امید در لب مرز

غذای خوشمزه و مورد علاقم منو به آدم خوشحالتری تبدیل میکنه.

خیلی چیزها هست که ما را نمیکشد، اما برای همیشه ضعیف مان میکند.

آدمیزاد ؟ میتواند بلند بخندد، به ظاهرش برسد، هزاران برنامه برای آینده‌اش بنویسد، لباس‌های زیبا بخرد، از روزهای بهتر سخن بگوید و با همه‌ی این‌ها دلش خون باشد.

هرچقدر با واقعیت زندگی بجنگیم بیشتر فرسوده میشیم، چون تلاش در تغییر چیزی رو داریم که فقط در ذهنمون وجود داره، ولی در واقعیت امکان پذیر نیست و وهمی بیش نیست.

نوشته بود، هیچ بزرگتری احترام نداره، مگه اینکه بزرگیش رو حفظ کنه.

یه پژوهش خوندم نوشته بود، خوردن فلفل در افرادی با سرشت تنوع طلب و قدرت طلب، باعث آزاد شدن مورفین در بدنشون میشه، که ۱۸ تا ۳۳ برابر قوی تراز مورفین استنشاقی هست!
برای همینه که بعضیا عاشق غذای تندن و دائم باید فلفل بزنن، چون فلفل در بدنشون تولید مورفین میکنه، و مورفین هم که خاصیت اعتیاد آوری و مسکن بودن برای افراد داره.

دوست داشتن از عشق برتر است.
عشق یک جوشش کور است و پیوندی از سر نابینایی، اما دوست داشتن پیوندی خودآگاه و از روی بصیرت روشن و زلال.

[علی شریعتی]

ما برای احساس دوست داشتنی کردن ممکنه دست به تحریف واقعیت درونیمون بزنیم، مثلا خشممون رو سرکوب کنیم و بیان نکنیم فقط برای اینکه توجه مثبت دریافت کنیم، و بخاطر سرکوب احساساتمون، بیمارهای جسمی میگیریم، چون به هرحال آدمها آدم مریض رو دوست دارن و بهش توجه میکنن تا کسی که خودشه و احساسات اصیلش رو با جراتمندی بیان میکنه.

فقط نکته اش اینجاست، کار کردن زیاد روی خودم و آشنایی با بازیای روانی والدین باعث شده هرجور که رفتار کنن، خودارزشمندیم رو زیر سوال نبرم و روم تاثیر نداره حرفاشون، حالا هرچی که بگن.

شما هرکاری کنین والدینتون یه ایرادی از کارتون در میارن، زمانی که کتابخون نبودم، مامانم پسر فامیل و مثال میزد که این هرچی پول تو جیبی از مامانش میگیره میده کتاب میخره میخونه، بعد کتابخون شدم، میگفت چرا انقدر کتاب میخرری! کار به جایی رسید که من کتاب میخریدم قایم میکردم زیر لباسم میاوردم خونه://
حالا قبلا میگفت هیچ درس نمیخونیا!! الان که درس میخونم میخواد تعریف میکنه برام میگم هیس درس دارم، میگه وااای توام که همش میگی درس دارم، حالا الان نخون:||

چقدر جالب خوندم که وقتی مادران نوزاد غیرتنی خودشون رو در آغوش میگیرن(مثلا به فرزندخواندگی گرفتتش) با وجود اینکه مادر خونیش نیست، بخاطر بغل گرفتن نوزاد، هورمون اکسی توسین یا همون هورمون عشق تو بدن اون مادر ترشح میشه، تا بتونه به بچه محبت کنه و از وجودش لذت ببره.

خیلی جالب بود خوندم که نوزادان اغلب با صدای گریه ی بچه ی دیگه ای گریه میکنن، و پژوهشگران متعقدند که این واکنش توانایی فطری برای واکنش نشون دادن به رنج دیگران هست!
گوگولیااا🥲🥹

https://t.me/channelel98vision/17633
این منم که😂

اگر میخواهید خصلتی را در خود پرورش دهید، طوری رفتار کنید که گویی همین الان هم در وجود شماست.

[ویلیام جیمز]

یمدته یاد گرفتم وقتی از یچیزی ناراحتم و هی فکر و خیال بابتش میکنم، میام خودمو از بالا تصور میکنم که جوری که انقدر از خودم دور میشم که از کره زمین خارج میشم و جهان هستی و میبینم، بعد میگم تو این جهان بزرگ بین تیلیاردها ستاره و سیاره، من اندازه نوک سوزن هم تو این جهان نیستم، و افکار و نگرانی هام در برابر عظمت دنیا چقدر هیچ و پوچ دیده میشه! بعد میگم پس هیچی ارزش غصه خوردن نداره! وقتی من کوچیکترین بخش از این دنیا هم حساب نمیشم و فانی هستم، پس ساده گرفتن و بیخیالی تو این جهان بی حدومرز بهترین راهه.

در تمام عمر، دلم در حسرت چیزی بود که نمیتوانم اسمی برای آن بیابم.

[آندره برتون]

بسیاری از پدران موفق و خودساخته از فرزندانشان نفرت دارند!

در رابطه با درس خوندن یا مطالعه باید بگم این باور غلطیه که فکر میکنین از روز شروع شما باید بتونین چندین ساعت متداول مطالعه کنین! مغز هم مثل عضلات بدنمون نیاز به تقویت شدن داره، شما نمیتونین روز اولی که باشگاه میرید وزنه ده کیلویی بزنین! از یک کیلویی شروع میکنین و رفته رفته بیشترش میکنین. مطالعه هم همینه، شما باید از تایمای کم شروع کنی، مثلا نیم ساعت در روز یا دو تا نیم ساعت توی ساعات مختلف روز و کم کم بیشتر بشه. مخصوصا کسایی که کمالگرا هستن و همین کمالگرایی باعث اهمالکاریشون میشه، بهتره که اصلاا از ساعت مطالعه بالا برای شروع استفاده نکنن، چون کمالگراییت میگه تو باید از روز اول بترکونی و ۱۰ ساعت بخونی، ولی اهمالکاریت وسطش کم میاره و میگی ولش کن نتونستم ۱۰ ساعت و بخونم، بجاش فردا جبران میکنم، و فردا هم همین داستان پیش میاد و تو وارد چرخه خودسرزنشی میشی که اره من نمیتونم زیاد بخونم من زود خسته میشم من موفق نمیشم و دوباره رها میکنی.
و نکته ای که درمانگرم همیشه برام تاکید میکنه اینه که به خودت "قول نده!" یعنی تو نباید با خودت عهد ببندی حتما ۵ ساعت امروز باید مطالعه کنی یا حتما یه فصل و امروز تموم کنی! چون به هزارتا دلیل مختلف ممکنه تو نتونی برنامت رو تموم کنی، و چون به خودت قول دادی و نشده، بدتر خودتو سرزنش میکنی و دچار اضطراب میشی، و اینکه کمالگراییت و ارضا نکردی اذیتت میکنه!
باید به خودت قول ندی و توی برنامه هات منعطف باشی نسبت به خودت، نه خیلی شل کن نه خیلی سخت بگیر، چون افراط و تفریط در آخر نتایج خوبی نداره.
و در آخر اینکه مهم نیست تو چندساعت در روز مطالعه داشته باشی! مهم اینه به برنامت پایبند باشی، مثلا نگی چون امروزمو از دست دادم دیگه شب نمیتونم بخونم و وقتم از بین رفت! شده دو صفحه هم بخون تا به خودت اعتماد پیدا کنی که برنامه و هدفت سرجاشه ساعاتش مهم نیست، عمل کردنش مهمه!
#مطالعه

اگر قرار است سقوط کنید، سقوط کنید!
آن که خواهید شد شما را خواهد گرفت.

[یونگ]