غلط ننویسیم

🍷در این زمان که خمارم مطیع من می باش
چو مست گشتم از آن پس به اختیار توام

#مولانا

🆔 @ghalatnanevisimm

«هر از چند گاه» که در معنای قیدی به‌کار می‌رود، در زبان معیار درست نیست و بهتر است به جای این ترکیب از «گاهی» و «گهگاهی» استفاده شود.

🆔 @ghalatnanevisimm

ضمیر شخصی

ضمیر شخصی ضمیری است که بر کسی دلالت می‌کند. ضمایری را که به جای شخص یا اشخاص گوینده، شخص یا اشخاص شنونده و شخص یا اشخاص دیگر می‌آیند، ضمیر شخصی می‌نامیم.

ضمیری که به جای اسم گوینده می‌آید «ضمیر اول شخص» است.
ضمیری که به جای اسم شنونده می‌آید «ضمیر دوم شخص» است.
ضمیری که به جای اسم دیگران می‌آید «ضمیر سوم شخص» است.
هر یک از این‌ها ممکن است بر یکی یا بیشتر دلالت کند. اگر یکی باشد ضمیری که به‌جای اسم به‌کار می‌رود مفرد و اگر بیشتر باشد جمع می‌شود.

ضمیر شخصی شش صیغه دارد، سه مفرد و سه جمع.
من، تو، او، ما، شما، ایشان.
گاهی به جای «او» ضمیر سوم شخص مفرد «وی» می‌آید.

🆔 @ghalatnanevisimm

🎼The Temptation to Exist
▫️Martin Czerny

#موسیقی_بی_کلام

🆔 @ghalatnanevisimm

افسوس!
من مرده‌ام
و شب هنوز هم
گویی ادامه‌ی همان شب بیهوده است...

#فروغ_فرخزاد
#تنهایی

🆔 @ghalatnanevisimm

ضمیر

ضمیر در لغت به معنی درون انسان و باطن نهفته است و در دستور زبان به کلمه یا حرفی گفته می‌شود که به جای اسم قرار می‌گیرد و بر شخص یا چیزی دلالت می‌کند.
گاهی به جای این‌که اسم کسی یا چیزی را بگوییم، کلمه‌ی دیگری را به‌کار می‌بریم که جای اسم را می‌گیرد، مثلاً به جای آن‌که بگوییم «با علی صحبت کردم و به علی گفتم»، می‌گوییم «با علی صحبت کردم و به او گفتم». به کلماتی که جانشین اسم می‌شود ضمیر می‌گویند. ضمیر گاهی مانند اسم، فاعل است.
به اسمی که ضمیر به جای آن می‌آید «مرجع» ضمیر می‌گویند.

🆔 @ghalatnanevisimm

🎼Bright Fever
▫️Mike Howe

#موسیقی_بی_کلام

🆔 @ghalatnanevisimm

وقتی حرف اضافه همراه اسم قید می‌سازد یا در نقش قید به‌کار می‌رود، به صورت نیم‌فاصله یا بی‌فاصله نوشته می‌شود.

به‌اندازه
بی‌تردید
بی‌صدا
به‌زیبایی
به‌موقع
درحقیقت
درواقع
به‌خوبی
به‌علاوه
درکل
به‌دقت
به‌مرور
بی‌رمق
به‌زودی
به‌راستی
بی‌جهت
بی‌زحمت
به‌سادگی
درنهایت
بی‌سبب
بی‌بهره
بی‌گمان
بی‌درنگ

🆔 @ghalatnanevisimm

اسم جمع‌های عربی

کلمات عربی که در فارسی رایج است به قاعده‌ی زبان عربی جمع بسته می‌شود.

در این نوع کلمات به آخر کلمه یکی از اجزای «ات»، «ین»، «ون» افزوده می‌شود، مانند:
امتیازات، اصلاعات، ناشرین، کاشفین، روحانیون، صلیبیون.

کلمات فارسی را نمی‌توان به این قاعده جمع بست، اما کلمات عربی به قاعده‌ی فارسی جمع بسته می‌شود، مانند:
مخالفین = مخالفان
معلمين = معلمان
امتیازات = امتیازها
افتخارات = افتخارها

🆔 @ghalatnanevisimm

اسم جامد و مشتق

در تقسیم ‌بندی جامد و مشتق، اسم از لحاظ بودن یا نبودن بن فعل در ساخت آن بررسی می‌شود.

اسم جامد: اگر بن فعل در ساخت اسم نباشد جامد است، مانند:
رخسار، کیف.

اسم مشتق: اگر بن فعل در ساخت اسم باشد مشتق است، مانند:
گفتار، ناله.
در این مثال «گفت» بن ماضی گفتن است و با اضافه کردن «ار» اسم مشتق می‌سازد.

🆔 @ghalatnanevisimm

اسم ساده و مرکب

اسم ساده: اسمی که دارای یک جزء است و به دو بخش یا بیشتر تقسیم نمی شود را ساده یا بسیط می‌گویند، مانند:
کیف، میز.

اسم مرکب: اسمی که دارای بیش از یک جزء است و از ترکیب دو بخش یا بیشتر تشکیل شده باشد را مرکب می‌گویند، مانند:
کتابخانه، فرهنگ‌سرا.

🆔 @ghalatnanevisimm
 

اسم مفرد و جمع

اسم مفرد: صورتی از کلمه است که بر یک شخص یا چیزی دلالت می‌کند، مانند: مرد، زن، گل، کتاب.

اسم جمع: صورتی از کلمه است که بر بیش از یک شخص یا چیزی دلالت کند، مانند:
مردان، زنان، گل‌ها، کتاب‌ها.

در زبان فارسی اگر یکی از دو جزء «ان» و «ها» به آخر مفرد اضافه شود صیغه‌ی جمع اسم ساخته می‌شود.

🆔 @ghalatnanevisimm

اسم ذات و معنی

اسم ذات: نام چیزی است که به خودی خود وجود دارد و وابسته نیست، مانند:
انسان، خانه، کاغذ، لباس.

اسم معنی: مفهومی که وجودش در چیز دیگری است و نام حالت و صفت آن را بیان می‌کند، مصداق این اسم‌ها به صورت مستقل در خارج از ذهن وجود ندارد و به وجود شخص یا چیز دیگری وابسته است، مانند:
شفقت، وقار، اختیار، دانش.

🆔 @ghalatnanevisimm

ویژگی‌های اسم خاص

جمع بسته نمی‌شود، مگر در مواردی که مقصود نظایر آن باشد، مانند:
فردوسی‌ها، سعدی‌ها.

نشانه‌ی «ی» نکره را نمی‌پذیرد.

🆔 @ghalatnanevisimm

اسم عام و خاص

اسم کلمه‌ای است که برای نام بردن کسی یا چیزی به‌کار می‌رود.

اسم خاص: کلمه‌ای است که برای نام بردن یک فرد یا یک چیز مشخص استفاده می‌شود که انواع مختلف دارد، مانند:
اسم شخص، حیوان، اشیا، گیاهان، اسم‌ جای‌ها و مکان‌ها، روستاها، شهرها، کشورها، رودها، کوه‌ها، جزیر‌ه‌ها، دریاها، قاره‌ها، کرات آسمانی، زمان یا وقت و نام حالتی که در کسی یا چیزی وجود داشته باشد.

اسم عام: کلمه‌ای است که با آن افراد یا چیزهای هم‌نوع را می‌توان نام برد و بر همه‌ی افراد و چیزها و مفاهیم دلالت کند و بین همه آنها مشترک باشد، مانند:
قاره، کشور، اقیانوس، مرد، زن، جنگل.

🆔 @ghalatnanevisimm

هر گاه حرف «به» به‌صورت میانوند بین دو کلمه قرار بگیرد، جدا نوشته می‌شود، مانند:

روبه‌رو، دربه‌در، سربه‌سر.

🆔 @ghalatnanevisimm

بنویسیم          ننویسیم

می‌رفت           میرفت
می‌شنید          میشنید
می‌گفت           میگفت
می‌روم            میروم

🆔 @ghalatnanevisimm

واژه‌ی «گرایش» فارسی است و جمع بستن آن به «ات» عربی خلاف قاعده است. به‌جای آن باید گفت: گرایش‌ها.

🆔 @ghalatnanevisimm