهم، چون ایده‌ها در آن کوچه‌های پیچ‌‌واپیچ، مثل الماس‌های پنهان، منتظرند تا کشف شوند.
من نویسنده‌ام، تمام حواسم را آگاهانه و با نهایت دقت، به خدمت قلمم می‌گیرم.
من نویسنده‌ام، وظایف روزمره را، مثل شستن ظرف‌ها و لباس‌ها، نه به عنوان جبر، بلکه به عنوان فرصتی مغتنم برای تفکر و خلق ایده می‌پذیرم.
من نویسنده‌ام، از ۷۰ هزار فکر شناور در دریای ذهنم، هرکدام که قابلیت تبدیل‌شدن به ایده داشته باشد را به ساحل کلمات می‌کشانم.
من نویسنده‌ام، ملاقات با غریبه‌ها را دوست دارم، به‌خصوص اگر آن غریبه، همراهی از جنس قلم باشد.
من نویسنده‌ام، فیلم‌ها، داستان‌ها و آهنگ‌ها را می‌ستایم، زیرا عقب هر یک از آن‌ها، روح یک نویسنده نهفته است.
من نویسنده‌ام، غم را در آتشکده وجودم می‌سوزانم و با خاکستر آن واژه‌ها را می‌آفرینم.
من نویسنده‌ام، به مرور زمان، ساکت‌تر می‌شوم، زیرا حرف‌هایم در کلمات من، زندگی جدیدی پیدا می‌کنند.
من نویسنده‌ام، و یک نویسنده هر چیزی است که می‌تواند باشد.

#دیبــــا_امــــین

#کاریکلماتور 🍎

پشت دریا دلی اش یک جزیره تنهایی کشف کردم.


#عذرا_امینی


ادب‌سرا | Adabdsara

تماشا میشوی آیه به آیه در قنوت من
تویی شرط و شروط من اگر گاهی مسلمانم..‌!

#حمیدرضا_برقعی

@AdabSara0

📌 #کاریکلماتور

▪زندگی
قاب عکسی است
که فقط
با لبخند زیبا می‌شود▪️

#اصغر_رضایی_گماری


@argklamat🪴🦋

خنده‌ی تو بی‌نظیرترین وطن بود.
#سورنا

ادب‌سرا | Adabdsara

#حکایت

بخشش‌های حاتم طائی و برادرش

وقتى که حاتم طائى از دنیا رفت، برادرش خواست جاى او را بگیرد. حاتم مکانى ساخته بود که هفتاد در داشت؛ هر کس از هر درى که مى‌خواست وارد مى‌شد و از او چیزى طلب مى‌کرد و حاتم به اوعطا مى‌کرد.

برادرش خواست در آن مکان بنشیند و حاتم بخشى کند!مادرش گفت: تو نمى‌توانى جاى برادرت را بگیرى، بیهوده خود رابه زحمت مینداز.

برادر حاتم به حرف مادر توجهی نکرد. مادرش براى اثبات حرف خود، لباس کهنه‌اى پوشید و به طور ناشناس نزد پسرش آمد و چیزى خواست.

وقتى گرفت از در دیگری رجوع کرد و باز چیزى خواست.

برادر حاتم با اکراه به او چیزى داد. مادرش این بار از در سوم بازآمد و چیزى طلب کرد، برادر حاتم با عصبانیت و فریاد گفت: تو دو بار گرفتى و باز هم مى‌خواهى؟ عجب گداى پررویى هستى!
مادرش چهره خود را آشکار کرد و گفت: نگفتم تو لایق این کارنیستى؟

من یک روز هفتاد بار از برادرت به همین شکل چیزى خواستم و اوهیچ بار مرا رد نکرد.

ادب‌سرا | Adabdsara

🟢 كاريكلماتور

✅ خدا‌کند‌مرگ‌ماهی‌ها‌دروغ‌از‌آب‌دربيايد

✍ #اصغر_رضايی‌گماری در شماره ۱۷۱۵ روزنامه #نقدحال

* ابرها براي سيراب کردن گل‌ها، خودشان را به آب و آتش مي‌زنند!
* با آدم‌هايي که برش دارند، راهي جز تا کردن نيست!
* از وقتي که خودم را در تو پيدا کرده‌ام، هنگام نبودنت خودم را گم مي‌کنم!
* براي شنيدن دوستت دارم، در نگاهم را به‌سوي قلبت باز مي‌کنم.
* يک‌بار پريدن با تو را، بيشتر از تمام آسمان‌ها دوست دارم!
* خدا کند مرگ ماهي‌ها دروغ از آب دربيايد‌!
* ترانه قلبم، تکرار سرود دوست داشتن توست‌!
* از وقتي قلبت را خوانده‌ام توي دلم خالي شده‌ است.
* با شنيدن حرف‌هاي آبکي‌اش، خشکم زد!
* با خواندن نسخه چشم‌هايت، دهانم قرص شد!
* هميشه سربسته حرف مي‌زنم تا کسي نتواند کلاه سرم بگذارد‌!
* سير بود اما چشم از دهان بر نمي‌داشت!
* تمام روز براي رسيدن به تو سگ دو زدم، آخر سر تنهايي پاچه‌ام را گرفت!
* تنها آرزويم اين است که قبل از رفتن، تمام دوست داشتنت را برايم جا بگذاري‌!

@argklamat🪴🦋

اسم یک کتابی را برای‌مان بنویس که با حرف اول اسم خودت شروع شود.


مزایا:
• این چالش باعث می‌شود تا سری به کتاب‌هایی‌که خوانده‌ایم، بزنیم.

• در صورتی پیدانکردن کتاب مورد‌نظر، سراغ کتاب جدید برویم (جستجو کنیم و با کتاب‌های بیشتر آشنا شویم)

• با خواندن پاسخ‌های بقیه، لیست از کتاب‌های خوب، برای‌مان بسازیم.

من (دیبا)
📕| درد همیشه راه را نشان می‌دهد
🖋 #هاکان_منگوچ

پ.ن: کتابی باشد که خوانده باشی!